Ο φίλος μου Η. Β. βρέθηκε την περίοδο των εορτών στην Αγγλία. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να κάνει μερικές… μελέτες, για το τι συμβαίνει στην γηραιά Αλβιόνα.
- γράφει ο Υπτγος ε.α. Χρήστος Μπολώσης
Φυσικά για τις μελέτες αυτές, δεν χρειάστηκε να καταφύγει σε αραχνιασμένες βιβλιοθήκες ή να συλλέξει μαρτυρίες από υπέργηρους απομάχους της ζωής που έζησαν κάποια γεγονότα στο απώτερο παρελθόν. Ό,τι ανακάλυψε το ανακάλυψε ο ίδιος κάνοντας βόλτες στους δρόμους του Λονδίνου και αφουγκραζόμενος την σκληρή πραγματικότητα που επικρατεί στην άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία.
Ιδού τα αποτελέσματα των… μελετών του:
α. Σε έναν πληθυσμό 66 εκατ. οι μουσουλμάνοι είναι 4 εκατ. (σχεδόν 8%). Αυτοί όμως (και χάρη στην αδράνεια των ίδιων των Βρετανών) εξέλεξαν τον μουσουλμάνο-Πακιστανό Σααντίκ Κάαν για τρίτη φορά δήμαρχο του Λονδίνου. Μουσουλμάνοι είναι και οι δήμαρχοι των Birmingham, Blackburn, Leeds, Luton, Oxford, Sheffield…..
Αυτή η μειονότητα του 8% έχει 3.500 τζαμιά και πάνω από 130 δικαστήρια της ισλαμικής σαρία.
β. Οι μουσουλμανικές οικογένειες έχουν από 2 έως 7 παιδιά, όλα βέβαια με δωρεάν περίθαλψη και παιδεία – και όσα άλλα κοινωνικά επιδόματα.
Το 78% των γυναικών δεν εργάζονται και παίρνουν κοινωνικά επιδόματα.
Το 60% των αντρών επίσης δεν εργάζονται και παίρνουν επιδόματα ανεργίας και διάφορα άλλα επιδόματα.
γ. Η αδράνεια των (λευκών, χριστιανών) Βρετανών έχει πολλά αίτια. Από τη δεκαετία 1960, οι νέοι κυρίως, επέκριναν τη βρετανική αποικιοκρατία κι ένιωθαν ενοχές που πολύ έξυπνα οι αριστεροί διέχυσαν στη νοοτροπία του έθνους. Τότε ήθελαν και μονομερή αφοπλισμό με καθοδηγητές τους λόρδο Μπέρτραντ Ράσελ και όμοιους.
Άλλος λόγος είναι η μη κατανόηση της φύσης του Ισλάμ που διακατέχεται από επιθετικότητα και αλαζονεία ανωτερότητας εμφυτευμένη στο Κοράνι και τα άλλα «ιερά» του κείμενα.
Είναι άκρως ειρωνικό που το έθνος που διαφέντευε τους μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή, Αραβία και Πακιστάν, τώρα δέχεται την επίθεσή τους και ένας άντρας ινδικής καταγωγής ήταν πρωθυπουργός αυτών που περιφρονούσαν τους Ινδούς!
δ. Ευρισκόμενος αυτές τις ημέρες και βραδινές ώρες στην Όξφορντ Στρίτ του Λονδίνου… αισθάνθηκα, (σε μια κοσμοπλημμύρα… χιλιάδων περιπατητών), ότι ευρίσκομαι στο Ισλαμαμπάντ. Μαντίλα, σαρίες και χιλιάδες από δαύτους με ένα τσούρμο παιδιών και ένα και μοναδικό πάγκο, με… φωτιστικά, καμιά 50ριά φωνασκούντων πωλητών και την στην διαπασών μουσική του Ιμάμη να διαλαλούν πουλώντας κοράνια.
ε. Είχε πει ο Αρχιτρομοκράτης του αιώνα Μπίν Λάντεν ότι η ανθρωπότητα πλέον δεν θα κοιμάται ήσυχη.
Ακόμη ο φίλος μου Η.Β., μου έγραψε δυο λόγια για την υπόθεση Ρόδεραμ, που αφορά στη συγκάλυψη 1.400 βιασμών παιδιών από Πακιστανούς στη Βρετανία.
Εκατοντάδες παιδιά κακοποιήθηκαν από το 1997 μέχρι και το 2013 στη Βόρεια Αγγλία. Οι βρετανικές αρχές δεν έδρασαν φοβούμενες τον στιγματισμό ως «αντιισλαμικές».
Αυτά από τον φίλο Η.Β. Και για να έχετε μια κάπως πιο πλήρη γνώση του σκανδάλου «Ρόδεραμ», διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters:
Βρετανία: Ο Στάρμερ απαντά στις κατηγορίες του Ελον Μασκ
Ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ υπερασπίστηκε τη θητεία του ως επικεφαλής εισαγγελέας της Βρετανίας (DPP), μετά τις σφοδρές κατηγορίες που διατύπωσε ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Eλον Μασκ, αναφορικά με την αποτυχία του να αντιμετωπίσει τις συμμορίες που εκμεταλλεύονταν σεξουαλικά ανήλικες κοπέλες κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Παρόλο που ο Στάρμερ απέφυγε να αναφέρει το όνομα του Μασκ, απάντησε με έντονο τρόπο στις καταγγελίες, επιμένοντας ότι υπήρξε πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση τέτοιων εγκλημάτων.
Συγκεκριμένα, ο Μασκ, σύμμαχος του εκλεγμένου προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, ανάρτησε επανειλημμένα στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης X κατηγορίες για τον Στάρμερ, υποστηρίζοντας ότι ως επικεφαλής του DPP από το 2008 έως το 2013 απέτυχε να διώξει συμμορίες που κατά κύριο λόγο αποτελούνταν από άνδρες, κυρίως Νότιας Ασιατικής καταγωγής, οι οποίοι βίαζαν νεαρές κοπέλες.
Ο Στάρμερ, εμφανώς ενοχλημένος από τις κατηγορίες, απάντησε σε συνέντευξη: «Όταν ήμουν επικεφαλής της δίωξης για πέντε χρόνια, αντιμετώπισα το ζήτημα κατά μέτωπο… και γι’ αυτό επανανακίνησα υποθέσεις που είχαν κλείσει και θεωρούνταν τελειωμένες. Φέραμε τη πρώτη σημαντική δίωξη για συμμορία από Ασιάτες», δήλωσε, προσθέτοντας ότι άλλαξε ριζικά την προσέγγιση στη δίωξη τέτοιων εγκλημάτων.
Η αντίδραση του Στάρμερ επικεντρώθηκε στην καταγγελία του για διάδοση «ψευδών ειδήσεων και παραπληροφόρησης».
Ο ίδιος δήλωσε ότι οι άνθρωποι που διαδίδουν τέτοιες κατηγορίες «δεν ενδιαφέρονται για τα θύματα, αλλά για τα συμφέροντά τους».
Ο Μασκ αντέτεινε, συνεχίζοντας τις αναρτήσεις του, αποκαλώντας τον Στάρμερ «απολύτως αποτρόπαιο».
Η κριτική του Μασκ επεκτάθηκε πέρα από τον Στάρμερ, και περιλάμβανε επιθέσεις και στη Τζες Φίλιπς, υπουργό Υγείας, την οποία αποκάλεσε «υπερασπιστή της γενοκτονίας των βιασμών».
Ο Στάρμερ υπερασπίστηκε την υπουργό, καταγγέλλοντας την επιρροή της άκρας δεξιάς και των επικίνδυνων ρητορικών που οδηγούν σε σοβαρές απειλές.
Νέα… παρέμβαση Μασκ
Ο ιδιοκτήτης του Χ, όχι μόνον επιμένει στις κατηγορίες, αλλά ανάρτησε γκάλοπ προς όλους ακολούθους του με το ερώτημα: «Θα πρέπει η Αμερική να απελευθερώσει τον βρετανικό λαό από την τυραννική του κυβέρνηση;».
Ο Στάρμερ δεν είναι ο μόνος στόχος του Μασκ. Ο δισεκατομμυριούχος εξέφρασε επίσης την άποψη ότι ο Νάιτζελ Φάρατζ, ηγετική μορφή του δεξιού κόμματος Reform, θα έπρεπε να αποχωρήσει από την ηγεσία του κόμματος, ενώ εξέφρασε εκ νέου την υποστήριξή του στην ακροδεξιά γερμανική «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), το οποίο θεωρείται από τις γερμανικές υπηρεσίες ασφαλείας ως ακροδεξιό εξτρεμιστικό κόμμα.
Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε ότι, ενώ ο Μασκ έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του για την ευρωπαϊκή πολιτική, το X πρέπει να τηρεί τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Κανονισμού Υπηρεσιών Ψηφιακών Μέσων, σύμφωνα με τον οποίο οι μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες πρέπει να αναλύουν και να μειώνουν τους κινδύνους για τις εκλογικές διαδικασίες και τον δημόσιο λόγο.
Ωστόσο, ο εκπρόσωπος ξεκαθάρισε ότι ο κανονισμός δεν λογοκρίνει το περιεχόμενο, αλλά επιβάλλει περιορισμούς όταν μια πλατφόρμα χρησιμοποιείται με αυτόν τον τρόπο.
Αυτά τα όμορφα συμβαίνουν εις την Εσπερίαν. Να θυμίσω ότι και εδώ στην όμορφη (μέχρι πότε άραγε;) Ελλάδα μας έχουν συμβεί παρόμοια περιστατικά, όπως η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, που σκότωσαν ένας Αλβανός σε συνεργασία με Έλληνα.
Τον Μανώλη Καντάρη δολοφόνησαν τρεις Αφγανοι για να του αφαιρέσουν μια κάμερα τον Μάιο του 2011. Κυβέρνηση τότε ήταν το ΠΑΣΟΚ του Γιωργάκη. Ο κ. Μιχελάκης, εκπρλοσωπος τύπου της ΝΔ τότε είχε πει: «Δυστυχώς τέτοια περιστατικά ολοένα και πληθαίνουν καθώς η εγκληματικότητα παραμονεύει παντού. Έχουμε καταγγείλει την εικόνα διάλυσης του Υπουργείου που θέλει να λέγεται Προστασίας του Πολίτη, δήλωσε ο κ. Μιχελάκης κάνοντας λόγο για έλλειμμα οργανωμένου σχεδίου που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όχι μόνο το οργανωμένο έγκλημα αλλά και αυτό που παραμονεύει σε κάθε γειτονιά και μπορεί να είναι απειλή για τον καθένα μας. Αντίθετα στην έλλειψη σχεδίου περισσεύει ο κομματισμός».
Ασφαλώς σήμερα που κυβερνά η ΝΔ ο κ. Μιχελάκης θα έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του, αν και λίγο μας ενδιαφέρουν αυτές.
Τον Ιούλιο του 2019 δύο Πακιστανοί και ένα Ιρανός, δολοφόνησαν τον 25χρονο Νικόλα Μουστάκα, γκρεμίζοντάς τον από τον βράχο του Φιλοπάππου.
Το καλοκαίρι του 2012 στην Πάρο, η 15χρονη τότε Μυρτώ Παπαδομιχελάκη δέχθηκε επίθεση από ένα λαθραίο πακιστανικό κατακάθι, το οποίο την κακοποίησε την βίασε και την άφησε ανάπηρη.
Αυτά είναι μερικά μόνο περιστατικά ακραίας βίας από τους «φιλοξενουμένους» μας που την ημέρα μεν… λιάζονται, όπως είχε δηλώσει η αλήστου πολιτικής μνήμης κα Τασία Χριστοδουλοπούλου και το βράδυ βγάζουν τα προς το ζην, όχι απαραίτητα εργαζόμενοι.
- Στο σημείο αυτό να μου επιτρέψετε να ασχοληθώ λίγο με τον κ. Δένδια.
Ο κ. ΥΕΘΑ τον τελευταίο καιρό, έχει επιδείξει μια ανεξήγητη δραστηριότητα την οποία κάποιος θα μπορούσε να εκλάβει ως επίδειξη δυνάμεως ή προσπάθεια απαξιώσεως εντελώς των Ενόπλων Δυνάμεων και ιδίως των στελεχών. Με πρόσχημα την μετεξέλιξη των Ενόπλων Δυνάμεων – μακάρι να είναι για καλό – φέρνει στην βουλή σχέδια νόμου για τα οποία δίνει χρόνο για σχολιασμό από τους ενδιαφερομένους 1 ή 2 ημέρες ή φέρνει άρθρα που αφορούν τις Ένοπλες Δυνάμεις σε άσχετα νομοσχέδια ή τέλος αλλοιώνει τα Διοικητικά Συμβούλια στρατιωτικών νοσοκομείων διορίζοντας ιδιώτες και κατά προτίμηση… παλιούς συμμαθητές του στο Κολλέγιο. Φυσικά, επαναλαμβάνω, σε όλες αυτές τις «δημοκρατικές» διαδικασίες, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι απουσιάζουν ή μάλλον τους αγνοεί επιδεικτικά ο κ. υπουργός.
