Σχης (ΠΖ) ε.α. Φαραντάτος και Ανχης (ΑΣ) ε.α. Χρηστίδης: Η συμμετοχή στις εκλογές είναι η δύναμή μας - Η μεγάλη πολιτική βαρύτητα - Να κάνουμε την ΕΑΑΣ μια υπολογίσιμη δύναμη - Φτάνει πια! - Η αποχή ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση

 

Γράφουν οι 

Σχης (ΠΖ) ε.α. Αναστάσιος Φαραντάτος,         Ανχης (ΑΣ) ε.α. Χρήστος Χρηστίδης

      μέλος ΔΣ/Ε.Α.Α.Σ.                                        Διευθύνων Σύμβουλος Ε.Α.Α.Σ                     

. Αγαπητοί Συνάδελφοι, 

Η ΕΑΑΣ είναι ο κατ΄ εξοχήν φορέας επιμέλειας των συμφερόντων των μελών της και ως εκ τούτου οφείλει να επιδιώκει τη βελτίωση της ζωής των ε.α. αξιωματικών και των οικογενειών τους και να αντιτίθεται σε κάθε μέτρο της κυβέρνησης που έχει ως σκοπό το ακριβώς αντίθετο. 

Επομένως η ΕΑΑΣ είναι φορέας που ασκεί πολιτική. Σε ποιο βαθμό όμως μπορεί να επηρεάσει τη λήψη αποφάσεων; 

Είναι γνωστό ότι η ΕΑΑΣ έχει ουσιαστικά αποκλειστεί από τη διαχείριση των φορέων που έχουν άμεση σχέση με την ποιότητα ζωής των μελών της, αφού στο ΜΤΣ και ΝΙΜΤΣ συμμετέχει με μια ψήφο. 

Η ψήφος αυτή σε ένα πολυμελές ΔΣ, όπου την πλειοψηφία την έχει συστημικά η εκάστοτε κυβέρνηση δια του ΥΕΘΑ και του ΓΕΣ, είναι φυσικό να μην έχει ουσιαστική βαρύτητα. Έχει όμως πολιτική βαρύτητα και μάλιστα μεγάλη. Διότι μια ψήφος υπέρ των συμφερόντων των μελών μας καταδεικνύει την αντίθεση του κοινωνικού εταίρου, που λέγεται ΕΑΑΣ, έναντι των μεθοδεύσεων των φορέων αυτών να συρρικνώσουν τις επ’ ωφελεία ημών παροχές, που διαχρονικά είναι συνέπεια νόμων, οι οποίοι πρωτογενώς είχαν θεσπισθεί για την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μας. Αντίθετα μια θετική ψήφος υπέρ των περικοπών, που απεργάζεται η εκτελεστική εξουσία, είναι η βάση της πολιτικής συναίνεσης της μεγάλης μερίδας των αποστράτων, υπό το απατηλό κάθε φορά επιχείρημα «το κάνουμε για να διασώσουμε το ταμείο». 

Έτσι η ψήφος μας, όταν χειραγωγείται, όπως πρόσφατα συνέβη με τον εκπρόσωπό μας στο ΜΤΣ, ο οποίος δυο φορές ψήφισε ερήμην και εν αγνοία του ΔΣ/ΕΑΑΣ, εις βάρος των συμφερόντων μας και υπέρ της περικοπής του ΒΟΕΑ, παρέχει το υπόβαθρο στην εκτελεστική εξουσία, που χρειάζεται για την ηθική νομιμοποίηση των αποφάσεών της και τη διασπορά της ενοχής. 

Ποιος θέλει κάθε φορά να διασώσει το ταμείο; ΜΤΣ,ΝΙΜΤΣ κλπ; Μα αυτός που το έφερε σε αυτά τα χάλια με τις δικές του επιλογές ή παρεμβάσεις. Και αυτός δεν είναι άλλος από την εκάστοτε κυβέρνηση διά των συναρμοδίων υπουργών Εθνικής Άμυνας και Οικονομικών. Οι μόνοι που δεν έχουν μερίδιο ευθύνης είναι οι μέτοχοι και οι μερισματούχοι, αφού δεν συμμετέχουν ουσιαστικά στη διαχείριση, στη σχεδίαση και υλοποίηση των αποφάσεων. Μόνον καλούνται κάθε φορά να πληρώσουν τα σπασμένα. 

Για να μας πείσουν, οι κατ΄ εξοχήν υπεύθυνοι των πολιτικών επιλογών τους, που έχουν φέρει το ΜΤΣ σε αδιέξοδο, χρησιμοποιούν ως επιχείρημα, την επιτυχημένη πορεία των ταμείων των άλλων κλάδων, δηλαδή επιρρίπτουν τις ευθύνες των δικών τους αποφάσεων στον ΣΞ, ως να είναι αδαείς όσοι πέρασαν από το ΜΤΣ ενώ οι αντίστοιχοι των ΜΤΝ και ΜΤΑ είναι φωστήρες της οικονομικής επιστήμης! 

