Στις 27 Μαρτίου 1993 ο Ανδρέας Παπανδρέου καταθέτει πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τους χειρισμούς της στο Σκοπιανό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κατηγορεί τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ότι με τους χειρισμούς του «δέσμευσε τη χώρα» και ακύρωσε τις αποφάσεις του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών, τονίζοντας -από το Βήμα της Βουλής- ότι:
«Η εθνική γραμμή, οι αποφάσεις των αρχηγών στις συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κατευθείαν στον κάλαθο των αχρήστων.
»Με το έτσι θέλω του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος δρα και πάλι ως ο μοιραίος άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο.
»Εάν πίστευε κανείς τις δημόσιες δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας θα αδυνατούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει. «Η απόφαση των αρχηγών», δήλωνε η κυβέρνηση, «μετά τη σύσκεψη του Απριλίου λέει ότι εκφράζεται το πανεθνικό αίτημα να φύγει η λέξη Μακεδονία από την ονομασία των Σκοπίων. Θα δώσουμε τη μάχη, ο κύβος ερρίφθη». Αυτά ήταν τα λόγια της κυβερνήσεως.
»Προχωρώ, «επιμένουμε στην άποψη, ότι δεν μπορεί να περιληφθεί η λέξη Μακεδονία σε οποιαδήποτε ονομασία αυτής της δημοκρατίας εφόσον τελικά ήθελε να αναγνωριστεί», δήλωνε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης μετά την επόμενη σύσκεψη των αρχηγών τον Ιούνιο.
»Δεν πρόκειται φίλοι και φίλες για σχιζοφρένεια. Πρόκειται για συνειδητή παραπλάνηση του ελληνικού λαού.
»Πρόκειται για επιχείριση κάλυψης των απαράδεκτων από την πρώτη στιγμή έως σήμερα κυβερνητικών χειρισμών.
»Αρχικά η διγλωσσία μεταξύ του υπουργού Εξωτερικών και του πρωθυπουργού.
»Στη συνέχεια η διγλωσσία, η πολυγλωσσία, του ίδιου του κ. Μητσοτάκη και η αντιπαράθεση για ένα εθνικό θέμα με εσωκομματικούς όρους και με μόνο στόχο την παράταση παραμονής στην εξουσία.
»Ο κ. Μητσοτάκης δεν πίστεψε ποτέ όσα δήλωνε στο εσωτερικό. Και υπονόμευε με τις ενέργειές του τις τοποθετήσεις του στις διεθνείς επαφές του.
»Και τα συμφέροντα της χώρας μαζί.
»Ήδη από τις αρχές Μαρτίου του 1992 καταγγέλθηκε με ερώτηση του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, συγκεκριμένα του βουλευτή Πάχτα, ότι τον Φεβρουάριο του 1922 κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ο κ. Μητσοτάκης δήλωνε στους άλλους αρχηγούς κομμάτων, πρωθυπουργούς και λοιπά, που μετείχαν τότε στη Σύνοδο, ότι το όνομα της υπό αναγνώρισης Δημοκρατίας των Σκοπίων, δεν αποτελεί μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα, ότι δεν τον ενοχλεί το όνομα». (σ.σ. όπως και τώρα κάνει ο γιος του).
Εδώ παρεμβαίνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και το διαψεύδει.
«Υποτίθεται, ότι το αποκάλυψε σε συνομιλητές του ο αντικαγκελάριος της Αυστρίας.
»Από δηλώσεις του κ. Ντιμά, ως συνήθως από ξένα περιοδικά και ξένους, πληροφορηθήκαμε μετά από λίγους μήνες την ιστορία της διπλής ονομασίας».
Σε εκείνη την ομιλία, ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης «αποδέχθηκε δημόσια τη «διπλή ονομασία» γειτονικής κρατικής οντότητας, η οποία επιδιώκει τη διεθνή αναγνώρισή της.
»Επεδίωξε μια απροσδιόριστη διαδικασία «διαιτησίας». Έφτασε στην αποδοχή ονομασίας που περιλαμβάνει και το όνομα της Μακεδονίας.
»Και προχωρεί τώρα στην αποδοχή διαδικασιών οι οποίες ενθαρρύνουν την προκλητική προβολή των πιο απαράδεκτων και προκλητικών αξιώσεων κατά της Ελλάδας».
Η συνεδρίαση στην βουλή ήταν έντονη. Ο Παπανδρέου κατηγόρησε τον Μητσοτάκη ότι «Ο κ. Μητσοτάκης όχι μόνο έχει αποδεχθεί τη διαιτησία αυτή, τη διαμεσολάβηση, εκ προοιμίου, αλλά εξήγγειλε ήδη και την ελληνική συμφωνία για το κατά τη γνώμη του πιθανό αποτέλεσμα: Βόρεια Μακεδονία, Άνω Μακεδονία, Νέα Μακεδονία ή κάτι παρόμοιο.
