Γράφει ο
ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΥΤΡΗΣ
Αντιστράτηγος ε.α.
Πρόεδρος ΕΑΑΣ
Το τελευταίο διάστηµα ζεσταίνεται ο διπλός Ελληνοτουρκικός διάλογος σε δύο άξονες, Διερευνητικές Συνοµιλίες µεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και Πενταµερείς Συνοµιλίες για το “Κυπριακό”.
Ακούµε πολλά και διάφορα από επίσηµα και ηµιεπίσηµα χείλη, από δηµοσιολογούντες και γνωµοηγήτορες. Το απλό µυαλό µου καταλαβαίνει, ότι άσχετα µε τις Ελληνικές επιδιώξεις, ο “Τούρκος” παίζει. Χαράσσει την ατζέντα, δηµιουργεί τετελεσµένα, καλύπτεται από την ανοχή και υποστήριξη των διεθνών µας “φίλων” και ουδετέρων, απειλεί µε στρατιωτική εµπλοκή, προσπαθεί να διασπάσει το ενιαίο µέτωπο Ελλάδας-Κυπριακής Δηµοκρατίας µε διαχωρισµό των θεµάτων του Αιγαίου από αυτά της Ανατολικής Μεσογείου και του Κυπριακού και στο τέλος µπορεί και να πετύχει.
Ας καταλάβουµε ότι σ’ αυτή την “διελκυστίνδα” δεκαετιών το Κέντρο Βάρους για τη χώρα µας είναι το Κυπριακό, η επιδιωκόµενη διάλυση της Κυπριακής Δηµοκρατίας.
Η Κυπριακή Δηµοκρατία διαλύεται εάν τελικά επικρατήσει οποιαδήποτε παραλλαγή του απορριφθέντος από τους Έλληνες Σχεδίου Ανάν. Γιατί ας µην γελιόµαστε. Όλες αυτές οι προτάσεις και πρωτοβουλίες, που βλέπουµε να έρχονται στην επιφάνεια προς συζήτηση τόσα χρόνια µετά από αυτή την απόρριψη, είναι Σχέδια Αναν 2 και 3 και 4 κ.λ.π..
Με όλα αυτά η Τουρκία θα επιτύχει να επιβάλλει τη θέλησή της, µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο νέο κράτος που θα δηµιουργηθεί.
Αν η Κυπριακή Δηµοκρατία αλλάξει νοµική υπόσταση τότε συµβαίνουν δύο επακόλουθα:
Διαλύεται όλη η Ελληνική στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, λόγω του αναβαθµισµένου και καθοριστικού ρόλου που θα έχει η ίδια η Τουρκία στην περιοχή. Πάνε περίπατο τριµερείς, τετραµερείς κ.λ.π πρωτοβουλίες, αγωγοί µεταφοράς ενέργειας, συµµαχίες και συµπράξεις µε τις χώρες της Μέσης Ανατολής, χαράξεις ΑΟΖ, η διεθνής αξιοπιστία της χώρας, ο Ελληνισµός στην Κύπρο. Η Ανατολική Μεσόγειος εµπίπτει πλήρως και αµετάκλητα στην Τουρκική σφαίρα επιρροής.
Επιτυγχάνεται το πρώτο βήµα δορυφοριοποιήσεως της χώρας περί την Τουρκία η οποία διευκολύνεται πλέον να επικεντρωθεί στις επιδιώξεις της στο Αιγαίο και τη Θράκη, καθόσον όλες αυτές οι περιοχές εµπίπτουν στην ενιαία αναθεωρητική στρατηγική επιδίωξη της γείτονος.
Μπορεί η Ελληνική γλώσσα να είναι πλούσια στην περιγραφή οποιασδήποτε καταστάσεως και η αγγλική ιδανική στην “εποικοδοµητική της ασάφεια”, απαραίτητη πολλές φορείς στη σύνταξη διπλωµατικών εγγράφων, αλλά όταν βαφτίζεται τόσο εξόφθαλµα “το κρέας σε ψάρι” όλοι το καταλαβαίνουµε. Αυτά τα περί “αποκεντρωµένης οµοσπονδίας”, περί “πολιτικής ισότητας” των κρατικών οντοτήτων µιας “οµοσπονδίας” κ.λ.π. ιδεολογήµατα ελπίζω να µην τα εννοούν οι χρησιµοποιούντες τους όρους Έλληνες, διότι σίγουρα οι εµπνευστές τους “συνοδοιπόροι” των Τούρκων ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να επιτύχουν µε αυτά. Οι Τούρκοι άλλωστε πλήρως αποθρασυµµένοι το λένε ξεκάθαρα: “Τέρµα η Κυπριακή Δηµοκρατία, δύο ανεξάρτητα κράτη και τέλος πάντων βρείτε και κάτι γενικόλογο και αόριστο να τα συνδέει, πού εµάς δεν µας ενδιαφέρει”.
Ο Τούρκος ευαγγελίζεται την “αρχή του ξίφους”. “Το ξίφος µου δηµιουργεί δίκαιο”. “Ότι καταλαµβάνω µε τα όπλα και όπου χύνεται το ηρωικό αίµα των “µαρτύρων” µας δεν το παραδίδω”. Σωρεία τηλεοπτικών σειρών και δηµοσιευµάτων ζυµώνουν το λαό µ’ αυτές τις “αρχέγονες προπατορικές αξίες”. Και το Διεθνές Δίκαιο και οι λοιπές αρχές οργάνωσης των διεθνών σχέσεων τον τελευταίο αιώνα αποτελούν “ψιλότατα” γράµµατα. Άλλωστε και οι διεθνείς παίκτες, ας µη γελιόµαστε, σέβονται την ισχύ και κυρίως τη στρατιωτική ισχύ.
Η Τουρκία εκτός από την σοβαρή στρατιωτική ισχύ που έχει συγκεντρώσει τα τελευταία χρόνια έχει και το µεγάλο πλεονέκτηµα της “Ενιαίας Διοίκησης”, της “Λήψης Απόφασης” από ένα κέντρο, την Τουρκική Κυβέρνηση. Η Τουρκία κάνει κουµάντο στο Κυπριακό, αυτή καθορίζει απόλυτα τα Τουρκικά συµφέροντα σε όλη την περιοχή και υπαγορεύει στρατηγική και τακτικές. Οι Τουρκοκύπριοι απλά υπάρχουν και το ξέρουν όλοι.
Καλές, λοιπόν, οι συζητήσεις και η διπλωµατική προσπάθεια των δύο κρατών, Ελλάδας και Κυπριακής Δηµοκρατίας, αλλά ας ξεκαθαρίσουµε ότι τα δικαιώµατα και συµφέροντα του Ελληνισµού (όχι τα Ελληνικά ή τα Κυπριακά) θα εξασφαλιστούν εάν αποφασίσουµε δύο πράγµατα:
Δηµιουργία ενιαίου Ελληνικού-Κυπριακού Κέντρου Λήψης Αποφάσεων και σ’ αυτό κυρίαρχο ρόλο πρέπει να έχει Ελλάδα, όσο δύσκολο ή ανέφικτο και αν ακούγεται αυτό. Επειδή η λύση θα δοθεί είτε το θέλουµε είτε όχι µε το ξίφος, ας ακονίσουµε το δικό µας, Ελληνική και Κυπριακή Δηµοκρατίες. Εκτός και αν δώσουµε όσα µας ζητούν και θα ζητήσουν αµαχητί.
Επειδή δεν µπορώ να το πιστέψω, θεωρώ ότι είναι µονόδροµος η κοινή στρατιωτική προετοιµασία σε όλους τους τοµείς, των εξοπλισµών περιλαµβανοµένων και υιοθέτηση επιθετικής προσέγγισης στην αντιµετώπιση του Τούρκου. Η Κυπριακή Δηµοκρατία ας ακολουθήσει τα τελευταία εξοπλιστικά βήµατα της Ελλάδας. Η δηµιουργία Πολεµικής Αεροπορίας και Ναυτικού µε σοβαρές δυνατότητες (υποβρύχια και σκάφη επιφανείας) στην Κύπρο, η προµήθεια αντιαεροπορικών συστηµάτων και άλλων “έξυπνων” οπλικών συστηµάτων θα άλλαζαν τις παραµέτρους στο γεωστρατηγικό παίγνιο της περιοχής µας.
Η µπάλα είναι πλέον στο γήπεδο της Κυπριακής Δηµοκρατίας. Η ηγεσία της, αντιµέτωπη µε τα ιστορικά διλήµµατα που θα προσδιορίσουν τη µορφή του νέου κυπριακού χάρτη, ας οδηγήσει ΥΠΕΥΘΥΝΑ τις εξελίξεις.
Η Ελλάδα ας αναλάβει την ηγεσία σε αυτή την προσπάθεια και ας µην κρυβόµαστε πίσω από εκφράσεις του τύπου “Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συµπαρίσταται”. Αυτό δεν είναι δυνατόν, για πολλούς λόγους που όλοι φανταζόµαστε, αντιστρέφει τη φυσιολογική κατάσταση δυνατοτήτων και δυναµικών και µας αποδυναµώνουν ως Ελληνισµό.
Ιστορικά δεν αντέχουµε άλλες ήττες. Το χρονικό ορόσηµο του 2023 είναι πολύ κοντά και φοβάµαι, ότι έχουµε αργήσει χαρακτηριστικά
πηγή:EΘNIKH HXΩ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2021