Αποκρύπτουν ότι στα άλλα δυο ΜΤ εισρέουν τεράστια ποσά από τις κρατήσεις 4% που παρακρατούνται από τους προμηθευτές των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ενώ ο ΣΞ λαμβάνει πολύ λιγότερα. Έτσι διαχρονικά έχουμε μια άρρωστη κατάσταση όπου, με τις ευλογίες της κυβέρνησης, στους λίγους διανέμονται πολλά και στους πολλούς λίγα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι απόστρατοι του ΠΝ και ΠΑ να λαμβάνουν υπερδιπλάσια μερίσματα από τα ταμεία τους και υπερδιπλάσια ΒΟΕΑ για τα τέκνα τους. Και ενώ το ΜΤΣ έχει μεγαλύτερη περιουσία από τα άλλα δυο ταμεία, συνεχώς συμπιέζει τα μερίσματα και πρόσφατα τόλμησε να βάλει χέρι και στο ΒΟΕΑ των τέκνων. 

Σε μια εποχή όπου όλα ενοποιούνται και όπου μας «έπεισαν» για την αναγκαιότητα υπαγωγής όλων των συντάξεων υπό τον ΕΦΚΑ, ενώνοντας καθηγητές, μηχανικούς, γιατρούς, εργάτες, εμπόρους, στρατιωτικούς κ.α., επιμένουν να διατηρούν τρία ταμεία κλάδων, στα οποία κατανέμουν τα έσοδα των εξοπλιστικών προγραμμάτων όχι αναλογικά με την έννοια της αναλογικότητας και ισότητας του Συντάγματος, αλλά κατά κλάδο προέλευσης, σαν να γίνονται οι προμήθειες όχι υπέρ της Εθνικής Άμυνας αλλά υπέρ των αποστράτων του ΠΝ και ΠΑ. Από την άλλη έχουν βάλει στο ΜΤΣ, που υπάγεται στο ΥΠΕΘΑ, μεγάλο μέρος αποστράτων της ΕΛ.ΑΣ., παρά το γεγονός ότι η ΕΛ.ΑΣ. ανήκει σε άλλο υπουργείο και δεν έχει σχέση με την Ελληνική Χωροφυλακή, που άλλοτε υπαγόταν στο ΥΠΕΘΑ. 

Πώς μπορούμε όμως να κάνουμε την ΕΑΑΣ μια υπολογίσιμη δύναμη; Η μόνη λύση είναι να δείξουμε την πραγματική μας δύναμη και η δραστηριότητα, που αυτή μπορεί να γίνει μετρήσιμη, είναι οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου της 19/2/23. 

Είναι μπροστά στα πόδια μας η ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όχι μόνον είμαστε πολλοί σε κάποιον στατιστικό πίνακα, αλλά ότι είμαστε παρόντες και ενεργοί, ότι συμμετέχουμε στην εκλογή των εκπροσώπων μας, ότι είμαστε ενωμένοι εναντίον όποιου μας κατατάσσει με τα έργα του στους πληβείους και ότι δεν θα ανεχτούμε να κάνει πειράματα εις βάρος των ήδη εξασθενημένων εισοδημάτων μας. 

Ας αφήσουμε τη θαλπωρή του σπιτιού μας μια Κυριακή, να πάμε όλοι να ψηφίσουμε στις εκλογές της ΕΑΑΣ της 19/2/23. Ας δώσουμε στο νέο Διοικητικό Συμβούλιο την ισχύ που απαιτείται, ώστε να έχουμε μια διεκδικητική ΕΑΑΣ, προς το συμφέρον όλων μας. Αναλογιστείτε πόσο πιο βαρύ θα είναι το σύνθημά μας «Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ  ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ» όταν ψηφίσουν πανελλαδικά 12-15.000 άτομα και όχι 6-7.000,ως συνήθως. 

Ενημερώστε τους συναδέλφους φίλους σας, κυρίως τους ηλικιωμένους, βοηθήστε τους στη μετακίνηση, παρακινήστε τους διστακτικούς, πείστε τους αδιάφορους, πάρτε τηλέφωνα, στείλτε email και SMS σε όσους περισσότερους μπορείτε, ταράξτε τα νερά, φέρτε τα πάνω κάτω. 

Δεν αντέχουμε άλλες περικοπές και υποχωρήσεις.

Φτάνει πια! Η αποχή από τις επόμενες εκλογές ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση.

Υποκλοπές: Διέξοδος ή παγίδα για τον Τσίπρα; - Γιατί δεν αντιπαρατίθεται για την οικονομία; - Ποιοι είναι οι "σκελετοί που έχει στη ντουλάπα του"

 Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί μέσα από το δίλημμα «Δημοκρατία ή Εκτροπή» να ανεβάσει την παραταξιακή του συσπείρωση, θα βοηθήσει όμως και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να φτάσει τη δική του συσπείρωση στα ύψη, επαναφέροντας στο προσκήνιο θέματα για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκε το 2019 και πολύ θα ήθελε να ξεχαστούν

Γιώργος Κουβαράς

Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να πάει στις εκλογές με βασική ατζέντα το θέμα των παρακολουθήσεων είναι προϊόν πολιτικού ρεαλισμού και κομματικής σκοπιμότητας. Αν το δει κανείς προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι ίσως να ήταν και μονόδρομος, στην προσπάθεια του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφ´ ενός να να συσπειρώσει τον παραταξιακό του χώρο και αφ’ ετέρου να απευθυνθεί σε ένα μικρό μεν, αλλά σημαντικό εκλογικό ακροατήριο, που βρίσκεται σε απόσταση ή παραμένει εχθρικό προς τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της εμπειρίας που άφησε πίσω της η κυβερνητική του θητεία. Αυτός ο… μονόδρομος, , όμως, στον οποίο έσπευσε να βαδίσει ο Αλέξης Τσίπρας, κρύβει πολλές παγίδες. 

