Στ’ αργαλειά της πείνας και του φόβου – υφαίνουν το κακό ολωνών.

ΠΗΓΗ: ΟΛΥΜΠΙΑ

Του Πασχάλη Τσολάκη

Αυτοί που διαφεντεύουν και κυβερνούν αυτόν τον τόπο, αυτοί που νομοθετούν και στηρίζουν αποφάσεις που ισχυροποιούν τους δυνατούς , ματώνοντας την κοινωνία, το κάνουν γιατί το σύστημα φρόντισε και φροντίζει, να μην έχουν οικονομικές ανάγκες και υποχρεώσεις παρά μόνο παροχές, προνόμια και εξουσιαστικά οφίκια.

Φροντίζει να μην νιώθουν ανασφάλεια και φόβο  προστατεύοντας τους άριστα με νόμους και με όπλα. Φροντίζει να μην κουράζονται και τους παραχωρεί υπηρετικό προσωπικό, που το δημόσιο πληρώνει.

Για όλους αυτούς ο ποιητής, με τον δικό του δεικτικό τρόπο γράφει: Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία, σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Κάποιος άλλος, βλέποντας τον καθημερινό θάνατο της κοινωνίας θα έλεγε «Δεν γράφω πια ποιήματα – μόνο σταυρούς σε μνήματα καρφώνω»! Οι ποιητές γνωρίζουν άριστα πως « Όποιος θέλει το κακό, του δίνει όψη να αρέσει!

Το έγκλημα στημένο και οργανωμένο, πολύ πιο πριν μελετημένο.

Σε ένα φιλήσυχο κι εργατικό χωριό, το σύστημα στέλνει δύο εγκληματίες, οι οποίοι αρχίζουν να εκβιάζουν, να βιάζουν, να απειλούν, να κλέβουν, να κάνουν πράξεις προκλητικές, διαταράσσοντας και αναστατώνοντας την κοινωνία, η οποία για να επιβιώσει ανέχεται και ενέχεται στις πράξεις των κακοποιών.

Σε απρόσμενο χρόνο, όταν το σύστημα απειλείται λόγω της απληστίας του,  τότε μπαίνει σε εφαρμογή, ο μηχανισμός πληροφόρησης και αρχίζει να γνωστοποιεί στα πέριξ, ότι το συγκεκριμένο χωριό, εγκληματεί, παρανομεί, δεν πειθαρχεί στους νόμους, είναι διεφθαρμένο, φοροδιαφεύγει, συσσωρεύει χρήμα, προκαλεί, έχει προνόμια…..

 Χρόνια αυτή η τακτική. Η πολιτεία, που χρέος της είναι να προστατεύει της κοινωνίες, όχι απλά δεν επιχείρησε να απαλλάξει το χωριό από τους κακοποιούς, για να ξαναβρεί τους ρυθμούς του, αλλά απεναντίας άφηνε τους εγκληματίες να ξεθαρρεύουν περισσότερο. ( αν δεν τους βοηθούσε και τους προέτρεπε να εγκληματούν!)

Κι όταν το σύστημα εξουσίας νιώθει πολύ στριμωγμένο, τότε στα ξαφνικά περνάει στην αντεπίθεση. Ισοπεδώνει το χωριό για να πατάξει τους εγκληματίες, τους προνομιούχους, τους βολεμένους και τους άπληστους!

Αυτήν την τακτική εφαρμόζει σε κάθε κοινωνική ομάδα. Την προκλητική συμπεριφορά, τα προνόμια, τα υλικά αγαθά που το ίδιο το σύστημα έδωσε σε μια ισχνή μειοψηφία ανθρώπων κάποιας κοινωνικής ομάδας, την γενικεύει, για να ισοπεδώσει ολάκερες κοινωνικές ομάδες.

Αποδείχτηκε περίτρανα το πρόσχημα της πάταξης των προνομίων και της διαφθοράς.

Όταν βρέθηκε στριμωγμένος ο Σαμαράς στο ζήτημα της ΝΕΤ δήλωσε: Βρέστε μου από πού θα βρεθούν οι 2.500 απολύσεις που πρέπει να γίνουν και δεν πειράζω την ΝΕΤ! Δηλαδή όλα αυτά τα βαρύγδουπα περί κάθαρσης και καθαρότητας ήταν πυροτεχνήματα; Μας δούλευε όλους!

Ο άνθρωπος ήθελε 2.500 απολύσεις! Αυτό ήταν το μεγάλο ζητούμενο.

Κι αφού άνοιξε ο ασκό του Αιόλου η κοινωνία τώρα θα αγωνιά ολάκερη περιμένοντας φοβικά, ποιος και πότε έχει σειρά να δολοφονηθεί!

Όταν στερείται εργασίας ο άνθρωπος, δολοφονείται. Αυτήν την δολοφονία τα μνημόνια και οι υποστηριχτές τους την ονομάζουν ΑΝΑΠΤΥΞΗ!

Σκέψη για αντίδραση και προστασία μηδέν.

Ορατότης στην μνημονιακή και κατοχική Ελλάδα Μηδέν!

Η μόνη αισιόδοξη ελπίδα ο στίχος του Ελύτη. «.. ένα φύλλωμα λέξεων θα σε ντύσει ελληνικά να μοιάζεις αήττητη»…Ελύτης

Η κάθαρση και η επιβολή της τιμιότητας και του σεβασμού του δημοσίου χρήματος και των θεσμών, ξεκινά από την κορυφή της πολιτικής.

Τρικούπης,  Γούναρης,  Πλαστήρας, μερικά ονόματα πρωθυπουργών, που φύγανε με λιγότερα υλικά, από ότι όταν μπήκανε στην πολιτική. Ποιος πολιτικός στα 30 τελευταία χρόνια έφυγε όχι πιο  φτωχός από ότι πριν μπει στην πολιτική, αλλά ποιος πολιτικός δεν φτιάχτηκε , τουλάχιστον οικονομικά, για όλη την υπόλοιπη ζωή του και όχι μόνο….. και κυρίως πόσοι πλούσιοι ξεπετάχτηκαν με πολιτική στήριξη και όχι μέσα από την ελεύθερη αγορά που ήταν δήθεν η πολιτική τους ιδεολογία!

Υ.Γ Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι……