ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ !!!!!!!!!!!

πηγη: ΟΛΥΜΠΙΑ

TAΣΟΣ ΙΣΑΑΚ – ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ – 1996 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ

ΕΧΕΤΕ ΛΟΓΙΑ ?

ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΥΡΩ ΑΝΑΝ ΜΕΣΩ ΣΑΜΑΡΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ … ??

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ !

΄Υψωσαν την Ελληνική σημαία στην Λαδόξερα και συνελήφθησαν απο το λιμενικό!!!

πηγη: ΟΛΥΜΠΙΑ

Ύψωσαν την Ελληνική σημαία στη Λαδόξερα και συνελήφθησαν από το λιμενικό‼!

Όλα αυτά στη βραχονησίδα Λαδόξερα ή Ζουράφα, ανοικτά της Σαμοθράκης… (ανατολικά της Θάσου, νότια της Αλεξανδρουπόλεως).
Πήγαν να κάνουν κάτι αυτονόητο για πολλούς κι όμως βρήκαν το μπελά τους. Ήταν γύρω στις 6 το απόγευμα
της περασμένης Δευτέρας, όταν δύο Αλεξανδρουπολίτες προσέγγισαν με βάρκα την περιοχή της Λαδόξερας ανοιχτά της Σαμοθράκης με
σκοπό να υψώσουν την Ελληνική Σημαία. Τελικά όμως δεν τα κατάφεραν, η σημαία δεν κυματίζει. Μόλις ύψωσαν τη σημαία άντρες του Λιμενικού έσπευσαν και αφού την κατέβασαν, οδήγησαν τους δύο άντρες στη λιμενική αρχή της Σαμοθράκης προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις, όπου και μετά από αρκετές ώρες αφέθηκαν ελεύθεροι. Η ιστορία έληξε, ωστόσο γεννώνται αρκετά ερωτήματα. Οι δύο αυτοί άνθρωποι από πατριωτικό αίσθημα θέλησαν να τοποθετήσουν την Ελληνική Σημαία σε μια ελληνική βραχονησίδα.
- Δε θα έπρεπε να ανεμίζει η ελληνική σημαία στην ελληνική Λαδόξερα;
- Τόσοι και τόσοι από την τουρκική πλευρά προσεγγίζουν κατά καιρούς την Λαδόξερα. Συνελήφθη ή προσήχθη ποτέ κανένας;
- Χρειάζεται ειδική άδεια για να προσεγγίσει κάποιος την Λαδόξερα;
http://www.gatzoli.gr/2013/08/blog-post_7928.html

ΑΠΛΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ.!!!!!!!

πηγη: ΟΛΥΜΠΙΑ

Σαν σήμερα 10 AYΓOYΣTOY 1948 και 1997
Από τον Γιώργο Δ.
“Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ”
10 AYΓOYΣTOY 1948(Συμμοριτοπόλεμος) Τιμή φύλλου δρχ . 500
Λονδίνον (Tου απεσταλμένου μας Aθ. E. Σέμπου).
Στην 14η Oλυμπιάδα τέσσερα Ελληνόπουλα με ροζιασμένα τα χέρια από την βιοπάλη και ταπρόσωπα πρόωρα ρυτιδιασμένα, διεκδικούν μόνα, χωρίς κανέναν άλλον Έλληνα θεατήν εκτός από τους ένα ή δύο συνοδούς των, την νίκη από τους ισχυρούς –των σπορ– της γης στους αγώνας ελληνορωμαϊκής πάλης (…) Είναι σωστός σπαραγμός να βλέπει κανείς τόσο ζωντανά ενσαρκωμένη στα κορμιά των παιδιών αυτών την στέρηση, την κακουχία,τηνψυχική ταλαιπωρία του ελληνικού λαού. (O Mπίρης, ο Γρύλος, ο Kαμπαφλής, ο Πετμεζάς).
Πρέπει να αποκαλυφθούμε μπροστά στα απλά αυτά παιδιά, που εχάρισαν στην Πατρίδα ώς τώρα τέσσαρες νίκες. Δεν ξεφεύγει ούτε στιγμή από τα αυτιά μας η φωνή του Πετμεζά (6ος Ολυμπιονίκης) όταν ο Mπίρης επάλευε με τον Τούρκο Kαγιά και τον Άγγλο Iρβιν:
«Πρόσεχε, Νίκο ! Γύρισέ τον! Για την Ελλάδα μας!»
Υπό του Δημάρχου κ. I. Πιτσίκα, ως προέδρου της επιτροπής πολιτικής επιστρατεύσεως Αθηνών, ανεκοινώθη ότι ήρχισεν η διανομή των βοηθημάτων είς τας απόρους οικογενείας των μαχομένων ανδρών των ενόπλων μας δυνάμεων διά τον μήνα Iούλιον. Aι άποροι οικογένειαι διά τον μήνα Iούλιον ανήλθον εις τον αριθμόν 6.224 έναντι 4.739 του μηνός Ιουνίου, αίτινες επεδοτήθησαν. Διά δε τον μήνα Aύγουστον προβλέπεται και περαιτέρω αύξησις του αριθμού τούτου λόγω της γενομένης νεωτέρας προσκλήσεως ανδρών υπό τα όπλα.

Διαφήμιση: Tο κομψό ντύσιμο για κάθε γυναίκα απαιτεί και κομψά μεταξωτά εσώρουχα. «Aλμα», Kαπνικαρέας 4.

Eπιλ γή: MIXAΛHΣ KATΣIΓEPAΣ

“Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ”
10 AYΓOYΣTOY 1997(Σημίτης) Τιμή φύλλου δρχ . 200

Διαβάστε σε μια σελίδα.-ΦΩΤΟ

-Άλμα εις ύψος βουλευτικών αποζημιώσεων, δολαρίου, προκλήσεων
* Η βουλευτική αποζημίωση ανεβαίνει από περίπου 800.000 δρχ. σε 1.400.000, ποσό που μπορεί να φθάνει και τα 2.000.000 αν προστεθούν τα διάφορα επιδόματα…. και φαίνεται να εξασφαλίζουν αναδρομικά συνολικού ύψους 1,3 δις. δρχ. έναντι παλαιότερης μισθολογικής εξίσωσης με τούς **γιατρούς του ΕΣΥ, ενώ αναδρομικά προκύπτουν και στην παρούσα μισθολογική εξίσωση με τους δικαστικούς.

