Δευτέρα 31 Μαρτίου 2025

Νύχτα 30 προς 31 Μαρτίου του 1946: - Επίθεση κομμουνιστών στον Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου - 100 παλικαράδες σύντροφοι εναντίον 10 χωροφυλάκων και στρατιωτών


 Εκείνο το πρωινό ό Τζίτζης έφθασε νωρίς στο καφενείο «Η Συνάντησις των φίλων» του  Νικολάου Μερακλή, του επιλεγόμενο και «Μπίχλα» καθόσον η καθαριότης δεν είναι και το δυνατό του σημείο.

  • Aπό τον Υπτγο ε.α. Χρήστο Μπολώση

Εδώ και δυό μέρες στη πόρτα του καφενέ είχε αναρτηθεί σχετική ανακοίνωση, που ενημέρωνε το ευγενές και φιλομαθές κοινό, ότι ο αξιότιμος κ. Τζίτζης θα συνέχιζε σήμερα την κουβέντα περί την επίθεση στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου (ΣΧΛ), που έγινε την νύχτα της 30 προς 31 Μαρτίου του 1946.

Μαζεύτηκε το λοιπόν ο κόσμος, παρήγγειλλαν τα ούζα τους, έσουραν τις καρέκλες τους γύρο απ΄ το τραπέζι του δάσκαλου και ο Τζίτζης άρχισε.

– Η 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ μάγκες, που έγινε στις 12 Φεβρουαρίου του 1946, αποφάσισε μεταξύ των άλλων: «…Το ΕΑΜ πρέπει αμέσως να πάρει όλα τα οργανωτικά – τεχνικά μέτρα που θα επιτρέψουν στο λαό μας ν’ αποκρούσει τη δολοφονική τρομοκρατία και να ματαιώσει τα φασιστικά σχέδια των εκμεταλλευτών του. Πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι να σταματήσει ο λαός με τη Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα…».

«Λαϊκή Αυτοάμυνα» λοιπόν. Άρα; Άρα αποφασίστηκε η υλοποίηση της εντολής του κόμματος και  ξημερώνοντας η 31 Μαρτίου που είχε ορισθεί μέρα των εκλογών και από τις οποίες το ΚΚΕ είχε κηρύξει αποχή, ξεκινάει το πανηγύρι.

– Το οποίον δάσκαλε; αρωτάει ο Στελάκης που τραβολογιέται μεν με την ΚΝΕ, αλλά και σάμπως και δεν τα καταπίνει αμάσητα τα παραμύθια που τους ταΐζουν.

– Το οποίον Στελάκη και σεις η εκλεκτή ομήγυρης, γύρω στα μεσάνυχτα της 30 Μαρτίου του 1946, περίπου 100 νταήδες του ΚΚΕ επιτέθηκαν στον ΣΧΛ στο οποίον στρατωνίζονταν καμιά δεκαριά χωροφύλακες και στρατιώτες, που προορίζονταν για φρούρηση των εκλογικών τμημάτων την άλλη μέρα.

Το τι έγινε, αναφέρεται στην ανακοίνωση του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Ακούστε την, που την έφερα μαζί μου: «Το υπουργείον Δημοσίας Τάξεως ανακοινοί μετά λύπης, ότι κατά τηλεγράφημα του Διοικητού Χωροφυλακής Κατερίνης, την ώραν 23.30′ της 30ής Μαρτίου ενεστώτος έτους συμμορία εξ εκατό και πλέον κομμουνιστών, ωπλισμένων δι’ αυτομάτων όπλων και όλμων, προσέβαλεν δολοφονικώς τους εις τον Σταθμόν Χωροφυλακής Λιτοχώρου Κατερίνης στρατωνιζομένους άνδρας της Χωροφυλακής και Εθνοφυλακής, οίτινες προωρίζοντο διά την τήρησιν της τάξεως κατά τας εκλογάς (σημείωση: Η σύγκρουση έγινε ταυτόχρονα σε δύο σημεία. Στον Σταθμό Χωροφυλακής, κοντά στην κεντρική πλατεία, και στο διώροφο κτίριο όπου στεγαζόταν το απόσπασμα Χωροφυλακής στο δυτικό μέρος του χωριού, κοντά στη σημερινή πλατεία Εθνικής Αντίστασης). Επηκολούθησε συμπλοκή διαρκέσασα πλέον της ώρας, καθ’ ην το οίκημα του Σταθμού Χωροφυλακής ανεφλέγη εκ των βλημάτων όλμων. Κατά ταύτην εφονεύθησαν 6 χωροφύλακες, 2 λοχίαι, 2 στρατιώται και ετραυματίσθησαν 2 χωροφύλακες. Η συμμορία, μετά την πραγματοποίησιν του εγκληματικού σχεδίου της, ετράπη προς την ορεινήν δασώδη περιοχήν του Ολύμπου». (Η κυβερνητική ανακοίνωση στις εφημερίδες της 1ης Απριλίου 1946).

– Και οι παλικαράδες, που 100 τα ‘βαλλαν με 10,  τι απώλειες είχαν κ. Τζίτζη; ρώτησε κάποιος απ’ το βάθος.

– Δεν ξέρουμε, γιατί οι συμμορίτες είχαν την πρακτική   να παίρνουν μαζί τους, τους νεκρούς και τραυματίες τους.

Ο Τζίτζης σταμάτησε να πάρει  μιαν ανάσα. Είπε στον καφετζή Νικόλαο Μερακλή τον επιλεγόμενο και «Μπίχλα», να του φέρει ένα καινούργιο ποτήρι νερό, γιατί σ΄ αυτό που του είχε φέρει έπαιρνε το μπάνιο της μια μύγα και κοίταξε ένα έναν τους φιλομαθείς ακροατές του και φώναξε:

-Ρε σεις θέλετε αποδείξεις ότι το ΚΚΕ ό,τι και να γινόταν θα άρχιζε τον Συμμοριτοπόλεμο;

– Ε, αν γίνεται, είπε ο Προκόπης και δίπλωσε τον «Ριζοσπάστη».

