Έξι Χρόνια Μνημόνιο

Χρεοκοπίες ατέλειωτες: 1827, 1843, 1893, 1932, 2010. Το 1999 ήταν η χρονιά που εξοφλήσαμε την τελευταία δόση του χρέους μας μετά την εγκαθίδρυση του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. Η χρονική διάρκεια μέχρι να δημιουργήσουμε επονείδιστα και επαχθή χρέη, που μας ξανάφεραν σε συνθήκες πτώχευσης, κράτησε μόλις 11 χρόνια. Για αυτά τα 11 χρόνια θα μείνουμε σε διεθνή εποπτεία απροσδιόριστο διάστημα.

«Εξι χρόνια Μνημόνιο» σημαίνει την επιτακτική ανάγκη να αποφασίσουμε τι κάναμε λάθος, τι αφήνουμε πίσω μας και τι βασικές αποφάσεις παίρνουμε. Ομως για να πει κανείς τι πρέπει να κάνουμε, πρέπει συλλογικά να θέλουμε να κάνουμε κάτι. Και δεν είναι διόλου ξεκάθαρο ότι υπάρχει μια κρίσιμη μάζα κόσμου που θέλει πράγματι να κάνουμε κάτι, και μάλιστα κάτι που να μην κινείται στη σφαίρα της ουτοπίας. Η συλλογική ευφυΐα μας είναι αναιμική. Δεν πιστεύουμε σε συλλογικές αξίες, ευρωπαϊκές ή και εθνικές, δεν έχουμε κανένα σοβαρό όραμα, όχι μόνο για την οικονομική μας ανάπτυξη, αλλά ούτε για την κοινωνική μας οργάνωση, για την εθνική μας υπόσταση, για το μέλλον μας ή για τα παιδιά μας. Απορρίπτουμε κεντρικές αρχές επιτυχίας, όπως τη συνέργεια, απορρίπτουμε την εμπειρία επιτυχημένων κοινωνιών, φθονούμε τους επάνω, αλλά μόλις καταφέρουμε να τους πλησιάσουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να οπισθοχωρήσουμε. Στη διάρκεια της κρίσης όλα αυτά επιδεινώθηκαν.

Υπάρχει ένα σημαντικό, αν και μειοψηφικό, κομμάτι αυτής της κοινωνίας που καταλαβαίνει την πραγματικότητα, έχει συμπράξει - με μικρή επιτυχία - στον αγώνα για να ξεφύγουμε από τα αδιέξοδα, αλλά προσπαθεί και αναζητεί λύσεις. Υπάρχει ένα άλλο κομμάτι, πολύ μεγαλύτερο, που έχει υποστεί τις επώδυνες συνέπειες της κρίσης, χωρίς να έχει αλλάξει αντιλήψεις, ενώ ένα άλλο τμήμα, επίσης σημαντικό, λειτουργεί έξω από τις εξελίξεις, έχει υποστεί - αν καν έχει υποστεί - τις μικρότερες επιδράσεις της κρίσης, είναι θεατής στο πρόβλημα και το απολαμβάνει κιόλας, πιστεύοντας ότι είναι ασφαλές.

Υπάρχουν επίσης οι δανειστές. Η πεισματική εμμονή τους για εξαιρετικά μεγάλη και σε ασφυκτικό χρόνο δημοσιονομική προσαρμογή, για υπέρμετρη πίεση στα εισοδήματα και στην προστασία εργασιακών δικαιωμάτων, όπως ισχύουν σε πολλές άλλες χώρες στην ΕΕ, για αδιαφορία στη σύλληψη της φοροδιαφυγής και στην ανάγκη αναδιάρθρωσης και αποτελεσματικής λειτουργίας του κράτους, για ελάχιστη στήριξη της παραγωγικής βάσης της χώρας, για αδυναμία κατανόησης της αλυσιδωτής σχέσης που συνέδεσε τις οικονομικές παρεμβάσεις που έγιναν με την κοινωνική και πολιτική αποδιάρθρωση που προέκυψε, εκτόξευσε στα ύψη το κόστος της πολιτικής αποτυχίας. Από την άλλη, και εμείς δεν βοηθήσαμε. Αρνητισμός στον μετασχηματισμό καταστροφικών σχέσεων και πρακτικών, αρνητισμός στη διατύπωση θετικών μορφών πολιτικής, προστασία βαθιά εμπεδωμένων αντι-αναπτυξιακών προσόδων και συμφερόντων, πολιτικές τακτικές συμπλήρωναν τους μηχανισμούς αποτυχίας.

Συνοψίζοντας τα «α-συνόψιστα»: Πριν από το ΑΕΠ, τα δημοσιονομικά, την ανταγωνιστικότητα ή το Ασφαλιστικό, πριν και από την ανεργία, προέχουν οι αξίες με τις οποίες εμείς κατανοούμε και αλλάζουμε τον κόσμο - την πραγματικότητά μας. Με αυτές που είχαμε πτωχεύσαμε. Προφανώς μια μηδενιστική αντίληψη είναι ασυγχώρητη. Πολλές από τις βασικές αξίες μας δεν πτώχευσαν. Σε όσες όμως πτώχευσαν, η λύση είναι μία: πατροκτονία.

Μπορεί να ακούγεται ψυχολογικά δύσκολο, αλλά η εναλλακτική είναι το μακροχρόνιο αδιέξοδο. Σε μια κοινωνία όπου οι συνθήκες επιδεινώνονται συνεχώς, ο εγωισμός και ο ατομικισμός θα διογκώνονται, θα συρρικνώνουν τη δημόσια σφαίρα και τα αδιέξοδα θα διογκώνονται κι άλλο. Ολο και λιγότεροι θα αποδέχονται να καθορίζεται η τύχη τους - και πολύ περισσότερο να δείχνουν αλληλεγγύη - σε μια συλλογική τροχιά, όπου η κατάρρευση κυριαρχεί και συμπαρασύρει όλους. Οποιος μπορεί, θα προχωράει και θα αδιαφορεί και οι νέοι θα φεύγουν μαζικά. Τα μέτρα που κάθε φορά φαντάζουν επώδυνα, αύριο θα σκεφτόμαστε πόσο λάθος ήταν που τα απορρίπταμε. Αλλωστε, αν κάποια στιγμή χρειάζονται επώδυνα μέτρα, είναι γιατί πολλές επιλογές και ενέργειες που προηγήθηκαν δημιουργούσαν σταδιακά επώδυνες συνθήκες που κάποια στιγμή έκαναν πλέον αναπόφευκτα τα επώδυνα μέτρα. Η αλυσίδα της αιτιότητας είναι μεγάλη.

Στα έξι χρόνια Μνημόνιο δημιουργήθηκαν τρία νέα τεράστια εμπόδια. Το πρώτο είναι ότι όσα σημαντικά πρέπει να γίνουν, πολλαπλασιάστηκαν και απαιτούν μεγάλο διάστημα για να αποδώσουν. Ο,τι δεν έγινε για δεκαετίες, πρέπει να ξεκινήσει τώρα και σε πολλά πεδία ταυτόχρονα. Ανάπτυξη χωρίς αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, επενδύσεις, σοβαρές προσαρμογές του εκπαιδευτικού συστήματος, ενίσχυση των τεχνολογικών γνώσεων, της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, χωρίς μεταρρύθμιση του κοινωνικού, ασφαλιστικού και του νοσηλευτικού συστήματος, χωρίς σοβαρές νέες υποδομές και ένα κράτος που να λειτουργεί, δεν είναι εφικτή. Ο βραχύς βίος των κυβερνήσεων λειτουργεί όμως αποτρεπτικά για την εφαρμογή πολιτικών που σήμερα χρειάζεται η χώρα, καθώς το κόστος θα γίνεται άμεσα αισθητό, ενώ τα οφέλη θα προκύπτουν σταδιακά σε μελλοντικό χρόνο, ευνοώντας πιθανότατα διαφορετικές κυβερνήσεις. Το δεύτερο είναι ότι η δραστική μείωση των εισοδημάτων και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων, σε συνδυασμό με την ασφυξία ρευστότητας, σημαίνουν έλλειψη δυνατοτήτων χρηματοδότησης, που κάνει εξαιρετικά δύσκολες τέτοιες πρωτοβουλίες σε ουσιαστική κλίμακα. Τρίτον, ακόμη κυριαρχεί η κουλτούρα του «εύκολου δανεισμού», όπου η χώρα προχωράει με αυξανόμενα νέα δάνεια. Ομως η διόγκωση του δανεισμού, όπως τη γνωρίσαμε πριν από την κρίση, είναι πλέον απαγορευτική. Παρ' όλα αυτά, η αντίληψη ότι πρέπει να πορευτούμε στον δύσκολο και αβέβαιο δρόμο της παραγωγής και μάλιστα της ανταγωνιστικής παραγωγής, παραμένει ανύπαρκτη. Η πραγματικότητα είναι αδυσώπητη. Αν παρά τις όποιες τεράστιες δυσκολίες δεν πληρώσουμε το τίμημα για να περάσουμε από τις Συμπληγάδες, το τίμημα της μη υπέρβασης θα είναι ασύγκριτα πιο βαρύ.

