ΙΜΙΑ 1996: Τι συνέβη με τους 10 τούρκους κομάντος που αιχμαλώτισαν οι δύο Έλληνες Οϋκάδες στην μικρή Ιμια;

 

Σήμερα δεν θα προβούμε σε καμία απολύτως ανάλυση της ιστορικής υπόστασης εκείνης της μέρας!

Απλά θα κάνουμε μία υπόθεση εργασίας και θα μπούμε στον πειρασμό να ρωτήσουμε τον κ. Πάγκαλο, τον κ.Παπανδρέου, τον κ. Σημίτη κάποια πράγματα απλά!

Τα Ιμια ως γκρίζα ζώνη είχαν οριοθετηθεί από την εποχή του Σαμπαχατίν Τσακμάκογλου και δέθηκαν στο άρμα της Τουρκικής πολιτικής από το παρ' ολίγο θύμα της 17Ν, τον τούρκο διπλωμάτη που έχει τώρα δικό του κόμμα στην γειτονική χώρα, Ντενίζ Μπουλούκμπασι !

Τα Ιμια όπως αποκαλύψαμε το 2001(!) δεν επιλέχτηκαν τυχαία! Όπως και κάθε «γκρίζα ζώνη στο Αιγαίο». Αποτελούν περιοχές όπου υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων!

Τότε μάλιστα είχαμε δημοσιεύσει κι ένα χάρτη, που έδειχνε ότι υπάρχει ένα μεγάλο 
κοίτασμα στην περιοχή, που ξεκινά από την Μεγάλη Ίμια, κάνει ένα μεγάλο “S” και καταλήγει στην Γαύδο της Κρήτης!

Τα Ίμια επιλέχτηκαν για τον σκοπό αυτό. Να δηλώσει η Τουρκία διεκδίκηση των κοιτασμάτων και να παγώσει το ενδιαφέρον της Γαλλικής εταιρίας που τα εποφθαλμιούσε!

Μάλιστα ο τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού, είχε φτάσει σε σημείο να δηλώσει ότι «η Γαύδος είναι Τουρκική»!!!

Και όλοι στην Ελλάδα «τρελάθηκαν» με την δήλωση αυτή!

Όλοι εκτός αυτών που γνώριζαν την τακτική της Τουρκίας που δεν ήταν άλλη παρά «η μείωση του ενδιαφέροντος εταιριών για εκμετάλλευση των κοιτασμάτων». Βλέπετε καμιά τέτοια εταιρία δεν έμπαινε τότε στον κόπο να ασχοληθεί με μία τέτοια επένδυση, που εμπεριείχε Εθνικές Διεκδικήσεις!

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η κρίση των Ιμίων ήταν μια επεκτατική προσπάθεια των Τούρκων Στρατηγών , ένας «τσαμπουκάς» και τίποτε παραπάνω!

Κανείς σήμερα δεν τολμά να πει, ότι :

Στην μεγάλη Ίμια, βρέθηκαν Έλληνες κομάντος

Στην μικρή Ίμια δέκα τούρκοι κομάντος

Το βράδυ, δύο (2) Έλληνες κομάντος, κολύμπησαν στην μικρή Ίμια και συνέλαβαν ΚΑΙ τους δέκα τούρκους κομάντος, αφήνοντάς τους με … όσα ρούχα τους γέννησε η μάνα τους!

Κανένας δεν τολμά να πεί ότι τους δύο Έλληνες κομάντος τους διέταξαν να αφήσουν τους τούρκους και να επιστρέψουν στις μονάδες τους! Αυτό το κομμάτι της υπόθεσης, δεν το ακουμπά κανείς!

Κι όλα αυτά, πριν πέσει (για πολλούς πριν ρίξουν) το ελικόπτερο με τα τρία παλληκάρια μας που βρήκαν τραγικό θάνατο!

Το σοβαρότερο ζήτημα όμως είναι, ότι μέσα στα επόμενα οκτώ χρόνια, όσοι τούρκοι είχαν «πατήσει» στην μικρή Ίμια και συνελήφθησαν από τους δύο Έλληνες οϋκάδες, είτε πέθαναν, είτε είχαν κάποιο … τροχαίο είτε εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας!!! Πάντως σήμερα δεν ζει πλέον ούτε ένας από αυτούς!

Κι αυτό δεν απασχόλησε ποτέ την Ελληνική Δημοσιογραφία, γιατί «έτρεμαν» στην ιδέα μήπως χαρακτηριστούν ως … Εθνικιστές!

Ποτέ μα ποτέ δεν τόλμησε να γράψει κανείς ή έστω να ψελλίσει ότι οι δέκα αυτοί τούρκοι κομάντος που κατατροπώθηκαν από δύο Ελληνόπουλα, ντρόπιασαν τον τουρκικό στρατό!

Κανείς δεν τόλμησε ποτέ να ρωτήσει: «είναι τυχαίοι όλοι αυτοί οι θάνατοι των τούρκων επίλεκτων στρατιωτών που πάτησαν την Ίμια, ή το μακρύ χέρι της Τουρκίας φρόντισε να κλείσει το στόμα και του τελευταίου μάρτυρα που υπέστη αυτή την υπέρτατη ξευτίλα από τους Έλληνες»;

Έτσι ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας που να παραδεχτεί κάποτε, ότι σαφώς και οι Έλληνες στρατιώτες, αν και σε πλεονεκτική θέση, εντούτοις , δέχτηκαν διαταγή να οπισθοχωρήσουν κι ας είχαν πιάσει αιχμαλώτους τους Τούρκους!

Προσωπικά, δεν θα επιχειρήσω να σας πείσω –σήμερα- παραθέτοντας στοιχεία και ντοκουμέντα της εποχής μιάς και δεν γνωρίζω –ακόμη- τι συνέβη ΚΑΙ με τους δέκα τούρκους κομάντος καθώς και τις ακριβείς συνθήκες θανάτου τους!

Αυτό που ξέρω πολύ καλά, είναι ότι ουδέποτε Έλληνας δημοσιογράφος που είχε μπροστά του, κάποιον από τους πρωταγωνιστές της υπόθεσης αυτής, (πολιτικούς και στρατιωτικούς) δεν τόλμησε να ρωτήσει έστω το παραμικρό από αυτά! Και εχτές όλη η Ελλάδα ξέχασε ότι ήταν η επέτειος των Ιμίων.

Κι εμένα αυτό με τρομάζει … (Γιώργος Αδαλής για τους aegeantimes.gr)

πηγή :ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ

ΙΜΙΑ 1996: - Έτσι θα βυθίζαμε τον τουρκικό στόλο!!

 

Με μία μαρτυρία, κανονικό ιστορικό ντοκουμέντο ο τότε Σμηναγός (Ι) και μετέπειτα Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Νικόλαος Τσακίρης, των Α-7Η Corsair, σε μια συνέντευξη που πραγματικά κόβει την ανάσα με το ανεπιτήδευτο ύφος της και κυρίως το συγκλονιστικό περιεχόμενό της, περιγράφει πώς τη νύχτα των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996, ακριβώς 20 χρόνια πριν τα πληρώματα της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού είχαν μπει στα κόκπιτ των μαχητικών κρούσης Α-7Η Corsair με ετοιμότητα απογείωσης 2 λεπτών και αποστολή την βύθιση του τουρκικού Στόλου

Τα αεροσκάφη επιχειρούσαν από την 115 Πτέρυγα Μάχης και η συνέντευξη δόθηκε στον Γιώργο Λαμπράκη, ενώ οι περισσότερες φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Ν.Τσακίρη.

Η περιγραφή κόβει την ανάσα και δείχνει το σημείο το οποίο είχε προχωρήσει η πολεμική προπαρασκευή και η επιχειρησιακή ετοιμότητα προς εκτέλεση της αποστολής βύθισης του τουρκικού στόλου με βόμβες ελεύθερης πτώσης σε πτήση λίγων μέτρων επάνω από τα κύματα του Αιγαίου. 