Φυσικά αυτή η κατάσταση όπως και οι τελευταίες έκτακτες κρίσεις των ανωτάτων αξιωματικών «για να διευκολυνθεί ο εκσυγχρονισμός» των ΕΔ έχουν αναστατώσει το Σώμα των Αξιωματικών και των τριών Κλάδων, με αποτέλεσμα να έχουν κατακλεισθεί τα ΜΜΕ από επιστολές τις οποίες πολύ φοβάμαι ότι ο κ. υπουργός τις αποστέλλει κατ΄ ευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων.
Μια τέτοια επιστολή δημοσίευσε και η ιστοσελίδα Armyvoice News, την οποία σήμερα φιλοξενούμε:
«Αναζητείται η υπερηφάνεια μας»:
Η επιστολή ενός στρατηγού για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν βλέπει η ηγεσία
Γράφει ο Νικόλαος Κατσίκας, Υποστράτηγος ε.α (ΠΖ), BEd, BSc, MSc
Μια μέρα παρουσιάστηκε στο γραφείο μου ένα στέλεχος και μου ζήτησε την άδεια, αν γινόταν, να πάρει για το σπίτι του μια μερίδα μοσχάρι κοκκινιστό με κριθαράκι για την κόρη του, από το συσσίτιο οπλιτών. Βεβαίως του είπα, άλλωστε πάντοτε περισσεύει. Χωρίς να τον ρωτήσω φαίνεται πως εκείνος από ντροπή αισθάνθηκε την ανάγκη να μου εξηγήσει: Κύριε διοικητά, η σύζυγος μου απολύθηκε από το σουπερ μάρκετ που δούλευε τετράωρο, είμαστε στο νοίκι και τώρα με τις περικοπές του μισθού μου, τα βγάζουμε δύσκολα πέρα. Είναι τρείς μέρες που τρώμε φακές αυτή την εβδομάδα. Είναι πολύ οικονομικές, τριακόσια τριάντα γραμμάρια μας βγάζουν για μια φορά τρία άτομα.
Εδώ δεν υπάρχει χιούμορ, ούτε αυτοσαρκασμός, μόνο η ατόφια πραγματικότητα. Όταν σκέφτομαι αυτή την τελευταία πρόταση νιώθω ακόμη και τώρα να κατεβαίνει στο λαιμό μου μια συρμάτινη γουλιά. Ήταν ένα στέλεχος με άψογη επαγγελματική πορεία. Εκπαιδεύσεις, χρόνος διοικήσεως σε μονάδες εκστρατείας, άριστες αξιολογήσεις, τέλεια φυσική κατάσταση και καθόλου ποινές.
Ωστόσο εκείνη την ημέρα νομίζω ότι η υπερηφάνεια του, όπως και η δική μου, παράπεσαν και χάθηκαν μέσα σε αυτήν την αναθεματισμένη χαραμάδα: ανάμεσα στα τριακόσια τριάντα γραμμάρια φακές και στο κοκκινιστό μοσχαράκι. Γιατί πώς μπορεί ένας πατέρας να είναι υπερήφανος για τη δουλειά του, αν δεν έχει τη δυνατότητα να παρέχει κάθε μέρα στο παιδί του ένα τουλάχιστον γεύμα της προκοπής; Και πως μπορεί ένας διοικητής να είναι υπερήφανος για την επιχειρησιακή ετοιμότητα της μονάδος του, όταν έστω και ένα στέλεχος του βιώνει αυτήν την κατάσταση;
Ακούω τον κύριο ΥΕΘΑ να ανακοινώνει, στη λέσχη Ρόταρυ παρακαλώ(!), εξοπλιστικά προγράμματα δισεκατομμυρίων, αντιαεροπορικούς θόλους, δορυφορικές επικοινωνίες, μεγαλεπήβολες αναδιοργανώσεις. Αλήθεια, έχει άραγε υπόψη του ο κύριος υπουργός πόσα στελέχη αναγκάζονται να κάνουν δεύτερη δουλειά για να βγάλουν τον μήνα; Στη Ρόδο ας πούμε μαθαίνω πως δουλεύουν σε μεγάλα ξενοδοχεία ακόμη και ανώτεροι αξιωματικοί! Αν ισχύει δεν πρέπει να ντρέπονται αυτοί, αλλά κάποιοι άλλοι.
Γνωρίζει άραγε ο κύριος Υπουργός πόσα νέα στελέχη κάνουν μεταπτυχιακά η δεύτερο πτυχίο, με όραμα να βρουν μια «καλύτερη» δουλειά εκτός στρατού; Η απάντηση είναι: οι περισσότεροι. Και μάλλον είναι όλοι αυτοί που δεν «πρόλαβαν» να φύγουν από τις στρατιωτικές σχολές όταν ήταν ακόμη σπουδαστές.
Υπάρχουν και σχετικά βιντεάκια στο ΥouΤube, που δίνουν συμβουλές για το τι επιπλέον σπουδές χρειάζεται να κάνει ένας στρατιωτικός, ώστε να βρει δουλειά και να συμπληρώνει το εισόδημα του παράλληλα με την υπηρεσία του. Απώτερος σκοπός, όταν βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία να «την κάνει» από το στρατό.
Πόσο υπερήφανα επομένως μπορεί να είναι όλα αυτά τα στελέχη για το λειτούργημα που εκτελούν; Δεν φεύγουν μόνοι τους, κάποιοι τους «διώχνουν». Μαντέψτε ποιοί. Κάποτε ένας αρχηγός στρατού έλεγε κάπως περιφρονητικά: «το μοναστήρι να είναι καλά κι από καλογέρους…». Να όμως που οι «καλόγεροι» μας τελείωσαν.
Αναρωτιούνται άραγε οι ηγεσίες πόσο αυτή η κατάσταση επηρεάζει τη συνοχή, το πνεύμα μονάδος, το ηθικό και εν τέλει την ικανότητα του στρατού μας να παράγει αποτελεσματική εθνική άμυνα;
Κατανοούν πόσο δραματικά μπορούν να απαξιωθούν στο πεδίο επενδύσεις σε οπλικά συστήματα και τεχνολογία, σε βάρος του ελληνικού λαού, όταν αυτά τα χειρίζεται κακοπληρωμένο προσωπικό με χαμηλό ηθικό; Και ποιό θα είναι τότε το κόστος για την Πατρίδα μας; Προφανώς ανυπέρβλητο!
Και κάτι ακόμη. Οι Τούρκοι αξιωματικοί χρειάζεται να κάνουν δεύτερη δουλειά για να ζήσουν; Λόγου χάρη λοχαγός και μπάρμαν. Ειλικρινά δεν ξέρω.
Το προσωπικό μας είναι το σπουδαιότερο και το πιο ακριβό «οπλικό μας σύστημα». Από αυτό πρέπει πάντα να αρχίζουμε και σε αυτό να τελειώνουμε.
