Της Μαρίας Χούκλη
Ώστε ήταν μόνον φλερτ; Δηλαδή, η ερωτοτροπία με τις πολιτικές αυταπάτες, για την οποία μίλησε ο πρόεδρος της Βουλής, έληξε με την υπογραφή του Τρίτου Μνημονίου; Εννοεί ότι έκτοτε υπάρχει συντονισμός με την πραγματικότητα; Ποια είναι η πραγματικότητα; Διότι αν δεν συμφωνήσουμε σ' αυτό, δεν πρόκειται να συνεννοηθούμε για το δέον γενέσθαι. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, λόγω οικονομικού και προσφυγικού, είναι προβληματική ή όχι;
Διότι ακούγεται από κυβερνητικά χείλη ότι παρουσιάζεται ως προβληματική από τα «συστημικά» ΜΜΕ. Η πρόταση Κατρούγκαλου για το ασφαλιστικό πίπτει επί δικαίους και αδίκους; Διότι ακούσαμε από υπουργικά χείλη για διαμαρτυρίες από «Dior γραβάτες» και «ακροδεξιούς αγρότες». Έχουν τοποθετηθεί ή όχι κομματικά στελέχη μαζί με συγγενείς και φίλους στο Δημόσιο; Διότι ακούσαμε τα πρωθυπουργικά χείλη να μέμφονται τους προηγούμενους γιατί έβαλαν περισσότερους. Νομοθετεί ή όχι η Βουλή με «παρδαλές» τροπολογίες; Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην αντιπολίτευση, το αποκαλούσε πραξικοπηματική τακτική.
Διαπιστώνει, λοιπόν, και ο πλέον καλοπροαίρετος παρατηρητής ότι η πολιτική αυταπάτη του πρώτου εξαμήνου «θα κυβερνήσω όπως υποσχόμουν όταν ήμουν στην αντιπολίτευση», το δεύτερο εξάμηνο αντικαταστάθηκε από τη νέα αυταπάτη «και θα κυβερνήσω και θα είμαι αντιπολίτευση».
Το λέει και η ρήση που μας κληροδότησε ο Γέρος του Μοριά. Μια μέρα που ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είχε ορίσει σύναξη των οπλοφόρων του για να πάνε σε ενέδρα με στόχο Αρβανίτες, ένα από τα παλικάρια του αργούσε να φανεί. Το παλικάρι ήταν παπάς που είχε παρατήσει τα τελετουργικά καθήκοντα του προκειμένου να αφιερωθεί στον άγιο αγώνα της απελευθέρωσης της πατρίδας του από τους άπιστους εχθρούς.
Εκεί που ο Κολοκοτρώνης ήταν έτοιμος να δώσει εντολή στο ασκέρι να ξεκινήσει, είδε από μακριά να έρχεται τρέχοντας ο παπα-Λευτέρης. Μόλις πλησίασε τον ρώτησε γιατί άργησε κι αυτός απάντησε πως, καθώς περνούσε από το χωριό, είδε τη χήρα του κακομοίρη του Θανάση που σκοτώθηκε να προσπαθεί να ζευγαρίσει το χωραφάκι της, αλλά της ήταν αδύνατο. «Τότε τη λυπήθηκα και κάθισα να τη βοηθήσω».
«Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς θα είσαι», του είπε τότε ο Κολοκοτρώνης κι έδωσε εντολή να ξεκινήσουν.
Οι κυβερνώτες δεν γίνεται να λειτουργούν διπολικά. Να βρίσκουν και να εφευρίσκουν εχθρούς πίσω από κάθε κριτική που τους ασκείται, συνωμοσίες, υπηρέτες ξένων συμφερόντων και εξωνημένες συνειδήσεις, εργαζόμενους χωρίς ταξική συνείδηση, λαιμοδέτες της χλιδής και τρακτέρ-δούρειους ίππους του θατσερισμού. Εξελέγησαν για να φέρουν τη φαντασία στην εξουσία και όχι τη φαντασίωση. Εξελέγησαν για να σχεδιάσουν ρεαλιστική έξοδο από την κρίση, όχι να λιμπίζονται πορείες και μπλόκα. Δεν είναι δική τους δουλειά. Καθείς στο χωράφι του, θα έλεγε ο γέρος του Μοριά. Και επειδή πιάσαμε τις παροιμίες, να θυμηθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να λερώσει τα χέρια του στα νάματα της εξουσίας με το περίφημο «Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».
Τότε πολλοί σκανδαλίστηκαν, αγνοώντας τον αισώπειο μύθο «Ανήρ Κομπαστής». Σύμφωνα, λοιπόν, με το παραμυθόδραμα, ένας αθλητής είχε πάει για αγώνες στη Ρόδο κι όταν επέστρεψε στην Αθήνα, κόμπαζε στους φίλους του ότι είχε πηδήσει πάρα πολλά μέτρα. Ουδείς τον πίστευε, καθώς όλοι γνώριζαν τις περιορισμένες δυνατότητες του αθλητή. Εκείνος, όμως, επέμενε και τους προκαλούσε να πάνε στη Ρόδο να ρωτήσουν τους θεατές που είδαν το κατόρθωμά του.
Τότε ένας από τους φίλους του πήγε στο σκάμμα και με το χέρι έγραψε πάνω στην άμμο τη λέξη Ρόδος. Μετά στράφηκε προς τον καυχησιάρη αθλητή και του είπε: «Γιατί να πάμε στη Ρόδο; Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.».
Ο αθλητής αναγκάστηκε να αλλάξει γειτονιά.