Ας δούμε πρώτα τι έχει να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ από το θέμα. Εάν δεν υπήρχε η υπόθεση των παρακολουθήσεων – ή μια άλλη ανάλογη υπόθεση – το βασικό ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης θα ήταν η Οικονομία. Άλλωστε, αυτό είναι το πρώτο θέμα που απασχολεί τους πολίτες, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Η Οικονομία, όμως, δεν προσφέρεται ιδιαίτερα για ένα στοιχειωδώς πειστικό αντιπολιτευτικό αφήγημα από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Από την ώρα που ο Μητσοτάκης έγινε πρωθυπουργός, ο ΣΥΡΙΖΑ τον παρουσίαζε ως «νεοφιλελεύθερο». 

Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο διαχειρίστηκε ο πρωθυπουργός την πανδημία και αμέσως μετά την ενεργειακή κρίση ακυρώνει στην πράξη αυτό το χαρακτηρισμό. Πώς μπορείς να πείσεις ως αντιπολίτευση ότι ο πρωθυπουργός είναι νεοφιλελεύθερος, όταν αυτή την τετραετία έχουν γίνει οι πιο γενναίες παροχές της τελευταίας 15ετίας; Η Οικονομία, λοιπόν, αποδείχτηκε ότι δεν είναι προνομιακό πεδίο αντιπολίτευσης για τον ΣΥΡΙΖΑ. Λογικό ήταν να αναζητηθεί άλλο πεδίο. 

Οι παρακολουθήσεις έδωσαν στον Αλέξη Τσίπρα μια μοναδική ευκαιρία. Μετά από μια δική του τετραετία γεμάτη ανοιχτές πληγές στα ζητήματα των θεσμών και της Δημοκρατίας, με συνοδοιπόρο τον Πάνο Καμμένο, και με «κληρονομιά» δυο Ειδικά Δικαστήρια (για τη σκευωρία Νοβάρτις και για τις τηλεοπτικές άδειες, με κατηγορούμενους υπουργούς της προηγούμενης κυβέρνησης), οι παρακολουθήσεις έδωσαν μια διέξοδο: να εμφανιστεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ως υπερασπιστής των θεσμών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η ευκαιρία, πέρα από επικοινωνιακό είχε και πολιτικό ενδιαφέρον. 

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί μέσα από την υπόθεση των υποκλοπών, να απευθυνθεί στο ακροατήριο των κεντρώων και των φιλελεύθερων δημοκρατών, το οποίο στη συντριπτική του πλειοψηφία έχει έντονα «αντί – ΣΥΡΙΖΑ» χαρακτηριστικά, λόγω των πρακτικών που ακολούθησε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στην προσπάθεια της να ελέγξει τους «αρμούς της εξουσίας». 

Ταυτόχρονα, η υπόθεση αυτή προσφέρεται για να συσπειρώσει ο Τσίπρας και το παραδοσιακό του target group: αυτούς που πιστεύουν στη θεωρία των «αρμών της εξουσίας» και μάχονται την κυβέρνηση της ΝΔ για «εκτροπή» όχι για τις όποιες αντιδημοκρατικές πρακτικές της αλλά γιατί απλώς και μόνο δεν είναι… η δική τους κυβέρνηση. Είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι δικές τους παρακολουθήσεις είναι απολύτως αποδεκτές, ενώ αυτές που έγιναν επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης είναι καταδικαστέες. 

Ο Τσίπρας χρειαζόταν ένα αφήγημα συσπείρωσης και το «δημοκρατία ή εκτροπή» του δίνει μια αξιοπρεπή διέξοδο. Γνωρίζει και ο ίδιος ότι αυτό το δίλημμα δεν αρκεί για να τον ξανακάνει πρωθυπουργό. Ίσως όμως φανεί αρκετό για να του εξασφαλίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον παραταξιακό του χώρο ενισχύοντας την πόλωση που θα τον θωρακίσει μετά από μια διαφαινόμενη εκλογική ήττα. Άλλωστε, όπως φάνηκε εξ αρχής, οι υποκλοπές, που ξεκίνησαν με θύμα τον Ανδρουλάκη, δίνουν στον Τσίπρα τη δυνατότητα να «υποκλέψει» την ατζέντα και ίσως και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, που διάκεινται θετικά στο σενάριο της «προοδευτικής διακυβέρνησης ».

 Η δυνατότητα, όμως, του ΣΥΡΙΖΑ να ωφεληθεί από τα σοβαρά λάθη της κυβέρνησης στο ζήτημα των υποκλοπών περιορίζεται σημαντικά από τους «σκελετούς στη ντουλάπα» του. Πώς μπορείς να πείσεις ότι είσαι προστάτης της δημοκρατίας και των θεσμών όταν έχεις στείλει δέκα πολιτικούς αντιπάλους στη Δικαιοσύνη με τη μαρτυρία του «Μάξιμου Σαράφη» που τώρα κατηγορείται για απάτη σε βαθμό κακουργήματος; Και πώς μπορείς να εμφανίζεσαι ως αδιάφθορος όταν μέσω Ειδικού Δικαστηρίου ανοίγει νέα δικαστική έρευνα για τσάντες με μετρητά που, σύμφωνα με τη γραμματέα του Καλογρίτσα, πήγαιναν από το γραφείο του επιχειρηματία στην Κουμουνδούρου;

 Συμπέρασμα: Χρήσιμος μεν ο μονόδρομος που άνοιξαν για τον ΣΥΡΙΖΑ οι κυβερνητικοί χειρισμοί στο ζήτημα των υποκλοπών, αλλά μόνο για την ίδια τη διαδρομή και όχι για τον προορισμό στον οποίο οδηγεί. 

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί μέσα από το δίλημμα «Δημοκρατία ή Εκτροπή» να ανεβάσει την παραταξιακή του συσπείρωση, θα βοηθήσει όμως και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να φτάσει τη δική του συσπείρωση στα ύψη, επαναφέροντας στο προσκήνιο θέματα για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κρίθηκε το 2019 και πολύ θα ήθελε να ξεχαστούν. 

Πηγή: Protagon.gr

Γιάννης Μπαλάφας, Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ: - Οι συνταξιούχοι που πήγαν να πάρουν τη σύνταξή τους βρήκαν στους λογαριασμούς τους από καθόλου μέχρι πολύ μικρότερη αύξηση

 

Σημεία συνέντευξης του Γιάννη Μπαλάφα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Β3’ Νοτίου Τομέα Αθηνών, στον τηλεοπτικό σταθμό Action24 (στους δημοσιογράφους Γ. Κακούση και Α. Λιβαθυνού)

Για τους συνταξιούχους

Όλοι γνωρίζουμε ότι στο ζήτημα των συνταξιούχων υπάρχει μία εξαπάτηση από την πλευρά του Κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Όλα ξεκίνησαν και, αναφέρομαι πολύ πριν από την ανακοίνωση της αύξησης συντάξεων κατά 7,75%, όταν η κυβέρνησή μας θεσμοθέτησε ως μόνιμη την 13η σύνταξη. Νόμο που ψήφισε η ΝΔ υποσχόμενη ότι θα διατηρήσει και με το που ανέλαβε την κυβέρνηση κατήργησε άμεσα. Το 2017 επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όρισε να υπάρξει αύξηση των συντάξεων από 1.1.2023. 

Η αύξηση, δηλαδή, που διατυμπανίζει σήμερα η ΝΔ είναι η εφαρμογή της απόφασης ΣΥΡΙΖΑ. Η βασική διαφορά όμως είναι ότι το 7,75% είναι ένα ποσοστό που λάμβανε υπόψη το πληθωρισμό του 2017 που ήταν της τάξεως του 1% και όχι του 15% που έχουμε σήμερα, για παράδειγμα, στα τρόφιμα. Και, αναφέρομαι στα τρόφιμα γιατί αποτελεί το βασικό κονδύλι εξόδων – μαζί με τα φάρμακα – για τους συνταξιούχους.

Ας έρθουμε όμως στο σήμερα. Έχουμε πολλά παραδείγματα συνταξιούχων που πήγαν στα ΑΤΜ για να πάρουν τη σύνταξή τους, περιμένοντας την ανεπαρκή έστω αύξηση του 7,75% και βρήκαν στους λογαριασμούς τους από καθόλου μέχρι πολύ μικρότερη αύξηση. Δεν πήραν, δηλαδή, την αύξηση που προβλεπόταν. Μετά κι από αυτή την εξαπάτηση είχαμε την «είδηση» ότι η κυβέρνηση θα δώσει «κάτι το Πάσχα».

Όλα αυτά οδηγούν σε δύο βασικά συμπεράσματα. Πρώτον, οι πρόσφατες οικονομικές εξαγγελίες του Κ. Μητσοτάκη αποδεικνύονται ανεπαρκέστατες έως ψεύτικες. Δεύτερον, η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση δεν είναι σοβαρή.

πηγή:https://www.syriza.gr/article/id/139777/G.-Mpalafas:-Sto-zhthma-twn-syntaksioychwn-yparchei-mia-eksapathsh-apo-thn-pleyra-toy-K.-Mhtsotakh-kai-ths-kybernhshs.html

Συντάξεις: Ο κύβος ερρίφθη - Οι εκλογές φέρνουν αναδρομικά δώρων 11μήνου για όλους

 Αναδρομικά  σε τέσσερις ετήσιες δόσεις για όλους ξεκινώντας από το 2024 είναι η «πολιτική λύση» που ετοιμάζει η κυβέρνηση για 1.300.000 συνταξιούχους που δεν είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη και τους οποίους απέκλεισε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Παρά τις αλλεπάλληλες αρνητικές κυβερνητικές δηλώσεις γύρω από την επέκταση των αναδρομικών σε όλους τους συνταξιούχους – και τις δημοσιονομικές επιφυλάξεις που διατυπώνονται -, πληροφορίες του «Βήματος της Κυριακής» επιμένουν ότι το θέμα αυτό θα λυθεί με θετικό τρόπο για τους συνταξιούχους.

Η κυβέρνηση εξετάζει – και είναι πολύ κοντά – στην υιοθέτηση «πολιτικής λύσης» για την απόδοση των αναδρομικών σε όλους και όχι μόνο σε όσους έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη, όπως «διέταξε» η απόφαση του ΣτΕ.

Μέχρι στιγμής τα κυβερνητικά στελέχη αποκλείουν τη συγκεκριμένη λύση επικαλούμενα το υψηλό κόστος, καθώς η πλήρης απόδοση των αναδρομικών κοστίζει 2,5 δισ. ευρώ.

Θετική λύση

Ωστόσο το θέμα επανέρχεται λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, γεγονός που αναθερμαίνει το ενδεχόμενο αναζήτησης θετικής λύσης. Ανοιχτό σε μελλοντική διευθέτηση άφησε το θέμα αυτό ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου για την οικονομία και την αγορά εργασίας.

«Η συζήτηση είναι πρόωρη» είπε, προσθέτοντας ότι το θέμα αυτό θα κριθεί εν πολλοίς από τη «δημοσιονομική δυνατότητα».

Ωστόσο, η «λύση» που συζητείται περιλαμβάνει την επιστροφή τους σε δόσεις με ορίζοντα τετραετίας.

Πρόκειται για τα αναδρομικά των συνταξιούχων που δεν έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Η απόφαση αφορά αναδρομικά δώρων (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα αδείας) και μειώσεις επικουρικών που αφορούν το ενδεκάμηνο Ιούνιος 2015 έως Μάιος 2016. Για τη χρονική αυτή περίοδο έχουν ήδη δοθεί αναδρομικά τα οποία αφορούν τις μειώσεις που είχαν υποστεί οι συνταξιούχοι στις κύριες συντάξεις τους.

Η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ χορηγεί αναδρομικά από μειώσεις επικουρικών και κατάργηση δώρων σε όλους τους συνταξιούχους, παρά μόνο σε όσους είχαν προσφύγει δικαστικά μέχρι τις 31.7.2020.

Ετσι με τη δικαστική αυτή απόφαση περίπου 350.000 συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα που είχαν ασκήσει αγωγές μπορούν να συνεχίσουν τον δικαστικό αγώνα διεκδίκησης, ενώ για 1.300.000 συνταξιούχους που δεν είχαν ασκήσει αγωγές μέχρι την 31.07.2020, έχουν αποσβεσθεί διά νόμου οι αξιώσεις τους.

Τυχόν υλοποίηση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας για το σύνολο των συνταξιούχων οδηγεί σε αναδρομικά ύψους 2,5 δισ. ευρώ, καθώς θα αφορά την επιστροφή των δώρων του ενδεκαμήνου Ιούνιος 2015 – Μάιος 2016, όπως και τις αντίστοιχες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις

πγή:https://www.ot.gr/2023/01/30/forologia/ergasiaka-asfalistika/syntakseis-anadromika-gia-olous-se-tesseris-doseis/

Συνέβη σαν Σήμερα: - Θα μπορούσε να είχε αποτραπεί η άνοδος του Χίτλερ;

 Στις 30 Ιανουαρίου 1933 ο Φύρερ ορίζεται καγκελάριος. Σε μια εξαντλητική αναμέτρηση με το τότε ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι ιστορικοί εξετάζουν το – θεωρητικό – ερώτημα του αν θα μπορούσε να είχε αποτραπεί η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία.

«Στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να είχαν πάρει άλλη τροπή οι εξελίξεις. Γιατί στις αρχές του 1930 όλα έδειχναν ότι ο Άντολφ Χίτλερ και το ναζιστικό του κόμμα NSDAP έπνεαν τα λοίσθια». Αυτό υποστηρίζει ο γερμανοϊσραηλινός συγγραφέας Νταν Ντίνερ για τη χρονική περίοδο που προηγήθηκε από την λεγόμενη κατάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ, στις 30 Ιανουαρίου του 1933. Ένα χρόνο πριν, το φθινόπωρο του 1932, το κόμμα και ο ηγέτης του βρίσκονταν αντιμέτωποι με σοβαρότατες αποτυχίες.

Σε σημείο που ακόμη και οι ίδιοι οι Γερμανοί της εποχής εκείνης φάνηκαν να εκπλήσσονται, όταν τελικά έγινε καγκελάριος του Ράιχ.

Οι συνέπειες τραγικές: 60 εκ. νεκροί σε όλον τον κόσμο, 6 εκατομμύρια Εβραίοι, Σίντι και Ρόμα διωγμένοι και εξοντωμένοι, άτομα με αναπηρίες και ομοφυλόφιλοι δολοφονημένοι. Η 30ή Ιανουαρίου του 1933 αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σημεία καμπής της ιστορίας.

«Η 30ή Ιανουαρίου 1933 έχει γίνει ένα αρχιμήδειο σημείο στη γερμανική ιστορία», λέει ο Νταν Ντίνερ σε συνέντευξή του στη DW.

«Συνέβη κάτι που μας επιτρέπει ως ιστορικούς, αλλά και ως συγχρόνους ανθρώπους, να προβούμε σε εκτιμήσεις για το διάστημα πριν και μετά. Πρόκειται ίσως για μια από τις κυριότερες και, όσον αφορά την προβολή της, σημαντικότερες ημερομηνίες – κλειδιά της γερμανικής ιστορίας του 20ού αιώνα», προσθέτει. 

Δεν ήταν «ατύχημα» ο Χίτλερ

Κι αυτό ξεκινά με τον όρο «κατάληψη της εξουσίας», ένα σκόπιμο εφεύρημα της ναζιστικής προπαγάνδας.

Στις 30 Ιανουαρίου, η εξουσία δεν καταλήφθηκε από τον Χίτλερ, αλλά παραδόθηκε στον Χίτλερ.

Ο πρόεδρος του Ράιχ Πάουλ φον Χίντενμπουργκ τον διόρισε καγκελάριο. Ωστόσο, ο μεγάλης ηλικίας στρατηγός είχε αντισταθεί στον Χίτλερ για μεγάλο χρονικό διάστημα, αρνούμενος να τον κάνει καγκελάριο παρά τα καλά εκλογικά αποτελέσματα τον Αύγουστο του 1932. Επρόκειτο για μια από τις μεγαλύτερες ήττες του Χίτλερ.

Ο Βρετανός ιστορικός Ίαν Κέρσοου στο βιβλίο του για τον Χίτλερ, που θεωρείται διεθνώς έργο αναφοράς, απαριθμεί τους διάφορους παράγοντες που οδήγησαν στην ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές. Από τη μία πλευρά, αναφέρει, υπήρχε επί Βαϊμάρης η υπονόμευση της δημοκρατίας για τη διατήρηση ή επιβολή ιδίων οικονομικών συμφερόντων. Και αυτό παράλληλα με την τυφλή αποφασιστικότητα των ακραίων δεξιών συντηρητικών να «εξαλείψουν τη δημοκρατία και να καταστρέψουν τον σοσιαλισμό».

Κατά δεύτερον, στον απόηχο των αναταραχών λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης παρατηρήθηκε στροφή σε ένα αυταρχικό σύστημα διακυβέρνησης. Τέλος, η θέληση του Χίτλερ για εξουσία και καταστροφή υποτιμούνταν συνεχώς. «Ο Χίτλερ δεν ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ενός γερμανικού “Sonderweg” (ιδιαίτερου δρόμου), λέει ο Κέρσοου, «αλλά ούτε και ένα απλό ατύχημα». Πρέπει να δει κανείς τον Χίτλερ μέσα από το χρονικό πλαίσιο της εποχής του, πόλεμος, επανάσταση, εθνική ταπείνωση και φόβος του μπολσεβικισμού».

Κατά τον ιστορικό Νταν Ντίνερ, που έχει κάνει συγκριτικές μελέτες για το θέμα, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.

Για τον ίδιο η οικονομική κρίση και η δομή του Συντάγματος της Βαϊμάρης, στο οποίο ριζοσπαστικά κόμματα μπορούσαν να εισέλθουν γρήγορα στο κοινοβούλιο, αποτελούν πολύ σημαντικούς παράγοντες.Παρόλα αυτά υπήρξε μια αντίφαση.

«Ο διορισμός του Χίτλερ ήταν ένα αιφνιδιαστικό γεγονός» επισημαίνει ο Ντίνερ. «Το NSDAP ήταν σε αδιέξοδο. Από το φθινόπωρο του 1932 εμφανίστηκαν σημάδια οικονομικής ανάκαμψης. Το NSDAP βρισκόταν σε πτώση, ενώ η οικονομία βρισκόταν σε άνοδο. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο ο Χίτλερ διορίζεται Καγκελάριος του Ράιχ. Στην πραγματικότητα δεν έπρεπε να συμβεί».

Ο Νταν Ντίνερ ασχολείται καιρό με το ερώτημα κατά πόσον ήταν αναπόφευκτη η ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ. Το Γερμανικό Ιστορικό Μουσείο στο Βερολίνο, σε μια ασυνήθιστη έκθεση υπό την αιγίδα του, παρουσιάζει τις δυνατότητες που θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Μια ασυνήθιστη προσέγγιση του ιστορικού γίγνεσθαι. Η έκθεση με τον τίτλο “Roads not taken”που θα διαρκέσει μέχρι τις 24 Νοεμβρίου του 2024, είναι αφιερωμένη σε τέτοια ερωτήματα. Οχι μόνο σε σχέση με το 1933, αλλά και με άλλες κεντρικές ημερομηνίες της γερμανικής ιστορίας, από το 1989 και πίσω μέχρι το 1848.

«Δεν πρόκειται για εικοτολογική ιστορία», εξηγεί ο Νταν Ντίνερ, προσθέτοντας πως «περισσότερο βασιζόμαστε στην πραγματικότητα για να δούμε ποια πιθανά σπέρματα δυνατοτήτων υπήρχαν, τα οποία όμως στη συνέχεια δεν μπαίνουν πλέον στην ιστορική αφήγηση».

Αγνόησαν τους κινδύνους

Τα κεντρικά ιστορικά γεγονότα αναλύονται μέσα από μικροσκόπιο. Το γεγονός ότι ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος του Ράιχ το 1933 ήταν επίσης σε μεγάλο βαθμό προϊόν μηχανορραφιών στα παρασκήνια της εξουσίας. Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων έπαιξε καταστροφικό ρόλο σε αυτό, κυρίως ο Φραντς φον Πάπεν, ο οποίος είχε αναγκαστεί να παραιτηθεί από καγκελάριος του Ράιχ μόλις τον Νοέμβριο του 1932 και τώρα έβλεπε την ευκαιρία να ανακτήσει την εξουσία. Και όντως τα κατάφερε, γιατί στην κυβέρνηση Χίτλερ-Πάπεν-Χούγκενμπεργκ διορίστηκε στις 30 Ιανουαρίου 1933 αντικαγκελάριος. Ο φον Πάπεν ήταν έμπιστος του Χίντενμπουργκ. Τον Ιανουάριο του 1933 διαπραγματεύτηκε μαζί με τον Χίτλερ τους όρους για την καγκελαρία και μια κοινή κυβέρνηση υπό τον Χίτλερ και τελικά έπεισε τον Χίντενμπουργκ ότι αυτός ήταν ο σωστός δρόμος.

Ταυτόχρονα, κατέστη σαφές ότι ο απερχόμενος καγκελάριος του Ράιχ Κουρτ φον Σλάιχερ δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί στην εξουσία. Τον Ιανουάριο του 1933 οι υπόλοιποι συμμετέχοντες παρασύρθηκαν από το γεγονός ότι ο Χίτλερ έκανε πίσω, φαινομενικά βέβαια, στις απαιτήσεις του ζητώντας να πάρει “μόνο” την καγκελαρία, το υπουργείο Εσωτερικών και το πρωσικό υπουργείο Εσωτερικών. Θεώρησαν ότι με την ανάληψη της εξουσίας ο Χίτλερ θα εξημερωνόταν, μια μνημειώδης πλάνη.

«Υπάρχει μια φράση του Χίτλερ ότι δήθεν οι άλλοι τον ανακάλυψαν, αλλά μου προκαλεί ανατριχίλα, λες και δρουν μαγικές δυνάμεις που μετακινούν έναν άνθρωπο σε μια θέση για να αναπτύξει μετά εκρηκτική πυρηνική δύναμη» λέει ο Ντίνερ για την πορεία της ιστορίας.

Η οπτική γωνία της έκθεσης καθιστά σαφές ότι η απληστία για εξουσία και τα προσωπικά συμφέροντα μεμονωμένων παραγόντων άνοιξαν επίσης τον δρόμο για να ανέβει ο Χίτλερ στην εξουσία.

Ο Νταν Ντίνερ εξετάζει επίσης την ιστορία μέσα από τον καθρέφτη ερωτημάτων του παρόντος.

Γιατί στις σημερινές κρίσεις εντοπίζει κανείς παραλληλισμούς με το χθες, ακόμη και με το 1933: «Το μεγάλο πρόβλημα ήταν ότι κατέρρευσαν οι θεσμοί που εξασφάλιζαν τη δημοκρατία», λέει ο Νταν Ντίνερ.

Κι αυτό σήμαινε απώλεια ελέγχου. Στην τελική φάση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, η διακυβέρνηση γινόταν μόνο με έκτακτα διατάγματα, το κοινοβούλιο είχε μπλοκαριστεί και ο πρόεδρος του Ράιχ Χίντενμπουργκ μπορούσε να διορίζει και να απολύει καγκελάριους κατά το δοκούν.

Τι διδάγματα πρέπει να πάρουμε από αυτό σήμερα;

Η απάντηση του Νταν Ντίνερ είναι απλή αλλά ουσιαστική: «Μαθαίνεις από αυτό να σέβεσαι τους θεσμούς» και να έχει κανείς τα μάτια ανοιχτά».

Παρά το ότι η ναζιστική παραστρατιωτική οργάνωση «Καταιγίδα» το βράδυ της 30ής Ιανουαρίου του 1933 έκανε λαμπαδηδρομία επί ώρες στο νυχτερινό Βερολίνο προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου, οι περισσότεροι ούτε καν έλαβαν υπόψη τους την καταστροφή που ξεκινούσε.

Μεγάλος αριθμός σοβαρών εφημερίδων δεν είδε λόγο ανησυχίας στη νέα κυβέρνηση. Μόνο λίγοι αναγνώρισαν τον κίνδυνο. Αλλά οι προειδοποιήσεις τους δεν εισακούστηκαν.

πηγή:https://www.kathimerini.gr/world/562253869/tha-mporoyse-na-eiche-apotrapei-i-anodos-toy-chitler/

Κυβέρνηση: Καταλυτική η σύγκριση και στην οικονομία με την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ

 

Τα τελευταία 4 χρόνια, με την ασκηθείσα οικονομική πολιτική πετύχαμε: την παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας, την αναπτυξιακή και συμπεριληπτική πορεία της οικονομίας, την ολόπλευρη ισχυροποίηση της χώρας, την αποτελεσματική στήριξη της κοινωνίας. Και τα πετύχαμε όλα αυτά, συλλογικά, με ευθύνη απέναντι στο σήμερα και το αύριο, στις θυσίες των πολιτών και τις προοπτικές της νέας γενιάς. Αυτά αποτυπώνονται σε όλους, σχεδόν, τους βασικούς δείκτες της οικονομίας, ενώ η σύγκριση με την περίοδο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταλυτική!

 1. Διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. Σε επίπεδο 9μήνου 2022, η άνοδος του διαθέσιμου εισοδήματος είναι 10 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2019. Το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα ήταν 72,1 το 2015, με μονάδα βάσης το 100, και σήμερα είναι 79,3.

2. Ανάπτυξη. Περίοδος ΣΥΡΙΖΑ: Μέσος όρος στην Ευρωζώνη; 2,08%. Μέσος όρος στην Ελλάδα; 0,53%! Δηλαδή, το ¼ του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Περίοδος Νέας Δημοκρατίας: Μέσος όρος στην Ευρωζώνη; 1%. Μέσος όρος στην Ελλάδα; 1,73%. Δηλαδή, σχεδόν διπλάσιος. Και η καλύτερη εγχώρια απόδοση, διαρκώς διευρύνεται.

3. Άμεσες ξένες επενδύσεις. Στα 4,5 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ, 12,1 δισ. ευρώ. Στα 3,5 χρόνια Νέας Δημοκρατίας, 16,5 δισ. ευρώ. Ποσό που θα αυξηθεί, αφού ακόμη δεν έχουμε στοιχεία για όλο το 2022.

4. Ανεργία. Μειώθηκε κατά 7% επί ΣΥΡΙΖΑ. Μειώθηκε επιπλέον κατά 8 ποσοστιαίες μονάδες επί Νέας Δημοκρατίας, παρά τις εξωγενείς κρίσεις.

5. «Κόκκινα» δάνεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα παρέλαβε στο 43,5% του συνόλου. Τα παρέδωσε στο ίδιο ποσοστό. Σήμερα είναι στο 9,7%!

6. Καταθέσεις. Επί ΣΥΡΙΖΑ, αυτές μειώθηκαν κατά 11 δισ. ευρώ. Επί Νέας Δημοκρατίας, έχουν αυξηθεί κατά 48 δισ. ευρώ.

7. Αναβαθμίσεις – υποβαθμίσεις της ελληνικής οικονομίας. Επί ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα αφού υποβαθμίστηκε 10 φορές, στη συνέχεια αναβαθμίστηκε 18 φορές. Επί Νέας Δημοκρατίας, η Ελλάδα μόνο αναβαθμίζεται, 12 φορές μέχρι σήμερα.

8. Spread, δηλαδή διαφορά απόδοσης μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού 10ετούς ομολόγου. Επί ΣΥΡΙΖΑ, το μέσο spread διαμορφώθηκε στις 612 μονάδες βάσης. Επί Νέας Δημοκρατίας, στις 174,6 μονάδες βάσης, πάνω από τρεις φορές χαμηλότερα.

9.Κύκλος εργασιών επιχειρήσεων. Στο 9μηνο του 2022 ανέρχεται στα 336 δισ. ευρώ, αυξημένος κατά 30 δισ. ευρώ από το σύνολο του 2018.

10. Κενό ΦΠΑ (VAT Gap). Το 2018, ήταν στο 25,6%. Το 2020, βρίσκεται στο 19,7%. Σημαντική βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης, που προέρχεται, κυρίως, από τις μειώσεις φόρων και ασφαλιστικών εισφορών – ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη – της τελευταίας τετραετίας, αλλά και από τη σημαντική ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών.

Ροδόπη: Παραίτηση μέλους του ΣΥΡΙΖΑ με ηχηρές καταγγελίες

 

Η δημόσια δήλωση παραίτησης του Θανάση Καλογιαντσίδη από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης, την οποία δημοσιοποίησε ο ίδιος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι από μόνη της κόλαφος για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που το εμφανίζει παραδομένο στις έριδες, στους τσακωμούς και στο τουρκικό προξενείο.

Το πρώην μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ροδόπης και πρώην αναπληρωτής συντονιστής της Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Α’ Κομοτηνής στην ανάρτησή του αναφέρεται σε συγκεκριμένα ονόματα και περιγράφει τι συμβαίνει στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: «Δυστυχώς, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στη λειτουργία της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Ροδόπης και αυτή η δυσλειτουργία έχει παρενέργειες και στη λειτουργία των τεσσάρων οργανώσεων μελών του νομού Ροδόπης.

Κι επειδή όλα έχουν κι ονοματεπώνυμο, το πρόβλημα ξεκινάει από την ανεπάρκεια της συντονίστριας της Νομαρχιακής Αγγελικής Κουγιουμτζόγλου, η οποία αδυνατεί να αντεπεξέλθει στοιχειωδώς στον ρόλο της, συνεχίζει με τον πρώην αναπληρωτή συντονιστή της Νομαρχιακής Οζγκιούρ Φερχάτ, ο οποίος στο όνομα της προσωπικής του φιλοδοξίας να γίνει βουλευτής έχει παγιδεύσει ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ του νομού σε έναν πολιτικό κατήφορο που καταλήγει στο τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, συνεχίζει με τον αργόμισθο Σταμάτη Σακελλίωνα, πρώην συντονιστή της Νομαρχιακής και νυν σκιώδη συντονιστή της, και καταλήγει στον Δημήτρη Καρβούνη, ο οποίος ως μέλος του “Οργανωτικού” έχει αποδιοργανώσει τα πάντα».

πηγή: https://www.dimokratia.gr/politiki/556299/rodopi-paraitisi-meloys-toy-syriza-me-ichires-kataggelies/