Πως Πτωχεύσαμε: Η σύνδεση των μιζών με την κρίση και τη διαπλοκή

Η σύνδεση των μιζών με την κρίση και τη διαπλοκή

Οι προεκτάσεις της προχθεσινής συζήτησης στη Βουλή για το πόρισμα Παπαντωνίου είναι βασικά τέσσερις. 

Η πρώτη είναι νομική: Ο πρώην υπουργός κινδυνεύει να παραπεμφθεί από τη Δικαιοσύνη (πλην της κατηγορίας για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος) και για δωροδοκία. Όπως εξήγησε ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, το άρθρο 86 του Συντάγματος περιέχει αποσβεστική προθεσμία (παραγραφή) για αδικήματα υπουργών που τελέστηκαν «κατά την άσκηση» των καθηκόντων τους. Και αυτά είναι δύο: η παράβαση καθήκοντος και η απιστία περί την υπηρεσία. Δεν προβλέπει, όμως, παραγραφή για αδικήματα που τελέστηκαν «επ’ ευκαιρία» των καθηκόντων τους, όπως η δωροδοκία, ενεργητική και παθητική. Στο χέρι της Δικαιοσύνης είναι, λοιπόν, να διαμορφώσει νέα νομολογία επί του θέματος. Πρόκειται για νομική άποψη που δεν διατυπώνεται το πρώτον από τον κύριο Παπαγγελόπουλο.

Έχει διατυπωθεί σε ανύποπτο πολιτικά χρόνο, στο Κοινοβούλιο, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, σε όλες τις σχετικές συζητήσεις μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001 - τελευταία φορά, το 2011, στη συζήτηση για την τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και στο πόρισμα για τη Siemens. Με την άποψη του Προέδρου είχε συμφωνήσει τότε και ο Χάρης Καστανίδης.

Η δεύτερη προέκταση της συζήτησης είναι ότι πλέον ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για ποινικές ευθύνες και άλλων προσώπων. Ο Γιάννος δεν ήταν μόνος σε όλη αυτή την ιστορία. 'Ηδη διεξάγεται προκαταρκτική εξέταση για τυχόν χρηματισμό του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη έπειτα από καταγγελίες Γάλλου επιχειρηματία, ενώ ερευνάται η σύνδεση που ίσως έχει με μίζες, έμβασμα το οποίο «προσγειώθηκε» από τις Μπαχάμες στην Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, το 2003.

Η τρίτη προέκταση της συζήτησης του πορίσματος Παπαντωνίου είναι ότι σιγά σιγά φαίνεται καθαρά ποια η σχέση των εξοπλισμών με την είσοδο της χώρας στην ΟΝΕ, με την κακή πορεία των δημόσιων οικονομικών και, εν τέλει, με τη χρεοκοπία. Αυτή είναι η καρδιά του ζητήματος. Αν υπάρξουν αποδείξεις, ενδεχομένως η Ελλάδα να συγκλονιστεί από τις αποκαλύψεις για την ποιότητα ανθρώπων της ευυπόληπτης κοινωνίας οι οποίοι ηγήθηκαν της πατρίδας μας. Θα είναι ισχυρό σοκ για όλη την Ελλάδα αυτό.

Ωστόσο, το μείζον θα είναι η διασύνδεση της μίζας και των εξοπλισμων με τη χρεοκοπία. Και τούτο, διότι θα αποδειχθεί ότι τα δημόσια οικονομικά του 2004-2009 έπεσαν έξω, επειδή το κράτος έπρεπε να πληρώνει χρεολύσια-μαμούθ για τους εξοπλισμούς του ΠΑΣΟΚ και όχι για διορισμούς εποχικών υπαλλήλων, όπως λέει η κυρίαρχη προπαγάνδα.

Η τέταρτη και τελευταία προέκταση είναι ότι «σπάει» η ομερτά. 

Τώρα πια θα ακούγονται και ονόματα - είτε τα μεταδίδουν οι σταθμοί της διαπλοκής είτε όχι.

