Το Βλέμμα μεταξύ δυο γενεών Ελλήνων

Προβολή εικόνας στο Twitter

   Από την παρέλαση της Ομογένειας για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940, με την συμμετοχή Ευζώνων από την Προεδρική Φρουρά,στη Νεα Υορκη.

   Απολαύστε το μοναδικά υπέροχο βλέμμα μεταξύ δυο γενεών Ελλήνων



pic.twitter.com/mRddhIOiCi

Κερδύλλια: Το χωριό που σβήστηκε από τον χάρτη από τους ναζί

Χαλάσματα, όπου τις νύχτες κραυγάζουν κουκουβάγιες, έχουν απομείνει, μαζί με δύο επιτύμβιες πλάκες, για να θυμίζουν τον μεγάλο χαλασμό. Δεξιά κάτω, ο Παναγιώτης Τσάγκας, 14χρονος αυτόπτης μάρτυς στις 17/10/1941, με τη σύζυγό του. «Συγκέντρωσαν με βία στην πλατεία όλους τους αρσενικούς», θυμάται.

Επί πολλά χρόνια τα παιδάκια σε ένα ορεινό χωρίο των Σερρών, τα Κερδύλλια, στον Στρυμονικό Κόλπο, νόμιζαν ότι οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο φορούν μόνο μαύρα ρούχα. Αυτό έβλεπαν στο χωριό τους, μαυροφορεμένες τις αδερφές, τις μάνες, τις συγχωριανές, έτσι πίστευαν ότι γίνεται παντού. Και ξαφνιάζονταν όταν αργότερα αντίκριζαν πολύχρωμα φορέματα και μαντίλες.

Οι γυναίκες στα Κερδύλλια, εκτός από μαυροφόρες, δεν γεννούσαν, και έτσι το μόνο κλάμα που ακουγόταν ήταν το μοιρολόι τους στον τόπο όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή οι άντρες τους, τα αδέρφια, οι πατεράδες, όλοι οι άρρενες ηλικίας δεκαπέντε έως 65 χρόνων. Διακόσιοι τριάντα ένας στον αριθμό, χτυπημένοι από τις σφαίρες του γερμανικού αποσπάσματος στην πλατεία του χωριού. Οι Γερμανοί, αφού εξόντωσαν το ανδρικό στοιχείο, έβαλαν φωτιά και έκαψαν όλα τα σπίτια του χωριού.

Τα Κερδύλλια έσβησαν από τον χάρτη, καθώς οι εναπομείναντες κάτοικοι, γυναίκες, παιδιά, υπερήλικες, προτίμησαν να το εγκαταλείψουν για πάντα και, σήμερα, με ένα άλλο χωριό στη Γαλλία, όπου οι Γερμανοί σκότωσαν τους εξακόσιους κατοίκους του, είναι τα μοναδικά στην Ευρώπη που δεν κατοικήθηκαν ξανά.

Το βιολογικό ρολόι όσων επέζησαν –των γυναικόπαιδων και ελάχιστων ανδρών που έτυχε να απουσιάζουν δηλαδή– άλλαξε στις 3.30 τα ξημερώματα στις 17 Οκτωβρίου του 1941, όταν τμήματα του γερμανικού στρατού εισήλθαν στους δύο οικισμούς, απέχοντες γύρω στα δύο χιλιόμετρα στη δασοσκεπή πλαγιά, τα Ανω και Κάτω Κερδύλλια. Δεν είχε προηγηθεί κάποια αιματηρή συμπλοκή γερμανικών δυνάμεων και αντιστασιακών ομάδων που στην περιοχή βρίσκονταν ακόμα στα σπάργανα, πασχίζοντας να αρπάξουν κάποια όπλα από σταθμούς της χωροφυλακής για να μπορούν να προβούν σε επιθέσεις, ώστε να δοθεί η αφορμή για τόσο σκληρά αντίποινα.

Η καταγγελία ενός καλόγερου γειτονικής μονής στις γερμανικές αρχές ότι τον λήστεψε κάποιο αμφιλεγόμενο άτομο από τα Κερδύλλια, που μπορεί να σχετιζόταν με κάποιους άλλους κατοίκους για τους οποίους υπήρχαν φήμες ότι είχαν βγει στο βουνό, φαίνεται ότι υπήρξε η αφορμή για να στείλουν το μήνυμα οι κατοχικές δυνάμεις. «Ορμησαν στα σπίτια με φακούς και συγκέντρωσαν με βία στην πλατεία όλους τους αρσενικούς», αφηγείται στην «Κ» ο 90χρονος σήμερα Παναγιώτης Τσάγκας, που ήταν τότε μόλις 14 χρόνων.

«Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος της κοινότητας και απουσίαζε στη Θεσσαλονίκη για να ζητήσει από τον στρατιωτικό διοικητή των Γερμανών έλεος για το χωριό. Με έβαλαν κι εμένα στη γραμμή, αλλά ένας συνταγματάρχης με ρώτησε πόσων χρονών είμαι και, όταν του απάντησα, μου είπε να πάω στη μάνα μου. Προτού προλάβω να απομακρυνθώ, έπεσε μια φωτοβολίδα από τα Ανω Κερδύλλια που αποτελούσε το σήμα ότι ήταν και εκεί έτοιμοι οι Γερμανοί να αρχίσουν τις εκτελέσεις. Τους σκότωσαν όλους με πολυβόλα. Μετά άρχισαν να καίνε τα σπίτια και προς το απόγευμα ένας πυκνός μαύρος καπνός κάλυπτε την πλαγιά».

Οι γυναίκες και οι γέροντες ανέλαβαν το βαρύ φορτίο του ενταφιασμού των δικών τους ανθρώπων και, μέχρι το τέλος της Κατοχής και του Συμμοριτοπολέμου, παρέμειναν στο κατεστραμμένο χωριό φροντίζοντας τους νεκρούς τους ή σκόρπισαν σε συγγενείς και φίλους στην ευρύτερη περιοχή. Δεν ήταν εύκολο να συνεχίσουν εκεί τη ζωή τους, σε έναν τόπο που θα τους θύμιζε τον εφιάλτη που έζησαν, και έτσι στις αρχές της δεκαετίας του ’50 το κράτος τούς έχτισε σπίτια στην ακτή του Στρυμονικού όπου δημιουργήθηκαν τα σημερινά Νέα Καρδύλλια.

Ο δικηγόρος της περιοχής Δημήτρης Γαρούφας λέει πως θα πρέπει η Γερμανία να αναστηλώσει το χωριό, όχι για να κατοικηθεί εκ νέου, αλλά για να γίνει μουσείο που θα θυμίζει τη βαρβαρότητα των ναζί. Ο δημοτικός σύμβουλος Κωνσταντίνος Ψαράς τονίζει πως το θέμα έχει και την ηθική του πλευρά και γι’ αυτό θα πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Μόνο οι κουκουβάγιες

Μερικά χαλάσματα, όπου τις νύχτες κραυγάζουν κουκουβάγιες, έχουν απομείνει, μαζί με δύο επιτύμβιες πλάκες, στους δύο αφανισμένους οικισμούς, για να θυμίζουν τον μεγάλο χαλασμό. Οι παλαιότεροι θυμούνται πως τους ελάχιστους που επέζησαν, μετά την απελευθέρωση στα πανηγύρια στα γύρω χωριά τούς έβαζαν, σε ένδειξη τιμής, να σέρνουν πρώτοι τον χορό.

πηγή:http://www.kathimerini.gr/932256/article/epikairothta/ellada/kerdyllia-to-xwrio-poy-svhsthke-apo-ton-xarth-apo-toys-nazi

Οκτωβριανή επανάσταση: Το μεγάλο ψέμα

Καθισμένος αναπαυτικά στο στούντιο της κρατικής ΕΡΤ προχθές ένας «επαναστάτης» του γλυκού νερού μιλούσε για την Οκτωβριανή επανάσταση. Ήταν ένας από αυτούς που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει σε διάφορα πόστα για να του περνάνε την προπαγάνδα, σιτιζόμενοι με χρήματα του Ελληνικού λαού.

Δυο παρουσιαστές-κρατικοί υπάλληλοι, μια κοπέλα και ένας άνδρας, τον άκουγαν αποσβολωμένοι να απεραντολογεί. Με μαρξιστικά τσιτάτα και ασύστολα ψέματα, χωρίς να του κάνουν καμία ερώτηση, χωρίς μια έστω τυπική παρέμβαση…

Ο τύπος παίζοντας χωρίς αντίπαλο, οργίαζε. Μας εξυμνούσε τις «δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο». Την «πρώτη εργατική επανάσταση». Την «κατάλυση της Τσαρικής ολιγαρχίας». Το «πέρασμα των μέσων παραγωγής στο λαό». Όλο τέλος πάντων το αριστερό αφήγημα για τα γεγονότα του 1917. Όπως του το είχαν διδάξει στις κομματικές σχολές της αριστεράς…

Επειδή σίγουρα τον άκουγαν και κάποιες νεώτερες γενιές που δεν έχουν ιδέα, θα πιαστώ από την τελευταία ατάκα του αριστερού ινστρούχτορα ότι «η Οκτωβριανή επανάσταση επιβεβαίωσε τον Μαρξιστικό ντετερμινισμό περί της προλεταριοποίησης της εργατικής τάξης σε συνθήκες καπιταλισμού με αποτέλεσμα την «επανάσταση» και την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού»!…

ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ

Το μεγαλύτερο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ.

Η Ρωσία το 1917 δεν ήταν μια ώριμη καπιταλιστική χώρα, αλλά ένα αυταρχικό φεουδαρχικό καθεστώς, χωρίς κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως την γνωρίζουμε στον δυτικό κόσμο. Άρα έχουμε την πρώτη, εκ των πολλών, αντίφαση του Μαρξισμού.

Αξίζει δε, να εξετάσουμε τις συνθήκες της εποχής εν μέσω του Α’ παγκοσμίου πολέμου και τις γεωπολιτικές συνθήκες που διαμορφώνονταν.

Η Ρωσία βρίσκονταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Γερμάνια. Ενώ η Ρωσία γνώριζε τη μια ήττα μετά την άλλη, οι βλέψεις της προς τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και την έξοδο της στη Μεσόγειο ήταν αμετακίνητες.

Οι συνεχείς ήττες της Ρωσίας δημιούργησαν ένα αίσθημα αμφισβήτησης του λαού εναντίον της ικανότητας του Τσάρου Νικολάου Β’, να οδηγήσει τη χώρα σε μια νικηφόρα έκβαση.

Αποτέλεσμα αυτού η αυθόρμητη Φεβρουαριανή Επανάσταση και η πτώση του Τσαρισμού. Η πρώτη Δημοκρατία στην ιστορία της Ρωσίας εγκαθιδρύθηκε εκείνη την εποχή με την κυβέρνηση Κερένσκυ. Από τους πρώτους νόμους που ψήφισε η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της Ρωσίας, ήταν ο επαναπατρισμός των εξορίστων.

Ο Λένιν ήταν τότε εξόριστος στην Ελβετία. Εκμεταλλευόμενος το νόμο αυτό, ήρθε σε συμφωνία με την γερμανική κυβέρνηση και τον τελευταίο αυτοκράτορα της Γερμανίας Κάιζερ, να του δοθούν όλα εκείνα τα μέσα που θα τον βοηθούσαν να καταλάβει την κυβέρνηση.

Ο τότε υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Ρίχαρντ φον Κόλμαν, σε μια επιστολή του προς τον Κάιζερ εξηγούσε με λεπτομέρεια γιατί η επικράτηση του Λένιν θα είχε γεωπολιτικά οφέλη της Γερμανίας έναντι της Ρωσίας.

