Του Strange Attractor
Όσο ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία ως επιστήμη (ή και ως χόμπι), τόσο δύσκολη κι απρόσιτη, κυρίως απεχθής, είναι για τον μέσο πολίτη της χώρας μας.
Ίσως επειδή διδάσκεται εντελώς λάθος στα σχολεία μας, ή ίσως επειδή η ελληνική ιστορία είναι τόσο πλούσια και «ογκώδης», που δύσκολα κάθεται κάποιος να στρώσει τον κώλο του για να τη μάθει.
Από κει και πέρα οι περισσότεροι δεν έχουν καν ιδέα ούτε για την πρόσφατη ιστορία μας, των τελευταίων 100-150 ετών, πόσο δε μάλλον για το τι συνέβη προ αμνημονεύτων αιώνων…
Για παράδειγμα, γνωρίζω ανθρώπους «σοβαρούς», Θεσσαλονικείς, που ψηφίζουν κιόλας, και που αγνοούν π.χ. ότι μέχρι το 1912 η πόλη μας ήταν «οθωμανική». Τι είναι αυτά που μας λες; Αναρωτιούνται…
Και μιλάμε για μια πόλη γεμάτη από μνημεία και ιστορία, όπου υπάρχουν πολυκατοικίες με ασανσέρ που… κατασκευάστηκαν επί Οθωμανών!
Ο πολύς ο κόσμος όμως δεν ενδιαφέρεται… «τι βλακείες μας λες τώρα», σου απαντάνε αν πας να πιάσεις τέτοια συζήτηση, προτιμώντας να αναλύσουν το αμυντικό παιχνίδι του ΠΑΟΚ, το δράμα που ζει ο Μαζώ, ή τα ρούχα της τάδε μπίμπο ινφλουένσερ…
Και δεν μιλάω μόνο για σήμερα, όπου ο εφαρμοσμένος «μητσοτακισμός» τους έχει γονατίσει όλους (βλ. ακρίβεια) και το μόνο που τους καίει είναι ο επιούσιος, το μεροκάματο, και το πώς θα πληρώσουν τα χαράτσια του υπερπλεονάσματος… όχι!
Ακόμη και τα παλιά καλά χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας, τότε που τα σκυλάδικα ανοίγανε και τα μεσημέρια, τότε που οι Καγιέν ήταν περισσότερες από τα Γιάρις, οι περισσότεροι συνέλληνες μπορεί να ήξεραν πότε και πού εμφανίζεται ο Κιάμος και το πολυμελές μπαλέτο του, αλλά αγνοούσαν επιδεικτικά τι συνέβη το 1897 φερ’ ειπείν.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά (τέτοιος είμαι) με αφορμή τα τεκταινόμενα γύρω από το ενδεχόμενο ίδρυσης κόμματος από τον Σαμαρά και τον Τσίπρα, ο οποίος Τσίπρας, εξίσου ημιμαθής με την ανερμάτιστη πλέμπα, πίστευε ότι ο Χίτλερ προκάλεσε τον Α’ ΠΠ, και ότι το Στρασβούργο βρίσκεται στη Γερμανία, μεταξύ πολλών άλλων. Μόνο εγώ τα θυμάμαι αυτά;
Τι συνέβη λοιπόν και μου κέντρισε την προσοχή;
Το χειροκρότημα ενός φίλου μου (νεοδημοκράτης δηλώνει) για την προσχώρηση του Λοβέρδου στη ΝΔ, ο οποίος όμως είναι πυρ και μανία με τον «αποστάτη» Σαμαρά, ο οποίος τα έχει βάλει με τον Κυριάκο, γιό του «πυλώνα» της παράταξης τον οποίο έριξαν το ’93 τα συμφέροντα, με εργαλείο τον Μεσσήνιο «προδότη».
Εν τω μεταξύ, ο ίδιος το ’12 και το ’15 ψήφιζε τον Μπάνο, «για να μην πληρώνουμε τα κερατιάτικα και τους ΕΝΦΙΑδες των σαμαροβενιζέλων», όπως έλεγε, ενώ μέσα στο θολωμένο του μυαλό στήριζε την επιστροφή στη δραχμή για «να είμαστε ανεξάρτητοι οικονομικά».
Ένας άλλος, πρώην πασόκος και μετά συριζαίος, που περιμένει το κόμμα Τσίπρα για να «αναστηθεί η χώρα», τα έχει ξεχάσει όλα, όπως π.χ. τις παπάτζες του Σύριζα, τον Μπαρουφάκη, τις ουρές στα ΑΤΜ, το σκληρότερο μνημόνιο όλων, τον Κατρούγκαλο, και πιο ειδικά τον (σπινθηροβόλο) Στρατούλη που μιλούσε για «αυθόρμητες ομάδες πολιτών που θα είναι σαν σοβιέτ, αλλά δεν θα είναι σοβιέτ», όταν με το καλό θα κυβερνούσε η αριστερά.
Σήμερα ο πρώτος έχει μελανιάσει στο χειροκρότημα, ελπίζοντας ο καψερός πως ίσως έχει ακόμη ελπίδες να διοριστεί πουθενά μετακλητός, διότι όπως λέει «καλός ο φιλελευθερισμός, αλλά να τα παίρνεις από το δημόσιο, κι όχι να είσαι ντελιβεράς»… ενώ ο δεύτερος Μεσσία ανεβάζει Σωτήρα κατεβάζει τον Αλέξη, που αν επιστρέψει στο Μαξίμου «τότε ποιος μας πιάνει»;
Βλέποντας λοιπόν όλο αυτό το ιδεολογικό τουρλουμπούκι, τη γενικευμένη μασαμπούκα (βλ. Πόπη Φεράρι, Φραπέ, κλπ.) την αλαζονεία της γαλάζιας γλίτσας, τις αυξημένες ροές «προσφύγων» (που θυμίζουν εποχές κυρά Τασίας και Μουζάλα), την αυξημένη εγκληματικότητα, τα Τέμπη, και τις δήθεν αντικειμενικές δημοσκοπήσεις… βλέποντας όλη αυτή την έλλειψη μνήμης, και τη γενικότερη απολιτίκ απάθεια των πολιτών, θυμήθηκα τη δική μου ζωή, έξι δεκαετίες όλες κι όλες δηλαδή, μια σταγόνα στον ωκεανό της ιστορίας, που όμως χαρακτηρίστηκε από πολλές και ποικίλες εναλλαγές.
Σε σημείο να αναρωτιέμαι αν είναι στραβός ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζω.
Θυμήθηκα δηλαδή τότε που ήμουν μαθητής δημοτικού και κάθε μέρα τραγουδούσαμε σε στάση προσοχής τον εθνικό ύμνο (πέρα από την προσευχή), κι αν τυχόν κανείς κουνιόταν στη γραμμή έτρωγε σφαλιάρα σβουριχτή από τον διευθυντή. Σε ένα σχολείο γεμάτο από ελληνικές σημαίες… (και όχι, δεν ήταν ακόμη η χούντα στα πράγματα).
Θυμήθηκα αργότερα που ήμουν μαθητής γυμνασίου, στη μεταπολίτευση, που το σχολείο μας πήγε όλους στο σινεμά, σε παράταξη παρακαλώ και με βήμα, για να δούμε την ταινία «Παύλος Μελάς» με τον Λάκη Κομνηνό! Είχαν πάρει και απουσίες μέσα στη σκοτεινή αίθουσα! Μια ταινία που σήμερα είναι «απαγορευμένη».
Ή ακόμη αργότερα, που μαθητής λυκείου, μας πήγαν στη φρεσκοσκαμμένη τότε Βεργίνα, για να θαυμάσουμε από κοντά τα περίφημα ευρήματα του Ανδρόνικου… πάλι με καταγραφή απουσιών, και σφαλιάρες σε όποιον χασκογελούσε.
Επίσης θυμήθηκα πως αν σε πήγαιναν στο οικείο αστυνομικό τμήμα για «αναγνώριση» στοιχείων, τότε όχι μόνο έτρωγες σφαλιάρες από τους αστυφύλακες, αλλά και από τον μπαμπά σου, ακόμη κι αν δεν είχες πειράξει ούτε γάτα.
Σήμερα οι έφηβοι αλληλοσφάζονται, «συλλαμβάνονται», και λίγες ώρες μετά αφήνονται ελεύθεροι με τους γονείς τους να καταγγέλλουν τη «φασιστική» αστυνομία με βήμα τα «αδέκαστα» ΜΜΕ, π.χ. το ζεύγος Τατιάνας. Πιο αδέκαστη ήταν η πάλαι ποτέ ΥΕΝΕΔ, παρά τα σημερινά «πετσωμένα» κανάλια…
Αυτά θυμήθηκα, και άλλα πολλά ενδιάμεσα, όπως το γεγονός ότι αν τότε δεν έβαζε κάποιος σημαία στο μπαλκόνι του στις εθνικές γιορτές έρχονταν χωροφύλακας και του έκοβε πρόστιμο!
Για τέτοιες καταστάσεις μιλάμε, όχι πριν από 200 χρόνια, … που όμως σήμερα ήρθαν τούμπα.
Ποια προσευχή και ποιος εθνικός ύμνος;
Ποιος Παύλος Μελάς, ποια Σκόπια, και ποια Μακεδονία;
Ποια Βεργίνα, ποιος Μ. Αλέξανδρος, και ποια Αμφίπολη;
Γύρνα τον κόσμο ανάποδα να δεις το ψέμα αλήθεια, και τούμπαλιν.
In through the out door… κ.ο.κ.
Ναι, αλλά μπορούν να νυμφεύονται οι γκέηδες… αυτό που το βάζεις;
Πρόοδος λέμε.
Και αναρωτιέμαι ο ποταπός, τι συνέβη και όλα αυτά που μας δίδασκε το κρατικό κι επίσημο σύστημα τότε, τώρα αποτελούν ανάθεμα;
Με την αστυνομία να σε προσάγει στο οικείο τμήμα για τα περαιτέρω αν τυχόν και κρατάς σημαία της Ελλάδας, ή ακόμη και να τρως άγριο ξύλο από «μπαχαλάκηδες» μέσα στο κέντρο της πόλης αν φοράς κάποιο εθνόσημο στο μπουφάν σου;
Τι μεσολάβησε μέσα σε 50 το πολύ χρόνια;
Τι έγινε ρε παιδιά;
Σε λάθος κόσμο ζήσαμε εμείς οι γέροι;
Σε λάθος σεντόνια κοιμηθήκαμε;
Λάθος τη ζωή μας πήραμε… χωρίς να φταίμε;
Είναι σαν την άλλη περίπτωση που θυμάμαι, το 2001, τότε που μπουζουριάζανε από τις παραλίες και τα κουτούκια διάφορους άγνωστους σερσερήδες, με την κατηγορία της συμμετοχής στην ΕΟ 17 Νοέμβρη…
Και που οι περισσότεροι συμπολίτες, και φίλοι μου, είχαν τρομοκρατηθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, και ασβέστωναν μέχρι και τους τοίχους γύρω από το σπίτι τους για να σβήσουν τα διάφορα «κομμουνιστικά» και άλλα γκράφιτι, μην τυχόν τους περάσουν κι αυτούς για τρομοκράτες και τους συλλάβουν νύχτα.
Είχα εμφανιστεί λοιπόν τότε σε ένα καφέ, με μια μπλούζα που είχε φάτσα κάρτα τον Τσε. Τι το ήθελα;
Το τι άκουσα δεν λέγεται… όλοι φοβήθηκαν να με πλησιάσουν μην τυχόν και τους σταμπάρει κανείς ως συμπαθούντες.
Άντε να τους εξηγήσεις ότι άλλο ο Τσε κι άλλο η 17Ν… τίποτα. Με το μυαλό τους ο Τσε ήταν μέλος της 17Ν… μιλάμε για τζιμάνια.
Εδώ μέχρι και η Ντόρα είχε δηλώσει κάποτε «θαυμάστρια»
του Τσε (νομίζω το 1990), αν και «θύμα» η ίδια και η οικογένειά της τής δράσης της 17Ν, με αποτέλεσμα να τρίζουν τα κόκαλα του Ερνέστο…
Άντε λοιπόν να τους εξηγήσεις όλους αυτούς ότι όλα στη μπανανία μας είναι τόσο ρευστά, που μπορεί σε καμιά εικοσαριά χρόνια να γίνουν κυβέρνηση οι Τροτσκιστές, και ο Κουφοντίνας με τους Ξηρούς να θεωρούνται εθνικοί ήρωες, με αγάλματα προς τιμήν τους… όπως έχουμε αγάλματα του Κολοκοτρώνη, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί «εχθρός» του Έθνους κάποτε, και μάλιστα φυλακίστηκε, όχι επί Τουρκοκρατίας, αλλά επί ελεύθερης Ελλάδας!
Ακραίο παράδειγμα, σχήμα λόγου, που όμως… εν μέρει πραγματοποιείται κάθε τόσο.
Δείτε π.χ. την Ουκρανία, που 2-3 χρόνια τώρα πολεμάει τη Ρωσία, ή τη σημερινή Πολωνία και Ουγγαρία που αποτελούν τον σφοδρότερο αντίπαλο της Ρωσίας, στο άρμα της οποίας ήταν προσκολλημένες επί πολλές δεκαετίες επί ΕΣΣΔ.
Δείτε την Κίνα, που όντας κομμουνιστική αποτελεί μια από τις 3 ισχυρότερες οικονομικές δυνάμεις του πλανήτη, με χιλιάδες δισεκατομμυριούχους.
Και άλλα τέτοια πολλά, σε ένα μόνο νανοδευτερόλεπτο της ιστορίας του πλανήτη.
Μια περίεργη κατάσταση, σαν αυτό που τραγουδούσε κάποτε ο Νιόνιος: Τα όνειρά σου μην τα λες γιατί μια μέρα κρύα, μπορεί και οι Φροϋδιστές να γίνουν εξουσία…
Εν κατακλείδι, πού να ήξερα ο καψερός τότε, στα πέτρινα χρόνια, ότι τσάμπα μάθαινα τον εθνικό ύμνο απ’ έξω (όλες τις στροφές παρακαλώ, κι όχι μόνο 2-3), ή τσάμπα στηνόμουν κλαρίνο στη γραμμή μην τυχόν και φάω καθηγητική σφαλιάρα, ότι σε μερικές μόνο δεκαετίες όλα αυτά θα θεωρούνταν άχρηστα, αν όχι… φασιστικά.
Πού να ήξερα… ότι όλοι εκείνοι οι χαμχαλέκοι συμμαθητές μου, που χαριεντίζονταν στη γραμμή, και που δεν μάθαιναν τον εθνικό ύμνο, οι καρπαζοεισπράχτορες της εποχής, οι κοπανατζήδες, οι δακτυλοδεικτούμενοι ως κουμπούρες, οι μάγκες, που τελικά δεν κατάφεραν να τελειώσουν καν το λύκειο (καθότι δύσκολο τότε)… και που δεν είχαν ιδέα από ιστορία, αλλά ήξεραν απ’ έξω κι ανακατωτά τη σύνθεση του ΠΑΟΚ, και τα τραγούδια του… Κοινούση, ότι όλοι αυτοί σήμερα θα ήταν βουλευτές, υπουργοί, και σύμβουλοι υπουργών… νομοθετώντας για λογαριασμό μου
Πού να’ ξερα… ο έρμος;
ΥΓ- Χθες σε σουπερμάρκετ, το ελληνικό μαύρο τριμμένο πιπέρι κόστιζε 27 ευρώ το κιλό. Διπλάσια τιμή από το αρνάκι.
ΚΕΡΔΑΜΕ δηλαδή.
https://www.antinews.gr/155358/antitheseis/poy-na-xera-o-kapseros/