Mανώλης Κοττάκης

http://www.dimokratianews.gr/content/76426/pos-ptoheysame

Όποιος πεθαίνει από πείνα είναι θύμα δολοφονίας

Ο Γερμανός Υπ.Οικ. έδωσε μακρά συνέντευξη στα «ΝΕΑ» (1-2/7-17). Υπήρξε ο «εαυτός» του. Η εφημερίδα όμως, όφειλε να τον στριμώξει. Τον άφησε να αλωνίζει ανενόχλητος και άνετος. Οι παροικούντες στον πλανήτη γνωρίζουν ότι τα θηριώδη μέτρα της κανιβαλικής λιτότητας εμπνέονται απ’ αυτόν. Ο  Ουγκώ έλεγε «τα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία όμως είναι των ανθρώπων»!

Δεν βρήκε τον μάστορή του εδώ ο γερμανός. Τον βρήκε όμως στο πρόσωπο τού Ζαν Ζιγκλέρ, διεθνώς γνωστού για την καυστική του σάτιρα εναντίον των αρπακτικών και των μισθοφόρων τους, πολιτικών και ΜΜΕ. Συνεντευξιαζόμενος στο γερμανικό δίκτυο ARD ο ελβετός παλαιός κοινοβουλευτικός και καθηγητής στα πανεπιστήμια Γενεύης και Σορβόννης δεν χαρίζεται στον γερμανό: «Ο κ. Σόιμπλε, υπουργός Οικονομικών της γερμανικής κυβέρνησης και δη της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, έχει πει ότι δεν μπορεί να γίνει διαγραφή των χρεών των 50 φτωχοτέρων χωρών αυτού του κόσμου. Αν και οι χώρες αυτές δεν θα μπορέσουν έτσι να κάνουν επενδύσεις κτίζοντας σχολεία, νοσοκομεία ή να επενδύσουν στη γεωργία. Η δυστυχία παγιώνεται εάν δεν γίνει διαγραφή. Και ο Σόιμπλε επιχειρηματολογεί λέγοντας: αυτοί είναι οι κανόνες της αγοράς η οποία και δίνει τις εντολές. Πρόκειται για μια εγκληματική άποψη»! Συμφωνούμε…

Και ο Ζιγκλέρ επελαύνει: «Δεν υπάρχουν αδύνατα στη δημοκρατία. Το σύνταγμα, μάς δίνει όπλα για να γκρεμίσουμε την κανιβαλική παγκόσμια τάξη. Ο κ. Σόιμπλε δεν έπεσε από τον ουρανό.  Όταν λέει ότι είναι αδύνατη η διαγραφή των χρεών, διότι δεν το θέλει η αγορά, μπορεί να καταψηφιστεί. Αύριο το πρωί θα μπορούσε να εμποδιστεί από την Μπούντεσταγκ η κερδοσκοπία για τα βασικά είδη διατροφής. Αύριο το πρωί θα έχουν σωθεί από την πείνα εκατομμύρια άνθρωποι. Όλα εξαρτώνται από εμάς»!

Βαρύγδουπη δήλωση του Σόιμπλε και προβεβλημένος επίτιτλος της συνέντευξης: «Δεν κόβω εγώ τις συντάξεις»! Όμως το Α και το Ω της πολιτικοοικονομικής φιλοσοφίας του ανδρός είναι η ακραία, αποτελειωτική λιτότητα και μη ορρωδών προ ουδενός επανέρχεται  ευκαίρως ακαίρως σ’ αυτό που αρνείται .

Από την μια ομολογεί ότι «είναι αλήθεια ότι ζητήσαμε πολλά από τους πολίτες στην Ελλάδα, αυτό δεν είναι νέο». Και από την άλλη το βιολί βιολάκι του: «Κατανοώ ότι για πολιτικούς λόγους η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει σε νέες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αργότερα»!…

Και επειδή βουνό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει, τον πήραν χαμπάρι και οι δικοί του. Η Allgemeine Zeitung του καταλογίζει ότι: «έχει επανειλημμένως με στρεβλωτικό και δικολαβικό τρόπο δρομολογήσει λύσεις που οδήγησαν ακριβώς στο αντίθετο από τις επιταγές των ευρωπαϊκών κανόνων».

