Παρακαλώ για τις ερωτήσεις σας.
ΧΡ. ΜΥΤΙΛΙΝΙΟΣ: Κύριε Εκπρόσωπε, καλησπέρα. Η μείωση του Φ.Π.Α. κατά 30% στα ακριτικά νησιά, δηλαδή από 24% στο 17% και από 13% στο 9%, ήταν μια ισχυρή κίνηση στήριξης της νησιωτικότητας και των τοπικών κοινωνιών. Δεδομένης της θετικής αποδοχής του μέτρου από την αγορά, η Κυβέρνηση σχεδιάζει την εφαρμογή και περαιτέρω, και σε άλλες περιοχές κάτι αντίστοιχο; Υπάρχει η δυνατότητα; Είναι θετικό;
Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καταρχάς, αυτή τη στιγμή είμαστε λίγες ημέρες, 5 ημέρες από την ανακοίνωση μέτρων, που θα ψηφιστούν -πρώτα ο Θεός- στον προϋπολογισμό, ενόψει του 2026 και θα ισχύσουν από 1.1.2026. Άρα, πρώτα με το καλό να ψηφιστούν, που θα ψηφιστούν, να εφαρμοστούν, να τα καταλάβει ο κόσμος στη ζωή του.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τί σημαίνει, δηλαδή, για το κάθε νοικοκυριό, που κάνει έναν πολύ σημαντικό και κρίσιμο -για τη ζωή των ανθρώπων- προγραμματισμό και μετά να συζητήσουμε οτιδήποτε άλλο. Πρώτον.
Δεύτερον, κάθε φορά που προκύπτει η δυνατότητα να δώσουμε έστω και ένα ευρώ από την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, εμείς θα κοιτάμε να το επιστρέφουμε με δίκαιο τρόπο και με τη λογική των φοροελαφρύνσεων. Είμαστε η κυβέρνηση που έχει μειώσει ή καταργήσει 80, πλέον, φορολογικούς συντελεστές. Δεν είναι ένας αριθμός το 80. Είναι μια συνειδητή πολιτική, κόντρα σε μία λογική δεκαετιών στην Ελλάδα, όπου έμπαινε ο ένας φόρος μετά τον άλλον. Είναι απολύτως συνεπές στην ιδεολογία μας και προσωπικά σε όσα πρεσβεύει, διαχρονικά, ο Πρωθυπουργός και αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε. Οι μειώσεις φόρων, άμεσων φόρων, είναι αυξήσεις μισθών.
Να ξεκινήσω από τους άμεσους φόρους, για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους δημοσίους υπαλλήλους και για τους συνταξιούχους αυξήσεις συντάξεων και για τους ελεύθερους επαγγελματίες, με τα παραδείγματα που έφερα πριν, όταν το 29% γίνεται 9% για έναν μέχρι 30 και 0 για έναν μέχρι 25 ελεύθερο επαγγελματία ή 20% και πάει λέγοντας, αναλόγως πόσο περισσότερα παιδιά, είναι μια πολύ σημαντική ανακούφιση και για έναν ελεύθερο επαγγελματία.
Έχουμε μειώσει και έμμεσους φόρους και τους 22 έμμεσους φόρους μέχρι και τώρα και την περαιτέρω μείωση την οποία εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός για τα νησιά. Μπορούσαμε σε αυτές τις περιοχές, πρώτον γιατί μας δίνει τη δυνατότητα μιας έκπτωσης η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις νησιωτικές περιοχές και γιατί αυτό μπορούσε να αντέξει ο προϋπολογισμός, δηλαδή τα δημοσιονομικά περιθώρια που είχαμε, 1,7 δισ., όπου έπρεπε να τα μοιράσουμε με έναν όσο το δυνατόν πιο δίκαιο τρόπο.
Προφανώς δεν είμαστε επί της αρχής κατά, εφόσον το έχουμε κάνει αρκετές φορές, στο να μειωθούν και άλλοι έμμεσοι φόροι, όμως προτεραιοποιήσαμε τις μειώσεις κατά κανόνα άμεσων φόρων, με τον πιο σημαντικό που είναι ο φόρος εισοδήματος, ο φόρος των φυσικών προσώπων, που δεν εξαιρεί κανένα φυσικό πρόσωπο στη χώρα.
Γιατί έτσι, αυτές οι μειώσεις ήμασταν σίγουροι ότι θα φτάσουν στον πολίτη. Δεν γίνεται να μην φτάσουν. Δηλαδή θα μειωθούν οι κρατήσεις, άρα θα αυξηθούν οι μισθοί για τους μισθωτούς και αντίστοιχα θα μειωθεί ο φόρος που πληρώνει ο ελεύθερος επαγγελματίας.
Η μείωση του έμμεσου φόρου, δεν είναι βέβαιο ότι θα φτάσει στον καταναλωτή. Πρώτον. Δεύτερον, έχει πολύ μεγάλο δημοσιονομικό κόστος. Κάθε μονάδα ΦΠΑ είναι περίπου 1 δισεκατομμύριο ευρώ, ενώ αν για παράδειγμα ρίξουμε τον ΦΠΑ στα τρόφιμα μόνο, από το 13% στο 6%, τότε και αυτό είναι κάτι παραπάνω από 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ κόστος, άρα, πρακτικά, πάνω από το μισό πακέτο της ΔΕΘ.
Αλλά κάτι άλλο που πρέπει να το έχουμε υπόψιν μας είναι στην Ισπανία, που έγινε ένας μηδενισμός του ΦΠΑ στα τρόφιμα, από το 4% πήγε στο 0%, οδήγησε στο τέλος της ημέρας σε επαναφορά του ΦΠΑ στην προηγούμενη τιμή του και περαιτέρω αύξηση των τιμών. Στο τέλος της ημέρας, να ξέρουμε ότι ακόμα και αν μειωνόταν ο ΦΠΑ, βρίσκαμε τα λεφτά, για παράδειγμα στα τρόφιμα, έναντι των άλλων μέτρων -δεν θα παίρναμε τα υπόλοιπα μέτρα, γιατί δεν γίνεται να τα κάνουμε όλα.
Όλοι μας θέλουμε πολλά πράγματα και είναι λογικό οι πολίτες να τα ζητάνε όλα. Και έχουν δίκιο που τα ζητάνε. Αλλά στο τέλος της ημέρας υπάρχει ένα ταμείο, το οποίο πρέπει να έχουμε υπόψιν μας και οροφές δαπανών, τις οποίες δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε. Έστω, όμως, ότι βρίσκαμε τα λεφτά, δεν παίρναμε άλλα μέτρα και μειώναμε το ΦΠΑ. Δεν θα είχαμε στοχευμένη ωφέλεια για κοινωνικές ομάδες, οι οποίες έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα, γιατί ο ΦΠΑ είναι ίδιος για κάποιον ο οποίος βγάζει 10.000, γι’ αυτόν που βγάζει 30.000, για κάποιον που βγάζει 50.000 και κάποιον που βγάζει 150.000 ευρώ, ενώ ο άμεσος φόρος προσαρμόζεται, δηλαδή ο φόρος εισοδήματος, με βάση τα εισοδήματα των πολιτών. Δηλαδή κάποιος ο οποίος βγάζει 50.000 ευρώ, πληρώνει άλλη κλίμακα για τα πρώτα 10.000 ευρώ, άλλη κλίμακα για τα δεύτερα 10.000 ευρώ και πάει λέγοντας.
Εμείς κάναμε, λοιπόν, μειώσεις του φόρου εισοδήματος για όλους, αλλά δώσαμε πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη μεσαία τάξη, σε αυτούς οι οποίοι περνάνε δύσκολα και στις οικογένειες με παιδιά. Και είχαμε και μια πρόβλεψη για το 40.000 με 60.000 ευρώ, που πήγε και αυτό από το 44% στο 39%. Άρα με τις μειώσεις των άμεσων φόρων, μπορείς να κάνεις και πιο στοχευμένη πολιτική σε αυτούς που θεωρείς, ότι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Άρα συνειδητά προτεραιοποιήθηκαν οι μειώσεις άμεσων φόρων, χωρίς να σημαίνει ότι είμαστε αντίθετοι στις μειώσεις των έμμεσων φόρων. Γιατί το ξαναλέω τα λεφτά είναι πολύ συγκεκριμένα.
