Συγκλονιστική μαρτυρία: "Ετσι θα βυθίζαμε τον τουρκικό Στόλο στα Ιμια" - Για πρώτη φορά μιλά ο αρχηγός του Σμήνους προσβολής των A-7Η Corcair

Με μία μαρτυρία, κανονικό ιστορικό ντοκουμέντο ο τότε Σμηναγός (Ι) και μετέπειτα Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Νικόλαος Τσακίρης, των Α-7Η Corsair, σε μια συνέντευξη που πραγματικά κόβει την ανάσα με το ανεπιτήδευτο ύφος της και κυρίως το συγκλονιστικό περιεχόμενό της, περιγράφει πώς τη νύχτα των Ιμίων της 31ης Ιανουαρίου 1996, ακριβώς 20 χρόνια πριν τα πληρώματα της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού είχαν μπει στα κόκπιτ των μαχητικών κρούσης Α-7Η Corsair με ετοιμότητα απογείωσης 2 λεπτών και αποστολή την βύθιση του τουρκικού Στόλου

Τα αεροσκάφη επιχειρούσαν από την 115 Πτέρυγα Μάχης και η συνέντευξη δόθηκε στον Γιώργο Λαμπράκη, ενώ οι περισσότερες φωτογραφίες προέρχονται από το αρχείο του Ν.Τσακίρη.

Η περιγραφή κόβει την ανάσα και δείχνει το σημείο το οποίο είχε προχωρήσει η πολεμική προπαρασκευή και η επιχειρησιακή ετοιμότητα προς εκτέλεση της αποστολής βύθισης του τουρκικού στόλου με βόμβες ελεύθερης πτώσης σε πτήση λίγων μέτρων επάνω από τα κύματα του Αιγαίου. 

Και αποκαλύπτεται ότι ήδη οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ, χωρίς τα σήματα και τα διακριτικά από τις φόρμες πτήσης τους, αλλά με πιστόλια, όπως προβλέπεται στις κανονικές πολεμικές αποστολές βρίσκονταν στα κόκπιτ τους έτοιμοι να απογειωθούν εντός 60'' και να σπείρουν σε λίγα λεπτά μετά την απογείωσή τους, τον όλεθρο στον τουρκικό Στόλο.

Ο -τότε- Αξιωματικός Επιχειρήσεων της 345 Μοίρας Επισμηναγός (Ι) Νικόλαος Τσακίρης.

Στο κείμενο υπάρχουν αποσπάσματα από  την γραπτή μαρτυρία του Αντιπτεράρχου ε.α. και τότε Διοικητή της 345ΜΒ Γεώργιου Κωτσίδη, ο οποίος με έναν έντονο και γλαφυρό τρόπο περιγράφει στο σχετικό αρχικό ρεπορτάζ του defenceline, εκείνες τις κρίσιμες ώρες 

Οι ιπτάμενοι της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού την εποχή της κρίσης των Ιμίων.

-Πριν από 19 ακριβώς χρόνια, την 31η Ιανουαρίου 1996, Ελλάδα και Τουρκία έφτασαν μια ανάσα από την πολεμική αναμέτρηση. Πότε αρχίσατε να καταλαβαίνετε ότι αυτή δεν θα ήταν μία συνηθισμένη κρίση;

Νίκος Τσακίρης: Μία εβδομάδα νωρίτερα, είχε αρχίσει να κλιμακώνεται σταδιακά η ένταση. Υπήρχαν μετασταθμεύσεις αεροσκαφών, κινήσεις πλοίων του στόλου, ενώ για περίπου μία εβδομάδα υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα, ήμασταν συνεχώς στη Μοίρα και κοιμόμασταν μέσα στην Μονάδα. Πάντα υπήρχε ένα αριθμός αεροπλάνων σε επιφυλακή, φορτωμένα με βόμβες και απλά άλλαζε η στοχοποίηση.

Την τελευταία ημέρα, στις 31 Ιανουαρίου 1996, η 345 Μοίρα Βομβαρδισμού είχε ως αποστολή να προσβάλει τις τουρκικές αποβατικές δυνάμεις. Ήταν ένας σχηματισμός δέκα αεροπλάνων Α-7H Corsair, όπου με τη συνοδεία μαχητικών F-16 που θα πηγαίναμε να χτυπήσουμε την αποβατική δύναμη.

- Που είχαν συγκεντρωθεί αυτές οι δυνάμεις;

ΝΤ: Βρισκόταν στα Ίμια και στην θαλάσσια περιοχή γύρω από τις βραχονησίδες. Αυτό που άλλαζε συνεχώς ήταν οι θέσεις των πλοίων και η προσπάθειά μας να τα ξεχωρίσουμε από τα δικά μας πλοία που βρίσκονταν στην ίδια περιοχή.

Εδώ βέβαια υπήρχε ένα τακτικό σφάλμα, το ότι δηλαδή μαζεύτηκαν πάρα πολλές ναυτικές δυνάμεις σε έναν πολύ μικρό θαλάσσιο χώρο, γεγονός που δημιουργούσε πρόβλημα....

Πλεονέκτημα υπήρχε όταν ο τουρκικός στόλος κατέβαινε από τα Δαρδανέλια και σε όλη την φάση της διαδρομής του προς την περιοχή της κρίσης. Αν δινόταν εντολή ανά πάσα στιγμή θα τον βύθιζαν όλο, γιατί τα ελληνικά πλοία και κυρίως οι τορπιλάκατοι και οι πυραυλάκατοι ήταν αγκιστρωμένες σε μικρούς κόλπους όπου χωρίς να εκπέμπουν, παρακολουθούσαν τις τουρκικές κινήσεις και ανά πάσα στιγμή μπορούσαν να ρίξουν.

Εμείς λοιπόν, αφού είχαν συγκεντρωθεί όλες αυτές οι δυνάμεις, είχαμε ως ημερήσια αποστολή να χτυπήσουμε τις δυνάμεις αυτές με δέκα συνολικά αεροπλάνα και ταυτόχρονα ήταν σε ετοιμότητα έξι ακόμα βομβαρδιστικά για νυχτερινή προσβολή στόχων που θα μας δίνονταν.  

Θυμάμαι αξέχαστα πως πήγα σπίτι έκανα ένα μπάνιο και μετά ξάπλωσα να ξεκουραστώ. Μετά όμως από μισή ώρα, περίπου 11 το βράδυ, 11 και μισή, χτύπησε το τηλέφωνο όπου ένας Ανθυποσμηναγός με μια φωνή γεμάτη ένταση μας ειδοποίησε να μεταβούμε άμεσα στη Μονάδα.

Φεύγω λοιπόν - όπως και όλοι οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου - μπαίνω στη μονάδα, μόλις παρκάρω το αυτοκίνητο και ανοίγω την πόρτα ανατρίχιασα ακούγοντας τον ήχο των κινητήρων των αεροπλάνων! Νόμιζα ότι ήδη είχε δοθεί εντολή για απογείωση των βομβαρδιστικών!

Εδώ πρέπει να αναφέρω πως στα αεροπλάνα αυτά πιλότοι ήταν 5 "πιτσιρικάδες" και ένας έμπειρος πιλότος της Μοίρας, αυτοί δηλαδή που είχαν μπει στο πρόγραμμα των νυχτερινών πτήσεων που σας περιέγραψα νωρίτερα, γιατί ήταν κάτι το οποίο δεν περιμέναμε να συμβεί!