Ομολογεί και κάποιες αλήθειες αλλά, με φαρισαϊκή κατανόηση: «Το πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα, με τα βάρη του παρελθόντος και τις ελλείψεις στη Δημόσια Διοίκηση- που είναι αδιαμφισβήτητες- σε συνθήκες νομισματικής ισοτιμίας που δεν μπορεί να τη μεταβάλλει εθνικά, έχει δυσκολίες να γίνει ανταγωνιστική». Μη ανταγωνιστική όμως την καθιστούν τα “μέτρα ” του. Γιατί δεν το παραδέχεται;

Τίμιος με την αλήθεια ο Ζιγκλέρ ψάλλει τα εξ αμάξης στους G20 εν όψει της συνόδου του Αμβούργου (7 και 8/7/17): «Είναι μια συνάντηση εντελώς παράνομη (…) πίσω από συρματοπλέγματα, υπό την προστασία 20.000 αστυνομικών. Είναι μια συνάντηση κατά την οποία λαμβάνονται αποφάσεις η εφαρμογή των οποίων δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την βούληση των ιδρυτών του ΟΗΕ. Αυτή η συνάντηση κορυφής των G20 υποβαθμίζει την δημοκρατία»!

Ο Ελβετός επιστημονικός σύμβουλος των Η.Ε ονομάζει πάντοτε πρόσωπα και πράγματα με το αληθινό τους όνομα: «Η παρατεινόμενη πείνα και ο χρόνιος υποσιτισμός είναι έργο ανθρώπων. Οφείλονται στη δολοφονική τάξη του κόσμου. Όποιος πεθαίνει από πείνα είναι θύμα δολοφονίας»! (Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτες, σ.16, μεταφρ. Ε.Νιάνιου).

Και προτρέχοντας αλλά όχι αδικώντας κατακεραυνώνει «Στο τελικό ανακοινωθέν δεν θα υπάρχει τίποτα από τις βασικές μεταρρυθμίσεις οι οποίες πρέπει να γίνουν: απαγόρευση της κερδοσκοπίας για βασικά αγαθά στο χρηματιστήριο και η απολύτως αναγκαία ολική διαγραφή των χρεών των φτωχοτέρων κρατών αυτού του κόσμου(…)Είναι αναγκαία η ανάσταση του ΟΗΕ και γι’ αυτό πρέπει να καταργηθεί το άχρηστο G20 ως ανταγωνιστικός προς τον ΟΗΕ θεσμός»!

πηγή:http://www.antibaro.gr/article/17254

Εκδικάζονται στις 12 Ιουλίου οι πρώτες 100 αγωγές, για την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων αναδρομικών

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Σας γνωρίζουμε ότι, τη 12η Ιουλίου 2017 εκδικάζονται ενώπιον του αρμόδιου Πρωτοδικείου οι πρώτες 100 αγωγές συναδέλφων μας στρατιωτικών, που προσέφυγαν, μέσω της Ομοσπονδίας μας, στη δικαιοσύνη, διεκδικώντας την επιστροφή των παρανόμως παρακρατηθέντων αναδρομικών μας, όπως αποφάνθηκε 2 φορές η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας.

πηγή:http://poes.gr/enimerosi/anakoinoseis/2364-erxontai-oi-protes-apofaseis-katavolis-ton-ofeilomenon-anadromikon-mas

Το ΝΑΤΟ απένειμε ηθική αμοιβή σε Έλληνα Αξιωματικό

O Διοικητής της Ανωτάτης Διοίκησης Μετασχηματισμού του ΝΑΤΟ (Αllied Command Transformation – ACT) General Denis Mercier (FRA AF), απένειμε την ηθική αμοιβή (Certificate of Commendation for Meritorious Service) στον Αντισυνταγματάρχη (ΤΘ) Τουλουπάκη Εμμανουήλ, Αξιωματικό Επιτελή τους Στρατηγείου.