Και αποκαλύπτεται ότι ήδη οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ, χωρίς τα σήματα και τα διακριτικά από τις φόρμες πτήσης τους, αλλά με πιστόλια, όπως προβλέπεται στις κανονικές πολεμικές αποστολές βρίσκονταν στα κόκπιτ τους έτοιμοι να απογειωθούν εντός 60'' και να σπείρουν σε λίγα λεπτά μετά την απογείωσή τους, τον όλεθρο στον τουρκικό Στόλο.

Στο κείμενο υπάρχουν αποσπάσματα από  την γραπτή μαρτυρία του Αντιπτεράρχου ε.α. και τότε Διοικητή της 345ΜΒ Γεώργιου Κωτσίδη, ο οποίος με έναν έντονο και γλαφυρό τρόπο περιγράφει στο σχετικό αρχικό ρεπορτάζ του defenceline, εκείνες τις κρίσιμες ώρες 

-Πριν από 19 ακριβώς χρόνια, την 31η Ιανουαρίου 1996, Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την πολεμική αναμέτρηση. Πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε ότι αυτή δεν θα ήταν μία συνηθισμένη κρίση;

Νίκος Τσακίρης: Μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε αρχίσει να κλιμακώνεται σταδιακά η ένταση. Υπήρχαν μετασταθμεύσεις αεροσκαφών, κινήσεις πλοίων του στόλου, ενώ για περίπου μία εβδομάδα υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα, ήμασταν συνεχώς στη Μοίρα και κοιμόμασταν μέσα στην Μονάδα. Πάντα υπήρχε ένα αριθμός αεροπλάνων σε επιφυλακή, φορτωμένα με βόμβες και απλά άλλαζε η στοχοποίηση.

Την τελευταία ημέρα, στις 31 Ιανουαρίου 1996, η 345 Μοίρα Βομβαρδισμού είχε ως αποστολή να προσβάλει τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις. Ήταν ένας σχηματισμός δέκα αεροπλάνων Α-7H Corsair, όπου με τη συνοδεία μαχητικών F-16 που θα πηγαίναμε να χτυπήσουμε την αποβατική δύναμη.

- Που είχαν συγκεντρωθεί αυτές οι δυνάμεις;

ΝΤ: Βρισκόταν στα Ίμια και στην θαλάσσια περιοχή γύρω από τις βραχονησίδες. Αυτό που άλλαζε συνεχώς ήταν οι θέσεις των πλοίων και η προσπάθειά μας να τα ξεχωρίσουμε από τα δικά μας πλοία που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή.

Εδώ βέβαια υπήρχε ένα τακτικό σφάλμα, το ότι δηλαδή μαζεύτηκαν πάρα πολλές ναυτικές δυνάμεις σε έναν πολύ μικρό θαλάσσιο χώρο, γεγονός που δημιουργούσε πρόβλημα....

Πλεονέκτημα υπήρχε όταν ο τουρκικός στόλος κατέβαινε από τα Δαρδανέλια και σε όλη την φάση της διαδρομής του προς την περιοχή της κρίσης. Αν δινόταν εντολή ανά πάσα στιγμή θα τον βύθιζαν όλο, γιατί τα ελληνικά πλοία και κυρίως οι τορπιλάκατοι και οι πυραυλάκατοι ήταν αγκιστρωμένες σε μικρούς κόλπους όπου χωρίς να εκπέμπουν, παρακολουθούσαν τις τουρκικές κινήσεις και ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να ρίξουν.

Εμείς λοιπόν, αφού είχαν συγκεντρωθεί όλες αυτές οι δυνάμεις, είχαμε ως ημερήσια αποστολή να χτυπήσουμε τις δυνάμεις αυτές με δέκα συνολικά αεροπλάνα και ταυτόχρονα ήταν σε ετοιμότητα έξι ακόμα βομβαρδιστικά για νυχτερινή προσβολή στόχων που θα μας δίνονταν.  

Θυμάμαι αξέχαστα πως πήγα σπίτι έκανα ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Μετά όμως από μισή ώρα, περίπου 11 το βράδυ, 11 και μισή, χτύπησε το τηλέφωνο όπου ένας Ανθυποσμηναγός με μια φωνή γεμάτη ένταση μας ειδοποίησε να μεταβούμε άμεσα στη Μονάδα.

Φεύγω λοιπόν - όπως και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου - μπαίνω στη μονάδα, μόλις παρκάρω το αυτοκίνητο και ανοίγω την πόρτα ανατρίχιασα ακούγοντας τον ήχο των κινητήρων των αεροπλάνων! Νόμιζα ότι ήδη είχε δοθεί εντολή για απογείωση των βομβαρδιστικών!

Εδώ πρέπει να αναφέρω πως στα αεροπλάνα αυτά πιλότοι ήταν 5 "πιτσιρικάδες" και ένας έμπειρος πιλότος της Μοίρας, αυτοί δηλαδή που είχαν μπει στο πρόγραμμα των νυχτερινών πτήσεων που σας περιέγραψα νωρίτερα, γιατί ήταν κάτι το οποίο δεν περιμέναμε να συμβεί!

Ιπτάμενοι της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού έτοιμοι για να αναλάβουν αποστολές. Δεξιά ο Ν.Τσακίρης

Για το κρίσιμο αυτό σημείο, ο -τότε- διοικητής της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού Αντισμήναρχος (Ι) Γιώργος Κωτσίδης γράφει χαρακτηριστικά: "Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο σχέδιο ανάκλησης τις βραδινές ώρες της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν από τους νεαρότερους της Πολεμικής μας Μοίρας και με πλήρη συναίσθηση και ενθουσιασμό για τη δυσκολία της αποστολής, μετά από την απαραίτητη ενημέρωση, προωθήθηκαν στα αεροπλάνα, που σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο προετοίμασαν και φόρτωσαν οι τεχνικοί με τους οπλουργούς και τους στρατεύσιμους της Μοίρας".

Φωτογραφία - ντοκουμέντο: Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ στον χώρο της Μοίρας, χωρίς σήματα και διακριτικά στις φόρμες τους, λίγο πριν πάρουν θέση στα κόκπιτ και εξορμήσουν κατά του τουρκικού Στόλου. Τα πρόσωπά τους δείχνουν την χαλαρότητα και το εξαιρετικά υψηλό ηθικό τους, έστω και αν οι απώλειες αναμένονταν βαριές!

- Οπότε είχαν μπει ως πληρώματα των αεροσκαφών οι νεαρότεροι χειριστές και στη δεκάδα των πρωινών αποστολών οι εμπειρότεροι της Μοίρας;

ΝΤ: Ακριβώς, ήταν 5 νεαροί συνάδελφοι, με επικεφαλής έναν έμπειρό ιπτάμενο της Μοίρας! Οπότε μόλις μπαίνουμε εμείς στη Μοίρα, βλέπουμε τους έξι συναδέλφους να είναι ντυμένοι και να φεύγουν για τα αεροπλάνα καθώς υπήρχαν μετασταθμεύσεις προς τα δυτικά αεροδρόμια της Τουρκίας, οπότε από το ελληνικό Κέντρο Επιχειρήσεων θεώρησαν ότι κάτι πάει να γίνει και ότι τα τουρκικά αεροπλάνα θα επιχειρούσαν να χτυπήσουν Βόλο, τη Λάρισα κτλ, οπότε ότι υπήρχε τότε σε ετοιμότητα ήθελαν να το απογειώσουν!

Αφού πήγαν στα αεροπλάνα, ενημερωνόμαστε οι μεγαλύτεροι για την αποστολή με σκοπό να αλλάξουμε τους μικρότερους – γιατί όταν πας να πολεμήσεις απαιτείται εμπειρία –ώστε η πιθανότητα να επιτευχθεί η αποστολή και να γυρίσουν πίσω τα πληρώματα να ήταν μεγαλύτερη...