– Πώς δε γίνεται ρε. Για ακούστε.  Ο «αντιστράτηγος» του ΕΛΑΣ Κικίτσας, του οποίου το όνομα ήταν Σαράντης Πρωτοπαπάς αλλά όλοι οι κομμουνιστοσυμμορίτες (Κ/Σ)  είχαν ψευδώνυμα, όπως οι λωποδύτες και οι εγκληματίες. Και μήπως δεν ήταν;…

Συνεχίζουμε όμως. Ο Κικίτσας λοιπόν, κράταγε και Ημερολόγιο, ένα απόσπασμα του οποίου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός». Ακούστε ρε τι έλεγε: «Και φθάνωμεν στις 31 Μάρτη 1946. Τις κάλπικες εκλογές που ενεργεί ο μοναρχοφασισμός, τις συνοδεύουν οι αστραπές του Λιτοχώρου. Στην επιχείρηση του Λιτοχώρου παίρνουν μέρος οι αγωνιστές Αλέκος Ρόσιος (Υψηλάντης), Παλάσκας (Παππούς Τζαβέλας), Γιώργος Ελευθερίου (Φωτεινός), Κοκοτάσιος (Ανδρεάδης), Βαγγέλης Μυλωνάς (Κωστάκης) και άλλοι. Το Λιτόχωρο  είναι ειδοποίηση του αδάμαστο λαού μας προς τον μοναρχοφασισμό ότι δεν θα δεχτεί πλαστογράφηση της θέλησής του. Έτσι ανοίγουν λαμπρές σελίδες της ένοπλης πάλης του λαού μας». Τι θα πει αυτό ρε σεις; Ρώτησε ο Τζίτζης.

– Να πω εγώ δάσκαλε; Πετάχτηκε ο Γρηγόρης, που μπορεί να ήταν κομμάτι ζωηρός, αλλά είχε μία μανία. Να διαβάζει.

– Για πες ρε Γρηγόρη.

– Θα το πω όμως με δικά μου λόγια.

– Πέστο όπως θες.

– Είπανε το λοιπόν οι ΚΚΕδες: Ρε τον απαυτό σας να χτυπήσετε κάτω, εμείς σας έχουμε ετοιμάσει ένα συμμοριτοπόλεμο μούρλια και θα τον κάνουμε ότι και να γίνει καθόσον η Ελλάδα είναι μαγαζί γωνία και λέμε να το κάνουμε πεσκέσι στον πατερούλη τον Στάλιν.

– Έτσι ακριβώς. Και δεν ήταν μόνο αυτά που είπαμε. Στις 25 Μαρτίου του 1946, ο Αρχηγός του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης έλεγε στους Έλληνες κομμουνιστές που βρίσκονταν στο Μπούλκες: «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Είναι ανάγκη να εκπαιδευτείτε στρατιωτικά και μορφωθείτε πολιτικά. Στην Ελλάδα θα γυρίσετε με το ντουφέκι. Άλλη λύση δεν χωρεί».

– Με συγχωρείτε κ. Τζίτζη, πού είναι το Μπούλκες και τι απέγινε ο Ζαχαριάδης, ρώτησε με πονηρό ανθυποχαμόγελο ο Αντρέας, που ήταν και δεξιός ψάλτης στη εκκλησία της γειτονιάς, βοήθειά μας.

– Το Μπούλκες είναι  ένα χωριό που βρίσκεται στην σημερινή βόρεια Σερβία. «Μπούλκες» είναι η γερμανική ονομασία, ενώ σήμερα οι Σέρβοι το λένε «Μαγκλίτς», που θα πει «Νύφη». Μετά λοιπόν την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου του 1945, περίπου 4.500 Έλληνες κομμουνιστές πέρασαν τα σύνορα και αφού περιπλανήθηκαν στο Μοναστήρι (στη Βόρεια Μακεδονία πα να πει…), στη Στρώμνιτσα, στο Τέτοβο, στα Σκόπια, στο Πρίλεπ, στο Βέλες, στο Κουμάνοβο και αλλού, τελικά μεταφέρθηκαν στο Νόβι Σίβατς και στις 11 Ιουνίου του 1945 στο Μπούλκες. Εκεί γινόταν εκπαίδευση, όπως είχε ζητήσει ο Ζαχαριάδης, με σκοπό να ετοιμασθεί ένα στρατός για να εκτελέσει τον συμμοριτοπόλεμο που άρχισε με την επίθεση στον ΣΧΛ, όπως και έγινε.

»Για τον φουκαρά τον Ζαχαριάδη τι να πούμε; Κατέληξε μία τραγική φιγούρα, αφού μετά τα μεγαλεία (διετέλεσε και «πρωθυπουργός» στην «Προσωρινή Δημοκρατικά Κυβέρνηση»…), τελικώς,  το 1956, καθαιρέθηκε από την 6η «Πλατειά Ολομέλεια» του ΚΚΕ, αφού κατηγορήθηκε ως «Σεχταριστής». Δηλαδή για στενότητα πνεύματος, δηλαδή για… ξεροκεφαλιά. Ακολούθησε και αυτός την μοίρα όλων των ΓΓ το ΚΚΕ, που με διάφορες προφάσεις διεγράφησαν. Εξαίρεση αποτελεί η κα Παπαρρήγα… Τελικώς ο Ζαχαριάδης εξορίστηκε στην Σ. Ένωση και πέθανε κάτω από άθλιες συνθήκες στο Σοργκούτ της Σιβηρίας το 1973. Φήμες ότι τον σκότωσε η χούντα δεν επιβεβαιώνονται…

»Α, ο Ζαχαριάδης είχε πει και κάτι άλλο, σε ραδιοφωνικό του μήνυμα στις 16 Οκτωβρίου του 1949: «Ο Δημοκρατικός Στρατός δεν κατέθεσε τα όπλα, μα μονάχα τα έθεσε παρά πόδα. Παραμένει ισχυρός και με ακέραιες τις δυνάμεις του». Ήταν αμέσως μετά τη σφαλιάρα (μα τι σφαλιάρα!…)   στο Γράμμο και στο Βίτσι τότε που ο «ΔΣΕ» είχε καταντήσει ένα μάτσο εξαθλιωμένα ανθρωπάκια, που εκλιπαρούσαν για καταφύγιο τις γειτονιές «λαϊκές δημοκρατίες».

  • Και τώρα τα γίνεται κ. Τζίτζη; Ρώτησε πάλι ο Στελάκης.
  • Τώρα; Τώρα τιμούμε τους αγώνες του ΚΚΕ…
Αναρτήθηκε από στις

Συνέβη σαν Σήμερα: - Οι Βουλευτικές Εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 - Το ΚΚΕ δολοφονεί 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες, που συμμετείχαν στη φρουρά των εκλογικών τμημάτων.


 Οι εθνικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 ήταν οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας, μετά το 1936. Είχαν μεσολαβήσει η κυβέρνηση  Μεταξά, το έπος του '40, η Κατοχή, η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αποδείχτηκαν μοιραίες, επειδή η έλλειψη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων σηματοδότησε την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, οι επιπτώσεις του οποίου ταλαιπώρησαν τη χώρα για τα επόμενα τριάντα χρόνια.

Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.

Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο, αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι διασπασμένο σε έξι τμήματα (Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα, Κόμμα Βενιζελικών Φιλευθέρων, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Κόμμα των Φιλελευθέρων και οι Φιλελεύθεροι του Καφαντάρη που απέχουν).

Το πρωί της 31ης Μαρτίου οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στις κάλπες με το άγγελμα ότι τα ξημερώματα κομμουνιστές αντάρτες υπό τον Καπετάν Μπαρούτα επιτέθηκαν στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου, με διαταγή του ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες, που συμμετείχαν στη φρουρά των εκλογικών τμημάτων. Η επίθεση αυτή θεωρείται από πολλούς ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου.

Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων. Οι δύο κεντρώοι σχηματισμού, «Εθνική Πολιτική Ένωσις» και «Κόμμα των Φιλελευθέρων», θα συγκεντρώσουν το 34,67% των ψήφων. Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961)

Αποτελέσματα


Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/240?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2023-03-31

© SanSimera.gr


Αναρτήθηκε από στις

«Σβήνω χρέη, χαρίζω οικόπεδα!» - Κρεσέντο παροχολογίας



 Φόρεσε ξαφνικά το «κοστούμι» του πλασιέ, υποσχόμενος στους πάντες τα πάντα, με προφανή στόχο να συμμαζέψει την εικόνα ραγδαίας φθοράς της κυβέρνησης

«Σβήνω χρέη, χαρίζω οικόπεδα!» Μόνο αυτό δεν έχει προαναγγείλει ακόμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, καθοδηγούμενος από έναν πρωτοφανή πανικό στη θέα της συνεχιζόμενης δημοσκοπικής πτώσης του. Εχοντας προβεί σε μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση αλλαγής ατζέντας, ο πρωθυπουργός «πουλάει τρέλα» και τάζει στους πάντες τα πάντα, φροντίζοντας ταυτόχρονα να ορίζει την υλοποίηση των εξαγγελιών του σε χρόνο μελλοντικό και αόριστο.

Προκαλεί εντύπωση ότι το Μέγαρο Μαξίμου της πιστής εφαρμογής των δημοσιονομικών κανόνων, που δεν θέλει να παρεκκλίνει ούτε χιλιοστό υπό τον φόβο του εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας, φόρεσε ξαφνικά το «κοστούμι» του πλασιέ, υποσχόμενο αυξήσεις και παροχές με προφανή στόχο να συμμαζέψει την εικόνα φθοράς της κυβέρνησης. Αυτό το σχέδιο καλλιέργειας προσδοκιών εκτείνεται σε βάθος Σεπτεμβρίου, και συγκεκριμένα στη ΔΕΘ, από όπου ο πρωθυπουργός σκοπεύει να ανακοινώσει, όπως διαρρέεται από το περιβάλλον του, σειρά θετικών μέτρων, που εκτείνονται από τη μείωση φόρων μέχρι και τις αυξήσεις στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.

Αυτή η τελευταία προαναγγελία, βέβαια, προκάλεσε την αντίδραση κορυφαίων «γαλάζιων» στελεχών, τα οποία απαίτησαν, εμμέσως πλην σαφώς, τη διεύρυνση των αυξήσεων και στους ενστόλους των Σωμάτων Ασφαλείας (Αστυνομία, Πυροσβεστική, λιμενικοί κ.λπ.). Το Μαξίμου, με δυσαρέσκεια, ξαφνικά διαπίστωσε ένα κρεσέντο δηλώσεων υπουργών και βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος για αυξήσεις στους ενστόλους στα Σώματα Ασφαλείας, πέρα από αυτές που ανακοινώθηκαν για τις Ενοπλες Δυνάμεις. Οι Δήμητρης Αβραμόπουλος, Αδωνις Γεωργιάδης και Βασίλης Κικίλιας ήταν οι πρώτοι που εξέφρασαν δημόσια το αίτημα της διεύρυνσης των προβλεπόμενων αυξήσεων στα Σώματα Ασφαλείας, για να ακολουθήσουν με παρεμβάσεις τους και πολλοί «γαλάζιοι» βουλευτές, ανάμεσα στους οποίους οι Θάνος Πλεύρης, Γιάννης Πλακιωτάκης, Στέλιος Πέτσας και Δημήτρης Μαρκόπουλος. Το μπαράζ αυτό ανάγκασε το Μέγαρο Μαξίμου, υπό τον φόβο ακόμα μίας εσωκομματικής ρήξης, να αφήσει ανοιχτό το παράθυρο για αυξήσεις και στον συγκεκριμένο κλάδο.     

