Ελληνοτουρκικά: - Ποιος φοβάται τη Χάγη;

 

 
Εάν η Άγκυρα δεχθεί την προσφυγή στην Χάγη, θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα εξομάλυνσης και ειρηνικής συνύπαρξης με βάση το διεθνές δίκαιο. Είναι κάτι που η Ελλάδα πάντοτε επιθυμεί και δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Όσοι ανησυχούν προκαταβολικά για μια πιθανή προσφυγή στην Χάγη είτε δεν επιθυμούν πραγματικά σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, είτε είναι πολύ… αισιόδοξοι

Γιώργος Κουβαράς

Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Βίλνιους και οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού για «τολμηρή ατζέντα» που μπορεί να οδηγήσει στη Χάγη για την επίλυση της μοναδικής διαφοράς που αναγνωρίζει η χώρα μας με την Τουρκία, δηλαδή τη διευθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις. Ιδιαίτερα η αναφορά του Μητσοτάκη σε πιθανές «υποχωρήσεις» έφερε στο προσκήνιο τις γνωστές επιφυλάξεις ή ακόμη και την καχυποψία με την οποία αντιμετωπίζει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης και της κοινής γνώμης κάθε προσπάθεια προσέγγισης και συνεννόησης με την Άγκυρα. 

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν έκανε ό,τι μπορούσε για να δικαιώσει όλους όσοι πίστευαν ότι με την Τουρκία δεν μπορείς να κάνεις διάλογο. Μέσα από το δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας» αμφισβήτησε ανοιχτά την ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο και πέρασε από τις προκλήσεις στις ευθείες απειλές. Όλο αυτό το διάστημα η Ελλάδα υπερασπίστηκε τα συμφέροντα της με βάση το διεθνές δίκαιο, χωρίς καμία υποχώρηση από τις εθνικές κόκκινες γραμμές. Το έπραξε μάλιστα αυτό καταφέρνοντας να θέσει την Τουρκία προ των ευθυνών της και να την εκθέσει τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ. Η ιστορική ομιλία του Μητσοτάκη στο Κογκρέσο περίπου πριν από ένα χρόνο ήταν η πιο χαρακτηριστική στιγμή της διεθνοποίησης της τουρκικής επιθετικότητας. 

Ολη αυτή η προσπάθεια από πλευράς της Αθήνας δεν έγινε για να αποδείξουμε στη διεθνή κοινότητα ότι δικαιούμαστε να είμαστε εχθροί με την Άγκυρα. Έγινε για τον ακριβώς αντίθετο λόγο και με τον ακριβώς αντίθετο στόχο: για να δείξουμε στους συμμάχους μας ότι εμείς επιθυμούμε να είμαστε καλοί γείτονες και φίλοι, σεβόμενοι το διεθνείς δίκαιο και τις συνθήκες, τις οποίες όμως η Τουρκία αρνείται να σεβαστεί. Η Ελλάδα, μάλιστα, αξιοποίησε και τον πόλεμο στην Ουκρανία για να στείλει το μήνυμα ότι κάθε αναθεωρητισμός – ρωσικός, τουρκικός ή οποιοσδήποτε άλλος – πρέπει να είναι καταδικαστέος.

 Η ελληνική στάση αποδείχτηκε σωστή και αποτελεσματική, ιδιαίτερα μάλιστα γιατί συνδυάστηκε με την αλλοπρόσαλλη στάση του Ερντογάν στον πόλεμο και την προσπάθεια του να τηρήσει ίσες αποστάσεις από Κίεβο και Μόσχα, προκαλώντας την ενόχληση της Δύσης. 

Εκόντας αναβαθμίσει τη θέση της σε διπλωματικό επίπεδο και έχοντας συνάψει αμυντικές συμφωνίες που ενισχύουν την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, η Ελλάδα περίμενε ένα παράθυρο ευκαιρίας για να επιχειρήσει το επόμενο βήμα που ασφαλώς δεν είναι η σύγκρουση, αλλά η προσέγγιση με την Άγκυρα. Το παράθυρο άνοιξε μετά τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία, που ήρθαν να θυμίσουν με τον πιο τραγικό τρόπο ότι οι δυο λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και είναι προς το συμφέρον και των δυο να ζήσουν χωρίς εντάσεις και απειλές. 

Η αναγκαστική στροφή του Ερντογάν προς τη Δύση, μετά την επανεκλογή του, ήταν η δεύτερη ευκαιρία. Από την ώρα που ο Ερντογάν επιστρέφει στην προσπάθεια να διεκδικήσει την ενταξιακή προοπτική της χώρας του στην ΕΕ, είναι υποχρεωμένος να αλλάξει στάση έναντι της Αθήνας. Από το «Μητσοτάκης γιόκ» και το «αν δεν μας θέλουν μια οι Ευρωπαίοι, εμείς δεν τους θέλουμε εκατό» που έλεγε ο Τούρκος πρόεδρος, τώρα θέλει διάλογο με την Ελλάδα και ευρωπαϊκή προοπτική. Και βέβαια, λέει «ναι» στην ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, υπό την προϋπόθεση ότι θα του δοθούν τα F-16, τα οποία όμως ξέρει καλά ότι θα τα πάρει μόνο εάν συναινέσει το Κογκρέσο, που δεν πρόκειται να πει το «ναι» αν δεν είναι ευχαριστημένη η Αθήνα… 

Μέσα σε αυτό το σκηνικό ο Μητσοτάκης μιλάει για «τολμηρή ατζέντα» και είναι αποφασισμένος να αποδείξει ότι η Ελλάδα το εννοεί. Για να πάμε στη Χάγη για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ θα πρέπει να υπογραφεί συνυποσχετικό με την Τουρκία, που θα αναγνωρίζει ότι μόνο αυτό το θέμα συνιστά ελληνο-τουρκική διαφορά, άρα τίποτα από όλα τα υπόλοιπα που συνιστούν το αφήγημα της «Γαλάζιας πατρίδας». Εάν η Άγκυρα δεχθεί την προσφυγή στην Χάγη, θα έχει γίνει ένα μεγάλο βήμα εξομάλυνσης και ειρηνικής συνύπαρξης με βάση το διεθνές δίκαιο. Είναι κάτι που η Ελλάδα πάντοτε επιθυμεί και δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται. Όσοι ανησυχούν προκαταβολικά για μια πιθανή προσφυγή στην Χάγη είτε δεν επιθυμούν πραγματικά σχέσεις καλής γειτονίας με την Τουρκία, είτε είναι πολύ… αισιόδοξοι, πιστεύοντας ότι η Άγκυρα θα συναινέσει σε μια ειρηνική διευθέτηση, που σημαίνει την παραίτησή της από όλες τις παράλογες διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. 

Πηγή: Protagon.gr

Συντάξεις: - "Γόρδιος δεσμός" έχουν γίνει οι συντάξεις για τους εργαζόμενους συνταξιούχους - Οι ΔΥΟ "κόφτες" που έγιναν ΕΝΑΣ και τώρα ξαναγίνονται ΔΥΟ - Παραδείγματα

 

Του Δημήτρη Κατσαγάνη

Δύο "κόφτες” θα έχει πιθανότατα η σχεδιαζόμενη εισφορά στο εισόδημα από την απασχόληση των συνταξιούχων, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες του Capital.gr.

Ο πρώτος "κόφτης” μπορεί να αφορά το μέγιστο ποσό το οποίο θα προκύπτει από την εισφορά, ενώ ο δεύτερος το ύψος του εισοδήματος επί του οποίου θα επιβάλλεται αυτή η εισφορά.

Υπενθυμίζεται πως ο υπουργός Εργασίας, κ. Άδωνις Γεωργιάδης, έχει εξαγγείλει την κατάργηση της περικοπής 30% επί της σύνταξης όσων συνταξιούχων εργάζονται και την αντικατάσταση της με μία εισφορά -η οποία θα ανέλθει στο 10%, σύμφωνα με πηγές του Capital.gr- επί του εισοδήματος από την απασχόληση των συνταξιούχων.

Ο ίδιος, όμως, έχει δηλώσει πως το ποσό το οποίο θα προκύπτει από τη σχεδιαζόμενη εισφορά του 10% δεν θα ξεπερνά το 30% της σύνταξης του εργαζόμενου συνταξιούχου.

Έτσι, έστω π.χ. συνταξιούχος με 1.000 ευρώ σύνταξη, εξακολουθεί μετά τη σύνταξή του να εργάζεται ως ιδιοκτήτης μίας ατομικής επιχείρησης και εισπράττει 3.100 ευρώ κάθε μήνα. Αν επιβληθεί εισφορά 10% στο εισόδημά του, τότε προκύπτει μία επιβάρυνση 310 ευρώ. Επειδή, όμως, τα 310 ευρώ αντιστοιχούν στο 31% της σύνταξής του, θα "κόβονται” τα 10 ευρώ της εισφοράς, έτσι ώστε αυτή να πέφτει στο 30% της σύνταξης.

