Σάββατο 29 Ιουλίου 2023

Επιλεκτικές κρυφές αυξήσεις μέχρι και έναν βασικό μισθό τον μήνα! - Ποιοι ανήκουν στην κατηγορία των παχυλών μισθών, που εργάζονται νυχθημερόν, για το καλό της Πατρίδας μας


 

Στο νομοσχέδιο για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων κρύβονται αναπροσαρμογές αποδοχών που φτάνουν έως και έναν βασικό μισθό τον μήνα

Ένα ατελείωτο πάρτι διασπάθισης δημόσιου χρήματος φαίνεται πως έχει διοργανώσει η κυβέρνηση, αυτή τη φορά με τους κομματικά διορισμένους ειδικούς και γενικούς γραμματείς των υπουργείων. Στο νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών και στο πεδίο για το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων κρύβονται αυξήσεις αποδοχών στους γενικούς γραμματείς που φτάνουν έως και έναν βασικό μισθό τον μήνα!

Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει αυξήσεις που φτάνουν έως και το 11% ή έως και τα 575 ευρώ τον μήνα για τους προσφάτως διορισμένους γραμματείς της νέας κυβέρνησης. Φαίνεται πως η δουλειά του γενικού γραμματέα είναι η πλέον… προσοδοφόρα στο Δημόσιο, αφού κάθε μήνα λαμβάνουν το ποσό των 4.631 ευρώ. Όμως, από τις αρχές του 2024 ο μισθός ανεβαίνει στα 5.156 ευρώ τον μήνα, δηλαδή παίρνει αύξηση έως και έναν… βασικό μισθό κάθε μήνα! Αντίστοιχα, οι συνολικές αμοιβές των περισσότερων ειδικών γραμματέων θα ανέλθουν στα 4.386 ευρώ τον μήνα, από 3.950 ευρώ που είναι σήμερα.

Αν ανατρέξει κανείς στις διατάξεις 20, 21 και 22 του νομοσχεδίου θα εντοπίσει ενδιαφέροντα στοιχεία στα «ψιλά γράμματα». Συγκεκριμένα, αναφέρεται πως δικαιούχοι των αυξήσεων είναι όσοι υπάγονται στις ισχύουσες διατάξεις του ν. 4354/2015 των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι γενικοί γραμματείς εντάσσονται εκ του νόμου στο υψηλότερο μισθολογικό κλιμάκιο της κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (Π.Ε.), δηλαδή στο Μ.Κ.19 στο οποίο αντιστοιχεί βασικός μισθός 2.154 ευρώ, και λαμβάνουν το ποσό αυτού του βασικού μισθού προσαυξημένο κατά 50%. Με βάση τις διατάξεις του νέου νομοσχεδίου, από 1/1/2024 θα λάβουν αύξηση 105 ευρώ τον μήνα στον βασικό μισθό τους, αντί για 70 ευρώ που προβλέπεται για όλους τους υπόλοιπους υπαλλήλους, ανεξαρτήτως θέσεων ευθύνης.

Τι θα παίρνουν από το 2024

Με βάση το νέο πλαίσιο, που θα εφαρμοστεί από την Πρωτοχρονιά του 2024, στο μισθολόγιο κλιμάκιο 19 της κατηγορίας Π.Ε. στο οποίο ανήκουν οι γενικοί γραμματείς θα λάβουν αύξηση της τάξεως των 70 ευρώ στον βασικό μισθό των 2.154 ευρώ και στη συνέχεια λάβουν νέα προσαύξηση κατά 50%, όπως ήδη προβλέπει το ισχύον ενιαίο μισθολόγιο των πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι ο βασικός μισθός που λαμβάνουν σήμερα ανέρχεται σε 3.231 ευρώ και από τις αρχές του νέου έτους θα λαμβάνουν βασικό μισθό 3.336 ευρώ. Με αντίστοιχο τρόπο εκτοξεύονται και οι αμοιβές των ειδικών γραμματέων των υπουργείων, οι οποίοι θα δουν αύξηση 91 ευρώ τον μήνα, καθώς σε εκείνους προβλέπεται προσαύξηση 30% πάνω στον νέο βασικό μισθό. Ετσι, από τα 2.800 ευρώ ο νέος βασικός μισθός θα φτάσει στα 2.891 ευρώ τον μήνα.

Οι αυξήσεις για τους ειδικούς και γενικούς γραμματείς των υπουργείων δεν σταματούν εκεί, καθώς παίρνουν αύξηση 30% και τα επιδόματα ευθύνης θέσης. Από 1.400 ευρώ σε 1.820 ευρώ τον μήνα για τον γενικό γραμματέα υπουργείου και από 1.150 ευρώ σε 1.495 ευρώ για τον ειδικό γραμματέα.

Οι αυξήσεις δεν σταματούν ούτε εδώ, αφού αυξάνεται και η οικογενειακή παροχή κατά 20-50 ευρώ τον μήνα, ανάλογα με πόσα παιδιά έχει ο κάθε γενικός ή ειδικός γραμματέας. Για όσους… χάθηκαν, επισημαίνεται ότι για έναν γενικό γραμματέα από τα 4.631 ευρώ τον μήνα που παίρνει σήμερα οι αποδοχές θα ανέβουν στα 5.156 ευρώ από την Πρωτοχρονιά.




πηγή:https://www.dimokratia.gr/oikonomia/564412/parti-ayxiseis-proklisi-stoys-gen-grammateis/

ΜΟΙΡΑΙΟΙ! Παρέδωσαν στις φλόγες την 111 πτέρυγα Μάχης


 

Εμπόλεμη ζώνη η Νέα Αγχίαλος. Αφησαν τη φωτιά να κάψει νευραλγική αποθήκη με υπερσύγχρονα πυρομαχικά των F-16

Ανέτοιμη και ανίκανη να προστατεύσει από την πύρινη λαίλαπα τους πολίτες της Ελλάδας, περιουσίες, καλλιεργήσιμες και δασικές εκτάσεις, ακόμα και τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις αποδείχτηκε ακόμη μία φορά η κυβέρνηση.

Την ώρα που η χώρα θρηνεί ήδη πέντε νεκρούς από τις φωτιές και εκατοντάδες πολίτες έμειναν άστεγοι, χθες φθάσαμε στο σημείο οι φλόγες να πυροδοτήσουν εκρήξεις σε μια από τις κεντρικότερες αποθήκες οπλισμού της Πολεμικής Αεροπορίας στη Νέα Αγχίαλο, με πολίτες και τουρίστες να απομακρύνονται με πλωτά μέσα από την περιοχή για να σώσουν τις ζωές τους!

Η φωτιά, όσο και αν ακούγεται αδιανόητο, έφτασε έως τις εγκαταστάσεις της 111 Πτέρυγας Μάχης και οι φλόγες τύλιξαν αποθήκη στην οποία φυλάσσονται υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα των F-16, τα οποία απογειώθηκαν άρον άρον και μεταστάθμευσαν αλλού για να μην καούν. Το… 112 για τα μαχητικά έβγαλε ουσιαστικά εκτός επιχειρησιακής ετοιμότητας την 111 ΠΜ, που στεγάζει τρεις μάχιμες μοίρες στρατηγικής σημασίας για την αεράμυνα της χώρας, κάτι που αποδεικνύει ότι «ασύμμετρη απειλή» είναι οι καρεκλοκένταυροι της χώρας.

Πληροφορίες αναφέρουν πως στη συγκεκριμένη εγκατάσταση καταστράφηκε μεγάλος αριθμός πανάκριβων πυρομαχικών. Ετσι, λοιπόν, γεννιέται εύλογα η απορία γιατί με το που άλλαξε ο άνεμος και κινείτο η φωτιά προς τη στρατιωτική αποθήκη, δεν περικυκλώθηκε το σημείο από πυροσβεστικές δυνάμεις… Πώς δεν είχε καθαριστεί η περίμετρος, αλλά και γιατί δεν έχει εγκατασταθεί αυτόματο σύστημα πυρόσβεσης σε μια τόσο κομβική εγκατάσταση είναι μερικά από τα ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και αναζητούν ευθύνες και παραιτήσεις.

Εντολή

Μπροστά στο χάος δόθηκε εντολή για άμεση μεταστάθμευση περίπου 70 μαχητικών αεροσκαφών από τη Νέα Αγχίαλο στη Λάρισα, για να μη γίνουν στάχτη και διασυρθεί διεθνώς η Πολεμική Αεροπορία. Οι εκρήξεις από την αποθήκη, που ακούστηκαν έως τη Σκόπελο, προκάλεσαν πανικό, ενώ από το ωστικό κύμα έσπασαν τζάμια σε οικίες και βιτρίνες καταστημάτων της περιοχής.

Το ανεξέλεγκτο μέτωπο οδήγησε στην εκκένωση πολλών οικισμών γύρω από τη Νέα Αγχίαλο, με τους κατοίκους να μετακινούνται με λεωφορεία προς τον Βόλο, ενώ στη συνέχεια απομακρύνθηκαν με πλωτά μέσα. Στο λιμάνι της Νέας Αγχιάλου εκτυλίχθηκαν σκηνές βγαλμένες από πολεμική ταινία. Τα στελέχη του Λιμενικού επιβίβαζαν πολίτες σε σκάφη και πλωτά ιδιωτών. Γυναίκες με μωρά και παιδιά στην αγκαλιά, ηλικιωμένοι, ανήμποροι, κάτοικοι και επισκέπτες της περιοχής, άλλοι και με τα κατοικίδιά τους, συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι και περίμεναν έντρομοι να επιβιβαστούν.

Κάποιοι ξέσπαγαν σε κλάματα καθώς ο ήχος από τις εκρήξεις και το πύρινο φόντο έκανε το σκηνικό τρομακτικό,, την ώρα που οι καμπάνες χτυπούσαν για να σημάνουν συναγερμό. Οι αποστολές που βρίσκονταν στον Βόλο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ιστιοπλοΐας Νέων έσπευσαν για να βοηθήσουν στην εκκένωση.

Περίπου 440 ιστιοπλόοι, προπονητές και αθλητές συμμετείχαν στην επιχείρηση με τα πλεούμενά τους για να μεταφέρουν κόσμο από τη Νέα Αγχιάλο στο λιμάνι του Βόλου. Στο σημείο βρίσκονταν αστυνομικές δυνάμεις, που έδιναν οδηγίες στους κατοίκους για το πώς να απομακρυνθούν από την περιοχή, ενώ πήγαιναν πόρτα πόρτα για να μη μείνει κανείς πίσω.

