Με τη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να διασπάσει τη νοητή γραμμή που τείνει να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη, στη μια πλευρά της οποίας είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και στην άλλη μια ανάλγητη και ασυγκίνητη κυβερνητική παράταξη. Αποκατέστησε τη συγκινησιακή –έστω– ισορροπία
Δημήτρης Ευθυμάκης
Πρώτα απ’ όλα, κατάλαβα, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά πιεσμένος, αλλά όχι πανικοβλημένος. Νιώθει και δείχνει ότι ελέγχει την κατάσταση που δημιούργησε η ξαφνική κρίση που του χτύπησε την πόρτα. Εχει καθαρό μυαλό επί του θέματος, ξέρει τι θέλει. Η γραμμή του είναι σαφής: Δεν θα κρίνουν το θέμα των Τεμπών οι διάφοροι αυτόκλητοι εισαγγελείς, ούτε οι εικασίες, ούτε η συγκινησιακή φόρτιση· θα το κρίνει η Δικαιοσύνη με το πόρισμα του Εφέτη Ανακριτή, που θα έχει όλα τα στοιχεία. Αλλά επί των στοιχείων αυτών θα αποδοθούν ακριβοδίκαια τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Καμία επιείκεια σε κανέναν.
Δεύτερον, ότι όποιος τον πρώτο καιρό μετά το δυστύχημα τον τροφοδότησε με ελλειπή ή αμφισβητούμενα ή λανθασμένα στοιχεία για το φορτίο του τρένου, θα την πληρώσει άσχημα. Είτε λέγεται Hellenic Train, είτε Πυροσβεστική, είτε υπηρεσίες και ηγεσίες υπουργείων. Οι τότε δηλώσεις του, βέβαια, ότι δεν υπήρχε εύφλεκτο φορτίο στο δρομολόγιο, είναι αντικειμενικά το πιο αδύναμο επικοινωνιακά σημείο του. Αλλά από την άλλη ποιος μπορεί να ισχυριστεί με αξιοπιστία ότι ένας πρωθυπουργός χρησιμοποίησε ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό για να συγκαλύψει κάποιον πιθανό λαθρέμπορο που είχε φορτώσει στα βαγόνια μπιτόνια με χημικές ουσίες; Πού το ήξερε και γιατί να το κάνει; Εκτός κι αν τον κατηγορούν ότι είναι ο ίδιος μέλος τέτοιας συμμορίας…
Τρίτον, προσπάθησε να διασπάσει τη νοητή γραμμή που τείνει να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη, στη μια πλευρά της οποίας είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες και στην άλλη μια ανάλγητη και ασυγκίνητη κυβερνητική παράταξη. Αποκατέστησε τη συγκινησιακή –έστω– ισορροπία, διαβεβαιώνοντας ότι όλοι βρίσκονται στην ίδια πλευρά. Σε αυτήν που αναζητά τη δικαιοσύνη και την τιμωρία των ενόχων. Δεν ξέρω αν οι αντιπολιτευόμενοι τον πίστεψαν όταν μιλούσε ως πατέρας, υποθέτω πως όχι, αλλά τουλάχιστον μίλησε στην ψυχή της δικής του πλευράς, που νιώθει προσωρινά ότι έχει χάσει την μπάλα. Διότι εδώ καταλήγουμε να παίζουμε παιχνίδια συλλογικής ενοχής.
Τέταρτον, εξήγησε με εύσχημο τρόπο στα στελέχη και στους υπουργούς του ότι πρέπει να διαθέτουν στοιχειώδη ενσυναίσθηση και να μην κάνουν τους καμπόσους σε ανθρώπους με συγκινησιακή υπεροπλία. Διότι δεν ξέρω αν η εξουσία διαφθείρει (κατά το απόφθεγμα του λόρδου Ακτον), σίγουρα όμως η απόλυτη εξουσία κάνει ορισμένους λειτουργούς της απολύτως ανόητους. Είναι, τελικά, τρομερό ο υψηλότερος στην ιεραρχία να διαθέτει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από εκείνους που είναι επιφορτισμένοι να του μεταφέρουν τις διαθέσεις της κοινής γνώμης. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute
Πέμπτον, ο Μητσοτάκης καταλήγει να είναι όχι μόνο το μεγαλύτερο πολιτικό όπλο της κυβέρνησης, αλλά και το ικανότερο επικοινωνιακό της στέλεχος. Αυτή τη φορά, στη συνέντευξή του δεν πυροβόλησε, κράτησε άμυνα. Κατάλαβε γρήγορα ότι το ξαφνικό γιουρούσι των κινητοποιήσεων μετέτρεψαν το κραταιό του –ως χθες– στρατόπεδο σε σκορποχώρι. Μιλώντας στον Σρόιτερ, το πρώτο που προσπάθησε ήταν να επαναφέρει τους δικούς του στις γραμμές τους, να συγκροτήσει μια γραμμή άμυνας. Το επόμενο διάστημα υποθέτω ότι θα δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αντεπίθεσης. Αν όχι στο θέμα των Τεμπών, όπου μάλλον θα είναι διαχρονικά αμυνόμενος, σε κάτι άλλο.
Τέλος, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Αυτή την εβδομάδα ο Μητσοτάκης κατάλαβε με οδυνηρό τρόπο ότι το πολιτικό του επιτελείο, το επικοινωνιακό του σχήμα και το υπουργικό του συμβούλιο πάσχει σε πολύ περισσότερα από όσα νόμιζε. Λογικά, γρήγορα θα αντιδράσει σαρωτικά.
Πηγή: Protagon.gr