Παράλληλα, ο υφυπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης, κ. Πάνος Τσακλόγλου, δήλωσε προχθές ότι διερευνάται το ενδεχόμενο να μπει ένα πλαφόν στο εισόδημα των εργαζόμενων συνταξιούχων μέχρι το οποίο δεν θα επιβάλλεται η σχεδιαζόμενη εισφορά 10% επί αυτού.

Το πλαφόν αυτό θα μπορούσε να αντιστοιχεί στο 12πλάσιο της εθνικής σύνταξης, δηλαδή στα 4.956 ευρώ (12Χ413 ευρώ), σύμφωνα με τον κ. Τσακλόγλου.

Σε αυτήν την περίπτωση, όποιος συνταξιούχος έχει μέσο μηνιαίο εισόδημα από την απασχόλησή του ύψους 413 ευρώ, δεν θα επιβαρύνεται με τη σχεδιαζόμενη εισφορά του 10%. Ωστόσο, όποιος έχει πάνω από 413 ευρώ μέσο μηνιαίο εισόδημα από την εργασία, θα επιβαρύνεται με την εισφορά 10%.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Capital.gr από στελέχη τα οποία εμπλέκονται στις ενδοκυβερνητικές διεργασίες για τον καθορισμό της νέας ρύθμισης, οι δύο παραπάνω "κόφτες” θα ισχύσουν πιθανότατα ταυτόχρονα.

Δηλαδή, από τη μια μεριά να επιβάλλεται εισφορά 10% σε εισόδημα από απασχόληση εργαζόμενων συνταξιούχων 413 ευρώ/μήνα (ή 4.956 ευρώ ετησίως) και από την άλλη το ποσό της εισφοράς 10% επί του εισοδήματος των εργαζόμενων συνταξιούχων να μην ξεπερνά το 30% της σύνταξης

πηγή:https://www.capital.gr/oikonomia/3728191/me-diplo-kofti-i-nea-eisfora-gia-tous-ergazomenous-suntaxiouxous/?utmsource=email

ΣΜΥ: - Τελετή Ορκωμοσίας των Νέων Μονίμων Λοχιών Τάξης 2023

 Την Παρασκευή 14 Ιουλίου 2023, πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα, η τελετή ορκωμοσίας των νέων Μονίμων Λοχιών Τάξης 2023 «Σχης (ΠΖ) Σπυρίδων Θεοδωρόπουλος», παρουσία του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού Αντιστράτηγου Άγγελου Χουδελούδη ως εκπροσώπου του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου, ο οποίος και απένειμε τα πτυχία στους ορκισθέντες.

Στην τελετή παρέστησαν ο Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Νίκος Σακκάς, ο Μητροπολίτης Τρίκκης Γαρδικίου & Πύλης κ.κ. Χρυσόστομος, ο οποίος χοροστάτησε στην τελετή, ο Διοικητής της 1ης ΣΤΡΑΤΙΑΣ/EU-ΟHQ «ΑΧΙΛΛΕΑΣ» Αντιστράτηγος Ιωάννης Τσιόπλος, εκπρόσωποι των Αρχηγών ΓΕΑ, ΓΕΝ και Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εν ενεργεία και εν αποστρατεία Αξιωματικοί, απόγονοι του ήρωα της Τάξης 2023 «Σχης (ΠΖ) Σπυρίδων Θεοδωρόπουλος», καθώς και συγγενείς των νέων Μονίμων Λοχιών.

Συνολικά ορκίστηκαν 185 Μόνιμοι Λοχίες, εκ των οποίων 149 από την Ελλάδα και 36 από την Κύπρο.

Για να δείτε το βιογραφικό του Ήρωα της Τάξης, πατήστε εδώ.

#ΕλληνικόςΣτρατός, #HellenicArmy

Υπουργός Ανάπτυξης: - Δυναμώνουμε το τείχος προστασίας για την ελληνική οικογένεια - Παρατείνουμε μέχρι το τέλος του 2023 δύο σημαντικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης

 Ο Υπουργός Ανάπτυξης, Κώστας Σκρέκας, δήλωσε για τις διατάξεις του Υπουργείου Ανάπτυξης που κατατέθηκαν στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, των νέων, της οικογένειας και της εργασίας – συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις»:

 

«Δυναμώνουμε το τείχος προστασίας για την ελληνική οικογένεια που δοκιμάζεται από την ακρίβεια και τον εισαγόμενο πληθωρισμό. Παρατείνουμε μέχρι το τέλος του 2023 δύο σημαντικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης της Ν.Δ.: το «Καλάθι του Νοικοκυριού», που έφερε απτά αποτελέσματα, και την επιβολή πλαφόν στο περιθώριο μικτού κέρδους, σε σημαντικά για το καλάθι της ελληνικής οικογένειας προϊόντα. Επιπλέον, για πρώτη φορά, εντάσσουμε στη σχετική διάταξη και τα σχολικά είδη, διευρύνοντας την κάλυψη ιδιαιτέρως σημαντικών αναγκών για τις οικογένειες.

Η Κυβέρνηση συνεχίζει με σχέδιο και αποφασιστικότητα τη μάχη κατά της ακρίβειας και των φαινόμενων αθέμιτης κερδοφορίας, προς όφελος των οικογενειακών προϋπολογισμών».

ΦΑΚΕΛΟΣ ΚΥΠΡΟΥ: - Το πραξικόπημα κατά Μακάριου και ο ρόλος του Αβέρωφ

 Γράφει ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΚΑΡΑΣ

Τα στελέχη των ελληνικών ΕΔ έδειξαν ευαισθησία από την πρώτη στιγμή για το Κυπριακό, όπως και ο λαός. Με τη διαφορά πως τις οδυνηρές ΄΄λύσεις΄΄ κλήθηκε να τις επιβάλλει μερίδα αυτών των στελεχών, που συνωμοτούσαν χρόνια για να κυβερνήσουν τον τόπο, να τον ΄΄σώσουν΄΄, να πάρουν την ΄΄κόκκινη μηλιά΄΄. Και χρεώθηκε ολόκληρο το στρώμα των αξιωματικών κυρίως, και δευτερευόντως των υπαξιωματικών, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και τις συνέπειές του, όπως και την εφτάχρονη εκτροπή στην Ελλάδα με ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Τα στελέχη του ναυτικού είχαν πιο ελαστική θέση απέναντι στον Μακάριο και γενικότερα στο Κυπριακό, από ‘τι του στρατού ξηράς και τούτο διακρίνεται και στα έγγραφα που αναφέρονται στα θέματα αυτά. Ακόμα και στα συνταγμένα από προσκείμενους τη δικτατορία, ή σε κάθε περίπτωση από επηρεασμένους από το κλίμα και το δικτατορικό καθεστώς.

Το ΑΝ στέλνει κάθε εβδομάδα ενημερωτικά έγγραφα στα υποταγμένα αρχηγεία και τις μεγάλες διοικήσεις και ναυτικούς σταθμούς. Περιλαμβάνει πληροφορίες και εκτιμήσεις για τις κομμουνιστικές και Αραβικές χώρες, την Τουρκία, την Κύπρο και τους στόλους που κυκλοφορούν στη Μεσόγειο και επισκέπτονται την Ελλάδα (Πολεμικά των ΗΠΑ και εμπορικά της ΕΣΣΔ). Τα περισσότερα στοιχεία αφορούν την κατάσταση στην Τουρκία και τα συμβαίνοντα στην Κύπρο.
Τα δελτία που παρουσιάζονται αφορούν διάστημα από Δεκέμβριο 1970 μέχρι Ιούλιο 1972 και ένα του Δεκεμβρίου 1972. Είναι περίοδος όπου ο Γρίβας βρίσκεται στην Κύπρο και σε έντονη διένεξη με τον Μακάριο, ο τελευταίος όπως και ο Λυσσαρίδης εξοπλίζουν μη ελεγχόμενα από το καθεστώς των Αθηνών Σώματα Κυπρίων, οι συζητήσεις μεταξύ Κληρίδη – Ντεκτάς βρίσκονται σε αέναη κίνηση, οι τρεις Μητροπολίτες με παρακίνηση των Αθηνών ζητούν από τον Μακάριο να μονάσει.

