Η Γιορτή της Μεγαλόχαρης είναι το «Δεύτερο Πάσχα» των Ελλήνων. Την πανηγυρίζει σύμπας ο Ελληνισμός, πιστοί, άπιστοι, ημίπιστοι. Τα ήθη, έθιμα και παραδόσεις μας ζωντανεύουν ανήμερα της Παναγιάς σε κάθε σημείο της ελληνίδος γης όπου εκκλησιές, εξωκκλήσια, προσκυνήματα στο όνομά Της.
Η Παναγία μητέρα του Θεού είναι οργανικά δεμένη, ταυτισμένη με την ελληνική διάρκεια εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Οι αδιάκοποι και συχνά άνισοι αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία τους ανέδειξαν την Θεομήτορα Υπέρμαχο Στρατηγό τους.
«Νενίκηνται της φύσεως οι όροι» (ωδή θ’) αναφωνεί ο ψαλμωδός και προστρέχει και εμπιστεύεται την Μητέρα του Θεού:
«Πάντων θλιβομένων η χαρά, και αδικουμένων προστάτις, και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών, ασθενούντων επίσκεψις και ορφανών βοηθός».
Το Ευαγγέλιο δεν είναι ιδεολογία ή θεωρία. Είναι αλήθεια και ζωή. Και η Εκκλησία φανέρωση της Βασιλείας του Θεού στον χωροχρόνο. Αυτά για το πιστό.
Ζούμε σ’ ένα κόσμο τραγικά παράλογο και παράλογα τραγικό, στην έκφραση σύγχρονου θεολόγου (Σ. Φωτίου, Η Εκκλησία στον σύγχρονο κόσμο, σ.17), ο οποίος παραπέμπει στο βαρύ όνομα του μακαριστού Παύλου Ευδοκίμωφ, που επισημαίνει ότι ο κόσμος μας είναι «κόσμος της οικονομίας με το χρηματιστήριο ναό του και τις εστιάδες του διψασμένες για χλιδή, ο πολιτικός κόσμος των φιλοδοξιών και των ακορέστων επιθυμιών, ο κόσμος της ομαδικής νευρώσεως, των τρελλών παθών και του έρωτος που έχασε τον αρχικό του προορισμό» (Η πάλη με τον Θεό, σ.102). Αυτός ο κόσμος, επιλέγει ο Ευδοκίμωφ, κινδυνεύει κάθε στιγμή να αφανιστεί «ως εκλείπει καπνός, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός».
Ούτε 1 ούτε 2, αλλά 19 (αριθμός δεκαεννέα) στόχους έθεσε ο ΟΗΕ «για την εξάλειψη της φτώχειας, την βελτίωση της υγείας, του περιβάλλοντος και της εκπαίδευσης σε όλες τις χώρες έως το 2030». Ο λαός μας έχει εν προκειμένω μια σοφή παροιμία: «Μεγάλα λόγια αν ακούς, να περιμένεις λίγα, χρυσή λεν την χρυσόμυγα και όμως είναι μύγα»!
Η παγκόσμια πραγματικότητα είναι τραγική: πάνω από 250 εκατ. παιδιά, από το 1,6 δισ. του πλανήτη, δεν πηγαίνουν σχολείο, ενώ 400 εκατ. στερούνται τις βασικές γνώσεις.
Τα Η.Ε συγκρότησαν επί τούτο επιτροπή με την χρηματοδότηση της Παγκόσμιας Ευκαιρίας υπό τον πρώην Βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν. Και οι δύο προτάσεις της Επιτροπής είναι ξένες προς τις πραγματικότητες της ζωής. Η μία προβλέπει χρηματοδότηση από τη Φιλανθρωπία, όπερ ανέφικτον και αφελές. Όπως εύστοχα έγγραψε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ «Η φιλανθρωπία είναι μία πράξη σωστή, αλλά δεν πρέπει ο φιλάνθρωπος να αδιαφορεί για τις συνθήκες της οικονομικής αδικίας που κάνουν απαραίτητη τη φιλανθρωπία»(Η Δύναμη της Αγάπης, σ.28). Η άλλη, κάποιο όργανο εποπτευόμενο από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτή, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Steven Klees (Project/Syndicate/NEA 8/8/17) είναι προσανατολισμένη στις Αγορές και δίνει λανθασμένες κατευθύνεις για ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Ο καθηγητής αντιπροτείνει α) τήρηση της δέσμευσης των πλουσίων χωρών για διάθεση του 0,7% του ΑΕΠ τους. β) καταπολέμηση της φοροδιαφυγής -φοροαπαλλαγής που επιβαρύνουν την παγκόσμια οικονομία πάνω από 600 δισ. δολ. ετησίως.
Δυστυχώς οι διεθνείς εξουσιαστές εκεί κατήντησαν τον κόσμο. Από άλλους κλέβουν το ψωμί, από άλλους την ελευθερία και από όλους το νόημα της ζωής.
Η χριστιανική ερμηνεία της κοινωνίας είναι προσωποκεντρική. Ξεπερνά και τον κοσμοπολιτισμό και τον εθνικισμό γιατί αυτές οι έννοιες περιχωρούνται στην αλήθεια του Ευαγγελίου!
Η χριστιανική υποδοχή του Ελληνισμού δεν αποτελεί δουλική απορρόφηση εθνικής κληρονομιάς χωρίς αφομοίωση, υποστηρίζει ο κορυφαίος σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος π. Γεώργιος Φλωρόφσκι, «ήταν μάλλον μεταστροφή της Ελληνικής καρδιάς και του πνεύματος» (Χριστιανισμός και πολιτισμός, σ.154). Η Εκκλησία «είναι πάντοτε με τους ταπεινούς και πράους, όχι με τους δυνατούς και υπερηφάνους». Και εμπνέει την πολιτική που είναι συλλογικό όραμα ζωής για την οργάνωση της πόλεως.
Αίφνης εν αιθρία ήρθε η δήλωση του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων: «Η μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν μπορεί να είναι τού “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”.
Απάντηση (1): «Άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι»!
Απάντηση (2): «Θου Κύριε φυλακήν το στόματί του και θύραν περιοχής περί τα χείλη του»!
Τα πανέμορφα Κύθηρα, υπέκυψαν στο πυρ το εξώτερον. Ασφαλώς υπάρχουν αρμόδιοι. Ασφαλώς υπάρχουν υπεύθυνοι. Όμως ουδείς πρόκειται να λογοδοτήσει και ως συνήθως, ουδείς να πληρώσει. Η καταστροφή, καταγγέλλουν οι πυροσβέστες, ήταν «αναμενόμενη και θέμα χρόνου» ότι θα συνέβαινε. Άρα ουδέν μέτρον ελήφθη, αφού εκεί υπηρετούν 8 μόνιμοι εξ ων 3 απόντες ως απεσπασμένοι αλλού + 10 πενταετούς + 4 εποχικοί. Τραγωδία χωρίς κάθαρση και έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Στέλιος Παπαθεμελής
πηγή:(http://www.antibaro.gr/article/17412