Ιπτάμενοι της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού έτοιμοι για να αναλάβουν αποστολές. Δεξιά ο Ν.Τσακίρης

Για το κρίσιμο αυτό σημείο, ο -τότε- διοικητής της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού Αντισμήναρχος (Ι) Γιώργος Κωτσίδης γράφει χαρακτηριστικά: "Οι πρώτοι που ανταποκρίθηκαν στο σχέδιο ανάκλησης τις βραδινές ώρες της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν από τους νεαρότερους της Πολεμικής μας Μοίρας και με πλήρη συναίσθηση και ενθουσιασμό για τη δυσκολία της αποστολής, μετά από την απαραίτητη ενημέρωση, προωθήθηκαν στα αεροπλάνα, που σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο προετοίμασαν και φόρτωσαν οι τεχνικοί με τους οπλουργούς και τους στρατεύσιμους της Μοίρας".

Φωτογραφία - ντοκουμέντο: Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ στον χώρο της Μοίρας, χωρίς σήματα και διακριτικά στις φόρμες τους, λίγο πριν πάρουν θέση στα κόκπιτ και εξορμήσουν κατά του τουρκικού Στόλου. Τα πρόσωπά τους δείχνουν την χαλαρότητα και το εξαιρετικά υψηλό ηθικό τους, έστω και αν οι απώλειες αναμένονταν βαριές!

- Οπότε είχαν μπει ως πληρώματα των αεροσκαφών οι νεαρότεροι χειριστές και στη δεκάδα των πρωινών αποστολών οι εμπειρότεροι της Μοίρας;

ΝΤ: Ακριβώς, ήταν 5 νεαροί συνάδελφοι, με επικεφαλής έναν έμπειρό ιπτάμενο της Μοίρας! Οπότε μόλις μπαίνουμε εμείς στη Μοίρα, βλέπουμε τους έξι συναδέλφους να είναι ντυμένοι και να φεύγουν για τα αεροπλάνα καθώς υπήρχαν μετασταθμεύσεις προς τα δυτικά αεροδρόμια της Τουρκίας, οπότε από το ελληνικό Κέντρο Επιχειρήσεων θεώρησαν ότι κάτι πάει να γίνει και ότι τα τουρκικά αεροπλάνα θα επιχειρούσαν να χτυπήσουν Βόλο, τη Λάρισα κτλ, οπότε ότι υπήρχε τότε σε ετοιμότητα ήθελαν να το απογειώσουν!

Αφού πήγαν στα αεροπλάνα, ενημερωνόμαστε οι μεγαλύτεροι για την αποστολή με σκοπό να αλλάξουμε τους μικρότερους – γιατί όταν πας να πολεμήσεις απαιτείται εμπειρία –ώστε η πιθανότητα να επιτευχθεί η αποστολή και να γυρίσουν πίσω τα πληρώματα να ήταν μεγαλύτερη...

Στο σημείο αυτό θέλω να πω για το συνολικό κλίμα που υπήρχε στη Μοίρα. Το κλίμα ήταν τέτοιο που ... τσακωνόμασταν στην κυριολεξία για το ποιος θα μείνει το βράδυ στη Μονάδα, ώστε να είναι ετοιμότητα και να απογειωθεί με τα βομβαρδιστικά!

Ο Νίκος Τσακίρης στο κόκπιτ του βομβαρδιστικού A-7 Corsair της 345ΜΒ.

Ο Διοικητής της 345 ΜΒ περιγράφει τις συγκλονιστικές εκείνες στιγμές: "Μέσα στην ασταμάτητη βροχή, πηγαίνοντας με τα πόδια από το ένα καταφύγιο αεροπλάνων στο άλλο - γιατί όλα τα μέσα επιστρατεύτηκαν στην προετοιμασία τους - προσπαθούσα να εμψυχώσω τους ιπταμένους που ήταν μέσα σε αυτά δεμένοι, έτοιμοι για εκκίνηση.

Θα μου μείνει όμως αξέχαστη η εικόνα της ενθουσιώδους ανταπόκρισης όλων στην κίνηση, όλα καλά ″ΟΚ″ του δεξιού αντίχειρα.
Δεν γνωρίζω αν εκείνη τη στιγμή εγώ τους εμψύχωνα ή εκείνοι εμένα.

Επιστρέφοντας στη Μοίρα ήδη είχε συγκεντρωθεί το σύνολο των ιπταμένων, οι οποίοι με συγκλόνισαν αυτοπροτεινόμενοι με αυτοθυσία και αλτρουισμό να ... αντικαταστήσουν τους άπειρους νεαρούς και τους παντρεμένους συναδέλφους μας!".

Φωτογραφία - ντοκουμέντο! Οι χειριστές της "εξάδας" που από τη 01:00 έως τις 06:30 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 ήταν δεμένοι στα αεροπλάνα τους, έτοιμοι να απογειωθούν μέσα σε 2 λεπτά, για να χτυπήσουν τις τουρκικές δυνάμεις.

Λόγω των τρομερά άσχημων καιρικών συνθηκών είχε αποφασιστεί τα A-7H Corsair να προσβάλουν τους Τούρκους σε δύο τριάδες με διαχωρισμό σε χρόνο και ύψος.

Στην πρώτη τριάδα, αρχηγός ήταν ο Γεώργιος Παντελής (πρώτος από αριστερά) και στην δεύτερη τριάδα αρχηγός ήταν ο Παναγιώτης Πατσαβούδης (τρίτος από δεξιά).
Η ιστορική φωτογραφία έχει ληφθεί στο SOR της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού στις 06:30 τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου, την στιγμή της επιστροφής των χειριστών από τα αεροσκάφη!

Φωτογραφία - ντοκουμέντο: Οι ιπτάμενοι της 345ΜΒ σχεδιάζουν την αποστολή εναντίον του τουρκικού στόλου!

- Πως είχε σχεδιαστεί αυτή η κρίσιμη αποστολή;

NT: Στον σχηματισμό ήταν δέκα συνολικά αεροπλάνα, από τα οποία τα οκτώ θα χτυπούσαν τις αποβατικές δυνάμεις και τα δύο θα έκαναν καταστολή της τουρκικής φρεγάτας.

Ο σχεδιασμός ήταν ότι όπως προσεγγίζει η δεκάδα, έξω από την εμβέλεια των όπλων της φρεγάτας που ήταν για να προστατεύει την αποβατική δύναμη.

Όπως θα κατευθυνόμασταν προς τους στόχους, τα πρώτα τέσσερα Α-7Η θα πήγαιναν περιμετρικά από τη μία πλευρά και τα άλλα τέσσερα περιμετρικά από την άλλη πλευρά στα 8 μίλια.

Τα δύο τελευταία βομβαρδιστικά θα προσέγγισαν το στόχο τους αλλά μέσα από τα 8 μίλια, εκμεταλλευόμενοι μία αδυναμία του συστήματος ελέγχου πυρός των βλημάτων SeaSparrow της φρεγάτας.

Τα αεροπλάνα δεν θα πετούσαν ευθεία για πάνω από 8 δευτερόλεπτα, που σημαίνει ότι πετάμε ευθεία 8 δευτερόλεπτα, στρέφουμε περιμετρικά 90 μοίρες έτσι ώστε το ραντάρ να μας βλέπει τελείως - όταν είμαστε κινούμενοι περιμετρικά η δική μας ταχύτητα που υπολογίζει το ραντάρ είναι μηδέν - γιατί βλέπει το αεροπλάνο και κινείται ακτινικά για δέκα δευτερόλεπτα, οπότε οποιοσδήποτε εγκλωβισμός "σπάει" και στη συνέχεια θα βάζαμε πορεία προς τη φρεγάτα για άλλα 8 δευτερόλεπτα!

Αυτή η διαδικασία θα γινόταν μέχρι να προσεγγίσουμε το τουρκικό πλοίο με σκοπ!ό να την προσβάλουμε και από τη στιγμή που θα κάναμε την καταστολή θα έμπαιναν περιμετρικά στο στόλο τα υπόλοιπα οκτώ Α-7Η Corsair με σκοπό να βομβαρδίσουν τις υπόλοιπες δυνάμεις

- Εσείς είσαστε στο ζευγάρι των αεροσκαφών που επρόκειτο να χτυπήσει την τουρκική φρεγάτα;

NΤ: Στο σχεδιασμό που έγινε, αρχηγός ήταν ο Βουκελάτος, δεύτερος μεγαλύτερος ήταν ο Μπορολιάς, οπότε ετέθη ένα θέμα... Στο τελευταίο ζευγάρι τους λέω θα μπω εγώ και στην ουσία επέλεξα το ζευγάρι μου. Τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη, έναν καταπληκτικό αεροπόρο. 

Όταν κάναμε briefing στην περίοδο της ειρήνης και της εκπαίδευσης, πάντα όλοι ήθελαν σ' ένα σχηματισμό δέκα βομβαρδιστικών να είναι το τελευταίο ζευγάρι.

Εκεί πάντα "τσακωνόμασταν" για το ποιος θα μπει, γιατί οποιαδήποτε άσκηση κι αν είχαμε με πακέτα COMAO και έναν μεγάλο σχηματισμό με αεροσκάφη Α-7, τότε οι αναχαιτιστές που ερχόταν να μας αναχαιτίσουν ξεκινούσαν πάντα από πίσω οπότε οι πίσω είχαν την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εμπλακούν κτλ, οπότε υπήρχε πάντα ένταση για το ποιος θα πετάξει το τελευταίο ζευγάρι!

Στα Ίμια λοιπόν, αφού τέλειωσε το briefing και απευθυνόμενος σε όλους όσοι πέταγαν, τους είπα πως "όταν περάσει η κρίση μην ακούσω κανέναν να διεκδικήσει το τελευταίο ζευγάρι, είναι ... τελειωμένος" (γέλια).

Θέλοντας να πω ότι αυτό που θα κάναμε ήταν πολύ δύσκολο. Δεν μπορώ να πω, υπήρχαν προσφορές αλλά όχι πολλές. Τελικά το τελευταίο ζευγάρι ήμουν εγώ με τον Ροντίρη...

- Στη συνέχεια πήρατε τον ατομικό οπλισμό, όπως προβλέπεται σε πραγματικές αποστολές, ενημερώθηκαν τα πληρώματα για τα σημεία διαφυγής αν έπεφταν με αλεξίπτωτο πάνω από το εχθρικό έδαφος;

ΝΤ: Ε, ναι... Από τη στιγμή που πηγαίναμε να πετάξουμε σε πολεμική αποστολή ο καθένας είχε ένα ατομικό πιστόλι. Υπήρχε φυσικά και ο σχεδιασμός διαφυγής ανάλογα με τον στόχο και την περιοχή όπου θα πετούσε ο κάθε ιπτάμενος. Υπάρχουν πάντα συγκεκριμένα σημεία και διαδικασίες, για τις οποίες ο κάθε ιπτάμενος ενημερώνεται πριν πάει να πετάξει...

- Πως φορτώθηκαν τα όπλα εκείνη την ημέρα; Με τι όπλα θα γινόταν η προσβολή των τουρκικών πλοίων;

ΝΤ: Οι φορτώσεις των αεροσκαφών γίνονταν ανάλογα με τον στόχο που είχαν τα βομβαρδιστικά. Για την συγκεκριμένη αποστολή προσβολής των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων η δεκάδα των A-7H Corsair ήταν φορτωμένη με πέντε βόμβες Μk-82 ή Mk-83 και μια δεξαμενή καυσίμου.

- Ένας κρίσιμος παράγοντας ήταν εκείνο τη μέρα και ο καιρός. Τι συνθήκες επικρατούσαν;

ΝΤ: Εκείνη τη μέρα είχε σύννεφα από τα 500 μέχρι τα 33.000 πόδια. Πετούσαν τα F-4E Phantom και τα Mirage 2000 τα οποία ήταν συνεχώς μέσα στον καιρό. Με αυτές τις συνθήκες φυσικά δεν υπήρχε

Ο Νίκος Τσακίρης μπροστά από ένα οπλισμένο βομβαρδιστικό της Μοίρας.

Για το ηθικό του προσωπικού και το κλίμα στην 345ΜΒ εκείνες τις στιγμές, ο Διοικητής της Μοίρας γράφει: "Ειλικρινά, το μεγαλείο της αυταπάρνησης, του ενθουσιασμού, του επαγγελματισμού και του πατριωτισμού που ζήσαμε σαν μια ψυχή, μια οικογένεια, μια γροθιά θα μου μείνει βαθιά χαραγμένο στο νου και την καρδιά μου! 

Αν δεν ήμουν τότε βέβαιος για το ποιος εμψύχωνε ποιον τις δραματικές εκείνες στιγμές, σήμερα δηλώνω με πλήρη επίγνωση την μεγάλη μου περηφάνια για το θάρρος και τη συναδελφικότητα των Ιπταμένων, αλλά και όλου του προσωπικού της Μοίρας. 

Όλοι, με αυτοθυσία και πίστη στην αποστολή της 345 Μοίρας Βομβαρδισμού ως πιστοί και φιλότιμοι στρατιώτες, σε μία περίοδο ιδιαίτερης κρίσης των αξιών, απλά νιώσαμε πως κάναμε το καθήκον μας και δεν ζητήσαμε ποτέ ούτε να συμψηφίσουμε, ούτε να εξαργυρώσουμε ότι ζήσαμε εκείνες τις δραματικές ώρες".

- Πως έζησαν αυτή τη κρίση οι δικοί σας άνθρωποι, η οικογένειά σας;

ΝΤ: Το ηθικό του προσωπικού της Μοίρας ήταν στο ύψιστο επίπεδο και αυτό οφείλεται κυρίως στον επαγγελματισμό και την εκπαίδευση. Όλο το προσωπικό ήταν ετοιμοπόλεμο επί της ουσίας.

Την προηγούμενη μέρα με είχε πάρει τηλέφωνο από το χωριό ο πατέρας μου ο συγχωρεμένος, και έκλαιγε. Γιατί ήταν σίγουρος... Του λέω, "πατέρα αυτή είναι η δουλειά μας, απλά αυτή τη στιγμή αν κληθούμε θα πρέπει να την κάνουμε!