Το Κυπριακό, κύρια με το καθεστώς των Αθηνών αλλά και με τους Τούρκους, βρίσκεται σε εκρηκτική φάση.
Την κατάσταση απεικονίζουν με προσεκτικές αλλά αιχμηρές φράσεις οι εβδομαδιαίες ενημερώσεις του 2ου ΕΓ/ΑΝ. Εν τω μεταξύ στη Μεσόγειο πηγαινοέρχονται οι στόλοι των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, δείχνοντας το εκατέρωθεν ενδιαφέρον για τις χώρες της περιοχής. Όλα αυτά απεικονίζονται στα δελτία, με αναφορές στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στις χώρες της περιοχής και τις θέσεις των υπερδυνάμεων.
Το ίδιο διάστημα στην Τουρκία έχουμε στρατιωτικό πραξικόπημα, η ΗΑΔ (Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία) βρίσκεται ακόμα εν ζωή.

Στη Λιβύη ο Καντάφι ολοκληρώνει τις εθνικοποιήσεις και τις δεσμεύσεις ξένων κεφαλαίων. Στο Ιράκ το κόμμα ΜΠΑΑΘ κυριαρχεί, και συχνά όπως και στη Συρία οι στρατιωτικοί που είναι στην εξουσία, συλλαμβάνουν άλλους που σχεδίαζαν να τους ανατρέψουν και τους εκτελούν ενώ παράλληλα και κατά διαστήματα εκτελούν και κομμουνιστές.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου εμφανίζεται να ελέγχει την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και έχει επιλέξει το δρόμο της σύγκρουσης με το Μακάριο. Τα Τσεχοσλοβακικά όπλα που η Κυπριακή Κυβέρνηση αγοράζει για εξοπλισμό δυνάμεως εκτός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ το οποίον ελέγχεται από Έλληνες αξιωματικούς, άρα από τη δικτατορία), είναι αφορμή για όξυνση των σχέσεων χούντας-Μακαρίου.

Από το δελτίο της 4 Ιανουαρίου 1970 εκτός των άλλων πληροφορούμαστε, πως στη Μεσόγειο εκείνες τις ημέρες βρίσκονται σαράντα πέντε (45) μονάδες της ΕΣΣΔ, (15 μάχιμα πλοία επιφανείας, 21 βοηθητικά και 9 υποβρύχια), ενώ τα ελληνικά λιμάνια επισκέφθηκαν είκοσι οκτώ (28) σκάφη του εμπορικού στόλου πάλι της ΕΣΣΔ. Κατά τα άλλα ο Ντεμιρέλ στην Τουρκία στηρίζεται σε μία ψήφο, η κατάσταση είναι συγκεχυμένη και «…ως εκ τούτου πρέπει να αναμένωμεν συντόμως ριζικάς εξελίξεις μη αποκλειομένης πραξικοπηματικής επεμβάσεως των Ενόπλων Δυνάμεων…».
Δεν κρύβεται η απογοήτευση του συντάκτη για τις προτιμήσεις των Τούρκων στην Ελισσάβετ αντί του Άγκνιου.

Ο τελευταίος ήταν το καμάρι της χούντας επειδή ήταν ελληνοαμερικανός και τους πρόσεχε με δηλώσεις. Η προεκλογική του εκστρατεία, όπως και του Νίξον, διευκολύνθηκε ( πληρώθηκε σημαντικό τμήμα των εξόδων της) από ΚΥΠ και τη χούντα, όπως αποκάλυψε ο Ηλίας Δημητρακόπουλος σε συνέντευξη στον γράφοντα αλλά και αλλού κατ’ επανάληψη. «…ο Γεώργιος Παπαδόπουλος δίνει εντολή στον Μιχάλη τον Ρουφογάλη της μυστικής Κ.Υ.Π., η οποία τότε χρηματοδοτείται από την αμερικανική C.I.A. να δώσει το μάξιμουμ ποσό σε μετρητά στον Tom Πάπας …. η Κ.Υ.Π. δεν έχει 549.000 δολάρια μετρητά, πήγε στην Τράπεζα της Ελλάδος και τα πήρε …τα λεφτά του Αμερικανού φορολογούμενου έρχονται στην Ελλάδα για λόγους ασφαλείας στην Ελληνική Κ.Υ.Π., η Ελληνική Κ.Υ.Π. τα ξαναέστειλε πίσω στον Νίξον και Άγκνιου…»


Το παιγνίδι αυτό παίχτηκε από στελέχη των ΕΔ και είναι μια δραστηριότητα ενδεικτική των υπόγειων συνδέσεων ελληνικών και αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Το δελτίο της 8-1-1972 όπως είναι γραμμένο δείχνει την προτίμηση των συντακτών του για παραχωρήσεις από την πλευρά των Ε/Κ, ώστε να κλείσει το Κυπριακό. Ήταν στόχος των απριλιανών.
Είμαστε τις πρώτες ημέρες του 1972 η ΕΟΚΑ Β΄ δραστηριοποιείται και πέντε ημέρες μετά την έκδοση αυτού του δελτίου, δηλαδή στις 13 Ιανουαρίου 1972 κατέρχεται στην Κύπρο και ο Καρούσος, ο αποκαλούμενος έκτοτε και υπαρχηγός του Γρίβα στην ΕΟΚΑ Β΄. Είναι επιβοηθητική η παράθεση όσων είπε σε συνέντευξή του για εκείνη την περίοδο που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο ολόκληρη.

Αναφέρεται στην δεύτερη κάθοδό του στην Κύπρο, όπου διαπιστώνει πως από τους αξιωματικούς, που είχαν δεσμευτεί να κατέβουν για βοήθεια του Γρίβα, είναι ο μόνος που υλοποιεί την υπόσχεση. Επίσης στην ενέργεια του Γρίβα για οργάνωση αντιχουντικής ομάδας με απόστρατους αξιωματικούς στην Ελλάδα και εκπαίδευσή τους σε εκρηκτικά από παλαιούς αγωνιστές της ΕΟΚΑ.

Δεν αποδέχεται την άποψη πως ο Γρίβας συνεργαζόταν με τη χούντα. Αντίθετα τον θέλει να κινείται ενάντιος στα σχέδιά της για ανατροπή του Μακαρίου Ο Καρούσος αποσύρεται της ενεργού δράσεως, για όλο το διάστημα των συγκρούσεων μεταξύ Γριβικών και Μακαριακών. «…Μέγας αριθμός αξιωματικών βρίσκεται κάτω, ήτανε άνθρωποι της εμπιστοσύνης της χούντας… Ο κόσμος του Γρίβα τους έκανε παρέα… Αυτοί μάλιστα συνήργησαν, στο να οργανωθεί κρυφά από τον Γρίβα, και η δολοφονική κατά του Μακαρίου απόπειρα στον Άγιο Σέργιο …». Δεν κρύβει την πεποίθησή του, πως οι Έλληνες πολιτικοί είχαν ανάμειξη στις εξελίξεις των γεγονότων, με την εισβολή των Τούρκων ως αφορμή για την ανατροπή της χούντας «…Ο καθένας ήθελε μια εξωτερική αιτία που θα την ανέτρεπε ώστε, αυτοί να ξαναέπιαναν τις καρέκλες τους … ήθελαν εθνική καταστροφή στην Κύπρο, όπως έγινε …… δεν παρενέβησαν να την εμποδίσουν την τελευταία στιγμή … ξέρω ότι η επιστολή Μακαρίου προς Γκιζίκη ενεκρίθη πρώτα …Απ’ έξω …… Εγένοντο διορθώσεις και πήγε κάτω ξανά…» Εννοεί τον Καραμανλή.

Τις ενημερώσεις του βασιλιά δεν απέκλειε και ο Καρούσος ως πιθανές από την πλευρά του Γρίβα για εκτόνωση της κατάστασης στο νησί. Υποτίθεται πως ο Κωνσταντίνος είχε ακόμα δυνατότητες να παρέμβει. Τα δελτία των επομένων μηνών (μέχρι και του Δεκεμβρίου 1972, που είναι και το τελευταίο που διαθέτουμε) ασχολούνται συνεχώς με τα Τσεχοσλοβακικά όπλα, τις εφεδρικές δυνάμεις του Μακαρίου, τους άνδρες που στρατολογεί και εξοπλίζει ο Λυσσαρίδης με στόχο να φτάσει τα 2.000 άτομα.
Τροφοδοτούν τους παραλήπτες των δελτίων με συνεχείς πληροφορίες για τις διχαστικές συνθήκες των ελληνοκυπρίων στην Κύπρο, με έντεχνη και ωμή συχνά τοποθέτηση για ευθύνες του Μακαρίου. Παράλληλοι στόχοι με τον Μακάριο είναι ο Λυσσαρίδης και το ΑΚΕΛ.