Η διοικητική μέριμνα που εξαντλείται σε κοινωνικά κριτήρια καλά σταθμισμένα είναι απλά η διεκπεραίωση μιας γραφειοκρατικής διαδικασίας. Αν τα στελέχη δεν νιώθουν υπερηφάνεια για την αποστολή τους, αυτού του είδους η διοικητική μέριμνα καταλήγει πάντα στην μικρότερη απόδοση των μονάδων και υπηρεσιών μας. Εμείς ξέρουμε το γιατί.
Πρωτοβουλίες τύπου «Summer campus» για παιδιά, ώστε να αγαπήσουν τον στρατό και να έρχονται στις στρατιωτικές μας σχολές, συγγνώμη αλλά μου φαίνεται πως είναι πιθανότερο να βάλουν ένα λιθαράκι στον εκφασισμό της κοινωνίας μας, που τελευταία υφέρπει όλο και περισσότερο, παρά να έχουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα. Επίσης νομίζω ότι δεν μπορούμε, αλλά ούτε θα θέλαμε να γίνουμε Ισραήλ.
Ας σταματήσουν λοιπόν τα «παχιά λόγια» κι ας δρομολογηθεί επιτέλους κάτι αυτονόητο, να δοθούν μισθοί στα στελέχη που να αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές απαιτήσεις, ευθύνες και προκλήσεις του σύγχρονου πεδίου μάχης. Τα ψίχουλα που δίνονται σήμερα είναι κοροϊδία!
Χρειάζεται όμως -πάνω από όλα- και μια στρατιωτική ηγεσία που να προστατεύεται θεσμικά, ώστε να μην χειραγωγείται από μικροκομματικές σκοπιμότητες. Μια ηγεσία χειραφετημένη, που να μπορεί να εμπνέει και να ενώνει με ατσάλι τις ψυχές μας κάτω από το λαμπερό ηλιόφωτο.
Λέω μήπως βρούμε έτσι τη χαμένη μας υπηρηφάνεια, που αναζητείται από καιρό μέσα σε εκείνη την αναθεματισμένη σκοτεινή χαραμάδα….
Τι να προσθέσουμε εμείς; Απλώς προσυπογράφουμε.
- Συνεχίζοντας τα «οικογενειακά του ΚΚΕ» σήμερα προσφέρουμε τον Κώστα Καραγιώργη
Κώστας Καραγιώργης
Πολλοί δεν θα ξέρουν ότι το όνομα Κώστας Καραγιώργης είναι το ψευδώνυμο του γιατρού Κώστα Γυφτοδήμου. Αυτό δεν έχει όμως και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ή ζωή τού Κώστα «Καραγιώργη»- Γυφτοδήμου, ή οποία δείχνει την αντίφαση και το αγεφύρωτο χάσμα, πού υπάρχει ανάμεσα στα λόγια και τις διακηρύξεις τις θεωρητικές των ηγετών τού Κ.Κ.Ε. και στα έργα τους.
Ό Καραγιώργης είναι παλιό μέλος τού Κ.Κ.Ε. και προσωπικός φίλος τού Ζαχαριάδη από το 1925. Έχει σπουδάσει γιατρός, άλλα το επάγγελμα αυτό δεν το εξάσκησε σχεδόν ποτέ, γιατί είχε «δώσει» τον εαυτό του «ολοκληρωτικά» στον «αγώνα τού λαού». Σήμερα (σ.σ. 1949), όπως είναι γνωστό, βρίσκεται στην Αλβανία με το βαθμό τού «αντιστράτηγου» του «Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας» και είναι μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και μέλος του «Ανώτατου Πολεμικού Συμβουλίου» του «Δ.Σ.Ε.» που Πρόεδρός του είναι ό Ζαχαριάδης και ασφαλώς στην νέα του Πατρίδα θα συνεχίσει ν’ αγωνίζεται για το «ξεσκλάβωμα» της πατρίδας του από τους «Μοναρχοφασίστες» και τούς «Αμερικανοάγγλους ιμπεριαλιστές». Επίσης θα βοηθήσει τη γυναίκα να πάρει τη θέση πού της «ταιριάζει», να πάψει να είναι «εξαρτημένη» από τον άνδρα, να αποχτήσει τα ίδια δικαιώματα.
«Η Κεφαλαιοκρατία είναι μία τάξη πού κυλιέται στο βόρβορο της διαφθοράς και της ακολασίας και αν υπάρχουν σήμερα πόρνες και άτιμοι αυτοί δεν φταίνε, γιατί το σύστημα της κεφαλαιοκρατίας τούς έκαμε τέτοιους. Η σημερινή ανηθικότητα θα εξαλειφτεί τότε μόνον, όταν το προλεταριάτο με επικεφαλής το Κ.Κ.Ε. πάρει την εξουσία στα χέρια του και εξαφανίσει τις αίτιες που δημιουργούν την πορνεία και το έγκλημα». Αυτά διακηρύττει μεγαλόστομα ό Καραγιώργης. Ας δούμε όμως τί λεν «τα έργα και αι ήμέραι» της ζωής του Καρα- γιώργη ή Γυφτοδήμου ή Λιάσκοβα.
Βρισκόμαστε στο 1937. Έχει κηρυχθεί ένα χρόνο τώρα ή «φασιστική διχτατορία» του Μεταξά. «Τα νησιά έχουν γεμίσει από αγωνιστές και αγωνίστριες του λαού», συνολικά 1350.
Η νήσος Κίμωλος, αρχίζει να δέχεται τούς πρώτους «μάρτυρες» ή μάλλον τις πρώτες «ηρωίδες» και όσο περνά ό καιρός ή ομάδα των «πολιτικών εξορίστων γυναικών» μεγαλώνει και πλουτίζεται και με ανώτερα στελέχη τού γυναικείου «κινήματος». Έχει πλέον ορισθεί ή Κίμωλος από το τότε Υπουργείο Ασφαλείας, σαν τόπος εξορίας των γυναικών, με μια μικρή όμως διαφορά. Έκτος από τις γυναίκες έχουν σταλεί εξορία στην Κίμωλο παρ’ όλον, πού άνδρες δεν έχουνε θέση εκεί, και μερικά αρσενικά στελέχη τού Κ.Κ.Ε., όπως ό Μιλτιάδης Πορφυρογένης, ό σημερινός «Υπουργός της Δικαιοσύνης», ό Πέτρος Ρούσσος, επίσης σήμερα «Υπουργός των εξωτερικών», ό Κώστας Καπλάνης, ό Λεύτερης Αποστόλου, ό Γιάννης Ποτήρης, και ό Κώστας Καραγιώργης. Απ’ αυτούς οι τρεις πρώτοι είναι παντρεμένοι και έχουν και τις γυναίκες τους μαζί. Για το πώς, ενώ υπήρχε τότε Ακροναυπλία για τούς άνδρες, αυτοί εστάλησαν ε3ξορία εκεί, πού ήταν και οι γυναίκες τους, αυτό το ξέρουν οι ίδιοι και αυτοί πού τούς έστειλαν. Ο Καραγιώργης περνά την «σκληρή» ζωή της εξορίας με υπομονή και «καρτερικότητα», αν και, όπως ό ίδιος ισχυρίζεται, τον περιστοιχίζουν μεγάλοι πειρασμοί.