Στο σημείο αυτό θέλω να πω για το συνολικό κλίμα που υπήρχε στη Μοίρα. Το κλίμα ήταν τέτοιο που ... τσακωνόμασταν στην κυριολεξία για το ποιος θα μείνει το βράδυ στη Μονάδα, ώστε να είναι ετοιμότητα και να απογειωθεί με τα βομβαρδιστικά!

Ο Διοικητής της 345 ΜΒ περιγράφει τις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές: "Μέσα στην ασταμάτητη βροχή, πηγαίνοντας με τα πόδια από το ένα καταφύγιο αεροπλάνων στο άλλο - γιατί όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν στην προετοιμασία τους - προσπαθούσα να εμψυχώσω τους ιπταμένους που ήταν μέσα σε αυτά δεμένοι, έτοιμοι για εκκίνηση.

Θα μου μείνει όμως αξέχαστη η εικόνα της ενθουσιώδους ανταπόκρισης όλων στην κίνηση, όλα καλά ″ΟΚ″ του δεξιού αντίχειρα.
Δεν γνωρίζω αν εκείνη τη στιγμή εγώ τους εμψύχωνα ή εκείνοι εμένα.

Επιστρέφοντας στη Μοίρα ήδη είχε συγκεντρωθεί το σύνολο των ιπταμένων, οι οποίοι με συγκλόνισαν αυτοπροτεινόμενοι με αυτοθυσία και αλτρουισμό να ... αντικαταστήσουν τους άπειρους νεαρούς και τους παντρεμένους συναδέλφους μας!".

Φωτογραφία - ντοκουμέντο! Οι χειριστές της "εξάδας" που από τη 01:00 έως τις 06:30 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 ήταν δεμένοι στα αεροπλάνα τους, έτοιμοι να απογειωθούν μέσα σε 2 λεπτά, για να χτυπήσουν τις τουρκικές δυνάμεις.

Λόγω των τρομερά άσχημων καιρικών συνθηκών είχε αποφασιστεί τα A-7H Corsair να προσβάλουν τους Τούρκους σε δύο τριάδες με διαχωρισμό σε χρόνο και ύψος.

Στην πρώτη τριάδα, αρχηγός ήταν ο Γεώργιος Παντελής (πρώτος από αριστερά) και στην δεύτερη τριάδα αρχηγός ήταν ο Παναγιώτης Πατσαβούδης (τρίτος από δεξιά).
Η ιστορική φωτογραφία έχει ληφθεί στο SOR της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού στις 06:30 τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου, την στιγμή της επιστροφής των χειριστών από τα αεροσκάφη!

 Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ σχεδιάζουν την αποστολή εναντίον του τουρκικού στόλου!

- Πως είχε σχεδιαστεί αυτή η κρίσιμη αποστολή;

NT: Στον σχηματισμό ήταν δέκα συνολικά αεροπλάνα, από τα οποία τα οκτώ θα χτυπούσαν τις αποβατικές δυνάμεις και τα δύο θα έκαναν καταστολή της τουρκικής φρεγάτας.

Ο σχεδιασμός ήταν ότι όπως προσεγγίζει η δεκάδα, έξω από την εμβέλεια των όπλων της φρεγάτας που ήταν για να προστατεύει την αποβατική δύναμη.

Όπως θα κατευθυνόμασταν προς τους στόχους, τα πρώτα τέσσερα Α-7Η θα πήγαιναν περιμετρικά από τη μία πλευρά και τα άλλα τέσσερα περιμετρικά από την άλλη πλευρά στα 8 μίλια.

Τα δύο τελευταία βομβαρδιστικά θα προσέγγισαν το στόχο τους αλλά μέσα από τα 8 μίλια, εκμεταλλευόμενοι μία αδυναμία του συστήματος ελέγχου πυρός των βλημάτων SeaSparrow της φρεγάτας.

Τα αεροπλάνα δεν θα πετούσαν ευθεία για πάνω από 8 δευτερόλεπτα, που σημαίνει ότι πετάμε ευθεία 8 δευτερόλεπτα, στρέφουμε περιμετρικά 90 μοίρες έτσι ώστε το ραντάρ να μας βλέπει τελείως - όταν είμαστε κινούμενοι περιμετρικά η δική μας ταχύτητα που υπολογίζει το ραντάρ είναι μηδέν - γιατί βλέπει το αεροπλάνο και κινείται ακτινικά για δέκα δευτερόλεπτα, οπότε οποιοσδήποτε εγκλωβισμός "σπάει" και στη συνέχεια θα βάζαμε πορεία προς τη φρεγάτα για άλλα 8 δευτερόλεπτα!

Αυτή η διαδικασία θα γινόταν μέχρι να προσεγγίσουμε το τουρκικό πλοίο με σκοπ!ό να την προσβάλουμε και από τη στιγμή που θα κάναμε την καταστολή θα έμπαιναν περιμετρικά στο στόλο τα υπόλοιπα οκτώ Α-7Η Corsair με σκοπό να βομβαρδίσουν τις υπόλοιπες δυνάμεις

- Εσείς είσαστε στο ζευγάρι των αεροσκαφών που επρόκειτο να χτυπήσει την τουρκική φρεγάτα;

NΤ: Στο σχεδιασμό που έγινε, αρχηγός ήταν ο Βουκελάτος, δεύτερος μεγαλύτερος ήταν ο Μπορολιάς, οπότε ετέθη ένα θέμα... Στο τελευταίο ζευγάρι τους λέω θα μπω εγώ και στην ουσία επέλεξα το ζευγάρι μου. Τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη, έναν καταπληκτικό αεροπόρο. 

Όταν κάναμε briefing στην περίοδο της ειρήνης και της εκπαίδευσης, πάντα όλοι ήθελαν σ' ένα σχηματισμό δέκα βομβαρδιστικών να είναι το τελευταίο ζευγάρι.

Εκεί πάντα "τσακωνόμασταν" για το ποιος θα μπει, γιατί οποιαδήποτε άσκηση κι αν είχαμε με πακέτα COMAO και έναν μεγάλο σχηματισμό με αεροσκάφη Α-7, τότε οι αναχαιτιστές που ερχόταν να μας αναχαιτίσουν ξεκινούσαν πάντα από πίσω οπότε οι πίσω είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εμπλακούν κτλ, οπότε υπήρχε πάντα ένταση για το ποιος θα πετάξει το τελευταίο ζευγάρι!

Στα Ίμια λοιπόν, αφού τέλειωσε το briefing και απευθυνόμενος σε όλους όσοι πέταγαν, τους είπα πως "όταν περάσει η κρίση μην ακούσω κανέναν να διεκδικήσει το τελευταίο ζευγάρι, είναι ... τελειωμένος" (γέλια).

Θέλοντας να πω ότι αυτό που θα κάναμε ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να πω, υπήρχαν προσφορές αλλά όχι πολλές. Τελικά το τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη...

- Στη συνέχεια πήρατε τον ατομικό οπλισμό, όπως προβλέπεται σε πραγματικές αποστολές, ενημερώθηκαν τα πληρώματα για τα σημεία διαφυγής αν έπεφταν με αλεξίπτωτο πάνω από το εχθρικό έδαφος;

ΝΤ: Ε, ναι... Από τη στιγμή που πηγαίναμε να πετάξουμε σε πολεμική αποστολή ο καθένας είχε ένα ατομικό πιστόλι. Υπήρχε φυσικά και ο σχεδιασμός διαφυγής ανάλογα με τον στόχο και την περιοχή όπου θα πετούσε ο κάθε ιπτάμενος. Υπάρχουν πάντα συγκεκριμένα σημεία και διαδικασίες, για τις οποίες ο κάθε ιπτάμενος ενημερώνεται πριν πάει να πετάξει...