Ειδικότερα στο πλαίσιο επίσκεψής του στην Πορτογαλία, την Τρίτη 20 Ιουνίου 2017, ο General Denis Mercier (FRA AF) πραγματοποίησε επίσκεψη στο Στρατηγείο του Joint Analysis & Lessons Centre – JALLC), όπου και απένειμε την ηθική αμοιβή (Certificate of Commendation for Meritorious Service) στον Αντισυνταγματάρχη (ΤΘ) Τουλουπάκη Εμμανουήλ, Αξιωματικό Επιτελή τους Στρατηγείου, (Staff Officer – Force Planning) για την εξαιρετική του απόδοση στο JALLC.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση του ΓΕΣ η παραπάνω απονομή της ηθικής αμοιβής, αναδεικνύει τον υψηλό επαγγελματισμό του προσωπικού του Στρατού Ξηράς, που υπηρετεί σε θέσεις εξωτερικού.

http://www.pentapostagma.gr/2017/07/%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5-%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CE%B2%CE%AE-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD.html

Αληθεύει;; O Λουκάς Παπαδήμος, δικαιούται αποζημίωση 2,5 εκατομμυρίων ευρώ, λόγω της δολοφονική επίθεσης που δέχθηκε ;;

Christos Kapoutsis

Αληθεύει;; 

Λόγω της ταλαιπωρίας και της περιπέτειάς του από την δολοφονική επίθεση ο Λουκάς Παπαδήμος, δικαιούται αποζημίωση 2,5 εκατομμυρίων ευρώ ως πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ. 

Φυσικά ουδείς επιχαίρει για την τραυματική εμπειρία του Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ και αυτονόητα συμπαρίσταται στον πρώην Πρωθυπουργό, αλλά , ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ η αποζημίωση που λαμβάνει η χήρα του αστυνομικού, του πυροσβέστη, του πιλότου που χάνει τη ζωή του, λόγω διατεταγμένης υπηρεσίας, στο βωμό του καθήκοντος;; 

Επίσης, η οικογένεια του Αξαρλιάν, του Γρηγοροπουλου και άλλων θυμάτων, ποια αποζημίωση έλαβαν;;

Η εξαρχία των Εξαρχείων

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

«Ο σημερινός άνθρωπος ένας νομάς ένα παράσιτο που κατοικεί στις μεγάλες πόλεις, άτομο ωμού ρεαλισμού, ναυάγιο μέσα στην τρικυμία της άμορφης μάζας, άνθρωπος άθρησκος, έξυπνος και στείρος».

Όσβαλντ Σπένγκλερ «Η παρακμή της Δύσης

Εν πρώτοις να εξηγήσουμε τον τίτλο του άρθρου. Τα Εξάρχεια ήταν κάποτε αθηναϊκή συνοικία. Κτίτωρ και νουνός της ήταν κάποιος ταπεινός παντοπώλης, ονόματι Έξαρχος ο οποίος έκτισε εκεί σειρά-αλυσίδα θα λέγαμε σήμερα-καταστημάτων, τα οποία βάφτισε Εξάρχεια.

Εξαρχία είναι η αρχή και το αξίωμα του Εξάρχου. Αυτός έχει υπό την δικαιοδοσία του μια εδαφική περιοχή. Γνωστή στην ιστορία μας είναι η βουλγαρική εξαρχία, που ιδρύθηκε το 1870 με σουλτανικό φιρμάνι, πονήρευμα των κομιτατζήδων, με σκοπό, εν ευθέτω χρόνω, την κατάληψη της Μακεδονίας και τον διά πυρός και σιδήρου εκβουλγαρισμό της.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σήμερα με τα Εξάρχεια, που δεν είναι πια συνοικία της Αθήνας, αλλά μια ιδιότυπη εξαρχία, η οποία υπάγεται στην απόλυτη δικαιοδοσία δεκάδων έξαρχων-έξαλλων νεαρών.

Οι δε νεαροί αυτοί έξαρχοι και άρχοντες της εξαρχίας των Εξαρχείων κατά καιρούς λαμβάνουν ποικίλες ονομασίες, όπως: «γνωστοί-άγνωστοι», «μπαχαλάκηδες», «κουκουλοφόροι ή κουκουλοφλώροι», «αναρχικοί», «ανένταχτοι», «αριστεριστές», «αντάρτες των πόλεων».  

Τα λημέρια τους, όπου κρύβουν τα φυσέκια και τα μπαρουτόβολά τους-τις βόμβες μολότωφ- τα έχουν μες στο πανεπιστήμιο, το πάλαι ποτέ Καποδιστριακό. Και καλό θα ήταν, για να μην μαγαρίζουμε το σεπτό όνομα του πρώτου και μοναδικού κυβερνήτη του Γένους ή των εθνικών ευεργετών από το Μέτσοβο, να καταργηθεί ο τίτλος και να μετονομαστεί σε σκέτο «άσυλο». Να ρωτάς τον νεαρό φοιτητή πού σπουδάζεις  και να απαντά στο άσυλο της Νομικής ή της Φιλοσοφικής. Θα εκτιμηθεί η πράξη αυτή κι από το “ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα” που μνημόνευσε ο… μειλίχιος, κατά τον αρχιεπίσκοπο, υπουργός παιδείας.

Το θέμα μας όμως είναι άλλο. Ο Γκαίτε έγραφε ότι η εφηβική ηλικία είναι η ηλικία από την οποία εξαρτάται η τύχη οποιουδήποτε έθνους. Και ο Ντοστογιέφσκι θεωρούσε κάθε γενιά στην ιστορία ενός λαού μια εικόνα της νεολαίας του. Διαρρηγνύουμε τα ιμάτιά μας για την συμπεριφορά των νέων της εποχής μας. Όταν δικαίως καταδικάζουμε αυτή την συμπεριφορά, διαπράττουμε ταυτόχρονα ένα βαρύ αδίκημα κατά της αλήθειας. Γιατί περιγράφουμε ένα αντικοινωνικό γεγονός εξαιρώντας από αυτό, εκείνο που δεν πρέπει να εξαιρούμε: Την ηθική αυτουργία.

Τα παιδιά μας είναι παιδιά της εποχής μας. Η εποχή μας είναι δική μας κατάκτηση, δική μας ευθύνη, δική μας λογοδοσία, δική μας αλαζονεία και, κυρίως, δική μας «παιδεία». 

Ποια «παιδεία» προσφέρουμε στα παιδιά μας, όχι μόνο σαν σχολεία, αλλά κυρίως σαν κοινωνικό μοντέλο. 

Μήπως θερίζουμε σήμερα, ό,τι σπείραμε χθες; 

Ποιος τροφοδοτεί τα Εξάρχεια;

Ποιος «διδάσκει» στα παιδιά, από την πρώτη μέρα που θυμούνται τον κόσμο ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; 

Ποιος τα εφοδιάζει, εξ απαλών ονύχων, με τα παντοειδή ηλεκτρονικά αποβλακωτικά; 

Ποιος τα εθίζει στην καταναλωτική μανία και τον πιθηκισμό; 

Ποιος έδιωξε τον φόβο του Θεού και το έλεον του ανθρώπου από το σχολείο, την οικογένεια και την κοινωνία; 

Ποιος ανέχεται τις καταλήψεις σχολικών κτιρίων από 12χρονους μαθητές; 

Ποιος επιτρέπει την αποαθωοποίησή τους μέσω των τηλεοπτικών αναθυμιάσεων, όλα αυτά τα λύματα που ονομάζονται παιχνίδια και καλλιεργούν τον κανιβαλισμό; 

Ποιος άφησε μια δράκα εθνομηδενιστών να πειραματίζονται στα σχολεία μας, ποινικοποιώντας τα τιμαλφή μας, πίστη, γλώσσα και παράδοση, που στάθηκαν τα προσανάμματα που φώτισαν την οικουμένη; 

Ποιος τους δίδαξε ότι, όπως λέει ο Καλιόρης στο “εξ επαφής”, “ο υστερών σε κακοποιό ευρεσιτεχνία νιώθει ότι κοροϊδοπιάνεται και αυτοαδικείται μ’ένα λόγο το κλίμα σκυβαλοκρατίας και σαλταδορισμού, που η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα στο απόφθεγμα: “τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο”; 

Ποιος αφήνει να κυκλοφορούν σχολικά βιβλία-πανέρια με οχιές ή να συνεχίζoνται οι “παρδαλές” παρελάσεις στις σχολικές αίθουσες;

Επαναλαμβάνω: Ποιος τα προετοίμασε ή τα ανέχτηκε όλα αυτά; Μα εμείς. «Καταγγέλοντας συνεπώς  τους νέους που εκπαιδεύσαμε, είναι σαν να καταδικάζουμε το αντίγραφο, αθωώνοντας το πρωτότυπο. 

Είναι θράσος και υποκρισία να κατακρίνουμε προϊόντα της δικής μας μαγειρικής συνταγής. Η «κουζίνα» μας…. μας οδήγησε στα Εξάρχεια. Τα παιδιά των Εξαρχείων δεν είναι υποχρεωτικά “κακά παιδιά”. Είναι απλώς τα πιο ιδανικά θύματα της “παιδείας” μας. Μιας παιδείας μίσους, βίας, ανταγωνισμού, μιας παιδείας μονοσήμαντων διεκδικήσεων, δικαιωμάτων και αυτολατρείας, (Τ. Λιγνάδης, Καταρρέω, σελ. 35, εκδ. Ακρίτας).

Τι σκεφτόμαστε όλοι μας τώρα για να «πολεμήσουμε» την εξαρχία των Εξαρχείων; Να γίνει ένα… ντου και να τους σπάσουμε στο ξύλο. Λαμπρή ιδέα!! 

Ο Δεκέμβριος του 2008 με τον φόνο του άτυχου νεαρού Γρηγορόπουλου, θα φαντάζει με φασαρία σχολικού αυλόγυρου. Τίποτε δεν καταλάβαμε ούτε καν μετανιώνουμε για την ηθική μας αυτουργία. «Το μεταβουλεύεσθαι Επιμηθέως έργον ου Προμηθέως» έλεγε ο Λουκιανός. Προμηθεϊκή και προληπτική πρέπει να είναι η στάση μας, αν συνειδητοποιούμε στο χάλι που βρισκόμαστε.

Τι να πω, δεν ξέρω. Ο ασκός του Αιόλου είναι ανοιχτός εδώ και δεκαετίες και την πατρίδα μας την δέρνει «υδρολαίλαψ ταλανταίος». Θέλει δουλειά πολλή και πρώτα από τον επιμηθεϊκό εαυτό μας να ξεκινήσουμε. Μου έρχονται συνέχεια στο νου κάποιοι στίχοι του Κ. Ουράνη από το ποίημά του «πάψετε πια»:

«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου

τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε

κι αφήστε το πηδάλιο στης τρικυμίας τα χέρια:

το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε».

Δεν χάνουμε την ελπίδα μας. Όχι. Ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή. Να  ξαναγίνουμε πάλι δάσκαλοι των παιδιών μας, εμείς και όχι το γελοίο κράτος και να διδάξουμε στα παιδιά μας τι θα πει Άνθρωπος με κεφαλαίο το άλφα, όπως γράφει ο Τ. Λιγνάδης:

«Άνθρωπος θα πει μια πληγή από λόγχη, δύο καρφιά στις παλάμες, ένα Γολγοθάς στο πνεύμα και στο κορμί, ένας σταυρός που λάμπει στην καρδιά σαν μαρτύριο και μαρτυρία της Αγάπης. Αυτός που είναι η μόνη αγάπη η εξόριστη, η κυνηγημένη στους δρόμους, η λιθοβολημένη, που κυκλοφορεί μέσα στις αρτηρίες μας, μέσα στον αίμα μας, που τελετουργεί τα πάθη μας και την ανάστασή μας: ο Χριστός».

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

http://www.antibaro.gr/article/17235

Συνεχίζεται ο Γολγοθάς για τους Στρατιωτικούς

Γράφει ο ΑΡΙΣΤ. ΑΘ. ΚΡΑΓΚΑΡΗΣ 
Υποστράτηγος ε.α. 
Αντιπρόεδρος Δ.Σ./Ε.Α.Α.Σ


Fool me once, shame on you; fool me twice, shame on me! 
«Με ξεγελάτε μια φορά, ντροπή σε σας, με ξεγελάς δύο φορές, ντροπή μου!» 

Αυτή η παροιμία, η οποία ανάγεται πολλούς αιώνες πριν, χρησιμοποιείται ευρέως από τους ξένους όταν αισθάνονται ότι τους εκμεταλλεύονται κατ’ επανάληψη. Σημαίνει ότι πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να μην επιτρέπουμε στους ανθρώπους να επωφελούνται επανειλημμένα από εμάς. Την δανείστηκα γιατί ταιριάζει γάντι σε μας τους στρατιωτικούς που βλέπουμε τις αποδοχές μας να βυθίζονται κάτω του πενήντα τοις εκατό! 

Οι αλλοτινοί περήφανοι θεματοφύλακες του Έθνους, του Συν- τάγματος, και της εδαφικής ακεραιότητας της Πατρίδας μας καταντήσαμε νεόπτωχοι, χωρίς βέβαια να έχουμε υπάρξει ποτέ πλούσιοι όπως άλλες κοινωνικές ομάδες. 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας είπε στους κυβερνώντες, απροκάλυπτα, «αυτό που κάνετε, πέραν του ότι είναι άδικο είναι και αντισυνταγματικό και οφείλετε να τους επαναφέρετε στις αρχικές αμοιβές τους». 
Οι κυβερνώντες έταξαν δικαίωση στο μέλλον, ένα μέλλον που δεν είναι βέβαια χρονικά προσδιορίσιμο. 
Το επάγγελμα του στρατιωτικού, το επιλέγει μια ειδική κατηγορία ανθρώπων, που εμφορείται, από το σημαίνον και το σημαινόμενο, της ελληνικής σημαίας και του εθνικού ύμνου και σίγουρα δεν επέλεξε αυτό το επάγγελμα για προσπορισμό πλούτου. 

Στρατιωτικός δεν γίνεσαι αν δεν εμπνέεσαι από την αγάπη προς την πατρίδα κι αν δεν πιστεύεις στο ξεχωριστό της αποστολής σου. Ρωτάμε, αν κάποιος από τους ιθύνοντες ενοχλείται, που το 
επάγγελμα του στρατιωτικού παύει να είναι ελκυστικό και αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα του στρατεύματος; 

Κανένας δημοκρατικά σκεπτόμενος ηγέτης δεν επιτρέπεται να θεωρεί τον στρατιωτικό πολίτη β’ κατηγορίας και κυρίως με τον τρόπο του να του το δείχνει. 
Για να παραχθούν καλοί στρατοί, όπως και καλές κοινωνίες ευρύτερα, θα πρέπει τα καθήκοντα, να ασκούνται σωστά, να αξιολογούνται σωστά και να αμείβονται δίκαια. 
Η αποστολή και διαρκής επιδίωξη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος ασφάλειας, σταθερότητας και ειρήνης. 
Μόνο σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι δυνατή η νηφάλια και ανεμπόδιστη ενασχόληση του ελληνικού λαού με παραγωγικές και δημιουργικές δραστηριότητες. 

Η κατάληξη είναι ότι όποιος θέλει να διατηρήσει η χώρα την εθνική της ανεξαρτησία, πρέπει να ενισχύει το ηθικό της στρατιωτικής οικογένειας και όχι να το καταρρακώνει συνεχώς. 

Η χώρα που απαξιώνει τους φύλακες δεν μπορεί έχει μέλλον και ο συνεχής εμπαιγμός των  ιθυνόντων επιβεβαιώνει την παροιμία «με ξεγελάς δύο φορές, ντροπή μου!»