Στις 8 Απριλίου 1917 ο Λένιν με τη βοήθεια των Γερμανών επιβιβάζεται σε ένα «σφραγισμένο τρένο» που δεν θα περνούσε κανένα έλεγχο. Μαζί του είχε 32 μπολσεβίκους, χρήματα και τεχνική υποστήριξη.

Κατά την άφιξη τους στην Αγία Πετρούπολη οι βουλευτές των άλλων κομμάτων κατηγορούσαν τους Μπολσεβίκους ως Γερμανούς κατασκόπους. Είθε η ιστορία να τους δικαιώσει.

ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ

Ξημερώματα στις 25 Οκτωβρίου μια ένοπλη ομάδα Μπολσεβίκων κατέλαβε το σιδηροδρομικό σταθμό της Βαλτικής. Άλλη, τις γέφυρες του Νέβα ποταμού που διασχίζει την Αγ. Πετρούπολη. Μια άλλη το ταχυδρομείο, το τηλεγραφικό πρακτορείο, το τηλεφωνικό κέντρο, τα δημόσια κτήρια, το εργοστάσιο ηλεκτρικού ρεύματος, τα τυπογραφεία, τις αποθήκες τροφίμων και την Κεντρική Τράπεζα.

Η κατάληψη όλων των νευραλγικών σημείων έγινε χωρίς καμία αντίσταση και χωρίς κανένα θύμα.

Την άλλη μέρα το πρωί οι κάτοικοι της πόλης ξύπνησαν και πληροφορήθηκαν ότι την εξουσία ανέλαβε η «Στρατιωτική Επαναστατική Επιτροπή» και η προσωρινή κυβέρνηση Κερένσκυ καθαιρέθηκε, ενώ αυτή βρίσκονταν στα Χειμερινά Ανάκτορα. Μετά δυο μέρες οι Μπολσεβίκοι καταλαμβάνουν τα Χειμερινά Ανάκτορα αιχμαλωτίζοντας όλους τους Υπουργούς. Η αντίσταση στα Ανάκτορα ήταν υποτυπώδης και οι νεκροί από την ιστορική αυτή «σύγκρουση» της Αστικής και εργατικής τάξης, ήταν μόνο 6 νεκροί και μάλιστα από τη μεριά των μπολσεβίκων , όπως αναφέρει ο Σ. Γιόφ μέλος της «Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής» σε άρθρο του στην εφημερίδα της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Η πρώτη κίνηση της «Πρώτης Φοράς …» κομμουνιστικής κυβέρνησης, ήταν η συμφωνία ειρήνης με τους Γερμανούς που ήδη είχαν καταλάβει το ¼ της Ρωσίας. (Αργότερα με την ήττα της Γερμανίας από τους συμμάχους, εδόθησαν πίσω)

Πρωτύτερα οι Γερμανοί είχαν συνάψει σχέσεις με τους Τούρκους για τον έλεγχο των στενών του Βοσπόρου και η νέα κομμουνιστική κυβέρνηση ματαίωσε τα σχέδια της Ρωσίας για έξοδο της στο Αιγαίο.

Σημειωτέον ο Κεμάλ οργάνωνε στρατό εναντίον των Ελλήνων. Αυτός που οργάνωσε το στρατό του Κεμάλ ήταν ο στρατηγός Βασίλιεβιτς Φρούντζε. Ποιος ήταν αυτός; Ήταν ο στρατάρχης του Λένιν. Έτσι για να μη ξεχνούμε ότι και οι μπολσεβίκοι και οι εγχώριοι κομμουνιστές έδρασαν συντεταγμένα εναντίον του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Και κλείνω την παρένθεση.

Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΗΤΤΑ ΤΩΝ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ

Στις 12 Νοέμβριου, επανέρχομαι, ήταν προγραμματισμένες εθνικές εκλογές. Οι οποίες δεν ματαιώθηκαν από τους μπολσεβίκους που υπολόγιζαν ότι το αποτέλεσμα θα νομιμοποιούσε την επανάσταση τους. Μάταια όμως, το Μπολσεβικικό κόμμα απέσπασε μόνο το 25% των ψήφων, έναντι του 58% των Εσέρων Σοσιαλεπαναστατών. Οι φιλελεύθεροι Καντέ συγκέντρωσαν 13% και οι Μενσεβίκοι μόλις το 4%.

Στην πρώτη μόλις συνεδρίαση της νέας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης ο υποψήφιος των Μπολσεβίκων για πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης μειοψήφησε έναντι της συμμαχίας των υπολοίπων κομμάτων. Οι μπολσεβίκοι απεχώρησαν καταγγέλλοντας την «αντεπαναστατική πλειοψηφία» ότι ετοιμάζεται να διαπράξει εγκλήματα κατά του λαού.

Μετά λίγες ώρες ο αρχηγός της φρουράς των ανακτόρων και οι άντρες της πολιτοφυλακής Του Λένιν, «ΤΣΕΚΑ», εισέβαλαν στο κοινοβούλιο και διέκοψαν βιαίως τη λειτουργία της βουλής.

Καμία λαϊκή επανάσταση δεν έγινε. Μια χούφτα συνωμότες, εκμεταλλευόμενοι τις ελευθερίες που θεσμοθέτησε η πρώτη δημοκρατική Ρωσική κυβέρνηση, την ανέτρεψαν την ώρα που τους νομιμοποιούσε.

ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ ΑΝΕΤΡΕΨΑΝ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Οι μπολσεβίκοι κομμουνιστές δεν ανέτρεψαν κανέναν καπιταλισμό και καμία ολιγαρχία του πλούτου. Το μόνο που ανέτρεψαν ήταν ο εν δυνάμει εκδημοκρατισμός της Ρωσίας για χάριν των δικών τους και των γερμανικών συμφερόντων. Έκτοτε κυβέρνησαν για 74 χρόνια χωρίς ούτε μια φορά να προσφύγουν στο λαό για λαϊκή νομιμοποίηση. Τα αποτελέσματα των εξαθλιωμένων προλεταριάτων του Υπαρκτού Σοσιαλισμού γέννησαν την ανάγκη εκδημοκρατισμού. Και τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας των, σε πείσμα της μαρξιστικής ιδεολογίας.

Πραξικόπημα λοιπόν του Λένιν με μια ασήμαντη μειοψηφία Μπολσεβίκων, εναντίον της νόμιμης και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης Κερένσκυ. Αυτό ήταν το αριστερό αφήγημα της «Οκτωβριανής επανάστασης». Ένα μεγάλο ιστορικό ψέμα για την μισή ανθρωπότητα. Και ένα όνειρο για την άλλη μισή που το πίστεψε αλλά ξύπνησε από τον εφιάλτη όταν κάποτε ξημέρωσε. Χωρίς μέσα στα ερείπια που άφησε πίσω του αυτό το όνειρο, να βρεθεί ούτε ένας να την υπερασπισθεί. Σαν »παγκόσμια αξία» όπως για δεκαετίες θεωρούνταν. ΑΠΛΑ κατέρρευσε παταγωδώς αποκαλύπτοντας ένα τεράστιο ψέμα, που κανείς δεν θέλει όχι μόνο να μην ξαναζήσει. Αλλά ούτε να το θυμάται…

Πηγή άρθρου: http://new-deal.gr/oktovriani-epanastasi-to-megalo-psema/#ixzz4wu0eHkXd

Συντάξεις: Απαιτούμαι το 100% της αποκατάστασης και ΟΧΙ στην κοροϊδία του 50% + 50% = 10% !!

      Η αίσθηση του αποκόμισε, μεγάλος αριθμός συναδέλφων, από την διαβεβαίωση του αντιπροέδρου των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ.Παναγιώτη Σγουρίδη, ότι το ΥΠΕΘΑ είναι έτοιμο να υλοποιήσει τις αποφάσεις του ΣτΕ, ως προς το υπόλοιπο του 50% ποσό,το οποίο είναι ήδη εξασφαλισμένο, είναι ότι:
     . Η σημερινή συγκυβέρνηση, θα ακολουθήσει τον οικονομικό δρόμο της εξαπάτησης, αυτόν δηλαδή που χάραξε παρανομώντας, η προηγούμενη συγκυβέρνηση, καθόσον αποφάσισε να μην καταβάλει τα οφειλόμενα εις το όλον, αλλά το 50% αυτών και σε 36 μηνιαίες,  μέχρι την 31- 12 2017 και τα οποία είναι στην στην κυριολεξία ψίχουλα και αυτό γιατί:
        >.  Διατηρήθηκε στις συντάξεις η μείωση του ν. 4093/12, με αποτέλεσμα μετά την μερική αποκατάσταση, να αυξηθεί το παρακρατούμενο ποσό, ενώ η 2192/2014   απόφαση του ΣτΕ, διέτασσε την επαναφορά των συντάξεων στα επίπεδα του Ιουλίου 2012.
       >.  Για το ετήσιο φιλοδώρημα υποχρεωνόμαστε να υποβάλουμε συμπληρωματικές φορολογικές δηλώσεις, με αποτέλεσμα, το ίδιο ποσό να φορολογείται δύο φορές !

      Για την ιστορία του θέματος και επειδή μεγάλος αριθμός συναδέλφων δεν γνωρίζει, η δεν θέλει να γνωρίζει για ευνόητους  λόγους(!!) θυμίζουμε τα παρακάτω:  
      .  Όπως είναι γνωστό, με την υπ’αριθμ. 2192/2014 απόφαση της Ολομέλειας του Σ.τ.Ε είχε κριθεί η αντισυνταγματικότητα του ν.4093/12 βάσει του οποίου είχαν επιβληθεί για πρώτη φορά στις συντάξεις μας, παράνομες, στοχευμένες και δυσβάσταχτες περικοπές

    .   Στη συνέχεια και με δεδομένο ότι, η κυβέρνηση αντί να εφαρμόσει την απόφαση, εις το όλον όπως προσδιόριζε η παραπάνω απόφαση την εφήρμοσε μερικώς και προέβη στη θέσπιση του ν.4307/14 βάσει του οποίου ρυθμιζόταν η καταβολή του 50% των παρανόμως  παρακρατηθέντων ποσών, σε 36 μηνιαίες δόσεις.
  . Την 13 Μαΐου 2016 η Ολομέλεια του ΣτΕ, δημοσίευσε την υπ΄ αριθ. 1128/2016 απόφασή του, βάσει της οποίας κρίθηκε οριστικά η αντισυνταγματικότητα του ν.4307/14.

    Εκτιμούμε πως το ΥΠΕΘΑ, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει, άπαξ δια παντός, την θέση του και ταυτόχρονα να μας πείσει, όχι μόνο για το υπόλοιπο 50% αλλά και τι πρόκειται να πράξει και για το προηγούμενο 50% που ήταν 100% κοροϊδία.

    

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά....

ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ

Όλοι εσείς που με διαβάζετε, κατά πάσα… βεβαιότητα δεν ζούσατε την 28η Οκτωβρίου του 1940!

Αν είχατε γεννηθεί τότε, σήμερα θα είστε τουλάχιστον 77 ετών. Κι αν ήσασταν σε ηλικία να πάτε να πολεμήσετε τότε, θα πρέπει να είστε σήμερα τουλάχιστον 96 ετών.

Αν υπάρχει ανάμεσά σας αναγνώστης τέτοιας ηλικίας, δεν χρειάζεται να διαβάσει τις επόμενες γραμμές. Τις γράφω για όλους τους υπόλοιπους.

Η Ελλάδα το 1940 ήταν μια χώρα πρόσφατα ηττημένη στρατιωτικά (το 1922), χρεοκοπημένη οικονομικά (από το 1932), ασταθής πολιτικά, με την δημοκρατία της καταργημένη και τους εκλεγμένους ηγέτες της στην εξορία ή στη φυλακή ή σε «κατ’ οίκον περιορισμό», πάνω απ’ όλα, μια χώρα «εγκαταλελειμμένη γεωπολιτικά».

Με τους «παραδοσιακούς συμμάχους» της (Γάλλους και Βρετανούς) να έχουν συντριβεί τότε σε όλα τα μέτωπα από τις δυνάμεις του «άξονα».

Και με Πρωθυπουργό τότε ένα δικτάτορα, τον Ιωάννη Μεταξά, που όμως είχε δύο αρετές:

• Πρώτον, έβλεπε μπροστά και σχεδίαζε το μέλλον.
• Και δεύτερον, έβαζε την Πατρίδα πάνω απ’ όλα και κυρίως πάνω από τις ιδεοληψίες του.

ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΜΟΝΗ

Με δύο λόγια, η Ελλάδα ήταν τότε ένα μικρό σκαρί, ένα «καρυδότσουφλο», μόνο του, στο μέσο μιας πρωτοφανούς καταιγίδας, που είχε ήδη «καταπιεί» άλλα «πλεούμενα», πολύ πιο μεγάλα, πολύ πιο στέρεα, πολύ πιο ανθεκτικά.

Αν το καλοσκεφτείτε, οι Έλληνες εκείνης της εποχής δεν είχαν κανένα λόγο να είναι… «αισιόδοξοι» για ο,τιδήποτε! Αντίθετα είχαν κάθε λόγο να φοβούνται τα πάντα. Και κυρίως τα χειρότερα…

Αν κοίταγαν πίσω, τα τελευταία 20 χρόνια περίπου (τόση είναι η «ενεργός μνήμη των πολιτών») είχαν να θυμούνται μόνο καταστροφές.

Πολέμους, ξεριζωμούς, προσφυγιά, εσωτερικές αναταραχές, εξωτερικές ταπεινώσεις, διχασμούς, αλλεπάλληλα στρατιωτικά πραξικοπήματα, συνεχείς πολιτειακές αλλαγές, χρεοκοπία, πολιτική αστάθεια και τελικά δικτατορία.

Υπήρξε κι ένα «φωτεινό διάλειμμα» που κράτησε μόνο τέσσερα χρόνια η εποχή του «ύστερου» Βενιζέλου, 1928-1932. Αλλά αυτό είχε ήδη λήξει, οριστικά και άδοξα. Πράγματι, ανάμεσα στο 1922 και το 1940 είχαν συμβεί παρά πολλά στην Ελλάδα. Και τα περισσότερα δραματικά.

ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ

Αν πάλι οι Έλληνες της εποχής εκείνης ξεχνούσαν προς στιγμήν το παρελθόν και κοιτούσαν γύρω τους, «στο παρόν», στον υπόλοιπο κόσμο της εποχής εκείνης – άλλη μαυρίλα κι αυτή.

• Η Γαλλία είχε ήδη ηττηθεί, είχε καταληφθεί από τη Ναζιστική Γερμανία κι είχε διαμελιστεί, λίγους μήνες πριν.
• Η Βρετανία είχε ταπεινωθεί από τους Ναζί στην Δουνκέρκη και στη Νορβηγία, ενώ τα Γερμανικά «στούκας», πριν ένα μόλις μήνα, ισοπέδωναν καθημερινά το Λονδίνο.
• Η Σοβιετική Ρωσία και η Γερμανία του Χίτλερ σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους είχαν διαμελίσει την Πολωνία (και ο Στάλιν είχε «απορροφήσει» τις Βαλτικές Δημοκρατίες κι είχε επιτεθεί στη Φιλανδία).
• Η Τσεχοσλοβακία είχε διαμελιστεί, με σύμφωνη γνώμη όλων, δύο χρόνια νωρίτερα.
• Η Φασιστική Ιταλία είχε ήδη καταλάβει την Αλβανία και απειλούσε πλέον ευθέως την Ελλάδα – και από ξηράς και από θάλασσα (στο Ιόνιο βέβαια – αλλά και στο Αιγαίο με ορμητήριο τα Δωδεκάνησα που βρίσκονταν από 30ετίας υπό Ιταλική κατοχή).

Λίγους μήνες πριν είχε βυθιστεί και το Ελληνικό Πολεμικό «Έλλη» στο λιμάνι της Τήνου. Επισήμως από «άγνωστο υποβρύχιο». Ανεπισήμως, όμως, όλοι οι Έλληνες ήξεραν την αλήθεια.

Παντού γύρω μας, κράτη διαλύονταν, έθνη καταποντίζονταν, λαοί υποδουλώνονταν. Κυριολεκτικά, οι Έλληνες τότε δεν είχαν ούτε που να ελπίσουν ούτε από πού να πιαστούν.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Το ηθικό ενός λαού, διαμορφώνεται κάθε φορά σε δύο διαστάσεις:

• Είτε κοιτώντας πίσω, μέχρι δύο δεκαετίες…
• Είτε κοιτώντας γύρω του, στην «εγγύς γειτονιά» του ή και πιο πέρα…

Η πρώτη είναι η «ιστορική συνείδηση» της κοινής γνώμης. Η δεύτερη είναι η διάχυτη «γεωπολιτική αίσθηση» της κοινωνίας.

Ε λοιπόν, τον Οκτώβριο του 1940, και οι δύο ήταν… «μαύρες και άραχνες» για τους Έλληνες! Κανονικά θα έπρεπε να φοβούνται. Στα όρια του πανικού.

Κι όμως δεν φοβούνταν!

Κι αυτό είναι το εκπληκτικό. Το αληθινά «ανεξήγητο».

Αν διαβάσει κανείς τον Ελληνικό Τύπο της περιόδου εκείνης – πολιτικό και λογοτεχνικό – μόνο διάχυτο φόβο δεν διαπιστώνει!

Παρά τη λογοκρισία της δικτατορίας Μεταξά και των «κυνηγητό» των «διαφωνούντων» διανοουμένων, υπήρχε τότε αξιόλογη αρθρογραφία, αλλά και ζωντανή λογοτεχνική παραγωγή.

Περιέργως πολύ πιο αξιόλογη απ’ ό,τι σήμερα, που δεν έχουμε καμιά λογοκρισία (πέρα από την άτυπη ιδεολογική τρομοκρατία της «πολιτικής ορθότητας» βέβαια).

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΠΑΡΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Για σκεφτείτε το μόνο: Τότε σε συνθήκες δικτατορίας υπήρχε πνευματική ζωντάνια που σήμερα δεν υπάρχει. Και το κυριότερο, τότε δεν υπήρχε φόβος.

Το ξέρουμε κι από αλλού: Όταν ξέσπασε ο Πόλεμος, περιέργως έγινε… «λαϊκό πανηγύρι»! Κανονικό, όμως. Και αναπάντεχο.

Πανηγύρι στην επιστράτευση, πανηγύρι στους δρόμους, πανηγύρι στα θέατρα της πρωτεύουσας που ανέβαιναν με πυρετώδεις ρυθμούς οι αντιφασιστικές επιθεωρήσεις…

Ρώτησα κάποτε τον παππού μου, τι έκανε εκείνες τις πρώτες μέρες του Πολέμου.

Μου απάντησε:

Πήγαινα στη δουλειά μου κανονικά το πρωί και τα βράδια έπαιρνα τη γιαγιά σου και βγαίναμε με φίλους, είτε σε ταβερνάκια όπου ξεφαντώναμε, είτε στα θέατρα, όπου επίσης ξεφάντωνε το κοινό με τα επιθεωρησιακά νούμερα και τα «τραγούδια της Νίκης» – που τα είπαν τότε όλες οι μεγάλες ντίβες της εποχής με πρώτη βέβαια τη Σοφία Βέμπο.

Μικρή «λεπτομέρεια»: Ο παππούς και η γιαγιά είχαν τότε στον Πόλεμο, ένα γιό αξιωματικό καριέρας, ένα γιό έφεδρο αξιωματικό και ένα γαμπρό απλό – αλλά μάχιμο – στρατιώτη! Όλους στην πρώτη γραμμή, όπου μαίνονταν οι μάχες και θέριζε το θανατικό και τα κρυοπαγήματα. Το ίδιο και όλοι οι φίλοι τους με τους οποίους συναντιούνταν τα βράδια και ξεφάντωναν.

ΕΤΡΕΜΕ ΤΟ ΦΥΛΛΟΚΑΡΔΙ ΤΟΥΣ

Δεν ανησυχούσατε για τα παιδιά σας, τον ρώτησα κάποτε…

Έτρεμε το φυλλοκάρδι μας, απάντησαν σχεδόν με μια φωνή παππούς και γιαγιά.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κάποιοι από τους γνωστούς και φίλους είχαν αρχίσει τότε να παίρνουν τα «ειδοποιητήρια» του Γενικού Επιτελείου:

• Με θλίψη σας ανακοινώνουμε ότι ο γιός σας (τάδε τάδε) έπεσε ηρωικώς μαχόμενος υπέρ Πατρίδος κλπ. κλπ…»
• Και πώς με τέτοια αγωνία είχατε το κουράγιο να βγαίνετε και να κυκλοφορείτε; ξαναρώτησα…
• Μα γι’ αυτό βγαίναμε, για να παίρνουμε κουράγιο από τους γύρω μας. Και δούλεψε. Και γιατί τα παιδιά μας που πολεμούσαν ακόμα – και νικούσαν πια – αυτό μας παρότρυναν. Να μη χάσουμε την αισιοδοξία μας!
• Δεν πάμε, απλώς, να πολεμήσουμε μας έλεγαν φεύγοντας. Πάμε να νικήσουμε… Κι όταν μας έγραφαν από το μέτωπο, άρχιζαν και τέλειωναν με τις ίδιες λέξεις
• Νικάμε! Τους πήραμε φαλάγγι! Δικό μας το Αργυρόκαστρο! Ελληνική σημαία στην Κορυτσά! Σπάσανε τα μούτρα τους οι Ιταλοί, στην περιβόητη «εαρινή επίθεση».
• Κι εμείς από τα μετόπισθεν φωταγωγούσαμε τα βράδια την Ακρόποληκαι στηνόμασταν από κάτω να ’ρθουν να μας βομβαρδίσουν. Αλλά δεν τόλμησαν! (Τόλμησαν βέβαια και βομβάρδισαν το Πειραιά και την Πάτρα, αλλά αυτό περιέργως είχε «σβηστεί» από τη συλλογική μνήμη των ανθρώπων τότε…)

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΘΗΣ

Με δύο λέξεις: Κατάσταση μέθης!

Intoxication που λένε και οι Βρετανοί. Έτσι ακριβώς περιέγραφε με πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους ο αγγλικός Τύπος το «φοβερό ηθικό»των Ελλήνων τότε – και στο μέτωπο και στα μετόπισθεν.

Με την κρίσιμη παρατήρηση, ότι τέτοιο ηθικό δεν το είχαν ξαναδεί σε καμία άλλα από τις εμπόλεμες χώρες εκείνης της εποχής.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για τρείς λόγους:

1. ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ

Πρώτον, γιατί αν δούμε τα πράγματα εκ των υστέρων (in retrospect), οι κακουχίες και οι απώλειες του ίδιου του Πολέμου στην Αλβανία ήταν μικρό μόνο μέρος της τεράστιας τραγωδίας που θα ακολουθούσε, με την Κατοχή. Και τον Εμφύλιο αμέσως μετά…

Σε ένα συνολικό Ελληνικό πληθυσμό τότε 6.5 εκατομμυρίων οι απώλειες του Πολέμου στην Αλβανία ήταν κοντά στις 15 χιλιάδες, ενώ οι απώλειες ολόκληρης της δεκαετίας του ’40 (μαζί με Κατοχή και Εμφύλιο) πλησιάζουν τις 800 χιλιάδες! (160 χιλιάδες απ’ αυτούς κατά τον Εμφύλιο, και οι υπόλοιποι στην Κατοχή, στην Αντίσταση, από πείνα, εκτελέσεις κλπ.)

Κατά κεφαλήν η Ελλάδα υπέστη ίσως τις μεγαλύτερες απώλειες απ’ όλους τους άλλους λαούς που ενεπλάκησαν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!

Και στη συνέχεια βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή – στην ουσία διαμελίστηκε!

Οι Έλληνες του ’40 λοιπόν, δεν είχαν μόνο πίσω τους δύο δεκαετίες «μαυρίλας». Δεν είχαν μόνο γύρω τους τότε απομόνωση και απελπισία. Είχαν και μπροστά τους, άλλα δέκα χρόνια ζόφου, φρίκης και φοβερής αιματοχυσίας!

Κι όμως δεν το ’βαλαν κάτω!

Δεν έχασαν το κουράγιο τους!

Δεν έδειξαν μοιρολατρία!

Αυτό κρατήστε το. (Γιατί μετά κάπου το χάσαμε. Και σήμερα σίγουρα δεντο έχουμε πια…)

ΤΟ ΑΛΜΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΜΕΝΟΥ

Δεύτερον, διότι αυτός ο λαός ο σκελετωμένος από την πείνα, ο αποδεκατισμένος από τις κακουχίες, ο εξουθενωμένος από τον Πόλεμο, την Κατοχή και κυρίως από τον Εμφύλιο – αυτός ο λαός, λοιπόν, έκανε αμέσως μετά ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο άλμα ανάπτυξης!

Ξεκίνησε από τα ερείπια, κουβαλώντας πάντα όλες τις κακοδαιμονίες του και σημείωνε για δύο δεκαετίες μεταπολεμικά, το ένα αναπτυξιακό ρεκόρ μετά το άλλο.

Πράγματι, μετά τον Πόλεμο, από το 53 ως το 1970 – για δεκαεφτά χρόνια – η Ελλάδα έχει έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης στον κόσμο!

Κρατήστε το κι αυτό. Γιατί μετά, κάπου το χάσαμε επίσης…

ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΙΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ

Τρίτον, διότι αν το 1940, όταν ξεκινούσε ο Πόλεμος, κάποιος αναλυτής επιχειρούσε «ψύχραιμα» να κατανοήσει τις προοπτικές της Ελλάδος, θα… πάθαινε κατάθλιψη!

Κι αν το 1945, κάποιος άλλος αναλυτής επιχειρούσε – ψύχραιμα και ορθολογικά κι αυτός – να κατανοήσει τις τότε «προοπτικές» της Ελλάδας (που όδευε κατευθείαν για εσωτερική σύγκρουση), θα αυτοκτονούσε.

Σε όλη αυτή την περίοδο από αναλυτικής πλευράς ήταν όλα μαύρα. Και τα χρόνια που ακολούθησαν επαλήθευσαν τα χειρότερα.

Κι όμως, η Ελλάδα επέζησε! Και άντεξε…

Διαμελίστηκε μια φορά (επί Κατοχής) και απειλήθηκε να διαμελιστεί ακόμα μια φορά (επί Εμφυλίου), αλλά κρατήθηκε.

Μάτωσε όσο λίγοι λαοί, αλλά σηκώθηκε στα πόδια της και άρχισε να τρέχει ξανά.

Κρατήστε το κι αυτό…

Ξέρετε, όλα αυτά δεν έγιναν στην… «αρχαιότητα». Έγιναν μόλις μια δύο γενιές πίσω. Άντε τρείς, για τους σημερινούς πιτσιρικάδες. Τα έκαναν οι γονείς μας και οι παππούδες μας…

Το πείσμα τους και η αντοχή τους και το κουράγιο τους και η φλόγα τους και η «τρέλα» τους δεν μπορεί να «χάθηκαν». Κάπου μέσα μας βρίσκονται.

Αυτά που βιώνουμε σήμερα είναι όντως σοβαρά και δραματικά. Αλλά σε σύγκριση με όσα πέρασαν εκείνοι – και τα ξεπέρασαν – δεν είναι τίποτε!

Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει σήμερα η Ελλάδα είναι σοβαροί, ασφαλώς.

Αλλά σε σύγκριση με τους τεράστιους κινδύνους και τις καταστροφές που έζησε ο τόπος μας και ο λαός μας δυο-τρείς γενιές πριν, δεν είναι απολύτως τίποτε.

Όταν αναλύουμε με επιχειρήματα και στοιχεία και «μοντέλα» και «λογικά σχήματα», τι γίνεται σήμερα και που πάει αύριο, να θυμάστε, ότι το «κύτταρο» και η «συλλογική ταυτότητα» ενός λαού δεν μετριούνται με νούμερα και δεν χωράνε σε «μοντέλα». Αν μετριούνταν έτσι, εμείς απλώς δεν θα υπήρχαμε σήμερα!

ΜΟΝΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΞΑΠΟΣΤΑΙΝΕΙ

Κρατήστε τα αυτά. Και σκεφτείτε τα…

Και αφουγκραστείτε μέσα σας, βαθιά μέσα σας, τη φωνή του πατέρα σας και του παππού σας. Κάτι σας λένε. Έτσι δεν είναι;

Ακούγεται σαν ψίθυρος. Ίσως και σαν τραγούδι. Ναι είναι το παλιό εκείνο εμβατήριο (που τώρα πια σχεδόν το έχουν… απαγορεύσει). …ποτέ δεν πεθαίνει! Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Εκείνοι δεν ζουν πια, αλλά πέρασαν τόσα και στάθηκαν όρθιοι. Είχαν επίσης μεγάλα ελαττώματα, ίδια με τα δικά μας. Έκαναν κι εκείνοι σφάλματα. Ίσως χειρότερα από τα δικά μας. Αλλά έδειξαν και αρετές. Που σήμερα εμείς τις ζηλεύουμε. Αλλά κάπου μέσα μας τις έχουμε κρυμμένες. Μέχρι να βρεθεί τρόπος να τις «ξεκλειδώσουμε» και τις βγάλουμε.

Όπως έκαναν κι εκείνοι στα δύσκολα…

Ε λοιπόν, τέτοιες μέρες ακούμε τη φωνή τους μέσα μας να μας το ψιθυρίζουν ή να μας το τραγουδάνε ή και να μας το φωνάζουν ενίοτε:

–…ποτέ δεν πεθαίνει. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει…

Δίκιο έχουν!

ΘΑΝΑΣΗΣ Κ.

Ο Θανάσης Κ. αναλύει σε βάθος τα πολιτικά δρώμενα. Πιστεύει ότι από εμάς θα εξαρτηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Από μας θα εξαρτηθεί ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε...

Πηγή άρθρου: http://new-deal.gr/mono-ligo-kero-xaposteni/#ixzz4wofQaa1I

ΠτΔ: «ΟΧΙ» σε όποιον επιβουλεύεται τα σύνορά μας – Πιλότος F-16: Οι Ήρωες πολεμούν ως Έλληνες (video)

«Το πάνδημο «ΟΧΙ», που αντέταξαν οι Έλληνες στον ιταμό εισβολέα την 28η Οκτωβρίου 1940, συνιστά, για πάντα και ιδίως στους σημερινούς ταραγμένους καιρούς μας, την προμετωπίδα του Φρονήματος του Λαού και του Έθνους μας», δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης στρατιωτικής παρέλασης στην παραλιακή Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου της Θεσσαλονίκης, για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

• 28η Οκτωβρίου 1940: Το «OXI» του ελληνικού λαού (video)

«Είναι το διαχρονικό «ΟΧΙ» σε καθέναν που επιβουλεύεται τα σύνορά μας, την εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική μας κυριαρχία. Ένα «ΟΧΙ» που μετατρέπεται, αυτομάτως, στο επίσης διαχρονικό «ΝΑΙ» στην Ειρήνη, στην Δημοκρατία, στην Δικαιοσύνη και στα Θεμελιώδη Δικαιώματα του Ανθρώπου. Ιδίως δε σ’ εκείνα που εμπεδώνουν τις αρχές και τις αξίες της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Χρόνια πολλά», είπε ο κ. Παυλόπουλος.

Λίγο νωρίτερα, απευθυνόμενος στον πιλότο του μαχητικού αεροσκάφους, που, με τους εντυπωσιακούς του ελιγμούς πάνω από τον χώρο της παρέλασης, καθήλωσε τους Θεσσαλονικείς, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε: «Κύριε Επισμηναγέ τα φτερά σας, τα φτερά της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, στέλνουν παντού το μήνυμα του Ανθρωπισμού και της Ειρήνης. Στέλνουν όμως, σε κάθε ιταμό εισβολέα, και το διαχρονικό μήνυμα των Προγόνων μας: «Μολών λαβέ». Το Έθνος μας είναι υπερήφανο για σας. Και η Παναγία, η Υπέρμαχος Στρατηγός, να σας συνοδεύει στις πτήσεις σας».

Η στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ολοκληρώθηκε με την εντυπωσιακή επίδειξη ακριβείας με πολεμικό αεροσκάφος F-16 που έκανε ο επισμηναγός Λουκάς Θεοχαρόπουλος, από την ομάδα αεροπορικών επιδείξεων ΖΕΥΣ. Μέσα από το αεροσκάφος ο πιλότος ευχήθηκε «Χρόνια πολλά Ελλάδα» και είπε ότι «οι Ήρωες πολεμούν ως Έλληνες».

«Το πιο ισχυρό και το πιο ακριβό οπλικό σύστημα της πατρίδας μας είναι οι άνθρωποι της, οι άνθρωποι των Ενόπλων Δυνάμεων», δήλωσε από την πλευρά του ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της μεγάλης στρατιωτικής παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, την οποία χαρακτήρισε «άριστη» και την παρακολούθησαν πολλοί Θεσσαλονικείς παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε.

Μαθητική παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου στο κέντρο της Αθήνας

Ολοκληρώθηκε η μαθητική παρέλαση για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, στο κέντρο της Αθήνας, παρουσία εκπροσώπων της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της χώρας, καθώς επίσης και πλήθους κόσμου.

Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια, αντί για τμήματα παρελάσεων από επιλεγμένα σχολεία, συμμετείχαν όλα τα σχολεία της Α’ Αθηνών (δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια), με τον σημαιοφόρο τους και πέντε παραστάτες το καθένα. Μαζί τους, συμμετείχαν επίσης το σώμα Ελλήνων προσκόπων και οδηγισμού και ομάδα των Special Olympics.

Πριν την έναρξη της παρέλασης, κατατέθηκαν στεφάνια στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, έγινε η ανάκρουση του εθνικού ύμνου και εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Παιδειας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κώστας Γαβρόγλου, επιθεώρησε το στρατιωτικό άγημα.

Πηγή:ΕΡΤ,ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ι.Σ.Μ.Ε.: Πρόσκληση στη διάλεξη με θέμα «Ειρηνευτικές Αποστολές στο πλαίσιο της Στρατιωτικής Διπλωματίας»

                                                         ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

            Παρακαλούνται τα Μέλη και οι Φίλοι 

του Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών της Ελλάδος

να τιμήσουν με την παρουσία τους την Διάλεξη του

             Ταξιάρχου ε.α. Κωνσταντίνου Αλέξη

Πρώην Μέλος του ΟΗΕ (Αξιωματικού Επιχειρήσεων) στο Κουρδιστάν

                                 με θέμα

«Ειρηνευτικές Αποστολές στο πλαίσιο της Στρατιωτικής Διπλωματίας»

(Αποστολή του ΟΗΕ στο Β.ΙΡΑΚ – Κουρδιστάν)

την 9η Νοεμβρίου 2017, ημέρα Πέμπτη και ώρα 7 μ.μ.

στο Σπυροπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Φιλοθέης-Ψυχικού

(Λεωφόρος Κηφισίας και Αγίας Σοφίας 1, Ν. Ψυχικό 154 51, Στάση Σκαλάκια επί της Λεωφόρου.