Ο σκοπός των ισχυρών φαίνεται ότι είναι η πλήρης κυριότητα στη χώρα μας - και όχι μόνον σ’ αυτήν, θα έρθει η σειρά και των υπολοίπων
Καθημερινώς επιβεβαιώνεται η ύπαρξη σχεδιασμού των ισχυρών για καθυπόταξη των κρατών. Με την αποκάλυψη της κρίσης το 2010 είχα διαφοροποιηθεί από τις αναλύσεις που γίνονταν, και υποστήριξα ότι δεν θέλουν την εξόφληση των δανείων μας. Την εξουσία θέλουν. Και τότε θα πάρουν τα χρήματά τους πολλαπλάσια, τα οποία ήδη έχουν πάρει με τα τοκογλυφικά -για σήμερα- επιτόκια (με άνω του 17% δανειζόταν η Ελλάδα κατά την δεκαετία του 1980, για να εξαγοράζονται οι ψήφοι των πολιτών).
Δεν είναι δύσκολο να συνάγει κάποιος αυτό το συμπέρασμα. Γνωρίζαμε εμείς ότι το χρέος μας δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και δεν το γνώριζαν οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, και εξακολουθούσαν να μας δανείζουν έως τελευταίας στιγμής; Ο σκοπός τους φαινόταν ότι είναι η πλήρης κυριότητα στη χώρα μας - και όχι μόνον σ’ αυτήν, θα έρθει η σειρά και των υπολοίπων, είτε με το ΔΝΤ είτε με την αυτονόμηση περιοχών και την ανεξαρτησία τους.
Επιδιώκουν, εκτός από την αποδυνάμωση των κρατών, τα οποία χωρίς ισχύ δεν θα σηκώνουν το ανάστημά τους στις επιταγές των ισχυρών, και την προλεταριοποίηση των πολιτών. Οι οποίοι, ως μόνη περιουσία, θα έχουν την προσωπική τους εργασία, όσο αυτή είναι χρήσιμη. Επομένως, το πρώτο βήμα είναι η κατάργηση της ιδιοκτησίας από τους μεμονωμένους πολίτες.
Έριξαν τους λαούς -και τον αμερικανικό- στην παγίδα των πάσης μορφής δανείων, με αποτέλεσμα την υπερχρέωση και την αδυναμία αποπληρωμής τους. Και υποχρεούται ο πολίτης να εξαργυρώσει αρχικώς «τα ασημικά της γιαγιάς», εν συνεχεία να στερηθεί των καταθέσεών του -και με κούρεμα για να εξυγιανθεί το τραπεζικό σύστημα-, να υποχρεωθεί και σε απώλεια της ιδιοκτησίας του. Αυτή, δεν είναι ανάγκη να συμβεί μόνο μέσω των πλειστηριασμών, αλλά καθίσταται πλέον βάρος λόγω της υπερβολικής φορολόγησής της. Μένει ο πολίτης ξεκρέμαστος.
Παραλλήλως, αδιαφορούν οι διαχειριστές της εξουσίας και εκτελεστές των εντολών, για την ανάπτυξη. Οι πτωχεύσεις των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στέλνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους να προστεθούν στους υπόλοιπους. Οι επιβαρύνσεις είναι τόσο πολλές, που είναι δύσκολο μ’ αυτές τις συνθήκες να σταθεί μια παραγωγική επιχείρηση, πόσο μάλλον να ιδρυθεί νέα. Με σουβλατζίδικα, κομμωτήρια και τατού, δεν μπορεί κάποιος να είναι αισιόδοξος για ευοίωνο μέλλον της οικονομίας.
Πώς θα ζουν τα κράτη; Πώς θα ζουν οι πολίτες; Δεν θα ζουν. Απλώς θα επιβιώνουν, εξαρτημένοι υπήκοοι πλέον και όχι πολίτες και κράτη. Πόσο επιτυχημένος είναι ο όρος «υπήκοος» και πόσο ταιριαστός στην περίπτωσή μας, δεν λέγεται. Υπήκοος, δηλαδή υπάκουος, στα όποια κελεύσματα. Και για να επιβιώσει κάποιος δεν θα τολμήσει να φέρει αντίρρηση στις συνθήκες εργασίας που θα του προταθεί, αν είναι τυχερός.
Ο κόσμος, ξαναζεί την εποχή των κολλίγων, όπου ο αφέντης παραχωρούσε στέγη και τροφή και του φιλούσαν και το χέρι από ευγνωμοσύνη.
Όλα αυτά, δεν απασχολούν τους Έλληνες πολιτικούς και αναλυτές. Το ενδιαφέρον των πρώτων εστιάζεται στον αριθμό των συγγενών και φίλων που μπορούν να διορίσουν στο Δημόσιο, και των δεύτερων πώς θα υπηρετήσουν τον (α) ή (β) ολιγάρχη. Οι δε φωνές όσων ανησυχούν, είναι αδύναμες να φτάσουν στα αυτιά αυτών που μπορούν, αν όχι να ανατρέψουν, τουλάχιστον να περιορίσουν τις δυσμενείς επιπτώσεις της ακολουθούμενης πολιτικής.
Ο Μακεδών
Υ.Γ. Τρεις μόνον μέρες έχουν περάσει από την στιγμή που έγραψα σημείωμα με θέμα τις ευμετάβλητες συμμαχίες στην Μ. Ανατολή και τον Αραβικό κόσμο. Και μάλιστα συμμαχίες, και με στροφή 180 μοιρών, όπως η άτυπη μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας. Αλλά και το αντίθετο. Χώρες στενά συνδεδεμένες, στρατιωτικά και οικονομικά, όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, βρέθηκαν αντιμέτωπες.
Ήδη εχθές είχαμε δύο άλλες εντυπωσιακές περιπτώσεις. Αναγγέλθηκε συμφωνία Ρωσίας και Ιορδανίας, που ανατρέπει πολλά δεδομένα στην περιοχή, λόγω του ότι η Ιορδανία βρισκόταν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών της Συρίας, ενισχύοντας τους τζιχαντιστές της αντιπολίτευσης. Στο έδαφός της οι Αμερικανοί, εκτός των άλλων, εκπαίδευαν τους αντιπάλους του Άσαντ μισθοφόρους.
Η απρόοπτη εξέλιξη της ρωσοϊορδανικής συμφωνίας, έχει την εξήγηση πως οι χώρες -όπως και η Σαουδική Αραβία- που ήσαν πάντα στο πλευρό των ΗΠΑ, έχουν αντιληφθεί το ύπουλο παιχνίδι που παίζεται εις βάρος τους, και αναζητούν άλλους τρόπους άμυνας.
Συγχρόνως, ο κ. Ερντογάν που μέχρι εχθές δεν ήθελε να ακούσει το όνομα του Αιγύπτιου προέδρου, απαιτώντας την απελευθέρωση των ηγετών των «Αδελφών Μουσουλμάνων» και την παράδοση σ’ αυτούς την εξουσία, αιφνιδίως πρόσεξε πως ο κ. αλ Σίσι είναι Πρόεδρος, και μ’ αυτόν τον τίτλο τον αναγνώρισε για πρώτη φορά.
Αυτά σημαίνουν, πως η παραμικρή βραδυπορία από πλευράς Ελλάδας στην υλοποίηση όποιων συμφωνιών υπογράψαμε, είναι καταστροφική. Όσοι επαναπαύτηκαν ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλώς, προφανώς και θα πρέπει να επιλέξουν άλλη σταδιοδρομία, αν αγαπούν κατ’ ελάχιστο αυτόν τον τόπο.
Πηγή Voria
