Πηγή: OnAlert (εδώ)
Γράφει ο
Δημήτριος Σούκερας MBA(ER)
Αντισυνταγματάρχης (ΑΣ) ε.α
Μπορεί σε εποχές μνημονίου να υπάρχουν πολλοί στην κυβέρνηση, που στα διλήμματα βρίσκουν, έναν εύσχημο τρόπο να επιβάλλουν την θέλησή τους σε πλατιές λαϊκές μάζες κυρίως και να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, αλλά σε κάθε περίπτωση η λογική, η επιστήμη, η απόφαση διατήρησης Εθνικού κράτους δεν μπορούν να συμβαδίζουν με τις θέσεις της να «συζητήσει» και να διασκεφθεί, ένα νέο «Στρατιωτικό Μισθολόγιο» όπως το ονομάζει, το οποίο ήδη είναι γνωστό από το υπογεγραμμένο μνημόνιο, πως οφείλει άμεσα να αποδώσει μια επιπλέον περικοπή αποδοχών τουλάχιστον 89 εκατομμυρίων ευρώ για τον επόμενο χρόνο, καθώς και μεταξύ μας, όποιο άλλο ποσό, αντίστοιχο με ταεπιπλέον κρατικά ελλείμματα της επόμενης περιόδου, ακολουθώντας το παράδειγμα του ήδη πραγματοποιημένου, «ηθελημένου ή αθέλητου;», λάθους 170 εκατομμυρίων ευρώ τουλάχιστον, της τελευταίας λογιστικής περιόδου.
Για αυτόν τον λόγο οι Έλληνες αντιλαμβάνονται, πως το νέο «μισθολόγιο» πρέπει να «ψηφισθεί», προκειμένου να αποκτήσουν «νομικό υπόβαθρο» ή και μανδύα, οι νέες περικοπές που έχουν στο μυαλό τους οι κρατούντες , για τα πάντοτε «βολικά θύματα», τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Η πρόθεσή είναι τόσο ξεκάθαρη και έγινε εξόφθαλμη, με τον ορισμό ενός νομικού, του κ. Αντώνη Οικονόμου, να ασχοληθεί με το «στήσιμο του σκηνικού».
Όμως και μόνη η συζήτηση σήμερα για «Στρατιωτικό μισθολόγιο», μήπως φέρνει έστω κι ένα καλό; Η κατάφαση βέβαια απαντάει σε αυτήν την ερώτηση. Επειδή πολύ αρέσει σε όλους τους πολιτικούς διαχρονικά, να επικαλούνται τα παραδείγματα δράσης άλλων λαών, πολλά αποκομίζουμε από τον τρόπο που οι Αμερικανοί «συμπεριφέρονται», ή ακόμη και οι Βρεταννοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι ακόμη κι οι Ιταλοί στις Ένοπλες Δυνάμεις τους.
Οι Νατοϊκοί σύμμαχοί μας λοιπόν, ποτέ τουλάχιστον μετά τον Β’Π.Π δεν διανοήθηκαν να μιλήσουν για κανένα είδος στρατιωτικό μισθολόγιο, αλλά αντίθετα προτιμούν να μιλούν για «Στρατιωτικό Σύστημα Ανταμοιβής» και βέβαια δεν εμπλέκουν νομικούς για το «κτίσιμο» τους, αλλά τους ειδικούς, (όσους ασχολούνται με την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού), για λόγους προφανείς.
Έτσι οι ΗΠΑ και ο Πρόεδρός τους από το 1967 τουλάχιστον ,με την εισαγωγή σε ισχύ του κώδικα 37,1008(b) κάθε τέσσερα έτη, επαναλαμβάνουν μία εκτενή έρευνα, όπου μελετούν σε βάθος τις επιδράσεις της «στρατιωτικής ζωής» σε συνάρτηση με τις κοινωνικές συνθήκες, όπως αυτές προοδευτικά μεταβάλλονται, για να αντισταθμίζουν αποτελεσματικά την στάση των στρατιωτικών και τον υπερμεγέθη εβδομαδιαίο εργασιακό βίο τους, σε περιβάλλον μειωμένης συνταγματικής ελευθερίας, κοινωνικής απομόνωσης λόγω των συχνών μεταθέσεων, με οικογένειες που στερούνται τα για άλλους αυτονόητα, αλλά και συζύγους που επίσης μοιραία πρέπει να περιορίζουν τους επαγγελματικούς τους ρόλους, με όλες τις συνέπειές που αυτό μπορεί να έχει στον οικογενειακό προϋπολογισμό και στην διατήρηση της οικογενειακής ισορροπίας.
Άραγε όταν στρατιωτικές υπερδυνάμεις ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, δύναται η Πολιτική τάξη της Ελλάδας να ζει στην παρακμή και να θεωρεί πως μπορεί να ενεργεί διαφορετικά;
Κάποιοι μάλλον ακόμη κολλάνε στα λόγια του Πιραντέλο: «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», αλλά δυστυχώς για αυτούς, αυτά ξεπεράστηκαν, όπως και τα χρόνια των συζητήσεων, διασκέψεων, για επιδόματα εξομάλυνσης, εκτός έδρας, βασικούς μισθούς, χρόνους παραμονής 40ετίας και της ανοχής των Στρατιωτικών.
Σήμερα, ανεξάρτητα αν η χώρα παραμένει ή όχι στο μνημόνιο, πρέπει να εξευρεθούν τα πλεονεκτήματα που πρέπει να αποδοθούν σε όποιον υπηρετεί την πατρίδα του, όχι στην βάση προς θεού να αδικηθούν όλοι οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά ώστε να δικαιωθούν οι δημόσιοι λειτουργοί.
Οπότε σύντομα θα πρέπει να αποκτήσουν «οντότητα» ,ακόμη και αριθμητική ,μία σειρά από είδος απολαβών που σχετίζονται με:
α. Κίνητρα αρχικής προσέλκυσης Στρατιωτικών
β. Βασικών μισθών (ανάλογων με βαθμούς και χρόνια υπηρεσίας)
γ. Ειδικές πληρωμές(π.χ επιδόματα επικίνδυνης εργασίας)
δ. Ωφελήματα διατήρησης και Διαχωρισμού
ε. Πληρωμές Αντιστάθμισης
στ. Ωφελήματα συχνών μεταθέσεων
ζ. Ωφελήματα Αποτροπής Πρώιμης Αποστρατείας
Αν για ορισμένους, τα παραπάνω φαντάζουν άγνωστα, πρωτόγνωρα ή εξωπραγματικά, να υπογραμμίσω πως απλώς αποτελούν εφαρμοσμένες πολιτικές των τελευταίων τουλάχιστον 40 ετών «σοβαρών» κρατών, που επιτέλους και εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε, προχωρώντας μπροστά, αφήνοντας πίσω τις εμμονές, τα παλαιά πρόσωπα και πρακτικές που μας κατέστρεψαν. Πιστεύω πως τώρα είναι η ώρα να σχεδιασθεί ένα ορθολογικό σύστημα, που στην απλοϊκή του μορφή οπωσδήποτε θα έχει συγκεκριμένη απάντηση στις επτά κατευθύνσεις που θέτει το άρθρο, όμως θα πρέπει να συμπληρωθεί με επιπλέον στοιχεία, που θα το μετασχηματίζουν τελικά σε ένα «διαφοροποιημένο σύστημα διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού», με χαρακτηριστικά και προνόμια παρόμοια εκείνων που απολαμβάνουν, ας πούμε οι Βρεταννοί στρατιωτικοί. Εκεί όπου οι αποδιδόμενοι τίτλοι ιπποτικής τιμής και η χορήγηση ξίφους στους Αξιωματικούς, έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα τιμής, που δενολοκληρώνεται με την «ετεροχρονισμένη» μαζική χορήγηση ενός διπλώματος που φέρει «προτυπωμένες» υπογραφές των ανωτάτων αρχόντων και ενός «κίβδηλου» μεταλλίου . Νομίζω είναι αναγκαίο να πάψουν οι απορίες για την υποχρέωση της Πολιτείας να χορηγεί τα ξίφη στους Αξιωματικούς της εγκαίρως, όπως και κάθε σκέψη να καθορισθεί «Μισθολόγιο» με όρους διαβούλευσης «εταίρων» δεκαετίας 1980, καθώς σε κάθε άλλη περίπτωση εκτιμώ πως δεν μιλούμε για προσαρμογή στο μέλλον αλλά για προσκόλληση στο παρελθόν.