Την εποχή εκείνη στην Κίμωλο βρισκόταν, έκτος της συζύγου τού Πορφυρογένη, Φούλας Χατζηδάκη, και οι «συντρόφισσες»: Αύρα Βλάσση, σύζυγος του Δημ. Παρτσαλίδη «προέδρου» της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», ή Δόμνα Παπάζογλου-Κολοζώφ καί σήμερα «κυρία» Γιάννη Ιωαννίδη, «Αντιπροέδρου» της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» (Π.Δ.Κ.), ή Χρύσα Χατζηβασιλείου, μέλος τού Πολιτικού Γραφείου της Κ.Ε τού Κ.Κ.Ε. και σύζυγος του Πέτρου Ρούσσου, «Υπουργού των Εξωτερικών» της «Π.Δ.Κ.», ή Σοφία Βασιλείου Νεφελούδη, η Μανουσάκη, ή Κλειώ Ιωαννίδου, ή Κούλα Σιάντου καί άλλες.
Η ομάδα «κομματικά» καθοδηγείτο από τη Χρύσα Χατζηβασιλείου, ή όποια ήτο το ανώτερο κομματικό στέλεχος εκεί. Η Πορφυρογένη και Παρτσαλίδη, ήταν μέλη τού Γραφείου της ομάδας, το όποιον κατηύθυνε και παρακολουθούσε την εν γένει ζωή και δράση των μελών της ομάδας Κιμώλου.
Όπως είναι γνωστόν, οι ομάδες «συμβίωσης» των εξορίστων έχουν έναν κανονισμό λειτουργίας κατά τον όποιον, έκτος των δικαιωμάτων πού παρέχουν στα μέλη των, τα υποχρεώνουν να ζουν κατά ένα ώρι- σμένο τρόπο και να φέρονται, όπως «αρμόζει» σε «λαϊκούς αγωνιστές». Δεν επιτρέπεται, λόγου χάριν, να αφαιρέσει ό ένας από τον άλλον τίποτε το ατομικό. Δεν πρέπει να θίξει ό ένας τον άλλον. Επιβάλλεται αλληλοσεβασμός και πρέπει να υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένη. Επίσης όσον αφορά τις σχέσεις των δύο φύλων πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί.
Για να αντιληφτεί κανείς πόσο «ψηλά πρέπει να στέκεται ένας Αγωνιστής» πρέπει να γνωσθεί και το έξης. Όταν κανείς, και σαν αστείο ακόμη, πάνω σε φιλική συζήτηση, ανάφερε περασμένα «κατορθώματα» του, πού είχε σαν νέος, οι άλλοι αμέσως του έκαναν παρατήρηση και τού απαγόρευαν να συνεχίσει λέγοντες του ότι «εδώ πού μας έστειλε ή Αστική τάξη πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον καιρό αυτό για να μορφωθούμε περισσότερο και όχι να μοιάσουμε με τούς αστούς πού δεν έχουν τι να κάνουν και στο μυαλό τους έχουν πάντα την ανηθικότητα κλπ.». «Εμείς πρέπει να είμαστε υπόδειγμα». «Εμείς θα γκρεμίσουμε το σάπιο και θα χτίσουμε το καινούργιο». «Ο Λαϊκός αγωνιστής πρέπει να είναι φρουρός της τιμής του λαού», κ.λπ. Μέσα σε ένα τέτοιο «περιβάλλον», όταν βρεθεί κανείς δεν μπορεί παρά όσα «υπολείμματα μικροαστικά», και αν έχει, να τα αποβάλει και να γίνει ένας «αγνός» αγωνιστής, πού στο πρόσωπό του πλέον θα βλέπει ό άλλος τον ύποδειγματικό άνθρωπο, που θα αποτελεί «εγγύηση», για την πραγματοποίηση της «ιδανικής» κομμουνιστικής κοινωνίας. Ένα τέτοιο περιβάλλον ήταν και ή ομάδα των εξορίστων της Κιμώλου και μέσα σ’ αυτό «αναπτύχτηκαν», εκτός των άλλων, και οι «αγωνιστικές ικανότητες» του σημερινού «αντιστρατήγου» Καραγιώργη, για τις οποίες, έκτος των τότε εξορίστων γυναικών, «ξέρουν πολλά» και πολλές άλλες, οι όποιες γνώρισαν τον Καραγιώργη κατά την περίοδο της κατοχής και της απελευθέρωσης και ύστερα, μετά τη Βάρκιζα και ιδιαιτέρως σήμερα οι «συναγωνίστριες του Δημοκρατικού Στρατού».
Όπως προαναφέραμε, στο Γραφείο της ομάδας ήταν οι «συντρόφισσες» Πορφυρογένη και Παρτσαλίδη, οι οποίες εκτός των άλλων καθηκόντων τους είχαν αναλάβει και την παρακολούθηση της ατομικής ζωής και των αρρένων εξόριστων. Παρακολουθούσαν ιδιαιτέρως τις σχέσεις των ανδρών με τις γυναίκες, τόσο τις εξόριστες, όσο και τις γυναίκες τού νησιού. Ο Καραγιώργης, επειδή είχε και από το παρελθόν δώσει «δείγματα» «εξαιρετικής ευαισθησίας προς το ώραίον φύλλον», παρακολουθείτο συστηματικά από τα μέλη τού Γραφείου Φούλα Πορφυρογένη και Αύρα Παρτσαλίδη και δεν περνούσε εβδομάδα, που το Γραφείο της ομάδας στην τακτική του συνεδρίαση, να μην ασχοληθεί με κάτι «μικρό» ή μεγάλο κατόρθωμα τού Καραγιώργη. Με την ελπίδα ότι ό Κώστας θα αλλάξει τακτική και θά συμμορφωθεί, ανεβάλλετο το «πάρσιμο μέτρων» εναντίον του και το Γραφείο περιωρίζετο σε συστάσεις, όσο μπορούσε αυστηρότερες, μέχρι της ημέρας, πού έσκασε, σαν μπόμπα μέσα στην ομάδα, ή είδηση, ότι ό Κώστας συνελήφθη να κοιμάται μεταξύ δύο (2) συντροφισσών στο ίδιο κρεβάτι ή μία των όποιων είναι ή κατάδικος σήμερα Κλειώ, σύζυγος Αλέκου Ιωαννίδου και ή άλλη παλιά και γνωστή κομμουνίστρια, πού για ώρισ- μένους λόγους δεν αναφέρουμε τώρα το όνομά της. Αυτό, όπως ήταν επόμενο «ξεπερνούσε», τα όρια και το Γραφείο κάλεσε αμέσως έκτακτη συγκέντρωση της ομάδας, εις την οποίαν εκλήθη να λογοδοτήσει ο Καραγιώργης. Έπειτα από την εισήγηση του Γραμματέως της ομάδας για το λόγο της έκτακτης συνέλευσης και τον «καυτηριασμό» της στάσης και τού αδυνάτου της περαιτέρω παραμονής τού Καραγιώργη ως μέλους της ομάδας, ανάλαβαν ή Φούλα Πορφυρογένη καί ή Αύρα Παρτσαλίδη να εξιστορήσουν τα της ζωής και δράσης τού Καραγιώργη, όπως την παρακολούθησαν. Η Πορφυρογένη ανέπτυξε με τη σειρά όλες τις «παρεκκλίσεις» τού Καραγιώργη και κατέληξε να ζητήσει την διαγραφή του από μέλους της «ομάδας συμβίωσης», γιατί δεν μπορούσε ένα τέτοιο «ανήθικο» στοιχείο να βρίσκεται μέσα στην ομάδα των «λαϊκών αγωνιστών».
Μέ την σειρά τους μίλησαν πολλοί που και αυτοί στιγμάτισαν την «λούμπεν» (αλήτικη) στάση τού Καραγιώργη και έφτασε και ή σειρά τού Κώστα, να απολογηθεί — την «δημοκρατία» πού βασιλεύει στο κόμμα δεν την καταργούν ούτε και σε τέτοιες περιπτώσεις εξαιρετικές. Στην Αρχή της απολογίας του ο Καραγιώργης προφασίστηκε, ότι δεν ήταν αλήθεια όσα κατήγγειλε ή Πορφυρογένη καί δικαιολόγησε τον ύπνο μεταξύ των δύο «συντροφισσών» ως εξής: « Ήμουνα κουρασμένος και ζήτησα να ξαπλώσω στο σπίτι πού μένουν οι δύο συντρόφισσες. Επειδή δεν υπήρχε άλλο κρεβάτι οι ίδιες μου είπαν να ξαπλώσω στο κρεβάτι τους και έπειτα από την επιμονή τους, ξάπλωσα χωρίς να «βάλω» κακό στο μυαλό μου, ούτε και χέρι στις συντρόφισσες. Αυτά πού καταγγέλλει ή συντρόφισσα Φούλια Πορφυρογένη δεν είναι σωστά και επειδή θα γεννηθεί σε πολλούς το ερώτημα: τί είναι αυτό πού κάνει τη συντρόφισσα Φούλα να συκοφαντεί, ένα σύντροφο σαν κι’ έμενα, θα σας παρακαλέσω να το εννοήσετε μόνοι σας, γιατί εγώ ντρέπομαι να σας το πω».
Τα τελευταία λόγια τού Καραγιώργη, όπως καταλαβαίνετε ήταν ό δυναμίτης πού τίναξε στον αέρα την «ευπρέπεια» και την «αξιοπρέπεια» των «λαϊκών αγωνιστών» της Κιμώλου και περισσότερο, τήν «αξιοπρέπεια» τού Πορφυρογένη, πού «εθίγετο» ή οικογενειακή του υπόληψη στο πρόσωπο της συζύγου του ο Πορφυρογένης πήρε το λόγο και ζήτησε σε τόνο «αυστηρότατο» να δώσει εξηγήσεις ό Καραγιώργης τί υπαινίσσετο με τα τελευταία λόγια του. Το ίδιο ζήτησαν και πολλοί άλλοι από τον Καραγιώργη, ό όποιος βρέθηκε, τότε, σε δύσκολη θέση, αλλά, κατόρθωσε να κρατηθεί προς στιγμή και νά μην απαντήσει. Ή άρνηση τού Καραγιώργη νά δώσει εξηγήσεις, ξεσήκωσε μεγαλύτερο κύμα αγανάκτησης εναντίον του. Έτσι, έκτος από τις «βαρείες» βρισιές, πού τού εκσφενδόνισαν οι άλλοι, ο Πορφυρογένης εξοργισμένος προχώρησε απειλητικά προς το μέρος τού Κώστα για να τον χτυπήσει, «άλλα» τον συνεκράτησαν μερικοί άλλοι, πού ήταν πιο ψύχραιμοι. Το πράγμα είχε φτάσει σε πολύ άσχημο σημείο και από στιγμή σε στιγμή απειλείτο ή αίθουσα της συνέλευσης να μεταβληθεί σε αίθουσα πυγμαχίας και καρεκλομαχίας. Τότε ή Χρυσά Χατζηβασιλείου ζήτησε από τον Καραγιώργη να δώσει σαφείς εξηγήσεις και να αφήσει τα υπονοούμενα. Ό Καραγιώργης «τσιτώθηκε». Δεν μπορούσε πλέον να τον ανεχθεί κάνεις τον Καραγιώργη να προσπαθεί να «βρωμίσει» τη «συντρόφισσα» Πορφυρογένη. Ο Καραγιώργης σ’ αυτή τη δύσκολη θέση αναγκάσθηκε ν’ αμυνθεί. Εζήτησε το λόγο να εκθέσει σαφώς και απεριφράστως τί άφησε να υπονοηθεί και όλοι κρεμάστηκαν από τα χείλη του. Στην αρχή τού λόγου του, ό Καραγιώργης δικαιολόγησε τη θέση του σαν γιατρού μέσα σε τόσες γυναίκες, πού και αυτές «ύπέφεραν», όπως αυτός, τόσα χρόνια «για το λαό» χωρίς τούς άνδρες τους και ζήτησε να κριθεί «αντικειμενικά» από τα γυναικεία μέλη της ομάδας. Όσον αφορά την προσωπική επίθεση της Πορφυρογένη εναντίου του, την δικαιολόγησε ως έξης: «Αφού επιμένετε σύντροφοι να σας πω, γιατί ή Φούλα με κατηγορεί συστηματικά, θα σάς το εξηγήσω με την προϋπόθεση ότι την ευθύνη γι’ αυτό, θα την έχετε σεις». Στο σημείο αυτό ό Καραγιώργης σταμάτησε, σαν να ζητούσε μια υπεύθυνη απάντηση – εντολή της ηγεσίας, για να προχωρήσει. Απ’ τη «δύσκολη» θέση τον έβγαλε «ευτυχώς» ό Πορφυρογένης, πού με το προκλητικότατο ύφος τού «θιγομένου συζύγου», τού είπε να μιλήσει ανοιχτά. Τότε έγινε αυτό, πού θα μείνει στα χρονικά της Ιστορίας τού Κ.Κ.Ε. Ο Καραγιώργης μέ όλη τη «σοβαρότητα» τού «αγωνιστή» είπε τα έξης : «Είναι βέβαια σωστό να απορείτε και να μην μπορείτε εύκολα να εξηγήσετε τη μανία, πού δείχνει ή Πορφυρογένη εναντίον μου. Λοιπόν, ό λόγος πού ή Πορφυρογένη μέ κυνηγά μ’ αυτήν τη μανία είναι το γεγονός, ότι ή Φούλα μου ρίχτηκε επανειλημμένα και εγώ δεν θέλησα…»
Τά τελευταία λόγια τού Καραγιώργη ήταν ή χαριστική βολή εναντίον της «ψυχραιμίας», και «αξιοπρέπειας» των «συναγωνιστών» της συνέλευσης. Τα μέλη της συνέλευσης της ομάδας Κιμώλου ήρθαν στα χέρια, αρπάχτηκαν από τα μαλλιά και μαλλιοτραβιόντουσαν και θα θρηνούσαν και «θύματα», αν ό Καραγιώργης σε μια στιγμή δεν ξεγλιστρούσε, σαν χέλι, από τα χέρια τους και το έσκαγε από την αίθουσα.
Αφού τούς ξέφυγε, ό Καραγιώργης τα άλλα μέλη «ένέκριναν», απόφαση τού Γραφείου, πού διέγραψε από μέλος της ομάδας τον Καραγιώργη και απαγόρευσε στα μέλη της ομάδας και αυτόν τον απλό χαιρετισμό ακόμη προς τον «ανήθικο» Καραγιώργη.
Μετά την διαγραφή τού Καραγιώργη από μέλος της ομάδας και την απομόνωσή του, τα πράγματα «μπήκαν στη θέση τους» και ή ζωή κυλούσε χωρίς επεισόδια. Ό καιρός όμως περνούσε και τα μέλη της ομάδας, προ παντός οι γυναίκες είχαν ανάγκη από γιατρό. Άλλος γιατρός στην Κίμωλο δεν υπήρχε και ή απομάκρυνση τού Καραγιώργη γινότανε, όσο περνούσε ό καιρός, πιο αισθητή. Ήταν βέβαια «ανήθικο» στοιχείο ό Καραγιώργης και έπρεπε να μην έχουν καμιά κομματική σχέση τα μέλη με αυτόν, άλλα το Γραφείο δεν μπορούσε να αφήσει και τα μέλη της ομάδας χωρίς «ιατροφαρμακευτική περίθαλψη».
Έτσι αναγκάστηκε να ζητήσει από ον «γιατρό» Γυφτοδήμο να επισκέπτεται τα άρρωστα μέλη της ομάδας χωρίς να έχει «καμιά» άλλη σχέση μαζί τους Ό Καραγιώργης σαν «αγωνιστής» πού «πονούσε» τα μέλη και τούς οπαδούς του Κ.Κ.Ε. χωρίς μνησικακία εδέχθη πρόθυμα να «εξυπηρετήσει» την ομάδα και τότε, έκτος από τούς άνδρες της ομάδας όλα σχεδόν τα άλλα γυναικεία μέλη «αρρώστησαν».
Ο Καραγιώργης όλο σχεδόν το 24ωρο το περνούσε στα σπίτια που έμεναν οι «άρρωστες» «συντρόφισσες» προσπαθώντας να έρθει άρρωγός και να παρασταθεί παρήγορος άγγελος, για να «ξαναβρούν» οι «συντρόφισσες» και «συναγωνίστριες» την πολύτιμη υγεία τους. Ο γιατρός Καραγιώργης τόσο «παραδειγματικά» και «αφοσιωμένα» προς τις άρρωστες συναγωνίστριες συμπεριφέρθηκε, πού στάθηκε ημερόνυχτα ολόκληρα πάνω στο προσκέφαλο των «αρρώστων» συναγωνιστριών, και αν ή «ανάγκη» το καλούσε, ξενυχτούσε και στο στρώμα τους.
Ως την κατάρρευση τού μετώπου και την απόλυση των εξόριστων Κιμώλου από τούς Γερμανούς καί Ιταλούς ό Καραγιώργης έμεινε μαζί με την ομάδα της Κιμώλου «βοηθώντας» ανάλογα με τις δυνάμεις του τα γυναικεία μέλη της ομάδας, πράγμα πού και σήμερα «αναγνωρίζεται» από όλες τις γυναίκες, πού έζησαν, την εποχή εκείνη, στην Κίμωλο.
Όταν έφθασαν εδώ οι εξόριστοι άπό τά διάφορα νησιά έγινε, όπως είναι γνωστό, ή αναδιοργάνωση τού Κόμματος και ό Καραγιώργης ανέλαβε υπεύθυνη θέση μέσα στο Κόμμα.
Η ηγεσία του Κ.Κ.Ε., πού έμαθε τούς άθλους και τα κατορθώματα τού Κώστα, τον ανύψωσε εις τούς ανωτάτους βαθμούς της κομματικής ιεραρχίας και τον προόρισε και για ανώτατο στρατιωτικό στέλεχός του. Και πολύ σωστά, αφού με τέτοια «επιτυχία» διεξήγαγε τις «επιχειρήσεις» της Κιμώλου, ασφαλώς με την «ίδια» και μεγαλύτερη ακόμα επιτυχία, σαν «αντιστράτηγος» του «Δ.Σ.Ε.», θα διεξήγαγε τις επιχειρήσεις του εναντίον τού «μοναρχοφασισμού». Μήπως είχε άδικο; Και πότε έπεσε έξω ή «σοφή» ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. για να πέσει έξω και στην εκλογή και καλή τοποθέτηση του Κ. Καραγιώργη ή Γυφτοδήμου ;
Ο Καραγιώργης, «αντιστράτηγος τού Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας», δε ξέχασε την παλιά του τέχνη. Όλη του ή έννοια είναι στις γυναίκες, εννοείται φυσικά κυρίως στις μαχήτριες γυναίκες τού «Δήμοκρατικού Στρατού», χωρίς να αδιαφορεί και για τις άλλες. Τις φροντίζει, σηκώνει φωνή διαμαρτυρίας ενάντια σε κείνους πού δε τις «προσέχουν», όπως αυτός. Δίνει νουθεσίες στους άλλους στρατιωτικούς τού «Δ.Σ». Αναλαμβάνει τις μαχήτριες γυναίκες τού «Δ.Σ.» υπό την προστασία του. Γράφει άρθρα διαφωτιστικά για να κατατοπίσει τούς ακατατόπιστους στο γυναικείο ζήτημα και για να εξάρει τη συμβολή της γυναίκας στο «Δημοκρατικό Στρατό».
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε μερικά κομμάτια από ένα διεξοδικό άρθρο του, πού δημοσίευσε στο «Μηνιάτικο στρατιωτικό-πολιτικό όργανο τού Γεν. Αρχηγείου τού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ,), χρόνος Β’, φύλλο 3. Μάρτης 1949. Το άρθρου του έχει τίτλο: «Η Μαχήτρια στο Δημοκρατικό Στρατό» και πιάνει τις σελίδες 173-179.
Στην αρχή ό Καραγιώργης κάνει μερικές διαπιστώσει, σχετικά με την ιδιομορφία τού γυναικείου οργανισμού, πού τον κατέχει, είναι αλήθεια τόσο καλά, όσο κανένας άλλος μέσα στις τάξεις του Δ.Σ.Ε.». Γράφει: «Είναι γεγονός ότι από την καθαρά βιολογική σωματική πλευρά ό γυναικείος οργανισμός παρουσιάζει ορισμένη περιοδική αδυναμία σε σύγκριση με τον αντρικό. Και το γεγονός αυτό χειροτερεύει από τις κοινωνικές ταξικές συνθήκες πού έχουν διαμορφώσει ιδιαίτερο, κλειστό τρόπο ζωής για τις γυναίκες. Πολύ περισσότερο σε καπιταλιστικά καθυστερημένες χώρες, όπου ό φεουδαρχισμός μένει ζωντανός ακόμα γύρω στη γυναίκα και την κρατάει διπλά και τριπλά αιχμάλωτη του καθεστώτος. Ένας πρόσθετος λόγος σωματικής αδυναμίας των γυναικών, σε τέτοιες χώρες, είναι και ή ολοκληρωτική σχεδόν έλλειψη γυναικείου σπορ». (σελ. 173) Καλέ άντες Αντιστράτηγε» !. ..
Παρακάτω, διαπιστώνοντας τη σημασία, πού έχει ή παρουσία της γυναίκας μέσα στο «Δ.Σ.Ε.» γράφει: «Ή γυναίκα φέρνει στο στρατό μας για την ψυχαγωγία ένα ανεκτίμητο στοιχείο, ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ, το τραγούδι της, το σκετς της, την ατμόσφαιρα της». «Η καλή ψυχαγωγία δίνει καλό κέφι και παλληκαρήσια διάθεση», (σελ. 178)
Στο ίδιο άρθρο του δίνει, νουθεσίες στους ομαδάρχες, διμοιρίτες, και λοχαγούς να προσέχουν όλες τις πλευρές της μαχήτριας γυναίκας του «Δ.Σ.Ε.» και γράφει: «Πρέπει να προσεχτούν από τις διοικήσεις ορισμένες πλευρές τού γυναικείου προβλήματος μέσα στο στρατό μας. Να παίρνουν οι διοικητές (Ιδίως ομαδάρχες, διμοιρίτες, λοχαγοί) υπ’ όψει τους τη φυσική περιοδική αδυναμία της γυναίκας. Πολύ περισσότερο στις πορείες, σε πέρασμα ποταμιών, φύλαγμα νυκτερινής σκοπιάς κ.λπ. Οι εξτρεμισμοί και βαρβαρότητες πρέπει να λείψουν». (Ίσα δικαιώματα-ίσα βάρη κλπ.)… Να προσέξουμε πολύ, από την ανδρική πλευρά, την συμπεριφορά απέναντι στη μαχήτρια. Ό «ασιατισμός» βαραίνει σε τούτη τη χώρα πιότερο από οποιαδήποτε άλλη (με εξαίρεση την Αλβανία, ίσαμε χτές) τις σχέσεις ανδρών Κάι γυναικών», (σελ. 178-179) Κάτι ξέρει απ΄αυτόν τον άσιατισμόν ό Γυφτοδήμος.
Η Διαφώτιση τού Καραγιώργη στον «Δ.Σ.Ε.» για το γυναικείο πρόβλημα και το παράδειγμα της δράσης του ανάμεσα στις γυναίκες τού «Δ.Σ.Ε.» δεν έμειναν χωρίς επίδραση. Είχαν τα αποτελέσματά τους. Το διαπιστώνει και ό ίδιος στο άρθρο του, όταν γράφει: «Ποιός δεν θυμάται την έκπληξη και την αγανάχτηση, παλιότερα, ορισμένων ταγματαρχών και λοχαγών μας. ‘’Γυναίκες θα μου δώσετε για στρατιώτες; Εγώ θέλω να κάνω πόλεμο’’. Τώρα δεν υπάρχει τέτοιος ταγματάρχης ή λοχαγός. Και τμήμα του Δ. Σ. χωρίς γυναίκες είναι ακατανόητο και σχεδόν αφύσικο. Όπου δεν υπάρχουν τις ζητάνε». Όχι κορόιδα είναι, «στρατηγέ»;
Και ό Κάραγιώργης κάνει στο άρθρο αυτό μια βαθυστόχαστη και σπουδαία προοπτική για τη βέβαια νίκη τού «Δ.Σ.Ε.» και τη σοσιαλιστική ανοικοδόμησα της Ελλάδος. Προβλέπει και σαν προφήτης προλέγει και χρησμοδοτεί ότι στην ανοικοδόμηση οι μαχήτριες τού «Δ.Σ.Ε.» θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο. Γι’ αυτό γράφει: «Μέσα στους κόλπους του Δημοκρατικού Στρατού διαπλάθεται ή νέα γυναίκα, ή νέα σύγχρονη ελληνίδα, αύτη πού θα γίνει, όταν κατεβούμε νικητές στις πόλεις και στα χωριά μας, ό παντοδύναμος κινητήριος μοχλός πού θα συγχρονίσει, θα προωθήσει, θα ευθυγραμμίσει πολύ γρήγορα το γυναικείο πληθυσμό της Ελλάδας προς το σοσιαλισμό», (σελ. 176) Τώπε ό «στρατηγός» καί έγινεI
Αυτά έλεγε, έγραφε και «έκανε» ό Κώστας Γυφτοδήμος ή Καραγιώργης ή Λιάσκοβας. Ο «μάμμος αντιστράτηγος» τού Κ.Κ.Ε.
Ό Κώστας όμως δεν είναι ό μόνος μαμμίατρος τού Κ.Κ.Ε. Αυτό έχει κι’ άλλους γιατρούς γυναικολόγους. Ένας απ’ αυτούς είναι ό Μήτσος ό Μπαρτζώτας. Γι’ αυτόν ασχολείται το αμέσως επόμενο κεφάλαιο.
Στο προσεχές: Δημήτρης Μπαρτζώτας
Μετά από τα παραπάνω ψυχοπλακωτικά πάρτε μερικές σταγόνες χιούμορ μπας και βγάλετε τη μέρα
Αυτά που λέγαμε στην αρχή
Ο Ανθυπολοχαγός πάντως, παίρνει πολύ λιγότερα απ’ αυτόν!
Ξανά αυτά που λέγαμε στην αρχή
Άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα.
!!!!!!