-Γιάννης κερνάει …Γιάννης πίνει(Βουλή).

-Οι συνήθεις προκλήσεις(Τουρκία).

-Γιατί ο ταύρος σνομπάρει τις κλωνοποιημένες….(Σκίτσο)

Σχόλια.
*Μονά ζυγά δικά τους, κατά το Γιάννης κερνάει ….Γιάννης πίνει ….και μετά κάποιοι μας λένε, ότι “μαζί τα φάγαμε” !
**Τώρα που έπεσαν οι μισθοί των γιατρών γιατί δεν ζητάνε εξίσωση;

ΠΡΙΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ

Πηγή: Defencenet.gr (εδώ)

 Ο τουρκικός δόλος της εκεχειρίας 

Οι Τούρκοι είχαν συγκεκριμένα σχέδια και επιδίωκαν να τα επιβάλουν διά πυρός και σιδήρου, αλλά και με δολιότητα. Προσποιούνταν ότι ήταν έτοιμοι να καθίσουν στο τραπέζι των συνομιλιών, αφού είχε συμφωνηθεί εκεχειρία, ωστόσο στην πραγματικότητα προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο, για να μεταφέρουν ενισχύσεις, να εδραιώσουν τις θέσεις τους σε στρατηγικά σημεία. Προετοίμαζαν επισταμένα την εφαρμογή του σχεδίου Αττίλας 2, τη δεύτερη φάση της εισβολής στην Κύπρο.

 

Η κατάσταση αντικατοπτριζόταν από τα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα: «Οι Τούρκοι επεξέτειναν τας προκλήσεις των. Κόλασις πυρός εις Λευκωσίαν. Επί ώρας έβαλλον διά βαρέων όπλων κατά των Ελλήνων. Πυρκαϊαί εις ‘πράσινην’», έγραφε ο «Φιλελεύθερος» στις 9 Αυγούστου 1974.

 

Η διάσκεψη της Γενεύης, υπό την αιγί- δα του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Κουρτ Βαλντχάιμ, επα- ναλήφθηκε στις 8 Αυγούστου 1974 και δύο μέρες αργότερα, συνεχίστηκε με τη συμμετοχή των Γλαύκου Κληρίδη και Ραούφ Ντενκτάς. Η Τουρκία ακολουθούσε αδιάλλακτη τακτική στις διαπραγματεύσεις και είχε τον σκοπό της. Συνέχιζε να καταλαμβάνει στρατηγικές θέσεις και να ενισχύει τα στρατεύματά της για να καταλάβει διά της βίας τα εδάφη για τα οποία είχε βλέψεις.

 

«Ενώ ο κ. Κληρίδης προσπαθεί να διασώσει το ενιαίον κράτος. Αυτόνομον τουρκικόν κράτος επιδιώκει ο Ντενκτάς. Δια να μετακινήση εκεί τους Τούρκους», σύμφωνα με τον «Φιλελεύθερο» στις 10 Αυγούστου 1974. Ο Γλ. Κληρίδης είχε ζητήσει την αποκατάσταση του Συντάγματος, ενώ ο Ραούφ Ντενκτάς είχε ζητήσει λύση διοικητικής και γεωγραφικής διαίρεσης της Κύπρου, δηλαδή καθαρή διχοτόμηση. Στις 12 Αυγούστου 1974 οι δύο πλευρές αντάλλαξαν σχέδια για λύση του Κυπριακού.

 

Το σχέδιο του Γλαύκου Κληρίδη προέβλεπε διατήρηση του δικοινοτικού χαρακτήρα της συνταγματικής τάξης, κατανομή εξουσιών μεταξύ κεντρικής κυβέρνησης και αυτόνομων κοινοτικών διοικήσεων, διατήρηση του προεδρικού συστήματος, καθορισμό περιοχών στις οποίες η ελληνική και τουρκική κοινοτική διοίκηση θα εί- χαν αρμοδιότητα. Το σχέδιο του Ραούφ Ντενκτάς ήταν απροκάλυπτα διχοτομικό, αφού προνοούσε τη δημιουργία δύο ομόσπονδων κρατών, με απόλυτο έλεγχο και αυτονομία μέσα στα γεωγραφικά τους όρια, παραχώρηση του 34% του κυπριακού εδάφους, του βόρειου τμήματος του νησιού για το τουρκοκυπριακό κράτος.

 

 Η κυπριακή αντιπροσωπεία, την οποία αποτελούσαν οι Γλαύκος Κληρίδης, Τάσσος Παπαδόπουλος, Μιχαλάκης Τριανταφυλλίδης και Πόλυς Πολυβίου, απέρρι- ψαν το σχέδιο Ντενκτάς. Αυτές οι εξελίξεις καταγράφηκαν στον «Φιλελεύθερο» την Τρίτη, 13 Αυγούστου 1974. Η εφημερίδα είχε πρωτοσέλιδο τίτ- λο: «Ουδεμία πρόοδος εις Γενεύην. Ο κ. Κληρίδης απέρριψε Τουρκικάς αντιπροτάσεις. Η φόρμουλα του κ. Κάλλαχαν».

