Η Διαφθορά, η διαπλοκή, το πελατειακό κράτος και η διαχρονική εξέλιξη του χρέους σε παρούσες αξίες

Ένα κράτος είναι τότε μόνο εθνικά κυρίαρχο, όταν η χρηματοδότηση των δαπανών του προϋπολογισμού του δεν εξαρτάται από άλλους – ενώ, όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε δεν πρόκειται για κράτος αλλά για αποικία / ακουστικό

.

«Οι παραισθήσεις συνιστούν «στρεβλωμένα αντιληπτικά βιώματα», υπαρκτών όμως αντικειμένων της αντίληψης. Αντίθετα, οι ψευδαισθήσεις συνιστούν αντιληπτικά βιώματα των ασθενών, χωρίς υπαρκτά αντικείμενα της αντίληψης – αν και οι ασθενείς είναι απολύτως βέβαιοι για την ύπαρξή τους. Είναι γεγονός άλλωστε πως οι ψευδαισθήσεις δεν επηρεάζονται από κριτικά αντεπιχειρήματα, ενώ ο ασθενής συχνά χαίρεται, αφού δεν συνειδητοποιεί την πλάνη του» (Α.Δ.).

 Ποτέ δεν υποστηρίξαμε πως η δραχμή ήταν ένα νόμισμα που εξασφάλιζε την ευημερία της Ελλάδας – αφού ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένη με μεγάλες υποτιμήσεις για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της χώρας μας, είχε οδηγήσει στην αύξηση των χρεών ως αποτέλεσμα της κακής οικονομικής διαχείρισης εκ μέρους των κυβερνήσεων, «εξέτρεφε» τη διαφθορά, τη διαπλοκή και το πελατειακό κράτος, μας επιβάρυνε με υψηλά επιτόκια δανεισμού που ενίοτε υπερέβαιναν το 20% κοκ.

Όσον αφορά το ευρώ μετά την εισαγωγή του, όπου το χρέος ήταν περίπου στο 100% του ΑΕΠ σε παρούσες αξίες (γράφημα), επιβράδυνε κάπως την αύξηση του έως το 2008 – όπου είχε φτάσει στο 109% του ΑΕΠ ή στα 264 δις €. Αμέσως μετά όμως εκτινάχθηκε στο 127% ή στα 300 δις €, με τη διόγκωση των ελλειμμάτων από  το ΔΝΤ – ο βασικός στόχος του οποίου ήταν η είσοδος του στην Ευρωζώνη, μέσω του ελληνικού Δούρειου Ίππου.

http://www.analyst.gr/2016/05/10/i-episfragisi-tis-dropis/