Στα χρόνια αυτά ιδεολογίες, ιδεοληψίες, στερεότυπα, ταμπού τσακίστηκαν. Πολλοί το έχουν καταλάβει. Αυτό που δεν φαίνεται ακόμη είναι η οικοδόμηση του νέου. Ενα νέο που θα μας βγάλει αργά και επώδυνα από την κρίση, θα αρχίσει να εκπέμπει θετικά μηνύματα σε σχέση με την παραγωγή, την απασχόληση, τη φτώχεια, τα εισοδήματα, την αποτελεσματικότητα της πολιτικής. Ενα τέτοιο «νέο» δεν μπορεί να προκύψει από τα κάτω. Θα γίνει μόνο από τα πάνω. Ομως, όλο και πιο σημαντικό τμήμα της κοινωνίας χάνει τις προσδοκίες του στο πολιτικό σύστημα, ενώ λειτουργεί και αντιφατικά. Περιμένει από τις πολιτικές δυνάμεις να συγκρουστούν με ό,τι προκάλεσε την κρίση, ενώ ταυτόχρονα αντιδρά σε κάθε αλλαγή. Περιμένει, επίσης, να δει στοιχεία που να εμπνέουν. Αυτά δεν φαίνονται. Οι αλλαγές είναι ελάχιστες, δειλές και ενοχικές. Εξάλλου, μια υπέρβαση των πολιτικών και άλλων στερεοτύπων, που θα σηματοδοτούσαν αλλαγή προσανατολισμού, θα πληρωθεί ακριβά από όσους πρωτοπορήσουν. Οποιος όμως κατανοήσει ότι αξίζει το τίμημα, ότι αξίζει να πάρει το ρίσκο, όποιος δημιουργήσει ελπίδες που θα αρχίσουν να μετατρέπονται σε πραγματικότητα, θα πιστωθεί και την επιτυχία.

Ο κ. Τάσος Γιαννίτσης είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην υπουργός.

Πηγή:ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ BHMA

Αφορολόγητο ΜΟΝΟ με Πλαστικό Χρήμα και Αποδείξεις για το 30% του εισοδήματος

Με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα για την υποβολή των εφετινών δηλώσεων, το υπουργείο Οικονομικών μελετάει τα σενάρια υποχρεωτικής χρήσης πλαστικού χρήματος για την εξασφάλιση της έκπτωσης φόρου 2.100 σε μισθωτούς και συνταξιούχους για τα εισοδήματα του 2016 που θα δηλωθούν το επόμενο έτος.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, για εφέτος, οι φορολογούμενοι θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις αξίας ίσης με το 30% του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος (από 10% που ήταν τα προηγούμενα χρόνια) και μάλιστα αυτές να προέρχονται από τη χρήση πλαστικού χρήματος για αγορές που θα γίνουν μετά την ψήφιση της σχετικής διάταξης που αναμένεται σύντομα να έρθει στη Βουλή. Για συναλλαγές που πραγματοποιούνται ως την ψήφιση της διάταξης οι πολίτες μπορούν να κρατούν και τις αποδείξεις που γίνονται με μετρητά.

Ωστόσο, για άτομα που έχουν γεννηθεί ως 31 Δεκεμβρίου 1950, δηλαδή για όσους είναι πάνω από 65 ετών, δεν θα ισχύει, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, η υποχρεωτικότητα χρήσης πλαστικού χρήματος για τη συγκέντρωση αποδείξεων.

Η συγκεκριμένη κατηγορία πολιτών θα μπορούν να χρησιμοποιούν μετρητά προκειμένου να εξασφαλίσουν σε αποδείξεις το 30% ή και λιγότερο του ετήσιου εισοδήματος (το ποσοστό θα εξαρτηθεί από την τελική απόφαση που θα λάβει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών) για να τύχουν την έκπτωση φόρου των 2.100 ευρώ που οδηγεί αυτόματα σε αφορολόγητο 9.550 ευρώ.

Σύμφωνα με αρμόδιο παράγοντα της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, το σύστημα Taxisnet πρόκειται να ανοίξει τις ηλεκτρονικές πύλες του για να δεχθεί περισσότερες από 6.000.000 φορολογικές δηλώσεις την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου. Οι φορολογούμενοι που θα υποβάλουν εφέτος φορολογική δήλωση (εισοδήματα 2015) δεν θα χρειαστεί να συμπληρώσουν τον κωδικό 049.

Στην «τσιμπίδα» των τεκμηρίων

Με την κλίμακα των μισθωτών και όχι ως επαγγελματίες θα φορολογηθούν όσοι είχαν το 2015 περιστασιακά εισοδήματα ως 6.000 ευρώ ή τεκμαρτά ως 9.500 ευρώ. Για αυτούς θα ισχύσει αφορολόγητο 9.545 ευρώ και δεν θα πληρώσουν ούτε 1 ευρώ φόρο. Η σχετική διάταξη πρόκειται να κατατεθεί άμεσα στη Βουλή και ουσιαστικά έρχεται να καλύψει το νομοθετικό κενό που υπάρχει για μια μεγάλη κατηγορία φορολογουμένων που πιάνονται στην τσιμπίδα των τεκμηρίων και κινδυνεύουν να φορολογηθούν με 26% από το 1 ευρώ επί τεκμαρτών εισοδημάτων και όχι επί πραγματικών, δηλαδή να θεωρηθούν ελεύθεροι επαγγελματίες συν προκαταβολή φόρου 75%.

Περιστασιακά εισοδήματα θεωρούνται ότι έχουν φοιτητές, άνεργοι και όσοι μέσα στο 2015 είχαν μοναδικό εισόδημα από ενοίκια ή ελάχιστους τόκους καταθέσεων και φορολογούνται επί του τεκμαρτού εισοδήματος.

πηγή:το Βήμα

Το κόστος του «Varoufakis effect»

Κοινή είναι η διαπίστωση των οικονομολόγων και των αναλυτών για τη νέα χρονιά ότι οι πολιτικές εξελίξεις και το γεωπολιτικό τοπίο ίσως καθορίσουν το επενδυτικό τοπίο. Σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγος της  Berenberg, αποφαίνεται σε σημείωμά του ότι ειδικά στην Ευρώπη πρέπει να παρακολουθούμε τον πολιτικό κίνδυνο περισσότερο από τα απλά οικονομικά.

Εξάλλου, όπως αναφέρει, λάθος πολιτικές επιλογές μπορούν  να εκτροχιάσουν τις οικονομίες σε μια στιγμή. Η ΕΚΤ μπορεί μεν πλέον να ελέγξει τους κινδύνους  μετάδοσης μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, οι πραγματικές απειλές ωστόσο για την ανάπτυξη και τη συνοχή της ευρωζώνης προκύπτουν ακριβώς από τον τομέα της πολιτικής.

Ο ίδιος, εξετάζοντας  τις επιπτώσεις από το «Varoufakis effect», όπως το αποκαλεί, και την επίδρασή του στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη (εκτός Ελλάδας), με βάση τον σταθμισμένο μέσο όρο της εμπιστοσύνης στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες, στις κατασκευές και στο λιανικό εμπόριο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σπάνια μια νέα κυβέρνηση όπως η πρώτη του Αλ. Τσίπρα με υπουργό Οικονομικών τον Γιάνη Βαρουφάκη έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά. Το κόστος εξάλλου για την Ελλάδα από το «Varoufakis effect» υπολογίζεται από τον ίδιο ως το τέλος του 2016  σε 7% του ΑΕΠ και η επίπτωση στο χρέος σε ένα επιπλέον 25% του ΑΕΠ, αν συνυπολογιστεί, πέρα από το «ατύχημα Βαρουφάκη», όπως το αποκαλεί, και το μακροπρόθεσμο κόστος της νέας διάσωσης των τραπεζών.

Από την άλλη πλευρά, πάντως, δεδομένου ότι η ευρωζώνη είχε «οχυρωθεί» σημαντικά για την πιθανότητα ενός ελληνικού ατυχήματος, τα στοιχεία, σύμφωνα με τον κ. Schmieding, δείχνουν πως η οικονομία της ευρωζώνης (εκτός Ελλάδας) δεν επηρεάστηκε σχεδόν καθόλου από το «ατύχημα Βαρουφάκη» κατά την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουλίου 2015. Το μάθημα, όπως αναφέρει, για τις χώρες με ευαίσθητα οικονομικά είναι πως οι ανατροπές στη μεταρρυθμιστική διαδικασία και η αντιπαράθεση με τους εταίρους και δανειστές μπορεί να είναι τελικά πολύ δαπανηρές. Συνολικά, υποστηρίζει, για το 2016 λαϊκιστικές αντιδράσεις όσον αφορά την παγκοσμιοποίηση, το Μεταναστευτικό αλλά και τη δημοσιονομική προσαρμογή όπου αυτή απαιτείται αποτελούν απειλές για τη συνοχή της ευρωζώνης. Ειδικά για τη Βρετανία εκτιμά ότι σε περίπτωση που αποφασιστεί να  εγκαταλείψει (σε 30% υπολογίζονται οι πιθανότητες) την ΕΕ επιλέγοντας τον απομονωτισμό θα πληρώσει μεγάλο τίμημα.

tovima.gr

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

  Αναπόφευκτο παραμένει το "κούρεμα" των συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ, ενώ δεύτερες σκέψεις επικρατούν στην κυβέρνηση, για τη διατήρηση των επικουρικών συντάξεων, όπως και για την αυτόνομη λειτουργία του ΟΓΑ, εκτός του υπερταμείου ΙΚΑ. 

  Το τελικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό βρίσκεται στο τραπέζι των συνομιλιών με τους εκπροσώπους των δανειστών και αναμένεται να οριστικοποιηθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο εντός της εβδομάδας, μετά την οριστικοποίηση των μετρήσεων των οικονομικών αποτελεσμάτων που αποφέρουν διάφορα σενάρια μέτρων.

  Σύμφωνα με το "Βήμα της Κυριακής", η κυβέρνηση με τα μέτρα φιλοδοξεί να εξοικονομήσει 1,8 δισ. ευρώ επικεντρώνοντας για την επίτευξη του στόχου στις μειώσεις των συντάξεων άνω των 1.000 ευρώ, όπως και στον επανυπολογισμό του συνόλου των συντάξεων με νέα κλιμακωτά ποσοστά αναπλήρωσης, τα οποία θα είναι υψηλότερα (π.χ., 75%) για όσους λαμβάνουν συντάξεις κάτω από 1.000 ευρώ και θα μειώνονται σταδιακά στο 65% ή και στο 55% για όσους λαμβάνουν υψηλότερες συντάξεις.

Πάντως οι εκτιμήσεις όσων ασχολούνται με το Ασφαλιστικό αναφέρουν ότι για να επιτευχθούν οι μειώσεις στη συνταξιοδοτική δαπάνη που προσδοκά η κυβέρνηση θα πρέπει οι συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ να περικοπούν περίπου 13%-14%.

Η κυβέρνηση θέλει να αποφύγει τις οριζόντιες μειώσεις και γι’ αυτόν τον λόγο επιχειρεί μια γενικευμένη μεταρρύθμιση του συστήματος προκειμένου να εξοικονομήσει τα ποσά που απαιτούνται με αρχή τα ταμεία ΟΤΕ και ΔΕΗ.

Έτσι το υπουργικό συμβούλιο εντός των επομένων ημερών θα πρέπει να αποφασίσει για ζητήματα που έχουν τεθεί από το υπουργείο Εργασίας χωρίς να έχουν οριστικοποιηθεί.

Αυτά είναι: 

1. Ενοποίηση κύριας και επικουρικής σύνταξης. Εφόσον τελικώς υιοθετηθεί το μέτρο, θα οδηγήσει στην κατάργηση των επικουρικών ταμείων τα οποία ενσωματώνονται στα ταμεία κύριας ασφάλισης και στην ουσία καταργεί τις επικουρικές συντάξεις.

2. Επανυπολογισμός των καταβαλλόμενων συντάξεων (περίπου 2.600.000 παροχές) με βάση τους νέους μειωμένους συντελεστές, γεγονός που θα οδηγήσει σε μειώσεις ως και 30%.

3. Το ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι κλιμακωτό και θα συνδεθεί με το ύψος της σύνταξης και με βάση το επικρατέστερο σενάριο αναμένεται να κυμαίνεται από 55% ως 75%, ανάλογα με την αμοιβή του ασφαλισμένοι. Π.χ., δεν θα ισχύει το ίδιο ποσοστό αναπλήρωσης για αμοιβές 700 ευρώ με αντίστοιχες 4.000 ευρώ. Ωστόσο, κάτι τέτοιο «ισοπεδώνει» το σύστημα προς τα κάτω και αποτελεί αντικίνητρο για την ασφάλιση των υψηλών αμοιβών αφού δεν θα υπάρχει προσδοκία ανταπόδοσης.

4. Επίσης συζητείται η επιβολή αυστηρότερου πλαφόν για τις περιπτώσεις συνταξιούχων που λαμβάνουν περισσότερες από μία συντάξεις. Το πλαφόν ενδέχεται να τεθεί στις 2.500 ευρώ (αντί των 3.600 ευρώ σήμερα).

5. Οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν και για το ύψος της εθνικής σύνταξης, το οποίο προτείνεται να είναι στα 390 ευρώ, τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ (ξεκινά το 2016 και ολοκληρώνεται το 2019), όπως και για την καθιέρωση ενιαίόυ ποσοστού εισφορών για το σύνολο των μισθωτών.

  Με βάση τον κυβερνητικό σχεδιασμό η ασφαλιστική μεταρρύθμιση τοποθετείται εντός του Νοεμβρίου και περιλαμβάνει: 

  . Αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

  . Μειώσεις συντάξεων.

  . Ενιαίες εισφορές. 

  .  Αναζήτηση νέων πόρων για την στήριξη του ασφαλιστικού 

Πηγή: Βήμα της Κυριακής 

Δεν πληρώνουν οι Γερμανοί τους μισθούς και τις συντάξεις των Ελλήνων

Με μια ρήση του Γερμανού φιλοσόφου, Αρθρουρ Σοπενάουερ, ξεκινάει το κείμενο-παρέμβασή του προς τον γερμανικό λαό ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας.

Στο άρθρο του, το οποίο δημοσιεύεται στο Tagesspiegel, ο πρωθυπουργός εξηγεί πως λειτουργεί το συνταξιοδοτικό σύστημα της Ελλάδας και επιχειρεί να πείσει τους Γερμανούς για τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί να δεχθεί νέες περικοπές συντάξεων.

Μάλιστα, ο πρωθυπουργός κάνει λόγο για «μύθο» σημειώνοντας ότι «όσοι σας λένε ότι πληρώνετε μισθούς και συντάξεις των Ελλήνων δεν σας λένε την αλήθεια.
Το άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στο Tagesspiegel το οποίο έχει ως εξής: 

Στην εξέλιξη μιας διαπραγμάτευσης είναι θεμιτή η επίμονη αντιπαράθεση επιχειρημάτων, αρκεί να υπάρχει ειλικρίνεια και καλή πίστη μεταξύ των μερών. 

Διαφορετικά, όταν ο διάλογος δεν αποσκοπεί στην αλήθεια, πρέπει να καταφύγει κανείς στις μεθόδους που περιγράφει ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Σοπενάουερ στο «Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο»! 

Γιατί είναι αθέμιτο να χρησιμοποιούνται επιλεκτικά στατιστικοί δείκτες, περιβεβλημένοι μάλιστα με το κύρος διακεκριμένων οικονομολόγων όπως ο Olivier Blanchard, για να παραχθούν αστήρικτες γενικεύσεις που συσκοτίζουν την πραγματικότητα. 

Με δυό λόγια η σημερινή μου παρέμβαση στη φιλόξενη εφημερίδα σας αποσκοπεί στο να αποκαταστήσει έναν διαδεδομένο μύθο προς τον μέσο Γερμανό φορολογούμενο.

Όσοι του λένε ότι πληρώνει μισθούς και συντάξεις Ελλήνων δεν του λένε την αλήθεια. 

Δεν παρεμβαίνω για να αρνηθώ ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει πρόβλημα. Αλλά για να επισημάνω που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και πως μπορεί να επιλυθεί. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κύματα περικοπών, χωρίς όμως να αποδώσουν κάτι, παρά μόνο μεγαλύτερη ύφεση που έκανε το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.

Πιο συγκεκριμένα, ίσως να ακούγεται εντυπωσιακά μεγάλο ως μέγεθος ότι ποσοστό 75% των πρωτογενών δαπανών πηγαίνει στην πληρωμή μισθών και συντάξεων. Στην πραγματικότητα, όμως, μόλις το 30% αφορά τις συντάξεις και εν πάση περιπτώσει οι μισθοί είναι διαφορετικό πράγμα από τις συντάξεις και η άθροισή τους είναι σοβαρό μεθοδολογικό σφάλμα. 

Ειδικά η σύγκριση με την Γερμανία είναι μάλλον παραπειστική καθώς σύμφωνα με τα διαχρονικά στοιχεία των Αgeing Reports (2009, 2015) η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα από 11,7% του ΑΕΠ το 2007 (ελάχιστα υψηλότερη από το 10,4% της Γερμανίας) έφτασε στο 16,2% το 2013 (ενώ στη Γερμανία παρέμεινε περίπου σταθερό). Που οφείλεται αυτή η αύξηση; Μήπως στην αύξηση των συνταξιούχων ή στην αύξηση των συντάξεων; Τίποτα από τα δύο, αφού ο αριθμός των συνταξιούχων δεν έχει μεταβληθεί ιδιαίτερα ενώ το ύψος των συντάξεων έχει συρρικνωθεί δραματικά από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν. 

Αρκεί η απλή αριθμητική για να συμπεράνει κανείς ότι η αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σαν ποσοστό του ΑΕΠ οφείλεται αποκλειστικά στη μείωση του ΑΕΠ (του παρονομαστή) και όχι στην αύξηση της δαπάνης (του αριθμητή). Με άλλα λόγια, το ΑΕΠ μειώθηκε πιο γρήγορα από τις συντάξεις. 

Σε ότι αφορά τις ηλικίες συνταξιοδότησης, μήπως στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται πολύ νωρίτερα; Η αλήθεια είναι το όριο συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι στα 67 έτη για άντρες και γυναίκες, δηλαδή δύο χρόνια πάνω από τη Γερμανία. 
Η μέση ηλικία αποχώρησης από την αγορά εργασίας των αντρών στην Ελλάδα είναι στα 64,4 χρόνια, δηλαδή 8 μήνες νωρίτερα από τα 65,1 χρόνια της Γερμανίας ενώ οι ελληνίδες γυναίκες αποχωρούν από την εργασία τους στα 64,5 χρόνια, 3,5 περίπου μήνες αργότερα από τις γερμανίδες που αποχωρούν στα 64,2 χρόνια. 

Τα παραπάνω δεν τα αναφέρω για να αποφύγω το πρόβλημα ούτε για να αρνηθώ τις στρεβλώσεις και παθογένειες του ασφαλιστικού μας συστήματος αλλά για να αποδείξω ότι το πρόβλημα δεν είναι η υποτιθέμενη γενναιοδωρία του. 
Η πιο σημαντική διαταραχή στο σύστημα οφείλεται στα μειωμένα έσοδα που κατέγραψε τα τελευταία χρόνια. Αυτά προέκυψαν τόσο από τις απώλειες περιουσιακών στοιχείων που προκάλεσε το PSI ( κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία με συνολικό κόστος περίπου 25 δις) όσο όμως -και κυρίως- από την μεγάλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που προκάλεσε η εκτίναξη της ανεργίας και η μείωση των μισθών. 

Ειδικότερα δε, κατά τη περίοδο 2010- 2014 με σειρά μέτρων αφαιρέθηκαν από το ασφαλιστικό μας σύστημα περί τα 13 δις ευρώ, με αντίστοιχη μείωση συντάξεων και παροχών σε ποσοστό περίπου 50%, γεγονός που έχει εξαντλήσει τα περιθώρια περεταίρω μειώσεων χωρίς να θιγεί ο πυρήνας λειτουργίας του συστήματος. 
Εξάλλου πρέπει να καταλάβουμε ότι το σύστημα πιέζεται κυρίως από την πλευρά των εσόδων κι όχι τόσο των δαπανών, όπως συχνά υπονοείται.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω και ένα επιπλέον στοιχείο που αποτελεί ιδιαιτερότητα της Ελλάδας της κρίσης. Το ασφαλιστικό σύστημα αποτελεί τον θεσμοθετημένο μηχανισμό αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και η βιωσιμότητα του είναι κεντρικό ζήτημα για το σύνολο της κοινωνίας. Παραδοσιακά, αυτή η αλληλεγγύη σημαίνει ότι οι νέοι χρηματοδοτούν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των γονιών τους. Όμως, στην Ελλάδα της κρίσης, συχνά βλέπουμε αυτή την αλληλεγγύη αντεστραμμένη αφού οι συντάξεις των γονιών χρηματοδοτούν την επιβίωση των παιδιών τους. Οι συντάξεις της τρίτης ηλικίας είναι το τελευταίο καταφύγιο για ολόκληρες οικογένειες που έχουν ένα ή κανένα πλέον μέλος να εργάζεται σε μια χώρα με ανεργία 25% στο γενικό πληθυσμό και 50% στους νέους. 

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορούμε να υιοθετούμε μια λογική τυφλών και οριζόντιων περικοπών, όπως μας ζητάνε κάποιοι, που θα προκαλέσουν δραματικές κοινωνικές συνέπειες. Από την άλλη δεν στεκόμαστε καθόλου αδιάφορα μπροστά στην αδύναμη προοπτική του ασφαλιστικού μας συστήματος και είμαστε αποφασισμένοι να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του. 

Η Ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για εξορθολογισμό του συστήματος. Συμφωνήσαμε στην άμεση κατάργηση του καθεστώς των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που αυξάνουν τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης και δεσμευτήκαμε να προχωρήσουμε άμεσα στην ενοποίηση των ταμείων, μειώνοντας τα λειτουργικά τους έσοδα και περιορίζοντας τα ειδικά καθεστώτα. 

Όπως αναλύσαμε διεξοδικά στις συζητήσεις με τους θεσμούς, αυτές οι μεταρρυθμίσεις λειτουργούν αποφασιστικά υπέρ της βιωσιμότητας του συστήματος. Κι όπως όλες οι μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματά τους δεν φαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως η βιωσιμότητα απαιτεί μακροπρόθεσμη οπτική και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με στενά βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά κριτήρια (πχ μείωση δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ το 2016).
Ο Ντισραέλι έλεγε ότι υπάρχουν τριών ειδών ψεύδη: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική. Ας μην επιτρέψουμε μια ιδεοληπτική χρήση των δεικτών να καταστρέψει την ώριμη συμφωνία που προετοιμάσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα των εντατικών διαβουλεύσεων. Είναι καθήκον όλων μας.

πηγή:tovima.gr

Το Eλληνικό σχέδιο για συμφωνία με τους δανειστές

Κυκλοφόρησε στο γερμανικό Tagesspiegel το κείμενο των 47 σελίδων με τις ελληνικές προτάσεις προς τους θεσμούς. 

Διαβάστε το κείμενο της ελληνικής πρότασης

Η ελληνική πρόταση περιλαμβάνει δημοσιονομικά μέτρα ύψους 1,9 δισ. ευρώ για το 2015.

Μεταξύ άλλων, προβλέπεται έκτακτη εισφορά 5% ώς 10% σε επιχειρήσεις με καθαρά κέρδη άνω των 10 εκατ. ευρώ, που αναμένεται να αποφέρει εισπράξεις 1,064 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το νόμο 3808/2009.

Επίσης, προβλέπονται έσοδα από 220 εκατ. ευρώ από την αυξημένη εισφορά αλληλεγγύης, 100 εκατ. ευρώ από τον φόρο στην τηλεοπτική διαφήμιση, 30 εκατ. ευρώ από τον φόρο πολυτελείας, 120 εκατ. ευρώ από τις τηλεοπτικές άδειες, 120 εκατ. ευρώ από τα ΚΤΕΟ και τα ανασφάλιστα οχήματα και άλλα 220 εκατ. ευρώ από τους τηλεοπτικούς σταθμούς.

Μπορεί η απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από τους δανειστές ως πρός το πρωτογενές πλεόνασμα, για την επίτευξη της τελικής συμφωνίας, να είναι μόλις 0,4% του ΑΕΠ για το 2015 (700 εκατομμύρια ευρώ) τα μέτρα όμως που περιλαμβάνει και η ελληνική πρόταση είναι βαριά.

Αναλυτικά στην ελληνική πρόταση περιλαμβάνονται:

-μέτρα για τον ΦΠΑ με τρείς συντελεστές (6% - 11% και 23%), την εισφορά αλληλεγγύης στα εισοδήματα άνω των 30.000 ευρώ, την επιβολή έκτακτης εισφοράς επί των κερδών του 2014 σε μεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις.

Παράλληλα, η ελληνική πρόταση προς τους θεσμούς προβλέπει την αύξηση του φόρου πολυτελείας για τα αυτοκίνητα άνω των 2.500 κ.ε. και επιβολή έκτακτης εισφοράς στις επιχειρήσεις στο ίδιο πλαίσιο που είχε επιβληθεί και το 2010.

Ακόμη, η ελληνική πρόταση που κατατέθηκε προβλέπει την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σταδιακά, από το 2016 και έως το 2025, και την αύξηση του πέναλτι σε περίπτωση εξόδου πριν από τα 62 έτη ηλικίας κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το 6% που ισχύει ήδη.

Το βασικό σενάριο της ελληνικής πλευράς για τα δημοσιονομικά είναι η επίτευξη πρωτογενούς  πλεονάσματος 0,6% του ΑΕΠ για φέτος, 1,5% του ΑΕΠ το 2016, στο 2,5% του ΑΕΠ για το 2017 και στο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 

Επίσης, στις ελληνικές προτάσεις υπάρχει σειρά μέτρων για την απελευθέρωση επαγγελμάτων και την προώθηση μεταρρυθμίσεων ακόμα και στο πλαίσιο της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ.

Περιγράφει επίσης με αναλυτικό τρόπο τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις που θα γίνουν φέτος και τα επόμενα χρόνια.

Προτάσεις για το χρέος

Σε ό,τι αφορά την διαχείριση του ελληνικού χρέους, η πρόταση περιλαμβάνει μέτρα αναδιάρθρωσής του και ειδικά των ομολόγων που έχει στην κατοχή της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και των δανείων που έχει διαθέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Σύμφωνα με την πρόταση της Αθήνας:

1. Ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ: Στις 30 Ιουνίου και αφού θα έχει ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση με τους δανειστές, τα ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ θα αναχρηματοδοτηθούν από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM). Το ποσό που θα διαθέσει ο ESM θα προστεθεί στο ήδη υπάρχον δάνειο που έχει διατεθεί στην Ελλάδα και θα έχει τους ίδιους όρους αποπληρωμής του.

2. ΔΝΤ: Τα δάνεια που πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα στο Ταμείο θα καταβληθούν σε δύο δόσεις. Η μία θα εκταμιευθεί μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015. Τα υπόλοιπα (περίπου 50% του συνολικού ποσού) θα εξοφληθεί σταδιακά από τον Ιούλιο του 2015 έως τις 31 Μαρτίου 2016 (οπότε και λήγει το πρόγραμμα του ΔΝΤ για την Ελλάδα). Το πώς θα γίνει η εξόφληση του δεύτερου ποσού θα αποφασιστεί από την Ελλάδα.

Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γίνουν βάσει των κανονισμών των οργανισμών που εμπλέκονται.

Σε ό,τι αφορά τους τομείς που προτείνει απελευθέρωση η κυβέρνηση σε αυτούς περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα φάρμακα (ΜΥΣΥΦΑ), οι τουριστικές κατοικίες και η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας.

Σχετικά με την προστασία της α' κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, η ελληνική κυβέρνηση προτείνει να είναι στα όρια της ρύθμισης Χατζηδάκη ενώ προτείνονται αλλαγές στον «νόμο Κατσέλη» με στόχο την επιτάχυνση της εκδίκασης των υποθέσεων, αλλά και τον περιορισμό της κατάχρησης των ευεργετικών διατάξεών του από τους λεγόμενους «στρατηγικούς κακοπληρωτές»

πηγή:tovima.gr

Το Σχέδιο της τρόικας για μισθούς και συντάξεις

Το σχέδιο της τρόικας για την Ελλάδα (στα ελληνικά)

Τα μέτρα που ζητούν από την Ελλάδα (στα ελληνικά)

Σκληρά μέτρα για τις συντάξεις, το ΕΚΑΣ, τον ΦΠΑ στην ενέργεια και το μισθολογικό κόστος στο Δημόσιο περιλαμβάνει η πρόταση που παρουσίασε στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ το βράδυ της Τετάρτης.

Η πρόταση αποτελείται από δύο κείμενα. Το πρώτο με τίτλο «Δεσμεύσεις Πολιτικής» (GREECE – POLICY COMMITMENTS) αριθμεί μόλις 5 σελίδες, ενώ το δεύτερο έγγραφο πρόκειται για πίνακα προαπαιτούμενων ενεργειών (Prior Actions) και αριθμεί 7 σελίδες. 

Ψηφίστε τα όλα τον Ιούνιο, ΕΝΦΙΑ και το 2016, σύνταξη στα 67 για όλους

Οι προαπαιτούμενες ενέργειες κρύβουν οδυνηρές εκπλήξεις καθώς ζητείται ψήφιση όλων των μέτρων τον Ιούνιο με άμεση εφαρμογή από 1^ης Ιουλίου 2015.

- Εφαρμογή από 1^ης Ιουλίου του συμπληρωματικού Προϋπολογισμού και του Νέου Μεσοπρόθεσμου 2016-2019.

Καθίσταται σαφές ότι η νομοθέτηση των αλλαγών πρέπει να γίνει τον Ιούνιο (ώστε να ισχύουν όλα από 1^ης Ιουλίου) και οι αλλαγές πρέπει να περιλαμβάνουν:

-Αναθεώρηση του συστήματος ΦΠΑ, με δύο συντελεστές 11% και 23%.

-Φορολογικά μέτρα. Ζητούνται έσοδα 2.65 δις. ευρώ από τα ακίνητα (όσο δηλαδή αποδίδει ο ΕΝΦΙΑ) το 2015 αλλά και το 2016 παρά την όποια αναθεώρηση των αντικειμενικών τιμών ζώνης.

-Σύνταξη στα 67, δηλαδή βασική σύνταξη συν την εγγυημένη επικουρική.

-Σταδιακή εξάλειψη του ΕΚΑΣ ως το τέλος Δεκεμβρίου 2016.

- Περιορισμός πρόωρων συνταξιοδοτήσεων με διάφορες μεθόδους και αντικίνητρα για όσους βγαίνουν στη σύνταξη μετά τις 30 Ιουνίου. 

-Μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. 

Μέτρα 3 δισ. ευρώ

Στα δημοσιονομικά οι δανειστές βλέπουν πρωτογενές έλλειμμα 0,66% του ΑΕΠ το 2015 αν δεν ληφθούν νέα μέτρα.

Εκ των πραγμάτων ζητούν μέτρα 1,66% του ΑΕΠ (3 δισ. ευρώ) για να πιαστεί ο νέος στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 1% του ΑΕΠ το 2015 (από 3% του ΑΕΠ που προέβλεπε το μνημόνιο).

Η πλευρά των δανειστών δέχεται πρωτογενή πλεονάσματα 1% του ΑΕΠ το 2015, 2% το 2016, 3% το 2017 και 3,5% του ΑΕΠ το 2018. 

ΦΠΑ

Στον τομέα του ΦΠΑ οι δανειστές ζητούν επιπλέον έσοδα 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ) σε ετήσια βάση. Προτείνουν βασικό συνελεστή 23% και μειωμένο συντελεστή 11% για τρόφιμα, φάρμακα και ξενοδοχεία και κατάργηση του μειωμένου συντελεστή για τα νησιά με παράλληλο εξορθολογισμό των εξαιρέσεων.

Φορολογικά, αλλαγές στις 100 δόσεις

-Ζητείται προακαταβολή φόρου 100% από τις επιχειρήσεις και λήψη μέτρων για την αύξηση του φόρου που πληρώνουν το 2015.

-Αλλαγές στη ρυθμίσεις για τις 100 δόσεις τόσο του 2014 όσο και του 2015 για την εξαίρεση όσων δεν πληρώνουν τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους.

-Δημιουργία ανεξάρτητης Υπηρεσίας για τη συλλογή των εσόδων.

Συντάξεις

Στο νέο κείμενο ζητείται πλήρης εφαρμογή των ασφαλιστικών νόμων του 2010 και του 2012.

Παράλληλα ζητούν «περαιτέρω άμεσα βήματα για τη βελτίωση του συνταξιοδοτικού συστήματος» ετήσιας απόδοσης 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ).

Συγκεκριμένα προτείνουν:

-Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ (“phasing out non-pension solidarity grant”).

-Aύξηση της συμμετοχής των συνταξιούχων στη δαπάνη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.  

-Σημαντική αυστηροποίηση κανόνων για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

-Νομοθέτηση τον Σεπτέμβριο για την ενοποίηση Ταμείων και τη δημιουργία ενός νέου συστήματος που θα συνδέει στενότερα τις εισφορές με τις παροχές..

-Μείωση και των κύριων συντάξεων καθώς προβλέπεται αύξηση της εισφοράς για υγειονομική περίθαλψη από το 4% στο 6%. Επέκταση του μέτρου και στις επικουρικές.  

-Εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για όλα τα επικουρικά Ταμεία και ενοποίηση όλων των Ταμείων υπό το ΕΤΕΑ.

-Αύξηση της σύνταξης του ΟΓΑ για τους ανασφάλιστους με βελτίωση της στόχευσης.  

-Ενοποίηση των εισφορών στα ταμεία κύριας σύνταξης με βάση τη δομή των εισφορών του ΙΚΑ από 1^ης Ιουλίου.

Μεταρρύθμιση συνταξιοδοτικού

Οι θεσμοί ζητούν από τις ελληνικές Αρχές θα εφαρμόσουν στο σύνολό τους το νόμο 3863/2010 για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.

Αρχής γενομένης από την 1^η Ιουλίου 2015, οι ελληνικές Αρχές θα πρέπει να αρχίσουν την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που θα προσφέρουν σε μόνιμη βάση το 0,25-0,5% του ΑΕΠ το 2015 και το 1% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση το 2016. Στη συνέχεια θα πρέπει να προωθηθεί νομοθεσία για:

Τη δημιουργία ισχυρών αντικινήτρων ώστε να αποτραπούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, οι οποίες θα εφαρμοστούν προς όλους όσοι πάρουν σύνταξη μετά τις 30 Ιουνίου 2015.

Τη διασφάλιση ότι όλα τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τους ασφαλισμένους σε αυτά από την 1^η Ιανουαρίου 2015 αναδρομικά.

Την καλύτερη στόχευση των κοινωνικών συντάξεων με αύξηση της σύνταξης ΟΓΑ για τους ανασφάλιστους.

Την κατάργηση του ΕΚΑΣ για όλους τους συνταξιούχους έως το τέλος του Δεκεμβρίου του 2016

Το πάγωμα των ονομαστικών κατώτατων ορίων συντάξεων έως το 2021.

Την καταβολή βασικής και ανταποδοτικής σύνταξης σε όσους συνταξιοδοτούνται μετά την 30^η Ιουνίου 2015 αφού συμπληρώσουν το την ηλικία των 67 ετών.

Την αύξηση της σχετικά χαμηλής συμμετοχής των συνταξιούχων στις δαπάνες υγείας από το 4% στο 6% κατά μέσο όρο και την επέκταση της συμμετοχής αυτής και στις επικουρικές συντάξεις.

Την κατάργηση όλων των εξαιρέσεων που χρηματοδοτούνται από το Κράτος και την εναρμόνιση από την 1^η Ιουλίου του 2015 όλων τα ταμείων ασφάλισης προς τους όρους συμμετοχής που ισχύουν για το ΙΚΑ.

Επιπλέον, οι δανειστές ζητούν από την κυβέρνηση να νομοθετήσει έως τις 30 Σεπτεμβρίου, με εφαρμογή από την 1.1.2016, ρυθμίσεις που θα συνδέουν τη συμμετοχή στα Ταμεία με τις παροχές. Ειδικά όσον αφορά την αυτασφάλιση, οι κρατήσεις θα πρέπει να γίνονται επί του πραγματικού εισοδήματος και όχι του τεκμαρτού, ενώ για τον  ΟΓΑ ζητείται να εναρμονιστούν οι παροχές κατ’ αναλογία  με το υπόλοιπο ασφαλισιτικό σύστημα, εκτός και ο ΟΓΑ συγχωνευτεί με άλλα ταμεία.

Μισθολόγιο Δημοσίου

Το κείμενο αναφέρει ότι οι ελληνικές αρχές θα υιοθετήσουν σχέδιο για ένα Ενιαίο Μισθολόγιο, με βάση τους συμφωνημένους στόχους, συμπεριλαμβανομένης της «αποσυμπίεσης» της κατανομής των μισθολογικών κλιμακίων «και προς τις δύο κατευθύνσεις».

Επομένως καθίσταται σαφές ότι εκτός από αυξήσεις μισθών για υπαλλήλους με τα κατάλληλα προσόντα οι τρεις θεσμοί ζητούν και μειώσεις μισθών στο πλαίσιο του νέου μισθολογίου. 

Οι αλλαγές προτείνεται να τεθούν σε ισχύ από 1^ης Ιανουαρίου με αυξομειώσεις μισθών ανάλογα με τις «δεξιότητες, την απόδοση και τη θέση ευθύνης».

«Ευθυγράμμιση» της πολιτικής επιδομάτων όπως τα οδοιπορικά κ.α. με βάση τις ευρωπαϊκές πρακτικές.

Το συνολικό μισθολογικό κόστος του Δημοσίου πρέπει να βαίνει μειούμενο με βάση τους δημοσιονομικούς στόχους του Μεσοπρόθεσμου ως το 2019.

Εργασιακά

Στα εργασιακά ζητείται η έναρξη μιας διαδικασίας διαβούλευσης, ανάλογης με αυτή που έγινε για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού το 2013, με στόχο αυτή τη φορά την αναθεώρηση των θεσμικών πλαισίων (μεταξύ άλλων) για τις ομαδικές απολύσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, λαμβάνοντας υπόψη τις βέλτιστες πρακτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη. Οι όποιες αλλαγές θα μπορούν να υιοθετηθούν μόνο σε συμφωνία με ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.

Αγορές προϊόντων-επαγγέλματα

Για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας ζητείται εκ νέου άνοιγμα των επαγγελμάτων και απελευθέρωση υπηρεσιών με πλήρη εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Περαιτέρω ενέργειες θα γίνουν σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ληξιπρόθεσμα

Οι δανειστές ζητούν επίσης σχέδιο για την πλήρη αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων χρεών του Δημοσίου, τις επιστροφές φόρων και την ικανοποίηση των αιτήσεων για συνταξιοδότηση ως το τέλος του 2016.

Περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα 

Στο κείμενο των δανειστών ζητείται αναθεώρηση του συστήματος των κοινωνικών επιδομάτων, με στόχο την εξοικονόμηση 900 εκατ. ευρώ ετησίως (0,5% του ΑΕΠ)«συμπεριλαμβανομένων των οικογενειακών επιδομάτων και των επιδομάτων αναπηρίας». 

Το νέο σύστημα «στοχευμένων» κοινωνικών επιδομάτων προγραμματίζεται να αντικαταστήσει από τον Ιανουάριο του 2016 το σύστημα του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.

Δημόσια Διοίκηση, Δικαιοσύνη και Καταπολέμηση της Διαφθοράς

Οι δανειστές ζητούν την εφαρμογή νομοθεσίας για:

Την μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου από 1.1.2016, θέτοντας τις βασικές παραμέτρους σύμφωνα με τις συμπεφωνημένους στόχους του προϋπολογισμού για τους μισθούς και την ευρεία εφαρμογή σε ολόκληρο το δημόσιο τομέα, σε σχέση με τα προσόντα, την απόδοση και την υπευθυνότητα του προσωπικού.

Την εξομοίωση από 1 Ιουλίου 2015 των παροχών εκτός μισθού, όπως εφάπαξ, εκτός έδρας, οδοιπορικά και αποζημιώσεις με όσα ισχύουν στην ΕΕ.

Το σχέδιο Μέρκελ, Ολάντ, Γιούνκερ, Ντράγκι, Λαγκάρντ 

Τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας

πηγή: tovima.gr

Η Αγκυρα απλώνει δίχτυα σε όλους τους μουσουλμάνους της Ελλάδας

Αθανασόπουλος Αλ. Άγγελος

Μεθοδικά και παρασκηνιακά η Αγκυρα οικοδομεί την επιρροή της στουςμουσουλμάνους που ζουν στην Ελλάδα ξεφεύγοντας από τα στενά όρια της Δυτικής Θράκης. Εκμεταλλευόμενη την αποξένωση που προκαλεί στους πληθυσμούς αυτούς η άνοδος ακροδεξιών και βαθιά εθνικιστικών αντιλήψεων, καθώς και την κωλυσιεργία τηςελληνικής Πολιτείας στη λήψη των κατάλληλων μέτρων που θα επιτρέψουν την ένταξη των μουσουλμάνων στον κοινωνικό ιστό (όπως π.χ. η ανέγερση τεμένους στην Αθήνα), η Τουρκία επιδιώκει να εμφανιστεί ως «προστάτιδα δύναμη του Ισλάμ» στην Ελλάδα. Για να το επιτύχει προσπαθεί να διευρύνει «νομικά» τις προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάννης ώστε να συμπεριλάβει και μουσουλμάνους εκτός Θράκης. Ετσι εξηγείται η εγρήγορση του υπουργείου Εξωτερικών που σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει τον σεβασμό του στη εν λόγω Συνθήκη.

Ο έβδομος νόμος για το τζαμί

Οι κινήσεις της Αγκυρας είναι ευρύτερες από τη γραμμική επιρροή που επεδίωκε να ασκεί στη μουσουλμανική μειονότητα επί κεμαλισμού. Εχουν βαθιά πολιτισμικά χαρακτηριστικά και απαιτούν συντονισμένες απαντήσεις που η ελληνική Πολιτεία δεν δίνει. Μόνο το γεγονός ότι η πρόσφατη τροπολογία για το τέμενος στην Αθήνα αποτελεί ουσιαστικά τον... έβδομο νόμο για το ίδιο θέμα (υπήρξαν ανάλογες νομοθετικές πρωτοβουλίες το 1890, το 1913, το 1934, το 2000, το 2006 και το 2011), ενώ η τοποθεσία έχει αλλάξει αρκετές φορές, αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Σύμφωνα με ανθρώπους που γνωρίζουν πολύ καλά τις υπόγειες διαδρομές στον χώρο των μουσουλμάνων στην Ελλάδα, η Αγκυρα εκτιμά ότι το δίκτυο επιρροής της στη Θράκη είναι πλέον ισχυρό και της επιτρέπει να επιδιώξει τη διεύρυνση της επιρροής της τόσο στη Ρόδο και στην Κω όσο επίσης στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

 Η τουρκική πολιτική εκπορεύεται φυσικά σε πολιτικό επίπεδο από την πρεσβεία της στην Αθήνα και από τα Προξενεία Θεσσαλονίκης, Κομοτηνής και Ρόδου, αλλά επίσης από κανάλια όπως το δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν, μέσω μουσουλμανικών αδελφοτήτων, συλλόγων κ.ά. Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται μάλιστα διείσδυση στους κόλπους μουσουλμανικών πληθυσμών που κατοικούν στην Αθήνα (π.χ., Πακιστανοί, Μπανγκλαντεσιανοί, Αιγύπτιοι, Βορειοαφρικανοί κ.ά.).

Τι γυρεύει ο Ερντογάν στον Εχίνο

Η δραστηριότητα αυτή είναι ουσιαστικότερη από τις συνέπειες που έχουν γεγονότα όπως π.χ. το Συνέδριο της Ομοσπονδιακής Ενωσης Ευρωπαϊκών Μειονοτήτων που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Κομοτηνή. Το υπουργείο Εξωτερικών με ανακοίνωσή του υπαινίχθηκε ουσιαστικά ότι η Αγκυρα συνεισέφερε στη χρηματοδότηςη του συνεδρίου, από τη στιγμή που διοργανώθηκε σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως είχε η έλευση σε Ξάνθη και Κομοτηνή λίγες ημέρες νωρίτερα του Μπιλάλ Ερντογάν. Ο γιος του προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάνβρέθηκε στη χώρα μας για να παραστεί σε θρησκευτική τελετή στο ορεινό χωριό του Εχίνου. Πρόκειται για το χωριό στο οποίο την περίοδο του Πάσχα ένωση αποστράτων αξιωματικών από την Ξάνθη πίεσε, χωρίς προφανή λόγο, ώστε να γίνει περιφορά του Επιταφίου. Υπενθυμίζεται ότι ο Εχίνος είναι χωριό κατοικούμενο αποκλειστικά απόμουσουλμάνους. Σύμφωνα με πηγές που μίλησαν στο «Βήμα», στελέχη της οργάνωσης αυτής «φλερτάρουν πολιτικά» με τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ενώ στο παιχνίδι βρίσκονται εκκλησιαστικά στελέχη με ακραίες απόψεις.

Η επίσκεψη του Μπιλάλ Ερντογάν έλαβε μεγάλη προβολή. Υπήρξε όμως και μια κίνηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το παρών έδωσε στις εκδηλώσεις ο Ναΐμ Ελγαντούρ, πρόεδρος τηςΜουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδος. Ελλην υπήκοος και παντρεμένος με Ελληνίδα, ο Ελγαντούρ είναι αιγυπτιακής καταγωγής. Δεν δίστασε πάντως να φιλήσει το χέρι του Μπιλάλ Ερντογάν και να τον αποκαλέσει «γιο του μεγάλου ήρωα του Ισλάμ Ερντογάν». Ο Ελγαντούρ φέρεται να διατηρεί στενές σχέσεις με τους Αδελφούς μουσουλμάνους αλλά και με την Αγκυρα που τους στηρίζει ανοιχτά.

Χρηματοδότηςη σε Πακιστανούς

Η επιρροή της Μουσουλμανικής Ενωσης είναι, παρ' όλα αυτά, περιορισμένη. Αυτό συμβαίνει διότι μουσουλμανικές ομάδες στην Ελλάδα, όπως οι Πακιστανοί, οι Μπανγκλαντεσιανοί κ.ά., προτιμούν να έχουν δικές τους οργανώσεις. Μόνο οι Πακιστανοί φέρεται να έχουν 6-7 θρησκευτικές οργανώσεις. Μία από τις πιο προβεβλημένες είναι η Νιμχάτζ αλ Κοράν, που δρα με λογική ανάλογη των Αδελφών Μουσουλμάνων. Γνωστά πρόσωπα του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής προσέγγισαν μάλιστα πακιστανικές οργανώσεις προσφέροντας στήριξη, οικονομική ή άλλη, στις δραστηριότητές τους. Οι διερευνητικές συζητήσεις δεν προχώρησαν αλλά οι προθέσεις ήταν σαφείς.  

Θράκη

Τουρκομουσουλμανικές αδελφότητες εν δράσει
Στη Θράκη η κατάσταση παραμένει δύσκολη. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στη σταθερή δράση του Προξενείου Κομοτηνής αλλά επίσης στις τουρκομουσουλμανικές αδελφότητες που αναπτύχθηκαν ραγδαία την περίοδο κυριαρχίας του Ερντογάν. Το βασικό πεδίο δράσηςτους είναι στον Νομό Ξάνθης. Ο λόγος είναι απλός. σε αυτόν κατοικούν οι Πομάκοι που θεωρούνται συντηρητικότεροι στις πεποιθήσεις τους. Ο σκοπός της δραστηριοποίησήςτους είναι να προσεγγίσουν άτομα που θα μπορούσαν μελλοντικά να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στη μειονότητα και να τους προσφέρουν θρησκευτική εκπαίδευση στην Τουρκία.

Οι αδελφότητες εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι στην Ξάνθη δεν υπάρχει ιεροσπουδαστήριο. Σύμφωνα με ενημερωμένες πηγές, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ εξετάζει το ενδεχόμενο να μην προχωρήσει το πρόγραμμα αναβάθμισης των ιεροσπουδαστηρίων σε Ξάνθη και Κομοτηνή που είχε εκπονηθεί. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι προβληματισμό προκαλεί η στάση του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας Τάσου Κουράκη σε αυτό το ζήτημα.

Σχετικά πρόσφατα ο κ. Κουράκης συναντήθηκε στο γραφείο του με τον πρέσβη τηςΤουρκίας στην Αθήνα. Η συνάντηςη κανονίστηκε από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην Ξάνθη Χουσεΐν Ζεϊμπέκ, ισχυρό άνδρα του κυβερνώντος κόμματος στη Θράκη, παρά το ότι ο τούρκος πρέσβης είδε προηγουμένως και τον Αριστείδη Μπαλτά. Ο Ζεϊμπέκ δεν θέλει την αναβάθμιση του ιεροσπουδαστηρίου στην Ξάνθη ούτε το πρόγραμμα σπουδών και τα βιβλία που προετοιμάζονταν. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι η Χρυσή Αυγή υπέβαλε ερώτηση στη Βουλή εναντίον του ιεροσπουδαστηρίου στην Ξάνθη.

Ανάλογη κινητικότητα εκδηλώνεται τόσο για τους μουσουλμάνους της Θεσσαλονίκης όσο και για αυτούς της Ρόδου και της Κω. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε πρόσφατα ότι, αν η Ελλάδα επιθυμεί την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, τότε θέλει τζαμί στη Θεσσαλονίκη. Ο  Γιάννης Μπουτάρης κινήθηκε έξυπνα ανοίγοντας ένα από τα τζαμιάτης πόλης για το Ραμαζάνι. Εσχάτως όμως άρχισε να κινείται στη συμπρωτεύουσα ο μέχρι πρόσφατα εν υπνώσει Σύλλογος Μουσουλμάνων Θεσσαλονίκης. Ηθελε μάλιστα να φέρει ιμάμη μέσω του ψευδομουφτή Ξάνθης για το Ραμαζάνι. Τελικά ήλθε ιμάμης από την επίσημη μουφτεία κάνοντας τόσο προσευχή όσο και κήρυγμα στα αραβικά.

πηγή:tovima.gr

Οι πιο φτωχοί πλήρωσαν διπλά την κρίση

Το Βερολίνο το είχε επισημάνει επανειλημμένως. Και διά στόματος Ανγκελα Μέρκελ και διά στόματος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Λυπάμαι τους φτωχούς Ελληνες επειδή ο επιμερισμός των φορολογικών βαρών τούς αδικεί» είχαν με αρκετές ευκαιρίες δηλώσει τόσο η καγκελάριος όσο και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Αλλά και η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ μόλις την περασμένη Δευτέρα μας θυμήθηκε από τη μακρινή Ινδία για να εκφράσει τη συμπόνια της για τους έλληνες φορολογουμένους.

Μια μελέτη του γερμανικού ιδρύματος οικονομικών ερευνών Hans Boekler Stiftung που παρουσιάστηκε την Πέμπτη σε συνέντευξη Τύπου στο Βερολίνο επιτρέπει, με βάση την εξέλιξη των εισοδημάτων την περίοδο 2008-2014, την εκπόνηση μιας εικόνας της ελληνικής κοινωνίας που προκαλεί ρίγος. Οι συγγραφείς της, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας Τάσος Γιαννίτσης και ο αναπληρωτής καθηγητής της Γεωπονικής Σχολής Σταύρος Ζωγραφάκης, δείχνουν ότι η κατάσταση στη χώρα έχει πλέον εντελώς ξεφύγει και ότι η φτώχεια και η περιθωριοποίηση, όπως συνάγεται από έναν «Δείκτη της απελπισίας», τείνουν να γίνουν το σήμα κατατεθέν των οικονομικά κατώτερων στρωμάτων.

«Πρόκειται για την πρώτη πλήρη ανάλυση της κατάστασης στην Ελλάδα, για ορόσημο της επιστημονικής έρευνας» τόνισε στην αρχή της συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος του ιδρύματος Γκούσταβ Χορν.

Η δημοσιοποίηση της έρευνας των Γιαννίτση - Ζωγραφάκη κατέδειξε, πέρα από τις αντικειμενικά δραματικές επιπτώσεις της κρίσης που βιώνει τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία, και την αναποτελεσματικότητα των πολιτικών που εφάρμοσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις για την υπέρβαση της κρίσης καθ' υπαγόρευση βεβαίως της τρόικας των πιστωτών.

Αδικιών το ανάγνωσμα

Οι ερευνητές κατέδειξαν ότι, ενώ το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, οι απώλειες του 30% των υψηλότερων εισοδημάτων δεν ξεπέρασαν το 17%-20%! Παρά τα χαράτσια της ΔΕΗ, παρά τον άδικο ΕΝΦΙΑ, παρά τις διαμαρτυρίες για «δημεύσεις περιουσιών». Διότι μετά την ανεργία - που, παρεμπιπτόντως, εκτινάχθηκε τα χρόνια αυτά από το 7,3% στο 26,6%, ενώ η ανεργία των νέων έφθασε στο 44% - ο μεγαλύτερος παράγοντας που συνεισέφερε στην όξυνση των εισοδηματικών ανισοτήτων και στη φτωχοποίηση ενός μεγάλου τμήματος του ελληνικού λαού ήταν τα φορολογικά μέτρα που εφαρμόστηκαν για τη μείωση των ελλειμμάτων και την πλήρωση των άλλων απαιτήσεων των πιστωτών της χώρας.

Η έκθεση διακρίνει τα εισοδήματα με βάση τις πηγές και τα κατατάσσει σε δέκα κατηγορίες (στην κατηγορία 1 τα χαμηλότερα, στην κατηγορία 10 τα υψηλότερα). Η ανάλυση των ερευνητών συνδυάζει τα στοιχεία για την πορεία της αγοράς εργασίας και την πορεία των εισοδημάτων στην Ελλάδα και χρησιμοποιεί έναν «δείκτη της απελπισίας» που αποτυπώνει την πίεση που δέχθηκαν τα νοικοκυριά από τη μείωση των μισθών και την αύξηση της ανεργίας. Ο συνδυασμός των στοιχείων αυτών δείχνει ότι η φτωχοποίηση έπληξε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Φαίνεται επίσης ότι όσο τα εισοδήματα ανεβαίνουν την κλίμακα από το 1 ως το 10 τόσο το πλήγμα εξασθενεί.

Κατά μέσον όρο το ετήσιο εισόδημα μειώθηκε από τις 23.100 ευρώ που ήταν το 2008 στις 17.900 ευρώ το 2012. Κερδισμένοι και χαμένοι εντοπίζονται σε όλες τις εισοδηματικές βαθμίδες και τα κοινωνικά στρώματα, ανάλογα με τις πηγές του εισοδήματος, το είδος και τον κλάδο της απασχόλησης. Η έρευνα καταδεικνύει ωστόσο καταφανώς ότι οι απασχολούμενοι στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας υπέστησαν πολύ μεγαλύτερες μισθολογικές περικοπές και συντριπτικά ισχυρότερο πλήγμα από την ανεργία συγκρινόμενοι με τους απασχολουμένους στον δημόσιο τομέα.

Σε ό,τι αφορά τη φορολόγηση, στον πίνακα που δημοσιεύει «Το Βήμα» φαίνεται ξεκάθαρα η άνιση επιβάρυνση των νοικοκυριών. Η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και των φορολογούμενων εισοδηματικών και περιουσιακών στοιχείων που έγινε κατά την περίοδο της κρίσης ήταν τεραστίων διαστάσεων και συνέπεσε με μια συγκυρία δραματικής συρρίκνωσης της φοροδοτικής ικανότητας των Ελλήνων.

Και αυτό εξαιτίας αφενός της κατάργησης του αφορολογήτου των 12.000 ευρώ (σε ό,τι αφορά τη φορολογία εισοδήματος) και αφετέρου της φορολόγησης όλων ανεξαιρέτως των ακινήτων, των χέρσων χωραφιών συμπεριλαμβανομένων. Η διεύρυνση αυτή όμως ήταν συντριπτικά ανισοβαρής - με... συντριμμένες ασφαλώς τις χαμηλές εισοδηματικές τάξεις.

Ετσι η έρευνα αποκαλύπτει ότι την περίοδο 2008-2012 οι άμεσοι φόροι που κατέβαλαν οι ασθενέστεροι εισοδηματικά Ελληνες (από το 1 ως το 5 της κλίμακας) αυξήθηκαν κατά 125,9%, ενώ οι φόροι που κατέβαλαν οι ισχυρότεροι εισοδηματικά (από το 6 ως το 10 της κλίμακας)... μειώθηκαν κατά 9%! Αλλωστε, αν συνυπολογιστούν και οι φόροι επί των ακινήτων (οι οποίοι αυξήθηκαν κατά 1.071% για τους grosso modo «πλούσιους» αλλά κατά 1.420% για τους «φτωχούς»), συνολικά η φορολόγηση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων του ελληνικού λαού αυξήθηκε κατά 337,7%, ενώ η φορολόγηση των ισχυρότερων (άρα και ανθεκτικότερων στην κρίση) αυξήθηκε μόλις κατά 9%.

Και όπου η πολιτική που ακολουθήθηκε έχει να επιδείξει επιτυχίες όπως, για παράδειγμα, στο θέμα της αύξησης της ανταγωνιστικότητας μέσω της μείωσης των μισθών, το τίμημα ήταν δυσανάλογο: Στην απώλεια 25 δισεκατομμυρίων ευρώ σε εισοδήματα και 50 δισ. στο ΑΕΠ αντιστοιχεί μια αύξηση των εξαγωγών μόλις κατά 3,6 δισ.

«Η αναποτελεσματική διαχείριση της κρίσης, σε συνδυασμό με την ιδεολογική ανελαστικότητα και τα κατεστημένα πολιτικά συμφέροντα, καθιστά την έξοδο από την κρίση πιο περίπλοκη και οδυνηρή» συμπεραίνουν οι καθηγητές Τάσος Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης.

Πηγή: Το ΒΗΜΑ