Το βράδυ της 30ης Ιανουαρίου, ο πατέρας μου είχε μιλήσει με την γυναίκα μου που τότε ήταν στον μήνα της για να γεννήσει τον γιο μας, ο οποίος τελικά γεννήθηκε 27 Φεβρουαρίου 1996! 

Όταν λοιπόν γύρισα στο σπίτι -όπως είπαμε και νωρίτερα η κρίση εκείνη τη στιγμή φαίνονταν να αποκλιμακώνεται - έκανα ένα μπάνιο και ξάπλωσα.

Όταν με πήραν τηλέφωνο να επιστρέψω εσπευσμένα στη Μονάδα, προσπάθησα να φύγω από το σπίτι όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

Με ρώτησε τι έγινε, της λέω τίποτα, μας φώναξαν για ετοιμότητα, δεν είναι τίποτα. Οπότε, το μόνο που έκανα ήταν να τη φιλήσω και να φιλήσω τον μικρό μου γιο που ήταν ακόμα στην κοιλιά της και να φύγω...

Eτσι απλά...

πηγή:- See more at: http://www.pronews.gr/portal/20160130/defencenet

Σύσκεψη Ενώσεων - διαφόρων φορέων Αποστράτων Στελεχών Ε.Δ.

 

   

 

    Την  Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016 πραγματοποιήθηκε, στην αίθουσα συσκέψεων της ΕΑΑΑ, σύσκεψη των Ενώσεων / Ομοσπονδιών / Φορέων που υπογράφουν και εκπροσωπούν εν ενεργεία και εν αποστρατεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και συζήτησαν / εξέτασαν το ασφαλιστικό / συνταξιοδοτικό όπως έχει δημοσιοποιηθεί από τα αρμόδια Υπουργεία.

 

Το σύνολο των συμμετεχόντων εξέφρασε την αντίθεση / διαφωνία του για το υπό συζήτηση σχέδιο του ασφαλιστικού/ συνταξιοδοτικού.

Τρόποι δράσης θα δημοσιοποιηθούν με νεώτερη ανακοίνωση / δελτίο τύπου.

 

Μετέχοντες Φορείς

Ν.Π.Δ.Δ

Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ)

Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Ναυτικού (ΕΑΑΝ)

Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Αεροπορίας (ΕΑΑΑ)

 

Ν.Π.Ι.Δ

Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ)

Επιστημονικός Σύλλογος Μηχανικών Αεροπορίας (ΕΣΜΑ)

Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ)

Πανελλήνια Ένωση Αποστράτων Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΕΑΠΣ)

Πανελλήνια Ομοσπονδία Αποστράτων Σωμάτων Ασφαλείας (ΠΟΑΣΑ)

Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Στρατιωτικών (ΠΟΕΣ)

Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών (ΠΟΣ)

Πανελλήνιος Σύλλογος Πεσόντων Αεροπόρων (ΠΑΣΟΙΠΑ)

Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Αποφοίτων Σχολών Υπαξιωματικών  Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ/ΣΑΣΥ/ΠΝ)

Σύλλογος Αποφοίτων Ιπταμένων Ραδιοναυτίλων (ΣΑΙΡ)

Σύλλογος Αποφοίτων Σ.Τ.Υ.Α (ΣΑΣ)

Σύνδεσμος Αποφοίτων Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων (ΣΑ/ΣΣΑΣ)  

 

Ένα προφητικό άρθρο, πριν 13 Χρόνια!!

Δημοσιεύουμε σήμερα στο Liberal.gr ένα προφητικό άρθρο που γράφτηκε πριν από 13 χρόνια. Ο εκδότης της ετήσιας οικονομικής επισκόπησης «Τάσεις» (που δεν υπάρχει πια) ζήτησε από τους Μιράντα Ξαφά, Γιώργο Μπήτρο και Τάσο Αβραντίνη να γράψουν για την 21η έκδοση του 2004 την άποψη τους για το μεγάλο θέμα του ασφαλιστικού που τα δύο προηγούμενα χρόνια είχε αποτελέσει αντικείμενο σφοδρότατης αντιπαράθεσης μεταξύ από τη μια πλευρά της τότε κυβέρνησης Σημίτη και του υπουργού του κ. Τάσου Γιαννίτση και από την άλλη των συνδικάτων και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Οι συγγραφείς είχαν από την αρχή δημοσιοποιήσει με άρθρα και παρεμβάσεις τους την «αιρετική» θέση τους για τη μετάβαση σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα, θέση που παρά τα ισχυρά επιχειρήματα και την επιστημονική τεκμηρίωσή της δεν εισακούστηκε αφού κινείτο σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από τη θέση όλων των άλλων  κομμάτων (πλην Φιλελευθέρων) και των συνδικάτων.

Μια διέξοδος από το αδιέξοδο στο Ασφαλιστικό

Του Γεωργίου Κ. Μπήτρου*, Μιράντας Ξαφά**, Αναστασίου Ι. Αβραντίνη***

Πριν από περίπου τρία χρόνια, με άρθρο μας στο «Βήμα» είχαμε επισημάνει την επιτακτική ανάγκη για μια αληθινή και όχι κατ’ επίφαση μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού μας συστήματος.

Προτείναμε τότε τη σταδιακή μετάβαση σε ένα αμιγώς (στο τέλος της πορείας) κεφαλαιοποιητικό ασφαλιστικό σύστημα. Η θέση μας αυτή δεν άργησε να επιβεβαιωθεί λιγότερο ή περισσότερο τόσο από την περιβόητη αναλογιστική ανασκόπηση (κατά παραγγελία της Ελληνικής Κυβέρνησης) του οίκου Government Actuary's για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα[i], όσο και από τις εκτιμήσεις των πλέον έγκυρων διεθνών οργανισμών (συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής)[ii]. Οι διεθνείς μελέτες γύρω από το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα επισημαίνουν κατά τρόπο έγκυρο και επιστημονικό τα ήδη γνωστά εδώ και καιρό δεδομένα του προβλήματος και ταυτόχρονα την ανάγκη για ριζική μεταρρύθμισή του.

Από τις εκτιμήσεις αυτές εύκολα συνειδητοποιεί κανείς ότι το υπάρχον –αναδιανεμητικού χαρακτήρα– συνταξιοδοτικό σύστημα βρίσκεται μπροστά σε οικονομικό και κοινωνικόαδιέξοδο. Συγχρόνως όμως –διακινδυνεύουμε την πρόβλεψη– είναι σχεδόν αδύνατον για το σημερινό ελληνικό πολιτικό σύστημα να αναλάβει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για την πραγματική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Η παραπάνω απαισιόδοξη πρόβλεψή μας για το συνταξιοδοτικό πρόβλημα λαμβάνει υπόψη της τις πρόσφατες και παλαιότερες κυβερνητικές θέσεις περί αυτού, τις κατά καιρούς τοποθετήσεις και αντιδράσεις των κομμάτων της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης και τα δεδομένα συμφέροντα των πολύ καλά οργανωμένων και οικονομικά ισχυρών τριτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων που ελάχιστα στην πραγματικότητα εκπροσωπούν τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα. Τα όρια του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος» σταματούν –δυστυχώς– στο ασφαλιστικό σύστημα.

