β. Η ανάρτηση στο διαδίκτυο αναπροσαρμοσμένης σύνταξης ΔΕΝ αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και ΔΕΝ προσβάλλεται στα Δικαστήρια
Από τον ΕΦΚΑ έγινε πρόσφατα, σύμφωνα με διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 4387/2016 (που είναι γνωστός και ως «νόμος Κατρούγκαλου»), αναπροσαρμογή από 1.1.2019 των δημοσιοϋπαλληλικών συντάξεων και, με βάση αυτή, καταβλήθηκε η σύνταξη του μηνός Ιανουαρίου τρέχοντος έτους και εφεξής. Δεν έγινε, όμως, από το όργανο που ορίζει ο νόμος ούτε με τη διαδικασία, που, επίσης, ορίζει ο νόμος, με συνέπεια να στερείται νομιμότητας. Συγκεκριμένα:
α. Η αναπροσαρμογή αφορά την ανταποδοτική σύνταξη, αυτή δηλαδή, που αντιστοιχεί στα χρόνια υπηρεσίας και, ως τέτοια, έπρεπε να γίνει αφενός μεν από τη Διεύθυνση Απονομής Συντάξεων Δημόσιου Τομέα του ΕΦΚΑ, αφετέρου δε με έκδοση ατομικής συνταξιοδοτικής πράξης για κάθε συνταξιούχο από τον προϊστάμενο αυτής, η οποία και κοινοποιείται υποχρεωτικά στους δικαιούχους.
Αυτά ορίζονται, για τον κανονισμό των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων, με τις διατάξεις της παρ. 1, του άρθρου 66 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων ( οι οποίες διατηρήθηκαν σε ισχύ με τις διατάξεις του άρθρου 21 του ν. 4387/2016 και του άρθρου 395 του ν. 4512/2018), ισχύουν δε και για κάθε επανακανονισμό της σύνταξης τους, είτε πρόκειται για μεμονωμένο συνταξιούχο είτε για το σύνολο των συνταξιούχων. Ιδιαιτέρως ισχύουν για την προαναφερθείσα αναπροσαρμογή, η οποία αποτελεί ριζικό επανακανονισμό σύνταξης, δεδομένου ότι έχουμε ριζική μεταβολή των επί μέρους στοιχείων, που ελήφθησαν υπόψη για τον κανονισμό της αρχικής σύνταξης και ριζική ανατροπή των αποφασισθέντων με την αρχική πράξη συνταξιοδότησης.
β. Η ανάθεση από το νόμο της αρμοδιότητας του κανονισμού (ή επανακανονισμού) των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων (με έκδοση ατομικής συνταξιοδοτικής πράξης) στον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Απονομής Συντάξεων Δημόσιου Τομέα σημαίνει ότι κανένα άλλο όργανο της εκτελεστικής εξουσίας δεν νομιμοποιείται να εκδίδει σχετικές πράξεις ούτε να τροποποιεί τις ήδη εκδοθείσες από το αρμόδιο όργανο και ότι τα γενόμενα δεκτά από αυτές εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι τη νόμιμη κατάργηση, ανάκληση ή τροποποίησή τους.
γ. Κατ΄ ακολουθίαν, αφού με το ν. 4387/2016 τροποποιήθηκαν ριζικά τα δεδομένα για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων και, ως εκ τούτου, κρίθηκε αναγκαίος από το νομοθέτη ο επανακανονισμός (αναπροσαρμογή) των ανταποδοτικών συντάξεων που καταβάλλονταν κατά την 12.5.2016, αυτό μόνο με έκδοση νέας συνταξιοδοτικής πράξης από την αρμόδια υπηρεσία μπορεί νόμιμα να γίνει. Χωρίς την έκδοση νέας ατομικής συνταξιοδοτικής πράξης, εξακολουθεί να ισχύει η προηγούμενη με ποσό ανταποδοτικής σύνταξης αυτό που εκείνη έχει κανονίσει.
γ. Άλλωστε, όπου ο νόμος απαιτεί την έκδοση ατομικής πράξης από τη Διοίκηση, η έκδοση αυτής είναι υποχρεωτική για το αρμόδιο όργανο και σε καμία περίπτωση δεν επαφίεται στη διακριτική του ευχέρεια, ο δε αρνούμενος να συμμορφωθεί προς το νόμο καθίσταται υπόλογος για παράβαση νόμου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο στη συγκεκριμένη περίπτωση, στην οποία ο ΕΦΚΑ επεμβαίνει σε περιουσιακό στοιχείο των συνταξιούχων (το μοναδικό για τους περισσότερους από αυτούς), χωρίς καμία διοικητική πράξη που να αιτιολογεί και να τους ενημερώνει για την παρέμβασή του αυτή.