 

Το σχέδιο Γκιουνές και το ναυάγιο των συνομιλιών

 

Στην πρώτη σελίδα του «Φι- λελεθεύρου» δημοσιευόταν και φωτογραφία από την περιοχή «Πέντε Μίλι», στην οποία καταγράφηκε η μεταφορά ενισχύσεων με πλοία. Στη λεζάντα η εφημερίδα ανέφερε: «Ο γραφικός μικρός κόλπος στο “Πέντε Μίλι” Κερύνειας και η ξανθή αμμουδιά κατακλύζονται ως άλλοτε χιλιάδες κολυμβητές. Σήμερα, ως δυκνείει η φωτογραφία, η ωραία παραλία έγινε υπαίθριο  οπλοστάσιο. Μεγάλα επιβατικά σκάφη του Τουρκικού στρατού πηγαινοερχόνται καθημερινά και αποβιβάζουν τεθωρακισμένα και παντός είδους πυρομαχικά

 

Σχέδιο υπέβαλε στην  διάσκεψη της Γενεύης Υπουργός Εξωτερικών, Γκιουνές, το οποίο παρουσίασε ως τουρκική «παραχώρηση» για την εξεύρεση λύσης. Με βάση το σχέδιο Γκιουνές η συνολική έκταση του τουρκοκυπριακού κράτους θα ήταν 34%, αλλά αυτό θα κατανεμόταν σε μια μεγάλη συμπαγή τουρκοκυπριακή ζώνη και σε έξι άλλες περιοχές. Ο Γκιουνές υπέβαλε το σχέδιό του τελεσι- γραφικά, αξίωσε απάντηση εδώ και τώρα, απορρίπτοντας εισήγηση του Υπουργού Εξωτερικών, Γεώργιου Μαύρου, για διακοπή 24 ή 36 ωρών για να διαβουλευθεί με την κυβέρνησή του. 

 

Εισήγηση του Γλαύκου Κληρίδη για διακοπή 48 ωρών, ώστε να συζητήσει το σχέδιο Γκιουνές στην Κύπρο, απορρίφθηκε επίσης. Ο Γκιουνές είχε έμμεση υποστήριξη και από τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσιντζερ, ο οποίος διαμήνυσε μέσω του Βρετανού Υπουργού Εξωτερικών, Τζέιμς Κάλαχαν, ότι οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να κάνουν οτιδήποτε για να παρεμποδίσουν περαιτέρω προέλαση των τουρκικών στρατευμάτων.

 

Ο Γεώργιος Μαύρος σχολίασε ότι για την Κύπρο θα ήταν προτιμότερο να εμπλακεί σε έναν καταστροφικό πόλεμο, παρά να αποδεχτεί ένα τέτοιο σχέδιο. Στις 14 Αυγούστου 1974, το πρωί που τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν εκ νέου τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ο «Φιλελεύθερος» πρόλαβε να εκτυπωθεί, καταγράφοντας τις εξελίξεις της προηγούμενης μέρας. Ο πρωτοσέλιδος τίτλος ήταν: «Ζητούντες καντόνια και το 33% της Κύπρου. Οι Τούρκοι απαιτούν εκβιαστικώς συμφωνίαν επί σχεδίου των. 

 

Διά δύο ομοσπονδιακά κράτη εις Κύπρον». Δεν ήταν κάτι τέτοιο στις προθέσεις της Τουρκίας. Δεν ήταν κάτι τέτοιο στις προθέσεις της Τουρκίας. Ο Γκιουνές ενημερώθηκε ότι τα τουρκικά στρατεύματα ήταν έτοιμα να εξαπολύσουν επίθεση εναντίον των ανυπεράσπιστων πόλεων,της Αμμοχώστου, της Μόρφου κ.λπ., γι’ αυτό και οδήγησε τη διάσκεψη της Γενεύης σε ναυάγιο

τις πρωινές ώρες της 14ης Αυγούστου.

 

Προφητική διακήρυξη Αμμοχωστιανών ΠΟΙΟΣ να τους το έλεγε...

 

Αμμοχωστιανοί σε διακήρυξή τους υποδείκνυναν ότι «επιβάλλεται η συναδέλφωσις όλων χάριν της εθνικής επιβιώσεως της Κύπρου». Η διακήρυξή τους δημοσιεύτηκε στον «Φιλελεύθερο» στις 14 Αυ- γούστου 1974. Την ίδια μέρα τα τουρκι- κά στρατεύματα προέλασαν προς την Αμμόχωστο. Και ήταν τόσο σημαντικό το μήνυμα που ήθελαν να δώσουν: «Κρίνεται ορθό όπως χωρίς θόρυβον και πρόκλησιν κάθε ορθοφρονών πολί- της προσπαθεί και εργάζεται διά να πείση όσο μπορεί περισσοτέρους περί της ανάγκης της συμπνοίας όλων μας». Τη διακήρυξη υπέγραφαν, ανάμεσα σ’ άλλους, οι Παναγιώτης Τουμαζής, Πρόδρομος Παπαβασιλείου, δρ Χριστάκης Μιχαηλίδης, Σταύρος Πισσαρίδης, Φάνος Επιφανίου, Κωνσταντίνος Λόρ- δος, Αδάμος Αδαμίδης, Άκης Λόρδος, Τάκης Κυριακίδης, Γεώργιος Βραχίμης, Νίκος Αγγελίδης, Αλέξης Γαλανός, Ανδρέας Βασιλείου, Μελής Λαμπρίας, Κλαίρη Αγγελίδου, Ανδρέας Μάτσης κ.ά. 

 

Το τι θα επακολουθούσε μπορούσε κανείς να το φανταστεί, «μετά τας δυσχερείας στην Γενεύην. Εις συναγερμόν η Ουνφικύπ. Εκινήθη και πάλιν ο μηχανισμός εκκενώσεως των ξένων». Τη δύναμη της Ουνφικύπ αποτελούσαν 4.400 άνδρες, από τους οποίος οι 1.408 ήταν Βρετανοί, οι 948 Καναδοί, οι 520 Αυστριακοί, οι436 Δανοί, οι 620 Φινλανδοί και οι 508 Σουηδοί. Σε επιφυλακή τέθηκαν και οι βρετανικές Βάσεις

philenews.com

 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η λεηλασία της βασιλεύουσας απο τους Φράγκους

Πηγή: Defencenet.gr (εδώ)

Η καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη παρουσιάζει τον απολογισμό της δραματικής απογύμνωσης της Κωνσταντινούπολης από τους θησαυρούς της, και την καταστροφή της Πόλης από τους Σταυροφόρους το 1204. Τα τέσσερα επιχρυσωμένα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης κοσμούν σήμερα μετά το πλιάτσικο την εκκλησία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία 

«...Έβλεπε κανείς όχι μόνον τις ιερές εικόνες του Χριστού να θραύονται με αξίνες και να ρίπτονται στο χώμα και τα στολίδια τους να αποσπώνται χωρίς φειδώ και προσοχή και να ρίχνονται στη φωτιά, αλλά και τα σεπτά και πανάγια σκεύη να αρπάζονται με θράσος από τους ναούς, να ρίχνονται στη φωτιά και να παρέχονται στα εχθρικά στρατεύματα ως απλός άργυρος και χρυσός».

 

Αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων της λεηλασίας της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, ο Νικήτας Χωνιάτης, ιστορικός της αλώσεως της πόλης, περιγράφει με λεπτομέρεια τις δραματικές σκηνές της απογύμνωσης της Βασιλεύουσας από τους θησαυρούς της.  

Μιλάει για όσα χάθηκαν διά παντός αλλά και για εκείνα που όδευσαν προς τη Δύση. Για τα χρυσά «βαρυτάλαντα» έπιπλα και τις αργυρές λυχνίες της Αγίας Σοφίας που μετατράπηκαν σε άμορφη μάζα από τη φωτιά μαζί με την ολόχρυση και στολισμένη με πολύτιμες πέτρες Αγία Τράπεζα που τεμαχίστηκε και διανεμήθηκε στους λαφυραγωγούς. Αλλά και για εκείνα - ιερά λείψανα και θρησκευτικοί θησαυροί, καθώς και έργα τέχνης - τα οποία μετά τη διανομή της λείας έφθασαν στη Βενετία, στη Γαλλία, στη Γερμανία. 

 

Στο όνομα του Πάπα 

Οκτακόσια εννέα  χρόνια εφέτος από εκείνη τη 13η Απριλίου του 1204, όταν οι Φράγκοι και Φλαμανδοί στην πλειονότητά τους, αλλά και Γερμανοί, Λομβαρδοί, Tοσκάνoι και φυσικά Βενετοί που αποτελούσαν το σώμα της Δ΄ Σταυροφορίας κατελάμβαναν και λεηλατούσαν την Κωνσταντινούπολη, στο όνομα του Πάπα Ιννοκέντιου Γ΄ και σε παρέκκλιση της πορείας τους προς τους Αγίους Τόπους, επωφελούμενοι από τις εσωτερικές διαμάχες και τις δυναστικές έριδες στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. 

Η Δ΄ Σταυροφορία υπήρξε καταλυτική για τη μετέπειτα εξέλιξη της ιστορίας αλλά πέρα από τις πολιτικές συνέπειές της, που θα μετρούνταν για αιώνες, οι πολιτιστικές εξακολουθούν να υφίστανται και σήμερα, εδραιωμένες προ πολλού από το δίκαιο του κατακτητή. «Η Κωνσταντινούπολη άδειασε από κάθε πλούτο δημόσιο, ιδιωτικό και εκκλησιαστικό» λέει η επίκουρη καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη. Η δική της επιστημονική αναφορά στη «Λεηλασία και μεταφορά κινητών και πολιτισμικών αγαθών στη Δύση», προϊόν έρευνας στο θέμα, αποτελεί μια συνοπτική πλην πλήρη καταγραφή όχι μόνο των σπουδαιότερων έργων τέχνης και κειμηλίων, που άλλα καταστράφηκαν και τα περισσότερα έγιναν λεία των Σταυροφόρων-κατακτητών, αλλά κυρίως των συνθηκών κάτω από τις οποίες έγινε η διαρπαγή τους, με τις μαρτυρίες των ιστορικών της εποχής και των πρωταγωνιστών των γεγονότων. 

 

Έργα τέχνης στην πυρά 

 

Τα τέσσερα επιχρυσωμένα άλογα του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης, τμήμα του μεριδίου από τα λάφυρα που έλαβαν οι Βενετοί και κοσμούν σήμερα την εκκλησία του Αγίου Μάρκου, είναι τα μόνα που διασώθηκαν από τη φωτιά όπου είχαν παραδοθεί για λιώσιμο τα περίφημα γλυπτά συμπλέγματα του Ιπποδρόμου. (Τα άλογα, τα οποία έσερναν ένα τέθριππο άρμα, έχουν ταυτιστεί με το τέθριππο του Ηλίου του Λυσίππου, το οποίο οι Ρόδιοι είχαν αναθέσει στους Δελφούς για τη νίκη τους επί του Δημητρίου Πολιορκητού το 305 π.X.) Ένα ρουμπίνι που «μπορούσε να φωτίσει ολόκληρο το παλάτι με την κοκκινωπή λάμψη του», όπως περιγράφεται, πολύτιμο πετράδι, το οποίο ταυτίζεται πιθανότατα με αυτό που κατά τη μαρτυρία του Ιωάννη Κίνναμου φορούσε ο Μανουήλ Κομνηνός όταν το 1159 υποδεχόταν στην Κωνσταντινούπολη τον τούρκο σουλτάνο Κιλίτζ Αρσλάν, έφθασε ως δώρο στον Φίλιππο-Αύγουστο της Γαλλίας (μαζί με λείψανα του Αγίου Φιλίππου, έναν σταυρό εξαιρετικής τέχνης και δύο αυτοκρατορικά ενδύματα) από τον Βαλδουίνο B΄ της Φλάνδρας. 

Ακόμη, «Τα πολυτιμότερα κειμήλια του θρόνου, μεταξύ των οποίων τον Ακάνθινο Στέφανο, τον Τίμιο Σταυρό, τη Λόγχη και το Σπόγγο, τα εξαγόρασε ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής από τους Βενετούς στους οποίους τα είχε παραχωρήσει ο Βαλδουίνος B΄ ως ενέχυρο» αναφέρει η κυρία Αθηνά Κόλια-Δερμιτζάκη. 

Η αρπαγή συνεχίζεται 

 

«Από τότε που χτίσθηκε ο κόσμος δεν πάρθηκαν τόσα λάφυρα από μία και μόνο πόλη» κατέλειπε ο Γοδεφρείδος ο μαρεσάλης της Καμπανίας. Αν και η μετακίνηση έργων τέχνης και γενικότερα πολιτιστικών αγαθών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας εξακολούθησε καθ' όλη τη διάρκεια της Λατινικής Αυτοκρατορίας στην Κωνσταντινούπολη, ως το 1261 δηλαδή, όπως επισημαίνει η ερευνήτρια. Για να προσθέσει επίσης μία ακόμη παρατήρηση σχετικά με τα κριτήρια που οδήγησαν ειδικά τους Βενετούς στην επιλογή συγκεκριμένων λαφύρων: «Οι Βενετοί επεδίωξαν να κάνουν μια προπαγανδιστική χρήση των λαφύρων» λέει. «Περνώντας στα δικά τους χέρια τα θρησκευτικά κειμήλια, τα οποία εξέφραζαν την απορρέουσα από τη θεία πρόνοια ισχύ των βασιλέων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ιδιότητά τους ως επικεφαλής του χριστιανικού κόσμου, ήταν σαν να ήθελαν να εμφανιστούν ως διάδοχοί της, καλλιεργώντας την ιδέα της μεταφοράς της δικαιοδοσίας και του μεγαλείου της στη Βενετική Δημοκρατία, και δικαιολογώντας όμως την κατοχή των εδαφών του Βυζαντίου ως αποτέλεσμα της θείας βούλησης» συμπληρώνει. 

Παρόμοια τάση, αν και σε μικρότερο βαθμό, επέδειξαν και οι Φράγκοι ηγεμόνες, με τον Λουδοβίκο τον Ευσεβή να συγκεντρώνει τα 22 ιερότερα λείψανα της χριστιανοσύνης, τα οποία ως την άλωση ανήκαν στον βυζαντινό αυτοκράτορα και φυλάσσονταν στους χώρους του ιερού παλατίου. 

Τεράστια απώλεια για την τέχνη 

 

Η διανομή των γαιών και των λαφύρων, η partitio Romaniae, είχε αποφασιστεί από τους ηγέτες των Σταυροφόρων και των Βενετών πριν από την τελική επίθεση, τον Μάρτιο του 1204. Και άλλωστε η λεηλασία του πλούτου της Κωνσταντινούπολης είχε αρχίσει πολύ πριν από τις 13 Απριλίου ενώ διήρκεσε και μήνες αργότερα. Στην καταστροφή της πόλης συνέβαλαν πολύ και οι τρεις μεγάλες πυρκαϊές που οφείλονταν σε εμπρησμό, ενώ τεράστια απώλεια για την τέχνη ήταν η καταστροφή σημαντικού αριθμού χάλκινων αγαλμάτων και συμπλεγμάτων, τα οποία οι νέοι κύριοι της Αυτοκρατορίας τεμάχισαν και έλιωσαν για να τα μετατρέψουν σε νομίσματα. Χάρη στον Νικήτα Χωνιάτη και πάλι, γίνονται γνωστά 18 τέτοια έργα της κλασικής αρχαιότηταςτα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη για να την κοσμήσουν αλλά χάθηκαν για πάντα. Ανάμεσά τους η πολύχαλκος Ήρα (για τη μεταφορά της κεφαλής της και μόνο στο χυτήριο απαιτήθηκε άμαξα με τέσσερα βόδια), ο Πάρις που παρέδιδε το μήλο στην Αφροδίτη, ένας ανεμοδείκτης - το «Ανεμοδούλιον» - με γυναικεία μορφή στην κορυφή του και βάση στην οποία απεικονίζονταν γυμνοί Έρωτες και παραστάσεις από τη φύση, ο Ηρακλής, έργο που αποδίδεται στον Λύσιππο και βρισκόταν στον Ιππόδρομο, ο όνος με τον οδηγό του που είχε στήσει ο Ιούλιος Καίσαρ στο Άκτιο, αλλά και η ωραία Ελένη. Η αναφορά σε αυτά είναι άλλωστε ενδεικτική και μόνο. Σύμφωνα με ομολογία του Βιλλαρδουίνου, «τα λάφυρα ήταν τόσο πολλά που κανείς δεν ήξερε να πει πόσα, χρυσάφι και ασήμι και σκεύη και πολύτιμα πετράδια και μετάξια και γούνινα φορέματα από γκρίζο σκίουρο και από ερμίνα και όλα τα ακριβά πράγματα που βρέθηκαν ποτέ στη γη». 

Τη νύχτα της 12ης προς τη 13η, όταν γίνεται η τελική επίθεση των Σταυροφόρων, ο διαμελισμός της Αυτοκρατορίας θα είναι γεγονός. Και οι κατακτητές θα λάβουν ως δικαιούχοι τον αναλογούντα κλήρο, γράφοντας την αρχή του τέλους για τον Βυζαντινό κόσμο. 

 

Πηγή: Ελλήνων Παλιγγενσία

Ο ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ

Πηγή:  Defencenet.gr (εδώ)

Οι φιλοσοφικές αντιλήψεις του Μεγαλέξανδρου

Είναι γνωστό ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τον Αλέξανδρο, χρησιμοποιώντας σαν κυριότερες πηγές τον Πλούταρχο και τον Αρριανό.

 

Εχουν διατυπωθεί πολλές και διαφορετικές "ερμηνείες" για τη ζωή και το έργο του Αλέξανδρου.

