Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Όταν ο πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζέφρι Πάιατ, μιλώντας χθες με τον Αλέξη Παπαχελά στο συνέδριο των Δελφών, δεν έκρυψε την ανησυχία του για τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας στην περιοχή των Ιμίων και από αέρος ειδικά στο νησί των Οινούσων, εμείς γιατί πρέπει να υποβαθμίζουμε τον κίνδυνο της ψυχοπάθειας του Ταγίπ Ερντογάν.
Διότι, για όσους δεν το έχουν ακόμα αντιληφθεί, απέναντι μας έχουμε ένα ισλαμοεθνικιστή ηγέτη, ο οποίος είναι έντονα πιεσμένος από τις ήττες που μαζεύει, σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο, στη Συρία, στο Ιράκ και στο ευρύτερο Κουρδιστάν -εξαιρούμε πάντα τον οπορτουνιστή ηγέτη Μπαρζανί. Αυτός είναι από άλλο σήριαλ, είναι η αποθέωση του ανθρώπου που για το προσωπικό του συμφέρον, μπορεί να προδώσει και τη μάνα του.
Ας δούμε τα δεδομένα: Από τη μία είναι η «τραυματισμένη» Ελλάδα, θύμα των διεφθαρμένων πολιτικών της και των δανειστών της, και από την άλλη η Τουρκία του Ερντογάν, η οποία ξαφνικά αντιμετωπίζει και ένα σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα, αφού σύμφωνα με το ΔΝΤ, λόγω της δραματικής πτώσης των εσόδων από τον τουρισμό έχει απωλέσει το 2% του ΑΕΠ της.
Η Ελλάδα δεν απειλεί ποτέ, διότι απλούστατα -ας είμαστε ρεαλιστές τέλος πάντων- δεν έχει τις δυνάμεις. Μόνο να αμυνθεί μπορεί και ίσως όχι για μεγάλο διάστημα. Οι Ενοπλες Δυνάμεις είναι θύματα και αυτές της κρίσης και ας το κρύβουμε.
Η Τουρκία, από την άλλη, διαθέτει κουρασμένο στρατιωτικό και άλλο προσωπικό. Την ίδια στιγμή, οι Ε.Δ. της είναι ταλαιπωρημένες από το πραξικόπημα λόγω των συνεχών πολέμων στη Συρία, το Ιράκ και το Κουρδιστάν. Σύντομα αρχίζει η «εαρινή επίθεση» των ανταρτών του PKK, που όπως αποδείχθηκε στη Διάσκεψη της Μόσχας, είναι πανέτοιμοι για τη μεγάλη στιγμή. Άρα oi To;yrkoi αναζητούν απεγνωσμένα μία …νίκη. Είτε εις βάρος της Ελλάδας, είτε στην Κύπρο.
Το ό,ποιο επεισόδιο συμβεί -και εφόσον συμβεί- δεν θα οφείλεται μόνο σε «ατύχημα» όπως είπε ο Αμερικανός πρέσβης. Οι Τούρκοι θεωρούν τα Ίμια δικά τους από το 1996, όταν η Ελλάδα υπέστη διπλωματική ήττα με ευθύνη της τότε κυβέρνησης. Όταν ομιλούν τα γεγονότα εμείς δεν δικαιούμαστε να τα προσπερνούμε. Έχει έστω και ελάχιστο δικαίωμα η Τουρκία στο Αιγαίο ή στην Κύπρο; Όχι, ούτε και με την απαράδεκτη γκριζοποίηση της περιοχής. ‘Όμως, με τους Τούρκους, δεν βρίσκεις ποτέ το δίκιο σου, και επειδή οι Αμερικανοί είναι πάντα «Πόντιοι Πιλάτοι» και τις περισσότερες φορές επιλέγουν να υποστηρίξουν την Τουρκία, χρειάζεται κανείς να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Από την άλλη είναι και ο ηγέτης του «ξανθού γένους» που έχει ερωτευθεί (με πολιτικούς όρους χρησιμοποιούμε τη λέξη) παράφορα με τον Ερντογάν.
Δεν συμφωνώ ότι οι ‘Ελληνες και οι Ελληνοκύπριοι υπουργοί και πολιτικοί δεν πρέπει να ομιλούν για να μην ερεθίζουν δήθεν τους Τούρκους. Διότι στη διπλωματία της δράσης και της αντίδρασης, εμείς πάντα επιλέγουμε τη δεύτερη. Είτε από ηττοπάθεια, είτε επειδή δεν επιθυμούμε να προκαλέσουμε τους Τούρκους. Όχι ότι χρειάζεται βέβαια, είναι πάντα «εφ’ όπλου λόγχη» διότι έχουν σχέδια για το Αιγαίο. Δεν θα αποδεχθούν ποτέ ότι είναι «ελληνική θάλασσα».
Μία δήλωση στελέχους του ελληνικού Πενταγώνου, για την πιθανότητα επεισοδίου στην ΑΟΖ της Κύπρου, προκάλεσε τρικυμία στο κρανίο σε πολιτικούς, διπλωμάτες και αναλυτές. Είτε διότι έχουν άγνοια των κινδύνων, είτε επειδή δεν μελετούν καθόλου τον τρόπο δράσης και αντίδρασης των Τούρκων. Με αφορμή τις γεωτρήσεις της TOTAL στο οικόπεδο που κέρδισε στο διαγωνισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό το στέλεχος είπε το αυτονόητο γαμώτο. Ότι η Τουρκία θα πράξει ότι και στο παρελθόν. Θα στείλει το «Μπαρμπάρος», θα στείλει τα πολεμικά της πλοία, και αν τολμήσει η μικρή Κύπρος να κουνηθεί, θα χρησιμοποιήσει τα μέσα που έχει στη διάθεσή της. Για ποιο λόγο; Διότι ο Ταγίπ Ερντογάν δεν σκέφτεται πλέον ψύχραιμα και επειδή βρίσκεται πλέον ενώπιον μίας άλλης πραγματικότητας. Τα οικόπεδα με το φυσικό αέριο τα πήραν οι μεγάλοι παίκτες πια. Ο Πρόεδρος της Τουρκίας νοιώθει πως «μένει εκτός» και αυτός είναι ο λόγος που είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ.
Αντί να ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα, και αντί να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο, ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Δεν έχεις απέναντι σου ένα καλό γείτονα, όπως είπε και ο κ. Τσούκαλης του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος ήταν ένας από αυτούς που «πίστεψαν» ότι ο Ερντογάν ήταν διαφορετικός από τους προηγούμενους Τούρκους ηγέτες. Έχεις απέναντι σου τον Ερντογάν στην πιο δύσκολη στιγμή του.
Είναι δυνατόν να μην περνούν μπροστά από τα μάτια του οι εικόνες της εκτέλεσης του Μεντερές; Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνει ότι το τέλος των απολυταρχικών ηγετών είναι πάντα φρικτό; Στην ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί να κάνει και το αδιανόητο…
Πηγή :Mignatiou.com