Εξηγούμαστε αμέσως. Οι μέχρι σήμερα προτάσεις που έχουν κατατεθεί από τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μάς οδηγούν στα εξής αποκαρδιωτικά συμπεράσματα:

– Οι πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές της κυβέρνησης συνιστούν στην πραγματικότητα Αντιμεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος και επιταχύνουν την εμφάνιση της κρίσης ίσως και πριν από το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας. 

Η κληρονομιά που αφήνει η παρούσα κυβέρνηση στις επόμενες κυβερνήσεις είναι βεβαρημένη με ένα δυσθεώρητο χρέος που υπερβαίνει το 300% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και αποτελεί αρνητικό «παγκόσμιο ρεκόρ» για τη χώρα μας. Δυστυχώς, οι «κληρονόμοι» Έλληνες πολίτες δεν θα έχουν το «ευεργέτημα της απογραφής», να αποδεχθούν δηλαδή την κληρονομιά χωρίς κίνδυνο για τους ίδιους. Αλλά και η παλαιότερη κυβερνητική πρόταση («δέσμη προτάσεων» Γιαννίτση), το μόνο που κατά τη γνώμη μας θα μπορούσε να επιτύχει θα ήταν να μεταθέσει χρονικά την επερχόμενη κρίση του ασφαλιστικού συστήματος για μια εικοσαετία. 

Και αυτό βέβαια αν θεωρήσουμε για την οικονομία της συζήτησης ότι: 

α) μπορούσε να εφαρμοστεί κατά γράμμα χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, 

β) κατά την εφαρμογή της δεν θα προέκυπταν απρόβλεπτοι εξωγενείς παράγοντες (λ.χ. οικονομική ύφεση) και 

γ) το πολιτικό σύστημα δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να «βάλει χέρι» στις οικονομίες του συστήματος, το οποίο θα ήταν πολιτικό παράδοξο με βάση τη μέχρι σήμερα ελληνική πολιτική εμπειρία. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ενώ η κυβέρνηση παραδέχεται, υπό το βάρος των στοιχείων που δίνονται στη δημοσιότητα από τους ειδικούς που αυτή κατά καιρούς εμπιστεύεται (έκθεση Σπράου, έκθεση Βρετανών αναλογιστών κ.ο.κ.), ότι το ασφαλιστικό χρέος ξεπερνά τα 350 δισ. ευρώ, το μέτρα που πρότεινε κατά το παρελθόν –και εγκατέλειψε ήδη– επρόκειτο να καλύψουν, πάντοτε σύμφωνα με τις αισιόδοξες κυβερνητικές εξαγγελίες, μόλις το 1/6 του αναλογιστικού ελλείμματος σε χρονικό διάστημα 25 ετών.

– Δυστυχώς όμως και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης –όσες δεν στερούνται σοβαρότητας– δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα στις διακηρύξεις υποστήριξης του «δημόσιου αναδιανεμητικού χαρακτήρα του συστήματος» και της τριμερούς χρηματοδότησής του από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος με το ΚΚΕ, τον Συνασπισμό και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημοσίου (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ). 

Η αρχική (καταρχήν θετική) τοποθέτηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως εμφανίστηκε από την ιστοσελίδα του κόμματος τον Απρίλιο του 2001, ως επίσημη θέση αυτού, αποκηρύχθηκε και εν συνεχεία με συνοπτικές διαδικασίες «εξαφανίστηκε από προσώπου γης». Εκτιμούμε ότι μια μελλοντική κυβέρνηση της ΝΔ είναι αμφίβολο αν θα αγγίξει την «απασφαλισμένη χειροβομβίδα» του Ασφαλιστικού και ότι μάλλον θα την πετάξει στον επόμενο, ελπίζοντας ότι δεν θα σκάσει στα χέρια της. Εκείνο, ωστόσο, που ερμηνευτικά συνάγεται από την παραπάνω στάση της Νέας Δημοκρατίας είναι οι όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις που παίρνει από τις φιλελεύθερες πολιτικές.

– Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα πολιτικά κόμματα αναγνωρίζουν ότι για την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος ένοχος σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι το πολιτικό σύστημα, το οποίο κακοδιαχειρίστηκε και κατά περιόδους καταλήστευσε τις εισφορές των εργαζομένων[iii]. Εντούτοις, την ίδια στιγμή, προκειμένου να υποστηρίξουν την πρότασή τους περί τριμερούς χρηματοδότησης, που με απλά λόγια σημαίνει να χρηματοδοτήσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι (έστω οι κάπως πλουσιότεροι από αυτούς) το ασφαλιστικό χρέος, δεν συνειδητοποιούν ότι όσο η διαχείριση της κοινωνικής ασφάλισης παραμένει κρατική, δηλαδή όμηρος του πολιτικού συστήματος, το πρόβλημα της σπατάλης και της κακοδιαχείρισης των εισφορών των εργαζομένων θα διογκώνεται μέχρι την τελική του κρίση. Ο λόγος είναι ότι η κακοδιαχείριση των πόρων του ασφαλιστικού συστήματος προκύπτει από τον δημόσιο χαρακτήρα του. Ο δημόσιος και αναδιανεμητικός χαρακτήρας του συστήματος επέτρεψε στους πολιτικούς να βάλουν χέρι στις εισφορές των ασφαλισμένων, δίνοντας το δικαίωμα σύνταξης σε ομάδες πού ουδέποτε συνεισέφεραν (αντιστασιακοί, Πόντιοι κλπ.) και προσφέροντας υπερβολικά συνταξιοδοτικά δικαιώματα στις συντεχνίες των υπερχρεωμένων δημόσιων επιχειρήσεων (ΔΕΚΟ,"ευγενή ταμεία" )κ.α.

Είναι βέβαιο ότι όσο κινούμαστε στη λογική της διατήρησης του υπάρχοντος αναδιανεμητικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος με αλλαγές απλώς στους κανόνες και στις παραμέτρους του (λ.χ. επιμήκυνση του εργασιακού βίου, αύξηση των εισφορών, μείωση των συντάξεων, αλλοδαποί εργαζόμενοι), οι όποιες μεταρρυθμίσεις σ’ αυτό θα αποδεικνύονται –όπως διδάσκει η διεθνής πραγματικότητα– αναποτελεσματικές και, όσο περνά ο καιρός, περισσότερο επώδυνες για την οικονομία και την κοινωνία.

Οι αρχές της μεταρρύθμισης

Στα ασφαλιστικά συστήματα πολλών χωρών συντελούνται σήμερα μεταρρυθμίσεις λιγότερο ή περισσότερο ριζοσπαστικές, σε κάποιες περιπτώσεις με σταθερά βήματα και σε άλλες με γοργούς ρυθμούς, ανάλογα με τις πολιτικές, κοινωνικές και δημοσιονομικές ιδιαιτερότητες κάθε χώρας. Παντού όμως η κατεύθυνση της μεταρρύθμισης είναι δεδομένη. Το αναδιανεμητικό σύστημα (pay as you go) σταδιακά εγκαταλείπεται και υιοθετούνται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση οι αρχές του κεφαλαιοποιητικού συστήματος (founded)[iv]. Είμαστε πια σε θέση να εκτιμήσουμε τόσο τη διεθνή εμπειρία, όσο και την ελληνική πραγματικότητα.

Η ελληνική ασφαλιστική μεταρρύθμιση θα πρέπει να στηριχθεί, κατά τη γνώμη μας, στις ακόλουθες αρχές:

1. Κάθε ασφαλισμένος θα πρέπει να είναι ιδιοκτήτης της ασφαλιστικής του αποταμίευσης (στην οποία συμπεριλαμβάνεται ασφαλώς και η εργοδοτική εισφορά). Τα ποσά των εισφορών καταχωρούνται σε ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς.

2. Η διαχείριση των ατομικών συνταξιοδοτικών λογαριασμών γίνεται από Ανώνυμες Εταιρείες Διαχείρισης Συνταξιοδοτικών Λογαριασμών, οι οποίες τελούν υπό αυστηρή κρατική εποπτεία και των οποίων η λειτουργία θα καθοριστεί με ειδικές νομοθετικές ρυθμίσεις.

3. Το σύστημα πρέπει να διασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή ανταποδοτικότητα των καταβαλλόμενων εισφορών, έτσι ώστε κάθε ασφαλισμένος να δικαιούται παροχές ανάλογες με τις εισφορές που κατέβαλε στα χρόνια της εργασίας του. Εξαρχής πρέπει να επιδιωχθεί η σταδιακή αλλά σταθερή μείωση του κρατικού αναδιανεμητικού συστήματος με μακροπρόθεσμο στόχο την πλήρη κατάργησή του.

4. Το σύστημα πρέπει να διασφαλίζει τη μακροχρόνια σταθερότητα των εισφορών, έτσι ώστε να αποφεύγεται η υπέρμετρη επιβάρυνση των νεότερων γενεών. Η αρχή αυτή στοχεύει στη δημιουργία ενός συνταξιοδοτικού συστήματος με ελεγχόμενο κόστος.

5. Το σύστημα πρέπει να ενσωματώνει μηχανισμούς αυτόματης προσαρμογής στο δημογραφικό φαινόμενο της γήρανσης του πληθυσμού. Τα κεφαλαιοποιητικά συστήματα είναι ασφαλέστερα από τα αναδιανεμητικά απέναντι σε τέτοιους κινδύνους[v].

6. Το σύστημα πρέπει να διέπεται από την αρχή της ελεύθερης επιλογής του ατόμου. Ο εργαζόμενος θα πρέπει να αφεθεί ελεύθερος να καθορίζει την ηλικία συνταξιοδότησής του, το τελικό ύψος της παροχής του, τον φορέα διαχείρισης των εισφορών του.

7. Συνακόλουθα το σύστημα δεν πρέπει να θέτει εμπόδια στην κινητικότητα των εργαζομένων, από ένα εργοδότη σε έναν άλλο, από ένα επαγγελματικό τομέα σε έναν άλλο, από μία χώρα-μέλος της ΕΕ σε μία άλλη.

8. Η μεταρρύθμιση του συστήματος δεν θα αγγίξει τους υπάρχοντες συνταξιούχους και τα κατοχυρωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων μέχρι τη στιγμή της μετάβασης στο νέο σύστημα.

9. Ορίζεται για όλους τους ασφαλισμένους κατώτατη εθνική σύνταξη, η οποία καταβάλλεται μετά τη συμπλήρωση ενός κατώτατου ορίου ηλικίας για άνδρες και γυναίκες. Όσοι δεν επιτυγχάνουν να συγκεντρώσουν στους Ατομικούς Λογαριασμούς τους το αναγκαίο κεφάλαιο που θα τους επιτρέπει να πάρουν την κατώτατη σύνταξη, θα επιδοτούνται για τη διαφορά από το Κράτος. Το κόστος της επιδότησης πρέπει να καλύπτεται μέσα από τη γενική φορολογία.

Πίσω από μεγάλες εθνικές αποφάσεις, όπως είναι η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος – που η υλοποίησή τους απαιτεί ευρύτερες συναινέσεις, σημαντικό κόστος και βέβαια μια μεγάλη χρονική περίοδο για την ολοκληρωτική μετάβαση από το παλιό καθεστώς στο νέο κρύβονται απλά ερωτήματα, που στην περίπτωσή μας θα μπορούσαν να είναι και τα εξής:

– Οι εργαζόμενοι θέλουν οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν να τους ανήκουν από την πρώτη μέρα της εργασίας τους μέχρι και την τελευταία ή προτιμούν να χάνονται στη μαύρη τρύπα του αδηφάγου, αδιαφανούς και διεφθαρμένου κρατικού ασφαλιστικού συστήματος;

– Οι εργαζόμενοι επιθυμούν να διαμορφώνουν οι ίδιοι το συνταξιοδοτικό τους μέλλον, να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή το ύψος της σύνταξης που θα πάρουν, όποτε αυτοί το θελήσουν ή εμπιστεύονται την απρόσωπη και δυσκίνητη γραφειοκρατία;

– Μπορεί το ασφαλιστικό σύστημα από κομματική εργαλείο και όργανο δημαγωγίας, από μηχανισμός μιας άδικης ανακατανομής υπέρ των οργανωμένων συμφερόντων να γίνει μοχλός οικονομικής ανάπτυξης και φορέας που θα επιτρέψει στους εργαζομένους να συμμετέχουν ουσιαστικά στην οικονομική ζωή της χώρας[vi]; j

Σε μας είναι προφανές ότι το ασφαλιστικό ζήτημα είναι το κρισιμότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας από οικονομική και κοινωνική άποψη. Η προτεινόμενη μεταρρύθμιση εκτιμούμε ότι είναι σε θέση να μετατρέψει το ζήτημα των συντάξεων από πρόβλημα και βραδυφλεγή βόμβα σε μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, να αποκαταστήσει τη δεδομένη και ανυπόφορη (διαγενεαλογική και ενδογενεαλογική) κοινωνική αδικία, και να δημιουργήσει ελεύθερους και οικονομικά ενεργούς πολίτες. Αλλά μια τόσο μεγάλη μεταρρύθμιση επιβάλλεται είτε από μια φωτισμένη πολιτική ηγεσία, είτε από ενήμερους και ενεργούς πολίτες. Στην περίπτωσή μας υπάρχει ελπίδα για τις συντάξεις μόνο εάν παραμεριστεί η θεωρία του πολιτικού κόστους, σύμφωνα με την οποία το πολιτικό σύστημα δεν εκτίθεται στον κίνδυνο που ενέχουν οι ρηξικέλευθες αποφάσεις.

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι θα υπάρξουν εξελίξεις προς την κατεύθυνση των προτάσεών μας σύντομα. Γι’ αυτό, πόσο γρήγορα θα αναληφθούν πρωτοβουλίες ώστε να αποφευχθεί η επερχόμενη κρίση του ασφαλιστικού συστήματος θα εξαρτηθεί τελικά από τον βαθμό ωριμότητας των πολιτών και της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Κατά συνέπεια, η ευκαιρία που μας έδωσε ο εκδότης των Τάσεων να κοινοποιήσουμε ευρύτερα τις προτάσεις μας ευχόμαστε να γίνει απαρχή ενός συστηματικού δημόσιου διαλόγου επί του σημαντικού αυτού θέματος.

* Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

** Οικονομολόγος.

*** Δικηγόρος.

[i] www.actuary.grlgreeklssrepon.htm
[ii] Έκθεση Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την Ελλάδα, Βήμα 12.6.2003. Eurostat 2000, Economic Surveys, Greece, OECD 1997 και Ημερησία 3.12.2000 «Έκθεση Βόμβα του ΟΟΣΑ για το ασφαλιστικό».
[iii] «Το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης στην Ελλάδα», εκδ. ΓΣΕΕ 2000, σελ. 13-15.
[iv] Merrill Lynch «European Pension Reforms, Three Fundamental Questions: To fund or not to Fund, DC or OΒ. Public or Private» Jan Mantel 16.9.1999.
[v] World Bank Policy Research Report, Averting the Old Age Crisis Policies to Protect the Old and Promote Groth (New York: Oxford University Press, 1994).
[vi] Επισημαίνουμε, ότι η μέση ετήσια καθαρή απόδοση επενδύσεων του ασφαλιστικού συστήματος της Χιλής, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία από το έτος 1962 (χρονιά έναρξης του κεφαλαιοποιητικού συστήματος μέχρι το 1998), ανέρχεται στο εντυπωσιακό ποσό ατό 11,3% και ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης της χιλιανής οικονομίας υπερδιπλασιάστηκε, αγγίζοντας το 6,5% (πηγή: International Center of Pension Reform 1999) και José Piñera «The Success of Chile's Privatized Social Security», Cato Policy Report (July-August 1995).

ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΟΥΝ: "Διορία έξι εβδομάδων, αλλιώς αποκλεισμός από τη Σένγκεν"

Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Σουηδία και Δανία αναμένεται να προειδοποιήσουν την Ελλάδα ότι έχει έξι εβδομάδες για να ελέγξει τις προσφυγικές ροές από την Τουρκία, αλλιώς θα τεθεί σε καραντίνα από τη ζώνη ελεύθερης μετακίνησης προσώπων Σένγκεν, σύμφωνα με τους Times του Λονδίνου.

Οι υπουργοί Εσωτερικών των «28» αναμένεται να συζητήσουν εντός της ημέρας, σύμφωνα με την εφημερίδα, τη διετή αναστολή της εφαρμογής της συνθήκης Σένγκεν σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, δημιουργώντας ουσιαστικά νέο «φράγμα» στη διακίνηση προσφύγων προς τις χώρες - μέλη της κεντρικής Ευρώπης.

Βασική κριτική των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας είναι ότι η χώρα έχει συστήσει μόλις ένα από τα πέντε κέντρα ταυτοποίησης και κράτησης προσφύγων και μεταναστών, τα οποία έχει συμφωνήσει να δημιουργήσει με τη βοήθεια της Ε.Ε..

Πρόταση για ευρωπαϊκό «φράγμα» στα σύνορα Ελλάδας - ΠΓΔΜ

Η Ελλάδα, εξάλλου, σύμφωνα με δημοσίευμα των επίσης βρετανικών Financial Times, αντιτίθεται στις προτάσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων για εντατικότερους ελέγχους, με τη βοήθεια ευρωπαϊκού αστυνομικού μηχανισμού, στα βόρεια σύνορά της με την ΠΓΔΜ.

Η πρόταση, την οποία έκανε για πρώτη φορά ο πρωθυπουργός της Σλοβενίας, Μίρο Τσέραρ, έχει κερδίσει τη στήριξη πολλών ευρωπαϊκών χωρών.

Το σχέδιο έχει ως στόχο να απομακρύνει από την κεντρική Ευρώπη το «μέτωπο» των βασικών ελέγχων για πρόσφυγες και μετανάστες.

Την πρόταση της Σλοβενίας στηρίζουν η Ουγγαρία και η Πολωνία, ενώ έχει κερδίσει έδαφος και στις Βρυξέλλες.

Με βάση επιστολή του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ προς τον κ. Τσέραρ, φαίνεται ότι και η Κομισιόν στηρίζει τη σχετική πρόταση.

«Δεν σκοπεύουμε να γίνουμε νεκροταφείο ψυχών»

Ο Ιωάννης Μουζάλας, ωστόσο, αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, αρμόδιος για θέματα Μεταναστευτικής Πολιτικής, τόνισε ότι ο προσωρινός αποκλεισμός της Ελλάδας από τη ζώνη Σένγκεν δεν θα ανακόψει τις προσφυγικές ροές των αιτούντων άσυλο προς την κεντρική Ευρώπη, ενώ τόνισε ότι η Αθήνα δεν είχε ενημέρωση για το σχέδιο δημιουργίας «φράγματος» στα σύνορα με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας.

«Δεν είναι εύκολο να αιχμαλωτίσει κανείς τους μετανάστες και δεν σκοπεύουμε η Ελλάδα να γίνει νεκροταφείο ψυχών. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι είδους πολιτική είναι μία χώρα να κλείσει τα σύνορά της με την Ελλάδα», ανέφερε ο κ. Μουζάλας.

Εξέφρασε τέλος τη δυσαρέσκειά του για το γεγονός ότι δυνάμεις της Ε.Ε. διαβουλεύονται με μία χώρα η οποία δεν είναι μέλος της Ένωσης, όπως η ΠΓΔΜ, αποκλείοντας από τις σχετικές διαπραγματεύσεις μία χώρα - μέλος, όπως η Ελλάδα.

naftemporiki.gr

Όχι πια μόνο οι μισθωτοί, όχι πλέον οι φτωχότεροι

Από την έντυπη έκδοση

Του Γιώργου Κατρούγκαλου
Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Οι εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών-επιστημόνων είναι στο προσκήνιο της επικαιρότητας τις τελευταίες μέρες. Δεν πρόκειται για ένα εύκολο θέμα. Καταρχήν, πρόκειται για έναν κλάδο που είναι ταξικά διαστρωματωμένος εξαιρετικά ανομοιόμορφα. Περιλαμβάνει πραγματικούς πνευματικούς προλετάριους, ιδίως στις νέες γενιές, μεσαία στρώματα και μεγαλοαστούς. Μέχρι σήμερα η ασφαλιστική μεταχείριση αυτών των εντελώς ανόμοιων κατηγοριών ήταν ισοπεδωτική. Το παλαιό σύστημα εισφορών δεν εξέταζε το πραγματικό εισόδημα, αλλά κατέτασσε ισοπεδωτικά σε ασφαλιστικές κλάσεις με μοναδικό κριτήριο τον χρόνο στο επάγγελμα.

Με αυτόν τον τρόπο, όπως προκύπτει από τον πίνακα 1, η ασφαλιστική επιβάρυνση ως ποσοστό επιβάρυνσης του δηλωθέντος εισοδήματος ήταν αντίστροφα προοδευτική: πολύ μεγαλύτερη για τα μικρά εισοδήματα, έως 10.000 ευρώ τον χρόνο, που όπως θα δούμε στη συνέχεια αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα του κλάδου, ελάχιστη για τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Ετσι, για την πρώτη κατηγορία η επιβάρυνση φτάνει σήμερα στο 30,21% του εισοδήματος, ενώ για όσους κερδίζουν πάνω από 60.000 ευρώ τον χρόνο είναι μόλις 5,22% και για όσους κερδίζουν πάνω από 100.000 ευρώ ακόμη μικρότερη, 1,84%.

Οι προβλέψεις του κυβερνητικού προσχεδίου θέλουν να αντιστρέψουν το ταξικό πρόσημο αυτού του άδικου συστήματος, που οδηγεί σε αρνητική αναδιανομή, από τους φτωχότερους στους πλουσιότερους. Δεν αυξάνει τα ισχύοντα ποσοστά αναπλήρωσης, αλλά υπολογίζει τις εισφορές στη βάση του πραγματικού εισοδήματος, σε εκτέλεση των βασικών αρχών του νόμου, που είναι και θεμελιώδεις αρχές της Αριστεράς: ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη. Ισότητα γιατί για πρώτη φορά μισθωτοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, έμποροι και αγρότες θα παίρνουν σύνταξη βάσει των ίδιων κανόνων, τόσο για τον υπολογισμό των εισφορών (20% του πραγματικού εισοδήματος για την κύρια σύνταξη) όσο και για τον ορισμό της σύνταξης (ενιαίο ποσοστό αναπλήρωσης για όλους, υπολογισμένο με βάση το μέσο εισόδημα όλου του εργασιακού βίου).

Κοινωνική δικαιοσύνη, γιατί, με την εθνική σύνταξη και την πρόβλεψη προνομιακών κανόνων για τα μικρά εισοδήματα, το νέο σύστημα είναι κοινωνικά μεροληπτικό υπέρ των αδυνάμων, με έντονα στοιχεία αναδιανομής. Οσοι έχουν εισόδημα κάτω από 12.000 ευρώ είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι της μεταρρύθμισης και αυτό αφορά και στις εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών. Αυτοί, και μάλιστα όσοι έχουν εισόδημα κάτω και από 10.000 ευρώ, αποτελούν, όπως προκύπτει από τον επόμενο πίνακα (πίνακας 2), τη συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών-επιστημόνων.

Το ότι θα πρέπει να υπολογίζεται στη βάση του πραγματικού εισοδήματος η εισφορά των ελεύθερων επαγγελματιών αποτελεί αναγκαιότητα, μια που εντάσσονται πλέον σε έναν ενιαίο φορέα με τους μισθωτούς, των οποίων οι εισφορές υπολογίζονται με ποσοστό 20% επί ενός μεγέθους που δεν μπορεί να κρυφτεί ή να αλλοιωθεί: το μισθό τους.

Αν προβλέπαμε άλλο ποσοστό για τους ελεύθερους επαγγελματίες, ή άλλη βάση υπολογισμού, θα ήταν σαν να θέλαμε να επιδοτούν οι εισφορές των μισθωτών τις συντάξεις των τελευταίων. Αρκετά όμως δεν έσυραν το κάρο, ειδικά του φορολογικού συστήματος, αυτοί που τίποτα δεν μπορούν να κρύψουν και που, σίγουρα, δεν αποτελούν τους προνομιούχους της κοινωνίας μας; Επειδή δε οι εισφορές θα υπολογίζονται στο πραγματικό εισόδημα, με τη μεταρρύθμιση εισάγεται ένα στοιχείο αναδιανομής και στο εσωτερικό κάθε κλάδου ελεύθερων επαγγελματιών/επιστημόνων. Οι πλουσιότεροι επιβαρύνονται περισσότερο, οι πιο αδύναμοι λιγότερο.

Και οι δικαιότεροι όμως κανόνες επιδέχονται διόρθωση για να μην καταλήγουν σε ανεπιεική αποτελέσματα. Για παράδειγμα, οι νέοι επιστήμονες με την απαρέγκλιτη εφαρμογή του νέου συστήματος θα είχαν σε ορισμένους κλάδους, όπως οι δικηγόροι, επιβάρυνση, γιατί υπάρχει σήμερα ειδική μεταχείριση για όσους είναι λιγότερο από πέντε έτη στο επάγγελμα. Στις υψηλές εισοδηματικές κατηγορίες, επίσης, η σωρευτική ασφαλιστική και φορολογική επιβάρυνση θα κατέληγε σε ανεπιεικές, σε μερικές περιπτώσεις σε οιονεί δημευτικό αποτέλεσμα. Δεν μπορούμε, επίσης, να παραβλέψουμε το γεγονός ότι αν δεν ληφθούν διορθωτικά μέτρα, στην παρούσα κατάσταση φορολογικής ανομίας υπάρχει ο κίνδυνος να τιμωρηθούν οι συνεπείς και ευσυνείδητοι φορολογούμενοι, προς όφελος όσων φοροδιαφεύγουν.

Για τον σκοπό αυτό το υπουργείο Εργασίας, σε συνεργασία με τις οργανώσεις των ελεύθερων επαγγελματιών και επιστημόνων, θα πάρει τα αναγκαία μέτρα. Ηδη προσανατολιζόμαστε στο να επεκτείνουμε και στους νέους επιστήμονες την ειδική κατώτερη ασφαλιστική κλάση που προβλέπεται για τους αγρότες και με τους ίδιους χαμηλούς συντελεστές.

Σκεφτόμαστε, επίσης, να εφαρμόσουμε και έναν «κόφτη» στην ασφαλιστική επιβάρυνση, κλιμακούμενο ανά εισοδηματική κατηγορία, ούτως ώστε να συνεχίζει να επιτυγχάνεται η αναδιανεμητική λειτουργία του νέου συστήματος χωρίς αδικίες και ανεπιεική αποτελέσματα.

Είμαστε σε συνεχή διάλογο με την κοινωνία και ανοιχτοί σε κάθε δημιουργική πρόταση. Ενα μόνον δεν θα ανεχθούμε: να την πληρώσουν και πάλι οι φτωχοί, οι αδύναμοι και τα συνήθη υποζύγια.

Δίνουν 3 δις στην Τουρκία για να δολοφονεί Γυναικόπαιδα στο δρόμο!

Ενώ η Ελλάδα απειλείται με αποπομπή: Η Μογκερίνι διαβεβαιώνει την Άγκυρα για τα 3 δισ. ευρώ

Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι σε δηλώσεις της από την τουρκική πρωτεύουσα εμφανίστηκε «πολύ σίγουρη» ότι η ΕΕ θα δώσει τελικά στην Τουρκία τα 3 δισ. ευρώ κονδυλίων που έχει υποσχεθεί, σε αντάλλαγμα για την βοήθεια της Αγκυρας στην ανακοπή της ροής των μεταναστών προς την Γηραιά Ηπειρο.

Είμαι πολύ σίγουρη ότι το ποσό που αποφασίστηκε θα φτάσει εδώ σε ένα λογικό διάστημα», είπε η Μογκερίνι, στις δηλώσεις της μετά τις συναντήσεις με Τούρκους αξιωματούχους. Από την πλευρά του, σε δικές του δηλώσεις ο Τούρκος υπουργός αρμόδιος για θέματα ΕΕ Βολκάν Μποζκίρ, προσπέρασε τα 3 δισ. ευρώ με στόχο… τα 150 δισ. δολάρια. Οπως είπε στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους στην Αγκυρα, ο όγκος του εμπορίου μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να φτάσει, από τα 150 δισ. δολάρια σήμερα, στα 300 δισ. δολάρια, μόλις αναθεωρηθεί η τελωνειακή συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών. Οι διαπραγματεύσεις αυτές αναμένεται να ξεκινήσουν μετά το Καλοκαίρι, όπως ανέφερε ο ίδιος

πηγή:olympia.gr