Παρά το γεγονός ότι η εξαγγελθείσα αύξηση στους στρατιωτικούς είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων στην Ευρώπη για ρήτρα διαφυγής, δημιουργώντας τη δυνατότητα δημοσιονομικής ευελιξίας με επίκεντρο τις αμυντικές δαπάνες, πηγές από το Μαξίμου, στον απόηχο των δηλώσεων των «γαλάζιων» στελεχών, εξέδωσαν απολογητική ανακοίνωση, στην οποία μεταξύ άλλων ανέφεραν πως «είναι δεδομένο ότι, όπως έγινε με τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, θα εξαντληθεί κάθε δημοσιονομικό περιθώριο και για τα Σώματα Ασφαλείας», με άξονα τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Ούτως ή άλλως, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, οι πρόσθετες αυξήσεις που ανακοινώθηκαν από τον υπουργό Αμυνας θα ισχύσουν μετά τη ΔΕΘ». Επιπλέον, τονίζουν ότι «το υπουργείο Αμυνας, μέσω του προγράμματος “Ατζέντα 2030”, κατάρτισε και εφαρμόζει συνολικά ευρύ σχέδιο εξοικονόμησης δαπανών, κι ένα σημαντικό τμήμα της δημοσιονομικής δαπάνης των αυξήσεων των αποδοχών καλύπτεται χρηματοδοτικά από εκεί».

Κίνητρα

Τέλος, υπογράμμισαν ότι υπάρχει τεράστια ανάγκη να δοθούν κίνητρα και να στηριχθούν τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς υπάρχει κίνδυνος αποχωρήσεων και αδυναμίας στελέχωσης των στρατιωτικών σχολών. Οπως όλα δείχνουν, ο πρωθυπουργός, υπό το βάρος μιας πρωτοφανούς πίεσης, έχει επιλέξει να δώσει «ραντεβού» για την υλοποίηση των υποσχέσεών του τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ, και άπαντες οι ενδιαφερόμενοι θα παρακολουθήσουν με προσοχή αν πράγματι θα προχωρήσει σε αναγκαία θετικά μέτρα με σαφή ορίζοντα ή θα επιβεβαιώσει ότι, μέσα στην απελπισία του, έχει υιοθετήσει το μότο γνωστής παλιάς ελληνικής ταινίας: «Περάστε την 1η του μηνός».

Αλλη μια κοροϊδία η αύξηση στον κατώτατο

Κούφιες μεγαλοστομίες και επικοινωνιακά τεχνάσματα δίχως ουσία και όφελος για τους εργαζομένους. Αυτό το κράμα συνέθεσε η νέα ανακοίνωση του πρωθυπουργού για τις αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, που δεν μπορούν να σταθούν ούτε σαν ασπιρίνη στα καθημερινά και διαρκώς επιδεινούμενα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε πανηγυρικούς τόνους και στην καθιερωμένη εβδομαδιαία ανασκόπησή του, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε αν απευθύνεται σε λωτοφάγους. Μόλις έκατσε η επικοινωνιακή σκόνη από τα πανηγύρια του Μεγάρου Μαξίμου η αλήθεια ξεπρόβαλε, αφήνοντας απολύτως έκθετο τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους συνεργάτες του.

33,78 ευρώ (!)

Η καθαρή μηνιαία αύξηση των 33,78 ευρώ (!) που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός αποτελεί ακόμα μία κυβερνητική κοροϊδία κατά των πολιτών, ιδιαίτερα αν σε αυτή συνυπολογιστούν οι συνεχιζόμενες αυξήσεις στις τιμές, αλλά και η φορολογική κλίμακα, που παραμένει χωρίς τιμαριθμοποίηση από το 2019. Επιπλέον, για ακόμα μία φορά έβαλε ταφόπλακα στην επιστροφή της θεσμοθέτησης του 13ου και του 14ου μισθού στον δημόσιο τομέα αρκούμενος σε μια πενιχρή αύξηση 20 ευρώ, τη στιγμή που οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων έχουν σωρευτική μείωση άνω του 30% εδώ και μία δεκαπενταετία.

Ακόμα και η -πάντα πρόθυμη να υπερασπιστεί τα κυβερνητικά σχέδια- ΓΣΕΕ δεν βρήκε να πει μισή καλή κουβέντα για τα κυβερνητικά μέτρα, αντιλαμβανόμενη το μέγεθος του κυβερνητικού εμπαιγμού, σε μια συγκυρία απολύτως δυσμενή για το Μέγαρο Μαξίμου. Παρόμοια ήταν η αντιμετώπιση και από τον πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιώς (ΕΒΕΠ) Βασίλη Κορκίδη, ο οποίος ζήτησε μετ’ επιτάσεως μία ταυτόχρονη λελογισμένη ποσοστιαία μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των άμεσων φόρων.


πηγή;https://www.dimokratia.gr/politiki/590200/kresento-parochologias-apo-ton-panikovlito-mitsotaki/


Αναρτήθηκε από στις

Περιμένοντας τη γνωμάτευση γενικώς


 Σίγουρα θυμόμαστε εκείνη την, σχεδόν επική, σκηνή στην ταινία του 1963 «Μερικοί το προτιμούν κρύο». Είναι αυτή, που ο υποψήφιος σύζυγος της Λέλας (Μάρθα Καραγιάννη) Λάκης Αγγέλου (Ντ. Ηλιόπουλος), εξετάζεται από τους τέσσερις αδελφούς της Λέλας, που είναι γιατροί, για να διαπιστωθεί αν είναι υγιής και άρα κατάλληλος για γαμπρός τους. 

Από τον Υπτγο ε.α. Χρήστο Μπολώση 

Πριν από την εξέταση, μετά τις συστάσεις και για να σπάει ο πάγος, ο μεγαλύτερος αδελφός  Φαίδων (Περικλής Χριστοφορίδης), παθολόγος λέει: 

Ώστε εσείς είσθε ο Λάκης. 

Μάλιστα εγώ είμαι, απαντά ο  Λάκης.

Δηλαδή, επεμβαίνει ο νευρολόγος Τρύφων (Γιώργος Κωνσταντίνου), που κάνοντας την σχετική νευρική κίνηση ρωτάει, Βασίλειος, Βασιλάκης, Λάκης.

Όχι, Άγγελος, Αγγελάκης, Λάκης, διορθώνει ο Λάκης, κάνοντας και αυτός την ίδια με τον νευρολόγο νευρική κίνηση.

Ακολουθούν οι ξεκαρδιστικές ιατρικές εξετάσεις, οι οποίες βρίσκουν κάτι «μεγάλο» στο στομάχι του Λάκη, το οποίο τελικώς ήταν το χαϊμαλί του, ανησυχούν οι γιατροί διότι… γαργαλιέται ο Λάκης, ώσπου στο τέλος μεν θριαμβεύει το καλό και ο Λάκη δεν έχει τίποτα, έχει γίνει όμως θηρίο, με τα σιγοψιθυρίσματα και τις γεμάτες σημασία ματιές των γιατρών,  μετά από κάθε εξέταση.

Εκεί λοιπόν απεικονίζεται θαυμάσια η αγωνία του «ασθενούς» (λήπτες υγείας τους λένε τώρα…)  μέχρι ο γιατρός να τους πει κάτι. Καλό ή κακό. Προτιμότερο βέβαια το καλό…

Έχω ζήσει μια παρόμοια σκηνή, όταν πήγα να κάνω ένα τσεκ απ. Εξετάσεις ρουτίνας δηλαδή. Μέσα σε όλα, προβλεπόταν και ένα καρδιογράφημα ή κάτι τέτοιο. Με πάνε λοιπόν σε μια αίθουσα, με πολύ χαμηλό φωτισμό, που σ΄ ένα μόνιτορ παρακολουθούσαν την καρδιά μου. Πάνω απ το μόνιτορ ήταν σκυμμένοι ο διευθυντής της καρδιολογικής κλινικής του νοσοκομείου, ο βοηθός του  και 5 ειδικευόμενοι. Από εκεί που βρισκόμουν, δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγαν, αλλά πάντως όσα έλεγαν πρέπει να ήταν εξαιρετικά σοβαρά αν κρίνω από το ύφος τους, αλλά και από το γεγονός ότι κάθε λίγο και λιγάκι κάτι έδειχναν στην οθόνη. Περιττόν να πω ότι εγώ είχα πάει και είχα έρθει από την αγωνία μου. Κάποια στιγμή, επί τέλους, ανάβουν τα φώτα και ο διευθυντής της κλινικής μου λέει: «Είστε μια χαρά. Δεν έχετε τίποτα».

Τι είχε συμβεί. Απλώς ο γιατρός βρήκε την ευκαιρία να κάνει μάθημα στους ειδικευομένους, και τους έδειχνε διάφορα πράγματα, τα οποία εγώ ερμήνευα ότι με έφερναν κοντά σε τόπους χλοερούς, σε τόπους αναψύξεως ένθα απέδρα πάσα οδύνη λύπη και στεναγμός. Ευτυχώς το τοιούτον δεν συνέβη και ζήσαμε εμείς καλά και ο γιατρός καλύτερα.

Άλλη μία φορά σε μία εξέταση σπινθηρογραφήματος, εκεί που με είχανε δέσει ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι, όχι και πολύ άνετο, άκουσα ζωηρές συζητήσεις μεταξύ των γιατρών και των νοσηλευτών. Κάποιες στιγμές σταματούσαν οι συζητήσεις και έπεφταν όλοι με τα μούτρα σε κάποια οθόνη. Μετά ξανάρχιζαν οι συζητήσεις από τις οποίες ξεχώρισα μόνο μία λέει: «Μαρμαρυγή». Ωχ, ωχ, σκέφτηκα,  νάτα τα μαντάτα. Τότε μια κοπέλα δεν ξέρω αν ήταν ιατρός ή βοηθός, άλλωστε πολύ λίγη σημασία είχε,  σκύβει και με ρωτάει:

  • Από πού είστε;
  • Από το Ναύπλιο της απαντώ
  • Α ωραία! Τον Δημήτρη τον Βουρδούλακα, από τα χωριά της Επιδαύρου  τον ξέρετε;

Άντε τώρα σε τέτοια κατάσταση, δεμένος χειροπόδαρα, να έχεις ακούσει κι’ εκείνη την αναθεματισμένη τη λέξη «μαρμαρυγή», να έχεις όρεξη για κοινωνικές συζητήσεις.

  • Λυπάμαι, απήντησα. Εγώ είμαι από τα χωριά της Νέας Κίου, προς μεγάλη απογοήτευση της γνωστής του Βουρδούλακα…

Αυτά όμως δεν συμβαίνουν μόνο με τους γιατρούς.

Προ ημερών είχα πάει το αυτοκίνητό μου, κάποιας ηλικίας κι΄ αυτό, στο συνεργείο, διότι παρουσίαζε μία διαρροή.