 

Αυτές οι ερμηνείες, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση, τη θρησκευτική αντίληψη, την ψυχολογική και τη χρονική απόσταση του συγγραφέα, ποικίλουν σε τεράστιο βαθμό. Ετσι άλλοι τον θεοποιούν και άλλοι τον κατακρίνουν.

 

Σε αυτό το άρθρο θα τονίσουμε τις πράξεις και τα λόγια του Αλέξανδρου που αποδεικνύουν, ότι εκτός από ανίκητος Στρατηγός, τρομερός πολεμιστής και άξιος Βασιλιάς ήταν και ένας φιλόσοφος, πιο πολύ στην πράξη παρά στα λόγια.

 

Ο μαθητής του Πλάτωνα, Αριστοτέλης, αναλαμβάνει τη φιλοσοφική διαμόρφωση του 13χρονου Αλέξανδρου, στο Ιερό των Νυμφών, στην τοποθεσία Μίεζα, κοντά στα Στάγειρα, μαζί με μιά ομάδα νέων. Και όπως μας γράφει ο Πλούταρχος και ο Αρριανός: Φαίνεται ότι ο Αλέξανδρος δεν διδάχθηκε μόνο την Ηθική και την Πολιτική επιστήμη, αλλά και τις απόρρητες και βαθύτερες διδασκαλίες που οι άνδρες τις αποκαλούσαν ακροαματικές και εποπτικές και δεν τις διέδιδαν σε πολλούς.

 

Από τον Αριστοτέλη είναι που αποκτά γνώσεις Ιατρικής, έτσι ώστε να θεραπεύει τους φίλους του όταν αρρώσταιναν και να γράφει συνταγές για θεραπεία και δίαιτα. Ο Λυσίμαχος και ο Λεωνίδας είναι που σφυρηλάτησαν έναν ολιγαρκή και σκληραγωγημένο Αλέξανδρο, που είχε συνεχώς κάτω από το προσκεφάλι του την "Ιλιάδα" του Ομήρου.

 

Είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη στον Ελλαδικό χώρο οι πόλεις ήταν χωρισμένες μεταξύ τους και λειτουργούσαν αυτόνομα σαν μικρά κράτη. Αποτέλεσμα ήταν οι συνεχείς πόλεμοι μεταξύ των πόλεων. Μόνο κάτω από την απειλή κάποιας εχθρικής δύναμης, π.χ. των Περσών, ενώνονταν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο.

 

Ο Αλέξανδρος κατάφερε να ανακηρυχθεί σε ηλικία 20 χρονών Αρχηγός των Ελλήνων, πλην των Λακαιδεμονίων. Να ενώσει όλες τις Ελληνικές πόλεις κάτω από μία αρχή, μία εξουσία, έτσι ώστε το εκστρατευτικό σώμα που θα περνούσε τον Ελλήσποντο να αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ένα αρμονικό σώμα το οποίο θα είχε ένα κεφάλι, ένα μυαλό, τον Αλέξανδρο.

 

Στη συνέχεια κατάφερε να ενώσει όλους τους λαούς τους οποίους κατέκτησε κάτω από μία αρχή.

 

Και όπως γράφει ο Πλούταρχος: Δίδαξε τους Υρκανούς να κάνουν νόμιμους γάμους, τους Αραχωσίους να καλλιεργούν την γή των, τους Σογδιανούς έπεισε να τρέφουν και όχι να φονεύουν τους γέροντες γονείς των, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες των και να μην τις νυμφεύονται. Επεισε τους Ινδούς να λατρεύουν τους Θεούς της Ελλάδας, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς των αντί να τους τρώγουν.

 

Ετσι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να εξημερώσει την Ασία και να διαδώσει τον Ελληνικό πολιτισμό από τον Ελλήσποντο ώς την Ινδία. Κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτειακό σύστημα του Ζήνωνος, του Ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας.

 

Δηλαδή, να μην κατοικούν οι άνθρωποι κατά πόλεις χωρισμένες, με διαφορετικούς νόμους, αλλά να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι συμπολίτες ( αν και από διαφορετικά έθνη ) και πολίτες του ίδιου κράτους και να υπάρχει μία τάξη και ένα δίκαιο για όλους.

 

Αυτό ο Ζήνων το διατύπωσε σαν ένα όνειρο για επίτευξη, σαν μια διδασκαλία προς εφαρμογή, την Φιλοσοφική Πολιτεία. Ο Μέγας Αλέξανδρος το εφάρμοσε στην πράξη.

 

Δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Αριστοτέλη, να φέρεται στους Ελληνες σαν Βασιλιάς και στους υπόλοιπους σαν τύρρανος. Αλλά, θεωρώντας τον εαυτό του ως απεσταλμένο του θεού και ρυθμιστή εθνών, ένωσε όλους τους λαούς, με την πειθώ ή με τη βία και κατάφερε τη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικά ήθη και έθιμα, θρησκεία και νοοτροπία, έτσι ώστε να θεωρούν σαν συγγενείς τούς αγαθούς και τους κακούς σαν ξένους. Προωθούσε την αντίληψη ότι η διάκριση Ελληνας από βάρβαρο δεν στηρίζεται στα διαφορετικά ρούχα, στη διαφορετική καταγωγή και στα διαφορετικά έθιμα. Αλλά υποστήριζε ότι Ελληνας είναι ο ενάρετος, ενώ βάρβαρος είναι ο κάκιστος.

 

Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν θέλησε να καταλάβουν οι άνθρωποι πως οι διαφορές μεταξύ των λαών είναι τελείως επιφανειακές και πρέπει να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση στα διαφορετικά ήθη και έθιμα, στα διαφορετικά πιστεύω και όπως γράφει ο Πλούταρχος:

 

"Ο Αλέξανδρος πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι βασιλεύονται από το θεό γιατί η υπάρχουσα στον καθένα δύναμη "του άρχειν και εξουσιάζειν " είναι θεία. Οτι ο θεός είναι κοινός πατέρας όλων, αλλά κυρίως αναγνωρίζει σαν δικά του παδιά τους άριστους".

 

Ιδρυσε και θεμελίωσε περίπου 70 πόλεις, οι οποίες αποτέλεσαν κέντρα ανάπτυξης και διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού. Θαυμαστό παράδειγμα είναι η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μία πόλη που έμελλε να γίνει με την αρχική ώθηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου πνευματική μήτρα της Ελληνιστικής περιόδου.

 

Είδε σε "όνειρο" το σημείο όπου έπρεπε να χτιστεί η πόλη και έδωσε διαταγές να γίνουν τέτοια έργα τα οποία θα αποτελούσαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί και να γίνει μία πόλη αντάξια του Ιδρυτή της.

 

Δικαιολογημένα λοιπόν μπορεί να παρομοιαστεί με έναν Θησέα, Ιδρυτή της Αθήνας, με έναν Περσέα, Ιδρυτή των Μυκηνών, με τον Ρωμύλο και το Ρώμο, Ιδρυτές της Ρώμης.Ο Πλούταρχος γράφει: και διέταξε να χαράξουν το σχέδιο της πόλης προσαρμόζοντάς το στην τοποθεσία. Και επειδή δεν υπήρχε λευκό χώμα, πήραν αλεύρι και σχημάτισαν στη μαύρη γή μία κυκλική καμπύλη της οποίας την περιφέρεια όριζαν ευθείες βάσεις που, ξεκινώντας σαν από στρόγγυλο κράσπεδο και σχηματίζουν χλαμύδες και ίσες στο μέγεθος συνέπιπταν μεταξύ τους.

 

Ο τρόπος σχεδίασης και ορισμού του σημείου ίδρυσης της πόλης φανερώνει γνώσεις και εφαρμογή αντιλήψεων Ιδρυτή πόλης που συναντάμε μόνο σε ίδρυση Ναών ή Ιερών πόλεων.Εκεί δεν παίρνονται υπόψη μόνο γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά και οδηγίες που έχουν σχέση με την Ιερότητα του χώρου. Είναι γνωστό πως στην ακολουθία του Αλέξανδρου βρισκόταν πλήθος ανθρώπων του πνεύματος. Από τον μάντη Αρίστανδρο μέχρι τον γυμνόσοφο Κάλανο.

Ο Αλέξανδρος είχε μεγάλη εκτίμηση στους φιλοσόφους και τους συμπεριφερόταν ανάλογα.Ο

 

Ο Πλούταρχος γράφει σχετικά: "Είναι ίδιον ψυχής φιλοσόφου να αγαπά την σοφία και μάλιστα να θαυμάζει σοφούς άνδρας. Κανείς άλλος από τους Βασιλείς δεν έμοιασε τον Αλέξανδρο ως προς αυτό.

 

Είναι γνωστή η Αγάπη του για τον Αριστοτέλη και η εκτίμηση που είχε για τον μουσικό Ανάξαρχο. Στον Πύρρωνα τον Ηλείο, όταν τον είδε για πρώτη φορά, του έδωσε 10.000 χρυσά νομίσματα, στον Ξενοκράτη, μαθητή του Πλάτωνα, έστειλε 50 τάλαντα δώρο, τον Ονησίκριτο, μαθητή του Διογένη, διόρισε άρχοντα των κυβερνητών του στόλου.

 

Πλήθος άλλων προσφορών και δωρεών αποδεικνύουν όχι μόνο την γεναιόδωρη φύση του Μ.Αλέξανδρου γενικά, αλλά την γεναιοδωρία του ειδικά προς τους φιλόσοφους. Μιά γεναιοδωρία που πήγαζε από μιά ψυχή που έδινε περισότερη αξία στα πνευματικά αγαθά από ότι στα υλικά. Οταν ξεκίνησε την εκστρατεία για την Ασία δώρισε όλα τα υπάρχοντά του και κράτησε για τον εαυτό του μόνο " Ελπίδα"".

 

Μετά τη νίκη επί του Δαρείου και αφού ανακυρήχθηκε Βασιλιάς της Ασίας, ήρθαν στην κατοχή του στρατού τόσα πλούτη, που οι Μακεδόνες άρχισαν να ζούν μέσα στην πολυτέλεια. Αποτέλεσμα ήταν η μαλθακή ζωή των στρατιωτών και ιδιαίτερα των Αξιωματικών του Αλέξανδρου.

 

Αποφάσισε λοιπόν, λίγο πρίν την εκστρατεία για την Ινδία, να δωρίσει όλα τα πλεονάζοντα υλικά αγαθά και να κάψει όλα όσα του ήταν εμπόδιο για την εστρατεία.Το ίδιο έκαναν και οι Αξιωματικοί του αφού έβλεπαν το παράδειγμα ενός ανθρώπου που όχι μόνο τους έλεγε ποιό ήταν το σωστό, αλλά αυτός πρώτος το εφάρμοζε.Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η καθημερινή ζωή του.

 

Οταν δεν πολεμούσε, ακόμα και κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε πορεία, αυτός εκπαιδευόταν στα όπλα, ανεβοκατέβαινε από άρματα και άλογα, πήγαινε κυνήγι και γενικά βρισκόταν σε μιά διαρκή εγρήγορση. Κάτι που συνέβαινε και κατά τη διάρκεια της μάχης. 

 

Στο Γρανικό ένα σπαθί, κόβοντας την περικεφαλαία του, έφτασε μέχρι το τριχωτό του κεφαλιού του.

Στην Γάζα δέχθηκε ένα βέλος στον ώμο. Στη Μαράκανδα ένα βέλος έσπασε το κόκαλο της κνήμης του. Στην Υρκανία χτυπήθηκε από λίθο, χάνοντας την όρασή του για πολλές ημέρες. 

 

Στη μάχη του Ισσού πληγώθηκε από ξίφος στο μηρό. Στη χώρα των Μαλλών ένα βέλος τρύπησε το στήθος του και δέχτηκε χτύπημα από λοστό στο κεφάλι.

Και για όλους αυτούς τους τραυματισμούς ήταν πολύ υπερήφανος.

Τους θεωρούσε σαν απόδειξη της ανδρείας του και της γενναιότητάς του.

Αν και Βασιλιάς έμπαινε πρώτος στην μάχη, δίνοντας το παράδειγμα στους στρατιώτες του.

Ενας Βασιλιάς που δεν ήξερε μόνο να διατάζει αλλά και να εκτελεί ο ίδιος τις διαταγές που έδινε. Θεωρούσε πως η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι η νίκη στον εαυτό του για να μπορεί να τον ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της νίκης του Αλέξανδρου είναι η εγκράτειά του προς τις ηδονές.

 

Δεν δέχθηκε καμία γυναίκα δίπλα του παρά μόνο αυτήν που είχε παντρευτεί. Αν και πολλές φορές οι φίλοι του τον παρότρυναν να γευτεί την ηδονή με διάφορες γυναίκες. Ηταν τόσο εγκρατής και μεγαλόψυχος που ανάγκασε τον Δαρείο, τον Βασιλιά που ουσιαστικά κατέστρεψε, να δηλώσει: Θεοί, προστάτες της γέννησης των ανθρώπων και της τύχης των Βασιλέων, δώστε να μην εγκαταλείψω την τύχη των Περσών, αλλά αφού νικήσω να ανταμείψω τις ενέργειες του Αλέξανδρου, τις οποίες νικημένος δέχθηκα από αυτόν στους πιό αγαπημένους μου.

 

Αν όμως έφτασε κάποιος χρόνος μοιραίος, από θεία εκδίκηση και μεταβολή να πάψει η βασιλεία των Περσών, κανείς άλλος άνθρωπος ας μην καθήσει στον θρόνο του Κύρου πλήν του Αλέξανδρου. Αυτή τη δήλωση την έκανε αφού έμαθε την μεγαλόψυχη συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς την οικογένειά του που είχε αιχμαλωτίσει.

 

Ο Αρριανός γράφει πως ο Αλέξανδρος εγκαθιστούσε τη Δημοκρατία ως πολίτευμα σε κάθε χώρα που κατακτούσε. Μιά Δημοκρατία που βοηθούσε στη λειτουργία των τοπικών θεσμών κάθε πόλης, κάτω όμως από μιά κοινή Αρχή. Καταργούσε τους υπερβολικούς φόρους και κατάφερνε να κατακτά εκπολιτίζοντας και όχι καταστρέφοντας.

 

Το μόνο που κατέστρεφε ήταν το παλιό, αυτό που είχε φθαρεί και δεν δεχόταν να αλλάξει προς το καλύτερο. Εδινε περισότερη σημασία στις ουσιαστικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την Ανδρεία, ανεξάρτητα αν αυτός ήταν εχθρός ή φίλος. Ετσι όταν καταλάβαινε πως ο κυβερνήτης της πόλης που κατακτούσε ή ο βασιλιάς του έθνους το οποίο νικούσε είχε αυτές τις αρετές, τον διόριζε πάλι άρχοντα, ανεξάρτητα αν είχε παραδοθεί ή νικηθεί μετά από μάχη.

 

Δίκαια λοιπόν ο Πλούταρχος γράφει: Εάν δε μέγιστος έπαινος της φιλοσοφίας είναι ότι σκληρά και αμόρφωτα ήθη εξημερώνει και εξευγενίζει, ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι εξεπολίτισε τόσους λαούς αγρίους και ατίθασους που δικαίως δύναται να θεωρηθεί φιλόσοφος.

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ. "Ηθικά. Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής". Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ"Βίοι παράλληλοι. Αλέξανδρος" Εκδόσεις Πάπυρος

ΑΡΡΙΑΝΟΣ"Αλεξάνδρου Ανάβασις". Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος

ellinikoarxeio.com

''Οι Έλληνες μπορούσαν να είχαν σωθεί''

Πηγή: Defencenet.gr (εδώ)

ΜΠΕΠΕ ΓΚΡΙΛΟ

Ο επικεφαλής του Κινήματος πέντε αστέρων Μπέπε Γκρίλο, γνωστός για τις ριζοσπαστικές του απόψεις, ζήτησε για ακόμη μια φορά την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ και επέκρινε την Ευρώπη για την πολιτική της εναντίον της Ελλάδας.

 

«Έχω ξεπεράσει το ευρώ. Το ευρώ δεν αποτελεί πια πρόβλημα. Βρισκόμαστε ήδη εκτός του ευρώ. Το πρόβλημά μας δεν είναι το ευρώ. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το χρέος» αναφέρει ο Γκρίλο σε συνέντευξη του σε αμερικανικό μέσο.

 

Όταν ο δημοσιογράφος τον ρωτά γιατί πιστεύει ότι πρέπει να γίνει δημοψήφισμα στην Ιταλία για την παραμονή ή έξοδο από το ευρώ, εκείνος απαντά: «Γιατί θέλουμε τη νομισματική εθνική κυριαρχία μας. Εάν τυπώναμε χρήμα τώρα, θα είχαμε λίγο υψηλότερο πληθωρισμό, αλλά θα ήμασταν ανταγωνιστικοί απέναντι σε όλες τις χώρες στον κόσμο».

 

«Η Ευρώπη είναι ένα πράγμα. Το ευρώ είναι κάτι άλλο. Από τις 28 ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχουν 11 που δεν είναι στο ευρώ. Και αυτές δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο χρεοκοπίας. Οι Έλληνες μπορούσαν να είχαν σωθεί. Δεν τους νοιάζει που οι Έλληνες πεθαίνουν σε μια γωνιά. Όπως δεν τους ενδιαφέρει για εμάς».

 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr