Του Γιώργου Κράλογλου
Να μην αρνηθώ το μπράβο στην κυβέρνηση για το εργασιακό νοικοκυριό και για τη δεύτερη δουλειά. Ο στόχος όμως ποιος είναι; Μήπως οι εισφορές;
Δηλαδή τι; Nα μη νομοθετούσε η κυβέρνηση την δυνατότητα μιας δεύτερης απασχόλησης μερικής βεβαίως (την οποία σωστά την ορίζει σε λιγότερες ώρες από την κύρια απασχόληση) και να άφηνε και αυτό το θέμα στον αέρα, για να μη έχει και τον "καβγά" από την αριστερή αντιπολίτευση ότι νομοθετεί εργασιακούς όρους σκλαβιάς…;
Ούτε λόγος. Αλλού είναι το θέμα.
Η κυβέρνηση κάνει σαν να μην έχει πάρει χαμπάρι την αντίφαση να έχεις 11% ανεργία και η αγορά σου να ψάχνει 250.000 θέσεις εργασίας από το 2021 (!!) και να μην τις βρίσκει (στον τουρισμό 70.000, στη μεταποίηση 120.000 και 60.000 στις αγροτικές μας απασχολήσεις).
Η κυβέρνηση να ομολογεί ότι δέχεται πιέσεις από την βιομηχανία, τον τουρισμό και την γεωργία για μεγάλες εισαγωγές εργατών και από το Μπαγκλαντές αλλά διστάζει (πολιτικά) να το αποφασίσει (προφανώς γιατί δεν θα μπορέσει να δικαιολογήσει το φαινόμενο).
Η κυβέρνηση να δείχνει ότι δεν αισθάνεται τις αντιφάσεις και το μόνο που την απασχολεί είναι τα "νοικοκυρίστικα" στην εργασιακή νομοθεσία όπως η νόμιμη εργασία σε δύο εργοδότες για 12 ώρες συνολικά, ώστε να μην πειραχτεί και το όριο ελάχιστης ξεκούρασης του εργαζομένου…
Η απάντηση βέβαια έχει να κάνει με το "βάθος" των μισθών και ασφαλώς μας είναι γνωστή.
Την θυμίζει και με εύστοχο σχόλιό στο χθεσινό μας σημείωμα ο dritz " …Βλέπω αρκετές εταιρίες υψηλής τεχνολογία να έρχονται και να ανοίγουν υποκαταστήματα στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια οφείλεται στον συνδυασμό χαμηλών μισθών πάντα συγκριτικά με την ΕΕ και καλού επιπέδου επιστημονικού δυναμικού. Γενικά πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια θα δούμε πολλές ξένες άμεσες επενδύσεις στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας στην χώρα. Για να μη παρεξηγηθώ, δεν βλέπω καμιά σπουδαία ανάπτυξη στη χώρα, ωστόσο πιστεύω ότι τα πράγματα θα είναι καλύτερα στο μέλλον και πολύ καλύτερα για κάποιους που προσπαθούν και αξίζουν…" .
Και από το σημείο αυτό να συνεχίσει η στήλη μιας και τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση αποκλείεται να φωτίσουν την απαράδεκτη αυτή κατάσταση. Γιατί; Γιατί όλοι έχουν διαχρονικές πολιτικές ευθύνες...
Κλείνουμε λοιπόν μια 15ετία από τότε που τα νούμερα της μετανάστευσης των νέων και της ανεργίας δεν λένε να υποχωρήσουν ενώ την ίδια στιγμή αυξάνεται η άρνηση στην προσφορά εργασίας (!!). Τι μας λέει αυτό;
Η τελευταία πολιτική διαβεβαίωση ήταν για αύξηση του κατώτατου και για επενδύσεις που θα έλθουν στον τόσο, με την κυβερνητική φροντίδα, για να προσφέρουν δουλειές με ανθρώπινους μισθούς και επίσης ανθρώπινες συνθήκες απασχόλησης.
Η συμμετοχή της αντιπολίτευσης ήταν μόνο στο πολιτικό παζάρι για το ύψος του κατώτατου. Τίποτε παραπάνω. Στο κάτω-κάτω η ευθύνη, μέχρι και το 2027, δεν είναι δικής. Είναι της κυβέρνησης της δεύτερης 4ετίας.
Κατά τα άλλα τι έχουμε ως χειροπιαστά εργασιακά στοιχεία;
Οι μισθοί στα γνωστά παλιά βουλγαρικά επίπεδα των 500 ως 700 ευρώ στην καλύτερη περίπτωση.
Και αυτοί οι απαράδεκτοι μισθοί να καλύπτουν το 80-85% της απασχόλησης αφού μόνο το 15-20% (το ομολογούν οι ερευνητές της κυβέρνησης) συζητάει μισθούς κατά 200-300 ευρώ πάνω από τον κατώτατο των 780 ευρώ. Τι μας λέει και αυτό;
Άρα ποιο είναι το πρόβλημά μας; Η δεύτερη δουλειά και η νομική της κάλυψη ώστε (δήθεν) να μην εξαντλείται ο εργαζόμενος και να μην φωνάζουν τα αριστερά κόμματα ή ότι το κράτος χώνει στο "μαντρί" της φορολογίας και την δεύτερη δουλειά μαζεύοντας περισσότερες εργατικές εισφορές από τον ιδιωτικό τομέα, για να έχει να δώσει και μπόνους παραγωγικότητας… στον κρατικό;
πηγή: https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3734261/trexte-na-breite-deuteri-douleia/?utmsource=email