- Πως φορτώθηκαν τα όπλα εκείνη την ημέρα; Με τι όπλα θα γινόταν η προσβολή των τουρκικών πλοίων;

ΝΤ: Οι φορτώσεις των αεροσκαφών γίνονταν ανάλογα με τον στόχο που είχαν τα βομβαρδιστικά. Για την συγκεκριμένη αποστολή προσβολής των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων η δεκάδα των A-7H Corsair ήταν φορτωμένη με πέντε βόμβες Μk-82 ή Mk-83 και μια δεξαμενή καυσίμου.

- Ένας κρίσιμος παράγοντας ήταν εκείνο τη μέρα και ο καιρός. Τι συνθήκες επικρατούσαν;

ΝΤ: Εκείνη τη μέρα είχε σύννεφα από τα 500 μέχρι τα 33.000 πόδια. Πετούσαν τα F-4E Phantom και τα Mirage 2000 τα οποία ήταν συνεχώς μέσα στον καιρό. Με αυτές τις συνθήκες φυσικά δεν υπήρχε

Για το ηθικό του προσωπικού και το κλίμα στην 345ΜΒ εκείνες τις στιγμές, ο Διοικητής της Μοίρας γράφει: "Ειλικρινά, το μεγαλείο της αυταπάρνησης, του ενθουσιασμού, του επαγγελματισμού και του πατριωτισμού που ζήσαμε σαν μια ψυχή, μια οικογένεια, μια γροθιά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου και την καρδιά μου! 

Αν δεν ήμουν τότε βέβαιος για το ποιος εμψύχωνε ποιον τις δραματικές εκείνες στιγμές, σήμερα δηλώνω με πλήρη επίγνωση την μεγάλη μου περηφάνια για το θάρρος και τη συναδελφικότητα των Ιπταμένων, αλλά και όλου του προσωπικού της Μοίρας. 

Όλοι, με αυτοθυσία και πίστη στην αποστολή της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρίσης των αξιών, απλά νιώσαμε πως κάναμε το καθήκον μας και δεν ζητήσαμε ποτέ ούτε να συμψηφίσουμε, ούτε να εξαργυρώσουμε ότι ζήσαμε εκείνες τις δραματικές ώρες".

- Πως έζησαν αυτή τη κρίση οι δικοί σας άνθρωποι, η οικογένειά σας;

ΝΤ: Το ηθικό του προσωπικού της Μοίρας ήταν στο ύψιστο επίπεδο και αυτό οφείλεται κυρίως στον επαγγελματισμό και την εκπαίδευση. Όλο το προσωπικό ήταν ετοιμοπόλεμο επί της ουσίας.

Την προηγούμενη μέρα με είχε πάρει τηλέφωνο από το χωριό ο πατέρας μου ο συγχωρεμένος, και έκλαιγε. Γιατί ήταν σίγουρος... Του λέω, "πατέρα αυτή είναι η δουλειά μας, απλά αυτή τη στιγμή αν κληθούμε θα πρέπει να την κάνουμε!

Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου, ο πατέρας μου είχε μιλήσει με την γυναίκα μου που τότε ήταν στον μήνα της για να γεννήσει τον γιο μας, ο οποίος τελικά γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1996! 

Όταν λοιπόν γύρισα στο σπίτι -όπως είπαμε και νωρίτερα η κρίση εκείνη τη στιγμή φαίνονταν να αποκλιμακώνεται - έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα.

Όταν με πήραν τηλέφωνο να επιστρέψω εσπευσμένα στη Μονάδα, προσπάθησα να φύγω από το σπίτι όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

Με ρώτησε τι έγινε, της λέω τίποτα, μας φώναξαν για ετοιμότητα, δεν είναι τίποτα. Οπότε, το μόνο που έκανα ήταν να τη φιλήσω και να φιλήσω τον μικρό μου γιο που ήταν ακόμα στην κοιλιά της και να φύγω...

Eτσι απλά...

πηγή:- See more at: http://www.pronews.gr/portal/20160130/defencenet

Τι κατάλαβα από τον Μητσοτάκη - Οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και η ανάλγητη και ασυγκίνητη κυβέρνηση

 
Με τη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να διασπάσει τη νοητή γραμμή που τείνει να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη, στη μια πλευρά της οποίας είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και στην άλλη μια ανάλγητη και ασυγκίνητη κυβερνητική παράταξη. Αποκατέστησε τη συγκινησιακή –έστω– ισορροπία

Δημήτρης Ευθυμάκης

Πρώτα απ’ όλα, κατάλαβα, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά πιεσμένος, αλλά όχι πανικοβλημένος. Νιώθει και δείχνει ότι ελέγχει την κατάσταση που δημιούργησε η ξαφνική κρίση που του χτύπησε την πόρτα. Εχει καθαρό μυαλό επί του θέματος, ξέρει τι θέλει. Η γραμμή του είναι σαφής: Δεν θα κρίνουν το θέμα των Τεμπών οι διάφοροι αυτόκλητοι εισαγγελείς, ούτε οι εικασίες, ούτε η συγκινησιακή φόρτιση· θα το κρίνει η Δικαιοσύνη με το πόρισμα του Εφέτη Ανακριτή, που θα έχει όλα τα στοιχεία. Αλλά επί των στοιχείων αυτών θα αποδοθούν ακριβοδίκαια τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Καμία επιείκεια σε κανέναν.

 Δεύτερον, ότι όποιος τον πρώτο καιρό μετά το δυστύχημα τον τροφοδότησε με ελλειπή ή αμφισβητούμενα ή λανθασμένα στοιχεία για το φορτίο του τρένου, θα την πληρώσει άσχημα. Είτε λέγεται Hellenic Train, είτε Πυροσβεστική, είτε υπηρεσίες και ηγεσίες υπουργείων. Οι τότε δηλώσεις του, βέβαια, ότι δεν υπήρχε εύφλεκτο φορτίο στο δρομολόγιο, είναι αντικειμενικά το πιο αδύναμο επικοινωνιακά σημείο του. Αλλά από την άλλη ποιος μπορεί να ισχυριστεί με αξιοπιστία ότι ένας πρωθυπουργός χρησιμοποίησε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό για να συγκαλύψει κάποιον πιθανό λαθρέμπορο που είχε φορτώσει στα βαγόνια μπιτόνια με χημικές ουσίες; Πού το ήξερε και γιατί να το κάνει; Εκτός κι αν τον κατηγορούν ότι είναι ο ίδιος μέλος τέτοιας συμμορίας… 

Τρίτον, προσπάθησε να διασπάσει τη νοητή γραμμή που τείνει να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη, στη μια πλευρά της οποίας είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και στην άλλη μια ανάλγητη και ασυγκίνητη κυβερνητική παράταξη. Αποκατέστησε τη συγκινησιακή –έστω– ισορροπία, διαβεβαιώνοντας ότι όλοι βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Σε αυτήν που αναζητά τη δικαιοσύνη και την τιμωρία των ενόχων. Δεν ξέρω αν οι αντιπολιτευόμενοι τον πίστεψαν όταν μιλούσε ως πατέρας, υποθέτω πως όχι, αλλά τουλάχιστον μίλησε στην ψυχή της δικής του πλευράς, που νιώθει προσωρινά ότι έχει χάσει την μπάλα. Διότι εδώ καταλήγουμε να παίζουμε παιχνίδια συλλογικής ενοχής. 

Τέταρτον, εξήγησε με εύσχημο τρόπο στα στελέχη και στους υπουργούς του ότι πρέπει να διαθέτουν στοιχειώδη ενσυναίσθηση και να μην κάνουν τους καμπόσους σε ανθρώπους με συγκινησιακή υπεροπλία. Διότι δεν ξέρω αν η εξουσία διαφθείρει (κατά το απόφθεγμα του λόρδου Ακτον), σίγουρα όμως η απόλυτη εξουσία κάνει ορισμένους λειτουργούς της απολύτως ανόητους. Είναι, τελικά, τρομερό ο υψηλότερος στην ιεραρχία να διαθέτει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από εκείνους που είναι επιφορτισμένοι να του μεταφέρουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute 

Πέμπτον, ο Μητσοτάκης καταλήγει να είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο πολιτικό όπλο της κυβέρνησης, αλλά και το ικανότερο επικοινωνιακό της στέλεχος. Αυτή τη φορά, στη συνέντευξή του δεν πυροβόλησε, κράτησε άμυνα. Κατάλαβε γρήγορα ότι το ξαφνικό γιουρούσι των κινητοποιήσεων μετέτρεψαν το κραταιό του –ως χθες– στρατόπεδο σε σκορποχώρι. Μιλώντας στον Σρόιτερ, το πρώτο που προσπάθησε ήταν να επαναφέρει τους δικούς του στις γραμμές τους, να συγκροτήσει μια γραμμή άμυνας. Το επόμενο διάστημα υποθέτω ότι θα δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αντεπίθεσης. Αν όχι στο θέμα των Τεμπών, όπου μάλλον θα είναι διαχρονικά αμυνόμενος, σε κάτι άλλο. 

Τέλος, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αυτή την εβδομάδα ο Μητσοτάκης κατάλαβε με οδυνηρό τρόπο ότι το πολιτικό του επιτελείο, το επικοινωνιακό του σχήμα και το υπουργικό του συμβούλιο πάσχει σε πολύ περισσότερα από όσα νόμιζε. Λογικά, γρήγορα θα αντιδράσει σαρωτικά. 

Πηγή: Protagon.gr

Ελληνοτουρκικά: - Η Τουρκία ιδρύει Ταξιαρχία Πεζοναυτών και στην Ίμβρο - Φέρνει στα παράλια 6.000 στρατιώτες - Εμείς τι κάνουμε;;

Την επιθετική της δύναμη απέναντι από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και τις ακτές της Θράκης ενισχύει η Τουρκία την ώρα που τουρκικά ΜΜΕ με προκλητικά δημοσιεύματα δεν σταματούν να αναφέρονται στο εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας.

Η Τουρκία μέχρι πέρυσι διέθετε μία Ταξιαρχία Πεζοναυτών με έδρα τη Φώκαια στην είσοδο του κόλπου της Σμύρνης, απέναντι από την θαλάσσια περιοχή μεταξύ Λέσβου και Χίου. Οι γείτονες πλέον ενισχύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις τους ιδρύοντας και δεύτερη Ταξιαρχία Πεζοναυτών στην Αλεξανδρέττα απέναντι από την Κύπρο, ενώ προχωρούν σε ίδρυση και τρίτης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στην Ίμβρο, όπου ο τουρκικός στρατός διαθέτει έως τώρα το 5ο Σύνταγμα Καταδρομών.

Με δεδομένο ότι η Τουρκία, πλην της Ίμβρου και της Τενέδου, διαθέτει μόνο ελάχιστες νησίδες στο Αιγαίο, οι δύο Ταξιαρχίες σε Φώκαια και Ίμβρο είναι προφανές ότι έχουν επιθετικό χαρακτήρα και δεν προορίζονται για ενδεχόμενο ανακατάληψης νήσου.

Οι δύο Ταξιαρχίες του Αιγαίου εκτιμάται ότι θα διαθέτουν δύναμη που θα ξεπερνά τους 6.000 στρατιώτες. Ταυτόχρονα, το Πολεμικό Ναυτικό στην Τουρκία, πέρα από τον αποβατικό στόλο που ήδη διαθέτει και χρησιμοποιεί σε όλες του τις ασκήσεις, προχωρά σε ναυπήγηση και νέων σκαφών σύγχρονης τεχνολογίας και αυξημένων δυνατοτήτων, τα οποία προφανώς θα εξοπλίσουν και τις τρεις Ταξιαρχίες Πεζοναυτών τα επόμενα χρόνια.

Σε όλες τις μεγάλες ναυτικές και αεροναυτικές ασκήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με τελευταία τη «Mavi Vatan 25», οι γείτονες εκπαιδεύονται σε σενάρια αποβατικών ενεργειών  μεγάλης κλίμακας με υποστήριξη μαχητικών της Πολεμικής Αεροπορίας, επιθετικών ελικοπτέρων ATAK-129 αλλά και των Μονάδων Επιφανείας του τουρκικού στόλου. Τα αποβατικά σενάρια προβάλλονται εκτεταμένα από τα Μέσα Ενημέρωσης των γειτόνων, καθώς περιλαμβάνονται πάντα στη Media Day κάθε άσκησης

Ταυτόχρονα με την ίδρυση των δύο επιπλέον Ταξιαρχιών Πεζοναυτών, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προχώρησαν στην ίδρυση και Αμφίβιου Σώματος, στο οποίο θα ανήκουν οι τρεις Ταξιαρχίες με έδρα το Τσανάκαλε. Το Αμφίβιο Σώμα Στρατού έρχεται να προστεθεί στην περιβόητη Στρατιά του Αιγαίου

H Ege Ordusu, η 4η Στρατιά των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων έχει ως χώρο ευθύνης την περιοχή από τα Δαρδανέλια έως και την Αττάλεια, απέναντι από την Κύπρο και αποτελεί την κύρια task force μαζί με τις αεροναυτικές δυνάμεις των γειτόνων, πάνω στις οποίες στηρίζεται το τουρκικό Casus Belli στο Αιγαίο. Διαθέτει ήδη έναν τεράστιο αποβατικό στόλο που ξεπερνά τα 150 σκάφη, ενώ πλέον έχουν προστεθεί και μη επανδρωμένα USV, τα οποία «διαφημίστηκαν» στην τελευταία «Mavi Vatan».

Eκτός από τις Ταξιαρχίες Πεζοναυτών, διαθέτει επιπλέον Ταξιαρχίες Καταδρομέων και Αλεξιπτωτιστών αλλά και μεγάλο αριθμό επιθετικών ελικοπτέρων τουρκικής κατασκευής ΑΤΑΚ-129.

Η Ege Ordusu έχει αναπτύξει δεκάδες φυλάκια επιτήρησης κατά μήκος των ακτών στην Τουρκία απέναντι από όλα τα ελληνικά νησιά, τα οποία έχουν χτιστεί σε καίριες θέσεις κυρίως πάνω σε ορεινούς όγκους, ώστε να ελέγχουν θαλάσσια περάσματα αλλά και θέσεις πάνω στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου

Αυτά είναι τα δεδομένα που καθιστούν πλέον επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε την περαιτέρω θωράκιση των ελληνικών νησιών, τόσο με τα ισραηλινής κατασκευής συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων Spike NLOS όσο και με τους Πολλαπλούς Εκτοξευτές Πυραύλων PULS, οι οποίοι μπορούν να χτυπούν στόχους με μεγάλη ακρίβεια ακόμα και σε βάθος 300 χιλιομέτρων.

Η αποποίηση των ευθυνών, το άδειασμα των βουλευτών και η ευθύνη του κράτους

 Στον πλήρη διασυρμό του εξελίχθηκε χθες το βράδυ η συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Alpha για τα Τέμπη. Όσο η ώρα της αλήθειας πλησιάζει, παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης, όσο ο κλοιός στενεύει και στον απόηχο των μεγάλων συλλαλητηρίων της Κυριακής, ο ευρισκόμενος σε πανικό πρωθυπουργός ήταν εμφανές ότι σε κάθε απάντησή του προσπαθούσε να προστατέψει τον εαυτό του και να ρίξει τις ευθύνες ακόμα και για δικές του δηλώσεις της εποχής εκείνης σε άλλους όπως, π.χ., στην Πυροσβεστική, στην Αστυνομία, στη Hellenic Train αλλά και στην ίδια την Βουλή για το αστείο πόρισμα της εξεταστικής. 