Καταμέτρηση

Οι πολίτες με τρία σκάφη του Λιμενικού, 22 ιδιωτικά και δύο ρυμουλκά μεταφέρθηκαν αρχικά στο Λιμεναρχείο του Βόλου για καταμέτρηση και εν συνεχεία στο Εκθεσιακό Κέντρο του Βόλου και σε ξενοδοχεία με μέριμνα του δήμου.

Στο μεταξύ, στο Νοσοκομείο Βόλου μεταφέρθηκε ένας ηλικιωμένος με αναπνευστικά προβλήματα από τη Νέα Αγχίαλο. Σύμφωνα με το magnesianews.gr, πρόκειται για κατάκοιτο, που αντιμετωπίζει αναπνευστικό πρόβλημα και, επειδή φοβήθηκε μην πάρει φωτιά το σπίτι του, ζήτησε να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Ξέμειναν από νερό

Την ίδια ώρα στα εργοστάσια της ΒΙ.ΠΕ., σύμφωνα με τον «Ταχυδρόμο», τα πυροσβεστικά ξέμειναν από νερό, καθώς δεν υπάρχει ρεύμα στην περιοχή, ενώ προς ενίσχυσή τους έσπευσαν άλλα από το Διμήνι. Επιπλέον πληροφορίες έκαναν λόγο για εγκλωβισμένους εργαζομένους στα εργοστάσια, οι οποίοι αδυνατούσα να βγουν λόγω των πολύ πυκνών μαύρων καπνών.

Επίσης, κάηκε ολοσχερώς ο Αγροτικός Συνεταιρισμός «Δήμητρα», που βγάζει ξακουστά τσίπουρα και κρασιά. Οι εγκαταστάσεις του βρίσκονται δίπλα στις αποθήκες με τα πυρομαχικά της Πολεμικής Αεροπορίας και υπήρχαν δεξαμενές προπανίου και αλκοόλ. Στάχτη έγινε ακόμα ένα εργοστάσιο στη Β’ ΒΙ.ΠΕ. Βόλου.



πηγή:https://www.dimokratia.gr/ellada/564708/moiraioi-paredosan-stis-floges-tin-111-pteryga-machis/

ΣΥΡΙΖΑ: Σκέφτεται κανείς να αναλάβει τις ευθύνες του για τις εικόνες κατάρρευσης και καταστροφής;


 

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία για την παραίτηση του Νότη Μηταράκη

Βαφτίζουν «προσωπικούς λόγους» παραίτησης του κ. Μηταράκη τις διακοπές του, τη στιγμή που η χώρα καίγεται απ’ άκρη σ’ άκρη.

Αλλά μιας και οι υπουργοί του κ. Μητσοτάκη άρχισαν τις παραιτήσεις για «προσωπικούς λόγους», σκέφτεται κανείς να αναλάβει τις ευθύνες του για τις εικόνες κατάρρευσης και καταστροφής που ζούμε αυτές τις μέρες;

Οι πιλότοι: - Το ανυπέρβλητο για εμάς, αυτονόητο για εκείνους



 


Από το μεσημέρι της Τρίτης έμειναν 88 εναέρια μέσα να πολεμούν τις φωτιές. Πάω στοίχημα ότι ούτε ένα μέλος από τα πληρώματα αυτών των 88 θα σκέφτηκε να τα παρατήσει όταν έμαθε την τραγική είδηση για τους δυο αδικοχαμένους πιλότους του Καναντέρ. Δεν υπάρχουν εκεί τέτοιοι χαρακτήρες 

Είναι αυτοί που περιμένουμε με αγωνία να φανούν στο βάθος του ορίζοντα. Αυτοί που όταν ακούμε τις μηχανές τους, ακόμα κι αν δεν τους βλέπουμε, μας γεννούν ελπίδες. Αυτοί που στα νυχτερινά δελτία ανακοινώνεται με προσμονή ότι θα πετάξουν ξανά με το «πρώτο φως της ημέρας». Είναι οι ίδιοι που πολλές φορές τους σιχτιρίζουμε με ευκολία, φωνάζοντας «πού είναι επιτέλους τα εναέρια μέσα». υο απ’ αυτούς ήταν ο Χρήστος Μουλάς και ο Περικλής Στεφανίδης. Οι οποίοι δεν βρίσκονται πια ανάμεσά μας, διότι έκαναν με επαγγελματισμό, επιμονή, υπομονή και, κυρίως, με γενναιότητα αυτό που διάλεξαν από μικρά παιδιά να κάνουν: να χαρίσουν, παραμένοντας αφανείς, τον εαυτό τους στο σύνολο. Να αφήσουν πίσω τους τις οικογένειές τους, χαροκαμένες μια ζωή, για να σβήσουν τη φωτιά που έκαιγε μέσα σε μια χαράδρα, 50 μέτρα μακριά από τον επαρχιακό δρόμο. Και όμως, αυτό που για εμάς φαντάζει και είναι ανυπέρβλητο, για εκείνους ήταν το αυτονόητο. 

