Όπου θα ακούς να "βαράνε νταούλια"
να είσαι έτοιμος να κρεμάσεις κουδούνια
- Γιατί πατέρα "βαράνε τα νταούλια" για το Brexit οι γνωστοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης;
- Επειδή, παιδί μου, πρέπει να μας πείσουν ότι η Μεγάλη Βρετανία πήρε τον δρόμο προς την καταστροφή της
- Και τι μας νοιάζει εμάς τι κάνει η Μεγάλη Βρετανία πατέρα;
- Εμάς δεν μας νοιάζει, αλλά νοιάζει αυτούς και τα αφεντικά τους. Γιατί αν εμείς πιστέψουμε πως η πανίσχυρη Μεγάλη Βρετανία, οδεύει προς την καταστροφή της επειδή αποφάσισαν οι πολίτες της να έχουν πολιτικούς που θα είναι υπεύθυνοι για τις αποφάσεις εις βάρος της ζωής των πολιτών, αντί τους απρόσωπους, άγνωστους και ανεύθυνους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, τότε εμείς θα πεισθούμε να μην πάρουμε τον δρόμο που αποφάσισαν οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας. Θα μείνουμε στον δρόμο της καταστροφής μας που μας δείχνουν οι ανώνυμοι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και δεν θα αλλάξουμε πορεία, παίρνοντας έναν άλλο δρόμο, αυτόν την σωτηρίας μας.
- Και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, γιατί δεν μας λένε γι αυτόν τον δρόμο;
- Επειδή οι ίδιοι έχουν διαλέξει άλλον δρόμο παιδί μου. Έχουν επιλέξει τον δρόμο της διαπλοκής, της διαφθοράς και της συναλλαγής με τους ισχυρούς. Επειδή έχουν διαλέξει τον δρόμο της παραπληροφόρησης και όχι της ενημέρωσης. Επειδή αποφάσισαν να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα. Επειδή, κανένας διαμορφωτής της κοινής γνώμης δεν είναι φτωχός. Και κανένας τους δεν μπορεί να αποδείξει πως έγινε πλούσιος.
Πάνω σε αυτό, θα σου δώσω ένα παράδειγμα, για να καταλάβεις.
Αν ήσουν δημοσιογράφος θα καλούσες στο στούντιο τον Υπουργό Εξωτερικών ενώ η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου;
Και εάν αυτός ερχόταν τότε θα είχες δημοσιογραφική επιτυχία;
Γιατί, άραγε;
Επειδή ο Υπουργός δεν ήταν στη θέση που όφειλε να είναι και επέλεξε να είναι μαζί σου στο "γυαλί";
Μα, πρόκειται για δημοσιογραφική αποτυχία.
Γιατί είτε εν γνώση του δημοσιογράφου Υπουργός αποκτά άλλοθι για να διαφύγει τον ευθυνών του, είτε ο υπουργός έχει απολέσει κάθε έννοια ευθύνης, κινείται μακράν της λογικής και ως εκ τούτου τα λεγόμενά του είναι κενά οποιασδήποτε σημασίας.
Και όμως, στην Ελλάδα, ένας τέτοιος υπουργός είναι επιτυχημένος, αλλά και ένας τέτοιος δημοσιογράφος θεωρείται "κορυφή".
Και τέτοιου είδους δημοσιογράφοι προτιμάνε να "βαράνε τα νταούλια" για το Brexit, παρά για τις συντάξεις που κόβονται, για την οικονομία που καταρρέει, για τον κοινωνικό ιστό που διαλύεται, για την ιστορία που βιάζεται, για τις ηθικές αξίες που κατακρημνίζονται, για την υγεία που έχει εξαφανιστεί, για... για... για... για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους και είναι εις βάρος των υπολοίπων...
Μόνο που θέλω να σε διορθώσω σε κάτι, παιδί μου... Δεν "βαράνε νταούλια".
Τενεκέδες βαράνε.
Τενεκέδες αδειανοί, τρύπιοι και άχρηστοι.
Τενεκέδες που εσύ τους γεμίζεις, κι αυτοί ποτέ δεν γεμίζουν.
Τενεκέδες που σε προορίζουν να ζήσεις σε τενεκεδούπολη και που απαιτούν να τους γεμίσεις με τη δική σου ζωή...
Και ξέρεις ποιος είναι ο πραγματικός υπεύθυνος για όλα αυτά παιδί μου; Ξέρεις ποιος είναι ο πραγματικός ένοχος για την καταστροφή της δικής σου ζωής που ακόμη δεν άρχισε; Εγώ είμαι.
Επειδή εγώ πρώτος τους πίστεψα κι επειδή εγώ τους επιτρέπω, ακόμη και σήμερα, όλους αυτούς να σε καταστρέφουν... Και δεν μπορώ να σου ζητήσω να με συγχωρέσεις, όσο δεν προσπαθώ να αλλάξω όσα έκανα και να κάνω όσα δεν έκανα, εις βάρος σου...
Γεωργίου Μιχαήλ
πηγή:https://kostasxan.blogspot.gr/2016/07/blog-post_91.html