Ήταν σε πλήρη αντιδιαστολή με όσα δήλωνε κατά το παρελθόν και παρά το γεγονός ότι επί δύο χρόνια παραπλανά την κοινωνία, δήλωσε ότι θέλει να αποδοθούν οι ευθύνες για την τραγωδία των Τεμπών προς πάσα κατεύθυνση, απορρίπτοντας κάθε κατηγορία συγκάλυψης. Οι αποφάσεις δεν λήφθηκαν με στόχο τη συγκάλυψη τόνισε, κατηγορώντας την αντιπολίτευση ότι καπηλεύεται τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τα παιδιά τους. «Αν έγιναν λάθη, θα το κρίνει η Εισαγγελία» σημείωσε.

Το κορυφαίο σημείο της αυτογελοιοποίησης και της αποποίησης των ευθυνών του ήταν η απάντησή του για την εξεταστική, καθώς άδειασε τους βουλευτές του δικού του κόμματος, που αποτελούσαν την πλειοψηφία σε εκείνη την κοινοβουλευτική διερεύνηση, που ήταν η κορωνίδα της συγκάλυψης. «Δεν πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη στιγμή της Βουλής. Δεν διαφώτισε την κοινή γνώμη» είπε ο πρωθυπουργός, ξεχνώντας ότι οι δικοί του βουλευτές, η δική του κυβέρνηση, το δικό του κόμμα απέκλεισε ουσιώδεις μάρτυρες από τη διαδικασία, με στόχο να μη βγει η αλήθεια.

Ο πρωθυπουργός, επίσης, ακύρωσε τον ίδιο του τον εαυτό, όταν κλήθηκε να απαντήσει γιατί τις πρώτες ημέρες έσπευσε να πει ότι δεν υπήρχαν παράνομες εύφλεκτες ύλες στην εμπορική αμαξοστοιχία. Παραδέχτηκε ότι υπάρχει περίπτωση το τρένο να μετέφερε κάτι ύποπτο, ενώ για τις αρχικές του δηλώσεις έριξε τις ευθύνες στην Πυροσβεστική και τη Hellenic Train. «Αυτά ξέραμε, αυτά είπαμε τότε» είπε, άλλα αρνήθηκε πεισματικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος. «Άμα με ρωτάτε αν έχω μετανιώσει ή αν έκανα λάθος, σας το λέω ευθέως: προφανώς με αυτά τα οποία γνωρίζω σήμερα δεν θα έλεγα τότε αυτό το οποίο είπα. Να προκαταλάβω τη Δικαιοσύνη με ποιο τρόπο; Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή για έναν πρωθυπουργό και έναν πατέρα από το να ισχυρίζεται κάποιος ότι εκείνη τη στιγμή το μέλημά του ήταν να συγκαλύψω τι ακριβώς; Κάποιους δυνητικούς λαθρέμπορους;» αναρωτήθηκε…

«Εγώ έχω εδώ πέρα το πόρισμα της Πυροσβεστικής. Τι λέει η Πυροσβεστική; Τα αίτια της φωτιάς οφείλονται στην πρόσκρουση των δύο αμαξοστοιχιών. Έχω εδώ, όμως, κυρίως την απάντηση της Hellenic Train, που μας διαβεβαιώνει ότι σε αυτή την αμαξοστοιχία δεν υπήρχε τίποτε πέραν αυτών που γνωρίζαμε. Αν προέκυψε κάτι άλλο, η ευθύνη βαρύνει πρωτίστως αυτή και θα πρέπει να λογοδοτήσει, και να λογοδοτήσει και ποινικά και πολιτικά» είπε.

Παρότι όλη του η συνέντευξη ήταν ένας διασυρμός, καθώς παραδεχόταν το ένα μετά το άλλο τα λάθη του, αρνήθηκε ότι σκέφτηκε το ενδεχόμενο παραίτησής του. Σε ερώτηση αν έπρεπε να έχει παραιτηθεί όπως ο Σέρβος πρωθυπουργός για σιδηροδρομικό δυστύχημα στη γείτονα, απάντησε κατηγορηματικά αρνητικά. «Ο υπουργός παραιτήθηκε αμέσως. Ο πρωθυπουργός στη Σερβία είναι περίπου διακοσμητικός. Ανέλαβα τις ευθύνες που μου αναλογούν. Εγώ δεν κρύφτηκα ποτέ, στέκομαι μπροστά στον ελληνικό λαό, λέω την αλήθεια στον ελληνικό λαό και ο λαός θα με κρίνει συνολικά στο τέλος της τετραετίας» είπε.

Αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο Κώστας Καραμανλής ήταν ξανά υποψήφιος βουλευτής πάρα την τραγωδία, είπε πως το ότι είναι βουλευτής δεν επηρεάζει κανέναν τρόπο την όποια πιθανή ποινική ευθύνη του κ. Καραμανλή. «Αν αποφασιστεί από τον εισαγγελέα να αποσταλεί η δικογραφία για ενδεχόμενη ποινική εμπλοκή προσώπων, η κυβέρνηση δεν θα σταθεί εμπόδιο στην προανακριτική, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει ενδεχόμενη εμπλοκή» είπε και τόνισε ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο παραγραφής.

Ερωτηθείς για τους συγγενείς και την κυρία Καρυστιανού είπε: «Η κυρία Καρυστιανού έχασε το παιδί της τελεία. Δεν πρόκειται ποτέ να κατηγορήσω έναν γονιό που έχει χάσει ένα παιδί του σε ένα δυστύχημα που υπάρχει κάποια ευθύνη του κράτους, να πω κακή κουβέντα».

πηγή:https://www.antinews.gr/63886/politiki/en-meso-panikoy-kai-aytogeloiopoiisis-adeiase-mechri-kai-toys-voyleytes-toy/

Πως και από ποιον σχεδιάστηκε η πολεμική προετοιμασία της χώρας για το Έπος 1940. - Η Εξαιρετική αντίδραση, ετοιμότητα και η αρτιότητα της Ελληνικής κρατικής μηχανής - Το πρώτο διάταγμα και ο σχεδιασμός

 

«Όσοι ασχολούνται με την ερμηνεία των γεγονότων του 1940 και ακόμη περισσότερο οι ξένοι ιστορικοί ερευνητές, εντυπωσιάζονται με την ετοιμότητα και την αρτιότητα με την οποία η ελληνική κρατική μηχανή αντέδρασε στην κήρυξη του πολέμου εκ μέρους της Ιταλίας. Πρέπει λοιπόν να εξετασθούν προσεκτικά οι τρόποι με τους οποίους είχε προετοιμαστεί η Ελλάδα. Ειδικότερα η νομοθετική  δραστηριότητα  της περιόδου του Ιωάννη Μεταξά, η οποία επέτρεπε την καθ’ όλα άψογη πολεμική προετοιμασία της χώρας, αλλά και των σημαντικών μηχανισμών υποστήριξης των μετόπισθεν, καθώς και η προστασία του αμάχου πληθυσμού, κυρίως από αεροπορικές επιδρομές. Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία της περίφημης «παθητικής αεράμυνας», για την οποία γράφεται συχνά πως, ως υπηρεσία του υπουργείου Εσωτερικών, ιδρύθηκε το 1940.

Όμως το πρώτο διάταγμα «Περί οργανώσεως της παθητικής αεραμύνης» εκδόθηκε πέντε χρόνια νωρίτερα, το 1936.  Ακολούθησε ένα πλέγμα αναγκαστικών νόμων και διαταγμάτων, τα οποία ρύθμιζαν διάφορα ζητήματα αεράμυνας, ενώ πλήθος απορρήτων σχεδίων   εκπονούσε ο στρατός. Εξ’ άλλου, καθ’ όλη την διάρκεια της τετραετίας 1937-1940, διεξάγονταν ασκήσεις αεραμύνης σε όλη τη χώρα. Την ίδια περίοδο, ιδρύθηκαν και λειτουργούσαν και Σχολές Παθητικής Αεραμύνης, τα μαθήματα των οποίων παρακολουθούσαν γιατροί, φαρμακοποιοί, αξιωματικοί της  Χωροφυλακής και της Αστυνομίας, του Υγειονομικού Σώματος κ.α. Στην Αθήνα, σχολεία λειτουργούσαν στην Στρατιωτική Λέσχη, στην Παλιά Βουλή και αλλού.

Τον Μάϊο του 1940, απλά κωδικοποιήθηκαν τα διάφορα νομοθετήματα που είχαν εκδοθεί έως τότε. Σκοπός της παθητικής αεράμυνας, ήταν η μείωση ή η εκμηδένιση των «υπό της εχθρικής αεροπορίας επιζητουμένων αποτελεσμάτων είτε δια προσβολής είτε δι’ ερεύνης εφ’ όλου του Εθνικού εδάφους». Ο σχεδιασμός περιελάμβανε  δυνάμεις  και μέσα τόσο των κρατικών Αρχών όσο και του άμαχου πληθυσμού  της χώρας.

Οι αρμοδιότητες είχαν εξειδικευθεί ανά υπουργείο και περιλάμβαναν  μέτρα πυρόσβεσης  και δημόσιας ασφάλειας, καθώς και αραίωσης του πληθυσμού, Κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτιζαν τα υπουργεία Εσωτερικών και Διοικήσεως Πρωτευούσης, που είχαν και την ευθύνη για τη προστασία και αυτοπροστασία του αμάχου πληθυσμού, τα καταφύγια, τους συναγερμούς (σειρήνες), τα φώτα, τις πρώτες βοήθειες και μακρά σειρά ακόμη μέτρων. Ο καθένας, από την νοικοκυρά της γειτονιάς,  μέχρι τους ανωτάτους διοικητικούς παράγοντες, ήξερε τι έπρεπε να πράξει. Οι εφημερίδες, αφιέρωναν στήλες ολόκληρες στα μέσα αμύνης και προστασίας, ενώ συμμετείχαν και όλοι οι σημαντικοί φορείς».

Με το έργο του Ι. Μεταξά στον τομέα  προστασίας του αμάχου πληθυσμού  ασχολείται ενδελεχώς και η κα Μαρίνα Πετράκη, Δρ. του Πανεπιστημίου του Κεντ στο βιβλίο της: «1940. Ο άγνωστος πόλεμος. Η Ελληνική πολεμική προσπάθεια στα μετόπισθεν» (Εκδόσεις ‘’Πατάκη’’ 2014). Να σημειωθεί ότι η κα Πετράκη δεν κόβει και τις φλέβες της για τον Μεταξά! Εκεί η κα Πετράκη αναλύει τα μέτρα προστασίας του αμάχου πληθυσμού που είχε λάβει ο Μεταξάς, με αποτέλεσμα να περιορισθούν στο ελάχιστο οι απώλειες ων αμάχων.

Ο Μεταξάς λοιπόν μερίμνησε για όλα αυτά τα οποία μόνο εύκολα δεν είναι, διότι απαιτούν σχολαστική και ρεαλιστική σχεδίαση και στην συνέχεια δοκιμές επί δοκιμών και για να διορθωθούν τυχόν ελλείψεις των σχεδίων,  αλλά και για να μάθουν οι εκτελεστές αν εκτελούν αυτόματα,  όσα τους αφορούν.

Τώρα πώς μου ήρθαν όλα αυτά, τα όχι και τόσο ευχάριστα, στην άκρη της πένας που λένε και οι γραμματιζούμενοι.

Να, επειδή ακούω διάφορα πράγματα και είπα να θυμίσω ακόμη μερικά.

Ενδεικτικώς αναφέρεται ότι μέχρι λίγο μετά τον συμμοριτοπόλεμο, για να πάρει άδεια   μία οικοδομή τριών ορόφων και πάνω έπρεπε να συνηγορήσει η υπηρεσία Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης  (ΠΣΕΑ) και τούτο, διότι έπρεπε να έχει ληφθεί μέριμνα υπάρξεως καταφυγίου στο κτίσμα. Νομίζω ότι ο νόμος αυτός του Μεταξά ισχύει ακόμη, αλλά εδώ δεν παίρνουν άδεια από την Πολεοδομία,  την ΠΣΕΑ θα ρωτήσουν.

Εν πάση περιπτώσει, (θέλω να) πιστεύω ότι έχουσι γνώσιν οι φύλακες…

πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/556280/i-pathitiki-aeramyna-ston-polemo-toy-1940/

Τα περασμένα ωραία χρόνια…

 

Του Υπτγου ε.α. Χρήστου Μπολώση

Έτσι έλεγε ένα τραγουδάκι του Νίκου Χατζηαποστόλου στην οπερέτα του «Το Κορίτσι της Γειτονιάς», που έγραψε το 1922. Για σκεφθείτε λίγο. Την έγραψε το 1922 και μιλούσε για τα «περασμένα ωραία χρόνια», κάτι που σημάνει ότι αυτά τα τοποθετούσε κάπου στις παρυφές του 1821!

Τα τελευταία 5-6 χρόνια, λόγω και των Μνημονίων, που τελείωσαν αλλά… μας βασανίζουν ακόμα, ακούμε συχνά, τους κάποιας ηλικίας συνανθρώπους μας, να αναπολούν τα «ωραία παλιά χρόνια», που η ζωή ήταν πιο απλή και ανθρώπινη, με λιγότερες ανάγκες και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι, ευτυχισμένοι θάλεγα, με αυτά τα λίγα που είχανε.

Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, επειδή και εγώ είμαι κάποιας ηλικίας (τι κάποιας δηλαδή, αλλά τέλος πάντων…), η ζωή τότε δεν ήταν πιο ωραία από τη σημερινή. Πιο γραφική ναι. Πιο ωραία όμως όχι. Και μη μου πει κάποιος «μα τότε κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα και δεν φοβόμαστε», διότι θα του απαντήσω, ότι και τώρα αν θελήσουμε να σοβαρευτούμε λίγο ως κράτος και να διαφεντέψουμε τα του οίκου μας, πάλι θα ξανανοίξουμε τα παράθυρά μας.

Δεν καταλαβαίνω, γιατί ο γεμάτος σκόνη και σκοτάδια συνοικιακός δρόμος, ήταν καλύτερος και πιο ρομαντικός, από τον σημερινό με τα παρτέρια και τον όμορφο και διακριτικό φωτισμό του.

Είναι δύσκολο να δεχθώ, ότι ήταν πιο όμορφο το σπιτάκι που ζούσαμε στο Περιστέρι, το σκεπασμένο με πισσόχαρτο και που, μόνον η κουζίνα, όταν έβρεχε, έσταζε σε 23 σημεία, έτσι που δεν είχαμε πλέον άλλα μπρίκια και κατσαρολάκια για να μαζεύουμε τα νερά. Όχι δεν ήταν καλύτερο από το άνετο και χωρίς «τρεχούμενο» νερό, σημερινό. Βέβαια τότε η θέρμανση του μαγκαλιού με τα κάρβουνα και πυρήνα και όλους τους κινδύνους για δηλητηρίαση, δήλωνε πάντοτε παρούσα, ενώ σήμερα το καλοριφέρ λόγω μνημονίων έχει αραχνιάσει, χωρίς βέβαια να φταίει το… καλοριφέρ.

Μου είναι αδύνατο να δεχθώ, ότι το μπακάλικο του κυρ-Στέλιου του Κρητικού, με τα εκτεθειμένα σε όλα τα γνωστά στην επιστήμη της ζωολογίας ζωύφια, μαμούνια αλλά και σκόνες, σακιά με όσπρια, άμα δε και σε πανηγυρίζοντα στίφη μυγών στα τυροκομικά και αλλαντικά, ήταν καλύτερο από τα αντίστοιχα σύγχρονα υπερκαταστήματα.

Το ότι  τα σημερινά προϊόντα με τις εντυπωσιακές συσκευασίες, πριν φτάσουν στις φανταχτερές βιτρίνες, μπορεί ή μάλλον σίγουρα, έχουν «ταλαιπωρηθεί», για να το πούμε πιο κομψά, είναι πιθανόν.  Όμως εκείνη η εικόνα της Ευαγγελίας, κόρης του κυρ-Ανέστη του, σχεδόν, μεγαλομπακάλη, που όταν έκοβε τη φέτα (τότε ακόμη και πριν την Ευρωπαϊκή Ένωση που θα μας έσωζε, ονομαζόταν άφοβα «φέτα» και όχι «λευκό τυρί» και πράσινες αηδίες) για να τη ζυγίσει, έγλυφε μετά τα δάχτυλα της για να τα καθαρίσει, μου έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα.

Τότε τι συμβαίνει; Τίποτα δεν συμβαίνει . Απλώς τότε είμασταν νέοι και όταν είσαι νέος, άλλα πράγματα σε απασχολούν περισσότερο απ΄ τη φάβα του κυρ- Στέλιου ή τη φέτα της Ευαγγελίας. Άλλωστε δεν γνωρίζαμε και τα καλύτερα. Ή μάλλον τα γνωρίζαμε, αλλά μόνον από τον σινεμά…

Και μετά τι έγινε; Έγινε αυτό που ήταν φυσικό να γίνει. Ήρθε η ανάπτυξη. Στρεβλή και ανεξέλεγκτη με την αστυφιλία ή μάλλον την Αθηναιοφιλία και την αντιπαροχή να ισοπεδώνουν τα πάντα, διότι οι τότε κρατούντες είχαν περάσει το μήνυμα: Καλύτερα θυρωρός και να μένεις σε υπόγειο στην Αθήνα, παρά να σε τρώει ο ήλιος και τ’ αγιάζι στο χωράφι. Ποτέ όμως μία οικονομία δεν άνθισε από τη συμπαθή τάξη των θυρωρών…

Έτσι λοιπόν, φτάσαμε στο άλλο άκρο.

Πας μια βόλτα σε οποιαδήποτε γειτονιά της Αθήνας, ή σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδος και τα πρώτα καταστήματα που συναντάς, είναι τα petshop και αυτά που πουλάνε είδη γάμου και βαφτίσεων, τα περισσότερα από τα οποία αναλαμβάνουν και τη διοργάνωση των αντιστοίχων εκδηλώσεων.

Ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα.

Τα petshop είναι τα γνωστά καταστήματα, που πουλάνε κατοικίδια ζωάκια (ή τέρατα, όπως φίδια και αλιγάτορες) αλλά και τροφές και αξεσουάρ (λουριά, κλουβιά, φίμωτρα, τσατσάρες κ.α.). Θα έχετε παρατηρήσει ότι τελευταίως τα κατοικίδια έχουν αποκτήσει περισσότερα δικαιώματα από τους ανθρώπους.

Τα άλλα, τα καταστήματα γάμων και βαφτίσεων, καθώς και τα των σχετικών διοργανώσεων, είναι αυτά που κάνουν την τρίχα τριχιά. Έφτασε ένας γάμος που κάποτε στοίχιζε κάποια χιλιάρικα δραχμές (όσο δηλαδή στοίχιζαν το νοικιασμένο από τον φωτογράφο της γειτονιάς νυφικό, οι τούλινες μπομπονιέρες και το ψητό στο φούρνο, πάντα παγωμένο, διότι το είχαν πάρει νωρίς από τον φούρνο της γειτονιάς), τώρα να στοιχίζει όσα περίπου ένα αυτοκίνητο, για να πιείς σαγκρία και να φας ταμπουλέ…

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα που τα μνημόνια μας γονάτισαν και μην ακούτε τι λένε ότι πέρασαν και πάνε; Τώρα τα έξοδα είναι σχεδόν απαγορευτικά για τα κανίς με τα κομμωτήρια και τα πεντικιούρ, για τα βαφτίσια με τους κλόουν και τους ταχυδακτυλουργούς, αλλά και για τους γάμους με τις γνωστές αμερικανιές.

Τώρα θα πρέπει σιγά-σιγά, σεμνά και ταπεινά, να γυρίσουμε στα ήθη και τα έθιμά μας. Να ξαναθυμηθούμε το οικογενειακό και όχι… οικουμενικό τραπέζι του γάμου και ξεχάσουμε τις τούρτες και τα φωτορυθμικά. Κι εμείς άλλωστε που παντρευτήκαμε χωρίς welcomedrink, ταμπουλέ και τούρτες, μια χαρά είμαστε. Άλλωστε ο κλασικός ελληνικός γάμος, είναι αυτός που απεικονίζεται στις παλιές ελληνικές ταινίες, με τα γλέντια στις αυλές ή στις ταβερνούλες της γειτονιάς και όχι στα κτήματα που στοιχίζει 70 ευρώ το άτομο για αέρα κοπανιστό. Όσον αφορά τα καημένα τα κατοικίδια μια χαρά ήταν και τότε ως κόπροι Α΄ Εθνικής…

Δεν λέω, είναι πολύ πιο εύκολο να πάει κάποιος από το 10 στο 100, παρά από το 100 στο 90, διότι ως γνωστόν «καλόμαθε η γριά στα σύκα»… Κι εμείς υποχρεωνόμαστε τώρα από τους ευρωπαίους εταίρους μας (σκέψου να μην ήταν και εταίροι, αλλά εχθροί μας…), να πάμε από το 100 στο 40 ή και στο 30.

Είναι πολύ δύσκολο, αλλά όχι αδύνατον. Άλλωστε, μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια…

Ο μεγάλος μας Γιώργος Ζαμπέτας, σκιαγράφησε αριστοτεχνικά τη νοσταλγία του  για την παλιά του γειτονιά. Διαβάστε τους στίχους και απολαύστε το τραγούδι με την υπέροχη μουσική του Γιωργάρα:

Πέρασα χτες απ’ την παλιά μου γειτονιά
εκεί που έζησε και πέθανε μια αγάπη.
Και στράτα στράτα στα γνωστά μου τα στενά
μπρος στου σπιτιού μου σταματώ το σκαλοπάτι

Παλιά μου γειτονιά σπιτάκια φτωχικά
δρομάκια μαγικά κι ονειρεμένα.
Παλιά μου γειτονιά ποτέ μου δεν ξεχνώ
τα στέκια τα παλιά τ’ αγαπημένα

Βλέπω τον δάσκαλο που είχα στο σκολειό
και ενθυμήθην τις χαρές του παρελθόντοσ
Και μια γριούλα με ολόλευκα μαλλιά
στην γειτονιά μου που την σκέπασε ο χρόνος

Παλιά μου γειτονιά σπιτάκια φτωχικά
δρομάκια μαγικά κι ονειρεμένα.
Παλιά μου γειτονιά ποτέ μου δεν ξεχνώ
τα στέκια τα παλιά τ’ αγαπημένα.

 

Και τώρα πέστε μου. Δεν είναι αριστούργημα;

Κακίες…

Μόνο η Γιαδικιάρογλου λείπει

Γρήγορα μη το μάθει ο Τραμπ…

Υπάρχουν και οι ηλίθιοι

Έλα μου ντε;

Ιστορίες καθημερινής τρέλας

Αχαριστίες

Ντροπής πράματα. Στον Ναό της δημοκρατίας…

                                         Η κυρία Μελανιακούλη

πηγή: https://www.antinews.gr/63860/ellada/ta-perasmena-oraia-chronia/