Πόσοι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους με χαρά και με ευγνωμοσύνη να γίνουν Ιπτάμενοι της Πολεμικής Αεροπορίας; Οι ψυχούλες τους ξέρουν τι περνάνε κάθε φορά που ξαφνικά μια τέτοια είδηση σκίζει τον αέρα: «Έπεσε μαχητικό», «έπεσε ελικόπτερο», «έπεσε Canadair». Διότι μπορεί να τους αφορά. Το κάνουν τα παιδιά αυτά για την οικονομική αποκατάσταση; Ποια; Είναι ντροπή απλώς και μόνο να μάθεις τους μισθούς τους, ειδικά όταν μπορεί να τους συγκρίνεις με όσα βγάζει η τάδε «ινφλουένσερ». Το κάνουν για να πουλάνε μαγκιά στους φίλους και τους γνωστούς τους; Ακόμα κι έτσι να ήταν- που δεν είναι- τότε καλά κάνουν, γιατί είναι μάγκες. Η πραγματικότητα είναι το κάνουν επειδή έχουν τρέλα να πετάνε, αγαπάνε τα αεροπλάνα τους, έχουν ξεχωριστή αίσθηση του καθήκοντος. Και είναι υπερήφανοι γι’ αυτό που κάνουν. Ναι, υπάρχουν ακόμα τέτοιοι στην Ελλάδα του 2023. Μπορεί να αργήσετε και να κουραστείτε, αλλά αν ψάξετε καλά γύρω σας θα τους βρείτε. 

Οπως μας ενημέρωσαν οι αρμόδιοι προχθές το μεσημέρι, στα «πύρινα μέτωπα» ανά την επικράτεια πετούσαν 89 «εναέρια μέσα». Από το μεσημέρι της Τρίτης έμειναν 88. Πάω στοίχημα ότι ούτε ένα μέλος από τα πληρώματα αυτών των 88 θα σκέφτηκε να τα παρατήσει όταν έμαθε την τραγική είδηση. Δεν υπάρχουν εκεί τέτοιοι χαρακτήρες. Δεν είναι ρίσκο μόνο η κάθε πολύωρη πτήση με 6-7 μποφόρ και θερμοκρασία αέρα πάνω από 36 βαθμούς Κελσίου. Ρίσκο είναι και η κάθε υδροληψία, όταν το αεροπλάνο κοπανάει πάνω στη θάλασσα και τρέμει σαν να το χτυπά σεισμός 8 Ρίχτερ. Ρίσκο είναι και η κάθε βουτιά όσο χαμηλότερα πάνω από τη φωτιά για να ρίξεις το νερό εκεί που πρέπει. Διότι αν το νερό πέσει από ψηλά τότε θα εξατμιστεί λόγω της ζέστης και δεν θα αγγίξει ποτέ το έδαφος. Δώρον άδωρον. Σε κάθε πυρκαγιά, οι πιλότοι πατούν εκατοντάδες ώρες πάνω στη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο. 

Τα Canadair είναι γερά αεροσκάφη. Σχεδιασμένα να αντέχουν στην κακουχία. Δεν έχουν όμως τα υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου. Τι ακριβώς να ελέγξεις, άλλωστε, μπαίνοντας σε μια χαράδρα που ίσως βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου, πετώντας πάνω από φωτιά που δημιουργεί μικροκλίμα, δίνες και θερμοκρασίες που ξεπερνούν κάθε ανθρώπινη φαντασία; Αν δεν υπήρχαν, όμως, τα αεροπλάνα, δηλαδή οι πιλότοι τους, τότε κάθε φωτιά θα έσβηνε όταν με το καλό έφτανε στη θάλασσα. 

Μια γρήγορη προσπάθεια εικονικής αναδρομής στις κηδείες αυτών που, αν ζούσαν, είναι βέβαιο ότι δεν θα ήθελαν να τους αποκαλούμε ήρωες, φέρνει στο μυαλό ένα σκηνικό αρχαίας τραγωδίας, το οποίο συνήθως εκτυλίσσεται στην άκρη ενός άγνωστου χωριού- άντε σε μια ελληνική κωμόπολη. Παιδιά προερχόμενα συνήθως από την επαρχία οι πιλότοι, παιδιά αγροτών ή μικρομεσαίων βιοπαλαιστών. Αυτά τα παιδιά γνωρίζουν, μάλλον, ότι κάθε φορά που απογειώνονται μπορεί να μην γυρίσουν ποτέ στα σπίτια τους. Κι όμως το κάνουν. Δεν είναι θέμα αυταπάρνησης. Είναι το καθήκον τους. Αλλά τι γίνεται όταν πέφτουν; Ο θάνατός τους δημιουργεί μια συλλογική μνήμη τόσο σκληρή και παλλαϊκή που ο θάνατος κανενός άλλου «αφανούς» δεν μπορεί να σφυρηλατήσει. Που ακόμα κι όταν πάει να ξεχαστεί πρέπει να είμαστε εκεί να τη θυμίζουμε. Ξεχνάει κανείς ποιος είναι ο Ηλιάκης; Ποιοι είναι ο Καραθανάσης, ο Βλαχάκος κι ο Γιαλοψός; 

Πόση θλίψη να αντέξουν οι γονείς και πόσο να τους απαλύνουν τον πόνο τα «μηνύματα» της ηγεσίας; Και πόση η κενότητα των Μέσων που πουλάνε την «αποκλειστικότητα» του πλάνου και προμοτάρουν την «κατάρρευση» των συναδέλφων που έγιναν άθελά τους μάρτυρες των τελευταίων δευτερολέπτων δυο νέων που έζησαν στο ανυπέρβλητο, εκτός κάθε ορίου; Αλλά αυτά είναι τα σημεία των καιρών- στον άδειο κόσμο όπου παραλίγο να χάσουμε την είδηση:

 Χρήστος Μουλάς, ετών 34. Αθάνατος. Περικλής Στεφανίδης ετών 27. Αθάνατος. Αιωνία τους η μνήμη. 



