Ο Ρυπαίνων Πληρώνει - Η Κλιματική Αλλαγή και η Πράσινη Φορολογία

 

Αθηνά Καλύβα*

Η εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» και η φορολογική πολιτική

Η κλιματική αλλαγή εξακολουθεί να αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση η οποία και επηρεάζει σημαντικά και τις οικονομίες των Χωρών. Ένα από τα βασικά εργαλεία για την επίτευξη της μετάβασης προς μία βιώσιμη ανάπτυξη, φιλική προς το περιβάλλον, αποτελεί και η φορολογία. Στα πλαίσια αυτά, η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» (Polluter Pays Principle), η οποία προτάθηκε αρχικά από τον ΟΟΣΑ το 1972 και κατοχυρώνεται πλέον στη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί την κεντρική περιβαλλοντική πολιτική της Ε.Ε και αποτυπώνεται και στην πρόσφατη δέσμη μέτρων “Fit for 55” της Ε.Ε. Σύμφωνα με την αρχή αυτή, ο ρυπαίνων ευθύνεται για την περιβαλλοντική ζημία που προκαλεί και πρέπει να λάβει τα αναγκαία μέτρα πρόληψης ή αποκατάστασης, επωμιζόμενος όλες τις σχετικές δαπάνες.

Εμπειρικές μελέτες, όπως πρόσφατη Έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, καταδεικνύουν ότι υφίστανται περαιτέρω δυνατότητες στην ΕΕ για αυστηρότερη εφαρμογή της αρχής αυτής, όπως με την ενίσχυση της περιβαλλοντολογικής φορολογίας και τη μετατόπιση της φορολογικής επιβάρυνσης από την εργασία. Από τις αναλύσεις προκύπτει αφενός ότι η ρύπανση του αέρα και του νερού φορολογείται ανεπαρκώς και αφετέρου ότι η παραγωγή απορριμμάτων και η εκμετάλλευση των δασών δημιουργεί πρόσθετο περιβαλλοντικό κόστος για το οποίο η κοινωνία δεν αποζημιώνεται πλήρως.

Τα εργαλεία τα οποία μπορούν να συνδράμουν στην εφαρμογή της αρχής μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο κύριες ομάδες:

• Οι Φόροι (συμπεριλαμβανομένων των χρεώσεων, προστίμων και εισφορών), οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την αντιστάθμιση του κόστους ρύπανσης, αυξάνοντας τα δημόσια έσοδα και δημιουργώντας κίνητρο για την αλλαγή της ρυπογόνου συμπεριφοράς και,
• Η τιμολόγηση συγκεκριμένων συναλλαγών βάσει της εκτίμησης της χρήσης ενός περιβαλλοντικού αγαθού, η οποία τελεί υπό περιορισμούς (με κύριο παράδειγμα το σύστημα τιμολόγησης των εκπομπών ρύπων που χρησιμοποιείται στην ΕΕ).

Οι μακροοικονομικές επιπτώσεις των μεταρρυθμίσεων των περιβαλλοντικών φόρων είναι περιορισμένες, ενώ τα πρόσθετα έσοδα μπορούν να επηρεάσουν τα μακροοικονομικά αποτελέσματα. Η επίπτωση στα πραγματικά εισοδήματα ποικίλλει στα ΚΜ, αναλόγως αν τα πρόσθετα έσοδα χρησιμοποιούνται για τη μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης της εργασίας (αύξηση διαθέσιμου εισοδήματος) ή για τη μείωση του δημόσιου χρέους (μείωση διαθέσιμου εισοδήματος). Ο τελικός αντίκτυπος στα εισοδήματα των νοικοκυριών εξαρτάται πάντως και από τα ειδικά σχεδιασμένα εργαλεία. Η επίπτωση στην απασχόληση μπορεί να έχει θετικά μακροοικονομικά αποτελέσματα σε ΚΜ που ενισχύουν με τα πρόσθετα έσοδα την καινοτομία σε συγκεκριμένους ευάλωτους τομείς.

Σε έρευνα της Ε.Ε (Πράσινη Φορολογία και Άλλα Οικονομικά Μέσα, Σεπτέμβριος 2021) διαπιστώνεται ότι η μακροοικονομική επίπτωση από την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» σε όλη την ΕΕ με χρήση των συγκεκριμένων εργαλείων, σε συνδυασμό με μείωση της φορολογίας εισοδήματος, θα προκαλούσε θετικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ των ΚΜ και στα εισοδήματα των  νοικοκυριών (με διαφοροποιήσεις ανά ΚΜ). Σημειώνεται ότι η εφαρμογή συνολικής μεταρρύθμισης στην Ε.Ε στους περιβαλλοντικούς φόρους (αύξηση των περιβαλλοντικών φόρων στο 6,5% των συνολικών φορολογικών εσόδων) εκτιμάται ότι θα μπορούσε να αποφέρει έως 30 δις € επιπλέον έσοδα ετησίως μέχρι το 2030. Η χρήση των πρόσθετων εσόδων  για τη μείωση της φορολογίας εισοδήματος δημιουργεί καθαρό θετικό αντίκτυπο στο ΑΕΠ (35 επιπλέον δισ. €), αντισταθμίζοντας τις αρχικές αρνητικές επιπτώσεις της περιβαλλοντικής φορολογίας και δημιουργώντας 140.000 νέες θέσεις εργασίας.

Διαπιστώνεται, συνεπώς, ότι υπάρχει χώρος και αναγκαιότητα στην Ε.Ε για την εφαρμογή περαιτέρω μεταρρυθμίσεων στην περιβαλλοντική φορολογία, αναγκαιότητα για την οποία συμφωνούν και πολλοί ενδιαφερόμενοι φορείς. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις είναι περιορισμένες, ενώ υπάρχουν και ισχυρές αντιδράσεις οι οποίες στηρίζονται κυρίως σε θέσεις περί μη προοδευτικότητας των φόρων περιβάλλοντος, δεδομένου ότι μερικοί από αυτούς τους φόρους πλήττουν τα χαμηλά εισοδήματα, μη αποτελεσματικότητάς τους από πλευράς εσόδων και ανταγωνιστικότητας ή μη δημοφιλίας  τους. 

Συμπερασματικά, σαφώς και οι επιπτώσεις των φόρων περιβάλλοντος είναι ιδιαιτέρως συγκεκριμένες, οι οποίες, όμως, όπως καταδεικνύουν και οι πρακτικές σε Χώρες με σχετική εμπειρία (π.χ. Σκανδιναβικές), μπορούν να αντιμετωπιστούν μέσω προσεκτικού πολιτικού σχεδιασμού και του κατάλληλου μείγματος στην φορολογική πολιτική. Συναφώς το φορολογικό σύστημα της Χώρας μας πρέπει να είναι έτοιμo να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που επιφέρει ο οικολογικός μετασχηματισμός ενισχύοντας την βιωσιμότητα και την καινοτομία ευάλωτων τομέων της οικονομίας.

*Αθηνά Καλύβα (Ph.D)
Γενική Γραμματέας Φορολογικής Πολιτικής και Δημόσιας Περιουσίας
Υπουργείο Οικονομικών

πηγή:https://www.forin.gr/articles/article/55086/arthro-ths-athhnas-kaluba-h-efarmogh-ths-arxhs-o-rupainwn-plhrwnei-kai-h-forologikh-politikh?utm_source=MadMimi&utm_medium=email&utm_content=%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%AE+%CE%95%CE%9D%CE%A6%CE%99%CE%91+%CE%B3%CE%B9%CE%B1+%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82+%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82+%CE%B1%CF%80%CF%8C+%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82+%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD+%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7+%7C+Forin_gr&utm_campaign=20211207_m165792556_Notification%3A+Alert_Default&utm_term=+_CE_97+_CE_B5_CF_86_CE_B1_CF_81_CE_BC_CE_BF_CE_B3_CE_AE+_CF_84_CE_B7_CF_82+_CE_B1_CF_81_CF_87_CE_AE

Ηλεκτρονική ανανέωση αδειών οδήγησης και χορήγηση αντιγράφων αδειών κυκλοφορίας

Στην ψηφιοποίηση των διαδικασιών για την ανανέωση των αδειών οδήγησης και τη χορήγηση αντιγράφων των αδειών κυκλοφορίας προχωρά το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε συνεργασία με το Υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Όπως τόνισε ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε: «Αλλάζουμε τελείως τη διαδικασία, την κάνουμε ψηφιακή. Περιορίζουμε τη γραφειοκρατία και την ενδεχόμενη μικροδιαφθορά η οποία μπορεί να υποκρύπτεται πίσω από την υφιστάμενη διαδικασία. Και βέβαια έχουμε κάνει και σημαντική πρόοδο σχετικά με την προσωρινή άδεια οδήγησης και με ενδιαφέρει πολύ να μιλήσουμε και λίγο για τις καινούργιες εφαρμογές ειδικά αυτή την ιδέα του car wallet όπου θα μπορούμε να έχουμε ουσιαστικά στο κινητό μας όλα τα στοιχεία τα οποία σχετίζονται με το αυτοκίνητο, ασφάλιση, άδεια οδήγησης και όλα τα σχετικά».

• Η ηλεκτρονική αναθεώρηση αδειών οδήγησης αφορά την ανανέωση των εξής κατηγοριών:
  • Επαγγελματικές άδειες οδήγησης που ανανεώνονται ανά πενταετία και
  • λοιπές άδειες οδήγησης, που ανανεώνονται ανά τριετία εφόσον ο κάτοχος είναι άνω των 65 ετών.
    • Με τις διατάξεις του πρόσφατου νόμου (ν.4850/2021) οι πολίτες – οδηγοί μπορούν να επισκεφτούν οποιονδήποτε γιατρό επιθυμούν και μετά την εξέτασή τους τα πιστοποιητικά θα αποστέλλονται ηλεκτρονικά στις Διευθύνσεις Μεταφορών, όπως και η υποβολή των λοιπών δικαιολογητικών (αίτηση – φωτογραφία για την εκτύπωση).
    • Μετά την εκτύπωση της άδειας οδήγησης από την Αστυνομία, ο πολίτης εφόσον το επιθυμεί θα δηλώσει εάν θέλει να του σταλεί η άδεια οδήγησης στην οικία του με courier με αντικαταβολή.
• Για την χορήγηση αντιγράφου άδειας κυκλοφορίας επιβατικού αυτοκινήτου και δικύκλου ιδιωτικής χρήσης λόγω απώλειας, κλοπής ή φθοράς, οι ενδιαφερόμενοι μέχρι σήμερα προσέρχονταν στις αρμόδιες Διευθύνσεις Μεταφορών της Περιφέρειας και υπέβαλαν αίτηση και υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/89. Η διαδικασία αυτή καταργείται και αντικαθίσταται η ηλεκτρονική εφαρμογή του αιτήματος αυτού. Το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών συμπλήρωσε την ισχύουσα νομοθεσία και δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να εξυπηρετούνται ηλεκτρονικά και να αποφεύγεται η αυτοπρόσωπη παρουσία στις Διευθύνσεις Μεταφορών της Περιφέρειας.

Μέχρι σήμερα:

• Έχουν εκδοθεί: 261.154 προσωρινές άδειες οδήγησης.
• Έχουν εκδοθεί ηλεκτρονικά 12.423 άδειες οδήγησης.

Ήταν Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου 1941 - Περλ Χάρμπορ / Η ημέρα που άλλαξε τον κόσμο - Ο τραγικός απολογισμός

 

 Ήταν Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου 1941. «Φραγκλίνε, αληθεύει ότι σας επιτέθηκαν;», ρώτησε ο Τσόρτσιλ. «Ναι Ουίνστον, είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα», απάντησε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. «Αυτό σίγουρα απλοποιεί τα πράγματα», συμπλήρωσε σχεδόν κυνικά ο πραγματιστής Τσόρτσιλ που επί μία διετία προσπαθούσε να πείσει τον Ρούζβελτ να εμπλακεί ενεργά στον πόλεμο... 

Εκείνη η μοιραία Κυριακή άρχισε όπως όλες οι προηγούμενες στο θωρηκτό «USS Oklahoma» που ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι του Περλ Χάρμπορ, στη Χαβάη. Μετά την έπαρση της αστερόεσσας υπό τους ήχους της μπάντας του πλοίου ένας καθολικός ιερέας από την Αϊοβα τέλεσε τη Θεία Λειτουργία. Ηταν ένα ηλιόλουστο πρωινό και όλοι ήταν εύθυμοι καθώς τους περίμενε μία ολόκληρη ημέρα ανάπαυσης και αναψυχής, κυρίως οι νεότατοι ναύτες, όπως τα δίδυμα αδέλφια Λίο και Ρούντολφ Μπλιτς που είχαν σπεύσει να καταταγούν στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ήδη από το 1938, όταν ήταν ακόμη δεκαεξάχρονα αγόρια. Aφησαν πίσω τους, στο Λίνκλολν της Νεμπράσκα άλλα τέσσερα αδέλφια και έξι αδελφές. Ολοι ζούσαν σε ένα σπίτι με δύο δωμάτια που είχε χτίσει με τα χέρια του ο ξυλουργός πατέρας τους, ένας μετανάστης γερμανικής καταγωγής από τη Ρωσία.

Το ημερολόγιο δείχνει 7 Δεκεμβρίου του 1941. Στις 7:55 το πρωί περισσότερα από 300 ιαπωνικά αεροσκάφη εφορμούν κατά μίας από τις πιο σημαντικές ναυτικές βάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, αφού ο επικεφαλής του ιαπωνικού σμήνους δίνει το σήμα της επίθεσης φωνάζοντας «Τόρα, Τόρα, Τόρα» που στα ιαπωνικά κυριολεκτικά σημαίνει «Τίγρης» αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, προερχόταν από τις λέξεις «TOtsugeki» (=επιτίθεμαι) και «RAigeki» (=επιτίθεμαι με τορπίλες). Μέσω της τριπλής εκφώνησης της λέξης/ακρώνυμου ενημέρωνε τους ανωτέρους του ότι οι Αμερικανοί είχαν αιφνιδιαστεί πλήρως. 

Σε άρθρο του ο Τζουζέπε Σαρτσίνα, ανταποκριτής της Corriere della Sera στην Ουάσιγκτον, υπενθυμίζει πως εκείνη την περίοδο στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ συνεχίζονταν ακόμα (παρότι τυπικά) οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους διπλωμάτες της Αμερικής και της Χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Οι δύο πλευρές συνομιλούσαν για την Κίνα και για το εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην αυτοκρατορία της Ιαπωνίας με στόχο την ανάσχεση της επεκτατικής πολιτικής της. 

Αλλά στη μέση του Ειρηνικού Ωκεανού, 3.000 μίλια μακριά από τις δυτικές ακτές των ΗΠΑ και 4.000 μίλια μακριά από την Ιαπωνία, στο Ουάχου, το τρίτο μεγαλύτερο νησί του νησιωτικού συμπλέγματος της Χαβάης όπου βρισκόταν η βάση του Περλ Χάρμπορ είχαν ήδη ανοίξει οι πύλες της Κολάσεως. 

Ο τραγικός απολογισμός της ιαπωνικής επίθεσης που κατέλαβε εξαπίνης τους Αμερικανούς ήταν 2.400 νεκροί μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν και 68 άμαχοι, περισσότεροι από 1.100 τραυματίες, 188 κατεστραμμένα αεροπλάνα, οκτώ θωρηκτά με σοβαρές ζημιές και 12 άλλα σκάφη βυθισμένα. Οι Ιάπωνες από την πλευρά τους έχασαν μόλις 64 άνδρες, 29 αεροσκάφη και πέντε υποβρύχια. 

Οι ΗΠΑ στον πόλεμο 

Τα πάντα ακόμα φλέγονταν στο Περλ Χάρμπορ όταν άρχισαν να καταγράφονται οι πρώτες αντιδράσεις στη διεθνή σκηνή. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ τηλεφώνησε αμέσως στον Φραγκλίνο Ρούζβελτ. Ο βρετανός πρωθυπουργός και ο πρόεδρος των ΗΠΑ είχαν γνωριστεί στο Λονδίνο το 1918. «Δεν έχω φλερτάρει πότε καμία γυναίκα, όπως φλέρταρα τον Φραγκλίνο», θα αφηγηθεί στη συνέχεια ο Τσόρτσιλ στις Αναμνήσεις του από τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. «Φραγκλίνε, αληθεύει πως σας επιτέθηκαν;», ρώτησε ο βρετανός ηγέτης. «Ναι, Ουίνστον, είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα», απάντησε ο αμερικανός πρόεδρος. «Αυτό σίγουρα απλοποιεί τα πράγματα. Ο Θεός μαζί σας», συμπλήρωσε σχεδόν κυνικά ο πραγματιστής Τσόρτσιλ που επί μία διετία προσπαθούσε να πείσει τον Ρούζβελτ να εμπλακεί ενεργά στον πόλεμο. 

Την επομένη, 8η Δεκεμβρίου του 1941, απευθυνόμενος στο Κογκρέσο, ο αμερικανός πρόεδρος επισημαίνει καταρχάς πως η ημέρα της επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ «θα καταγραφεί ως ημέρα ντροπής στην Ιστορία» ενώ στη συνέχεια, εκφωνώντας έναν από τους πιο εμπνευσμένους λόγους στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής, εξηγεί στους πολιτικούς αλλά και στους πολίτες των ΗΠΑ γιατί πρέπει η πατρίδα τους να κηρύξει τον πόλεμο στην ιαπωνική αυτοκρατορία, όπως και έγινε, τελικά, μόλις μία ώρα μετά την ολοκλήρωση της ομιλίας του.

 Η Ιαπωνία είχε ήδη κηρύξει τον πόλεμο στις ΗΠΑ αλλά και στη Βρετανική Αυτοκρατορία μόλις 7,5 ώρες μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (και κατά βρετανικών κτήσεων στο Χονγκ Κονγκ, τη Μαλαισία, στη Σιγκαπούρη και στην Μιανμάρ) ενώ η ναζιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία κήρυξαν τον πόλεμο εναντίον των ΗΠΑ ως σύμμαχοι της Ιαπωνίας την 11η του μήνα.

 Αλλά η 7η Δεκεμβρίου του 1941 έχει καταγραφεί στην Ιστορία όχι μόνον ως ημέρα ντροπής αλλά και ως ημέρα οδύνης για τους Αμερικανούς. Μάλιστα το τραύμα της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ παρέμενε ακόμα ανοιχτό έως πρόσφατα.  

Η ταυτοποίηση των θυμάτων

 Από τους 429 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στο θωρηκτό «USS Oklahoma», περιλαμβανομένων και των δίδυμων αδελφών Λίο και Ρούντολφ Μπλιτς, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο κατέστη δυνατή η ταυτοποίηση μόλις 35 εξ αυτών ενώ ακόμη έξι ταυτοποιήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι υπόλοιποι 388 νεκροί ενταφιάστηκαν ως ανώνυμοι σε νεκροταφείο της Χονολουλού, πρωτεύουσας της Χαβάης και τα οστά τους παρέμειναν εκεί έως το 2015, όταν το Πεντάγωνο αποφάσισε να κλείσει οριστικά αυτό το τραγικό κεφάλαιο της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, προβαίνοντας στην ταυτοποίησή τους. 

Εχοντας στη διάθεσή τους 5.000 δείγματα DNA και 13.000 ανθρώπινα οστά – αναφέρει η Washington Post – οι επιστήμονες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων κατάφεραν μέσα σε μία εξαετία να ταυτοποιήσουν 355 από τα θύματα και αυτό σημαίνει πως σήμερα, ογδόντα χρόνια μετά την επίθεση, ανώνυμοι παραμένουν μόλις 33 από τους 429 νεκρούς του «USS Oklahoma». 

Το πρόγραμμα έληξε επίσημα σήμερα με τον ενταφιασμό των οστών των άγνωστων στοιχείων πεσόντων στο ίδιο νεκροταφείο όπου ενταφιάστηκαν οι σοροί τους το 1941. 

Μιλώντας στην Washington Post η Κάρι Λεγκάρντ, επικεφαλής επιστήμονας της ερευνητικής ομάδας που ανέλαβε το δύσκολο αυτό έργο δεν απέρριψε το ενδεχόμενο να ταυτοποιηθούν στο μέλλον, αλλά σημείωσε πως δεν πρόκειται να διεξαχθούν παρόμοια προγράμματα. Δήλωσε επίσης πως είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένη και συγκινημένη με το γεγονός πως έπειτα από τόσα χρόνια οι οικογένειες των θυμάτων βρήκαν επιτέλους τις απαντήσεις που ζητούσαν. Συγχρόνως, όμως, εξέφρασε και την απογοήτευσή της για τα οστά η ταυτοποίηση των οποίων δεν κατέστη δυνατή. 

Πάντως μεταξύ των οστών που ταυτοποιήθηκαν περιλαμβάνονταν και εκείνα των δίδυμων αδελφών Λίο και Ρούντολφ Μπλιτς. Την 10η Αυγούστου του 2019 ενταφιάστηκαν σε νεκροταφείο του Λίνκολν της Νεμπράσκα, όπου αναπαύονται οι γονείς τους, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι όπου μεγάλωσαν. 

Πηγή: Protagon.gr

30 Χρόνια από την οριστική υποστολή της σοβιετικής σημαία με το σφυροδρέπανο - Γράμμα "στους Ρώσους φίλους μας"

 Πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό πραγματοποιούν διαδήλωση έξω από το Κρεμλίνο όπου τανκς έχουν σχηματίσει οδόφραγμα κατά τη διάρκεια της απόπειρας πραξικοπήματος το 1991 με σκοπό την ανατροπή του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ 

 
Παρά τα σύννεφα της ουκρανικής κρίσης, οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι «ονειρευόμαστε την ημέρα που η Ομοσπονδία σας και η Ενωση μας θα βρουν τον δρόμο προς την αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία που τόσο χρειάζονται η Ευρώπη και ο κόσμος», γράφουν τρεις ευρωβουλευτές σε κείμενό τους στη Repubblica με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1991, ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ανακοίνωσε μέσω ενός σύντομου τηλεοπτικού διαγγέλματός του την παραίτηση του από την προεδρία της ΕΣΣΔ. Λιγότερο από μισή ώρα μετά την ολοκλήρωσή του, η σοβιετική σημαία με το σφυροδρέπανο υπεστάλη για τελευταία φορά από το Κρεμλίνο και ανυψώθηκε η προεπαναστατική σημαία της Ρωσίας. Επί έξι ημέρες η Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών υπήρχε μόνο κατ’ όνομα ενώ τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου διαλύθηκε και επίσημα. 

Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, απευθυνόμενοι στους ευρωπαίους πολίτες και στους πολίτες της Ρωσίας, οι ευρωβουλευτές Βλοντζίμιερζ Τσιμοσέβιτς (πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας) Αντριους Κουμπίλιους (πρώην πρωθυπουργός της Λιθουανίας) και Μπερνάρ Γκετά υποστηρίζουν πως «ονειρευόμαστε, ναι, ονειρευόμαστε μαζί». 

Σε μία περίοδο κατά την οποία «αλίμονό μας, οι ελευθερίες μας εξακολουθούν να υποχωρούν», οι Ευρωπαίοι και οι Ρώσοι «ονειρευόμαστε την ημέρα που η Ομοσπονδία σας και η Ενωση μας θα βρουν τον δρόμο προς την αλληλοκατανόηση και τη συνεργασία που τόσο χρειάζονται η Ευρώπη και ο κόσμος», αναφέρουν οι τρεις πολιτικοί σε κείμενό τους στη La Repubblica με αφορμή τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων από τη διάλυση της ΕΣΣΔ. 

Ονειρεύονται την ημέρα που θα εκλείψουν «η δυσπιστία και ο φόβος» στις σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών, την ημέρα που καμία από τις χώρες που ανήκαν στη σφαίρα επιρροής της ΕΣΣΔ δεν θα αισθάνεται ότι απειλείται από μία «αυτοκρατορική νοσταλγία της Ρωσίας» και κανένας από τους πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας δεν θα ανησυχεί για την ενίσχυση της ΕΕ και την παρουσία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας κοντά στα ρωσικά σύνορα. 

Ονειρεύονται την ημέρα που θα επέλθει το τέλος της αντιπαράθεσης μεταξύ Δύσης και Ανατολής όχι ως νίκη της μίας πλευράς και ήττα της άλλης αλλά ως «αφετηρία μιας νέας εποχής δημοκρατίας και ηπειρωτικής ευημερίας», ονειρεύονται την ημέρα που η Ευρώπη και η Ρωσία θα ενώσουν τις δυνάμεις τους και θα χρησιμοποιήσουν «τον πνευματικό, φυσικό και επιστημονικό πλούτο τους» προς όφελος της Ευρώπης, του κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού και της δημοκρατίας. 

«Ναι ονειρευόμαστε τη στιγμή που οι γέφυρες θα υπερβούν τα λησμονημένα τείχη, το ονειρευόμαστε γιατί είναι κάθε άλλο παρά αδύνατο», αναφέρουν στο κείμενό τους. Δεν είναι αδύνατο γιατί από την Αγία Πετρούπολη έως τη Λισαβόνα, από το Παρίσι έως τη Μόσχα, από το Βίλνιους έως το Βερολίνο, «οι μεσαίες τάξεις μας και οι νέοι μας μοιράζονται τον ίδιο τρόπο ζωής, τα ίδια γούστα και την ίδια δίψα για ελευθερία». «Ευρωπαίοι είμαστε όλοι γιατί, καλώς ή κακώς, από τη στροφή του Βλαδίμηρου Α΄ στον χριστιανισμό τον δέκατο αιώνα έως την εφεύρεση των γκουλάγκ και της ερυθράς τρομοκρατίας, από το όνειδος που ήταν το σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ έως το πρώτο πλήγμα που υπέστη ο ναζισμός μέσω της ηρωικής μάχης του Στάλινγκραντ, η Ρωσία ήταν πάντα μία από τις πιο σημαντικές ευρωπαϊκές δυνάμεις», υπενθυμίζουν.

 «Ευρωπαίοι είμαστε όλοι από τη Βρέστη έως το Βλαδιβοστόκ», γιατί ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τσέχοφ και ο Μπουλγκάκοφ ανήκουν στο ίδιο πάνθεο της παγκόσμιας λογοτεχνίας όπου ανήκουν ο Σέξπιρ, ο Βίκτωρ Ουγκό, ο Δάντης, ο Κάφκα και ο Θερβάντες. «Ευρωπαίοι είμαστε όλοι» γιατί ο κοινός μας πολιτισμός βασίζεται στην ελληνική φιλοσοφία, στο ρωμαϊκό δίκαιο, στην Παλιά και στην Καινή Διαθήκη, στον Διαφωτισμό, στη αθηναϊκή και στη ρωμαϊκή δημοκρατία που επανεφευρέθηκε μέσω της των επαναστάσεων στην Αγγλία και στη Γαλλία. 

«Ευρωπαϊκή είναι η ρωσική ιστορία», γιατί οι πιο πεφωτισμένοι από τους τσάρους απευθύνθηκαν στη «στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Ιταλία», επιδιώκοντας να ανοίξουν τη Ρωσία στον κόσμο, γιατί η επαναστάσεις του 1905 και του 1917 καθώς και η περεστρόικα βασίστηκαν πάνω στα ιδανικά του 1789 και του 1848, γιατί η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε τον 20ο αιώνα, κατά τον οποίο κατέρρευσαν επίσης οι αυτοκρατορίες των Οθωμανών, των Αυστριακών, των Γάλλων, των Βρετανών, των Ολλανδών και των Πορτογάλων. 

Οι Βλοντζίμιερζ Τσιμοσέβιτς, Αντριους Κουμπίλιους και Μπερνάρ Γκετά θεωρούν πως μεταξύ των ρώσων πολιτών ηλικίας κάτω των σαράντα ετών, ελάχιστοι είναι εκείνοι που νοσταλγούν το παρελθόν, υποστηρίζοντας πως η Ρωσία πρέπει να ανακτήσει τα εδάφη της Ουκρανίας ή της Γεωργίας. Γιατί συνειδητοποιούν ολοένα περισσότεροι πως «όταν κάποιος επιδιώκει να στερήσει την ελευθερία του άλλου, καταλήγει να στερεί τη δική του ελευθερία και ότι μια κοινότητα πολιτισμού, μια κοινή κληρονομιά και οι διηνεκείς συναλλαγές που δεν επιβάλλονται αλλά βασίζονται σε ιστορικές συμπληρωματικότητες είναι απείρως προτιμότερες από την αδικία και από την ευθραυστότητα των αυτοκρατοριών».

 Οι τρεις ευρωβουλευτές αναγνωρίζουν, φυσικά, πως επί του παρόντος οι σχέσεις μεταξύ των δύο πλευρών είναι ιδιαίτερα τεταμένες ενώ τα ζητήματα που τις χωρίζουν πολλά και πολύπλοκα. Προβλέπουν, ωστόσο, ότι πολύ σύντομα οι νέοι πολίτες της Ρωσίας θα συμβιβαστούν με το γεγονός πως παλιές κτήσεις τους κατέστησαν ανεξάρτητα κράτη.

 «Αυτή η μέρα θα έρθει, είμαστε σίγουροι, και μαζί σας, μαζί με αυτή τη νέα γεμάτη αυτοπεποίθηση και δημοκρατική Ρωσία που θα είναι γαλήνια και ελεύθερη καθώς θα έχει ειρηνικές σχέσεις με τους πιο κοντινούς γείτονές της, θα οικοδομήσουμε μια ήπειρο ανταλλαγών, ελευθερίας και σταθερότητας. Σας το λέμε αυτό, γιατί αισθανόμαστε την ελευθερία να τρέμει στις καρδιές σας, γιατί θα ξαναρχίσετε τη διακοπτόμενη πορεία σας προς τη δημοκρατία, γιατί εκείνη τη μέρα θα γεννηθεί μια νέα Ευρώπη, ελεύθερη, δυνατή και υποδειγματική, μια Ευρώπη που θα είμαστε περήφανοι να την αφήσουμε στα παιδιά μας γιατί είναι η κοινή μας φιλοδοξία και η κοινή μας μοίρα που πραγματώνουμε μαζί για το καλό όλων μας». Ολοκληρώνοντας το «μήνυμα φιλίας» προς τους πολίτες της Ρωσίας οι τρεις ευρωβουλευτές επευφημούν υπέρ της Ευρώπης, υπέρ της ειρήνης, υπέρ της ελευθερίας.

 Πηγή: Protagon.gr

Η μη εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών και η στάση της Ελλάδας - Γιατί η γείτονα χώρα αρνείται, εν μέρει, να εφαρμόσει την συμφωνία και να αποδεχτεί το γεγονός.

 

Γράφει ο Πάρις Θασίτης, Αναλυτής ΚΕΔΙΣΑ

 

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την 17η Ιουνίου 2018 τότε που οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και των Σκοπίων (Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ) υπέγραφαν φαρδιά πλατιά την Συμφωνία των Πρεσπών, μία κατά τα άλλα «ιστορική» συμφωνία που θα έθετε ένα τέλος στις διαφορές των δύο χωρών, θα έλυνε το θέμα της ονομασίας που ήταν ακανθώδες για την ελληνική κοινή γνώμη (για τις κυβερνήσεις δεν είμαστε τόσο σίγουροι) και θα επέτρεπε στην γείτονα χώρα την ένταξη στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα θα λύνονταν μια και έξω το θέμα της περίφημης ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε προοπτική η οποία διαφημίζεται ήδη από την Σύνοδο της Θεσσαλονίκης του 2003 και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Ας δούμε όμως τι πραγματικά «λύθηκε» με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Ας ξεκινήσουμε με τα βασικά. Το άρθρο 1§4 ορίζει την διαδικασία που η κυβέρνηση της τότε πΓΔΜ θα επικύρωνε την διαδικασία. Με ψηφοφορία στο Κοινοβούλιο και αν το επιθυμεί θα πραγματοποιούσε και δημοψήφισμα για το θέμα (§4 γ’) πράγμα που έγινε, μόνο που η συμμετοχή και μετά από παρότρυνση κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων της χώρας, όπως του Προέδρου Ιβάνοφ (!) ήταν ελάχιστη, μόλις στο 37%, με την «συντριπτική» πλειοψηφία των ψηφισάντων να στηρίζει την Συμφωνία[1], με λίγα λόγια η κοινή γνώμη της γείτονος, είτε αδιαφόρησε είτε ήταν εξαρχής κατά της πολυδιαφημιζόμενης συμφωνίας, μαζί με ένα μέρος του πολιτικού συστήματος. Άρα διαπιστώνουμε μια πρώτης τάξεως θεσμική αδυναμία. Αμέσως μετά κατατίθεται στο Κοινοβούλιο για κύρωση όπως προβλεπόταν που έγινε με εξίσου περιπετειώδη τρόπο[2].

Στις §§ 1,2 του άρθρου 2 της Συμφωνίας, η Ελλάδα δεσμεύονταν να μην αντιταχθεί σε τυχόν υποψηφιότητα της Βόρειας Μακεδονίας σε διεθνείς οργανισμούς που συμμετέχει η Ελλάδα, ειδικότερα στις §§ 3,4 ορίζεται με σαφήνεια ποιοι οργανισμοί μας «ενδιαφέρουν»: οι Ε.Ε και ΝΑΤΟ. Υπό την προϋπόθεση βεβαίως της ολοκλήρωσης των συνταγματικών αλλαγών στο θέμα της ονομασίας της χώρας. Η ένταξη στο ΝΑΤΟ ολοκληρώθηκε ήδη από τον Μάρτιο του 2020 με πανηγυρική ανακοίνωση και του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών (!)[3]. Μένει λοιπόν η ένταξη της χώρας στην Ε.Ε.

Ας δούμε όμως τι άλλες «εκκρεμότητες» κακόπιστα η πλευρά της Βόρειας Μακεδονίας δεν έχει εκπληρώσει μέχρις στιγμής. Στο άρθρο 6, προβλέπεται η απαγόρευση δραστηριοτήτων εχθρικών προς το άλλο Μέρος, είτε αυτό αφορά κρατικές υπηρεσίες, είτε ιδιωτικές οντότητες, οπότε το κράτος που «φιλοξενεί» τέτοιες δραστηριότητες οφείλει να πάρει μέτρα. Αρκεί η πιθανότητα στην υποδαύλιση του εθνικισμού ή του αναθεωρητισμού για να πάρει μέτρα το κράτος. Τι έκανε ακριβώς η γείτονα χώρα; 

Στους αγώνες του Παγκόσμιου Κυπέλου Ποδοσφαίρου η εθνική ομάδα της Βόρειας Μακεδονίας[4], εμφανίστηκε με τα διακριτικά της «FFM», Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Μακεδονίας, ονομασία που σαφώς αποτελεί ένδειξη αναθεωρητισμού κύκλων της γειτονικής χώρας. Τι απάντησε ο ΥΠΕΞ της Β.Μ στις διαμαρτυρίες του κ. Δένδια;  Ο ομόλογός του Μπουγιάρ Οσμάνι δήλωσε πως δεν υποχρεούται η Ομοσπονδία να αλλάξει το όνομα καθώς πρόκειται για ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό. Τα ακριβώς αντίθετα δηλαδή από το πνεύμα του άρθρου 6 της Συμφωνίας. Κανένα μέτρο αποτροπής, αλλά αντίθετα δημόσια ενθάρρυνση της ενέργειας αυτής… όσο για τον Πρωθυπουργό Ζάεφ, ο ίδιος σε σχετικό «tweet» του αποκάλεσε την χώρα του ως «Μακεδονία»[5]… 

Από κει και πέρα η συμπεριφορά αυτή δεν είναι κάτι καινούργιο. Ιδιωτικές οντότητες μεν οι αθλητικοί σύλλογοι, πλην όμως διαθέτουν το «μονοπώλιο» εκπροσώπησης της χώρας σε διεθνή δρώμενα που μόνο αμιγώς ιδιωτικά δεν μπορούν να θεωρηθούν. Μέχρι και το καλοκαίρι που μας πέρασε, οι αθλητικές ομοσπονδίες των: α) χειροσφαίρισης, β) καράτε, γ) καγιάκ, δ) πετοσφαίρισης και ε) τζούντο αναφέρονταν με την επωνυμία «Μακεδονική» στις διεθνείς εμφανίσεις τους και στα αρμόδια ηλεκτρονικά sites[6]. Σας φαίνεται για συμπεριφορά φιλική προς την Ελλάδα ή σύμφωνη με το πνεύμα της Συμφωνίας των Πρεσπών; Σε πιο πρόσφατα νέα όργανα της τοπικής αυτοδιοίκησης και συγκεκριμένα δημοτικοί σύμβουλοι κομμάτων της αντιπολίτευσης υπέγραψαν πανηγυρικές δηλώσεις με τις οποίες αποκαλούσαν την χώρα τους «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ορισμένοι μάλιστα ήταν μέλη και του κυβερνώντος Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος του Ζάεφ![7] Ενώ ο Υπουργός αρμόδιος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση παραδέχτηκε, τρία χρόνια μετά την συμφωνία, ότι στην νομοθεσία της χώρας του υπάρχει ακόμη η ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας»… γιατί η κυβέρνησή του αδυνατούσε να περάσει τις αλλαγές που επέβαλλε η Συμφωνία των Πρεσπών, καθότι δεν διέθετε την πλειοψηφία των 2/3 που είναι συνταγματικά αναγκαία… Και αν σας φαίνεται λειψό το παραπάνω επιχείρημα περί μη εφαρμογής της Συμφωνίας, στην γείτονα ακόμη και μη ιδιωτικοί φορείς[8], όπως η εταιρία συντήρησης του οδικού δικτύου, το Μουσείο «Μακεδονικού Αγώνα» (sic), ο Οργανισμός Τουριστικής προβολής των Σκοπίων που παρουσιάζεται ως Πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και είναι αμιγώς κρατικοί φορείς και ακόμη και σήμερα (2021) δεν έχουν αλλάξει. Παραβιάζεται εν προκειμένω και το άρθρο 1§3 ζ’ που επιτάσσει άμεση ευθυγράμμιση των κρατικών φορέων με την επίσημη ονομασία της χώρας…

Την πανωλεθρία του κόμματός του στις δημοτικές εκλογές, ακολούθησε η παραίτηση του Ζόραν Ζάεφ από την πρωθυπουργία[9] ενώ δεν έλειψαν οι παραινέσεις για προκήρυξη πρόωρων εκλογών από την αξιωματική αντιπολίτευση[10]. Είναι φανερό ότι το πολιτικό σύστημα της γείτονος και αρνείται εν μέρει να εφαρμόσει την συμφωνία και αρνείται να την αποδεχτεί ως γεγονός. Φαίνεται μάλιστα ότι εξαρχής ήταν θνησιγενής…

Τι οφείλει να κάνει Ελλάδα και τι δύναται να κάνει; Ας ξεκινήσει με το τι δύναται. Στο άρθρο 19 της Συμφωνίας, διευκρινίζεται ότι σε περίπτωση διαφοράς και εφόσον το ένα μέρος (Ελλάδα) γνωστοποιήσει την αντίθεσή του στις πράξεις του άλλου μέρους (Β.Μ), δύνανται αμφότερα τα μέρη να ζητήσουν την συνδρομή του Γ.Γ του ΟΗΕ. Περαιτέρω μπορεί η χώρα μας, κατά το άρθρο 60 §§ 1 και 3, της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών[11]να ζητήσει την αναστολή της Συμφωνίας των Πρεσπών επικαλούμενη σοβαρές παραβιάσεις από το άλλο μέρος. Λαμβάνοντας από την άλλη υπόψη ότι η χώρα βρίσκεται επί της ουσίας σε προεκλογική περίοδο, θα μπορούσε η ελληνική κυβέρνηση να εμποδίσει την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της γείτονος στην Ε.Ε και αν ούτε αυτό λειτουργήσει αποτρεπτικά, τότε να προχωρήσει στην ολική ή μερική αναστολή της Συμφωνίας σύμφωνα με τα οριζόμενα κατά το άρθρο 60 της Σύμβασης της Βιέννης. 

Προσφέρεται μια θαυμάσια ευκαιρία και ενόψει της αναστάτωσης που υπάρχει στην Βόρεια Μακεδονία να προβεί η Ελλάδα σε πιο επιθετικές κινήσεις. Σε συνδυασμό με το βουλγαρικό βέτο που ισχύει μέχρι πρότινος[12] όπως και το γαλλικό που προβλήθηκε πρόπερσι[13] η προοπτική να παγώσει για πολλά χρόνια, επ’ αόριστον ή και οριστικά η ευρωπαϊκή προοπτική της Β.Μ είναι καθόλα υπαρκτή και επιθυμητή στο βαθμό που η γειτονική χώρα εξακολουθεί να μην εφαρμόζει τις προβλέψεις της Συμφωνίας των Πρεσπών. Σε αυτά τα πλαίσια γιατί να μην τηρήσει η χώρα μας μια στάση «εκβιαστική» κάποιων πραγμάτων, ας υποθέσουμε ότι θα μπορούσε να επιδιώξει την άμεση διευθέτηση υπέρ ημών του ακανθώδους ζητήματος των εμπορικών σημάτων που περιέχουν τον όρο «Μακεδονία» και τα παράγωγά του[14]; Θα μπορούσαμε να πετύχουμε παραχωρήσεις σε μια σειρά ζητημάτων που δεν μας ευνοούν πέρα από τα εμπορικά σήματα, στο κομμάτι της ιστορικής κληρονομιάς ή ακόμη και στο ζήτημα της τουρκικής επιρροής στην γείτονα… Αλλά πρέπει να υπάρξει ηγεσία ανάλογη και στην χώρα μας…

πηγή:https://kedisa.gr/%ce%b7-%ce%bc%ce%b7-%ce%b5%cf%86%ce%b1%cf%81%ce%bc%ce%bf%ce%b3%ce%ae-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bc%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%b5%cf%83%cf%80%cf%8e/

e-ΕΦΚΑ: - Πότε θα Πληρωθούν οι συντάξεων μηνός Iανουαρίου 2022 - Ξέχασαν να δημοσιεύσουν τα ενημερωτικά σημειώματα μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου η ...;

 Ξέχασαν να δημοσιεύσουν τα ενημερωτικά σημειώματα μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου ή  τα έχουν κάνει μαντάρα με τους επανυπολογισμούς ...;

Αθήνα, 7/12/2021

Πληρωμή κύριων και επικουρικών συντάξεων μηνός Iανουαρίου 2022 

Στο πλαίσιο της εφαρμογής του μέτρου της ταυτόχρονης καταβολής των κύριων και επικουρικών συντάξεων το Διοικητικό Συμβούλιο του e-ΕΦΚΑ αποφάσισε στη συνεδρίαση της 2ας  Δεκεμβρίου 2021 το ακόλουθο πρόγραμμα πληρωμής των κύριων και επικουρικών συντάξεων: 

ΚΥΡΙΕΣ & ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ

• Στις 20 Δεκεμβρίου 2021, ημέρα Δευτέρα θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις των μη-μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από τους τέως φορείς ΟΑΕΕ, ΟΓΑ και ΕΤΑΑ).
• Στις 21 Δεκεμβρίου 2021, ημέρα Τρίτη θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις των μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από το τ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, τις Τράπεζες και τον ΟΤΕ) που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 1, 3, 5, 7, 9.
• Στις 22 Δεκεμβρίου 2021, ημέρα Τετάρτη θα καταβληθούν οι κύριες και επικουρικές συντάξεις των μισθωτών (δηλαδή των συνταξιούχων που προέρχονται από το τ. ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, τις Τράπεζες και τον ΟΤΕ)  που το ΑΜΚΑ τους λήγει σε 0, 2, 4, 6, 8.
• Στις 23 Δεκεμβρίου 2021, ημέρα Πέμπτη θα καταβληθούν κύριες και επικουρικές  συντάξεις του Δημοσίου, του τ.ΝΑΤ, τ.ΕΤΑΤ, τ.ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και ΔΕΗ.

Από τη Διοίκηση του e-ΕΦΚΑ

Συνέβη σαν Σήμερα το 1941: Η Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ

 

Από τα σημαντικότερα επεισόδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Συνέβη στις 7 Δεκεμβρίου 1941, όταν ιαπωνικά αεροπλάνα βομβάρδισαν τη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ στη Χαβάη, όπου ναυλοχούσε ο Αμερικανικός Στόλος του Ειρηνικού. Η επίθεση αυτή, που ήταν η πρώτη σε αμερικανικό έδαφος από το 1812, είχε ως αποτέλεσμα την έξοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο.

Οι σχέσεις ΗΠΑ και Ιαπωνίας ήταν ήδη τεταμένες από τις αρχές της δεκαετίας του '30. Οι Αμερικανοί αντιδρούσαν στην επεκτατική πολιτική της Ιαπωνίας στην Κίνα και την Ινδοκίνα με την επιβολή οικονομικών κυρώσεων. Το καλοκαίρι του 1941 κλιμάκωσαν τον οικονομικό πόλεμο κατά της Ιαπωνίας, με την επιβολή εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου. Από την πλευρά της, η Ιαπωνία θεώρησε εχθρική ενέργεια το πετρελαϊκό εμπάργκο των Αμερικανών και ήθελε να τους δώσει ένα μάθημα, χωρίς όμως να προκαλέσει την έξοδό τους στον πόλεμο. Γι' αυτό δεν επιτέθηκε στις κτήσεις της Μεγάλης Βρετανίας, που ήταν ο πιστός σύμμαχός τους στην περιοχή.

Το ιαπωνικό επιτελείο αποφάσισε ένα προληπτικό χτύπημα στη ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ, με διπλό στόχο: αφενός θα εξάρθρωνε τον αμερικανικό στόλο του Ειρηνικού και αφετέρου θα διασφάλιζε την πρόσβαση στις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές του Δυτικού Ειρηνικού και κυρίως στις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες (σημερινή Ινδονησία). Την ίδια περίοδο, στα μέτωπα της Ευρώπης οι Σοβιετικοί είχαν αποκρούσει την επίθεση των Γερμανών στη Μόσχα και περνούσαν στην αντεπίθεση. Η χώρα μας βίωνε έναν εφιαλτικό χειμώνα κάτω από την μπότα του γερμανού κατακτητή, με χιλιάδες νεκρούς από την έλλειψη τροφίμων. Στο βορειοαφρικανικό μέτωπο, ο Ρόμελ είχε ακόμη το πάνω χέρι έναντι των Συμμάχων.

Η διαταγή για επίθεση στο Περλ Χάρμπορ δόθηκε από τον αρχιναύαρχο Ισορούκου Γιαμαμότο στον επικεφαλής της επιχείρησης ναύαρχο Τσουίτσι Ναγκούμο την 1η Δεκεμβρίου 1941. Στο Περλ Χάρμπορ, που βρισκόταν στο νησί Ουάχου της Χαβάης, ναυλοχούσαν 104 πλοία (πολεμικά και συνοδείας) και στάθμευαν 390 αεροσκάφη. Επικεφαλής των ναυτικών δυνάμεων ήταν ο ναύαρχος Χάσμπαντ Κίμελ και των χερσαίων ο στρατηγός Γουόλτερ Σορτ. Η ναυτική δύναμη των Ιαπώνων με επικεφαλής 6 αεροπλανοφόρα απέπλευσε δυτικά, χωρίς να επισημανθεί από τους Αμερικανούς και έφθασε 275 ναυτικά μίλια βόρεια των Νησιών Χαβάη. Από το σημείο αυτό θα εξαπέλυαν την επίθεσή τους στο Περλ Χάρμπορ, με αλλεπάλληλα αεροπορικά κύματα.

Στις 3:42 π.μ. της 7ης Δεκεμβρίου το αμερικανικό ναρκαλιευτικό «Condor» εντόπισε ένα γιαπωνέζικο υποβρύχιο τσέπης λίγο έξω από το Περλ Χάρμπορ. Καταδιώχθηκε και βυθίστηκε στις 6:37 π.μ. από το αντιτορπιλικό «Ward», που έριξε τα πρώτα αμερικανικά πυρά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν ένα από τα πέντε μικρά υποβρύχια, που θα επιχειρούσαν και θα κατέστρεφαν αμερικανικά πλοία κατά τη διάρκεια των αεροπορικών επιθέσεων.

Η κύρια επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ εκδηλώθηκε στις 7:48 π.μ. με το πρώτο κύμα των αεροπλάνων, που διοικούσε πλοίαρχος Μιτσούο Φουτσίντα. Ήταν Κυριακή και επικρατούσε γενική χαλάρωση. Τα αμερικανικά ραντάρ εντόπισαν τα ιαπωνικά αεροπλάνα, αλλά οι αρμόδιοι αξιωματικοί τα θεώρησαν φίλια, καθώς περίμεναν την άφιξη σμήνους βομβαρδιστικών Β-17.

Οι Αμερικανοί πιάστηκαν στην κυριολεξία στον ύπνο και δεν μπόρεσαν να αντιδράσουν άμεσα. Τα αεροπλάνα τους καταστράφηκαν στο έδαφος, αφού ήταν παρκαρισμένα το ένα δίπλα στο άλλο για τον φόβο σαμποτάζ. Οι βόμβες και οι τορπίλες των γιαπωνέζικων αεροπλάνων έπληξαν και πολλά πολεμικά πλοία. Ακολούθησε λίγο αργότερα ένα δεύτερο κύμα αεροπλάνων με επικεφαλής τον πλωτάρχη Σιγκεκάζου Σιμαζάκι, αλλά αυτή την φορά οι Αμερικανοί είχαν προετοιμασθεί στοιχειωδώς για να αντιμετωπίσουν τους επιτιθέμενους.

Στα 90 λεπτά που κράτησε συνολικά η από αέρος επίθεση των Ιαπώνων, 2.386 Αμερικανοί (στρατιωτικοί και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους και 1.139 τραυματίστηκαν. 188 αεροπλάνα καταστράφηκαν, 155 υπέστησαν ζημιές, 5 πλοία βυθίσθηκαν και 13 τέθηκαν εκτός μάχης. Οι Αμερικανοί, όμως, κατόρθωσαν να διατηρήσουν ανέπαφα τα δίκτυα της επιμελητείας (ναυπηγεία και δεξαμενές καυσίμων). Από την πλευρά τους, οι Γιαπωνέζοι έχασαν 64 άνδρες (55 αεροπόρους και 9 ναυτικούς), 29 αεροπλάνα και τα 5 υποβρύχια τσέπης.

Η απροσδόκητη αυτή επίθεση συνένωσε την αμερικανική κοινή γνώμη και εξάλειψε κάθε σκέψη για ουδετερότητα των ΗΠΑ. Την επομένη, 8 Δεκεμβρίου 1941, ο πρόεδρος Ρούσβελτ χαρακτήρισε «μέρα ντροπής για το αμερικανικό έθνος την 7η Δεκεμβρίου» και το Κογκρέσο χωρίς ενδοιασμούς κήρυξε τον πόλεμο κατά του Άξονα, με μια μόνο αρνητική ψήφο, της πασιφίστριας βουλευτού του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, Τζάνετ Ράνκιν. Ο «κοιμώμενος γίγαντας» ξύπνησε και άλλαξε τις ισορροπίες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από στρατιωτικής πλευράς, το χτύπημα δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό για τις ΗΠΑ, αφού οι γιαπωνέζοι δεν κατόρθωσαν να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις επιμελητείας των Αμερικανών. Αυτός θα ήταν ο στόχος του τρίτου κύματος της αεροπορικής επίθεσης, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, λόγω δισταγμών του ναυάρχου Γιαμαμότο.

Επίσης, έμειναν ανέπαφα τα αεροπλανοφόρα και τα υποβρύχια, που θα σήκωναν το κύριο βάρος του πολέμου στον Ειρηνικό και θα αντέστρεφαν το αρχικό πλεονέκτημα των Ιαπώνων. Αυτό έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους συγγραφείς να υποστηρίξουν ότι η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ήταν εν γνώσει του Προέδρου Ρούσβελτ, ο οποίος την άφησε να εξελιχθεί για να κάμψει την αντίδραση των ουδετερόφιλων Αμερικανών και να βάλει τη χώρα στον πόλεμο, όπως επιθυμούσε και ο Τσόρτσιλ.

Οι πρώτοι που πλήρωσαν για το φιάσκο του Περλ Χάρμπορ ήταν οι διοικητές του νησιού, ο ναύαρχος Κίμελ και ο στρατηγός Σορτ, που απαλλάχτηκαν των καθηκόντων τους και αποστρατεύτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Ήταν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι, που φορτώθηκαν τα λάθη των προϊσταμένων τους στην Ουάσινγκτον και την αδράνεια των υπηρεσιών πληροφοριών, που άφησαν τους Ιάπωνες να δράσουν ανενόχλητοι.

Το Περλ Χάρμπορ στον Κινηματογράφο

• «Τόρα, Τόρα, Τόρα», αμερικανοϊαπωνική παραγωγή του 1970, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Φλάισερ, Κίντζι Φουκασάκου και Τόσιο Μασούντα. Πρωταγωνιστούν: Μάρτιν Μπάλσαμ, Τζόζεφ Κότεν και Τζέισον Ρόμπαρτς. (Διάρκεια 144')
• «Περλ Χάρμπορ», αμερικανική παραγωγή του 2001, σε σκηνοθεσία Μάικλ Μπέι. Πρωταγωνιστούν: Μπεν Άφλεκ, Τζος Χάρτνετ και Κέιτ Μπεκινσέιλ. (Διάρκεια 183')
• «Από εδώ έως την αιωνιότητα», αμερικανική παραγωγή του 1953, σε σκηνοθεσία Φρεντ Ζίνεμαν. Πρωταγωνιστούν: Μπαρτ Λάνκαστερ, Ντέμπορα Κερ και Μοντγκόμερι Κλιφτ. (Διάρκεια 118').

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/360?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-12-07

© SanSimera.gr