Κάθισα στο σαλονάκι αναμονής, έφτιαξα τον καφέ, που ευγενώς προσέφερε η αντιπροσωπία (τι διάολο τόσα λεφτά παίρνει…), και προσπάθησα να διαβάσω κάτι που είχα φέρει μαζί μου, προβλέποντας μακράν παραμονή. Κάποια στιγμή με φωνάζει ο επικεφαλής του συνεργείου να πάω στο γραφείο του. Πριν μπω μέσα και ακριβώς στην πόρτα με σταματάει ο γνωστός μου πλέον (λόγω πολυχρονίου χρήσεως, όπως λέγαμε στις απαιτούμενες δαπάνες) ηλεκτρολόγος και με ύφος περίλυπο μου λέει: «Τι περιμένεις; Παλιό αυτοκίνητο. Δώσε εκεί 5 με 7 χιλιάδες και πάρε ένα καλό μεταχειρισμένο…». 

Ήταν φανερό ότι η εξέταση του αυτοκίνητου μου,  είχε φέρει στην επιφάνεια πολλά και μη αναστρέψιμα προβλήματα. 

Μπαίνω σεμνά και  ταπεινά και με βαριά καρδιά και καημό μεγάλο, που έλεγε και το άσμα, στο γραφείο του αρχιμηχανικού, ο οποίος αρχίζει: «Κοιτάξτε το αυτοκίνητο είναι παλιό και εξ΄ αιτίας αυτού του γεγονότος….» και μου αραδιάζει τις εργασίες που έπρεπε να γίνουν ώστε το αυτοκίνητο να ξαναγίνει αυτοκίνητο, από ρημάδι που ήταν. Συμπέρασμα 1.250 ευρώ… 

Δηλαδή μία ιατρική εξέταση και μία επίσκεψη στο συνεργείο και τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

Την υγειά μας νάχουμε!

Σήμερα συνεχίζουμε με τον σύντροφο Παύλο Νεφελούδη, αδελφό του Βασίλη Νεφελούδη, που έχουμε ήδη παρουσιάσει. Υπενθυμίζουμε ότι το βιβλίο «Τα οικογενειακά του ΚΚΕ»,  έχει γραφεί το 1949:

    Παύλος Νεφελούδης

Ό Παύλος Νεφελούδης είναι αδελφός τού Βασίλη Νεφελούδη, μέλος μιας πολυμελούς οικογένειας, ή οποία κατάγεται από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας και ήρθε στην Ελλάδα, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.

Ό Παύλος, όπως και ο αδελφός του, είναι παλιός κομμουνιστής και στέλεχος; τού Κ.Κ.Ε.

Έχει από πολλά χρόνια να εργαστεί βιοποριστικά, αν και είναι λογιστής, γιατί το Κόμμα τον χρησιμοποιούσε ολοκληρωτικά για τον «αγώνα» και έτσι, και αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, ανήκει στην κατηγορία των επαγγελματιών κομμουνιστών.

Το 1939, ό Παύλος Νεφελούδης είχε τοποθετηθεί από το Κόμμα στην Κομμουνιστική Όργάνωση Θεσσαλονίκης, οπού και συνελήφθη από την αστυνομία και εξετοπίσθη στην Ακροναυπλία, σαν επικίνδυνος κομμουνιστής.

Το Δεκεμβριανό κίνημα τον βρήκε γραμματέα της 4ης Κομμουνιστικής Αχτίδας Αθηνών, ή όποια είχε εις την περιφέρεια της τότε και το Περιστέρι.

Ό Παύλος μαζί με τον Μιχάλη Πεκτασίδη, τον γνωστόν υπεύθυνο τού Μπούλκες στη Γιουγκοσλαβία, διεδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στο κίνημα και μετά την αποχώρηση του ΕΛΑΣ από την Αθήνα, έφυγε και αυτός.

Μετά την Βάρκιζα, γύρισε στην Αθήνα και εργάστηκε παράνομα στην Κομμουνιστική Οργάνωση Αθηνών σαν γραμματέας σε διάφορες αχτίδες, γιατί εδιώκετο για τα εγκλήματα τού Περιστεριού.

Ως τις αρχές τού 1949, ό Παύλος, χάρις στα «συνωμοτικά» μέτρα, πού έπαιρνε, κατόρθωνε να μένει ασύλληπτος και αυτό τον «ανέβαζε» στα μάτια των άλλων συντρόφων του,  σαν «υπόδειγμα ικανού αγωνιστή». Οι ικανότητες του όμως, δεν περιορίζονταν μόνον στην πολιτική συνωμοτικότητα, στην εγκληματικότητα και τις εκτελέσεις αθώων ανθρώπων. Είχε κι’ άλλες ικανότητες και σ’ άλλους τομείς. Κι’ αυτές οι ικανότητες τού Παύλου «μας»,  έγιναν γνωστές, όταν συνελήφθη. Τότε απέδειξε ότι είναι, όχι μόνον αυστηρός τηρητής των «συνωμοτικών»» μέτρων, άλλα και των αρχών της «ηθικής» και μάλιστα της «οικογενειακής» ηθικής

Ό Παύλος, πιστός στις αρχές τού Κόμματος, κράτησε «ψηλά» τη σημαία της «οικογενειακής ηθικής» και τα έργα του μας δείχνουν πώς δεν πρέπει να έχουμε καμία αμφιβολία ότι το Κ.Κ.Ε. «θα απαλλάξει την Ελλάδα από τη διαφθορά και τν ανηθικότητα, στην όποιαν την έχουν ρίξει οι αστοί».

Η σύλληψη τού Παύλου έγινε σ’ ένα σπίτι στην Καλλιθέα, στις αρχές τού 1949». Ή αστυνομία, όπως είναι «κακομαθημένη», μπήκε μέσα στο σπίτι, τα χαράματα, τόσο αιφνιδιαστικά, ώστε ο Παύλος και ή γυναίκα, πού έμενε μαζί του δεν πρόφτασαν να ξεχωρίσουν τα ρούχα τού ύπνου και να δημιουργήσουν έτσι δύο ξεχωριστά στρωσίδια, αν και κατέβαλαν, είναι αλήθεια, σοβαρή προσπάθεια γι’ αυτό.