Πηγή: Protagon.gr
















Πηγή: Protagon.gr

Οι ήρωες πολεμούν σαν πυροσβέστες- Oι Άυπνοι εργάτες του καθήκοντος


  Πλάσματα του εντατικού μόχθου που καλούνται να βγάλουν καλοκαιρινές βάρδιες του τρόμου. Ιούλιος 2023. Πόσο θα διαρκέσει αυτή η βάρδια; Κανείς δεν ξέρει να τους πει. Κανείς δεν γνωρίζει σε πόσες ακόμα πορτοκαλί πινέζες πάνω στο χάρτη θα κληθούν να τρέξουν. Κανείς δεν μπορεί να τους ενημερώσει για το πότε θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. Για το αν θα επιστρέψουν..


Πόσες φωτιές άναψαν τον φετινό Ιούλιο; Χάσαμε το μέτρημα. Τώρα απλώς βάζουμε πάνω στον χάρτη της χώρας πορτοκαλί πινέζες. Μία εκεί, άλλη μια εδώ και μια έτοιμη στο χέρι για την επόμενη πυρκαγιά που θα ξεσπάσει. Το έχεις σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεσπάσει.  Είναι σαν να έχουμε πέσει σε μια φλεγόμενη λούπα.  

Τρίτη και Τετάρτη οι πιο δύσκολες μέρες έλεγαν τα δελτία καιρού, που διαδέχονταν πλάνα από τις προσπάθειες κατάσβεσης στα πύρινα μέτωπα. Εκεί όπου συνωστίζονται κομμένες από την κάπνα και την εξάντληση ανάσες. Εκεί όπου τρέχει ιδρώτας γκρι από τις στάχτες και τα μάτια γίνονται κόκκινα από τον καπνό και την αϋπνία.   

Μετά έρχονται και τα κλικ. Μεγάλο πράγμα ο φακός του φωτογράφου, αιχμαλωτίζει μικρές ιστορίες. Οι εικόνες έχουν μαχαίρι, σε τρυπούν και σε σκίζουν. Πυροσβέστες ξαπλωμένοι στο χώμα, παραδομένοι στο τελευταίο στάδιο της εξάντλησης, εκεί όπου το σώμα πέφτει σαν κούτσουρο κάτω. Πυροσβέστες γερμένοι πάνω στα πυροσβεστικά οχήματα, στα κιγκλιδώματα των οδοστρωμάτων, στα τσουρουφλισμένα χώματα.  Μια σύντομη διακοπή πριν ξαναπιάσουν τις μάνικες και μπούνε στη μάχη της πυρκαγιάς. Πρόσωπα τσακισμένα, βλέμματα βαριά, χέρια αιωρούμενα.   

Τι ζούνε, τι βλέπουν αυτοί οι άνθρωποι; Πόση καμένη συμφορά μπαίνει μέσα στη μνήμη τους; Πώς την αντέχουν;  

Πυροσβέστες, εποχικοί και μόνιμοι, πυροσβέστες εθελοντές. Ο φακός τους απαθανατίζει να κουβαλούν μικρά παιδιά και ηλικιωμένους, να ξεδιψούν ελάφια και χελώνες, να τρέχουν να σώσουν τα ζώα του δάσους και τα κατοικίδια από τις αυλές. Τα σκυλιά και τα γατιά που οι ασυνείδητοι παρατούν και φεύγουν. Ένα μικρό παιδί ανεβαίνει στο ποδήλατό του και κάνει χιλιόμετρα μέσα στον καύσωνα για τους πάει νερό. Το τσάκωσε και αυτό ο φακός κάποιου φωτογράφου. Οι κάτοικοι τους ευχαριστούν, τους φιλούν τα χέρια, κρέμονται από πάνω τους. Την ώρα που καίγεται το σπίτι σου, τη στιγμή που η φωτιά πλησιάζει την εξώπορτά σου, αυτοί είναι οι μικροί θεοί, οι σωτήρες σου.   

