Γράφει η Θάλεια Χούντα
Με Βασιλικό Διάταγμα της Αντιβασιλείας του Όθωνος την 25η Φεβρουαρίου 1833 καταργείται στο Ελληνικό Κράτος ο μέχρι τότε στρατός των ατάκτων και για πρώτη φορά συγκροτείται Ελληνικός Τακτικός Στρατός, ο οποίος περιλαμβάνει το πεζικό, το ιππικό, το πυροβολικό και το μηχανικό. Ένας ¨νέος¨ στρατός σε συνέχεια των ενδόξων του παρελθόντος, που έμελλε να γράψει παγκόσμιες σελίδες ηρωισμού και δόξας.
Με την κίνηση αυτή και στο γενικότερο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του Κράτους την εποχή εκείνη κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα, μπήκε ένα γερό θεμέλιο για διασφάλιση της χώρας αλλά και των επομένων κινήσεων για ανάκτηση πατρώων εδαφών, αφού ήδη είχε ιδρυθεί και η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων από το 1828.
Την πορεία από τότε μέχρι σήμερα την γνωρίζουμε όλοι, εμείς από την «όψη» και οι εκάστοτε αντίπαλοί μας από την «κόψη». Αρκεί να ανακαλούμε στην μνήμη μας πάντα, ότι κάθε μέτρο γης σε αυτόν τον ιερό τόπο είναι κερδισμένο με μάχες και με αίμα, αφού η ιδέα του Ελληνισμού, με ό,τι μεγαλειώδες και ωραίο περικλείει, αποτελούσε και αποτελεί στόχο. Αρκεί να ανακαλούμε στην μνήμη μας πάντα, σε πόσα μέρη του κόσμου υπάρχουν τα κοιμητήρια των ηρώων πεσόντων μας.
Στο πέρασμα των χρόνων έχει παραμείνει αναλλοίωτο το ήθος, η προσήλωση στα ιδανικά και η πίστη στην ρήση ¨μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος¨ για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και με δεδομένο ότι για να ασκείς πολιτική, πρέπει να έχεις ικανό και αξιόμαχο στράτευμα, πρέπει και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να κατανοήσει και την μεγάλη αυτή προσφορά των επαγγελματιών στρατιωτικών αλλά και των στρατευμένων Ελλήνων, που επανδρώνουν τις τάξεις του Στρατού.
Τιμή και Δόξα!
πηγή: Διάλογοι