Οι άνθρωποι, που ενώ αποτελούν το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, συγκεντρώνουν στα χέρια τους το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενσαρκώνοντας τον πιο ακραίο οικονομικό και ολιγαρχικό ρατσισμό εναντίον της ανθρωπότητας, επιβάλλουν διά νόμου, σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην ακτίνα επιρροής της ΝΠΤ να μην είναι ρατσιστές!
Δηλαδή τους επιβάλλουν να ανέχονται τα πάντα, κονιορτοποιώντας κάθε Αρχή, που θεμελίωνε και στήριζε την κοινωνία τους. Η ανοχή αυτή γκρεμίζει όλα τα “όσια και τα ιερά” μιας κοινωνίας, ενός Έθνους. Τελικά, μαθαίνοντας ένα εθνικό κοινωνικό σύνολο να ανέχεται τα πάντα, η ανοχή επεκτείνεται και στο πολιτικό πεδίο. Ανέχεται και εκεί τα πάντα . Και τελικά, για όλα αυτά μαζί, είναι ένα ανεκτικό, “μελλοθάνατο” Έθνος!
12. Εφαρμόζουν ψυχότροπες τεχνικές, όπως η τεχνική του σοκ (Ως τέτοιες μπορούν να θεωρηθούν όλες, από την ένατη και πάνω)
Ο ελληνικός λαός, όλοι εμείς, (αλλά και κάθε λαός σε ανάλογη θέση) μπορεί να παρομοιαστεί, ειδικά στην αρχή του “προγράμματος” και του “προγραμματισμού” του, με ένα παιδί που το έχουν περικυκλώσει ασφυκτικά κάποιοι “μεγάλοι και δυνατοί” και του δίνουν με καταιγιστικό ρυθμό χαστούκια, που δεν του επιτρέπουν ούτε να πάρει ανάσα.
Αυτή η παρομοίωση-εικόνα καταδεικνύει με απλό τρόπο πώς επενεργεί στον έσω άνθρωπο “η τεχνική του σοκ”, ένας ισχυρότατα ψυχότροπος κωδικός χειραγώγησης -και όχι μόνον. Εμπεριέχει και την ουσιαστική πλευρά ότι το χαστούκι δεν είναι εικονικό, είναι πολιτική πράξη και ταυτόχρονα πρακτική χειραγώγησης. Προκαλεί “σοκ”στον υπό επίθεση λαό τόσον ο ξέφρενος ρυθμός που επιφέρονται οι αλλαγές που τον πλήττουν, όσον και αυτές καθαυτές οι αλλαγές-απώλειες των κεκτημένων του. (Νομίζω ότι θυμόμαστε όλοι τον καταιγιστικό ρυθμό που χάναμε τα κεκτημένα μας το ένα μετά το άλλο, κατά την αρχή της κρίσης).
13. Η τεχνική του εθισμού
Το “σοκ” είναι η τεχνική η οποία εφαρμόζεται για να ξεπεραστεί νικηφόρα για το Σύστημα η δύσκολη πρώτη φάση της επίθεσης ενάντια σε έναν λαό, αυτή εφαρμόστηκε και στον ελληνικό λαό. Όταν όμως ο λαός ξεπεράσει το πρωταρχικό σοκ και αρχίσει να αντιδρά, τότε το Σύστημα ξεκινά μιαν άλλη τεχνική, αυτήν του εθισμού: διαχέει το “δηλητήριό” του μέσα στο κοινωνικό σώμα λίγο-λίγο και κατά δόσεις . Κατά δόσεις οι απολύσεις, κατά δόσεις οι περικοπές των μισθών και συντάξεων, κατά δόσεις οι φορολογικές επιβαρύνσεις , κατά δόσεις -και πάντα εκβιαστικά προς τα συμφέροντα του λαού- οι... “δάνειες” δόσεις!
Έτσι δημιουργείται μία κατάσταση σαν αυτή του βατράχου στην κατσαρόλα που νιώθει να ψιλοζεσταίνεται, αλλά δεν ανησυχεί -λίγο είναι, θα περάσει. Όταν καταλάβει ότι τον βράζουν, είναι πια αργά για οτιδήποτε! Αυτή η τεχνική ονομάζεται και μιθριδατισμός, από τον βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη ΣΤ' που προκαλούσε εθισμό στον οργανισμό του με μικρές δόσεις δηλητήριου, ώστε να μην τον θανατώσει η τυχόν“βαλτή” και μεγάλη.
Το πόσο έχει ριζώσει ο μιθριδατισμός στην Ελλάδα δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος και πολύ σοφός για να το διακρίνει. Όσοι δεν το διακρίνουν ας αναλογιστούν με πόση αγωνιστικότητα αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός τις αλλαγές στα κεκτημένα του στην αρχή του “προγράμματος”, παρ' όλο “το σοκ” που είχε υποστεί, και με πόση τις αντιμετωπίζει τώρα, που του κατεδαφίζουν τα πάντα: ζωή, πατρίδα, καρπούς χρόνων μόχθου κι αυτός , στην πλειοψηφία του, σκέφτεται: “Μπόρα είναι , θα περάσει”!
14. Η καλλιέργεια φόβων -ο φόβος του χάους
Το Σύστημα για να επιτύχει για να επιτύχει το στόχο της απόλυτης επικυριαρχίας επί των λαών, και ειδικά του ελληνικού λαού, διαχέει κάθε είδους φόβο μέσα στη συλλογική μας συνείδηση. Κυρίως διαχέει το φόβο που θα μπορούσε να ονομαστεί με το γενικό όνομα φόβος του χάους, που σχεδόν περικλείει όλους τους άλλους. Είναι ο φόβος ότι αν το πολιτικό κατεστημένο που κυβερνά καταρρεύσει, κανείς δε θα μπορέσει να συγκρατήσει την κοινωνία σε τάξη και θα επέλθει διάλυση και χάος. Ελλείψεις τροφίμων και φαρμάκων, πετρελαίου, κατάρρευση του εθνικού νομίσματος, αν αυτό έχει θεσμοθετηθεί.
Και το επιστέγασμα: επίθεση από εχθρικές δυνάμεις! Λες και το Σύστημα (ΝΤΠ,ΕΕ), στο οποίο με βούληση της ηγεσίας της (που είναι πλήρως εξαρτημένη από αυτό) έχει ενταχθεί η Ελλάδα , υπάρχει ποτέ περίπτωση να προστατεύσει τα δικά μας εθνικά συμφέροντα και όχι τα δικά του! Εκτός αν συγκλίνουν. Και ποιος νοήμων άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι στην παρούσα συγκυρία συγκλίνουν; Ή ότι συνέκλιναν ποτέ με μόνιμο τρόπο;
Συμβαίνει, συνεπώς, ακριβώς το αντίθετο! Είναι το πολιτικό κατεστημένο σε κάθε χώρα, τμήμα του Παγκόσμιου Κατεστημένου, που δημιουργεί αταξία (σκεφθείτε τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη τον τελευταίο καιρό) και συνεπώς διάλυση στις κοινωνίες, ώστε στη συνέχεια να επιβάλει τη δική του, “Νέα Τάξη”.
Θα πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι αναφερόμενες τεχνικές χειραγώγησης έχουν σχέση με την επιβολή της βουλήσεως του Συστήματος, επάνω στη βούληση του λαού.. Όταν το Σύστημα θέλει να μην περάσει στο λαό μια “εγερτική” κατάσταση, ένα πολιτικό σχήμα που έχει Αρχές και προτείνει ουσιαστικές διεξόδους στο αδιέξοδο Τ.Ι.Ν.Α του Συστήματος, χρησιμοποιεί διαφορετικές μεθόδους.
Αυτές δε θα σχολιαστούν γιατί είναι σχετικά απλές και τις γνωρίζουμε όλοι. Χρησιμοποιεί την απαξίωση, τη διαστρέβλωση, το “θάψιμο”, την καταφυγή στη δήθεν γραφικότητα ή στον δήθεν λαϊκισμό, στη διύλιση για να βρει λάθος στα πρόσωπα ή στην προσπάθειά τους, στις “κατά παραγγελίαν” αρνητικές κριτικές και κυρίως στο παντοτινό υπ' αριθμόν ένα όπλο του που είναι ένας δικός του “Δούρειος ίππος”, για να διαλύσει την κατάσταση εκ των “έσω”. Και ό,τι άλλο μπορεί κάποιος να σκεφθεί.
Τις παρακάτω τεχνικές τις εντόπισα, όταν έγραφα αυτό το άρθρο. Χωρίς αμφιβολία, είναι και αυτές εξαιρετικά σημαντικές.
15. Η τακτική της ισοπέδωσης
Αυτή η τακτική αρχίζει από την Παιδεία όπου, αποκλείοντας την αριστεία, αυτή οδηγείται σε μια προς τα κάτω ισοπέδωση της μαθησιακής επίδοσης και καλλιέργειας. Και φθάνει ως την πολιτική κονίστρα όπου οι μετριότητες ισοπεδώνουν τα πάντα. Αν τολμήσει να αναμειχθεί ένας εξέχων, τον “κατεβάζουν” αμέσως στο δικό τους ανάστημα -έχουν τα προπαγανδιστικά όργανά τους και πολλούς τρόπους να το επιτυγχάνουν αυτό. Με αποτέλεσμα ο αληθινά εξέχων να αποσυρθεί τρέχοντας από τον ενεργό πολιτικό αγώνα. Θα μπορούσε να υπάρξει εξαίρεση μόνο με μια πολύ προσεγμένη συλλογική προσπάθεια.
Δεν έχει καθόλου άδικο λαός να αποφαίνεται για τους 300 της Βουλής πως “όλοι ίδιοι είναι”, αφού πράγματι το Σύστημα έχει φροντίσει ώστε στα έδρανά της να κάθεται μια ισοπεδωμένη ποιότητα και μάλιστα της πιο χαμηλής, το δυνατόν, στάθμης.
Ωστόσο, αυτή η ισοπεδωτική προπαγάνδα, έχει καταφέρει ώστε μέσα στον ελληνικό λαό να έχει περάσει η ίδια ισοπεδωτική αντίληψη για τον εαυτό του! Αυτό είναι πάρα πολύ καθηλωτικό για την τωρινή πορεία και την μελλοντική εξέλιξή του.
Πάρα πολλοί Έλληνες, άλλοι ηθελημένα (αυτό εμπίπτει στον “κωδικό” 9!) και άλλοι ανεπιγνώστως πιστεύουν, αλλά και το εκφράζουν, ότι όλοι οι Έλληνες είναι “ξοφλημένοι” συνειδησιακά, ότι είναι αχρείοι, τεμπέληδες, αραχτοί, ραγιάδες, καταναλωτικά ζόμπι, της αρπαχτής και της ρεμούλας και τόσα άλλα. Είμαστε λοιπόν ο πάτος του πλανήτη! Είμαστε;
Τέτοιες ισοπεδωτικές κρίσεις είναι πολύ αρνητικές για τον “υγιή” λαό, όσος ελάχιστος και αν είναι αυτός, επειδή αυτός και μόνον αυτός είναι το υγιές φύραμα, που μπορεί να ζυμώσει τον νέο “Ελληνικό άρτο”. Είναι πολύ αρνητικές για την ψυχική του ισορροπία της οποίας η αυτοεκτίμηση είναι η βάση (9!) και τελικά για τη δυνατότητά του να λειτουργήσει ως ενεργό και δυνατό φύραμα, που έτσι εκμηδενίζεται. Εδώ απαιτείται μεγάλη προσοχή από όλους μας και όσοι δεν εκτελούν “διατεταγμένη” υπηρεσία ας το κατανοήσουν.
16. Η προπαγάνδα υπέρ της κοινωνικής ανοχής και η επιβολή της διά αντιρατσιστικών νόμων (Ένας “κωδικός” μεγάλης αποτελεσματικότητας)
Κάθε κοινωνία θέτει (προς αυτοθέσμισή της, όπως θα έλεγε ο Καστοριάδης) Αξίες, ή καλύτερα να πω Αρχές, που έχουν γεννηθεί από τα κοινά βιώματα των μελών της, πρωτίστως θρησκευτικά, αλλά και αυτά του κοινού τους βίου (κατ' ουσίαν αυτές οι δύο πηγές αλληλοπλέκονται), βιώματα δηλαδή από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους.
Όταν ο κ. Χ. Γιανναράς επαναλαμβάνει το “να αληθεύει ο βίος”, ένα από όσα εννοεί είναι νομίζω αυτό: οι Αρχές, “τα όσια και τα ιερά” του κοινωνικού βίου, έχουν γεννηθεί από την άμεση βιωματική εμπειρία, που ως τέτοια δεν μπορεί να είναι ψεύτικη. Η εναλλακτική είναι μια εγκεφαλικά κατευθυνόμενη συμπεριφορά, διαφόρων -κυρίως εγωκεντρικών- σκοπιμοτήτων. Δυστυχώς, ο σύγχρονος άνθρωπος τείνει να εγκαταλείψει την πρώτη και να εκδηλώνει τη δεύτερη, που δεν είναι ό,τι καλύτερο για την κοινωνική συνοχή.
Αυτές οι Αρχές, που έχουν προκύψει από τα κοινά βιώματα ενός συνόλου, δεν αμφισβητούνται από τα μέλη του. Τις σέβονται όλοι, αλλιώς θεωρούνται “ξένα” μέλη και ίσως άξια αποβολής από το κοινωνικό σώμα. Θα το διανοείτο ποτέ νεανίας στην αρχαία Αθήνα να σχίσει το πέπλο της θεάς Αθηνάς κατά τα Παναθήναια ή να διαταράξει την πομπή, που όδευε μέσω της Ιεράς Οδού προς την Ελευσίνα κατά την έναρξη των Ελευσινίων; Ποτέ! Όχι γιατί θα τον περίμενε άμεσος θάνατος, αλλά απλά επειδή δεν είχε διαφορετικά “όσια και ιερά” από του άλλους ή...καθόλου “όσια και ιερά”!
Αυτός ο κοινός άξονας Αρχών, θρησκευτικών, πολιτικών, οικονομικών, οικογενειακών, που εκφράστηκε με πρότυπο τρόπο στις αρχαίες ελληνικές πόλεις και συνεπώς στην Τέχνη τους (από την αγγειογραφία ως την αρχιτεκτονική και τη δραματουργία) είναι που συνέχει μια κοινωνία και την κρατάει “ζωντανή” μέσα στο χρόνο.
Αυτός της προσδίδει την “ταυτότητά” της, το ιδιαίτερο και μοναδικό πρόσωπό της. Αν κομματιαστεί ο άξονας αυτός, η κοινωνία (Πόλις ή Έθνος) διαλύεται και γρήγορα περνάει στην Ιστορική ανυπαρξία. Ειδικά σήμερα, αν χαθεί η εθνική της ταυτότητα, η ριζωμένη μέσα στη συλλογική συνείδηση, μετ' ου πολύ δε θα είναι παρά μια περιοχή στο χάρτη, όπου κατοικούν διάφορες μειονότητες: φυλετικές, θρησκευτικές, εθνοτικές, ιδεολογικές, πολιτικές και όποιες άλλες.
Αρκετοί “Έλληνες” διανοούμενοι είναι τόσον ανερμάτιστοι, αν δεν εκτελούν εντεταλμένη υπηρεσία, ώστε να προτρέπουν τους Έλληνες να εγκαταλείψουν την πάμφωτη ελληνική ταυτότητα (όταν λειτουργεί, γιατί τώρα έχει “θολώσει”) και να προσλάβουν την ευρωπαϊκή. Την ευρωπαϊκή, ποια απ' όλες; Τη γαλλική, τη γερμανική, την αγγλική, την ισπανική, τη σουηδική;
Δεν είναι μία η ευρωπαϊκή ταυτότητα και αυτό το γεγονός είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση. Πρέπει, λοιπόν, να μάς πουν οι κύριοι αυτοί ποια από όλες αυτές τις ταυτότητες θέλουν να προσλάβουμε και να μας τεκμηριώσουν γιατί την θεωρούν ανώτερη της ελληνικής.
Άκουσα κάποτε σε μια διάλεξη μια παραβολή του Πέρση μυστικιστή Τζελαλεντίν Ρουμί για τον κινέζικο και τον ελληνικό πολιτισμό που θα την αναφέρω, επειδή είναι εκπληκτική. Και το επίσης εκπληκτικό είναι ότι Τζελαλεντίν Ρουμί είχε κατανοήσει τη βαθύτατη ουσία του ελληνικού πολιτισμού, κάτι που ίσως αδυνατούν να επιτύχουν πολλοί Έλληνες “διανοούμενοι” σήμερα.
Κάποιος αυτοκράτορας κάλεσε Κινέζους και Έλληνες (ποιους άλλους;) για να διερευνήσει τις διαφορές του πολιτισμού τους.
-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες είπαν οι Κινέζοι. -Κι' όμως εμείς υπερέχουμε, είπαν οι Έλληνες.
Κι ο αυτοκράτορας τους παραχώρησε δύο τοίχους σε αντικριστά δωμάτια να τους διακοσμήσουν. Οι Κινέζοι ζήτησαν εκατοντάδες χρώματα. Οι Έλληνες πήραν σφουγγάρια και νερό και βάλθηκαν να πλένουν τον τοίχο.
Όταν τελείωσαν, ο αυτοκράτορας ενθουσιάστηκε με την εκπληκτική τέχνη των Κινέζων. Όταν πήγε στους Έλληνες, αυτοί τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δύο δωμάτια και ο τοίχος, που τον είχαν κάνει “καθρέφτη”, αντανάκλασε τέλεια τη σχεδόν “συμπαντική ζωγραφιά” των Κινέζων.
Ο αυτοκράτορας έμεινε άφωνος ...και πήρε το μήνυμα: οι Έλληνες είναι “όλα” (είναι οι Οικουμενικοί Έλληνες!) αρκεί να κάνουν τον τοίχο τους -την ταυτότητά τους- καθαρό σαν καθρέφτη! Εμείς σήμερα, μπορούμε να το πάρουμε αυτό το μήνυμα;
Και ποιοι επιβάλλουν, διά των κυβερνήσεων που ελέγχουν, τον κάθε είδους “αντιρατσισμό”; Τα μέλη της Παγκόσμιας Ελίτ, ο προσωποποιημένος ρατσισμός της έσχατης και πιο απάνθρωπης μορφής. Οι άνθρωποι, που ενώ αποτελούν το 8% του παγκόσμιου πληθυσμού, συγκεντρώνουν στα χέρια τους το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενσαρκώνοντας τον πιο ακραίο οικονομικό και ολιγαρχικό ρατσισμό εναντίον της ανθρωπότητας, (από αυτούς 68 άνθρωποι συγκεντρώνουν το μισό -50%- του παγκόσμιου πλούτου!) επιβάλλουν, διά νόμου, σε όλους τους πολίτες που βρίσκονται στην ακτίνα επιρροής της ΝΠΤ να μην είναι ρατσιστές!
Δηλαδή τους επιβάλλουν να ανέχονται τα πάντα, κονιορτοποιώντας κάθε Αρχή, που θεμελίωνε και στήριζε την κοινωνία τους. Και αφού κάθε δική τους τάξη (ιεράρχηση) Αρχών καταρρεύσει, να τους επιβάλουν τη Νέα Τάξη “τους”. Ειπώθηκε πρόσφατα ότι οι αντιρατσιστικοί νόμοι διαλύουν τη (σημερινή υποτυπώδη) “δημοκρατία” και ασφαλώς έτσι είναι. Όμως συμβαίνει κάτι περισσότερο: διαλύουν την ίδια την κοινωνία .
Και δεν υπονοείται διόλου εδώ το να μην έχουμε ανοχή στις προσωπικές μας σχέσεις, η κοινωνική όμως ανοχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ανοχή αυτή γκρεμίζει όλα τα “όσια και τα ιερά” μιας κοινωνίας, ενός Έθνους. Τελικά, μαθαίνοντας ένα εθνικό κοινωνικό σύνολο να ανέχεται τα πάντα, η ανοχή επεκτείνεται και στο πολιτικό πεδίο. Ανέχεται και εκεί τα πάντα . Και τελικά, για όλα αυτά μαζί, είναι ένα ανεκτικό, “μελλοθάνατο” Έθνος!
(συνεχίζεται)
Υ.Γ. Επιτρέπεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση αυτού του κειμένου, αφού ολοκληρωθεί η ανάρτησή του, καθόσον αποτελείται από τέσσερα μέρη (Α)-(Δ) και η με οποιοδήποτε τρόπο χρήση του. Κάτι περισσότερο: παράκλησις προς τούτο.
