Ο Τσίπρας και το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που σιγοντάρει τους μπαχαλάκηδες το γνωρίζουν: η κοινωνική αναταραχή, η συνεχής προβοκάτσια στην οποία είναι εξπέρ, ακόμα και το «ρίσκο» της διασποράς του κορονοϊού εν μέσω παρατεταμένου lockdown, η κυβέρνηση τα χρεώνεται τελικά. Αυτή κυβερνά. Γι' αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα τους
Μιχάλης Μιχαήλ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πολύ σωστά υπενθύμισε ότι δεν θα επιτρέψει τον διχασμό και το πισωγύρισμα, με αφορμή τα θλιβερά και καταδικαστέα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη. Για να το πετύχει όμως, ένας τρόπος υπάρχει. Να πάρει άμεσα πολιτικές πρωτοβουλίες συνεννόησης, με το κάθε κόμμα να αναλαμβάνει τις ευθύνες του αν θα ανταποκριθεί ή όχι.
Δεν γίνεται μόνο με την επίκληση του δόγματος «Νόμος και Τάξη», επειδή πολύ απλά στην παρούσα συγκυρία, αυτή βολεύει όσους διχάζουν και εν προκειμένω τον ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει τον διχασμό, αν δεν τρέφεται από αυτόν, όπως έδειξε τόσο κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του όσο και τώρα. Δεν χρειάζεται λοιπόν πολύ πολιτικό μυαλό στο κυβερνητικό στρατόπεδο για να αντιληφθούν ότι δεν πρέπει να παγιδευτούν στον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, όσο κυριαρχεί η ρητορική «ο νόμος θα επιβληθεί per mare per terra» αυτός ο κίνδυνος παραμένει υπαρκτός.
Τούτο διότι επειδή, πρώτον, έχουμε ήδη δει ότι τελικά και παρά τα όσα λέγονται, ο νόμος δεν εφαρμόζεται και τόσο καθολικά και, δεύτερον, επειδή το δόγμα «νόμος και τάξη» μπορεί μεν να ικανοποιεί μια συντηρητική αντίληψη παραδοσιακά ισχυρή στη Δεξιά και ενδεχομένως να αποφέρει και βραχυχρόνια πολιτικά κέρδη, όμως σε βάθος χρόνου οι συνέπειες δεν θα είναι ευκαταφρόνητες.
Για να μην παρεξηγηθώ, ασφαλώς και πρέπει να τηρηθούν οι νόμοι και η Αστυνομία να επιβάλει τη νομιμότητα, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Ας το κάνει όμως χωρίς υπερβολές και επίδειξη δύναμης και κυρίως χωρίς επιθετική ρητορική από τους κυβερνητικούς. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το non paper για το ποιος ήταν ο 29χρονος που υπέστη την αστυνομική βία την Κυριακή στη Νέα Σμύρνη και η υπενθύμιση του υπ. Εσωτερικών Μάκη Βορίδη, που λίγες ώρες μετά το καταδικαστέο συμβάν θεώρησε πολιτικά σωστό να πει ότι εφόσον υπάρχει διαδικασία συλλήψεως, το άτομο οφείλει να την αποδέχεται και αν είναι άδικη, μετά να μηνύει τους αστυνομικούς, δεν βοήθησαν.
Στην ουσία μοιάζει να υπάρχει μια εύθραυστη ισορροπία στη ΝΔ μεταξύ φιλελευθερισμού και συντηρητισμού. Αν πάντως λάβουμε ως δεδομένο ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει φιλελεύθερη ιδεολογική συγκρότηση, τότε η ευαισθησία και η ανοχή του στο τι επιτρέπεται και τι όχι σε θέματα νόμου και τάξης συνιστούν ένα πεδίο συνεννόησης και αποκλιμάκωσης.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι επόμενες εκλογές είναι με απλή αναλογική και ίσως κρύβουν παγίδες. Ενδεχομένως να «περιοριστεί» ο αέρας της υφιστάμενης ηγεμονίας του κ. Μητσοτάκη, διότι η ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας θα είναι δύσκολη. Ο Πρωθυπουργός θα χρειαστεί ευρύτερη στήριξη, που δεν είναι απαραίτητο ότι θα τη βρει αν προηγουμένως έχει αποξενώσει το Κέντρο.
Από την άλλη, η σκληρή στάση, που μπορεί να εκφράζεται είτε με δεξιά ρητορική στα κανάλια είτε όμως και με νομοθετήματα που προσθέτουν «τάξη πάνω στην τάξη», δηλαδή με νέα μέτρα αστυνόμευσης που θεσμοθετούνται την ώρα που ήδη εδώ και έναν χρόνο ισχύουν μέτρα, δίνει πολιτικό οξυγόνο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας και το κομμάτι εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ που σιγοντάρει τους μπαχαλάκηδες ξέρουν τι κάνουν: η κοινωνική αναταραχή, η συνεχής προβοκάτσια στην οποία είναι εξπέρ –είτε με αφορμή τον Κουφοντίνα είτε την αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια– ακόμα και το «ρίσκο» της διασποράς του κορονοϊού εν μέσω παρατεταμένου lockdown, η κυβέρνηση τα χρεώνεται τελικά. Από αυτήν οι πολίτες θα ζητήσουν τον λογαριασμό, όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ κυβερνάει τη χώρα.
Δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις πως το συγκρουσιακό κλίμα θα συνεχιστεί με επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού δεν μπορεί αλλιώς να επιβιώσει πολιτικά, θα πυροδοτεί με κάθε ευκαιρία την ένταση. Ακροατήριο και κορμός του είναι οι νεαρές ηλικίες και ας έχουμε στον νου πως όταν κάποια στιγμή με το καλό ανοίξουν τα πανεπιστήμια, προς το φθινόπωρο, θα εφαρμοστεί και ο νόμος για την αστυνομία στα ΑΕΙ. Το έδαφος θα είναι πρόσφορο. Και θα πρέπει να μην είναι γόνιμο.
Η κυβέρνηση θα έπρεπε να απομονώσει πολιτικά τον ΣΥΡΙΖΑ φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την ίδια την κοινωνία. Τους υγειονομικούς, τους επαγγελματίες, τους αγωνιούντες για την επομένη μέρα της πανδημίας. Να μην «τσιμπάει» στις συριζαίικες προβοκάστιες.
Να επιδιώξει την κοινωνική ειρήνη βάζοντας στο τραπέζι την ανάκαμψη της οικονομίας και της κοινωνίας μετά την πανδημία, όπως άλλωστε ζητάει επίμονα και το Κίνημα Αλλαγής. Ας προκαλέσει και ας στριμώξει επί του συγκεκριμένου τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα του κάνει τη χάρη – άλλωστε από θέση ισχύος θα το πράξει, όμως μια τέτοια στρατηγική επιλογή εμπεριέχει συμβιβασμούς, πολιτική συνεννόηση και συναίνεση επί των πολιτικών που χρειάζεται η χώρα.
Δεν μιλάμε, βέβαια, για συγκυβέρνηση ούτε με το Κίνημα Αλλαγής ούτε με άλλο κόμμα. Ο λαός στις κάλπες έδειξε ποιον θέλει για να κυβερνήσει. Εξέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο λαός όμως δεν απέκλεισε τη συνεννόηση. Σε διαφορετική περίπτωση, ο κ. Μητσοτάκης δεν θα βρει συμμάχους, όσο κι αν οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί πιέσουν το ΚΙΝΑΛ και άλλες αδρανείς δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Το κουπί θα είναι επίπονο αν κληθεί να το τραβήξει χωρίς βοήθεια.
Όσο, λοιπόν, η κυβέρνηση της ΝΔ ζει το όνειρο της πολιτικής της ηγεμονίας, ο κίνδυνος να βρεθεί μόνη όταν «σφίξουν τα γάλατα» με τα οξυμένα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα είναι υπαρκτός. Και θα είναι πράγματι πισωγύρισμα για τη χώρα αν προκύψει μια ακόμη ευκαιρία για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: Protagon.gr