Αφού φόρεσαν τα ρούχα τους, άρχισαν οι τυπικές εκείνες ερωτήσεις από τούς αστυνομικούς, πού σε άλλη περίπτωση δεν θα πείραζαν καθόλου τον Παύλο και την άγνωστη, έως εκείνη τη στιγμή, γυναίκα.

Όταν αναγκάστηκαν να παρουσιάσουν τις ταυτότητές τους, τότε έγινε το «ανεπανόρθωτο». Η άγνωστη γυναίκα ήταν η Νίκη, «χήρα» Γρηγορίου Σκαφίδα, αδελφή της Σοφίας Νεφελούδη. Δηλαδή ο Παύλος Νεφελούδης συζούσε με την κουνιάδα τού αδελφού του Βασίλη, και έτσι, οι δύο αδελφοί Νεφελούδηδες είχαν γυναίκες τους τις αδελφές Σοφία και Νίκη, το γένος Αδαμοπούλου. Για να εκτιμήσετε σωστά τη συμβίωση τού Παύλου με την «συμπεθέρα» του, χήρα Γρηγόριου Σκαφίδα, μέλους τού Π. Γ. τού Κ.Κ.Ε., την 4η Αύγουστου, πρέπει να λάβετε υπ’ όψη σας τα παρακάτω. Ό άνδρας της Νίκης, Γρηγόριος Σκαφίδας, συνελήφθη κατά την περίοδο της 4ης Αυγούστου και φυλακίστηκε στις Φυλακές Συγγρού και Αιγίνης. Την εποχή εκείνη, όπως είναι γνωστό, πολλά στελέχη κλονίστηκαν, έκαμαν δηλώσεις και ένας απ’ αυτούς ήταν και ο  Σκαφίδας.

Κατά το Δεκεμβριανό κίνημα ό Σκαφίδας είχε την αφέλεια να ακολουθήσει στην υποχώρησή του από την Αθήνα τον ΕΛΑΣ και, έπειτα από υπόδειξη της ίδιας της γυναίκας του και του Παύλου Νεφελούδη εκτελέστηκε από τούς ελασίτες. Έτσι ή Νίκη απαλλάχτηκε από την ανεπιθύμητη παρουσία του δηλωσία άνδρα της, με τη «βοήθεια» του κουνιάδου τής μεγάλης αδελφής της Σοφίας Παύλου Νεφελούδη. Ύστερα απ’ αυτό, όπως είπαμε πιο πάνω, «δικαιολογούμε» και βρίσκουμε «ηθικό» το να συζούν ό Παύλος με την Νίκη ανεξάρτητα από την συγγένεια και τις «αστικές προλήψεις» περί ηθικής.

Για την ιστορία και σαν υστερόγραφο, ας σημειώσουμε για τους αναγνώστες μας ότι ό Παύλος «μας» έχει και μια ερήμην καταδικαστική απόφαση 7 χρόνια φυλακή για κλοπή εφοδίων της ΕΦΕΞ,  άλλα δεν ανησυχεί καθόλου γι’ αυτό. Η «γυναικαδέλφη» και «νύφη» του Παύλου, ή Σοφία Νεφελούδη θα διαθέσει δικηγόρο και τα έξοδα από την «Αλληλεγγύη», όπου είναι υπεύθυνη και θα βοηθήσει τα δύο καινούργια «θύματα της Μοναρχοφασιστικής Τρομοκρατίας», τον κουνιάδο και την αδελφή της «για να γλυτώσουν από τα νύχια του «Αμερικανοαγγλικού Ιμπεριαλισμού» και του «Αστοτσιφλικάδικου ελληνικού μοναρχοφασισμού» και να συνεχίσουν την «εθνικοαπελευθερωτική δράση τους».

Σήμερα αρχίζουμε με ένα ανέκδοτο:

Όταν συναντάς παλιούς συμμαθητές και νομίζεις πως εσύ μικροδείχνεις 

«Λέγομαι Λένα Παπα something και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου που πρόσφατα μου είχανε συστήσει. Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κ.λπ.

Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παληκάρι με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο, κάπου 40 χρόνια πίσω και που για ένα φεγγάρι, μάσαγα τα σίδερα για χάρη του.

Μπορεί να έχει σχέση μ’ αυτόν εδώ τον τύπο ;

“Μπα, αποκλείεται,” σκέφτηκα, άμα τον είδα. Τούτος εδώ ο μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.

Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ’ ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.

– “Άκου τώρα ! Ασφαλώς, και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο”, μου είπε με περισσό καμάρι.

– Πότε αποφοιτήσατε; τον ρώτησα.

– Το 1975, μου απάντησε. Γιατί με ρωτάτε;

– Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!

Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος καραμαλάκας, με ρώτησε :

-Τι μάθημα διδάσκατε ;;;»

Τι να του πεις τώρα; Έχει δίκιο.

Πέρασε η γιορτή σου, αλλά χρόνια σου πολλά

Όπως το βλέπει κανείς…

Χωρίς λόγια…

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις, μόνο τυχαία δεν είναι!

Να παιδί, να μάλαμα.

Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας ον ρατσισμό….