Άραγε τι να περιμένω από την τρικομματική κυβέρνηση αλλά και εκείνη αλήθεια πως πιστεύει πως θα μπορέσει να στηρίξει επιστημονικά ή σε επίπεδο επικοινωνίας οτιδήποτε διαφορετικό από εκείνο που όλοι οι άλλοι ήδη εφαρμόζουν;
Υποψιάζομαι πως το τελευταίο διάστημα, ταχύτερα όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν, όχι μόνο τα πραγματικά ποσοστά μείωσης των μηνιαίων αποζημιώσεων των στρατιωτικών, εν ενεργεία και σε αποστρατεία, αλλά και το μέγεθος της κοροϊδίας και φαιάς προπαγάνδας που οι ίδιοι γινόταν αποδέκτες, καθώς θεωρούσαν στο παρελθόν, πως οι Στρατιωτικοί είναι καλοπληρωμένοι και ευνοημένοι. Πολύ φοβάμαι την αντίδρασή τους, και τους «βλέπω» εφεξής , να αναζητούν οπωσδήποτε «τις τρύπες», τα σημάδια απόδειξης δηλαδή, των λόγων των πολιτικών, μετατρεπόμενοι από εύπιστοι και πειθήνιοι, σε άπιστους, σαν τον εορτάζοντα Θωμά της Κυριακής και από την άλλη , συμπονώ τους μελλοντικούς «πολλούς ασταύρωτους» των εκλογών ή και τους κυνηγημένους, υποψήφιους για «λογχισμό»; φραστικό υποθέτω, για την παρατεταμένη, προχειρότητα, χαλαρότητα, έλλειψη οργάνωσης και γνώσης που επιδείκνυαν, αντιμετωπίζοντας τόσο σοβαρά θέματα ,όπως της Άμυνας της χώρας.!!
Για τους συναδέλφους μου πλέον ,την αχλάδα και την ουρά, είμαι βέβαιος.
«Χριστός Ανέστη»…
Γράφει ο
Δημήτριος Σούκερας MBA(ER)
Αντισυνταγματάρχης (ΑΣ) ε.α
Μπορεί σε εποχές μνημονίου να υπάρχουν πολλοί στην κυβέρνηση, που στα διλήμματα βρίσκουν, έναν εύσχημο τρόπο να επιβάλλουν την θέλησή τους σε πλατιές λαϊκές μάζες κυρίως και να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα, αλλά σε κάθε περίπτωση η λογική, η επιστήμη, η απόφαση διατήρησης Εθνικού κράτους δεν μπορούν να συμβαδίζουν με τις θέσεις της να «συζητήσει» και να διασκεφθεί, ένα νέο «Στρατιωτικό Μισθολόγιο» όπως το ονομάζει, το οποίο ήδη είναι γνωστό από το υπογεγραμμένο μνημόνιο, πως οφείλει άμεσα να αποδώσει μια επιπλέον περικοπή αποδοχών τουλάχιστον 89 εκατομμυρίων ευρώ για τον επόμενο χρόνο, καθώς και μεταξύ μας, όποιο άλλο ποσό, αντίστοιχο με ταεπιπλέον κρατικά ελλείμματα της επόμενης περιόδου, ακολουθώντας το παράδειγμα του ήδη πραγματοποιημένου, «ηθελημένου ή αθέλητου;», λάθους 170 εκατομμυρίων ευρώ τουλάχιστον, της τελευταίας λογιστικής περιόδου.
Για αυτόν τον λόγο οι Έλληνες αντιλαμβάνονται, πως το νέο «μισθολόγιο» πρέπει να «ψηφισθεί», προκειμένου να αποκτήσουν «νομικό υπόβαθρο» ή και μανδύα, οι νέες περικοπές που έχουν στο μυαλό τους οι κρατούντες , για τα πάντοτε «βολικά θύματα», τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Η πρόθεσή είναι τόσο ξεκάθαρη και έγινε εξόφθαλμη, με τον ορισμό ενός νομικού, του κ. Αντώνη Οικονόμου, να ασχοληθεί με το «στήσιμο του σκηνικού».
Όμως και μόνη η συζήτηση σήμερα για «Στρατιωτικό μισθολόγιο», μήπως φέρνει έστω κι ένα καλό; Η κατάφαση βέβαια απαντάει σε αυτήν την ερώτηση. Επειδή πολύ αρέσει σε όλους τους πολιτικούς διαχρονικά, να επικαλούνται τα παραδείγματα δράσης άλλων λαών, πολλά αποκομίζουμε από τον τρόπο που οι Αμερικανοί «συμπεριφέρονται», ή ακόμη και οι Βρεταννοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι ακόμη κι οι Ιταλοί στις Ένοπλες Δυνάμεις τους.
Οι Νατοϊκοί σύμμαχοί μας λοιπόν, ποτέ τουλάχιστον μετά τον Β’Π.Π δεν διανοήθηκαν να μιλήσουν για κανένα είδος στρατιωτικό μισθολόγιο, αλλά αντίθετα προτιμούν να μιλούν για «Στρατιωτικό Σύστημα Ανταμοιβής» και βέβαια δεν εμπλέκουν νομικούς για το «κτίσιμο» τους, αλλά τους ειδικούς, (όσους ασχολούνται με την διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού), για λόγους προφανείς.
Έτσι οι ΗΠΑ και ο Πρόεδρός τους από το 1967 τουλάχιστον ,με την εισαγωγή σε ισχύ του κώδικα 37,1008(b) κάθε τέσσερα έτη, επαναλαμβάνουν μία εκτενή έρευνα, όπου μελετούν σε βάθος τις επιδράσεις της «στρατιωτικής ζωής» σε συνάρτηση με τις κοινωνικές συνθήκες, όπως αυτές προοδευτικά μεταβάλλονται, για να αντισταθμίζουν αποτελεσματικά την στάση των στρατιωτικών και τον υπερμεγέθη εβδομαδιαίο εργασιακό βίο τους, σε περιβάλλον μειωμένης συνταγματικής ελευθερίας, κοινωνικής απομόνωσης λόγω των συχνών μεταθέσεων, με οικογένειες που στερούνται τα για άλλους αυτονόητα, αλλά και συζύγους που επίσης μοιραία πρέπει να περιορίζουν τους επαγγελματικούς τους ρόλους, με όλες τις συνέπειές που αυτό μπορεί να έχει στον οικογενειακό προϋπολογισμό και στην διατήρηση της οικογενειακής ισορροπίας.
Άραγε όταν στρατιωτικές υπερδυνάμεις ενεργούν με αυτόν τον τρόπο, δύναται η Πολιτική τάξη της Ελλάδας να ζει στην παρακμή και να θεωρεί πως μπορεί να ενεργεί διαφορετικά;
Κάποιοι μάλλον ακόμη κολλάνε στα λόγια του Πιραντέλο: «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», αλλά δυστυχώς για αυτούς, αυτά ξεπεράστηκαν, όπως και τα χρόνια των συζητήσεων, διασκέψεων, για επιδόματα εξομάλυνσης, εκτός έδρας, βασικούς μισθούς, χρόνους παραμονής 40ετίας και της ανοχής των Στρατιωτικών.
Σήμερα, ανεξάρτητα αν η χώρα παραμένει ή όχι στο μνημόνιο, πρέπει να εξευρεθούν τα πλεονεκτήματα που πρέπει να αποδοθούν σε όποιον υπηρετεί την πατρίδα του, όχι στην βάση προς θεού να αδικηθούν όλοι οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά ώστε να δικαιωθούν οι δημόσιοι λειτουργοί.
Οπότε σύντομα θα πρέπει να αποκτήσουν «οντότητα» ,ακόμη και αριθμητική ,μία σειρά από είδος απολαβών που σχετίζονται με:
α. Κίνητρα αρχικής προσέλκυσης Στρατιωτικών
β. Βασικών μισθών (ανάλογων με βαθμούς και χρόνια υπηρεσίας)
γ. Ειδικές πληρωμές(π.χ επιδόματα επικίνδυνης εργασίας)
δ. Ωφελήματα διατήρησης και Διαχωρισμού
ε. Πληρωμές Αντιστάθμισης
στ. Ωφελήματα συχνών μεταθέσεων
ζ. Ωφελήματα Αποτροπής Πρώιμης Αποστρατείας
Αν για ορισμένους, τα παραπάνω φαντάζουν άγνωστα, πρωτόγνωρα ή εξωπραγματικά, να υπογραμμίσω πως απλώς αποτελούν εφαρμοσμένες πολιτικές των τελευταίων τουλάχιστον 40 ετών «σοβαρών» κρατών, που επιτέλους και εμείς οφείλουμε να ακολουθήσουμε, προχωρώντας μπροστά, αφήνοντας πίσω τις εμμονές, τα παλαιά πρόσωπα και πρακτικές που μας κατέστρεψαν. Πιστεύω πως τώρα είναι η ώρα να σχεδιασθεί ένα ορθολογικό σύστημα, που στην απλοϊκή του μορφή οπωσδήποτε θα έχει συγκεκριμένη απάντηση στις επτά κατευθύνσεις που θέτει το άρθρο, όμως θα πρέπει να συμπληρωθεί με επιπλέον στοιχεία, που θα το μετασχηματίζουν τελικά σε ένα «διαφοροποιημένο σύστημα διαχείρισης ανθρωπίνου δυναμικού», με χαρακτηριστικά και προνόμια παρόμοια εκείνων που απολαμβάνουν, ας πούμε οι Βρεταννοί στρατιωτικοί. Εκεί όπου οι αποδιδόμενοι τίτλοι ιπποτικής τιμής και η χορήγηση ξίφους στους Αξιωματικούς, έχουν ουσιαστικό αντίκρισμα τιμής, που δενολοκληρώνεται με την «ετεροχρονισμένη» μαζική χορήγηση ενός διπλώματος που φέρει «προτυπωμένες» υπογραφές των ανωτάτων αρχόντων και ενός «κίβδηλου» μεταλλίου . Νομίζω είναι αναγκαίο να πάψουν οι απορίες για την υποχρέωση της Πολιτείας να χορηγεί τα ξίφη στους Αξιωματικούς της εγκαίρως, όπως και κάθε σκέψη να καθορισθεί «Μισθολόγιο» με όρους διαβούλευσης «εταίρων» δεκαετίας 1980, καθώς σε κάθε άλλη περίπτωση εκτιμώ πως δεν μιλούμε για προσαρμογή στο μέλλον αλλά για προσκόλληση στο παρελθόν.
Άραγε τι να περιμένω από την τρικομματική κυβέρνηση αλλά και εκείνη αλήθεια πως πιστεύει πως θα μπορέσει να στηρίξει επιστημονικά ή σε επίπεδο επικοινωνίας οτιδήποτε διαφορετικό από εκείνο που όλοι οι άλλοι ήδη εφαρμόζουν;
Υποψιάζομαι πως το τελευταίο διάστημα, ταχύτερα όλο και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν, όχι μόνο τα πραγματικά ποσοστά μείωσης των μηνιαίων αποζημιώσεων των στρατιωτικών, εν ενεργεία και σε αποστρατεία, αλλά και το μέγεθος της κοροϊδίας και φαιάς προπαγάνδας που οι ίδιοι γινόταν αποδέκτες, καθώς θεωρούσαν στο παρελθόν, πως οι Στρατιωτικοί είναι καλοπληρωμένοι και ευνοημένοι. Πολύ φοβάμαι την αντίδρασή τους, και τους «βλέπω» εφεξής , να αναζητούν οπωσδήποτε «τις τρύπες», τα σημάδια απόδειξης δηλαδή, των λόγων των πολιτικών, μετατρεπόμενοι από εύπιστοι και πειθήνιοι, σε άπιστους, σαν τον εορτάζοντα Θωμά της Κυριακής και από την άλλη , συμπονώ τους μελλοντικούς «πολλούς ασταύρωτους» των εκλογών ή και τους κυνηγημένους, υποψήφιους για «λογχισμό»; φραστικό υποθέτω, για την παρατεταμένη, προχειρότητα, χαλαρότητα, έλλειψη οργάνωσης και γνώσης που επιδείκνυαν, αντιμετωπίζοντας τόσο σοβαρά θέματα ,όπως της Άμυνας της χώρας.!!
Για τους συναδέλφους μου πλέον ,την αχλάδα και την ουρά, είμαι βέβαιος.
«Χριστός Ανέστη»…
