Κύριε Πρόεδρε, κύριε Περιφερειάρχη, κύριε Δήμαρχε, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες της Θεσσαλονίκης, της Μακεδονίας μας, μου επιτρέπετε να σας αποκαλώ πια συμπατριώτες μου γιατί είμαι κι εγώ υποψήφιος βουλευτής σε αυτή την πόλη που τόσο αγαπώ. Η νίκη ανοίγει από τη Θεσσαλονίκη. Αυτή η συγκέντρωση είναι μοναδική. Από καρδιάς, σας ευχαριστώ.
Σας αποκάλεσα συμπατριώτες γιατί δεν ξεχνώ ότι είμαι και απόγονος Μακεδονομάχου, γιατί στα χώματα αυτά πολέμησε ο παππούς μου. Κρήτες και Μακεδόνες λοιπόν, είμαστε ένα. Αυτή που σίγουρα είναι μπλε είναι η Μακεδονία μας και η Θεσσαλονίκη πρώτη.
Αυτό το γαλάζιο κύμα που ξεκινά από τον Λευκό Πύργο και τον Θερμαϊκό και συναντά ήδη αυτό που έχει σηκωθεί από τα Χανιά, από το Ηράκλειο, για να απλωθεί παντού στην πατρίδα μας. Εσείς κάνατε την αποψινή συγκέντρωση τον καλύτερο πρόλογο της Κυριακής.
Ανήμερα Κωνσταντίνου και Ελένης, άλλωστε -κ. Πρόεδρε, χρόνια πολλά- γιορτάζει η μισή Ελλάδα. Όμως αυτή τη φορά θα γιορτάσει η δημοκρατία και θα γιορτάσει όλη η χώρα.
Η Κυριακή που μας έρχεται θα είναι η μέρα που θα δώσει δεύτερη εντολή στην προκοπή, ανοίγοντας το δρόμο για την αυτοδύναμη Ελλάδα και την αυτοδύναμη Νέα Δημοκρατία. Πρώτοι εσείς, οι Μακεδόνες, γνωρίζετε πόσα πολλά περάσαμε και ξεπεράσαμε μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ΟΝΝΕΔ μας και στη ΔΑΠ μας, που ήταν πάντα πρωτοπόροι στις μεγάλες μάχες για ποιοτικά δημόσια πανεπιστήμια.
Εσείς λοιπόν, φίλες και φίλοι, ξέρετε καλύτερα στη Μακεδονία, στη Θράκη μας, τις μεγάλες μάχες που κληθήκαμε να κερδίσουμε αυτά τα τέσσερα χρόνια. Από τις μεταναστευτικές εισβολές στον Έβρο και τα κύματα της πανδημίας, ύστερα την ενεργειακή κρίση και την παγκόσμια «έκρηξη» ακρίβειας που έφερε ο πόλεμος στην Ουκρανία. Και σχεδόν καθημερινά, εδώ και τέσσερα χρόνια, τις απειλές και τις προκλήσεις της γειτονικής Τουρκίας.
Κι όμως τα καταφέραμε, μείναμε και όρθιοι, και ενωμένοι. Η πολιτεία, με ένα γιγαντιαίο σχέδιο το οποίο ξεπέρασε τα 55 δισ. ευρώ, στήριξε την οικονομία, στήριξε την κοινωνία, στήριξε πρώτα και πάνω απ’ όλα τον κόσμο της εργασίας. Τρία δισεκατομμύρια, κ. Περιφερειάρχη, κατευθύνθηκαν μόνο εδώ για να κρατηθούν ζωντανές οι επιχειρήσεις της Περιφέρειας.
Παρά τις απανωτές δυσκολίες, το ίδιο διάστημα γίνονταν πράξη όλα όσα είχαμε συμφωνήσει με τους πολίτες τον Ιούλιο του 2019, όταν -θυμάμαι, ίδια μέρα ήταν πάλι, Πέμπτη πριν από τις εκλογές- μίλησα στο λιμάνι και σας ζήτησα να υπογράψουμε μια συμφωνία αλήθειας.
Τι σας υποσχέθηκα τότε ότι θα κάνουμε; Ότι θα μειώσουμε φόρους και εισφορές και θα αυξήσουμε επενδύσεις και νέες δουλειές. Ότι θα θωρακίσουμε το μέσο εισόδημα, θα στηρίξουμε τους αγρότες μας και την αγροτική παραγωγή, θα αναβαθμίσουμε την άμυνά μας και θα ενισχύσουμε, επιτέλους, το κύρος της χώρας μας. Και, τέλος, είχα δεσμευτεί ότι θα χτίσουμε ένα κράτος ψηφιακό, φιλικό προς τον πολίτη.
Ε, λοιπόν, στον πρώτο μας απολογισμό μπορούμε να κοιτάξουμε τους πολίτες στα μάτια και να πούμε: «τα είπαμε και τα κάναμε», παρά τις μεγάλες δυσκολίες, παρά τις κρίσεις που έπρεπε να διαχειριστούμε.
Μέχρι τώρα μειώθηκαν 50 φόροι, ανακουφίζοντας τους πολίτες από μόνιμα βάρη που ξεπερνούν τα 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Είχα πει ότι ο ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί 30%, τον μειώσαμε 35%. Το αφορολόγητο αυξήθηκε. Ο πρώτος συντελεστής έπεσε από το 22% στο 9%. Καταργήθηκε η εισφορά αλληλεγγύης και κάναμε και κάτι για το οποίο δεν είχαμε δεσμευτεί, το οποίο αφορά πρωτίστως αυτή τη νέα γενιά: μηδενίσαμε τον φόρο γονικής παροχής ώστε ο γονιός να μπορεί, πλέον, να μεταβιβάζει δωρεάν την περιουσία του στα παιδιά του.
Σε 48 μήνες δημιουργήσαμε 300.000 νέες δουλειές και η ανάπτυξη στη χώρα μας τρέχει με ρυθμό διπλάσιο από την Ευρώπη. Είμαστε τώρα κοντά στην επενδυτική βαθμίδα, που στην πράξη σημαίνει ευνοϊκότερο δανεισμό κράτους, επιχειρήσεων, αλλά και νοικοκυριών. Αυτή η επενδυτική βαθμίδα, τόσο κρίσιμη φίλες και φίλοι, για να κατακτηθεί, έχει μία προϋπόθεση και μόνο: σταθερή και μεταρρυθμιστική κυβέρνηση την Κυριακή. Με άλλα λόγια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Εμείς, όμως, είμαστε η μεγάλη λαϊκή παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ξέρουμε ότι δεν γίνεται δυναμική οικονομία χωρίς συνεκτική κοινωνία. Γι’ αυτό και ο κατώτατος μισθός πήγε από τα 650 ευρώ στα 780 ευρώ. Δύο μηνιάτικα παραπάνω κάθε χρόνο. Αλλά και οι συνταξιούχοι -θα έρθω στη συνέχεια σε αυτά τα οποία μας είπε ο κ. Κατρούγκαλος-, οι συνταξιούχοι είδαν… Δεν χρειάζονται αποδοκιμασίες, η καλύτερη αποδοκιμασία είναι η ψήφος σας στην κάλπη την Κυριακή που έρχεται.
Οι συνταξιούχοι που είναι μαζί μας είδαν για πρώτη φορά αυξήσεις ύστερα από 12 χρόνια και όσοι αδικούνται ακόμα από την προσωπική διαφορά Κατρούγκαλου θα εξακολουθούν να ενισχύονται έως ότου αυτή σβήσει οριστικά.
Τέλος, ίσως το πιο σημαντικό, δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς περήφανη πατρίδα. Έτσι, μέσα σε τέσσερα χρόνια μια χώρα «ξέφραγο αμπέλι» μετατράπηκε σε κράτος με σύνορα στη στεριά, στον αέρα και στη θάλασσα. Οι παράνομες ροές μεταναστών σχεδόν μηδενίστηκαν. Τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ανακουφίστηκαν. Η Μόρια είναι πλέον παρελθόν. Και, σε πείσμα ορισμένων, ο φράχτης στον Έβρο επεκτείνεται σε όλη την εθνική και ευρωπαϊκή μεθόριο. Αυτή είναι η δική μας απάντηση στις προκλήσεις της Τουρκίας.
Είναι μια ασπίδα που στη μία της όψη έχει την ενίσχυση των Ένοπλων Δυνάμεών μας: 24 νέα μαχητικά Rafale, 84 αναβαθμισμένα F-16 Viper, τρεις νέες φρεγάτες -τα πιο σύγχρονα πλοία στην Ανατολική Μεσόγειο, η πρώτη θα παραληφθεί μέχρι το τέλος του 2025-, νέες κορβέτες, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα. Και, πριν το τέλος της δεκαετίας, τα πρώτα ελληνικά F-35. Όλα αυτά δίπλα στα αναγεννημένα ναυπηγεία μας και στην αναβαθμισμένη αμυντική μας βιομηχανία.
Ενώ στην άλλη της πλευρά αυτή η ασπίδα, την οποία έχουμε υψώσει, έχει τα αποτυπώματα της ενεργού διπλωματίας μας: στρατηγικές συμφωνίες με Γαλλία και Ηνωμένες Πολιτείες, επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο, συμφωνίες για θαλάσσιες ζώνες με Ιταλία και Αίγυπτο και μετατροπή της Ελλάδος σε ευρωπαϊκό ενεργειακό κόμβο. Αυτά είναι τα αποτυπώματα της ενεργού διπλωματικής μας πολιτικής την τελευταία τετραετία, και βέβαια, με τη φωνή της Ελλάδος να ακούγεται και πάλι δυνατή παντού, από τον αραβικό κόσμο και τις πρωτεύουσες όλου του κόσμου μέχρι τις Βρυξέλλες, και από το Ισραήλ μέχρι το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Φίλες και φίλοι, Θεσσαλονικείς, Μακεδόνες, είμαι σίγουρος ότι κι εσείς, ειδικά εδώ στη Θεσσαλονίκη, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, βλέπετε την Ελλάδα η οποία αλλάζει γύρω σας. Βλέπετε την τεράστια αναπτυξιακή δυναμική που έχει η πόλη της Θεσσαλονίκης, τα τεράστια έργα τα οποία δρομολογούνται. Ποτέ στην ιστορία της Θεσσαλονίκης δεν υπήρξε τόσο ενεργό ενδιαφέρον για να ολοκληρωθούν βασικά έργα υποδομής τα οποία η πόλη τα χρειαζόταν εδώ και δεκαετίες.
Το Flyover, το οποίο ήδη έχει δημοπρατηθεί, το νέο αντικαρκινικό νοσοκομείο, το νέο παιδιατρικό νοσοκομείο, 17 καινούργια σχολεία, καινούργιες φοιτητικές εστίες, η ανάπλαση αυτού του χώρου της Διεθνούς Έκθεσης, ο νέος προβλήτας στο λιμάνι, το Μουσείο Ολοκαυτώματος, τα νέα δικαστήρια, οι χώροι στα στρατόπεδα «Ζιάκα» και «Παύλου Μελά», οι σημαντικές μας παρεμβάσεις για τη Δυτική Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για μερικά μόνο από τα 30 έργα τα οποία αφορούν ειδικά το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης. Είναι έργα τα οποία έχουν δρομολογηθεί, έχουν γίνει οριστικές μελέτες, έχουν συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, έχουν εξασφαλισμένη χρηματοδότηση ώστε να είναι έτοιμα, τα περισσότερα, έως το 2027. Και βέβαια ενταγμένα στο αναπτυξιακό μας σχέδιο για την Κεντρική Μακεδονία, το οποίο είχα την ευκαιρία να παρουσιάσω πριν από λίγους μήνες.
Δεν θα το επαναλάβω, θα σταθώ όμως σήμερα ξεχωριστά σε μία παρέμβαση στην οποία πιστεύω ότι τελικά καθρεφτίζονται τα πάντα, οι τεράστιες διαφορές που έχουμε με τους αντιπάλους μας, η αναπτυξιακή και κοινωνική διάσταση της πολιτικής της κυβέρνησής μας, αλλά και το προσωπικό μου όραμα για τη Θεσσαλονίκη και ολόκληρη την Περιφέρεια.
Η παρέμβαση αυτή δεν είναι άλλη από το Μετρό της πόλης, το πιο σύγχρονο και όμορφο της Ευρώπης. Το επισκέφτηκα σήμερα το πρωί, σύντομα θα το χρησιμοποιείτε και όλοι εσείς. Δεν σας κρύβω ότι αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση. Παλέψαμε πολύ για να «ξεκολλήσουμε» το Μετρό. Και σήμερα είμαστε πια απολύτως βέβαιοι, το Μετρό γίνεται πράξη και εσείς διαπιστώνετε καθημερινά την απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις. Διαπιστώνετε την απόσταση ανάμεσα σε χειροπιαστά έργα και στους ζωγραφισμένους μουσαμάδες. Διαπιστώνετε όμως και την υποκρισία, ότι τάχα μία καλύτερη μεταφορική καθημερινότητα θα «κατέστρεφε τους αρχαίους θησαυρούς μας».
Πήγα στο σταθμό της «Βενιζέλου». Η Θεσσαλονίκη έχει τώρα και Μετρό και αρχαία. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους όσοι εργάστηκαν για να γίνει πράξη αυτό το έργο. Το Μετρό αποδεικνύει ότι με σχέδιο και δουλειά γίνεται δυνατός κάθε φιλόδοξος στόχος, που βελτιώνει τελικά την τοπική οικονομία, προσφέρει θέσεις εργασίας, διευκολύνει πρώτα και πάνω απ’ όλα τις μετακινήσεις, απαλλάσσει την πόλη από ρύπους και τέλος σπάει την απομόνωση μεταξύ συνοικιών, καταργώντας ανισότητες.
Τώρα που παραδίδουμε το πρώτο κομμάτι του έργου -σταθείτε σε αυτό που λέω, το πρώτο κομμάτι-, αρχίζει η συστηματική δουλειά για να επεκταθεί το Μετρό στη βορειοδυτική Θεσσαλονίκη, όπως έχω δεσμευτεί.
Με άλλα λόγια, το Μετρό είναι ένα έργο που δηλώνει ποιος είναι τελικά αληθινά προοδευτικός και ποιος όχι. Ποιος είναι προοδευτικός στα λόγια και ποιος είναι προοδευτικός με έργα, με πράξεις. Εμείς δεν μιλάμε για τα έργα μας, μιλάμε με τα έργα μας, και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά από τους πολιτικούς μας αντιπάλους.
Αυτό ακριβώς είναι και το σχέδιό μου για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, το οποίο παρουσιάζεται στο πρόγραμμά μας, το οποίο είμαι σίγουρος ότι όλοι το έχετε δει πια. Για μία Ελλάδα παραγωγική, κοινωνική, δίκαιη, ψηφιακή και πράσινη -περιβαλλοντικά πράσινη, γιατί γαλάζια είναι η Ελλάδα- όπως γαλάζιο είναι σήμερα αυτό το όμορφο Παλέ Ντε Σπορ που μας φιλοξενεί, όπως γαλάζια θα είναι όλη η Θεσσαλονίκη.
Και αυτό το πρόγραμμα, το οποίο για να μπορέσουμε να το υλοποιούμε έχει ως προϋπόθεση να είναι όλη η Ελλάδα μπλε -γιατί αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των εκλογών, να μας δοθεί η δυνατότητα να υλοποιήσουμε αυτό το πρόγραμμα- συμπεριλαμβάνει δέσμη κοστολογημένων μέτρων τετραετίας, φτάνουν τα 9 δισ., απλώνονται σε πέντε συγκεκριμένα κεφάλαια, είναι ουσιαστικά ένας οδικός χάρτης για το μέλλον.
Ένας οδικός χάρτης όπου οι εμπειρίες της πρώτης μας θητείας ενσωματώνονται στις προσδοκίες της δεύτερης. Γιατί πρώτος εγώ αναγνωρίζω ότι δίπλα στις μεγάλες προσπάθειες τεσσάρων ετών υπήρξαν και λάθη, υπήρξαν και αδυναμίες που πρέπει να ξεπεράσουμε. Έτσι οι αστοχίες του χθες πρέπει να γίνουν προτεραιότητες για το αύριο. Γιατί, πράγματι, αν κάναμε πολλά, εγώ πρώτος ξέρω ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα ακόμα τα οποία πρέπει να γίνουν.
Η οικονομία προχώρησε πολύ, υπήρξαν φοροελαφρύνσεις, δόθηκαν αυξήσεις. Εγώ όμως ξέρω ότι οι μισθοί στην πατρίδα μας παραμένουν ακόμα χαμηλοί και «ροκανίζονται» από την εισαγόμενη ακρίβεια.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας άντεξε στην πανδημία. Διπλασιάσαμε τις μονάδες εντατικής θεραπείας, προσλάβαμε 18.000 νέους γιατρούς και νοσηλευτές, αλλά έχουμε ακόμα ελλείψεις προσωπικού. Έχουμε ράντζα και έχουμε μεγάλες καθυστερήσεις, ειδικά στις εγχειρήσεις.
Το ίδιο ισχύει και για το κράτος. Το gov.gr κατάργησε τις ουρές. Είναι μία τεράστια κατάκτηση, για τον τρόπο με τον οποίο ο πολίτης επικοινωνεί με το κράτος. Και ο ΕΦΚΑ βέβαια βγάζει πια εγκαίρως τις συντάξεις, σε δύο μήνες και όχι σε δύο χρόνια. Όμως πρόσφατες τραγωδίες ήρθαν να αποδείξουν ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν ακόμα.
Το ίδιο και στην παιδεία, κ. Πρύτανη, 25.000 μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών για πρώτη φορά εδώ και 12 χρόνια και 4.000 ακόμα οι οποίοι θα γίνουν φέτος, 36.000 διαδραστικοί πίνακες σε όλα τα σχολεία, από την Ε΄ Δημοτικού μέχρι την Γ΄ Λυκείου.
Αλλά εδώ τα βήματα πρέπει να γίνουν άλματα. Τα πανεπιστήμιά μας είναι πια απελευθερωμένα, με το νέο νόμο-πλαίσιο, να συνδεθούν με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Να προσφέρουν σε αυτά τα νέα παιδιά τα οποία τόσο παλεύουν για να περάσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο ένα καλύτερο αύριο, με καλύτερους μισθούς και καλύτερες θέσεις εργασίας. Αυτό είναι το στοίχημά μας.
Αυτές, λοιπόν, είναι οι διεκδικήσεις της επόμενης τετραετίας. Δεν θα μπω σήμερα, τρεις μέρες πριν τις εκλογές, σε μεγάλες λεπτομέρειες για το πρόγραμμά μας. Έχω μιλήσει εκτενώς γι’ αυτό. Είναι στα χέρια σας, πρέπει να γίνει κτήμα όλων.
Θέλω να συγκρατήσετε σήμερα τέσσερις μεγάλους, κεντρικούς, αδιαπραγμάτευτους στόχους: καλύτεροι μισθοί για όλους, αξιοπρεπή δημόσια υγεία για όλους, αποτελεσματικό κράτος και περήφανη πατρίδα. Τους περιγράφω με λίγα λόγια.
Σε αυτά τα νέα παιδιά που μπαίνουν στην αγορά εργασίας οφείλουμε καλύτερες θέσεις εργασίας. Ο κατώτατος μισθός θα πάει στα 950 ευρώ εντός τετραετίας και ο μέσος μισθός στα 1.500 ευρώ.
Το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων θα είναι αυξημένο από το 2024 κατά 500 εκατομμύρια για να στηρίξουμε τις οικογένειες. Υπάρχει, ξέρετε, ένα κόμμα το οποίο μιλά ανοιχτά για το μεγαλύτερο διαχρονικό πρόβλημα το οποίο έχουμε μπροστά μας, που δεν είναι άλλο από το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Πρέπει να στηρίξουμε την εργαζόμενη μητέρα, τις ελληνικές οικογένειες. Για αυτό και αυξάνουμε το αφορολόγητο κατά 1.000 ευρώ σε οικογένειες με παιδιά.
Αναθεωρούμε το πλαίσιο των τεκμηρίων, θα τα μειώσουμε κατά 30%. Θα μειώσουμε 10% ακόμα τον ΕΝΦΙΑ για ασφαλισμένα ακίνητα, και θα μειώσουμε μία μονάδα ακόμα τις εισφορές. Τέλος, θα καταργήσουμε και τον τελευταίο μνημονιακό φόρο: εντός τετραετίας, το τέλος επιτηδεύματος θα αποτελεί παρελθόν.
Αυτό δεν θα γίνει με λόγια του αέρα, θα γίνει με επενδύσεις. Πολλές επενδύσεις, όπως αυτές που ήδη δρομολογούνται στη βόρεια Ελλάδα. Η Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε μία πόλη εξωστρέφειας, καινοτομίας, που συνδυάζει τις υπηρεσίες με τη βιομηχανική παραγωγή, που προσφέρει καλές θέσεις εργασίας, που μπορεί να προσελκύει κολοσσούς όπως η Pfizer. Διότι ακριβώς ξέρουν αυτές οι εταιρίες ότι εδώ θα βρουν εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό. Έτσι ανεβαίνουν οι μισθοί: με επενδύσεις, με εξωστρέφεια, με καλύτερες δουλειές και με μείωση της ανεργίας.
Δεύτερος στόχος, προσωπικός στόχος, είναι ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Σε 80 νοσοκομεία και σε 156 κέντρα υγείας αναβαθμίζονται τμήματα εξωτερικών περιστατικών και εξωτερικά ιατρεία, 1,5 δισ. από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης θα κατευθυνθούν εκεί.
Μιας και μιλάμε για το Ταμείο Ανάκαμψης και για τη θέση της Ελλάδος στις Βρυξέλλες, που πραγματικά σήμερα αναγνωρίζεται, θα θυμάστε κάποιον άλλον ο οποίος πήγε στις Βρυξέλλες και διαπραγματεύτηκε 17 ώρες και σας έφερε πίσω το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο. Εγώ πήγα στις Βρυξέλλες, διαπραγματεύτηκα πέντε μέρες, και σας έφερα 31 δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Για την υγεία, θα κάνουμε 10.000 προσλήψεις υγειονομικών, πρωτίστως νοσηλευτών και γιατρών. Και τα στελέχη τα οποία υπηρετούν σήμερα την Υγεία, να γνωρίζουν ότι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν πια μόνιμη σχέση εργασίας με το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Και βέβαια, εξαιρετικά σημαντικό -αυτό συμβολίζει και η επιλογή της Ειρήνης Αγαπηδάκη ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας-, η έμφαση που δίνουμε στη δημόσια υγεία, στις προληπτικές εξετάσεις. Για πρώτη φορά επεκτείνονται σε όλη τη χώρα, σε όλους τους πολίτες, για όλα τα βασικά νοσήματα.
Τρίτος στόχος, το κράτος κοντά στους ευάλωτους. Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα θα εξακολουθεί να αυξάνεται. Η πολιτική μας για τα άτομα με αναπηρία θα συνεχιστεί, 2.000 πολίτες με αναπηρία αποκτούν πια Προσωπικό Βοηθό.
Αλλά και το κράτος πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Θα κρατήσετε δύο λέξεις από την πολιτική μας για τη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού της επόμενης τετραετίας: αξιολόγηση παντού. Επαναλαμβάνω, αξιολόγηση παντού, για να επιβραβεύονται οι καλοί και να διορθώνονται οι αστοχίες αυτών που έχουν αδυναμίες. Σε ένα Δημόσιο που θα είναι 100% ψηφιακό, πια, στο τέλος της τετραετίας, και 100% επαγγελματικό.
Τέταρτος μόνιμος και αδιαπραγμάτευτος στόχος: η ισχυρή Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι ο φράχτης στον Έβρο τελειώνει οριστικά, είτε με ευρωπαϊκά χρήματα, είτε με πόρους του προϋπολογισμού. Ότι, κ. Υπουργέ, τα εξοπλιστικά προγράμματα συνεχίζονται και ολοκληρώνονται, όπως συνεχίζονται και οι έρευνες για τον φυσικό μας πλούτο νοτιοδυτικά της Κρήτης. Και η Ελλάδα μετατρέπεται, σε μια τετραετία, από εισαγωγέας σε εξαγωγέα ενέργειας, με μεγάλη έμφαση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.
Πιστεύω ότι και αυτές οι εκλογές είναι μια ευκαιρία -μιας και μιλάμε για τα κρίσιμα εθνικά θέματα- να ξεχωρίσουν επιτέλους οι δήθεν πατριώτες των «κούφιων» συνθημάτων από τους καθημερινούς πατριώτες της πράξης και του αγώνα. Το λέω αυτό έχοντας συναντήσει το πρωί τα ποντιακά σωματεία, μία μέρα πριν από την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας. Τους Πόντιους, που είναι η καρδιά του βορρά και ακρίτες όλης της πατρίδας, με την λύρα τους να κρατά ζωντανή την ιστορία και την παράδοση του Ελληνισμού και το δοξάρι τους να παίζει πάντα τους σκοπούς της ελπίδας και της προκοπής.
Φίλες και φίλοι, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, προσπαθώ να είμαι σύντομος. Δεν θέλω να μιλήσω εκτενώς για τα εκατοντάδες έργα που γίνονται σε ολόκληρη την χώρα.
Για το πρόγραμμα «Σπίτι μου». Για πρώτη φορά νέες και νέοι αποκτούν τη δυνατότητα να μπορούν να φανταστούν ένα μέλλον στο οποίο θα είναι ιδιοκτήτες οι ίδιοι σπιτιών και δεν θα είναι καταδικασμένοι στο ενοίκιο.
Θα μπορούσα να πω πολλά για την ενίσχυση της οικογένειας και τη στήριξη των εργαζόμενων μητέρων, θεωρώ προτεραιότητα αυτές τις πολιτικές. Όμως δεν θα επεκταθώ, γιατί σήμερα βιάζομαι να σας μιλήσω για το πολιτικό στοίχημα της πιο κρίσιμης αναμέτρησης της Μεταπολίτευσης.
Θέλω να σας μιλήσω για τους πιο αδίστακτους αντιπάλους που έχουμε, αλλά και για την πιο απειλητική «νάρκη», που λέγεται απλή αναλογική. Είναι μια παγίδα ακυβερνησίας. Μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Μπορεί να πάρει τη μορφή εθνικής αδυναμίας, ή την όψη συλλογικής παραλυσίας, έστω και αν αυτή θα μπορούσε να πάρει το ψευδώνυμο μιας παράταιρης συνεργασίας.
Και εξηγούμαι: ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά να πάρει ρεβάνς, ενώ απέτυχε ως κυβέρνηση -αυτό το ξέρετε- αλλά απέτυχε και ως αντιπολίτευση. Μας φόρτωσε ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, με 29 φόρους και 17 περικοπές συντάξεων. Αλλά συγκρατήστε ότι και ως αντιπολίτευση είπε «όχι» παντού. «Όχι», βασικά, στους εξοπλισμούς και στις αμυντικές συμφωνίες, «όχι» στον φράχτη, «όχι» στις αυξήσεις, ακόμα και «όχι» στα δικαιώματα των συμπολιτών μας με αναπηρία. Και φυσικά «όχι» στον αποκλεισμό του μαχαιροβγάλτη της Χρυσής Αυγής. Δεν συμπορεύθηκε στο μεγάλο δημοκρατικό τόξο το οποίο επιχειρήσαμε να οικοδομήσουμε.
Σήμερα, κόβει ξανά 83 δισ. από το λεφτόδεντρο και ζητά -ο αθεόφοβος- «Δικαιοσύνη Παντού». Παντού εκτός από δίπλα του, όπου έχει τον καταδικασμένο με 13-0 στο Ειδικό Δικαστήριο, Νίκο Παππά.
Αλλά όχι μόνο, τώρα μας απειλεί κιόλας. Μας απειλεί με προανακριτικές, όπως έκανε με τη σκευωρία Novartis. Λοιπόν, του λέω εδώ από τη Θεσσαλονίκη: δεν μασάμε, είναι τζάμπα μαγκιές. Ας κοπιάσουν για να ξαναχάσουν.
Και καθώς πάμε προς τις κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο.
Κάποιοι -ανοίγω μία παρένθεση- είχαν μία επιφύλαξη όταν είπαμε πού θα κάνουμε τη συγκέντρωση. Δεν θέλαμε να την κάνουμε έξω γιατί μπορεί να είχε βροχή. Λέμε «να πάμε στο Παλέ. Βρε παιδιά θα το γεμίσουμε το Παλέ;». Όχι απλά το γεμίσαμε, ξεχειλίζει ο κόσμος σήμερα και ένα μεγάλο ευχαριστώ που ήρθατε όλες και όλοι να με ακούσετε.
Στην αρχή, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε δίπλα του τον κ. Βαρουφάκη, που σχεδιάζει «Δήμητρες» για να κάνει χαρτοπόλεμο τις καταθέσεις. Μετά, ακούστε, πόνταρε στην κυβέρνηση των ηττημένων. Αυτή έγινε μετά, κυβέρνηση των απελπισμένων. Τι δηλαδή; Μία κυβέρνηση ειδικού σκοπού που θα ήταν, αν ποτέ γινόταν πραγματικότητα, κυβέρνηση ολικού καταποντισμού. Και το χάος καλά κρατεί.
Μετά ήρθε το κερασάκι στην τούρτα, το ομολόγησε χθες ο κ. Κατρούγκαλος. Τι μας είπε; Ότι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναφέρει τον νόμο του για το ασφαλιστικό, με πρώτο βήμα την αύξηση στο 20% των κρατήσεων στους ελεύθερους επαγγελματίες. Και έσπευσαν να τον «διαγράψουν». Γιατί; Επειδή ήταν μαρτυριάρης και αποκάλυψε την αλήθεια. Τον Παππά και τον Πολάκη τους κρατάνε όμως ακόμα.
Απέσυραν αυτόν που αποκάλυψε το σχέδιο και κρατάνε τους υπόλοιπους, οι οποίοι έχουν διασύρει το κράτος δικαίου. «Προσδεθείτε» λοιπόν. Και αυτό είναι σημαντικό, γι’ αυτό και όλοι όσοι σκέφτονται να απέχουν από αυτές τις εκλογές πρέπει να σηκωθούν την Κυριακή και να πάνε να ψηφίσουν, γιατί ο κίνδυνος μιας νέας φοροκαταιγίδας υπάρχει. Δεν θα τους γίνει όμως το χατίρι, θα μείνουν ξανά μόνοι τους, στον μίζερο και σκοτεινό κόσμο τους.
Μετά τους φταίνε όλοι και όλα. Ακόμα και ο Διονύσης Σαββόπουλος, που τόλμησε να πει τη γνώμη του. Ίσως γιατί στους στίχους του κατά του λαϊκισμού αναγνώρισαν τους εαυτούς τους. Ακούστε εσείς οι νεότεροι, να μαθαίνετε, ένα τραγούδι που έγραψε ο Σαββόπουλος το 1972, το «Άγγελος εξάγγελος». «Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά, μα ακούγονταν ευχάριστα στο αυτί μας. Γιατί έμοιαζε με αλήθεια η κάθε του ψευτιά και ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας». Αυτά είχε τραγουδήσει ο Διονύσης, λες και τα έγραφε για τον Τσίπρα πριν γεννηθεί.
Είναι ντροπή τους που επιτέθηκαν με χυδαιότητα στον αγαπημένο Νιόνιο της Θεσσαλονίκης και όλης της Ελλάδος. Γι’ αυτό τους απαντούν και πάλι οι στίχοι του, αυτοί που ταιριάζουν σε εμάς: «μέρες καλύτερες θα ρθουν, το λέει το ένστικτό μου, αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου. Χαράζουν τα πρόσωπα, τα βλέμματα γλυκαίνουν γιατί ταλαιπωρήθηκαν και τώρα το μαθαίνουν».
Το τοπίο, όμως, το θολώνει και ο κ. Ανδρουλάκης, ο οποίος τι ζητά; Να μην είναι Πρωθυπουργός αυτός τον οποίο θα ψηφίσουν οι Έλληνες, αλλά κάποιος τρίτος, «άγνωστος Χ», που θα ορίσει ο ίδιος. Έτσι, διαλέγει άλλο δρόμο από τους φίλους του ΠΑΣΟΚ και συναντά τον κ. Τσίπρα στα παλαιοκομματικά μανιφέστα και στις επιθέσεις εναντίον μου.
Λυπάμαι, αλλά αυτό πρέπει να το σκεφτούν δύο και τρεις φορές οι δημοκράτες αυτού του χώρου, οι απλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, που κακά τα ψέματα είμαι σίγουρος ότι νιώθουν και αυτοί ότι ζουν καλύτερα τώρα από το 2019. Που ακόμα και αν οι ίδιοι τώρα βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο και εμείς το βλέπουμε μισογεμάτο, πάντως ξέρουν ότι το ποτήρι δεν είναι ούτε άδειο, ούτε σπασμένο, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και αρνούνται να ρισκάρουν όσα κατέκτησαν για να γίνουν δεκανίκια εκείνου που μέχρι χθες ήταν ο αμείλικτος διώκτης τους.
Είναι άλλωστε εκείνοι -και είναι πολλοί αυτοί- που ενώθηκαν με πολλούς άλλους σε ένα μεγάλο ρεύμα, το οποίο πριν από τέσσερα χρόνια γύρισε σελίδα στη χώρα. Δεν θέλουν όλοι αυτοί οι πολίτες, πολλοί από τους οποίους μπορεί να μην ανήκουν στον δικό μας κομματικό πυρήνα, να επιστρέψει με τη δική τους ψήφο «από το παράθυρο» ο κ. Τσίπρας και η παρέα του. Υπάρχουν Έλληνες που μπορεί να αναγνωρίζουν ότι ίσως σε κάποια σημεία τούς πληγώσαμε όμως δεν τους προδώσαμε, ποτέ, και τη χώρα την πήγαμε μπροστά, παρά τις μεγάλες δυσκολίες.
Αυτό αποκτά κομβική σημασία καθώς τώρα, σε τρεις μέρες από σήμερα, έρχεται η ώρα της σύγκρισης. Έχουμε από τη μία, μια Βαβέλ της αντιπολίτευσης, και από την άλλη, από την πλευρά μας, μία καθαρή πρόταση. Έχουμε έναν πολιτικό παραλογισμό με δόσεις μικρομεγαλισμού και μία ορθολογική λύση ασφαλούς προορισμού.
Γιατί προσέξτε, σε ένα αβέβαιο διεθνές περιβάλλον -εκλογές σε λίγες μέρες από τώρα θα έχει και η Τουρκία- ποια θα είναι η ελληνική απάντηση; Εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία: θέλω την πατρίδα μου να έχει σαφή ορίζοντα στην πορεία της και σταθερό τιμόνι στην ηγεσία της. Η πλειονότητα των ψηφοφόρων, λοιπόν, δεν θα υποκύψει στον τυχοδιωκτισμό, αλλά θα συνταχθεί με το ευρύ μέτωπο που πιστεύει στον υπεύθυνο πατριωτισμό και στο δημιουργικό εκσυγχρονισμό.
Φίλες και φίλοι, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες, το ερώτημα της Κυριακής είναι από τώρα μπροστά μας: θέλουμε σταθερότητα ή άγνωστες περιπέτειες; Θέλουμε ελαφρύνσεις και αυξήσεις ή να μας ξαναγυρίσει ο Κατρούγκαλος «απ’ το παράθυρο» φοροεπιδρομές και περικοπές; Κρατάμε την πατρίδα μας ασφαλή ή την κάνουμε αδύναμη σε κάθε απειλή;
Με λίγα λόγια, προτιμάμε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και Πρωθυπουργό Μητσοτάκη ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργό Τσίπρα; Η επιλογή πλέον περνά στα δικά σας χέρια.
Εμείς αύριο ολοκληρώνουμε το δικό μας καθήκον. Τώρα η ευθύνη περνάει στους πολίτες. Ζυγίζουμε, αποφασίζουμε, ψηφίζουμε. Και αυτή η ευθύνη -αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας- είναι βαριά στους ώμους τού κάθε πολίτη ξεχωριστά. Τώρα δεν υπάρχει περιθώριο ούτε για επιπολαιότητες, ούτε για διστακτικότητες, ούτε για αδιέξοδα πειράματα ή για δήθεν διαμαρτυρίες. Εμείς, οι Έλληνες, αποφασίζουμε για την Ελλάδα μας. Και αυτό είναι το μήνυμα που σας ζητώ να μεταφέρετε, η ψυχή της παράταξης σε κάθε πόλη, χωριό και σπίτι, μέχρι την τελευταία στιγμή.
Το ξαναλέω, την Κυριακή το πρωί θα ανοίξουν οι κάλπες. Θα είναι άδειες. Μέχρι το βράδυ πρέπει να έχουν γεμίσει με ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, με τα ψηφοδέλτια που θα δείχνουν ένα κόμμα ισχυρό, που ξέρει να πάει την Ελλάδα μπροστά.
Εμείς είμαστε η παράταξη των Ελληνίδων και των Ελλήνων που, δίχως κομματικές παρωπίδες, θέλουμε να χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο για όλους. Μακριά από ιδεολογικούς διαχωρισμούς τού χθες που ξεθώριασαν. Πιστοί στην Ιδρυτική Διακήρυξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έξω από τα πολιτικά στεγανά που σκούριασαν. Και σε αυτόν τον αγώνα δεν υπάρχουν καλύτεροι πρεσβευτές από τους Μακεδόνες, από εσάς, που μεγαλώσατε και ενώσατε την Ελλάδα.
Τελικά, είχαμε δίκιο που αποφασίσαμε να κάνουμε εδώ τη συγκέντρωσή μας, σε αυτό το δοξασμένο στάδιο της Θεσσαλονίκης. Εγώ μεγάλωσα με τον Νίκο Γκάλη και την ανάσταση του ελληνικού μπάσκετ. Έτσι ξεκινάμε σήμερα και τη νέα πορεία για την Ελλάδα του 2030. Πάμε λοιπόν μαζί να βάλουμε το τρίποντο της μεγάλης νίκης, για την Ελλάδα που προχωρά σταθερά, τολμηρά και μόνο μπροστά.
Ψηλά τις σημαίες και τις καρδιές, όλη η Ελλάδα μας κοιτά σήμερα και εμείς δείχνουμε το δρόμο. Πάμε για την παντοδύναμη πρωτιά. Την Κυριακή η Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία θα είναι γαλάζιες, γιατί αληθινά γαλάζια είναι μόνο η δική μας πατρίδα.
Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Πάμε μαζί για τη μεγάλη νίκη.
Να είστε καλά, καλό αγώνα και εδώ θα είμαστε πάλι να γιορτάσουμε τη μεγάλη μας νίκη, τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας.