Όσον αφορά τη σχέση του Γρίβα με τη χούντα, όλοι και όλα τα κείμενα θέλουν το Γρίβα να γίνεται όργανο του καθεστώτος των Αθηνών. Ο Μακάριος ωμά τα αναφέρει αυτά στο γράμμα του της 2-7-1974 προς τον Γκιζίκη. Ο Καρούσος δεν το αρνείται, αλλά τονίζει πως αυτό συμβαίνει από κάποια χρονική στιγμή και μετά. Διευκρινίζει τα της διεισδύσεως οργάνων της δικτατορίας στην ΕΟΚΑ Β΄. Επιμένει πως ο Διγενής στρατολογούσε αξιωματικούς στην Ελλάδα με στόχο οργάνωση που θα καταπολεμούσε τη χούντα των Αθηνών από την Κύπρο. Κανείς από αυτούς τους αξιωματικούς δεν κατέβηκε στην Κύπρο εκτός του ίδιου. Ονομάζει μόνον τον Δροσογιάννη με τον οποίον υπάρχει κατά τα φαινόμενα έντονη αντίθεση σε προσωπικό επίπεδο. Και του Δροσογιάννη ανάλογη συνέντευξη αναρτήθηκε πρόσφατα στο διαδίκτυο.


Ο αντιστασιακός αξιωματικός Λ. Βασιλικόπουλος (διετέλεσε στη μεταπολίτευση Αρχηγός Γεν και Διοικητής ΕΥΠ) εκφράζεται καθαρά για τον Καρούσο στη δική του συνέντευξη και συγχρόνως καλύπτει και για το Κυπριακό κάποια σημεία. «…αν έλεγες του Καρούσου ΄΄Πάρε τρεις και πήγαινε κάνε αυτή την δουλειά΄΄ αυτοστιγμής σου έλεγε ΄΄Ναι πάω΄΄ η δουλειά ήταν τελειωμένη …. Όταν όμως ο Γρίβας πέθανε.. ο Ιωαννίδης παρήγγειλε …, στους άλλους στης Ε.Ο.Κ.Α. ΄΄Ή διώχνετε τον Καρούσο ή σας κόβω τη βοήθεια΄΄ Και τότε αναγκάστηκε να φύγει, ο Καρούσος…….
Πόσο δίκιο έχει ο Καρούσος όταν λέει πως η καταστροφή στην Κύπρο συνειδητά αφέθηκε να εξελιχθεί, αν όχι προκλήθηκε, για να ξαναβρούν τους πολιτικούς τους θώκους οι παλαιοκομματικοί; Γιατί αυτό ακριβώς υπονοεί. Η άποψη αυτή προωθείται έντονα και από τους οπαδούς του καθεστώτος της 21ης Απριλίου και όχι μόνον απ’ αυτούς. Προβλήθηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη του συνταγματάρχη ε.α. Δ. Παπαποστόλου.
Καταγράφονται και από τον τ. Βουλευτή Ψαρουδάκη στοιχεία από τις καταθέσεις στην επιτροπή της Βουλής για το Κυπριακό, αλλά και η άποψη του για τις ευθύνες ιδιαίτερα του Καραμανλή και της υπόλοιπης πολιτικής ηγεσίας της μεταπολίτευσης. Γνωρίζουμε πως την ίδια ημέρα που ο Μακάριος στέλνει την επιστολή του (2/7/74 και παραλαμβάνεται από τον Γκιζίκη την επομένη) γίνεται η σύσκεψη όπου καθορίστηκαν οι λεπτομέρειες του πραξικοπήματος. Επομένως, συμπεραίνει ο Κάππος, «…δεν είναι σωστό ότι αιτία για το πραξικόπημα ήταν η επιστολή του Μακαρίου …».


Ο Μακάριος ήταν προσωπικότητα διεθνούς κύρους, πολιτικός μεγάλου βεληνεκούς (και μεγάλα τα λάθη του) και αναμφισβήτητα όσο ζούσε δεν υπήρχαν Έλληνες πολιτικοί, που θα μπορούσαν να τον καθοδηγούν. Αυτό όμως δεν αποκλείει τη σύμπραξη με κύκλους Ελλήνων πολιτικών στο εξωτερικό για καταπολέμηση της χούντας (να θυμηθούμε πως στο εξωτερικό στην επταετία ζούσαν οι Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος τ. βασιλιάς) και πολλοί άλλοι.

Ο Αβέρωφ κινιόταν ελεύθερα με διπλωματικό διαβατήριο και όταν δημοσιογράφος τον ρώτησε μεταπολιτευτικά, πως συμβιβάζεται να είναι και ΄΄αντιχουντικός΄΄ και να κινείται με τέτοιο διαβατήριο αντέδρασε πολύ ψυχρά απαντώντας πως ΄΄χειριζόμαστε κύριε εθνικά θέματα΄΄.
Τότε έγινε και η περίφημη συνάντηση/ ημερίδα/ συνέδριο /συνωμοσία/ σχεδίαση ή όπως ονομάσθηκε ΄΄Σεμινάριο΄΄ της Ρώμης για το Κυπριακό. Ήταν και ο Αβέρωφ εκεί και υπέβαλλε συγκεκριμένη πρόταση μάλιστα. Και αυτό τρεις μήνες μετά την αποφυλάκισή του για το ΄΄κίνημα του ναυτικού΄΄ τις ημέρες ακριβώς των γεγονότων του Πολυτεχνείου. Οι κινήσεις του οπωσδήποτε ελέγχονταν.

Γράφει ο Ιγνατίου σε βιβλίο του. «… Ανάμεσα στα πρώτα δέκα National Security Study Memoranda (N.S.S.M.) ήταν και η Κύπρος. Το 1969-70 πραγματοποιήθηκε από την αμερικανική πρεσβεία της Λευκωσίας η δεύτερη μελέτη που είχε μια άλλη μορφή και καταγράφηκε ως National Security Decision Memoranda (N.S.D.M). Όσο για το πώς μίλησε ο Αβέρωφ και για συμφέροντα ποιών, αναφέρει: «…ήταν φανερό ότι στόχος του Αβέρωφ ήταν να αντιμετωπιστεί το Κυπριακό ως ΝΑΤΟϊκό πρόβλημα και να λυθεί μέσα στα πλαίσια της συμμαχίας, με τρόπο που να διασφαλίζονται τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο….ο καθηγητής…λέει ότι η πρόταση του Αβέρωφ εξυπηρετούσε ξεκάθαρα τα συμφέροντα της Δυτικής Συμμαχίας…». 

Και σε όλα αυτά εμπόδιο ήταν ο Μακάριος. Μοχλός για την υλοποίηση του N.S.D.M. για την Κύπρο, ήταν η ομάδα Ιωαννίδη, που αφού έκανε το ΄΄καθήκον΄΄ της, παραμερίσθηκε την ίδια στιγμή.
Κάποτε πρέπει να αποκαλυφθεί ο ρόλος του Αβέρωφ. Δεν φτάνει η προβολή της πλευράς ΄΄του ευπατρίδη με τα τσαρούχια και το υπέρκομψο κοστούμι στη Βουλή΄΄. Θα τον δούμε κάπως και στο ΄΄κίνημα΄΄ του ναυτικού για το οποίο ο Πετρόπουλος ευθέως τον κατηγορεί πως το είχε από το 1972 (;) προδώσει. Αλλά για το Κυπριακό ο Αβέρωφ υπήρξε πρόσωπο με σημαντικούς ρόλους πάντα.
Σε ένθετο της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ παρουσιάζονται συνοπτικά, αλλά αρκετά στοιχεία για τα διαδραματισθέντα προ της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο.

Η άποψη όμως πως το πραξικόπημα σχεδιάστηκε, για επιβίωση του ελεγχόμενου από τον Ιωαννίδη απομονωμένου καθεστώτος των Αθηνών, δεν μπορεί να γίνει δεκτή. Μια από τις αιτίες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και στόχος των πραξικοπηματιών ήταν το Κυπριακό. Επομένως τις συνθήκες για επέμβαση στην Κύπρο θα τις δημιουργούσαν, όπως και έγινε. Εξ άλλου το πραξικόπημα εξυπηρετούσε και τους Αμερικανούς. Και αφού προσφέρονταν από χρόνια να κάνουν την επιχείρηση (Τούρκοι με τον Ετσεβίτ και Έλληνες πρώτα με τον Παπαδόπουλο και στη συνέχεια με τον Ιωαννίδη) γιατί να μη βοηθήσουν; Με πολλαπλές επιτυχίες. Οι Τούρκοι ευχαριστημένοι, ο Μακάριος εκτός ενεργείας, οι Έλληνες δυσαρεστημένοι αλλά υπό τον έλεγχο των Αμερικανών διπλωματών και με δεσμεύσεις στο ΝΑΤΟ, οι Άγγλοι οι μόνοι κυρίαρχοι (άρα και οι ίδιοι οι Αμερικανοί) σε μεγάλα τμήματα του εδάφους του νησιού, όπου και οι βάσεις. Οι Σοβιετικοί εκτός επιρροής στο αβύθιστο αεροπλανοφόρο, που ελέγχεται πλέον απόλυτα.
Ανεξάρτητα επομένως από την θέληση για επιβίωση του καθεστώτος Ιωαννίδη με την ανατροπή Μακαρίου, το καθεστώς τον έχει βάλει στόχο, διότι ΄΄εμποδίζει την ένωση΄΄. Και δεν είναι μύθος, όπως λέει ο Ευρυβιάδης, η άποψη «…ότι όλα έγιναν για την ένωση…». Είναι άλλο τι συνέβαινε με βάση τις συμφωνίες και τις ρεαλιστικές δυνατότητες για ένωση (μάλλον για διχοτόμηση και διπλή ένωση), και άλλο τι πίστευαν και με βάση αυτό ενεργούσαν και οι συνωμότες περί τον αρχηγό τους Ιωαννίδη και όλοι οι στρατιωτικοί, που ήθελαν την Κύπρο ενωμένη με την Ελλάδα.