Άυπνοι εργάτες του καθήκοντος που κάθε καλοκαίρι πέφτει πάνω τους όλο και πιο βαρύ. Πώς θα είναι, άραγε, σε είκοσι, σε τριάντα χρόνια το Πυροσβεστικό Σώμα; Πόσο πιο υπεράνθρωπη θα είναι η προσπάθειά τους, τότε που η κλιματική κρίση θα έχει κάνει τον πλανήτη κόλαση;  

Πλάσματα του εντατικού μόχθου που καλούνται να βγάλουν καλοκαιρινές βάρδιες του τρόμου. Ιούλιος 2023. Πόσο θα διαρκέσει αυτή η βάρδια; Κανείς δεν ξέρει να τους πει. Κανείς δεν γνωρίζει σε πόσες ακόμα πορτοκαλί πινέζες πάνω στο χάρτη θα κληθούν να τρέξουν. Κανείς δεν μπορεί να τους ενημερώσει για το πότε θα επιστρέψουν στα σπίτια τους. Για το αν θα επιστρέψουν…   

Οι δύο πιλότοι του Canadair δεν θα επιστρέψουν ποτέ. Η πορτοκαλί πινέζα μπήκε πάνω στην Κάρυστο και έτρεξαν στον αγώνα της αεροπυρόσβεσης. Πέταξαν χαμηλά για να στοχεύσουν τη φωτιά. Σαν στρατιώτες που τρέχουν καταπάνω στο εχθρικό σμήνος αψηφώντας τον κίνδυνο, γελώντας στον θάνατο. Εναν θάνατο που τους έκανε αθάνατους στη συλλογική μνήμη.  

Πώς να ονομάσεις όλους αυτούς τους ανθρώπους, που κάθε χρόνο γίνονται πρωταγωνιστές του καλοκαιριού μας, εκτελώντας το καθήκον τους; Να τους πεις ήρωες; Δεν θέλουν, αλλά αυτή είναι η μόνη λέξη που τους ταιριάζει.  


Πηγή: Protagon.gr











. Πηγή: Protagon.gr

Οι γενναίοι της διπλανής μας πόρτας



 Είναι άδικο να αφαιρείς από αυτούς τους ανθρώπους την ηρωική τους υπόσταση. Δεν γίνονται «ήρωες» επειδή υποκαθιστούν όσα θα έπρεπε να υπάρχουν. Είναι ήρωες επειδή το αποφάσισαν. Επειδή το έχουν μέσα τους να κάνουν το αδύνατο, να αφιερώσουν τη ζωή τους σε κάτι που είναι πολύ πιθανό να τους σκοτώσει, αφού όμως πρώτα έχουν σώσει πολλούς άλλους ανθρώπους

Μαρία Δεδούση

Έχουμε ένα παλικάρι εκεί που πάμε και παίζουμε πινγκ πονγκ, που είναι πιλότος στα Canadair. Είναι γύρω στα 30, γεροδεμένος, διαολεμένα καλός παίκτης, εύστροφος, πολύ χαμογελαστός και ευχάριστος τύπος· από εκείνους που εμένα με έχουν βοηθήσει πιο πολύ απ’ όλους να γίνω καλύτερη, με υπομονή και προθυμία. 

Οταν γνωριστήκαμε κι έμαθα τι δουλειά κάνει, άρχισε να με «τρώει». Δεν είναι μόνο επαγγελματική διαστροφή, είναι προσωπικό το θέμα. Πάλεψα μέρες με τον εαυτό μου να ΜΗΝ κάνω όλες αυτές τις ερωτήσεις που στάνταρ του κάνουν σχεδόν οι πάντες: «Α, αλήθεια; Πώς είναι να πετάς πάνω από τις φωτιές; (Υπέροχα και κυρίως δροσερά)». «Δεν φοβάσαι; (Οχι, εμείς έχουμε γεννηθεί ατρόμητοι)». «Παίρνεις πολλά λεφτά γι αυτό που κάνεις; (Εκατομμύρια, από χόμπι δουλεύω)». Και ούτω καθ’ εξής. 

Μετά τις προπονήσεις, περπατάμε 3-4 μαζί προς τα σπίτια μας, καθώς μένουμε όλοι στην ίδια γειτονιά. Παρότι απέφυγα τις βλαμμένες ερωτήσεις, συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να κάνω ψιλοκουβέντα μαζί του. Λέγεται δέος κι αυτό δεν μπόρεσα να το κρύψω. 

Δεν κατόρθωσα, λοιπόν, ποτέ να δω τον πιλότο μας σαν έναν απλό καθημερινό άνθρωπο όπως είμαστε όλοι οι υπόλοιποι, η δημοσιογράφος, το μεγαλοστέλεχος της πολυεθνικής, ο μεσίτης, η καθηγήτρια Λυκείου, όλοι εμείς κάνουμε «σημαντικά» πράγματα, είμαστε σχετικώς επιτυχημένοι σε αυτά, αλλά εκείνος είναι πιλότος. Στα πυροσβεστικά. Κι αυτό έχει άλλο πρόσημο. Στα δικά μου μάτια είναι ένας ηρωικός άνθρωπος. 

Το σκέφτηκα πέρυσι αυτό, όταν έπιασε φωτιά εδώ από πάνω στον τόπο των διακοπών μας κι έρχονταν τα πυροσβεστικά στον κόλπο να πάρουν νερό. Την ώρα που έδυε ο ήλιος, η φωτιά μαινόταν κι αυτοί βιάζονταν. Δεν έγιναν απλώς παράτολμοι, έγιναν κασκαντέρ. Στις τελευταίες πτήσεις περνούσαν κυριολεκτικά μέσα από τα σπίτια, αν άπλωνες το χέρι θα έπιανες το αεροπλάνο, και βουτούσαν λίγα μέτρα από την παραλία, ασταμάτητα, όλο και πιο χαμηλά, όλο και πιο γρήγορα, χωρίς δισταγμό, με ακρίβει διαβήτη που χαράσσει την απολύτως αδύνατη γραμμή.

 Δεν χρειαζόταν να είσαι μέσα στο μυαλό τους· το έβλεπες ότι ήθελαν να προλάβουν να ρίξουν όσο πιο πολύ νερό γινόταν, να σώσουν ό,τι σώζεται πριν τη βραδινή απαγόρευση. Ολοι κοιτούσαμε αυτούς και όχι τη φωτιά. Κι αυτοί ήταν που μας έδιναν κι ένα αίσθημα ασφάλειας· όσο υπάρχουν αυτοί, δεν θ’ αφήσουν τη φωτιά να μας φτάσει. Θα δώσουν και τη ζωή τους για να μην μας φτάσει. Είναι ειρωνεία, αλλά είχαμε δίκιο σ’ αυτήν τη μεταφορική μας σκέψη, που τελικά ήταν κυριολεκτική.

 Είναι άδικο να αφαιρείς από αυτούς τους ανθρώπους την ηρωική τους υπόσταση. Δεν γίνονται «ήρωες» επειδή το κράτος είναι ανίκανο, επειδή υποκαθιστούν όσα θα έπρεπε να υπάρχουν, επειδή οι συγκυρίες, επειδή ο,τιδήποτε. Δεν γίνονται «ήρωες» επειδή έχουν κάποια διαστροφή. Είναι ήρωες επειδή το αποφάσισαν. Και ίσως ούτε καν αυτό. Επειδή κάποιοι άνθρωποι το έχουν μέσα τους να κάνουν το αδύνατο, να υπερβούν τα όρια, να αφιερώσουν τη ζωή τους σε κάτι που είναι πολύ πιθανό να τους σκοτώσει, αφού όμως πρώτα έχουν σώσει πολλούς άλλους ανθρώπους. 

Δεν είναι μόνο οι πιλότοι των πυροσβεστικών. Είναι και οι συνάδελφοί τους στο τερέν. Είναι οι εθελοντές. Είναι οι γιατροί που πάνε στο Μαλάουι να αγκαλιάσουν τα παιδάκια με Εμπολα και AIDS. Είναι οι διασώστες. Είναι πολλοί άνθρωποι, περισσότεροι απ’ αυτό που βλέπουμε και ξέρουμε και αποδεχόμαστε. Τους ξέρουν τους κινδύνους όλοι αυτοί, δεν είναι ανόητοι, ούτε ασυναίσθητοι. Τους ξέρουν και τους αποδέχονται και αυτό από μόνο του είναι ηρωικό. Κι αν δεν σας αρέσει η λέξη μερικών, εντάξει θα βάλουμε άλλη. Είναι γενναίο. 

Η γενναιότητα είναι όλο και πιο σπάνια αρετή σε έναν κόσμο που έμαθε να αγαπάει το βόλεμα και κρύβει τη δειλία του πίσω από ένα κάρο δικαιολογίες και συμβάσεις. Η γενναιότητα σε όλα τα επίπεδα, προσωπικό και κοινωνικό εξίσου. Στα δικά μου μάτια δεν χρειάζεται να σκοτωθεί κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους για να τον αποκαλέσεις ήρωα. Ούτε χρειάζεται να φοβόμαστε τις λέξεις. 

Δεν θα ήταν λιγότερο γενναίοι όλοι αυτοί εάν τα κράτη έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Πιθανότατα θα σκοτώνονταν λιγότερο, αλλά και πάλι, με κάθε απογείωση θα έπαιρναν το θάνατο συγκυβερνήτη και σε κάθε προσγείωση θα του έκλειναν το μάτι. Ο κόσμος στον οποίον δεν θα χρειάζονται γενναίοι άνθρωποι, όμως, δεν θα υπάρξει ποτέ, διότι πάντα οι άνθρωποι θα έχουμε ανάγκη κάποιους να υπερβούν τα όρια.

 Ο πιλότος μας ήρθε μια μέρα στα μέσα Μαΐου και μας χαιρέτησε στο πινγκ πονγκ. Λέει, παιδιά, εγώ θα σας ξαναδώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το Σεπτέμβριο. Χαμογελαστός. 

Χτες πάγωσε το αίμα μου όταν άκουσα για το δυστύχημα, δίσταζα να μπω να διαβάσω τα ονόματα. Θα μου πεις, έχει σημασία αν είναι ένας άνθρωπος που ξέρεις, ή δύο που δεν ξέρεις; 

Στην πραγματικότητα όχι. 

Αλλά, τον Σεπτέμβριο, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα του κάνω όλες εκείνες τις μπανάλ ερωτήσεις που δίσταζα. Και δεν θα ντραπώ να του δείξω πόσο τον θαυμάζω. 


Πηγή: Protagon.gr

Το Μαξίμου, οι διακοπές στην Πάτμο, το ζεϊμπέκικο του κ. Πατούλη και το εξιλαστήριο θύμα





Την παραίτησή του για προσωπικούς λόγους υπέβαλε χθες ο Νότης Μηταράκης, η οποία έγινε αποδεκτή από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Στη θέση του τέως υπουργού Προστασίας του Πολίτη τοποθετείται ο μέχρι πρότινος αν. υπουργός Αθλητισμού Γιάννης Οικονόμου και τη δική του θέση αναλαμβάνει ο βουλευτής Κυκλάδων Γιάννης Βρούτσης

Οσον αφορά τους λόγους που η παραίτηση έγινε δεκτή, από το Μαξίμου σημειώνουν μια σειρά από λόγους, όπως το γεγονός ότι ο υπουργός «απουσίαζε εκτός Αθηνών τις τελευταίες ημέρες που δίνονταν μάχες», ενώ οι ίδιες πηγές πρόσθεταν ότι «έτσι θα γίνεται πλέον για όλους» και τόνιζαν πως ο πρωθυπουργός δεν θα ανεχθεί παρόμοιες συμπεριφορές.

Παράλληλα όμως, στην περίπτωση του κ. Μηταράκη υπήρχε το βάρος των αστοχιών, όπως λέγεται, για την έφιππη αστυνομία και την πανεπιστημιακή αστυνομία, που υπήρξε σύγχυση για το τι μέλλει γενέσθαι, εάν καταργείται ή όχι, κάτι που προκάλεσε την παρέμβαση του πρωθυπουργού.

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί στο Μέγαρο Μαξίμου για την πρωτοφανή πυρκαγιά εντός της 111 Πτέρυγας Μάχης (Π.Μ.) της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.), ένα στρατόπεδο ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια. Οπως καταγράφηκε και στο σχετικό βίντεο, όταν ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ ενημέρωσε για την πυρκαγιά τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, υπήρξε έντονος προβληματισμός για το αδιανόητο περιστατικό.

Επισήμως στο Μαξίμου παραπέμπουν στις δηλώσεις του Νίκου Δένδια, ο οποίος διέταξε κατεπείγουσα ένορκη διοικητική εξέταση για τις εκρήξεις στη Νέα Αγχίαλο. Οπως είναι σε θέση να γνωρίζει η «Κ», έχει δοθεί εντολή από το Μαξίμου στον Νίκο Δένδια «το μαχαίρι να φτάσει στο κόκαλο» και να αποδοθούν ευθύνες για την πρωτοφανή πυρκαγιά.

Την ίδια ώρα, υπήρξε παραγγελία από την Εισαγγελία Βόλου για άμεση διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης που θα διερευνήσει το πώς εκδηλώθηκαν ταυτόχρονα τόσες πυρκαγιές στη Μαγνησία, αλλά και το γεγονός ότι αυτές οι φωτιές δεν είχαν συνηθισμένη έκταση και ένταση και προκάλεσαν ανυπολόγιστες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον, σε ζωικό κεφάλαιο, σε πολλά κτίρια, σε βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, σε καλλιέργειες και υποδομές και βέβαια οδήγησαν στην απώλεια δύο ανθρώπων στο Χοροστάσι Αλμυρού και στον Αγιο Γεώργιο Φερών.

Εντολή από το Μαξίμου στον Νίκο Δένδια «το μαχαίρι να φτάσει στο κόκαλο» και να αποδοθούν ευθύνες στην 111 Πτέρυγα Μάχης.

Αυστηροποίηση πλαισίου

Πλην της πρωτοφανούς κατάστασης που προέκυψε στη Νέα Αγχίαλο, στην κυβέρνηση κάνουν έναν πρώτο απολογισμό του πρώτου μήνα της κυβέρνησης. Αρχικά στα θετικά πιστώνεται το γεγονός ότι βασικές προεκλογικές εξαγγελίες «πέρασαν» ήδη από τον πρώτο μήνα.

Το σημαντικό νομοσχέδιο για την ψήφο των αποδήμων είναι γεγονός, όπως και το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που περιλαμβάνει σχεδόν το 50% των δεσμεύσεων της κυβέρνησης. Τα θετικά νέα επισκιάστηκαν ωστόσο από τις μεγάλες πυρκαγιές, με αποκορύφωμα την πυρκαγιά στην 111 Πτέρυγα Μάχης και τις εκρήξεις πυρομαχικών.

Επίσης, η εκτεταμένη φωτιά στη Ρόδο και οι υπόλοιπες ανά την Ελλάδα που ξέφυγαν και σε πολλές περιπτώσεις μπήκαν σε οικισμούς, δεν μπορεί να ικανοποιούν την κυβέρνηση, που αντιλαμβάνεται πως πρέπει να κινηθεί διαφορετικά.

Ηδη ο πρωθυπουργός προανήγγειλε ένα νέο σχέδιο που θα παρουσιαστεί από τον Σεπτέμβριο για την πρόληψη των πυρκαγιών, καθώς χρειάζεται ριζικός ανασχεδιασμός. Το γεγονός άλλωστε ότι η Ελλάδα διαθέτει πολλά μέσα πυρόσβεσης αλλά παρ’ όλα αυτά δεν καταφέρνει να ελέγξει τις πυρκαγιές δείχνει πως χρειάζεται αλλαγή πλάνου και επανασχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα.






πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/562543972/to-ostiko-kyma-tis-n-agchialoy-paresyre-ton-mitaraki/?utm_source=piano&utm_medium=email&utm_campaign=morning_briefing&pnespid=WrQt.VgK5ygAjAWRsc2NRhtLp0tkzOd.uV5eH.0KKZXK3CEjGpEOQYEtPQ6FPtRCcvaczQar