δ. Διευκρινίζεται ότι το μηνιαίο ενημερωτικό σημείωμα, που αναρτάται στο διαδίκτυο για ενημέρωση των συνταξιούχων (δεν έχει αναρτηθεί ακόμα, καίτοι έχει περάσει ένας μήνας από την καταβολή της σύνταξης του Ιανουαρίου), δεν αναπληρώνει τη διοικητική συνταξιοδοτική πράξη, γιατί ως καθαρώς πληροφοριακού χαρακτήρα, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη και δεν προσβάλλεται ενώπιον των δικαστηρίων, σύμφωνα με την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
ε. Περαιτέρω, εξ αιτίας του παράνομου τρόπου, που έγινε η εν λόγω αναπροσαρμογή, πάσχει και ο υπολογισμός της «προσωπικής διαφοράς», αφού το ένα από τα συγκρίσιμα στοιχεία (η ανταποδοτική σύνταξη της αναπροσαρμογής), από τα οποία προκύπτει η «προσωπική διαφορά», δεν εδράζεται σε ατομική διοικητική πράξη της Διοίκησης και, κατά συνέπεια είναι μη νόμιμο και, ως μη νόμιμο, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη.
Δεν έχει υπάρξει διαταγή απαγόρευσης του εμβατηρίου ''Μακεδονία Ξακουστή'' και ούτε πρόκειται να υπάρξει από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, Ευάγγελο Αποστολάκη. Όσα ακούγονται τις τελευταίες ημέρες και κυρίως τις τελευταίες ώρες, σε τηλεοπτικούς σταθμούς και πρωινές εκπομπές, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα''. Αυτό τονίζουν με νόημα κύκλοι του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, απαντώντας σε ερώτηση του kranosgr, σχετικά με το θέμα.
Όλα φέρεται να ξεκίνησαν από την απάντηση του ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη, σε ερώτηση Βουλευτών του ΚΚΕ, σχετικά με την ''Αναφώνηση αντιδραστικών συνθημάτων σε στρατόπεδα με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών''.
Τόσο στο κείμενο της ερώτησης που παραθέτουμε αυτούσιο παρακάτω καθώς και στην απάντηση του Υπουργού, δεν υπάρχει καμία αναφορά στο γνωστό εμβατήριο ''Μακεδονία ξακουστή''.
Χρονιά εκλογών διανύουμε και θα ακούσουμε πολλά περισσότερα Απάντηση ΥΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη σε ερώτηση Κοινοβουλευτικού Ελέγχου (υπ. Αριθμ. 5643/14-02-2019) με θέμα: «Αναφώνηση αντιδραστικών συνθημάτων σε στρατόπεδα με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών»
Αρκετά είναι τα δημοσιεύματα σχετικά με τη συνέχιση της αναφώνησης αντιδραστικών συνθημάτων σε στρατόπεδα με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Το περιεχόμενο των συνθημάτων αυτών είναι αντιδραστικό και προκλητικό - προσβλητικό απέναντι σε άλλους λαούς, με τους οποίους ο ελληνικός λαός δεν έχει να μοιράσει τίποτα. Συγκεκριμένα, ορισμένα από τα συνθήματα που αναγκάζονται οι στρατιώτες να φωνάζουν είναι: "Η Κύπρος είναι ελληνική και η Μακεδονία", "Ο Πόντος είναι ελληνικός και η Μικρά Ασία", "Που θ’ ανάψουμε κεριά, μέσα στην Αγιά Σόφιά".
Με κάθε ευκαιρία ορισμένα στελέχη προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον αλυτρωτισμό, αναπαράγοντας το ανιστόρητο σύνθημα "Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική", με τις διοικήσεις των Μονάδων να κάνουν τα στραβά μάτια.
Η Κυβέρνηση έχει σοβαρές ευθύνες για την ανοχή που δείχνει, σε όλες αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες που δίνουν τη δυνατότητα σε χρυσαυγίτες και άλλους ακροδεξιούς να δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις των νέων που υπηρετούν τη θητεία τους.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, τι μέτρα θα λάβει η Κυβέρνηση ώστε να σταματήσει εδώ και τώρα η αναφώνηση αλυτρωτικών και αντιδραστικών συνθημάτων στα στρατόπεδα;
Γνωρίζουμε στα μέλη του παραρτήματος μας ότι, μπορούν να
προσέρχονται στο Γραφείο της Ένωσης για υποβολή αιτήσεων παραθερισμού στα ΚΑΑΥ
Καλών Νερών Βόλου.
Οι αιτήσεις πρέπει να υποβληθούν μέχρι 18 Μαρ 2019.
Όταν στην σημερινή Ελλάδα αυτοί που την κατέστρεψαν, την κατάκλεψαν και την πρόδωσαν, όχι μόνο δεν είναι κρατούμενοι, αλλά βγαίνουν δημόσια και μιλούν με ξεχωριστή υπερηφάνεια και ακόμα πιο πολύ, διεκδικούν τους ψήφους του κόσμου, τότε αναρωτιέσαι για ποιο λόγο ακόμα να μιλάς για αυτή την χώρα.
Όταν η γνωστή πολιτική οικογένεια που έχει μια από τις μεγαλύτερες περιουσίες στην Ευρώπη και την απέκτησε μέσα στην πολιτική, είναι τόσο δημοφιλής, τότε τι να πεις.
Όταν υποψήφιος δήμαρχος της πρωτεύουσας από αυτή την οικογένεια, που διακρίνεται για τις διαστροφικές του απόψεις θεωρείται φαβορί για την διεκδίκηση του δήμου, τότε λες… άντε στο καλό όλοι σας!
Όταν κόμματα που χρωστούν εκατομμύρια στις τράπεζες ενώ ο απλός πολίτης αν χρωστά χίλια ευρώ τότε του κατάσχουν ότι έχει και δεν έχει και από την άλλη αυτός ο απλός πολίτης ψηφίζει αυτά τα κόμματα, τότε σούρχεται αυθόρμητα να πεις… καλά να πάθουν!
Όσοι έλεγαν ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν, άραγε πόσο δίκιο είχαν.
Γιατί να προσπαθείς να ξυπνήσεις ένα λαό όταν θέλει και επιδιώκει να είναι κοιμισμένος και λεηλατημένος, όταν εξυμνεί κάποιο πολιτικό αντιπρόεδρο του κόμματος που διεκδικεί την εξουσία ενώ επί χρόνια το εξύβριζε με τον χειρότερο τρόπο ;
Γιατί να προσπαθείς να ξυπνήσεις ένα λαό που αντί να ξυπνήσει από την προσπάθεια που κάνεις να τον ενημερώνεις, θα σε βρίσει και από πάνω, ενώ οι κακοί χαρακτηρισμοί θα πέφτουν σαν βροχή και ενώ το κόστος θα είναι η οικονομική ακόμα και η φυσική σου εξόντωση ;
Γιατί να προσπαθείς να ξυπνήσεις ένα λαό που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι τι θα φάει, τι θα πιει και πως θα γλεντήσει καλύτερα ;
Γιατί να προσπαθείς να αποκαλύπτεις κάποιες αλήθειες αφού και τα αυτιά έχουν τοίχους ;
Βασίλης Ασημακόπουλος Το αντιστασιακό φαινόμενο αναπτύχθηκε με δύο βασικές μορφές στις κατεχόμενες από τις δυνάμεις του Άξονα, χώρες της Ευρώπης. Η μία είχε τη μορφή ολιγομελών-κλειστών ομάδων, σαμποτέρ κυρίως, τα στελέχη των οποίων προέρχονταν συνήθως από τους διαλυμένους στρατούς και προσανατολίζονταν πολιτικά προς την Αγγλία. Η άλλη μορφή, ήταν μαζικά λαϊκά κινήματα στις πόλεις και την ύπαιθρο, που συγκροτούσαν ένοπλα στρατιωτικά τμήματα, εθνικο-απελευθερωτικούς στρατούς και προσανατολίζονταν κυρίως προς την Σοβιετική Ένωση.
Ο διεθνοπολιτικός προσανατολισμός σε αμφότερες τις μορφές, δεν ήταν αφετηριακός, μολονότι υπήρχαν διαθέσεις και τάσεις ή και ρητά εκπεφρασμένες κατευθύνσεις σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά προϊόν σε σημαντικό βαθμό της δυναμικής των γεωπολιτικών πραγμάτων και της αντίστοιχης πόλωσης. Αυτό συνέβη όταν είχε γίνει πλέον φανερή η έκβαση του πολέμου και διαμορφώνονταν τα ανταγωνιστικά σχέδια και επιδιώξεις των τριών μεγάλων δυνάμεων της αντιφασιστικής συμμαχίας.
Για τις ΗΠΑ, ήταν το άνοιγμα των αγορών και η απελευθέρωση της κίνησης του παγκόσμιου εμπορίου που ευνοούσε τη δυναμική του αμερικανικού καπιταλισμού. Για τη Σοβιετική Ένωση προτεραιότητα είχε η επέκταση της ζώνης ασφαλείας ως σφαίρα επιρροής επί των όμορων χωρών της σοβιετικής επικράτειας. Για την Αγγλία σημασία είχε η αποκατάσταση της αποικιακής-ιμπεριαλιστικής της δύναμης, για αυτό και διεκδίκησε τον ελληνικό χώρο πολύ πιο αποφασιστικά από την ΕΣΣΔ στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Στάλιν-Τσώρτσιλ (Οκτώβριος 1944).
Στη Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα, την Γαλλία, την Ιταλία και σε άλλες χώρες, οι μαζικές αντιστασιακές οργανώσεις που ηγεμονεύονταν από την αριστερά και ειδικότερα την κομμουνιστική-τριτοδιεθνιστική εκδοχή της (μολονότι τυπικά η Τρίτη Διεθνής αυτοδιαλύθηκε το 1943 ως μια ένδειξη θετικής χειρονομίας από πλευράς του Στάλιν προς τους Δυτικούς στο πλαίσιο της αντιφασιστικής συμμαχίας), συγκρότησαν Πολιτικές Επιτροπές Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), δηλαδή μορφές πολιτικής κυβέρνησης.
Παλλαϊκός χαρακτήρας της Αντίστασης
Η εξέλιξη αυτή αποτελούσε σαφή ένδειξη ακριβώς του μαζικού παλλαϊκού χαρακτήρα των δυνάμεων της Αντίστασης, αλλά και της ισχύος της, αποτελώντας μια νέα μορφή εξουσίας και μάλιστα γειωμένης στη χώρα, η οποία εξ αντικειμένου βρέθηκε σε αντιπαράθεση με τις εξόριστες κυβερνήσεις που ήταν οργανικά συνδεδεμένες με το Λονδίνο.
Ένα γνωστό στιγμιότυπο από συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της ΠΕΕΑ στο Δημοτικό Σχολείο στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας (πηγή: Φωτογραφικό αρχείο Σπύρου Μελετζή).
Ειδικότερα στη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, υπήρχε και τμήμα της κατεχόμενης χώρας, που ήταν απελευθερωμένο και οι αντίστοιχες ΠΕΕΑ ασκούσαν εθνική και λαϊκή κυριαρχία στο εδαφικό εκείνο τμήμα που είχε απελευθερωθεί, όπου βρισκόταν και η έδρα των κυβερνήσεών τους. Η πραγματικότητα αυτή υποχρέωνε τον διεθνή παράγοντα να απευθύνεται στις ΠΕΕΑ ως βασικούς συνομιλητές για την επόμενη μέρα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να ελέγξει ή και να εγκλωβίσει τη δυναμική τους.
Η ελληνική ΠΕΕΑ συγκροτήθηκε στις 10 Μαρτίου 1944, ενώ η γιουγκοσλαβική στα τέλη Νοεμβρίου 1943, την περίοδο της συνάντησης των τριών ηγετών της αντιφασιστικής συμμαχίας στην Τεχεράνη. Ακολούθησαν διαφορετικές κατευθύνσεις, ενώ δεν κατέστη εφικτή η συγκρότηση κοινού βαλκανικού στρατηγείου, λόγω των έντονων διαφωνιών στο Μακεδονικό. Η γιουγκοσλαβική ΠΕΕΑ αρνήθηκε να συνομιλήσει με τους Άγγλους.
Στην ελληνική ΠΕΕΑ, στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και ειδικότερα στο ΚΚΕ, παρατηρούνται έντονες αμφιταλαντεύσεις ως προς τη σχέση με τον αγγλικό παράγοντα και τις αστικές δυνάμεις. Αυτό οφειλόταν αφενός στην απρόσωπη δυναμική των συγκρούσεων και στην εξέλιξη της πραγματικότητας, αφετέρου στην πολιτική γραμμή που είχε χαραχθεί μετά την απόφαση-τομή της 6ης Ολομέλειας της Κ.Ε. (1934), όταν αντικαταστάθηκε μεν το σχήμα της ιμπεριαλιστικής Ελλάδας με εκείνο της εξαρτημένης, αλλά επικράτησε η γραμμική θεωρία των σταδίων και ειδικότερα του αστικοδημοκρατικού σταδίου της επανάστασης, το οποίο στην πολιτική πρακτική σήμαινε την αναζήτηση εκπροσώπων μιας «εθνικής αστικής τάξης».
Πολυγλωσσία στο ΚΚΕ
Τα ανωτέρω στοιχεία αποτυπώνουν κατά τη γνώμη μας μια πάλη γραμμών εντός του ΚΚΕ – που όλες χαρακτηρίζονται από κομματικότητα – η οποία δείχνει να μορφοποιείται στις ακόλουθες κατευθύνσεις :
Την εθνικο-ανεξαρτησιακή τάση, που αποτελεί τη δυναμική έκφραση του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα και προσωποποιείται στην κίνηση του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη.
Τη διαπραγματευτική-συμφιλιωτική τάση με τις αστικές δυνάμεις, που εκπροσωπεί ο Γιώργης Σιάντος, μεσοπολεμικό συνδικαλιστικό ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, ήδη πριν την επιβολή-διορισμό της ζαχαριαδικής ηγεσίας το 1931 από την Κομμουνιστική Διεθνή.
Τον κομματικό μηχανισμό-φιλοσοβιετική κατά προτεραιότητα τάση, που εκπροσωπεί το ηγετικό στέλεχος, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και οργανωτικός γραμματέας, Γιάννης Ιωαννίδης.
Άρης Βελουχιώτης και δεξιά ο Στέφανος Σαράφης. Ο Βελουχιώτης, δικαιολογημένα, ήταν εξαιρετικά καχύποπτος στις ξένες αποστολές στην Ελλάδα
Τελικά η ΠΕΕΑ, το ΕΑΜ, θα οριστικοποιήσει την συμμετοχή του στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου (Μέση Ανατολή), μόλις τον Αύγουστο 1944 και ενώ είχε ήδη συμμετάσχει στο Συνέδριο του Λιβάνου (Μάιος 1944).
Η ΠΕΕΑ, έκφραση της δυναμικής και του μαζικού παλλαϊκού χαρακτήρα της αντίστασης του ελληνικού λαού, άσκησε κυριαρχία στον χώρο της Ελεύθερης Ελλάδας, συγκρότησε Εθνικό Συμβούλιο μέσα από εκλογές στην κατεχόμενη Ελλάδα (Απρίλιος 1944). Σε εκείνες τις εκλογές ψήφισαν για πρώτη φορά γυναίκες ενώ παρήχθη νομοθετικό έργο, συγκροτήθηκαν κώδικες τοπικής αυτοδιοίκησης και λαϊκής δικαιοσύνης, εκδόθηκε νόμισμα, ασκήθηκαν πολιτικές στους τομείς της παιδείας, της υγείας, του αγροτικού χώρου κλπ.
Πρωταγωνιστής το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ
Οι πολιτικές δυνάμεις που τη συγκρότησαν ήταν κατά βάση οι δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, δηλαδή το ΚΚΕ και οργανώσεις που προέρχονταν από την αριστερή πτέρυγα του βενιζελισμού ή ανεξάρτητοι σοσιαλιστές. Πρόεδρος αρχικά της ΠΕΕΑ ήταν ο Ευρυπίδης Μπακιρτζής, βενιζελικός αξιωματικός, απότακτος του Κινήματος του 1935.
Συμμετείχε στην αντιστασιακή οργάνωση ΕΚΚΑ και στη συνέχεια μαζί με τον Στέφανο Σαράφη, επίσης απότακτο του ’35, θα ενταχθεί στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ακολούθως, Πρόεδρος της ΠΕΕΑ έγινε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Αλέξανδρος Σβώλος, επίσης προερχόμενος από την αριστερή (σοσιαλιστική) πτέρυγα του βενιζελισμού.
Ο Δημήτρης Γληνός, ο συντάκτης του «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ» και κορυφαίος εκπαιδευτικός, έχοντας ήδη διανύσει την πορεία από την αριστερή πτέρυγα του βενιζελισμού στο ΚΚΕ, δεν θα προλάβει να αναλάβει κεντρική θέση στην ΠΕΕΑ, καθώς θα πεθάνει τον Δεκέμβριο 1943. Αλέξανδρος Σβώλος
Η ΠΕΕΑ αποτέλεσε τη θεσμική και υλική αποτύπωση του μαζικού χαρακτήρα της Εθνικής Αντίστασης, τα όνειρα και τις προσδοκίες ενός μεγάλου τμήματος, της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, για ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, για «ελεύθερη πατρίδα και πανανθρώπινη λευτεριά». Όνειρα και προσδοκίες που δολοφονήθηκαν από τον ολέθριο Εμφύλιο Πόλεμο, τον οποίο τμήμα των αστικών δυνάμεων, ο θρόνος και ο διεθνής παράγοντας μεθόδευσαν και η ηγεσία του ΚΚΕ αποδέχθηκε.
Ποιοι προκάλεσαν τον Εμφύλιο
Γιατί τον ελληνικό εμφύλιο, δεν τον προκάλεσαν πρωτογενώς ή αποκλειστικά οι εγχώριες κοινωνικές αντιθέσεις όπως θεωρεί μια μερίδα της αριστερής ιστοριογραφίας την τελευταία 20ετία θεωρεί, υποτιμώντας τον ρόλο του διεθνούς παράγοντα. Χαρακτηριστική εκδοχή αυτής της ανάγνωσης του Εμφυλίου Πολέμου, είναι το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του σπουδαίου ιστορικού Φίλιππου Ηλιού, Η πορεία προς τον Εμφύλιο : Από την ένοπλη εμπλοκή στην ένοπλη ρήξη, στο συλλογικό τόμο Ο Εμφύλιος Πόλεμος (Θεμέλιο, 2003).
Αντίστοιχη τάση υποβάθμισης της ΕΑΜικής εμπειρίας, αλλά και της διάστασης του «εθνικού» στο Δ.Σ.Ε., υπάρχει και στις πρόσφατες ιστορικές αναγνώσεις του ΚΚΕ (Α. Βήλου-Κ. Ελευθερίου, Η «κομματική ιστορία» ως μέρος της κομματικής στρατηγικής : Χρήσεις του «Εμφυλίου» στον πολιτικό και ιστορικό λόγο του ΚΚΕ 1991-2017, περιοδικό Τετράδια τχ 70-71/2018).
Η δυναμική των συγκρούσεων, που ήταν κοινωνικά και πολιτικά οξυμένες λόγω της εμπειρίας της Κατοχής και της Αντίστασης, όπου τέθηκε το ζήτημα της εξουσίας, όπως αποτυπώθηκε και με τη συγκρότηση της Κυβέρνησης του Βουνού, έλαβε τον ένοπλο χαρακτήρα της εμφύλιας σύγκρουσης λόγω της διεθνοπολιτικής αντιπαράθεσης, όπως εσωτερικεύθηκε από τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις και τις σχέσεις εξάρτησης που είχαν οι τελευταίες με τους διεθνείς παράγοντες στους οποίους αναφέρονταν ή ήταν προσανατολισμένες.
Αντίθετα, τέτοιες εμφύλιες συγκρούσεις δεν συνέβησαν στις περιπτώσεις της Ιταλίας και της Γαλλίας, λόγω διαφορετικών επιλογών, αλλά και ορίων αυτονομίας που είχαν τόσο οι αστικές δυνάμεις, όσο και οι ηγεσίες των Κομμουνιστικών Κομμάτων των συγκεκριμένων χωρών. Για την ελληνική περίπτωση το τραγούδι Το Όνειρο του Μίκη Θεοδωράκη, αποτυπώνει τη δυναμική της εμφύλιας σύγκρουσης.
Η Έδρα του Εθνικού Συμβουλίου της ΠΕΕΑ, ήταν το Δημοτικό Σχολείο στις Κορυσχάδες Ευρυτανίας. Από τη δεκαετία του ’80, ο χώρος αυτός λειτουργεί ως μουσείο, αντανακλώντας τη συλλογική μνήμη, ως πλατιά κοινωνική συνείδηση του πρωτο-μεταπολιτευτικού παρόντος, της Αλλαγής τότε.
Η εθνική λαϊκή ενότητα, όχι ως φαντασιακή κατασκευή, ως ψευδής συνείδηση που συγκαλύπτει τις ταξικές αντιθέσεις όπως θεωρεί μια ριζοσπαστικοφανής ανάλυση, αλλά ο ταξικά-σχεσιακά προσδιορισμένος λαός-έθνος, με την ιδιαίτερη ιστορικότητά του ως συγκεκριμένη μορφή υλικής ύπαρξης και πνευματικής κατάστασης, ως δημοκρατική κοινότητα του κοινού καλού.
Η κυβέρνηση προσανατολίζεται να υιοθετήσει λύσεις... α λα καρτ για την αντιμετώπιση του μείζονος προβλήματος των αναδρομικών διεκδικήσεων εκατομμυρίων συνταξιούχων αλλά και δημοσίων υπαλλήλων.
Στις αποφάσεις του ΣτΕ, που θα επιφέρουν μόνιμο δημοσιονομικό κόστος, η «απάντηση» θα είναι η νομοθέτηση «μέτρων εξισορρόπησης» ώστε να μην επηρεάζεται ο προϋπολογισμός. Αντίθετα, για τις αποφάσεις που θα οδηγούν σε εφάπαξ επιβάρυνση του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση προσανατολίζεται στο να πληρώσει τους δικαιούχους των αναδρομικών, καταφεύγοντας όμως σε δύο κινήσεις τακτικής προκειμένου να μετριαστεί το ταμειακό αλλά και το δημοσιονομικό κόστος. Για την αντιμετώπιση του ταμειακού ζητήματος που θα προκύψει, οι επιστροφές θα γίνουν σε ετήσιες δόσεις ανάλογα με το ύψος της απαίτησης. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε δημοσιονομικό επίπεδο, ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς ώστε τα αναδρομικά να αντιμετωπιστούν ως «εξωγενής και μη προβλέψιμος παράγοντας». Αυτό, αν συμφωνηθεί με τους δανειστές, σημαίνει ότι η όποια δαπάνη θα λαμβάνεται μεν υπόψη στο πρωτογενές πλεόνασμα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, όχι όμως και στο «μνημονιακό» πλεόνασμα βάσει του οποίου ελέγχεται και το αν η Ελλάδα εκπληρώνει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για παραγωγή πρωτογενών πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5%.
Αντίστοιχη αντιμετώπιση έχει γίνει μέχρι τώρα με τη δαπάνη για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και με τη δαπάνη για την κρίση στο προσφυγικό. Η βασική πηγή αναδρομικών διεκδικήσεων με μόνιμη δημοσιονομική επίπτωση είναι η επιστροφή των δώρων αλλά και του επιδόματος αδείας τόσο για τους δημοσίους υπαλλήλους όσο και για τους συνταξιούχους. Με δεδομένο ότι κάθε δημόσιος υπάλληλος θα πρέπει να εισπράττει 1.000 ευρώ ετησίως και κάθε συνταξιούχος του Δημοσίου περίπου 800 ευρώ, το δημοσιονομικό κόστος για την επιστροφή των δώρων ανέρχεται σε 3-3,4 δισ. ευρώ και θεωρείται «ασήκωτο» σε μόνιμη βάση. Η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να τηρήσει τη γραμμή που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην πρόσφατη έκθεσή της. Δηλαδή, να λάβει «ισοδύναμα εξισορροπητικά μέτρα», ώστε να προκύπτει συμμόρφωση με την απόφαση του ΣτΕ χωρίς όμως να προκύπτει μεγάλο (ή και καθόλου) δημοσιονομικό κόστος. Προς αυτή την κατεύθυνση, θα εξεταστούν διάφορες λύσεις, κατ’ αρχάς για το θέμα του δώρου των δημοσίων υπαλλήλων, που είναι και το πρώτο που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση (δεδομένου ότι η σχετική απόφαση από το ΣτΕ αναμένεται πριν από το Πάσχα):
1. Η «απορρόφηση» του 13ου και του 14ου μισθού από το ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι σε ετήσια βάση δεν θα υπάρχει καμία διαφοροποίηση στις αποδοχές που θα λαμβάνει ο δημόσιος υπάλληλος. Δηλαδή, το ίδιο ποσό, αντί να καταβάλλεται σε 12 μισθούς όπως συμβαίνει σήμερα, θα καταβάλλεται σε 14.
2. Η μείωση των δώρων και του επιδόματος από το επίπεδο των 1.000 ευρώ που είναι σήμερα, ώστε να συγκρατηθεί σε αισθητά χαμηλότερα επίπεδα το δημοσιονομικό κόστος για την περίοδο από εδώ και στο εξής. Αυτό προϋποθέτει, βέβαια, ότι θα υπάρχει ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος. Το θέμα των δώρων των συνταξιούχων είναι αρκετά περίπλοκο όσον αφορά στην αντιμετώπισή του από εδώ και στο εξής. Ολική επαναφορά συνεπάγεται δημοσιονομικό κόστος περίπου 2,5 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση, ενώ στην πράξη τα Ταμεία θα υποχρεωθούν να καταβάλουν δώρα ακόμη και σε συνταξιούχους που δεν έχουν πληρώσει ποτέ τις ανάλογες ασφαλιστικές εισφορές. Για την αντιμετώπιση, η κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να καταφύγει σε «δημιουργική λογιστική». Το δώρο των 800 ευρώ –ή και λιγότερο καθώς η απόφαση του ΣτΕ κρίνει αντισυνταγματική την κατάργηση της παροχής και όχι το ύψος του ποσού– μπορεί να «συμψηφιστεί» με το ποσό της προσωπικής διαφοράς των συνταξιούχων. Η προσωπική διαφορά έχει παραμείνει ως μέγεθος –και μάλιστα υπολογισμένη ανά συνταξιούχο έστω και με λάθη– και θα περιορίζεται κάθε φορά που θα δίδεται αύξηση στους νέους συνταξιούχους μετά το 2022. Μια λύση θα μπορούσε να είναι ο συμψηφισμός του δώρου με την προσωπική διαφορά.
Το «παιχνίδι» των καθυστερήσεων
Οι περικοπές στις συντάξεις που έχουν κριθεί αντισυνταγματικές επιφέρουν εφάπαξ κόστος στον κρατικό προϋπολογισμό καθώς –θεωρητικά τουλάχιστον– το ζήτημα έχει αντιμετωπιστεί με τον επανυπολογισμό των συντάξεων μέσω του νόμου Κατρούγκαλου. Βέβαια, η συνταγματικότητα του τελευταίου επίσης εκκρεμεί να κριθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη δικαστική εκκρεμότητα, καθώς αν ο ασφαλιστικός νόμος του 2016 κριθεί αντισυνταγματικός θα ανοίξει συνολικά το ασφαλιστικό.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να παίξει παιχνίδι καθυστέρησης στο θέμα των περικοπών, αφού το δημοσιονομικό κόστος σε περίπτωση μαζικής δικαίωσης των συνταξιούχων μπορεί να φτάσει τα 4,5 δισ. ευρώ ετησίως ή τα 14 δισ. ευρώ. Για την περίοδο της αναδρομικότητας, υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις. Η κυβέρνηση εκτιμά πως στη χειρότερη περίπτωση θα κληθεί να πληρώσει για την περίοδο από τον Ιούνιο του 2015 έως τον Μάιο του 2016, οπότε ψηφίστηκε ο νόμος Κατρούγκαλου, ενώ οι νομικοί ισχυρίζονται ότι η περίοδος αναδρομικότητας εκτείνεται μέχρι το τέλος του 2018, οπότε έγινε ο επανυπολογισμός των συντάξεων.
Φόβοι μείωσης εισπράξεων από φόρους και εισφορές εν αναμονή των ρυθμίσεων
Αντίκτυπο στις εισπράξεις του Δημοσίου –τόσο από φόρους όσο και από ασφαλιστικές εισφορές– έχει η παρατεταμένη συζήτηση περί επικείμενης ρύθμισης των ληξιπρόθεσμων οφειλών.
Στην αποκάλυψη των στοιχείων για την αρνητική πορεία των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, ειδικά κατά τον μήνα Φεβρουάριο, έρχεται να προστεθεί η ανησυχία και για την πορεία των εισπράξεων από φόρους.
Τα στοιχεία για την εκτέλεση του προϋπολογισμού κατά τον Φεβρουάριο αναμένονται την επόμενη εβδομάδα, ωστόσο αρμόδιες πηγές αναφέρουν στην «Κ» ότι έχουν παρατηρηθεί σημάδια «κόπωσης» τόσο στους συντελεστές εισπραξιμότητας όσο και στα έσοδα από τις παρελθούσες οικονομικές χρήσεις, «πηγή» η οποία συνέβαλε τα μέγιστα, ειδικά την τελευταία διετία, στην παραγωγή υπερπλεονασμάτων.
Προς το παρόν, η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει με «διαρροές» το πρόβλημα, πριν αυτό λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις. Από την πλευρά του υπουργείου Εργασίας υποστηρίζουν ότι θα υπάρξει «κόφτης» από τη ρύθμιση για όσους έχουν αφήσει απλήρωτες τις υποχρεώσεις του τρέχοντος έτους, ενώ από την πλευρά του υπουργείου Οικονομικών ήδη προβάλλουν το ότι η νέα ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών δεν θα είναι «ανοιχτή» για όλους, αλλά, αντίθετα, θα έχει συγκεκριμένα κριτήρια, ενώ θα αποκλείει όσους έχουν ήδη ενταχθεί σε υφιστάμενες ρυθμίσεις.
Ο Ιανουάριος, ο Φεβρουάριος και ο Μάρτιος είναι τρεις από τους πιο «εύκολους» μήνες του χρόνου όσον αφορά τα έσοδα από φόρους που πρέπει να συγκεντρωθούν. Ο Ιανουάριος ήταν προγραμματισμένο να αποφέρει έσοδα 4,05 δισ. ευρώ, ο Φεβρουάριος μόλις 3,3 δισ. ευρώ και ο Μάρτιος μόλις 2,965 δισ. ευρώ. Ο στόχος του Ιανουαρίου επετεύχθη οριακά, ενώ για τον Φεβρουάριο αναμένεται ότι τα στοιχεία που θα δημοσιευθούν την επόμενη εβδομάδα θα αποτυπώσουν υστέρηση, παρά το γεγονός ότι ο πήχυς είναι χαμηλά (μόλις 3,3 δισ. ευρώ).
Εκτός από αυτή καθαυτή την είσπραξη των φορολογικών εσόδων, πρόβλημα προκύπτει και με την «εγκατάλειψη» των ρυθμίσεων, ακόμη και αυτών που προβλέπουν μόλις 12 δόσεις. Από το σύνολο των 104 δισ. ευρώ, που είναι τα συσσωρευμένα χρέη προς την εφορία (με βάση τα στοιχεία στο τέλος του 2018), σε καθεστώς ρύθμισης βρίσκονται αυτή τη στιγμή λιγότερα από 3,5 δισ. ευρώ, δηλαδή ούτε καν το 3-4%. Η κατάσταση εκτιμάται πως θα επιδεινώνεται με το πέρασμα των εβδομάδων, καθώς η κυβέρνηση δεν αναμένεται να ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς το περιεχόμενο των επικείμενων ρυθμίσεων ούτε μέσα στον Μάρτιο.