Τα στελέχη των ΕΔ που ήταν η ηγεσία του Απριλιανού καθεστώτος, αποδείχθηκαν μικρών προδιαγραφών. Η ομάδα αυτή ήταν αδύναμη σε όλους τους τομείς, για να ασκήσει πολιτική διεθνούς επιπέδου, όπως είναι το Κυπριακό. Δεν ήταν έμπειροι, διπλωμάτες, χαρισματικοί, δυνατοί, οραματιστές, ήταν ΄΄λίγοι΄΄, ΄΄μικροί΄΄, ΄΄αδύναμοι΄΄. Εκείνο που ήξεραν καλά, γιατί ολόκληρη τη στρατιωτική τους ζωή αυτό έκαναν, ήταν να συνωμοτούν. Όχι όμως όπως ο Κίσινγκερ, και αγνόησαν ότι, δεν ήταν ηλίθιοι οι Τούρκοι.
Δεν μπορεί κανείς να πει για τους εδώ πως ΄΄απαλλάσσονται λόγω βλακείας΄΄. Παρότι εύκολα έριξαν το ανάθεμα και τις ευθύνες, για ό,τι ακολούθησε του πραξικοπήματος, στη διάδοχη κατάσταση στην Ελλάδα με τον Καραμανλή. Εν τούτοις και μόνο πλέον για την ιστορία θα έπρεπε να καθοριστεί δικαστικά και πολιτικά εάν ήταν προδότες συγγνωστοί (δηλαδή εκ δόλου), όπως πολλοί τους αποκαλούν. Προδοσία με τη λογική αυτή ήταν σίγουρα οι πράξεις τους πάντως. Το εάν ήθελαν ή όχι να καταλήξουν τα πράγματα εκεί που κατέληξαν δεν ενδιαφέρει πλέον. 

πηγή: https://www.onalert.gr/kosmos/kypros/fakelos-kyprou-to-praxikopima-kata-makariou-kai-o-rolos-averof/103269/

Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς: - Ιούλιος 1974, Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η Τουρκική Εισβολή στη Κύπρο.-"Όποιος δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξει μιὰν συμφορὰν γίνεται δοῦλος

 

 Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

 «Ὅποιος δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξει μιὰν συμφορὰν γίνεται δοῦλος». Ευριπίδης (480 π.Χ-406 π.Χ.) Αρχαίος Έλληνας τραγικός ποιητής και ένας από τους τρεις μεγάλους του αρχαίου ελληνικoύ θεάτρου, μαζί με τον Αισχύλο και το Σοφοκλή. 

Η Απόφαση 

Τον Ιούλιο του 1974, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Στρατηγός Φαίδωνας Γκιζίκης[1] και ο Πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος[2] συμπλήρωναν τον 8 μήνα στην εξουσία. 

Ο Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης[3], επονομαζόμενος και «αόρατος δικτάτορας» διοικούσε τους πάντες, μετά την ανατροπή του Γεώργιου Παπαδόπουλου την 25 Νοεμβρίου 1973[4]. 

Ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος της ελληνικής κυβερνήσεως αφορούσε την ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, μετά την ανεύρεση κοιτασμάτων πετρελαίου στη Θάσο. Η Τουρκία ήγειρε αξιώσεις εκμεταλλεύσεως της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου, ενώ διαμήνυσε ότι δεν θα δεχόταν καμία επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. «Σαν μη πέρασε μια μέρα από τότε».

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ζυρίχης-Λονδίνου

[5]. Είχε αναδειχθεί νικητής σε 2 εκλογικές αναμετρήσεις

[6](1959,1968) και έχαιρε της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας των Κυπρίων, πλην των φανατικών ενωτικών της ΕΟΚΑ Β΄

[7]. Το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδος υποστήριζε την κυπριακή οργάνωση και είχε υπό τον έλεγχό της την κυπριακή εθνοφρουρά, η οποία στελεχώνονταν με αξιωματικούς και υπαξιωματικούς εξ Ελλάδος. Ο Μακάριος είχε κάθε λόγο να ανησυχεί και για να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο βίαιης ανατροπής του, οργάνωσε τμήματα αφοσιωμένα στο πρόσωπό του

[8]. Στις σχέσεις Ελλάδος Κύπρου επικρατούσε κλίμα αμοιβαίας δυσπιστίας και εντάσεως. Περιστατικά συγκρούσεων, κλοπής στρατιωτικού οπλισμού, απαγωγών και δολοφονιών πολιτικών, αποτέλεσαν προμηνύματα για αυτό που επρόκειτο να επακολουθήσει στη Κύπρο. 

Σε διεθνές επίπεδο η προσέγγιση του Μακαρίου προς την Σοβιετική Ένωση και τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης είχε ανησυχήσει τις ΗΠΑ, που δεν επιθυμούσαν να μετατραπεί η Κύπρος στη Κούβα της Μεσογείου. Ο Ιωαννίδης πίστευε ότι θα μπορούσε να επιτύχει την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα, εάν εξουδετέρωνε το Μακάριο. Το σενάριο ανατροπής του ήταν στις προθέσεις του από καιρό. Οι όποιες αμφιβολίες του διαλύθηκαν, με την από 2 Ιουλίου 1974 επιστολή του Μακαρίου προς την Ελληνική κυβέρνηση, με την οποία ζητούσε την ανάκληση των 650 Ελλήνων αξιωματικών που υπηρετούσαν στην Κυπριακή Εθνοφρουρά. Πέραν τούτου αποφάσισε τη μείωση της δυνάμεως της, από 11.000 σε 4.500 άνδρες. Την 2 Ιουλίου 1974, μετά από σύσκεψη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της Ελλάδος ελήφθη η απόφαση για την εκδήλωση στρατιωτικού πραξικοπήματος και την ανάληψη της εξουσίας

Ιούλιος 1974 

Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η Τουρκική Εισβολή στη Κύπρο. https://www.istorikadromena.gr/index.php/blog/istorika-arthra/elliniki-istoria/sygxroni/121-1974 2/8 από πρόσωπα πιστά προς τον Ιωαννίδη. Στις ανησυχίες που εκφράσθηκαν για τη στάση της Τουρκίας, τους διαβεβαίωσε ότι έλαβε:«...συνεχείς και έντονες υποσχέσεις από όλους τους ενδιαφερομένους και δη από τις ΗΠΑ... ότι σε περίπτωση πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου η Τουρκία δεν θα επενέβαινε...». Υπολόγιζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο. 

 Το Πραξικόπημα 

Η ευθύνη εκτελέσεως του πραξικοπήματος ανατέθηκε στον Ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση[9], Διοικητού της ΙΙΙ Ανώτερης Τακτικής Διοικήσεως της Εθνικής Φρουράς και στο Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη Διοικητού των Μονάδων Καταδρομών. 

Την 08:30 της 15 Ιουλίου 1974, στην Λευκωσία, μονάδες τεθωρακισμένων και καταδρομείς της κυπριακής εθνοφρουράς κατέλαβαν το προεδρικό μέγαρο μετά από αιματηρή έφοδο. Ο Μακάριος βρισκόταν εντός του κτιρίου. Την τελευταία στιγμή κατόρθωσε να διαφύγει από μία αφύλακτη πόρτα του περιβόλου[10], συνοδευόμενος από τον ανιψιό του και δύο άνδρες της φρουράς του. Μετέβη οδικώς στην Πάφο, στη συνέχεια με ελικόπτερο στην βρετανική βάση της Δεκελείας και από εκεί αεροπορικώς στο Λονδίνο, με τελικό προορισμό τη Νέα Υόρκη. 

Μετά την επικράτηση του πραξικοπήματος οι κινηματίες επέλεξαν τον Νικόλαο Σαμψών[ανεξάρτητο βουλευτή, εκδότη εφημερίδος, δημοσιογράφο και αρχηγό ένοπλης παραστρατιωτικής ομάδος(για την οποία είχε λάβει άδεια από τον Μακάριο)], να αναλάβει τα καθήκοντα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τον όρκισε ο καθαιρεθείς μητροπολίτης Πάφου Γεννάδιος. Οι αδικοχαμένοι νεκροί του πραξικοπήματος ανήλθαν σε 82 και από τις δύο πλευρές, εκ των οποίων 5 εξ Ελλάδος

Η Αντίδραση του Μακαρίου 

Την 19 Ιουλίου 1974, ο Μακάριος μίλησε από το βήμα του ΟΗΕ, όπου επεσήμανε ότι: «...τα γεγονότα εις Κύπρο δεν αποτελούν υπόθεση των Ελλήνων της Κύπρου. Οι Τούρκοι της Κύπρου επηρεάζονται επίσης. Το πραξικόπημα της Ελληνικής Χούντας είναι μια εισβολή και εκ των συνέπειων της θα υποφέρει όλος ο λαός της Κύπρου, αμφότεροι Έλληνες και Τούρκοι» και κάλεσε τον ΟΗΕ να: «ἀποκαταστήσει τὴν ἀνεξαρτησίαν τῆς Κυπριακῆς δημοκρατίας»(Πόρισμα της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής των Εκπροσώπων της Βουλής της Κύπρου του 2011, σελίδα 202). Μ’ αυτόν τον τρόπο έδωσε το νομικό πρόσχημα στην τουρκική εισβολή που ακολούθησε, μετά από λίγες ώρες.

 Η Τουρκική Εισβολή στην Κύπρο 

Την 05:45 της 20 Ιουλίου 1974, ο πρέσβης της Ελλάδος στην Άγκυρα Δημήτριος Κοσμαδόπουλος κλήθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τουράν Γκιουνές τον ενημέρωσε για την έναρξη της τουρκικής αποβατικής επιχειρήσεως στην Κύπρο. Ως αιτιολογία της αποβάσεως επικαλέστηκε την αποκατάσταση της συνταγματικότητας, μετά την ανατροπή του Μακαρίου και την προστασία των Τουρκοκυπρίων. Οι Τούρκοι πραγματοποίησαν δύο επιχειρήσεις με την κωδική ονομασία Αττίλας Ι και ΙΙ

Ο Αττίλας Ι (20-22 Ιουλ. 1974) 

Την 08:00 της 20 Ιουλ. 1974, η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε επιλεγμένους στόχους στην Κύπρο. Στην περιοχή της Κυρήνειας, αποβιβάσθηκε ένα Συγκρότημα Αποβατικού Συντάγματος. Στον τουρκικό θύλακα βορείως της Λευκωσίας (Αγύρτα–Κιόνελι), μεταφέρθηκε με ελικόπτερα μια Ταξιαρχία Καταδρομών και ρίχθηκε μια Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών. Η Κυπριακή Εθνοφρουρά παρ’ όλες τις πληροφορίες για επικείμενη απόβαση, δεν εφήρμοσε τα υπάρχοντα σχέδια για την απόκρουση της εισβολής, ούτε διέταξε επιστράτευση. Από την Αθήνα διαβεβαίωναν ότι πρόκειται για τουρκικές ασκήσεις και όχι για επιχειρήσεις. Οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις δεν πέτυχαν να προσβάλουν αποτελεσματικά τις εχθρικές εντός του θύλακος, ούτε να εξαλείψουν το τουρκικό προγεφύρωμα στον Άγιο Γεώργιο Κυρήνειας. Η Α΄ Μοίρα Αμφιβίων καταδρομών η οποία αφίχθηκε την νύκτα της 21/22 Ιουλίου αεροπορικώς[11] από το Μάλεμε της Κρήτης, κράτησε μετά από σκληρό αγώνα το διεθνές αεροδρόμιο της Λευκωσίας

Η Εκεχειρία 

Την 22 Ιουλίου, σε σύσκεψη στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης η στρατιωτική ηγεσία[12] εκτίμησε ότι, η συνέχιση των επιχειρήσεων στη Κύπρο θα οδηγούσε σε πόλεμο Ελλάδος-Τουρκίας και ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είχαν τη δυνατότητα εμπλοκής σε διμέτωπο αγώνα. Το ενδεχόμενο στρατιωτικής αναμετρήσεως έφερε τους πάντες αντιμέτωπους με τις ευθύνες που αναλάμβαναν έναντι της ιστορίας, της πατρίδος και του ελληνικού λαού και έπαψαν να πειθαρχούν προς ένα δικτάτορα που διοικούσε από το παρασκήνιο. Ο Ιωαννίδης αντιλαμβανόμενος ότι οι αρχηγοί των επιτελείων δεν τον υπάκουαν πλέον και προ του ενδεχομένου εθνικής καταστροφής αποσύρθηκε και δρομολογήθηκε η παράδοση της εξουσίας στους πολιτικούς. Την 22 Ιουλίου 1974 κηρύχθηκε εκεχειρία. Την 23 Ιουλίου ορκίσθηκε πρωθυπουργός της Ελλάδος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, την ίδια ημέρα ο Σαμψών παρέδωσε την εξουσία στον πρόεδρο της κυπριακής βουλής Γλαύκο Κληρίδη. Στην Γενεύη άρχισαν διαπραγματεύσεις μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Τζέιμς Κάλαχαν, της Τουρκίας Γκιουνές και της Ελλάδος Γεωργίου Μαύρου. Οι Τούρκοι, ενώ κατείχαν το 5% της Κύπρου, απαιτούσαν το 34%. Σ’ αυτό το διάστημα οι τουρκικές δυνάμεις ενισχυθήκαν με 2 Μεραρχίες Πεζικού (28 και 39 ), με αποτέλεσμα η συνολική τους δύναμη να ανέλθει σε 40.000 άνδρες. Δεν υπήρξε ανάλογη ενίσχυση με δυνάμεις από την Ελλάδα, παρότι είχε κηρυχθεί γενική επιστράτευση. 

Ο Αττίλας ΙΙ (14-16 Αυγ. 1974) 

Την 14 Αυγούστου οι ενισχυμένες Τουρκικές δυνάμεις επεξέτειναν την κυριαρχία τους στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, καταλαμβάνοντας το 37% της νήσου και δημιουργώντας 200.000 πρόσφυγες. Οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις δεν πέτυχαν να αναχαιτίσουν τον εχθρό. Σε σύσκεψη της νέας πολιτικής ηγεσίας της Ελλάδος με την στρατιωτική, η οποία παρέμεινε αμετάβλητη, αποφασίσθηκε να μην ενισχυθεί η Κύπρος, για τους ίδιους λόγους που δεν έγινε και κατά τον Ατίλλα Ι. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αιτιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι η «Η Κύπρος κείται μακρά». Όποιος αγνοεί τη γεωγραφία στην σχεδίαση των στρατιωτικών επιχειρήσεων το πληρώνει ακριβά.  

Ο Ματωμένος Επίλογος 

Οι συνολικές απώλειες της τουρκικής εισβολής ήσαν 4.000 νεκροί και τραυματίες και 1.493 αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι. 

Οι Τούρκοι είχαν 600 νεκρούς (500 στρατιωτικούς) και 3.000 τραυματίες συμπεριλαμβανομένων και των πολιτών. Βλέπε: Απώλειες Τουρκικής Εισβολής στη Κύπρο. 

Την ευθύνη του πραξικοπήματος, το οποίο είχε ολέθρια αποτελέσματα για την Ελλάδα και την Κύπρο, φέρει αποκλειστικά ο Δημήτριος Ιωαννίδης, ο οποίος οραματίζονταν ότι θα επετύγχανε την «διπλή ένωση». 

Το μεγαλύτερο μέρος της Κύπρου θα ενώνονταν με την Ελλάδα και έναν μικρότερο με την Τουρκία. Από ποιόν έλαβε το πράσινο φως για την ανατροπή του Μακαρίου και την διαβεβαίωση ότι το σχέδιο είχε γίνει αποδεκτό από τον Τούρκο Πρόεδρο Μπουλέντ Ετσεβίτ[13], αποτελούν δύο κρίσιμα ερωτήματα, στα οποία δεν έχουν δοθεί τεκμηριωμένες απαντήσεις. 

Εάν ενήργησε από μόνος του θα πρέπει να του καταλογισθεί και εγκληματική αφέλεια. Η σχεδίαση πραξικοπήματος για την ανατροπή του Μακαρίου, αποτελούσε κοινό μυστικό. Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι του δόθηκε προφορική διαβεβαίωση από στελέχη των αμερικανικών υπηρεσιών στην Ελλάδα, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια εγγύηση. Την 16 Ιουλίου το Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών κατηγόρησε την CIA ότι το είχε αφήσει στο σκοτάδι και οι μυστικές υπηρεσίες μέμφονταν τον Ιωαννίδη ότι τους παραπλάνησε σχετικά με τις προθέσεις του. Διαπράχθηκαν πολλά σφάλματα, από πολλούς, σε μικρό χρόνο, χωρίς να υπάρχει πρόθεση αναλήψεως ευθυνών από κανέναν. 

Ο Ιωαννίδης όταν συνειδητοποίησε ότι είχε εξαπατηθεί από τους Αμερικάνους, το στρατιωτικό καθεστώς κατέρρευσε, αλλά η καταστροφή είχε συντελεστεί. Μοιραία έγινε ο αποδιοπομπαίος τράγος, ο οποίος φορτώθηκε τα λάθη και τις παραλείψεις των πάντων, κάτι που βόλευε πολλούς. Κατά την άποψη του γράφοντος ο Μακάριος δεν προσπάθησε να αποφύγει μια σφοδρή μετωπική σύγκρουση, την οποία έβλεπε ότι ερχόταν. Ήταν του χαρακτήρα του να οδηγεί τις καταστάσεις στα άκρα. Πίστευε ότι τελικά δεν θα επιχειρείτο πραξικόπημα, γιατί θα προκαλούσε την επέμβαση της Τουρκίας.

Συμπεράσματα 

Η κυριότερη αιτία της επονείδιστης στρατιωτικής ήττας μας, ήταν τόσο η έλλειψη ενότητας μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου, αλλά και οι έριδες, οι αντιπαλότητες και η όξυνση των παθών που επικρατούσαν στο εσωτερικό και των δύο κρατών.

 Εν αντιθέσει με εμάς, οι αντίπαλοι μας είχαν δημιουργήσει ένα αρραγές μέτωπο. Δυστυχώς το πραξικόπημα κάλυψε πολλά σφάλματα τα οποία δεν έχουν διορθωθεί ακόμα. 

Απαιτείται γενναιότητα, για να αναγνωρίσεις τα λάθη σου και τεράστια προσπάθεια για να τα διορθώσεις. Η στρατιωτική ήττα και το πραξικόπημα, έστρεψαν την μήνη επί δικαίων και αδίκων. Η ισοπέδωση αποτελεί την χειρότερη μορφή αδικίας, με αποτέλεσμα να μην επιβραβευθούν οι ανδρείοι και να μην τιμωρηθούν οι ριψάσπιδες. 

Αποτελεί ύβρη για τους ηρωικώς πεσόντες, για τους αγνοούμενους, για τους τραυματίες και για αυτούς που αψήφησαν τον θάνατο, η κακόβουλη γενίκευση ότι ο στρατός συλλήβδην δεν πολέμησε στη Κύπρο. 

Η λύση του Κυπριακού προϋποθέτει γενναίες αποφάσεις και θυσίες από όλους. Πάνω από όλα όμως απαιτείται ΕΝΟΤΗΤΑ, μεταξύ Ελλήνων και Κυπρίων σε όλα τα επίπεδα. 

Ας μη τρέφουμε αυταπάτες, το μόνο αίμα που θα χυθεί για την υπεράσπιση της ιερής γης της Κύπρου θα είναι το ελληνικό. Η Κυπριακή τραγωδία προσφέρεται για ενδελεχή κριτική, τόσο από πολιτικής, όσο και από στρατιωτικής απόψεως, η οποία θα οδηγούσε σε πολύτιμα συμπεράσματα. Αδυνατούμε να το κάνουμε, γιατί ως λαός έχουμε πρόβλημα με την αλήθεια. Το τεράστιο «εγώ», οι πεποιθήσεις, οι ιδεοληψίες και οι εμμονές μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε και να διορθώσουμε τα σφάλματά μας. 

Η επίλυση των διαφορών μας με τη Τουρκία απαιτεί θυσίες, ανεξαρτήτως του τρόπου που θα επιλεγεί. Οι διαπραγματεύσεις προϋποθέτουν συμβιβασμούς και παραχωρήσεις μέρους της κυριαρχίας μας και ανάληψη μεγάλου πολιτικού κόστους. Οι δυναμικές λύσεις εγκυμονούν απρόσμενους και ενδεχομένως καταστροφικούς κινδύνους. Προς το παρόν αναμένουμε επιδιώκοντας στο διηνεκές το ευκταίο, στερούμενοι του θάρρους για την υλοποίηση του εφικτού. Η ιστορία έχει δείξει ότι επιζητούμε συνέχεια το κάτι περισσότερο, αλλά δυστυχώς εισπράττουμε το κάτι λιγότερο.

Ο Νικόλαος Σαμψών καταδικάσθηκε σε 20ετή φυλάκιση, για συνεργασία σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Κύπρου και σφετερισμό του Αξιώματος του Προέδρου της Δημοκρατίας.

 Παρέμεινε έγκλειστος επί τριετία, αποφυλακίσθηκε στη συνέχεια για λόγους υγείας και αποβίωσε το 2001, σε ηλικία 66 χρονών. 

Στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ καμία δίκη για την κυπριακή τραγωδία (πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και τουρκική εισβολή).

 Αντιστράτηγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς 

Ιούλιος 2023

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 

[1] Στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης(Βόλος 1917-Αθήνα 1999). Το 1939 αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Συμμετείχε στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967 και στην ανατροπή του Παπαδόπουλου την 25 Νοεμβρίου 1973. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας από τη 25 Νοεμβρίου 1973 έως τη 18 Δεκεμβρίου 1974, οπότε και παραιτήθηκε των καθηκόντων του. Ο Καραμανλής εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Γκιζίκη, δηλώνοντας χαρακτηριστικά: "Επιθυμώ, ωσαύτως, να σας εκφράσω την πεποίθησή μου ότι, συγκατατεθείς να παραμείνετε Πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά τις 23 Ιουλίου ε.έ., προσφέρατε εις το Έθνος πολυτίμους πράγματι υπηρεσίας εις μίαν κρισιμωτάτην καμπήν της ιστορίας του". Φαίδων Γκιζίκης. 

[2] Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος(1919 Ψάρι Τριφυλίας Μεσσηνίας-Αθήνα 2000). Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διορίσθηκε Υπουργός Οικονομικών στη πρώτη δικτατορική Κυβέρνηση υπό τον Κωνσταντίνο Κόλλια(1967) και Υπουργός Εσωτερικών(1967-1973) επί Γεώργιου Παπαδόπουλου. Την 25 Νοεμβρίου 1973, ο Ιωαννίδης το τοποθέτησε Πρωθυπουργό της Κυβερνήσεως, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι την 23 Ιουλίου 1974. ης η η η 19/7/23, 11:52 π.μ. Ιούλιος 1974, Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η Τουρκική Εισβολή στη Κύπρο. https://www.istorikadromena.gr/index.php/blog/istorika-arthra/elliniki-istoria/sygxroni/121-1974 6/8 Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος 

[3] Δημήτριος Ιωαννίδης (1923-2010 Αθήνα), Εισήλθε στη ΣΣΕ το 1940. Η πρώτη τάξη των Ευέλπιδων, μετά την γερμανική εισβολή(6 Απρ. 1941), μεταφέρθηκε στη Κρήτη όπου και συμμετείχε στην άμυνα της νήσου κατά των Γερμανών. Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967 και ήταν ο μοναδικός από την «Διοικούσα Επαναστατική Επιτροπή», που παρέμεινε στο στράτευμα, στη θέση του Διοικητού της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας(ΕΣΑ). Πέθανε έγκλειστος στις φυλακές εκτίοντας ποινή ισοβίου καθείρξεως, λόγω της συμμετοχής του στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Από τους 16 πραξικοπηματίες που καταδικάσθηκαν σε ισόβια αποβίωσαν φυλακισμένοι, εκτός του Ιωαννίδη, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος(1919-1999) και ο Νικόλαος Ντερτιλής(1920-2013). Δημήτριος Ιωαννίδης 

[4]Την 25η Νοεμβρίου 1973, ο Ιωαννίδης, εκμεταλλευόμενος την έκρυθμη κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ανέτρεψε τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος ασκούσε τα καθήκοντα του Προέδρου της Δημοκρατίας και την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, θέτοντας αμφότερους υπό περιορισμό. 

[5] Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου υπεγράφησαν το 1959 μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ελλάδος της Τουρκίας, της Ελληνοκυπριακής και της Τουρκοκυπριακής κοινότητας. Με την υπογραφή τους, τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία και ιδρύθηκε ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος. Η συμφωνία της Ζυρίχης υπεγράφη την 11η Φεβρουαρίου 1959, από τους τότε πρωθυπουργούς της Ελλάδος Καραμανλή και της Τουρκίας Μεντερές. Την 19η Φεβρουαρίου, η συνθήκη επικυρώθηκε στο Λονδίνο από την Μεγάλη Βρετανία και τους επικεφαλής των δύο κοινοτήτων. 