Υπερβολές…

Τι διαβάζω στην «δημοκρατία» ρε σύντροφοι; Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης κα Συραγώ Τσιάρα αποφάσισε, με την σύμφωνη γνώμη του δημιουργού κ. Κατσαδιώτη,  όπως οι πίνακες που δέχθηκαν την επίθεση του κ. Παπαδόπουλου συνεχίσουν να εκτίθενται, αλλά στο πάτωμα όπως είναι κατεστραμμένοι με συνοδευτικό κείμενο που να εξηγεί, ότι αυτό γίνεται με στόχο να αναδειχθεί η βία, ως κοινωνικό σύμπτωμα. Λυπάμαι αλλά θα κατηγορήσω την κα διευθύντρια, για έλλειψη φαντασίας. Εγώ τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση της; Θα ζητούσα από ένα εικαστικό να φτιάξει ένα γλυπτό αφιερωμένο στην συμβάν, όπως π.χ. αυτό στη μνήμη των… νεκρών της ΕΡΤ. Εκεί οι επισκέπτες θα εναποθέτουν άνθη. Θα έκανα περίφραξη του χώρου με αγκαθωτό συρματόπλεγμα, για να δείξω την φυλάκιση των  ιδεών. Θα χρωμάτιζα μαύρο τον απέναντι τοίχο για να τονίσω την μαύρη αντίδραση. Θα έφερνα την Γκρέτα Τούνμπεργκ (την ξεχάσατε κιόλας;) να κάνει σειρά διαλέξεων για την κλιματική αλλαγή, η οποία, ως γνωστόν, φταίει για όλα. Θα διοργάνωνα πορεία στην Αμερικανική πρεσβεία, πρώτον διότι είναι κοντά (μη ξεποδαριαστούμε κιόλας) και δεύτερον, διότι η Αμερική φταίει για όλα. Τέλος θα ζητούσα από την ΕΠΟ να τηρηθεί σιγή τριών λεπτών (έτσι μπόλικη μπόλικη, όχι το τσουρούτικο ένα λεπτό) σε όλους τους αγώνες, όλων των κατηγοριών εις μνήμη των πεσόντων πινάκων. Αυτά.

Προ ημερών, ορκίστηκε ο νέος (13ος τον αριθμό…)  Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Δεν θα ασχοληθώ με τις ανούσιες τυπικές προσφωνήσεις, οι οποίες άλλωστε περιέχουν πολλές ανακρίβειες. Είπε π.χ. ο κ. Τασούλας ότι η απερχομένη Πρόεδρος κα Σακελλαροπούλου εξετέλεσε άψογα τα καθήκοντά της. Ευγένεια θα πείτε. Ξέχασε φαίνεται τις προκλ ήσεις της, όταν απέφευγε να ασπαστεί το Ιερό Ευαγγέλιο, ή όταν απαγόρευσε να ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος ή τα γλέντια της για τον γάμο των ΛΟΑΤΚΙ, για να θυμηθούμε μόνο μερικά. Εκείνο που εντυπωσίασε στις σχετικές τελετές, ήταν η απομόνωση του… πεδίου της μάχης. Ο περιούσιος λαός, που είναι σημειωτέον και ο… κυρίαρχος, είχε δημοκρατικότατα απομακρυνθεί για λόγους ασφαλείας. Όχι βέβαια για την δική του ασφάλεια. Κάτι λέγαμε για Δημοκρατία. Ο κ. Τασούλας πρέπει να μάθει μερικά πράγματα ακόμη. Στην τήρηση ενός λεπτού σιγής επί παραδείγματι, δεν στεκόμαστε με τα πόδια ανοιχτά, αλλά σε στάση προσοχής. Μπράβο του και συγχαρητήρια που όπου ακουγόταν Εθνικός μας Ύμνος τον έψαλε και αυτός  και μάλιστα δυνατά μαζί με τα παρατεταγμένα τμήματα, που απέδιδαν τιμές. Ευχόμαστε καλορίζικος ο νέος Πρόεδρος και καλή επιτυχία στο έργο του.

Θα έχετε καταλάβει συμπολίτες μου (Νάτο τώρα! Το άφησε ο κ. πρωθυπουργός, αλλά το κολλήσαμε εμείς), ζούμε στην εποχή της τέλειας παράκρουσης. Και αναφέρομαι στο εδώ και δύο χρόνια επίκαιρο και ας λέει ο κ. Βορίδης, θέμα του δυστυχήματος των Τεμπών. Τους λες: «Ρε είναι λογικό που επί δύο χρόνια  δεν μπορούμε να μάθουμε τι στο διάολο κουβάλαγε το αναθεματισμένο το εμπορικό;» και αρχίζουν «ξέρεις οι φορτωτικές, το έτσι, το αλλιώς». Τους λες: «Πώς ο κ. Κ. Αχ. Καραμανλής διαβεβαίωνε τη Βουλή για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων  μόλις 8 μέρες πριν το δυστύχημα;» και αρχίζουν «Αναπαράγεις  τις απόψεις του τάδε πουλημένου δημοσιογράφου». Ρωτάς για την αηδιαστική φράση του κ. Γεωργιάδη: «Αν ο υπουργός έλεγε ότι υπήρχε πρόβλημα  ασφαλείας, δεν θα έμπαινε κανένας στα τραίνα» και σε εντάσσουν στους οπαδούς της κας Κωνσταντοπούλου, η οποία είδε ξαφνικά να αυξάνονται οι οπαδοί της τόσο, ώστε τα ποσοστά της να αγγίζουν πλέον και ίσως να ξεπερνούν, δεν είναι βέβαιον ακόμα, το σταλινικό 90%. Μεγαλεία πράγματα. Ρωτάς το ένα, ρωτάς ο άλλο και απαντήσεις συγκεκριμένες δεν παίρνεις. Τι να πουν άλλωστε; Είναι όμως πεπεισμένοι  ότι σε βάζει ο… Πούτιν ή τα πολυόμματα χερουβείμ και τα εξαπτέρυγα σεραφείμ  και τα λες αυτά. Τέτοια επιχειρήματα όμως είναι για τα μπάζα (μη λες μπάζα…).

Αναρτήθηκε από στις
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)