Ο «πανικός» της Τουρκίας θα εκτραπεί στο Αιγαίο;

(Φωτ.: Μια κρίση όπως αυτή των Ιμίων του 1996 θα μπορούσε να βάλει την Τουρκία ξανά στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, εγείροντας διλήμματα στις εμπλεκόμενες πλευρές για το αν η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να δοθεί ως αντάλλαγμα στην Τουρκία προκειμένου να πάψει να αποζητά ρόλο στη Συρία και στη Μέση Ανατολή.)

Του Αλέξανδρου Δρίβα*

Στις διεθνείς σχέσεις, οι χώρες που έχουν συνοριακές διαφορές τηρούν πάντα ένα προφίλ φόβου και καχυποψίας η μία για την άλλη. Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, αρκετοί πρόεδροι των ΗΠΑ άφηναν να εννοηθεί στην αμερικανική κοινή γνώμη πως η ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) είναι «πιο ισχυρή, πιο πανούργα και επαρκέστερα προετοιμασμένη». Αυτή η έννοια που περιγράφει αυτού του είδους την καχυποψία αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως «hostility».

Η ιστορία της ελληνο-τουρκικής διένεξης παρουσιάζει επίσης τέτοια στοιχεία. Ο λόγος που πολλές φορές οι ίδιες οι κυβερνήσεις επιλέγουν αυτήν τη μορφή κλιμάκωσης καχυποψίας στην κοινή τους γνώμη είναι γιατί στοχεύουν στη δημιουργία ενός κλίματος συσπείρωσης. Στην Τουρκία, που το έλλειμμα της δημοκρατίας είναι πολύ μεγάλο, αυτή η καχυποψία μπορεί να θρέφεται συνεχώς. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν όρια στο προαναφερθέν πλαίσιο. Η Ελλάδα, είναι η συντηρητική δύναμη του υπάρχοντος status quo και η Τουρκία η αντίστοιχη αναθεωρητική. Υπάρχουν σημάδια που μας δείχνουν ότι η Τουρκία έχει περιέλθει σε πανικό και αυτός ο πανικός είναι πιθανόν να διοχετευθεί στο Αιγαίο.

Οι Κούρδοι της Συρίας περάσαν τον Ευφράτη

Αν έναν χρόνο πριν κάποιος σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν του έλεγε ως πιθανά όσα έχουν λάβει χώρα σε μια περιοχή που η Τουρκία ήθελε να φέρει υπό την επιρροή της, τότε πιθανόν να του έλεγε πως του περιγράφει τον τουρκικό εφιάλτη. Παρόλα αυτά, η Τουρκία δοκιμάζει τις συνέπειες της φιλόδοξης στρατηγικής της. Η Μόσχα επέλεξε να χτυπήσει την Τουρκία στο ζήτημα των Κούρδων και η αστάθεια στη χώρα μπορεί να θεωρείται σίγουρη, καθώς αναμένουμε περαιτέρω καταπίεση των Κούρδων της Τουρκίας από το ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης). Η ένωση των Κούρδων της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ αποτελεί εφιάλτη για την Άγκυρα. Τα τουρκικά παράπονα της Τουρκίας προς τις ΗΠΑ δεν εισακούονται από την Ουάσινγκτον, καθώς η τελευταία δε θέλει σε καμία περίπτωση να παρέμβει σε μια περιοχή που προσπαθεί να απεγκλωβιστεί. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος που οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν ιδιαίτερα στη ρωσική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Η περιφερειακή πολιτική της Τουρκίας έχει ανοίξει πολλά μέτωπα και η οικονομία της δέχεται συνεχείς πληγές, έμμεσες και άμεσες, ενώ η διεθνής εικόνα της είναι συνυφασμένη με τη στήριξη του Daesh (του γνωστού ISIS).

Θυμόμαστε τον Thomas Schelling

Ο Νορβηγός νομπελίστας (οικονομολόγος) προσέφερε στις διεθνείς σχέσεις μια νέα ρεαλιστική κατεύθυνση. Τον στρατηγικό ρεαλισμό. Το περιεχόμενο αυτής της θεωρίας αναλώνεται στην παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου σκεπτικού που συμβάλλει στη δημιουργία ενός διαπραγματευτικού πλαισίου. Ο Schelling, παίρνοντας στοιχεία από τον Ψυχρό Πόλεμο, στο έργο του «The Strategy of Conflict», αναφέρει πως η απειλή χρήσης βίας είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη χρήση αυτής. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να γνωρίζουμε καλά «τι πονάει» τον αντίπαλο και να τον φέρουμε να επιλέξει ο ίδιος αυτό που εμείς επιθυμούμε. Αυτό που έχει αξία στο προκείμενο ζήτημα με την Τουρκία και αναφέρεται εντός της θεωρίας είναι μια προϋπόθεση μιας πετυχημένης διαπραγμάτευσης. Ο νομπελίστας οικονομολόγος θεωρεί πως για να πετύχει μια διαπραγμάτευση υπέρ μιας δύναμης δεν αρκεί η απειλή προς τον αντίπαλο. Χρειάζεται το μέλος που απειλεί να παράσχει μια ανεκτή διέξοδο στη χώρα που απειλείται, έτσι ώστε να μην αντιδράσει σαν λιοντάρι στο κλουβί (όπως χαρακτηριστικά λέει).
Στο κομμάτι της νεο-οθωμανικής πολιτικής, η Τουρκία φαίνεται να μην έχει κατοχυρώσει ανεκτή διέξοδο που θα της δίνει το δικαίωμα να έχει λόγο στη Συρία στην επόμενη μέρα. Το ζήτημα της Συρίας έχει άμεσες επιπτώσεις στο Κουρδικό. Ταυτόχρονα, οι Σουνίτες σύμμαχοί της (Σαουδική Αραβία, Κατάρ) έχουν οικονομικά προβλήματα και, συν τοις άλλοις, έχουν να αντιμετωπίσουν την κρίση με το Ιράν. Η Τουρκία μοιάζει απομονωμένη και χωρίς να έχει την πολυτέλεια άλλων «διαμεσολαβήσεων». Αν λοιπόν δεν υπάρχει ανεκτή διέξοδος, τι γίνεται; Ο Αννίβας ο Καρχηδόνιος είχε αναφέρει πως αν δεν υπάρχει δρόμος, τότε θα τον δημιουργήσουμε. Αυτή η ρύση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ελκυστική για την Τουρκία, που παραδοσιακά εξάγει και μεταφέρει κρίσεις που την αφορούν.

Ξανά στο δυτικό της βάθος η Άγκυρα με τη χρήση εκβιασμών

Η Τουρκία ακολουθεί πάγια τη στρατηγική της έντασης όταν τα εσωτερικά της προβλήματα την κυκλώνουν. Παρόλα αυτά, όπως έχει δείξει η εμπειρία, αυτή η στρατηγική ακολουθείται υβριδικά από την Τουρκία. Δημιουργεί την ένταση και, ακολούθως, προβάλλει τον εαυτό της ως μέρος της λύσης της κρίσης που η ίδια δημιούργησε. Αν η ανατολική πολιτική έχει ήδη αποτύχει, η Τουρκία θα στραφεί στη δυτική της πλευρά. Εκεί, θεωρεί πως έχει αντιπάλους τους οποίους μπορεί να εκβιάσει (Ελλάδα, Κύπρο, Ευρωπαϊκή Ένωση). Ειδικά στο προσφυγικό ζήτημα, η Τουρκία ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από την Ε.Ε, η οποία δεν είχε ποτέ επεξεργαστεί ένα σχέδιο που θα αντιμετώπιζε κρίσεις στην ευρύτερη γειτονιά της. Σε μια περίοδο που ΗΠΑ και Ρωσία περιφρονούν την Τουρκία, το ΑΚΡ θεωρεί πως αν απειλήσει σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα, θα λάβει ανταλλάγματα στα οποία εντάσσονται οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το ζήτημα της Κύπρου. Παράλληλα, μια κρίση όπως αυτή των Ιμίων του 1996 θα μπορούσε να βάλει την Τουρκία ξανά στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, εγείροντας διλήμματα στις εμπλεκόμενες πλευρές για το αν η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να δοθεί ως αντάλλαγμα στην Τουρκία προκειμένου να πάψει να αποζητά ρόλο στη Συρία και στη Μέση Ανατολή.

Ελληνική και κυπριακή πολιτική κατάσταση και ο τουρκικός στόχος για τορπιλισμό της Τριμερούς

Τα σενάρια για δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης στην Ελλάδα πληθαίνουν. Στην Κύπρο επέρχονται βουλευτικές εκλογές. Η Τουρκία, όταν διεξάγονται εκλογές σε Ελλάδα και Κύπρο, φροντίζει να υπενθυμίζει στις επανεκλεγείσες ή νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις πως οι διεκδικήσεις της παραμένουν στο ακέραιο. Πέρυσι η Τουρκία εξέδωσε μια προκλητική ΝΟΤΑΜ (Notice to Airmen - ειδοποίηση προς αεροναυτιλλομένους) που δέσμευε σχεδόν όλο το Αιγαίο, μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης. Η κρίση των Ιμίων το 1996 ήταν επίσης ένα τουρκικό «καλωσόρισμα» στην κυβέρνηση Σημίτη. Όλες αυτές οι τουρκικές «συνήθειες» εξυπηρετούνται από μια περιφερειακή συγκυρία που θα διευκόλυνε τον γεωπολιτικό της απεγκλωβισμό. Σε λίγες μέρες αναμένουμε και την Τριμερή μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ.

Η Άγκυρα, με το ζήτημα της Συρίας να έχει πάρει επικίνδυνη τροπή για την ίδια, με τον Κόλπο να φλέγεται, τη Ρωσία να κλιμακώνει τα αντίμετρα εναντίον της και την τιμή των φυσικών πόρων να αυξάνεται σε μια περίοδο που η οικονομία της ματώνει, θα προσπαθήσει να παρέμβει δυναμικά στις συζητήσεις που αφορούν τους ενεργειακούς πόρους. Στο βάθος, η Τουρκία θα προσπαθήσει να φέρει τριβές στις συνεννοήσεις του Ελληνισμού με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, καθώς, κατά την οπτική της, αυτές οι συνεργασίες έχουν «αντιτουρκικό» χαρακτήρα και έχουν ως στόχο την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό των τουρκικών συμφερόντων. Σημαντικός παράγοντας είναι πως το Αιγαίο έχει καταστεί πύλη προσφύγων και η Τουρκία θα εξυπηρετούσε περισσότερο τα συμφέροντά της, αν δημιουργούσε μια ένταση με την Ελλάδα στο Αιγαίο για ζητήματα που άπτονται την έρευνα και τη διάσωση, προσπαθώντας να πάρει ακόμη περισσότερο με το μέρος της εκείνες τις ευρωπαϊκές φωνές που δεν αφουγκράζονται την ελληνική ανησυχία. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος οφείλουν να ορίσουν το 2016 ως έτος σταθμό αναφορικά με τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Ειδικά στην Ελλάδα, όποιο κυβερνητικό σχήμα λάβει χώρα οφείλει να θεωρήσει τα ελληνο-τουρκικά ως ύψιστη προτεραιότητα.

Η Τουρκία, «βιάζεται» τόσο για το Κυπριακό, όσο και για τις Ελληνοτουρκικές διαφορές, καθώς γνωρίζει πως η ανισορροπία δυνάμεων υπέρ της δε θα ισχύει εσαεί. Όσο περνούν οι μήνες, η Άγκυρα θα ασχολείται με όλο και περισσότερα διεθνοποιημένα ζητήματα εντός της, που θα αφορούν την ίδια της την ύπαρξη και αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να υπολογίζουμε.

* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ).

πηγή:liberal.gr

Άμπωτη και παλίρροια

Γράφει ο Χρήστος Γιανναράς 

Για τον ζηλωτή της γνώσης, τον εραστή της σοφίας, τον λάτρη των απόκρημνων ερωτημάτων και του επίμοχθου στοχασμού, η σύμπτωση να ζει συγκαιρινός με κοσμογονική ιστορική ανακατάταξη (κατάρρευση πολιτισμικού «παραδείγματος» και κυοφορία καινούργιου) είναι προνόμιο, δώρο συναρπαστικό. Για τους πολλούς δεν είναι έτσι, η κατάρρευση, οποιαδήποτε, και το άγνωστο καινούργιο που θα ακολουθήσει, γεννάνε ανασφάλεια με ευρύ φάσμα διαβαθμίσεων: από την ανησυχία ώς τον πανικό. Δυσεξέλεγκτη αντίδραση στην ανασφάλεια είναι η εθελούσια τυφλότητα: Tίποτα δεν καταρρέει ούτε κυοφορία συντελείται. Mια «κρίση» περνάμε, θα την παλέψουμε, όπως τόσες ανάλογες στο παρελθόν...
Ποιος έδινε σημασία στον Nίτσε, όταν προειδοποιούσε απεγνωσμένα την Eυρώπη, το 1887, για τον «απειλητικότερο από τους επισκέπτες» που έστεκε στο κατώφλι της: τον μηδενισμό; «Aφηγούμαι την ιστορία των επόμενων δύο αιώνων»: τον μηδενισμό κάθε αξίας, κάθε ποιότητας, κάθε «νοήματος» της ανθρώπινης ύπαρξης και της ανθρώπινης πράξης. Ποιος έδινε προσοχή στον T.Σ. Eλιοτ, όταν το 1939 βροντοφωνούσε, στο θεατρικό του The Family Reunion, ότι «αρχίζει να φαίνεται μόνο ένα μέρος κάποιας πελώριας καταστροφής, κάποιο τερατώδες λάθος και παραλογισμός όλων των ανθρώπων»;
Eζησε η Eυρώπη τη φρίκη δύο παγκόσμιων πολέμων, την εφιαλτική κόλαση των καθεστώτων που παρήγαγαν οι ιδεολογίες του «εθνικοσοσιαλισμού» και του μαρξισμού, ζει σήμερα τη στυγνή απανθρωπία του διεθνοποιημένου ολοκληρωτισμού των «Aγορών» παράλληλα με την αγχώδη απειλή της οικολογικής καταστροφής. Kαι προειδοποιήσεις, όπως εκείνες του Nίτσε, του Eλιοτ και όσες ακολούθησαν και συνεχίζονται, εξουδετερώνονται ευκολότατα, αυτονόητα, σχεδόν νομοτελειακά.

Για δύο λόγους: Eπειδή για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία η μετάδοση της πληροφορίας και η διακίνηση των ιδεών ελέγχονται τόσο ασφυκτικά από την εξουσία. Σήμερα, το πιστοποιούμε όλοι: ένα γεγονός δεν έχει συμβεί, αν το αγνοήσουν μεθοδικά τα MME. Bιβλία κυκλοφορούν χωρίς ορατές απαγορεύσεις, αλλά είναι σαν να μην έχουν εκδοθεί, αν επίσης αγνοηθούν από τα μέσα πληροφόρησης. Δύο είναι τα κριτήρια της ανομολόγητης αλλά αυτονόητης λογοκρισίας: Nα έρχεται σε αντίθεση το περιεχόμενο του βιβλίου με την «κυρίαρχη ιδεολογία» του Διεθνισμού: του χωρίς σύνορα ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού και αμοραλισμού, ή με το άλλο κριτήριο απαιτήσεων της «αγοράς»: την προτεραιότητα του εντυπωσιασμού (των «εφφέ»).

«Xωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ» (και οι τρεις λέξεις κυριολεκτούν) η Eυρώπη «κλείστηκεν έξω» από τον ίδιο της τον εαυτό, την ευρωπαϊκότητά της. Tι ήταν η Eυρώπη πριν υποταχθεί στον ζυγό των «Aγορών»; Hταν τα πανεπιστήμιά της, ήταν το «κοινωνικό κράτος», ήταν και η δημοκρατία, έστω αντιπροσωπευτική. Σήμερα παραδίδει τα πανεπιστήμιά της στον απόλυτο εξουσιασμό τους από τη λογική της «ελεύθερης αγοράς», στη σύνδεση της γνώσης πρωταρχικά με την παραγωγή που θα πει: στην εμπορευματοποίηση των στόχων της επιστήμης και της έρευνας.

Tο «κοινωνικό κράτος», πειστήριο και μέτρο της εξόδου μιας συλλογικότητας από τον πρωτογονισμό της ατομοκρατίας, σήμερα μεθοδικά αφανίζεται στην Eυρώπη: Θυσιάζονται ουσιωδέστατες κατακτήσεις ανθρωπισμού (ωράριο εργασίας, κατώτατος μισθός, άδεια διακοπών, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, Kυριακή αργία, επίδομα ανεργίας, συνομολόγηση μισθών και συντάξεων, ασφάλιση υγείας και γήρατος) για να συναγωνιστεί η Eυρώπη τη «φτηνή εργασία» χωρών βάναυσης εκμετάλλευσης, αδικίας και εξανδραποδισμού των ανθρώπων.

Oσο για τη δημοκρατία, μοιάζει μάλλον ρομαντική νοσταλγία για την Eυρώπη που γέννησε, μετά τον εφιαλτικό της Mεσαίωνα, την απαίτηση Συντάγματος και τον κοινοβουλευτισμό. Oμολογημένα και αδιάντροπα η εκλογή των αντιπροσώπων του λαού και η λειτουργία των κομμάτων έχουν υποταχθεί, παντού στην Eυρώπη, στους νόμους του μάρκετινγκ, νόμους διαφήμισης της οδοντόπαστας και του απορρυπαντικού, δηλαδή στη «διαπλοκή» πολιτικών και μεγαλοκεφαλαιούχων, στην αυτονόητη (νομοτελειακή) διαφθορά του πολιτικού συστήματος. Mε αποτέλεσμα την απομάκρυνση από την πολιτική, προτροπάδην, ανθρώπων με αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια, την εγκατάλειψή της σε μαφίες ή σε μικρονοϊκούς καιροσκόπους ή σε «ψώνια» (γραφικούς).

Aκόμα και το εγχείρημα πολιτικής ενοποίησης των λαών-εθνών της Eυρώπης έχει εγκαταλειφθεί να το διαχειρίζονται δήθεν «τεχνοκράτες», νοοτροπίας (και φυσιογνωμικής εκφραστικής) στυγνών δημίων, εντεταλμένων, ολοφάνερα, να προωθούν, με οποιοδήποτε κόστος ανθρώπινης δυστυχίας, τα συμφέροντα των «Aγορών», όχι τα οράματα των Eυρωπαϊστών. Tο εκλεγμένο από τους λαούς Eυρωπαϊκό Kοινοβούλιο περιορίζεται προκλητικά σε ρόλο περίπου διακοσμητικό, σε πρόσχημα δημοκρατίας.

Tο περίεργο με την Eλλάδα είναι κάτι σαν αμφιθυμία που τη χαρακτηρίζει: σαν να υπάρχουν δύο Eλλάδες, χωρίς ξεκάθαρη ούτε συνειδητοποιημένη τη διαφορά της μιας από την άλλη. Mοιάζει με φαινόμενο άμπωτης και παλίρροιας: ένας φιλευρωπαϊσμός, σαφώς κυρίαρχος, που όμως χαλιναγωγείται δραστικά (και πάντοτε την τελευταία στιγμή) από έναν μάλλον διαισθητικό, λαϊκής σοφίας ανεπεξέργαστης, ευρωσκεπτικισμό. Δεν υπάρχουν στην ελλαδική κοινωνία μελετημένες, μεθοδικά στοιχειοθετημένες θέσεις φιλευρωπαϊσμού και ευρωσκεπτικισμού (ευτυχώς) – όποια ιδεολογικοποίηση των παλιρροϊκών προτιμήσεων επιχειρήθηκε, είχε κατάφωρο ψυχολογικό χαρακτήρα.

Eτσι, η στάση μας απέναντι στη Δύση τα τελευταία χρόνια, μοιάζει να διαμορφώνεται από το λαϊκό αισθητήριο, ερήμην συστηματικών αναλύσεων και επιχειρημάτων. Mπήκαμε στην E.E. και μετά στην Eυρωζώνη εγκαίρως, επειδή «μας γυάλισε». Kαι είναι πολύ πιθανό ότι θα την εγκαταλείψουμε επίσης εγκαίρως, επειδή η φυσιογνωμική εκφραστική του Nτάισελμπλουμ και του Σόιμπλε μας «μυρίζουν» απανθρωπία και ολοκληρωτισμό. Oσοι επενδύουν κάθε στόχο ύπαρξης και ζωής στο εισόδημά τους, θα φρυάξουν με τον ανορθολογισμό του λαού μας. Θα είναι η άμπτωτη. Aς περιμένουν και την παλίρροια.

Mπήκαμε στην E.E. με κίνητρο την ξιπασιά του επαρχιώτη, συν τη λιγούρα και απληστία του παρακμιακού. Oμως το ανεπίγνωστο ουσιώδες κατορθώθηκε: Nα βρίσκεται ο Eλληνισμός στο κέντρο, όχι στο περιθώριο των ιστορικών εξελίξεων. Oταν θα φύγουμε, ορμεμφύτως, από την E.E., το ανεπίγνωστο ουσιώδες μάλλον θα είναι: να σωθεί ό,τι πιο ευρωπαϊκό από την ευρωπαϊκότητα της Eυρώπης σημάδεψε την Iστορία.

H επιφυλλίδα προκαλεί σε προβληματισμό, δεν ρεκλαμάρει «πεποιθήσεις».

Πηγή "Καθημερινή"

Χαιρετίσματα λοιπόν στη... Βουλγαρία: «Πάρτι» στο twitter με τον Παπακωνσταντίνου

πηγή:protothema.gr

Βonus για "Ημετέρους" σε ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Τραινοσε, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ

Το άγνωστο κρυφό bonus για "ημετέρους" διοικητές και μέλη ΔΣ

Του Χάρη Φλουδόπουλου
​
Οι επόμενες γενικές συνελεύσεις των ΔΕΚΟ, στις οποίες το Δημόσιο ή τοΤΑΙΠΕΔ έχει την πλειοψηφία των μετοχών,θα έχουν ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρον για τους διοικητές και τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων. Ο λόγος είναι απλός και εντοπίζεται σε μία διάταξη που ψηφίστηκε λίγες ημέρες πριν τις γιορτές και είχε "θαφτεί" σε άρθρο του νομοσχεδίου για τα κόκκινα δάνεια. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη διάταξη η κυβέρνηση νομοθέτησε την κατάργηση "από το παράθυρο" του πλαφόν που ίσχυε μέχρι τώρα για τις αμοιβές των προέδρων, των διευθυνόντων συμβούλων αλλά και των μελών των διοικητικών συμβουλίων για τις εν λόγω εταιρείες. Έτσι με βάση τη ρύθμιση της κυβέρνησης, οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ αλλά και των Ρυθμιστικών Αρχών – που φυσικά έχουν διοριστεί από την ίδια την κυβέρνηση, η οποία έχει κατηγορηθεί για ευνοιοκρατία και αθρόα τακτοποίηση "ημετέρων" – θα μπορούν να απολαμβάνουν μισθούς υψηλότερους από την αποζημίωση του γενικού γραμματέα υπουργείου. Η νέα ρύθμιση έρχεται να τροποποιήσει νόμο που ψήφισε μόλις το καλοκαίρι ένα μήνα πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση, όταν τότε είχε μειώσει τις ίδιες αμοιβές που σήμερα ανοίγει το δρόμο να αυξηθούν. 

Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 2 άρθρο 28 του νόμου που δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ στις 16 Δεκεμβρίου (176 Α) το πλαφόν δεν ισχύει "για τα αιρετά όργανα τους διοικητές, αναπληρωτές διοικητές, υποδιοικητές, προέδρους, αντιπροέδρους, τα μέλη εν γένει, τα μέλη των συλλογικών οργάνων διοίκησης, τους διευθύνοντες ή εντεταλμένους συμβούλους και τα μέλη διοικητικών συμβουλίων" εφόσον η πλειοψηφία του ΔΣ έχει διοριστεί ή εκλεγεί από το Δημόσιο ή από το ΤΑΙΠΕΔ και το Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ έχουν την πλειοψηφία των μετοχών. 

Η συγκεκριμένη διάταξη βρίσκει εφαρμογή σε σημαντικό αριθμό εταιρειών του δημοσίου όπως πχ ΔΕΗ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, Τραινοσε, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, στις οποίες πλέον οι διοικήσεις αλλά και τα διοικητικά συμβούλια μπορούν να προχωρήσουν σε αυξήσεις στις αποζημιώσεις που λαμβάνουν, πάνω από το πλαφόν που ισχύει για το υπόλοιπο Δημόσιο. 

Υπενθυμίζεται ότι με το νόμο 3833 του 2010 είχε καθοριστεί ότι, μεταξύ άλλων, οι διοικήσεις και τα ΔΣ των ΔΕΚΟ δεν μπορούν να λαμβάνουν αποζημίωση μεγαλύτερη από τις αποδοχές του γενικού γραμματέα υπουργείου. 

Το θέμα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον, καθώς μόλις τον περασμένο Αύγουστο η κυβέρνηση είχε ξανά νομοθετήσει για τις αμοιβές των διοικητών και των ΔΣ των ΔΕΚΟ και των Ανεξάρτητων Αρχών, προχωρώντας σε μείωση των απολαβών τους. Συγκεκριμένα με το νομοσχέδιο του ΥΠΟΙΚ για τη φορολόγηση της βουλευτικής αποζημίωσης, είχε οριστεί ότι οι διοικήσεις και τα ΔΣ των ΔΕΚΟ και των Ανεξαρτήτων Αρχών θα λαμβάνουν έως και το 80% της αμοιβής του γενικού γραμματέα υπουργείου. 

Ευνοιοκρατικές επιλογές

Το παράθυρο για αυξήσεις σε ΔΕΚΟ και Ανεξάρτητες Αρχές, ανοίγει σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία η κυβέρνηση βάλλεται ακόμη και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, για τις ευνοιοκρατικές επιλογές που γίνονται σε αρκετές περιπτώσεις δημοσίων εταιρειών. 

Τελευταίο κρούσμα η ΔΕΠΕΝΕ (δημόσια επιχείρηση ενεργειακών επενδύσεων) όπου με μια πρωτοφανή επιλογή, τοποθετήθηκε από τον Π. Σκουρλέτη ως διευθύνων σύμβουλος ο σύζυγος της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χαράς Καφαντάρη, Αργύρης Αργυρίου. 

Θυμίζουμε ότι μετά την κατακραυγή και ενώ προηγουμένως η κ. Καφαντάρη δήλωνε ότι ο σύζυγός της έχει μακρά επαγγελματική διαδρομή και επελέγη με αξιοκρατικά κριτήρια, τελικά ο κ. Αργυρίου αναγκάστηκε να δηλώσει ότι θα προσφέρει αμισθί τις υπηρεσίες του, στην εταιρεία η οποία σύμφωνα με το ιδρυτικό της νόμο δεν είναι υποχρεωμένη να δημοσιοποιεί στη Διαύγεια τις αποφάσεις της.

Αξίζει να αναφερθεί τέλος ότι η νομοθετική ρύθμιση, που έχει ήδη κυκλοφορήσει ως "είδηση" στους κόλπους αρκετών εταιρειών του ΔΕΚΟ, αντιμετωπίζεται με … ενθουσιασμό αφού εκλαμβάνεται ως ένα πρώτο βήμα για γενικότερες αυξήσεις στους μισθούς της συγκεκριμένης κατηγορίας υπαλλήλων του Δημοσίου. 

πηγή:capital.gr

Μυρίζεις αίμα και θάνατο! Σήκω και φύγε από πάνω από το κεφάλι μας!

Δολοφονείς τη μειονότητα στην Τουρκία και ζητάς ισότητα στην Κύπρο… Με τον Σενέρ Λεβέντ

Κρατάς μια χώρα υπό κατοχή για 41 χρόνια. Μετά από 41 χρόνια καλείς δημοσιογράφους και κάνεις δηλώσεις λέγοντας: «Δεν μπορεί να συνεχιστεί η διαίρεση στην Κύπρο. Εγώ επιθυμώ πιο πολύ τη λύση»! Και ο δημοσιογράφος που έχει συνηθίσει να σε κολακεύει πάρα πολύ να δημοσιεύει με τεράστια γράμματα πρωτοσέλιδα ότι: «Η Τουρκία υποστηρίζει λύση στην Κύπρο».  Τι έκανες για τη λύση μέσα σε 41 χρόνια και τώρα ξεχείλισε η αγάπη σου για λύση; Μας φυλάκισες στο μαντρί για 29 χρόνια. Έκλεισες εμάς στη μια πλευρά και τους Ελληνοκύπριους στην άλλην. Απαγόρευσες και στους δύο να περνούμε από το ένα μισό της πατρίδας μας στο άλλο. Μετέφερες πληθυσμό στο νησί, πληθυσμό πολύ περισσότερο από τον δικό μας. Περιέφραξες με τέλι τις τέσσερις μεριές του νησιού ονομάζοντάς τις στρατιωτική περιοχή.  Παρέδωσες στα φίδια το Βαρώσι το οποίο κατέκτησες. Έφτιαξες περισσότερα τζαμιά παρά νοσοκομεία, σχολεία και δρόμους. Πες, τι άλλο έκανες μέσα σε 41 χρόνια; Πυροβόλησες τον Σολωμού πάνω στον ιστό της σημαίας, έλιωσες το κεφάλι του Ισαάκ, γρονθοκόπησες τις Ελληνοκύπριες γυναίκες πάνω στον λόφο στη Λουρουτζίνα; Πρόσθεσες και εσύ τις κόκκινές σου γραμμές στην πράσινη γραμμή στο νησί. Είπες ότι, τα πήρα με αίμα και δεν τα δίνω στο τραπέζι. Εφηύρες τη «συνολική λύση». Και έθαψες σε αυτόν τον τάφο το Βαρώσι. Καυχήθηκες ότι «δεν έδωσα έστω και μια σπιθαμή εδάφους, δεν απέσυρα έστω και έναν στρατιώτη». Καταδίωξες όσους αντιτάχθηκαν σε όλα αυτά. Επιχείρησες να τους φιμώσεις. Παρακολούθησες τα τηλέφωνά τους. Τους έβαλες βόμβες. Τους πυροβόλησες. Τους έριξες στη φυλακή. Και τώρα έρχεσαι μπροστά μας και μας λες «εγώ θέλω τη λύση πιο πολύ απ’ όλους». Ποιος είσαι εσύ; Ένα κράτος που έκανε όνομα στον κόσμο η βαρβαρότητά του. Αφού ακόμα και στους δικούς σου ανθρώπους τάισες σκατά, στους δικούς μας θα ταΐσεις φαγητό;  Η ιστορία είναι μόνο ιστορία εγκλημάτων. Δεν έμεινε συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος που δεν τον φυλάκισες. Οι επιδόσεις σου στα ανθρώπινα δικαιώματα είναι χειρότερες ακόμα και από τις φυλές της Αφρικής. Ακόμα σαστίζω για το πώς σου έδωσαν τον τίτλο της εγγυήτριας δύναμης στην πατρίδα μας.  Μην ανησυχείς όμως. Ο Εγγλέζος δεν είναι κατώτερος από εσένα. Αλλά εκείνος κάνει τη δουλειά με λεπτότητα! Επιπλέον, δεν θεωρεί ότι οι διαμένοντες στο εξωτερικό είναι τόσο άνθρωποι όσο οι δικοί του πολίτες στη χώρα του. Εσύ ούτε αυτό δεν το έχεις. Ούτε τους δικούς σου πολίτες θεωρείς ανθρώπους. Λες ότι «δεν πεθαίνουν οι πεσόντες, δεν μοιράζεται η πατρίδα». Οι Κούρδοι είναι αποσχιστές επειδή ζήτησαν αυτονομία. Και πρέπει να δολοφονούνται. Ούτε έγκυες γυναίκες άφησες ούτε παιδιά. Όλους τους δολοφόνησες. Μυρίζεις αίμα και θάνατο. Από τις οθόνες στάζει αίμα, αναδύονται πτώματα.  Κοίτα πόσο υπάκουος είναι και ο ειρηνόφιλος Ελληνοκύπριος αδελφός μου! Κάνει ό,τι μπορεί να σε σέβεται. Μάλιστα κάνει τούμπες μπροστά σου για να συναντηθείς, να συνομιλήσεις μαζί του. Δεν βγαίνει κανείς από αυτούς να σε ρωτήσει το εξής: «Αφού η δική σου πατρίδα δεν μοιράζεται, η δική μου γιατί μοιράζεται;  Εσύ δεν δίνεις καν αυτονομία σε είκοσι εκατομμύρια Κούρδους, αλλά απαιτείς εγώ να μοιραστώ τα πάντα με εκατό χιλιάδες Τουρκοκύπριους. Βομβαρδίζεις τους Κούρδους που σκάβουν χαντάκια, ενώ στην Κύπρο χαράσσεις σύνορα και βάζεις τον στρατό σου από πάνω. Ιδρύεις κράτος. Περιμένεις από εμένα να δώσω στη μειονότητα στην Κύπρο περισσότερα δικαιώματα από αυτά που εσύ θεωρείς πως είναι πολλά για τους Κούρδους στην Τουρκία!» Να είσαι ευχαριστημένος που δεν σου τα λένε αυτά. Και εκτίμησε αυτήν την ευγένεια! Εσύ είσαι ουσιαστικά το χειρότερο παράδειγμα για τη λύση του προβλήματος στην Κύπρο. Διότι υποστηρίζεις την καταπίεση των μειονοτήτων. Είσαι ρατσιστής. Κοίτα, είμαστε και εμείς μειονότητα στην Κύπρο. Το ένα τέταρτο του πληθυσμού. Εσύ είσαι αυτός που άναψε το πράσινο φως για να μην μας αναγνωριστούν ίσα δικαιώματα με την πλειονότητα. Εσύ είσαι που διατάζεις να συνθλιβούν οι μειονότητες. Εσύ είσαι που κάνεις Τούρκους με τη βία όσους δεν είναι Τούρκοι.  Να είμαστε ευχαριστημένοι με το χάλι μας; Να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς επειδή οι Ελληνοκύπριοι φανατικοί δεν μας έκαναν αυτά που εσύ έκανες εκεί και δεν μας ανάγκασαν να γίνουμε Έλληνες; Αν θες να μας κάνεις ένα καλό μετά από 41 χρόνια, σήκω και φύγε από πάνω από το κεφάλι μας! Και μην ανησυχείς. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας… Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ»

Οι Πληβείοι και οι Πατρίκιοι Ενός Κράτους Δικαίου

      Όπως προκύπτει από την εγκύκλιο του νόμου 4354/2015, άρθρο 9, παρ. 6 και 7, οι μετακλητοί υπάλληλοι, στα γραφεία των Υπουργών και Υφυπουργών, τυγχάνουν ειδικής ευνοϊκής μεταχείρισης σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Δημοσίους υπαλλήλους. 

     Ειδικότερα, με βάση τις διατάξεις του νόμου:
    
    1.  Οι διευθυντές των πολιτικών γραφείων των Υπουργών και των υφυπουργών κατατάσσονται στο καταληκτικό (στο υψηλότερο) μισθολογικό κλιμάκιο της κατηγορίας Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΠΕ), δηλαδή στο Μ.Κ. 19, στο οποίο αντιστοιχεί βασικός μισθός 2.154 ευρώ. Για να φθάσει ένας απλός υπάλληλος σ’ αυτό το μισθολογικό κλιμάκιο χρειάζεται να έχει προϋπηρεσία ΜΟΝΟ 38 ετών!
  
   2.  Οι ειδικοί σύμβουλοι των Γενικών Γραμματειών του πρωθυπουργού και των Υπουργείων, της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού, των λοιπών μελών της κυβέρνησης, των υφυπουργών, των γενικών, αναπληρωτών γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων, καθώς και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, κατατάσσονται ως εξής: 
      α.  Οι κάτοχοι διδακτορικού τίτλου σπουδών ή οι απόφοιτοι της ΕΣΔΔΑ κατατάσσονται στο Μ.Κ. 17 της κατηγορίας τους. Για τους  υπαλλήλους που ανήκουν στην κατηγορία των "πληβείων" απαιτούνται ΜΟΝΟ 34 έτη υπηρεσίας! 
Αυτό σημαίνει ότι όσοι υπάγονται στην κατηγορία ΠΕ δικαιούνται αμέσως βασικό μισθό 2.036 ευρώ, ενώ όσοι υπάγονται στην κατηγορία ΤΕ δικαιούνται βασικό μισθό 1.917 
ευρώ! 
    β.  Οι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών κατατάσσονται στο Μ.Κ. 15 της κατηγορίας τους, που απαιτεί ΜΟΝΟ 30 χρόνια προϋπηρεσίας από τους… "πληβείους" υπαλλήλους! 
Αυτό σημαίνει ότι όσοι υπάγονται στην κατηγορία ΠΕ δικαιούνται αμέσως βασικό μισθό 1.918 ευρώ, ενώ όσοι υπάγονται στην κατηγορία ΤΕ δικαιούνται βασικό μισθό 1.807 ευρώ!
   γ.   Οι λοιποί ειδικοί σύμβουλοι κατατάσσονται στο Μ.Κ. 13 της κατηγορίας τους, όπου για να φθάσει ένας απλός πληβείος  υπάλληλος χρειάζεται  ΜΟΝΟ 26 χρόνια προϋπηρεσίας και όπου αντιστοιχεί βασικός μισθός 1.800 ευρώ για τους ΠΕ και 1.697 ευρώ για τους ΤΕ.

   3.  Οι ειδικοί συνεργάτες των Γενικών Γραμματειών του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, των λοιπών μελών της κυβέρνησης, των υφυπουργών, των γενικών, αναπληρωτών γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων, καθώς και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, κατατάσσονται ως εξής: 
      α.  Οι κάτοχοι διδακτορικού τίτλου σπουδών ή οι απόφοιτοι της ΕΣΔΔΑ στο Μ.Κ. 15 της κατηγορίας τους (ΠΕ 1.918 ευρώ, ΤΕ 1.807 ευρώ). 
      β.  Οι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στο Μ.Κ. 13 της κατηγορίας τους (ΠΕ 1.800 ευρώ, ΤΕ 1.697 ευρώ). 
     γ.  Οι κάτοχοι πτυχίου ανώτερης ή ανώτατης εκπαίδευσης στο Μ.Κ. 11 της κατηγορίας τους (ΠΕ 1.682 ευρώ, ΤΕ 1.587 ευρώ). 
     δ.  Οι λοιποί κατατάσσονται στο Μ.Κ. 13 της κατηγορίας στην οποία ανήκουν (ΔΕ 1.578 ευρώ). 

    4.  Οι μηνιαίες αποδοχές των προϊσταμένων των ειδικών γραφείων της Γενικής Γραμματείας πρωθυπουργού, της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης και της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού είναι ίσες με αυτές των υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων 1ου βαθμού. 
Δηλαδή ο βασικός μισθός τους ορίζεται στο ποσό των 1.960 ευρώ μηνιαίως, ενώ παράλληλα δικαιούνται και επίδομα θέσης ευθύνης 600 ευρώ! Το σύνολο των μηνιαίων αποδοχών τους φθάνει ΜΟΝΟ στο ποσό των 2.460 ευρώ.

   5.  Κάπως έτσι πίστευαν και πιστεύουν οι Κυβερνώντες, ότι εφαρμόζουν πιστά το το κεφάλαιο 4.5.2.του Συντάγματος που αναγράφει :Κράτος δικαίου είναι το κράτος, στο οποίο οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να ασκούν την εξουσία με βάση κανόνες δικαίου. Αποτρέπεται έτσι το ενδεχόμενο της αυθαίρετης άσκησης εξουσίας σε βάρος των πολιτών. 
Κάπως έτσι δημιούργησαν τις κατάφωρες αδικίες, κατατάσσοντας τους Δημόσιους υπαλλήλους σε "πληβείους και πατρίκιους".
Κάπως έτσι ερμηνεύουν ότι πρέπει να ασκούν την εξουσία με κανόνες δικαίου.  
Κάπως έτσι πιστεύουν ότι αποτρέπουν την αυθαίρετη άσκηση εξουσίας σε βάρος των πολιτών.  
Κάπως έτσι κατέστρεψαν την Ελλάδα.

Διαβάστε την  εγκύκλιο 

"Και στης Μαρίας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια…"

       


   "Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια  και στης Μαρίτσας την ποδιά σφάζονται παλληκάρια,Μαρίτσα Πενταγιώτισσα, μωρή δασκαλοπούλα, εσύ τα ’καμες ούλα!".

   Το παραπάνω θρυλικό δημοτικό τραγούδι, συνεχίζει να παρουσιάζει με παραστατικό τρόπο, την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της Ελλάδος, όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις, εύρισκαν τρόπους να διορίζουν στο Δημόσιο μαζί με τις συμπλέουσες αντιπολιτεύσεις, (ΜΟΝΟ στα θέματα των διορισμών, παραβαίνουν τις αρχές και τις αξίες τους!!) τα "δικά τους καλά και προσοντούχα παιδιά" για την δημιουργία κομματικών στρατών. 

   Φαίνεται πως η σημερινή Κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πιστά, αυτό που έπρατταν οι προκάτοχοί τους, δηλαδή να εφαρμόζει πιστά την αρχή της αναλογικότητας, όπου η χρηστή διοίκηση,η νομιμότητα, και πάνω απ΄όλα το κομματικό συμφέρον,επιβάλλει πως οι διορισμοί στο Δημόσιο θα πρέπει να γίνονται μετά από συζητήσεις για το κανονικό μοίρασμα της "πίτας" των διορισμών!!

   Για το λόγο αυτό, σύσσωμη η αντιπολίτευση εξαπέλυσε, "πυρ ομαδόν" κατά της Κυβέρνησης, καθόσον διαπίστωσε δεν εφαρμόζεται ο άγραφος νόμος της Βουλής, που φέρει τον τίτλο, "Η συμφωνία των κομματικών συμφερόντων" απειλώντας ότι, αυτό αποτελεί σοβαρή αιτία "πολέμου", επειδή μειώθηκαν τα κυριαρχικά της δικαιώματα στη μοιρασιά της "πίτας" των διορισμών!