Οι συμφωνίες απέκλειαν τόσο την ένωση, όσο και την διχοτόμηση της Κύπρου. Η συνθήκη προέβλεπε την ίδρυση ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας προεδρικού τύπου. Η χώρα θα καθίστατο πλήρες μέλος του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών. Ο πρόεδρος θα ήταν Ελληνοκύπριος και ο αντιπρόεδρος Τουρκοκύπριος με θητείες 5 χρόνων. Το υπουργικό συμβούλιο θα ήταν δεκαμελές [7 Ελληνοκύπριοι(Ε/Κ),  Τουρκοκύπριοι (Τ/Κ)]. Η ίδια αναλογία θα ίσχυε και στη βουλή(35 Ε/Κ, 15 Τ/Κ). 

Η συμφωνία προέβλεπε την παρουσία στο νησί ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως 950 ανδρών (ΕΛ.ΔΥ.Κ) και τουρκικής 650 ανδρών (ΤΟΥΡ. ΔΥ.Κ). Υπογραφή της Συνθήκης στο Λονδίνο. ης 19/7/23, 11:52 π.μ. Ιούλιος 1974, Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η Τουρκική Εισβολή στη Κύπρο. https://www.istorikadromena.gr/index.php/blog/istorika-arthra/elliniki-istoria/sygxroni/121-1974 7/8 

[6] Την 13 Δεκεμβρίου 1959, μετά την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, έγιναν οι πρώτες εκλογές στην Κύπρο. Υποψήφιοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, τον οποίο υποστήριζε το νεοϊδρυθέν Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας (ΕΔΜΑ) στο οποίο εντάχθηκαν αρκετοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ και ο Ιωάννης Κληρίδης (πατέρας του μετέπειτα προέδρου Γλαύκου ο οποίος ήταν επικεφαλής της Δημοκρατικής Ένωσης Κύπρου

 Ο Μακάριος κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 66,29%. Στις επόμενες προεδρικές εκλογές της 25ης Δεκεμβρίου 1968, υποψήφιοι ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ και ο Τάκης Ευδόκας. Ο Μακάριος εξελέγη Πρόεδρος με ποσοστό με ποσοστό 96,26%. 

[7] Η Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών Β΄) ιδρύθηκε το 1971, από τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα, ο οποίος είχε ιδρύσει και την ΕΟΚΑ κατά την διάρκεια του κυπριακού αγώνος κατά των Βρεττανών, με σκοπό την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, μέσω ένοπλου δράσεως.

 Η ΕΟΚΑ Β' αντιτάχθηκε στην πολιτική του Μακαρίου, ο οποίος υποστήριζε την ακεραιότητα της Δημοκρατίας και την πολιτική του εφικτού όσον αφορά στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η δράση της ΕΟΚΑ Β΄ ξεκίνησε με δολιοφθορά εγκαταστάσεων, κλοπή όπλων, εκρηκτικών υλών και ανατινάξεις αστυνομικών σταθμών και αυτοκινήτων. 

Αργότερα ενεπλάκη σε αιματηρές εμπλοκές, με νεκρούς, ενάντια σε υποστηρικτές του Μακαρίου. Η ΕΟΚΑ Β΄ υποστήριξε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, ενώ έδρασε και κατά τη διάρκεια της Τουρκικής Εισβολής, περίοδο κατά την οποία τις καταλογίζουν σφαγές αμάχων και άλλες ωμότητες. 

[8] Το Εφεδρικό Σώμα της Αστυνομίας Κύπρου ή Εφεδρική Τακτική Μονάς ήταν στρατιωτικό σώμα πιστό στον Πρόεδρο της Κύπρου Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, μαζί με την Προεδρική Φρουρά και την Αστυνομία της Κύπρου, με σκοπό την αντιμετώπιση της δράσεως της ΕΟΚΑ Β, αλλά και στρατιωτικών μονάδων πιστών στο στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών. Οι άνδρες του εφεδρικού υπερασπίσθηκαν με γενναιότητα το προεδρικό μέγαρο κατά το πραξικόπημα. 

[9] Ο Διοικητής της Εθνοφρουράς Αντιστράτηγος Γεώργιος Ντενίσης είχε φύγει από την Κύπρο, πριν την το πραξικόπημα και δεν επανήλθε έκτοτε. 

[10] Σχετικά με τη διαφυγή του Μακαρίου από το προεδρικό μέγαρο έχουν διατυπωθεί δύο αντιτιθέμενες απόψεις. Σύμφωνα με την κατάθεση του Συνταγματάρχη Κομπόκη, την 08 Ιουλ.1986, στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για το «Φάκελο της Κύπρου», είχε λάβει προσωπική διαταγή από τον Ιωαννίδη να διευκολύνουν τον Μακάριο αφήνοντας αφύλαχτη την πίσω πλευρά του κτιριακού συγκροτήματος. Σύμφωνα με τη κατάθεση του Ταξιάρχου Γεωργίτση η μια πλευρά του Προεδρικού Μεγάρου έμεινε αφύλαχτη γιατί δεν διέθεταν επαρκείς δυνάμεις. Ο Μπονάνος και ο Ιωαννίδης διέταξαν να τους παραδοθεί ο Μακάριος ζωντανός ή νεκρός. Η επιτροπή της βουλής υιοθέτησε την δεύτερη άποψη. 

[11] Η μεταφορά της Μοίρας πραγματοποιήθηκε με αεροσκάφη NORATLAS της 354 Μοίρας Μεταφορών, την νύκτα της 21 προς 22 Ιουλίου, από το αεροδρόμιο της Σούδας. 

Διετέθησαν συνολικά 20 αεροσκάφη. Τα 5 δεν απογειώθηκαν γιατί είχε παρέλθει η 12 βραδινή, μετά την οποία τα NORATLAS θα ευρίσκοντο στην Κύπρο υπό το φως της ημέρας, στο έλεος της τουρκικής αεροπορίας. 

Από τα υπόλοιπα 15, ένα καταρρίφθηκε από φίλια πυρά φονευθέντων των 4 μελών του πληρώματος και 27 καταδρομέων πλην ενός. Ένα παρέκκλινε της πορείας του και προσγειώθηκε στην Ρόδο. 

Ένα δεν προσγειώθηκε ποτέ στην Λευκωσία και επέστρεψε στην Κρήτη. Τρία παρέμειναν στην Λευκωσία, ένα λόγω εκτεταμένων ζημιών από πυρά με αποτέλεσμα 2 νεκρούς και 11 τραυματίες καταδρομείς και δύο λόγω βλαβών. (Ελληνικά Φτερά στην Κύπρο, Υποπτέραρχος Ιπτάμενος ε.α. Γεωργ. Μήτσαινας). Aεροσκάφος NORATLAS της 354 Μοίρας Μεταφορών.

 [12] Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων: Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, Αρχηγός ΓΕΣ(Γενικού Επιτελείου Στρατού): 

Αντιστράτηγος Ανδρέας Γαλατσάνος, 

Αρχηγός ΓΕΝ(Γενικού Επιτελείου Ναυτικού): 

Αντιναύαρχος Παναγιώτης Αραπάκης, Αρχηγός ΓΕΑ(Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας): 

Αντιπτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου. 

Το Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η Τουρκική Εισβολή στη Κύπρο. https://www.istorikadromena.gr/index.php/blog/istorika-arthra/elliniki-istoria/sygxroni/121-1974 8/8 [13] 

Ο Μουσταφά Μπουλέντ Ετζεβίτ (Mustafa Bülent Ecevit(1925 2006) ήταν Τούρκος πολιτικός, συγγραφέας, δημοσιογράφος, και ποιητής.

 Διετέλεσε πρωθυπουργός της Τουρκίας το 1974, το 1977 και από το 1978 μέχρι το 1980, επικεφαλής του κόμματος της «Μητέρας πατρίδος». Επί πρωθυπουργίας του η Τουρκία εισέβαλε στη Κύπρο. Μπουλέντ Ετζεβίτ 

ΤΕΛΟΣ

Ε.Α.Α.Σ: - Πότε θα εκδοθεί το τεύχος του μηνός Ιουλίου της ΕΘΝΙΚΗΣ ΗΧΩ

 ΕΚΔΟΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ “ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ”

Φέρετε σε γνώση των Μελών,  ότι το Τεύχος του μηνός Ιουλίου της ΕΘΝΙΚΗΣ ΗΧΩ δεν θα εκδοθεί και η ύλη της  για τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο 2023, θα δημοσιευτεί συγκεντρωτικά στο φύλλο της εφημερίδας μηνός Αυγούστου 2023.

Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων