Τρίτη 2 Μαΐου 2017

Οι δέκα βασικές επιθυμίες των Ελλήνων

45
Photo: Peter Schrank, Economist
Οποιοσδήποτε θέλει να κυβερνάει, πρέπει πριν από κάθε τι άλλο να εμπιστεύεται τη συλλογική σοφία, αυτά δηλαδή που θέλουν οι Πολίτες – οπότε είναι υποχρεωμένος να τα ανακαλύψει και στη συνέχεια να κρίνει εάν είναι ο ίδιος σε θέση να τα εφαρμόσει, έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης της χώρας, καθώς επίσης των δυνατοτήτων της τη δεδομένη στιγμή.
.«Πού θα καταλήξουμε εάν δεν αλλάξουμε; Εάν συνεχίσουμε να ακολουθούμε τις εντολές της καγκελαρίου; Εκεί που κατέληξαν οι πάμπλουτες χώρες της Λατινικής Αμερικής την πρώτη αποικιοκρατική εποχή: όπου οι νέοι ιδιοκτήτες τους έβαζαν τους ιθαγενείς να εργάζονται μέρα-νύχτα έναντι πινακίου φακής, παρακολουθώντας τους με τα μαστίγια για να παράγουν όσο το δυνατόν περισσότερο πλούτο για τους ίδιους» (πηγή).
.Ανάλυση
Η Ελλάδα, επτά ακριβώς χρόνια μετά την ανακοίνωση της υπαγωγής της στο ΔΝΤ την Κυριακή 2 Μαΐου του 2010, ευρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση – οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Έχοντας βιώσει κυριολεκτικά μία οδυνηρή τραγωδία, μοναδική στην ιστορία για μία χώρα σε εποχή ειρήνης, συνεχίζει την πορεία της προς την καταστροφή και το χάος, χωρίς καμία προοπτική να το αποφύγει – παρά το ότι (ή ίσως λόγω του ότι) της επιβλήθηκαν δημοσιονομικά μέτρα ύψους συνολικά 70 δις €.
Σε αυτά τα επτά χρόνια της οδύνης, περιορίσθηκε το ΑΕΠ της κατά περίπου 65 δις € (άρα λείπουν σήμερα ετήσια έσοδα του δημοσίου άνω των 20 δις €!), χρεοκόπησαν δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, μειώθηκαν οι καταθέσεις σχεδόν κατά 130 δις €, δαπανήθηκαν άνω των 40 δις € για να διασωθούν οι τράπεζες χωρίς αποτέλεσμα, αφού τελικά χάθηκαν τα χρήματα και αφελληνίσθηκαν, δημιουργήθηκαν 800.000 νέοι άνεργοι κοκ.
Την ίδια στιγμή το μη εξυπηρετούμενο ιδιωτικό χρέος, από αμελητέο το 2010 έχει εκτοξευθεί στα ύψη, ενώ το δημόσιο ως προς το ΑΕΠ επίσης – από 127% το 2009 στο 179% σήμερα. Σε απόλυτο μέγεθος βέβαια η αύξηση δεν είναι τόσο τραγική, αφού από 300 δις € το 2009 έφτασε στα 325 δις € περίπου σήμερα – επειδή η ποσοστιαία αύξηση οφείλεται στην κατάρρευση του ΑΕΠ, ενώ μεσολάβησε το PSI με το οποίο μειώθηκε το χρέος θεωρητικά κατά 138 δις €, με τελικό όφελος όμως για τη χώρα της τάξης των 50 δις €.
Έναντι αυτής της εγκληματικής συμφωνίας η Ελλάδα έχασε όλα της τα διαπραγματευτικά χαρτιά, χρεοκόπησαν οι τράπεζες και τα ασφαλιστικά της ταμεία, ενώ παρέδωσε κυριολεκτικά τα κλειδιά της στους δανειστές – οπότε δεν υπήρξε ουσιαστικά κανένα όφελος, αλλά μόνο τεράστιες ζημίες, για τις οποίες πρέπει ασφαλώς να τιμωρηθούν οι ένοχοι (άρθρο).
Εν τούτοις, παρά τη βιβλική καταστροφή που έχουν προκαλέσει τα μνημόνια στην Ελλάδα (ανάλυση), καθώς επίσης παρά την αποδοχή των «λαθών» εκ μέρους του ΔΝΤ, συνεχίζουν να εφαρμόζονται, με τη λήψη μέτρων ακόμη και μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου στα μέσα του 2018 – από μία κυβέρνηση που δεν τήρησε καμία προεκλογική της δέσμευση, που οφείλει να δικαστεί για εσχάτη προδοσία τουλάχιστον επειδή δεν σεβάσθηκε το δημοψήφισμα και που υπέγραψε την πλέον αποικιοκρατική συμφωνία στην παγκόσμια ιστορία μαζί με τα άλλα κόμματα, χωρίς καμία ντροπή.
Παράλληλα η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει τίποτα άλλο να προτείνει στους Έλληνες, εκτός από την ίδια δηλητηριώδη συνταγή των μνημονίων, ισχυριζόμενη πως εάν αλλάξουν κάποια συστατικά της (άλλο μείγμα πολιτικής) θα πάψει να είναι θανατηφόρα – θεωρώντας προφανώς ότι απευθύνεται σε ηλιθίους Πολίτες, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ούτε καν τις βασικές αρχές της οικονομίας, ενώ δεν έχουν μάθει απολύτως τίποτα από την κρίση.
Ανεξάρτητα τώρα από όλα αυτά θεωρούμε αυτονόητο το ότι, οποιοσδήποτε θελήσει να κυβερνήσει μία χώρα χωρίς ιδιοτελείς σκοπιμότητες και όχι για τη νομή της εξουσίας, πρέπει πριν από κάθε τι άλλο να εμπιστεύεται τη συλλογική σοφία – αυτά δηλαδή που επιθυμούν οι Πολίτες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Επομένως, είναι υποχρεωμένος να τα ανακαλύψει και στη συνέχεια να κρίνει εάν είναι ο ίδιος σε θέση να τα εφαρμόσει έχοντας πλήρη γνώση της κατάστασης της χώρας, καθώς επίσης των δυνατοτήτων της τη δεδομένη στιγμή – να είναι δηλαδή «λαϊκιστής» με τη σωστή έννοια του όρου, όπου οι πράξεις του πηγάζουν μεν από την πρόθεση του να εκφράσει επακριβώς το «λαό», αλλά με γνώμονα τα συμφέροντα του «λαού» και όχι τα δικά του.
Εάν δε οι επιθυμίες του «λαού» δεν είναι ρεαλιστικές, τότε οφείλει να τον ενημερώσει, προτείνοντας του εναλλακτικές λύσεις – σε καμία περίπτωση να τον παραπλανήσει, εκμεταλλευόμενος τυχόν άγνοια με γνώμονα το ιδιοτελές του συμφέρον. Εάν νομίζει πάντως πως γνωρίζει ο ίδιος καλύτερα από τη συλλογική βούληση τις επιθυμίες των κοινωνιών που θέλει να υπηρετεί και όχι να τον υπηρετούν, μάλλον κάνει λάθος – εκτός εάν είναι σε θέση να το τεκμηριώσει, πείθοντας έντιμα και ορθολογικά. Στα πλαίσια αυτά, έχουμε την άποψη πως οι Πολίτες σήμερα (θεωρούμε μη δόκιμη τη λέξη «λαός» στις σύγχρονες κοινωνίες), θέλουν κυρίως τα εξής:
(1)  Την αποκατάσταση της Δημοκρατίας: Οι Έλληνες, μετά τις συνεχείς προδοσίες των κυβερνήσεων τους, τη διαφθορά, τη διαπλοκή και όλα τα υπόλοιπα, έχουν πάψει πια να εμπιστεύονται την αντιπροσωπευτική δημοκρατία – ενώ γνωρίζουν πως το Σύνταγμα έχει κακοποιηθεί σε τρομερό βαθμό από τους πολιτικούς, έτσι ώστε να εξυπηρετεί μόνο τα προσωπικά τους συμφέροντα (άρθρο). Επιθυμούν λοιπόν να αλλάξει ριζικά (άρθρο), έτσι ώστε να τους προστατεύει στο μέλλον από εκείνες τις ολιγαρχικές συμμορίες που νέμονται την εξουσία – κάτι που προϋποθέτει τα εξής:
(α) Πρέπει να εκλέγουν εκείνο το κόμμα που συμπεριλαμβάνει στο πρόγραμμα του αυτά που νομίζουν ως σωστά – έχοντας τους πείσει με τα στελέχη του ότι, είναι σε θέση να τα εφαρμόσει.
(β) Πρέπει να το ελέγχουν καθημερινά μέσω άλλων, πραγματικά ανεξάρτητων και δίκαιων Θεσμών – όπως θα ήταν ένα Συνταγματικό Δικαστήριο ή μία κρατική Κεντρική Τράπεζα σε θέματα της οικονομίας.
(γ) Πρέπει να είναι σε θέση να το ανακαλούν, όταν δεν τηρεί το πρόγραμμα, καθώς επίσης τις δεσμεύσεις του ή/και είναι ανίκανο να το κάνει – να αλλάζουν δηλαδή την κυβέρνηση με νέες εκλογές, χωρίς να έχει λήξει η θητεία της, αφού διαφορετικά δεν διαθέτει μία χώρα δημοκρατία, αλλά ολιγαρχία (στην Ελλάδα σήμερα έχουμε δικτατορία περιορισμένης χρονικής διάρκειας, αφού ο εκάστοτε πρωθυπουργός μπορεί κυριολεκτικά να κάνει ότι θέλει, χωρίς να ρωτάει κανέναν).
(δ)  Πρέπει να το τιμωρούν όταν δεν τηρεί το πρόγραμμα του προκαλώντας τους ζημίες, όταν τους προδίδει εκτελώντας τις εντολές ξένων όπως συμβαίνει σήμερα, όταν διαπλέκεται, διαφθείρεται, πλουτίζει παράνομα κοκ. – όπου η τιμωρία δεν είναι ασφαλώς η μη επανεκλογή του, αλλά αυτή που ισχύει για όλους τους Πολίτες: ποινική και αστική.
Ολοκληρώνοντας, εάν κατοχυρώνονταν θεσμικά αυτές οι ελάχιστες προϋποθέσεις, τότε πολύ δύσκολα θα είχε το θράσος ένας ανίκανος ή/και ιδιοτελής πολιτικός να διεκδικήσει την εξουσία – όπως συμβαίνει σήμερα, όπου όχι μόνο η παραπλάνηση των Πολιτών δεν τιμωρείται, αλλά ούτε καν η προδοσία, ο χρηματισμός, η διαπλοκή, η διαφθορά κλπ.
(2)  Την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας: Προφανώς είναι απαράδεκτο να διοικεί την Ελλάδα η Τρόικα με την ελληνική κυβέρνηση ως πιόνι της – καθώς επίσης να ελέγχουν/κατέχουν ξένοι ολόκληρο το κυκλοφοριακό σύστημα της οικονομίας: τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, το Υπουργείο Οικονομικών, το ΤΑΙΠΕΔ, την Τράπεζα της Ελλάδας, καθώς επίσης τις τέσσερις μεγάλες εμπορικές τράπεζες.
48Εύλογα δε οι Έλληνες φοβούνται πως οι ξένοι θα αρχίσουν να μπαίνουν στα σπίτια τους, κλέβοντας τους ότι έχουν και δεν έχουν με διάφορες έωλες δικαιολογίες (φοροδιαφυγή κοκ.) χωρίς την προστασία του νόμου, θα αυξάνουν τα χαράτσια κατά το δοκούν όπως στην εποχή της τουρκοκρατίας, θα συνεχίσουν να μειώνουν μισθούς και συντάξεις, θα καταστρέψουν εντελώς το κοινωνικό κράτος, θα κατασχέσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία μέσω των εφοριών και των τραπεζών, θα πλειστηριάσουν τα σπίτια τους, θα υφαρπάξουν τη δημόσια περιουσία τους έναντι πινακίου φακής κοκ.
Ως εκ τούτου επιθυμούν πριν από κάθε τι άλλο την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, όσο και αν κοστίσει – θέτοντας σε δεύτερη μοίρα όλα τα υπόλοιπα, όπως είναι η διατήρηση του ευρώ, οι οδυνηρές συνέπειες μίας χρεοκοπίας, η περαιτέρω πτώση του βιοτικού τους επιπέδου κοκ.
(3) Την παραδειγματική τιμωρία όλων των υπευθύνων της χρεοκοπίας: Εν προκειμένω, οι Έλληνες επιθυμούν την αποκατάσταση του κοινού περί Δικαίου αισθήματος – αφού γνωρίζουν πολύ καλά πως για την τραγωδία που βιώνουν δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι ξένοι αλλά, κυρίως, οι πολιτικές τους ηγεσίες, πριν και μετά την εποχή των μνημονίων.
Αυτοί δηλαδή που διαφθειρόμενοι υπερχρέωσαν τη χώρα, καθώς επίσης εκείνοι που τη χρεοκόπησαν αργότερα – υπογράφοντας μνημόνια, υποκλινόμενοι δουλικά στην καγκελάριο, επιτρέποντας την κατάληψη της πατρίδας τους από την Τρόικα, παραπλανώντας τους με προεκλογικές δεσμεύσεις που δεν τηρήθηκαν ποτέ, προδίδοντας τους κοκ.
(4)  Την παραμονή τους στην ΕΕ: Η ενωμένη Ευρώπη είναι ασφαλώς το επόμενο βήμα προς το μέλλον, από την πόλη κράτος στο κράτος και από εκεί στις ομοσπονδιακές ενώσεις – ενώ εξασφαλίζει την ειρήνη στην ήπειρο μας, την προστατεύει/ισχυροποιεί απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα, οι Η.Π.Α. και η Ρωσία (αν και η τελευταία θα ήταν ιδανικό να συμμετέχει στην ΕΕ, αποτελώντας το αντίπαλο δέος για τη Γερμανία), διευθετεί τις μεταξύ τους εμπορικές και άλλες σχέσεις, καθώς επίσης με τον υπόλοιπο πλανήτη, έχει επενδύσει στις υποδομές των αδύναμων κρατών κοκ.
43Λογικά λοιπόν οι Έλληνες επιθυμούν την παραμονή τους, γνωρίζοντας πως υπάρχουν πολλά ελαττώματα στη λειτουργία της – για παράδειγμα, ο διορισμός ουσιαστικά της διοίκησης της από τη Γερμανία, τα τεράστια δημοκρατικά ελλείμματα και η λανθασμένη λειτουργία του Ευρωκοινοβουλίου. Επίσης όσον αφορά την κοινή αγροτική πολιτική, το φορολογικό ανταγωνισμό, την αδυναμία προστασίας των εκάστοτε οικονομιών όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως η αποβιομηχανοποίηση τους κοκ.
Εν τούτοις πιστεύουν πως τα ελαττώματα της ΕΕ θα μπορούσαν να διορθωθούν, ότι τίποτα δεν είναι τέλειο, καθώς επίσης πως κερδίζουν περισσότερα από όσα χάνουν, ειδικά στην ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή που ευρίσκονται – αρκεί να ανακτήσουν την εθνική τους ανεξαρτησία, να αντιμετωπίζονται ως ισότιμο μέλος, καθώς επίσης να μη μετατραπεί η ΕΕ σε γερμανική.
(5)  Την παραμονή τους στην Ευρωζώνη: Παρά την αυξανόμενη οργή εναντίον του ευρώ, το οποίο ενοχοποιείται για όλα τα προβλήματα της Ελλάδας και όχι μόνο, με αποτέλεσμα να κλιμακώνεται ο αριθμός αυτών που επιθυμούν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, οι περισσότεροι κατανοούν τα πλεονεκτήματα του, ιδιαίτερα κάτω από τις σημερινές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης – αφού πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο αποθεματικό νόμισμα του πλανήτη, γίνεται παντού αποδεκτό για όλες τις συναλλαγές, δεν υποτιμάται κατά το δοκούν από διεφθαρμένες κυβερνήσεις, δεν προκαλεί πληθωρισμό, διευκολύνει τις επαγγελματικές και λοιπές μετακινήσεις των ανθρώπων, το διεθνές εμπόριο, τις επενδύσεις κοκ.
Εν τούτοις, η Ευρωζώνη είναι προβληματική, θνησιγενής καλύτερα υπό τη σημερινή της μορφή, ανεξάρτητα από την κατάσταση της Ελλάδας, με τα κυριότερα ελαττώματα της να είναι τα εξής: (α) δεν παρέχει στα κράτη-μέλη της καμία προστασία σε περιόδους κρίσεων, (β) κυβερνάται από τις αγορές, (γ) αποτελείται από χώρες με πολύ διαφορετικές οικονομίες που ως εκ τούτου είναι αδύνατον να έχουν την ίδια νομισματική πολιτική, (δ) έχει γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και ηγεμονικών βλέψεων εκ μέρους της Γερμανίας, ενώ (ε) δεν πρόκειται ασφαλώς να επιβιώσει, εάν δεν ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά, κάτι μάλλον απίθανο, εκτός εάν βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος – όπως για παράδειγμα η υιοθέτηση ενός παράλληλου νομίσματος, συμπληρωματικού στο ευρώ, όταν και για εκείνο το χρονικό διάστημα που μία χώρα το έχει ανάγκη.
Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο πρόβλημα σήμερα δεν είναι το ευρώ, αλλά η Γερμανία και η πολιτική της φτωχοποίησης του γείτονα που εφαρμόζει, σε συνδυασμό με τα τεράστια χρέη που έχουν συσσωρευτεί σε πολλές χώρες της νομισματικής ένωσης – οπότε το πρώτο ζητούμενο θα ήταν η αλλαγή πολιτικής εκ μέρους της Γερμανίας, καθώς επίσης μία ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη χρέους (ειδικά λόγω της αποτυχίας της αντιμετώπισης των χρεών μέσω της εσωτερικής υποτίμησης), με σκοπό την επίλυση του θέματος που ασφαλώς είναι εφικτή, εάν υπάρχει πολιτική βούληση (ανάλυση).
Από την άλλη πλευρά, εάν δεν συμβεί τίποτα από τα παραπάνω, καθώς επίσης εάν η διατήρηση του ευρώ σημαίνει για τους Έλληνες τη μετατροπή τους σε πλήρη αποικία των δανειστών και της Γερμανίας, τη συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων, το ξεπούλημα τις δημόσιας περιουσίας τους σε εξευτελιστικές τιμές, τη λεηλασία της ιδιωτικής κοκ., τότε είμαστε σίγουροι ότι προτιμούν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, με κάθε θυσία – όχι όμως επειδή το επιθυμούν αλλά από ανάγκη.
Επίσης υπό την προϋπόθεση πως θα συνοδευόταν από τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, ενώ θα δρομολογούταν από μία κυβέρνηση που θα μπορούσε να τα καταφέρει, χωρίς να απομονωθούν και χωρίς να αλλάξει το πολίτευμα σε κομμουνιστικό – κάτι που όμως δεν διακρίνουν στον ορίζοντα, οπότε λογικά διατηρούν μία ουδέτερη, αναποφάσιστη στάση.
(6)  Την επιστροφή της Ελλάδας σε πορεία ανάπτυξης: Μετά από επτά χρόνια κρίσης και αναγκαστικής εκπαίδευσης στις βασικές αρχές της οικονομίας, δεν υπάρχει κανένας Έλληνας που να μην γνωρίζει ότι, χωρίς την επιστροφή της χώρας σε πορεία ανάπτυξης δεν πρόκειται να επιλυθεί κανένα πρόβλημα της – ούτε με δραχμή, ούτε με ευρώ.
Για παράδειγμα πως είναι αδύνατη χωρίς ανάπτυξη η καταπολέμηση της ανεργίας, η βιώσιμη άνοδος των εσόδων του δημοσίου χωρίς υπερβολικούς φόρους και εξευτελιστικές αποκρατικοποιήσεις που στραγγαλίζουν τις μελλοντικές προοπτικές, ο περιορισμός των μη εξυπηρετούμενων (κόκκινων) δανείων, η αποφυγή των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, η σταθεροποίηση των εισοδημάτων, η ανάκτηση της πραγματικής αξίας των ακινήτων, η επίλυση του ασφαλιστικού κοκ.
Γνωρίζουν όμως επίσης πως είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, η επιστροφή της οικονομίας στην ανάπτυξη απαιτεί ένα ολοκληρωμένο, ρεαλιστικό σχέδιο – κυριότερο στοιχείο του οποίου οφείλει να είναι η αποκατάσταση της πιστοληπτικής ικανότητας τόσο του δημοσίου, όσο και του ιδιωτικού τομέα, η οποία είναι αδύνατη εάν παραμείνει η Ελλάδα θαμμένη στα τεράστια βουνά των χρεών που σχηματίσθηκαν μετά το 2010. Ένα τέτοιο πειστικό σχέδιο όμως δεν υπάρχει – οπότε συνεχίζεται ο κατήφορος.
(7)  Την καταγγελία των παράνομων δανειακών συμβάσεων: Οι δανειακές συμβάσεις που υπέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις είναι αποικιοκρατικές και παράνομες στο σύνολο τους – ενώ  συνοδεύονταν πάντοτε από καταστροφικά μνημόνια που οδήγησαν την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού.
Οι Έλληνες επιθυμούν λοιπόν να καταγγελθούν στα ευρωπαϊκά ή/και διεθνή δικαστήρια, ταυτόχρονα με αγωγές αποζημίωσης για τις ζημίες που τους προκάλεσαν, εναντίον των «θεσμών» – όπως αποκαλείται κατ’ ευφημισμό η Τρόικα, δηλαδή η γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ που λυμαίνονται ανενόχλητοι την πατρίδα μας. Επιθυμούν επί πλέον την κατάθεση αγωγής εναντίον της Γερμανίας, όσον αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις – όπου είναι ντροπή να υπάρχουν Έλληνες που διακωμωδούν το θέμα, όταν οι ίδιοι οι Γερμανοί το τεκμηριώνουν απόλυτα (ανάλυση).
(8) Τη σοβαρή διαπραγμάτευση της ονομαστικής διαγραφής μέρους του χρέους: Οι Έλληνες δεν θέλουν να προβεί σε στάση πληρωμών η χώρα, δηλώνοντας τη χρεοκοπία της – όπως δυστυχώς συνέβη το 2011/12, χωρίς να τους ρωτήσει κανένας. Η αιτία είναι το ότι, γνωρίζουν τους συμβιβασμούς της ελεγχόμενης πτώχευσης ή τους κινδύνους της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας – ειδικά στη γεωπολιτική θέση που βρίσκονται.
1
Εκτός αυτού έχουν τη δυνατότητα να διαπραγματευθούν τουλάχιστον έως το 2021 το θέμα τους, αφού μπορούν να καλύπτονται τα τοκοχρεολύσια χωρίς νέο δανεισμό (γράφημα) – ενώ το τρίτο μνημόνιο λήγει στα μέσα του 2018 και η Ελλάδα έχει πρωτογενή πλεονάσματα που υπερβαίνουν τους τόκους, οπότε κανένας δεν μπορεί να την υποχρεώσει να πάρει νέα μέτρα (αυτά που πήρε η κυβέρνηση για το 2019 και 2020 είναι απαράδεκτα και ανεύθυνα).
Ταυτόχρονα επιθυμούν να μην έχουν ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών για να μη χρεώνεται ο ιδιωτικός τομέας, καθώς επίσης είναι ισοσκελισμένοι οι προϋπολογισμοί, έτσι ώστε να μην αυξάνονται τα δημόσια χρέη – αφού στην αντίθετη περίπτωση θα εξαρτώνται από τις αγορές, οι οποίες θα τους επιβάλλουν ανάλογα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεις, με μοχλό πίεσης το δανεισμό και τα επιτόκια. Εν προκειμένω δεν θα είχε κανένα νόημα η απομάκρυνση της Τρόικας, αφού στη θέση της θα τοποθετούνταν οι αγορές – όπως συμβαίνει με πολλά άλλα κράτη, τα οποία διοικούνται κυριολεκτικά από το σύστημα του χρέους.
(9)  Την επίλυση του μεταναστευτικού: Προφανώς δεν είναι ρατσιστές ή ξενοφοβικοί οι Έλληνες, ούτε φυσικά θεωρούν τους εαυτούς τους «Άρια φυλή». Εν τούτοις δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας για να γνωρίζει ότι, ο αριθμός των μεταναστών που είναι σε θέση μία χώρα να υποδεχθεί δεν μπορεί να ξεπερνάει κάποιο ποσοστό του πληθυσμού της – πάνω από το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να τους αφομοιώσει στην κοινωνία της, ως οφείλει.
Εκτός αυτού, το ποσοστό υποδοχής έχει σχέση με τις θέσεις εργασίας που μπορεί να τους παρέχει, με τα σχολεία, με τα νοσοκομεία κοκ. (άρθρο) – γεγονός που σημαίνει πως μία χρεοκοπημένη χώρα με την ανεργία στα ύψη, με το κοινωνικό κράτος της να καταρρέει, με τα παιδιά της να φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό κλπ., δεν μπορεί να υποδεχθεί κανένα μετανάστη, όσο και αν το θέλει. Διαφορετικά αυξάνεται κατακόρυφα η εγκληματικότητα, αφού οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να επιβιώσουν – οπότε τίθεται σε κίνδυνο η ασφάλεια των Ελλήνων, οι οποίοι την επιθυμούν όσο όλα τα υπόλοιπα, αφού διαφορετικά δεν είναι σε θέση να λειτουργήσουν.
(10) Την αναμόρφωση της παιδείας: Αν και όλα έχουν σχέση με την οικονομία, η οποία όμως οφείλει να υπηρετεί την Πολιτική, τα κοινωνικά προβλήματα είναι πολύ πιο σημαντικά – ειδικά το θέμα της παιδείας, την οποία πολλοί Έλληνες ενοχοποιούν για το κατάντημα της χώρας. Μεταξύ άλλων επειδή δεν «παράγει» συνειδητοποιημένους Πολίτες, οι οποίοι θα εξέλεγαν τα καλύτερα κόμματα – με αποτέλεσμα να κυβερνάται η Ελλάδα όλο και από χειρότερους πολιτικούς, χωρίς να φαίνεται να υπάρχει κάποια καλύτερη προοπτική για το μέλλον.
Επίλογος
Κατά τη δική μας άποψη και με οδηγό την εμπειρία μας, αυτές είναι οι δέκα βασικότερες επιθυμίες των Ελλήνων – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν εμφανιζόταν ένα πολιτικό κόμμα που θα ήταν πρόθυμο να τις υιοθετήσει, καθώς επίσης να τις «εκπληρώσει» όσο καλύτερα μπορεί, έχοντας ένα αναλυτικό σχέδιο και τις απαιτούμενες ικανότητες, η Ελλάδα θα εισερχόταν αμέσως σε μία νέα εποχή.
Εν προκειμένω δεν εννοούμε μόνο την έξοδο της από την κρίση αλλά, κυρίως, τη μετατροπή της στη χώρα που της αξίζει – με κριτήριο τον πλούτο της, την ιστορία της, τον πολιτισμό της, καθώς επίσης τις δυνατότητες των Πολιτών της. Σε ένα κράτος υπόδειγμα από κάθε πλευρά για πολλά άλλα, τα οποία δεν διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο τα πλεονεκτήματα της πατρίδας μας. Συμπερασματικά λοιπόν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πρωτίστως πολιτικό – γεγονός που σημαίνει ότι, εάν δεν βρεθεί εδώ η λύση, δεν πρόκειται να υπάρξει μέλλον.

Analyst Team

Analyst Team




http://www.analyst.gr/2017/05/02/oi-deka-vasikes-epithimies-ton-ellinon/2/

Ένωση εισαγγελέων: Κανένας υπεράνω του νόμου!! Κάθε προσπάθεια παρακώλυσης ή επέμβασης είναι αποκρουστέα και επικίνδυνη και εκλαμβάνεται ως άμεση προσπάθεια χειραγώγησης της Εισαγγελικής Αρχής

Ένωση Εισαγγελέων









ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
      Εξ αφορμής δημοσιεύματος της εφημερίδας “Documento” την  29-30/4/2017 σχετικά με προωθούμενη ρύθμιση (εκτίμηση του συντάκτη)  ότι  «ποινική δίωξη ασκείται μόνο κατόπιν αίτησης της Τράπεζας της Ελλάδος, ύστερα από απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Τ.τ.Ε.» και ότι «μήνυση ή αναφορά για αξιόποινη πράξη η οποία υποβάλλεται με οποιονδήποτε τρόπο στον Εισαγγελέα και δεν συνοδεύεται από αίτηση τίθεται αμέσως στο Αρχείο από τον εισαγγελέα. Ο εισαγγελέας  πλημμελειοδικών μπορεί να διαβιβάζει στην Αρχή που είναι αρμόδια να υποβάλει την αίτηση αντίγραφο της μήνυσης ή αναφοράς καθώς και αντίγραφα των σχετικών υποβληθεισών στοιχείων, ως γνωστοποίηση πληροφοριών», η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος  εκθέτει, ανακοινώνει και γνωστοποιεί τα εξής:
      Η Εισαγγελική αρχή είναι,  σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 28 του ΚΠοινΔ και του άρθρου 24 παρ.1  Κ.Ο.Δ.Κ.Δ.Λ, ανεξάρτητη έναντι των δικαστηρίων  και έναντι των λοιπών αρχών του Κράτους καθώς επίσης και έναντι της εκτελεστικής εξουσίας.
      Η αρχή της νομιμότητας στην άσκηση της ποινικής δίωξης καθιδρύει την υποχρέωση της εισαγγελικής αρχής να προβεί στην ποινική δίωξη κάθε φορά που λαμβάνει γνώση, με οποιονδήποτε τρόπο για τη διάπραξη κάποιου εγκλήματος που διώκεται αυτεπαγγέλτως ή και κατ’ έγκληση, εφόσον υπάρχει η τελευταία.
      Ο Εισαγγελεύς δεν δεσμεύεται να κινήσει την ποινική δίωξη μόνο εφόσον από τον έλεγχο της νομικής και ουσιαστικής βασιμότητας της σχετικής καταγγελίας ή είδησης για την τέλεση ενός εγκλήματος προκύπτει ότι  αυτή «δεν στηρίζεται στο νόμο» ή «είναι προφανώς αβάσιμη στην ουσία της» ή «ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης» η «δεν πληροί τον βαθμό επάρκειας των ενδείξεων που απαιτεί ο νόμος για την κίνηση της ποινικής διώξεως».
      Η απαίτηση της αιτήσεως διώξεως του άρθρου 41 ΚΠοινΔ οφείλεται σε λόγους γενικότερης κρατικής ή διπλωματικής πολιτικής προς έλεγχο της σκοπιμότητας της ποινικής δίωξης. (ενδεικτικά αναφέρουμε τις διατάξεις των άρθρων 6 παρ.3, 118 παρ.5, 153 παρ.1, 154, 155, 156 και 145 του Ποινικού Κώδικος).  Η εξάρτηση της ποινικής δίωξης εκ της υποβολής  «αιτήσεως αρχής» δεν προσήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις για τις οποίες η δίωξη άπτεται οπωσδήποτε του γενικοτέρου δημοσίου συμφέροντος, αλλά μόνον εκεί, όπου λόγοι γενικότερης κρατικής ή διοικητικής πολιτικής επιβάλλουν σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση τον έλεγχο της σκοπιμότητας της ποινικής δίωξης.
      Κάθε σκέψη για παρακώλυση ή επέμβαση, καθ’ οιονδήποτε τρόπο άμεσο η έμμεσο, στο έργο της εισαγγελικής αρχής είναι για την Ένωση Εισαγγελέων αποκρουστέα και επικίνδυνη και εκλαμβάνεται ως άμεση προσπάθεια χειραγώγησης της Εισαγγελικής Αρχής ιδιαίτερα όταν, «οι δημόσιοι υπάλληλοι της παρ.2 του άρθρου 37 ΚΠοινΔ καθίστανται έτσι αρμόδιοι για την  αξιολόγηση καταγγελίας αξιοποίνων πράξεων».
      Ό,τι προκύπτει εκ του δημοσιεύματος και υπό την προϋπόθεση ότι αποτελεί επεξεργασμένο κείμενο σχεδίου  νόμου, συνιστά λανθάνουσα υπονόμευση του εισαγγελικού έργου και υποδηλώνει  σκέψεις για ευθεία κατάλυση της εισαγγελικής ανεξαρτησίας την οποία σθεναρά προασπίζουμε.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος
Ο Πρόεδρος                                                  O Γεν. Γραμματέας

 Δημήτριος Ασπρογέρακας                                 Παρασκευάς Αδάμης
          Εισαγγελέας Εφετών                                    Εισαγγελέας Πρωτοδικών

Τα μέτρα και τα αντίμετρα της επώδυνης συμφωνίας. (4 βίντεο)








Σε συμφωνία κατέληξαν κυβέρνηση και Θεσμοί, ύστερα από μαραθώνιες διαπραγματεύσεις που ολοκληρώθηκαν τα ξημερώματα.
Το νέο πακέτο περιλαμβάνει μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, καθώς και «ψαλίδι» στο αφορολόγητο, ενώ ανοίγει και επίσημα τη συζήτηση για τα πλεονάσματα και το χρέος, όπως προανήγγειλαν οι δανειστές με κοινή τους δήλωση μετά τη συμφωνία.
«Αυτή η προκαταρκτική συμφωνία θα συμπληρωθεί τώρα από περαιτέρω συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες σε μια αξιόπιστη στρατηγική που θα εξασφαλίζει ότι ο χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο», αναφέρει η κοινή δήλωση.
Η τεχνική συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές προβλέπει μεταξύ άλλων μείωση συντάξεων κύριων και επικουρικών έως και 18%, ενώ η μεσοσταθμική μείωση σε συντάξεις, στο άθροισμα κύριας και επικουρικής, θα είναι 9%. Τα μέτρα θα ισχύσουν από το 2019.
«Όπως καταλαβαίνετε έγιναν αμοιβαίοι συμβιβασμοί, με μερικά πράγματα είμαστε ευχαριστημένοι, με μερικά πράγματα είμαστε λιγότερο ευχαριστημένοι», σημείωσε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Κατρούγκαλος - Τσακαλώτος - συνάντηση - Τρόικα

Τα επώδυνα μέτρα της συμφωνίας

Στα μέτρα ύψους 3,8 δισ. ευρώ συμπεριλαμβάνονται μειώσεις στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, οι οποίες θα φτάσουν έως και 18%.
Όπως συμφωνήθηκε, οι κύριες συντάξεις θα επανυπολογιστούν και όπου υπάρχουν προσωπικές διαφορές, θα κοπούν σε ποσοστό ώστε το σύνολο της μείωσης να μην ξεπερνά το 18%. Αντίστοιχη θα είναι η διαδικασία που θα ακολουθηθεί και στις προσωπικές διαφορές των επικουρικών συντάξεων, ο επανυπολογισμός έχει ολοκληρωθεί το καλοκαίρι του 2016.
Σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Εργασίας, η μεσοσταθμική μείωση των κύριων συντάξεων θα είναι στο 9%. Η παρέμβαση στις επικουρικές συντάξεις κρίθηκε αναγκαία, σύμφωνα με το ίδιο στέλεχος, ώστε να μπορέσει να επιβληθεί το «δίχτυ προστασίας» του 18% στις κύριες συντάξεις.
Οι περικοπές στις συντάξεις θα εφαρμοστούν το 2019. Η μείωση του αφορολόγητου ορίου, από την άλλη, βάσει του θετικού σεναρίου, δηλαδή της επίτευξης των στόχων για πρωτογενές πλεόνασμα, θα εφαρμοστεί από το 2020 ή αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι από το 2019. Το όριο θα μειωθεί κατά 3.000 ευρώ, συγκριτικά με ό,τι ισχύει σήμερα και θα φτάσει στα 5.700 έως 6.600 ευρώ, ανάλογα με τον αριθμό των τέκνων.
Η κατάργηση της υπουργικής προέγκρισης για τις ομαδικές απολύσεις, για τις οποίες το όριο δεν άλλαξε και παρέμεινε στο 5%, συγκαταλέγεται στα δύσκολα της συμφωνίας, όπως και το ότι δεν επανέρχονται άμεσα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις. Η αρχή της ευνοϊκής ρύθμισης και η επεκτασιμότητα των συμβάσεων θα επανέλθει μετά τη λήξη του προγράμματος, δηλαδή την 1η Σεπτεμβρίου του 2018.
Σχετικά με τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές, ο συμβιβασμός έκλεισε τελικά με διεύρυνση του χάρτη των τουριστικών περιοχών, αλλά και της τουριστικής περιόδου. Αυτά που δεν συμφωνήθηκαν, αλλά παρέμειναν μέσα σε «αγκύλες» στα κείμενα της τεχνικής συμφωνίας, είναι το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων και τα μέτρα για το χρέος.

Τα αντίμετρα της τεχνικής συμφωνίας

Τα αντίμετρα, που θα νομοθετηθούν, σύμφωνα με αξιωματούχο του υπουργείου Εργασίας, είναι:
-Επιδότηση ενοικίου μεσοσταθμικά 1000 το χρόνο σε 600.000 οικογένειες
-Ενίσχυση επιδότησης πρώτου και δεύτερου παιδιού (260 εκατ. ευρώ)
-Ενίσχυση σχολικών γευμάτων ώστε ο μισθός πληθυσμός δημοτικού γυμνασίου να λαμβάνει γεύματα
-Αύξηση των δικαιούχων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς
-Μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη με εισοδηματικά κριτήρια για όλο τον πληθυσμό. Για εισοδήματα έως 700 ευρώ μηδέν συμμετοχή. Από 701 έως 1200 μείον 50%
-250 εκατ. ευρώ για νέες θέσεις εργασίας
-250 εκατ. αναπτυξιακά μέτρα μέσω ΠΔΕ
Τσακαλώτος - Αχτσιόγλου - τρόικα - θεσμοί - συμφωνία

Τι προβλέπει η συμφωνία για τα ενεργειακά

Με ενημερωτικό σημείωμα που εξέδωσε το υπουργείο Ενέργειας, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες περί αποεπένδυσης του 40% των λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων της ΔΕΗ στο πλαίσιο της απόφασης που εκδόθηκε από το Ευρωδικαστήριο το Δεκέμβριο του 2016.
Παράλληλα, το υπουργείο παρουσίασε τα σημεία της συμφωνίας για τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στον τομέα της ενέργειας, όπως οι δράσεις για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές της ΔΕΗ και η επίσπευση των αλλαγών στις αγορές του ηλεκτρισμού και του φυσικού αερίου.

Το χρονοδιάγραμμα μέχρι το Eurogroup στις 22 Μαΐου

Η Αθήνα στρέφει τώρα το βλέμμα στο Eurogroup που θα γίνει στις 22 Μαΐου, οπότε και αναμένεται να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Αρχίζει έτσι άλλος ένας μαραθώνιος 20 ημερών.
Συγκεκριμένα, μόλις ολοκληρωθεί το νομοσχέδιο που θα περιλαμβάνει τη συμφωνία, θα περάσει από τη Βουλή το αργότερο μέχρι τις 20 Μαΐου.
Μετά την κατάρτιση του νομοσχεδίου, αυτό θα σταλεί στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και θα φτάσει στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής μεταξύ 7 και 10 Μαΐου.
Από εκεί και πέρα, οι θεσμοί αναμένεται να συντάξουν την έκθεση συμμόρφωσης, η οποία θα αποσταλεί στο Eurogroup, που με τη σειρά του στις 22 Μαΐου θα επικυρώσει και το τυπικό κλείσιμο της τεχνικής συμφωνίας και της δεύτερης αξιολόγησης, κάτι το οποίο θα ανοίξει τον δρόμο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης.

Η συμφωνία στο «μικροσκόπιο» ευρωπαίων αξιωματούχων

Για ένα σημαντικό, ενδιάμεσο, βήμα κάνει λόγο το Βερολίνο, σχολιάζοντας την τεχνική συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές που έκλεισε το πρωί της Τρίτης, μετά από 12 ώρες διαπραγματεύσεων. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας τονίζει ότι η "εν εξελίξει αξιολόγηση" για το δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
Ο ίδιος λέει ότι οι εργασίες συνεχίζονται, αφού το Eurogroup έχει στόχο να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση έως τις 22 Μαΐου. Παράλληλα, σύμφωνα με το Reuters, ζητά περισσότερη σαφήνεια από τη χώρα μας για το πρωτογενές πλεόνασμα.
«Η συμφωνία που επετεύχθη χθες βράδυ στην Αθήνα για το ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας, είναι μια πολύ θετική εξέλιξη, έπειτα από μήνες σύνθετων διαπραγματεύσεων. Αυτές οι νέες προσπάθειες που συμφωνήθηκαν από τις ελληνικές αρχές ανοίγουν το δρόμο για τη γρήγορη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης» τόνισε με τη σειρά του ο Πιερ Μοσκοβισί.
«Καλωσορίζω την προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ των θεσμών και της Ελλάδας στο πακέτο πολιτικής. Το πακέτο αυτό θα συμπληρωθεί με τις συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες για μια αξιόπιστη στρατηγική που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», σημείωσε ο Γερούν Ντάισελμπλουμ.

Οι αντιδράσεις για την τεχνική συμφωνία

«Η συμφωνία είναι ένας συμβιβασμός, είναι μερικά που είναι αρκετά καλά και άλλα φυσικά που δεν είναι καλά», σχολίασε για την τεχνική συμφωνία ο Υπουργός Οικονομίας, Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Ο επικεφαλής του γραφείου προϋπολογισμού της Βουλής, Παναγιώτης Λιαργκόβας, τόνισε ότι τα μέτρα λιτότητας, είτε είναι μειώσεις μισθών και συντάξεων, είτε είναι αυξήσεις φορολογίας, κατά ένα μέρος ακυρώνουν την όποια προσπάθεια γίνεται για την αύξηση του ΑΕΠ γιατί δημιουργούν ακριβώς ύφεση. Σημείωσε πάντως ότι αν τηρηθεί η συμφωνία, η Ελλάδα θα βγει στις αγορές το 2018.
Ουσιαστικό βήμα, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος για ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στη συνέχεια για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, χαρακτήρισε τη συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος.
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ECONOMIST - ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Δ

«Πυρά» από την αντιπολίτευση

Πυρ ομαδόν κατά της κυβέρνησης από την αντιπολίτευση, μετά τη συμφωνία για σκληρά μέτρα, που επετεύχθη με τους δανειστές.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι σύναψε 4ο μνημόνιο, χωρίς χρηματοδότηση, ξεκαθαρίζοντας εκ νέου ότι η Νέα Δημοκρατία δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα που θα έρθουν στη Βουλή, ενώ επανέλαβε το αίτημά του για εκλογές.
«Για τέταρτο μνημόνιο χωρίς εξουσιοδότηση» έκανε λόγο η Φώφη Γεννηματά, τονίζοντας ότι θα ζητηθεί να κατατεθούν στη Βουλή τα κείμενα της συμφωνίας, την οποία χαρακτήρισε «συμφωνία καταδίκης και ντροπής».
«Η νέα συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το κουαρτέτο, που αποτελεί ουσιαστικά και τυπικά ένα νέο μνημόνιο, με νέα σκληρά μέτρα σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων, αυτοαπασχολουμένων, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά ότι η κυβέρνηση φέρνει σε πέρας τη «βρώμικη δουλειά» για λογαριασμό του κεφαλαίου, ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Δημήτρης Κουτσούμπας.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, έκανε λόγο για «βαρύ λογαριασμό», μετά από μήνες πολιτικών θεατρινισμών. «Οι μήνες των πολιτικών θεατρινισμών έφεραν τελικά βαρύ λογαριασμό. Εμείς θα τον εξοφλούμε & οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα «λυπούνται» για συμπαράσταση...», έγραψε στο twitter ο επικεφαλής του Ποταμιού.

“Ράλι” σε ομόλογα και μετοχές μετά τη συμφωνία

Σε αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων οδήγησε η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης που επετεύχθη σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες.
Οι τιμές τόσο του δεκαετούς όσο και του διετούς ομολόγου σημειώνουν άνοδο στη δευτερογενή αγορά με αποτέλεσμα να υποχωρούν οι αποδόσεις τους.
Υψηλά κέρδη καταγράφουν και οι τιμές των μετοχών, εν μέσω αποκλιμάκωσης των αποδόσεων στα ελληνικά ομόλογα. Στο επίκεντρο του επενδυτικού ενδιαφέροντος βρίσκονται οι τραπεζικές μετοχές, ενώ σημαντική αύξηση καταγράφει και ο τζίρος.


πηγή:http://www.ant1news.gr/news/Economy/article/472622/ta-metra-kai-ta-antimetra-tis-symfonias

Εγκαινιάσθηκε η Διακλαδική Μονάδα Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής ,του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών..


                  
     
    Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Δημήτρης Βίτσας, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης ΠΝ και ο Αρχηγός ΓΕΝ Αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης ΠΝ παρέστησαν στην τελετή εγκαινίων της Διακλαδικής Μονάδας Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών.

    Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας στο χαιρετισμό που απηύθυνε είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

    «Αποτελεί μεγάλη χαρά και τιμή για μένα να παρευρίσκομαι στην πολύ σημαντική στιγμή των εγκαινίων αυτής της σπουδαίας Διακλαδικής Ιατρικής Μονάδας.

    Θα ήθελα να ξεκινήσω επαινώντας την προσπάθεια όλων όσοι συμμετείχαν στην ανάπτυξη αυτής της πρωτοβουλίας η οποία ολοκληρώθηκε με τη λειτουργία της «Διακλαδικής Μονάδας Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής», στο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα των 14 μηνών.

    Γιατροί, νοσηλευτικό και όλο το προσωπικό, συνέβαλαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο προκειμένου να έχουμε σήμερα, σε πλήρη λειτουργία αυτή την ιατρική μονάδα. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το ισχυρότερο όπλο που έχουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ο άνθρωπος. Πάντα πίστευα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν είναι απλώς μια επαγγελματική τάξη στον ευρύτερο δημόσιο χώρο. Είναι λειτουργοί ταγμένοι στην υπηρεσία ανώτερων και ευγενών ιδεωδών και ιδανικών.

    Θέλω να εκφράσω τη βαθιά ικανοποίησή μου, διότι η μονάδα θα καλύπτει ανάγκες τόσο των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων όσο και των λοιπών Σωμάτων Ασφαλείας. Θα παρέχονται όλες οι εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας για τη διάγνωση και τη θεραπεία της υπογονιμότητας, ενώ θα εφαρμόζονται όλες οι τεχνικές στην υποβοήθηση αναπαραγωγής και στην τεχνητή γονιμοποίηση, χωρίς να επιβαρύνεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός των στελεχών μας. 

    Η Δημιουργία της Διακλαδικής Μονάδας είναι κάτι που χρωστούσαμε στα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία παρά τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, ανταπεξέρχονται με μεγάλη επιτυχία στο απαιτητικό τους έργο στις μονάδες εκστρατείας, στις πτέρυγες μάχης και στα πολεμικά πλοία. Είναι χρέος μας λοιπόν να στηρίζουμε με κάθε τρόπο τα στελέχη της χώρας μας που «φυλάττουν Θερμοπύλες». Απ’ ό,τι ενημερώθηκα μάλιστα το ενδιαφέρον και η προσέλευση των στελεχών στη μονάδα είναι ιδιαίτερα αυξημένο.

    Οι Ένοπλες Δυνάμεις, σε καθημερινή βάση, δείχνουν το κοινωνικό τους πρόσωπο ως αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Στο πλαίσιο αυτό, είμαι βέβαιος ότι θα συμμετάσχετε σε δράσεις οι οποίες θα υποστηρίξουν ασθενείς κοινωνικές ομάδες της ελληνικής κοινωνίας με τις υπηρεσίες που θα παρέχετε.

    Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το έργο σας θα είναι πολύτιμο και θα συνεισφέρει σε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία, και δεν είναι άλλο, από το δημογραφικό πρόβλημα που μαστίζει τη χώρα μας.

    Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ στη μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλεται από τα Γενικά Επιτελεία ώστε οι Ένοπλες Δυνάμεις να προσαρμοστούν στις σημερινές και μελλοντικές απαιτήσεις, εστιάζοντας στη διακλαδικότητα, στον επαγγελματισμό και στη διαλειτουργικότητα. Μέσω της διακλαδικότητας και της αγαστής συνεργασίας μεταξύ όλων των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας βελτιώνεται καθημερινά η αξιοποίηση των υποδομών μας, των υπηρεσιών μας και των ικανοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, μειώνοντας ταυτόχρονα το λειτουργικό κόστος. 

    Επόμενος στόχος μας είναι η δημιουργία Διακλαδικής Παιδιατρικής Κλινικής που θα καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών όλων των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας. 

    Αγαπητό ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η άριστη κατάρτισή σας σε σύγχρονες μεθόδους και τεχνικές που θα εφαρμόζει η μονάδα καθώς και η συνεργασία σας σε θέματα έρευνας και καινοτομίας τόσο με πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας μας όσο και με αντίστοιχα της Ευρώπης, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του ΝΑΤΟ καταδεικνύουν το στίγμα σας στην πρόοδο, στην προσδοκία και στην ελπίδα που θα διαμορφώσει το μέλλον της χώρας μας.

    Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα είναι αρωγός δίπλα σας, στο απαιτητικό σας έργο και στις υψηλού επιπέδου υπηρεσίες που παρέχετε. 

    Θέλω να ευχηθώ ακόμη μια φορά καλή επιτυχία στο έργο σας, και να ευχαριστήσω ιδιαίτερα και τον επίτιμο Αρχηγό του Πολεμικού Ναυτικού που βρίσκεται σήμερα εδώ, ο οποίος στην πρωτοβουλία αυτή έβαλε όλη του τη δύναμη για να πετύχουμε μέσα σε 14 μήνες, να κάνουμε τα εγκαίνια της Μονάδος. 

    Καλή επιτυχία στο έργο σας». 

    Δευτέρα 1 Μαΐου 2017

    Η ανάγκη ριζικών αποφάσεων και αλλαγών,η αποκατάσταση της δημοκρατίας, και η τιμωρία των υπευθύνων της χρεοκοπίας.



    41


    Η Ελλάδα είναι σε θέση να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, διώχνοντας την Τρόικα και καταργώντας τα μνημόνια, εάν υπάρξουν οι σωστές προϋποθέσεις – κυριότερη εκ των οποίων είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας, παράλληλα με την τιμωρία των υπευθύνων της χρεοκοπίας.  

    Άποψη

    Στον επίλογο της ανάλυσης μας «Ο δεκάλογος του ελέγχου των μαζών» αναφέραμε πως, σύμφωνα με το φιλόσοφο J.Dewey, μόνο όταν όλοι οι Θεσμοί, η παραγωγή, το εμπόριο, οι τράπεζες και τα ΜΜΕ ελέγχονται δημοκρατικά, θα καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μία λειτουργική δημοκρατική κοινωνία – κάτι που θα μπορούσε τότε μόνο να επιτευχθεί, όταν όλοι οι άνθρωποι ενωθούν μεταξύ τους, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις, αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματα τους, όπως έκαναν στο παρελθόν.
    Στα πλαίσια αυτά, είναι προφανές πως ο έλεγχος των υπολοίπων Θεσμών μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις – οι οποίες βέβαια θα πρέπει επίσης να ελέγχονται. Ποιός όμως θα τις ελέγχει; Ασφαλώς οι κοινωνίες που εκπροσωπούν, αρκεί βέβαια να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις – να έχουν δηλαδή πρακτικά το δικαίωμα, καθώς επίσης να είναι σε θέση να το ασκούν. Πώς θα τις ελέγχουν οι κοινωνίες; Τι απαιτείται δηλαδή;
    Απλούστατα, να έχουν θεσμικά τη δυνατότητα όχι μόνο να τις εκλέγουν κάθε τέσσερα χρόνια, ανεχόμενες στη συνέχεια υποχρεωτικά τη μη τήρηση των δεσμεύσεων τους – αλλά, επίσης, να τις ελέγχουν συνεχώς, να μπορούν να τις ανακαλούν ανά πάσα στιγμή όταν κρίνονται ανεπαρκείς ή/και ανίκανες, καθώς επίσης να τις τιμωρούν εφόσον δεν τηρούν τα υπεσχημένα. Πόσο μάλλον όταν διαπλέκονται, διαφθείρονται και υπηρετούν ξένα συμφέροντα, ενάντια σε αυτά του Έθνους τους – προφανώς προκαλώντας του ζημίες.
    Συμπερασματικά λοιπόν, από πολιτικής πλευράς κυρίως αυτά απαιτούν οι ανθρώπινες κοινωνίες, τόσο όσον αφορά την Ελλάδα, όσο και τις υπόλοιπες χώρες – καθώς επίσης τις διακρατικές ενώσεις τους, όπως είναι η Ε.Ε., η οποία δυστυχώς διοικείται από μη εκλεγμένους, διορισμένους πολιτικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα της Γερμανίας και των αγορών, καθώς επίσης από ένα Ευρωκοινοβούλιο που δεν έχει ουσιαστικά καμία δικαιοδοσία. Με απλά λόγια την πραγματική Δημοκρατία, η οποία έχει το ιδίωμα να απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας στις ανθρώπινες κοινωνίες που είναι τότε ικανές να επιτύχουν θαύματα.
    Όσον αφορά την Ευρωζώνη, όλοι γνωρίζουν πως η θνησιγενής κατασκευή της είναι τέτοια που (α) δεν παρέχει στα κράτη-μέλη της καμία προστασία σε περιόδους κρίσεων, (β) κυβερνάται από τις αγορές, (γ) αποτελείται από χώρες με πολύ διαφορετικές οικονομίες που ως εκ τούτου είναι αδύνατον να έχουν την ίδια νομισματική πολιτική, (δ) έχει γίνει σκόπιμα αντικείμενο εκμετάλλευσης εκ μέρους της Γερμανίας, ενώ (ε) δεν πρόκειται ασφαλώς να επιβιώσει εάν δεν ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά – κάτι που θεωρείται σχεδόν απίθανο
    Επομένως, η σωστή λύση θα ήταν η ελεγχόμενη διάλυση της νομισματικής ένωσης, με την επιστροφή όλων των χωρών από κοινού στην προ ευρώ εποχή – έτσι ώστε να είναι σε θέση το κάθε κράτος να εφαρμόζει την κατάλληλη για το ίδιο νομισματική πολιτική, πάντοτε σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική, αφού διαφορετικά δεν αποδίδει. Τι επιθυμούν τώρα οι Έλληνες, από οικονομικής πλευράς;
    Πριν από όλα την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, απαραίτητη προϋπόθεση για την οποία είναι η δημοσιονομική τους ανεξαρτησία, οπότε την απομάκρυνση της Τρόικας που βαφτίσθηκε σε «θεσμούς» – με την κατάργηση των μνημονίων, καθώς επίσης των αποκρατικοποιήσεων σε εξευτελιστικές τιμές, ιδίως των κοινωφελών επιχειρήσεων που είναι απαράδεκτο να ανήκουν σε ιδιώτες. Ταυτόχρονα επιθυμούν να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας και να ζητηθούν αποζημιώσεις για τις ζημίες άνω του 1 τρις € που τους προκάλεσε η Τρόικα από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, παράλληλα με την καταγγελία των παράνομων δανειακών συμβάσεων.
    Στη συνέχεια να είναι ισοσκελισμένοι οι προϋπολογισμοί, έτσι ώστε να μην αυξάνονται τα δημόσια χρέη – αφού στην αντίθετη περίπτωση θα εξαρτώνται από τις αγορές, οι οποίες θα τους επιβάλλουν ανάλογα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεις, με μοχλό πίεσης το δανεισμό και τα επιτόκια. Εν προκειμένω δεν θα είχε κανένα νόημα η απομάκρυνση της Τρόικας, αφού στη θέση της θα τοποθετούνταν οι αγορές – όπως συμβαίνει με πολλά άλλα κράτη, τα οποία διοικούνται κυριολεκτικά από το σύστημα του χρέους.
    Τι είναι τώρα πρόθυμοι οι Έλληνες να θυσιάσουν για να καταφέρουν τα παραπάνω; Κατά την άποψη μας οτιδήποτε χρειαστεί, αρκεί να πιστέψουν αυτόν που θα τους βεβαιώσει ότι θα το επιδιώξει – ακόμη και το ευρώ εάν απαιτηθεί και υπάρξει ένα ρεαλιστικό σχέδιο, τη χρεοκοπία εάν οι δανειστές επιμένουν σε παράλογες απαιτήσεις  ή/και την περαιτέρω πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, για εκείνο το χρονικό διάστημα που θα ήταν απαραίτητο.
    Φυσικά υπό την προϋπόθεση της σωστής λειτουργίας της Δημοκρατίας, έτσι όπως την αναλύσαμε παραπάνω – όπου θα μπορούν να ελέγχουν την κυβέρνηση, να την ανακαλούν εάν δεν τηρεί αυτά που υπόσχεταικαθώς επίσης να την τιμωρούν εάν διαπλέκεται, διαφθείρεται κοκ. Μπορούν να τα καταφέρουν; Ασφαλώς, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία – αφού η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα, με ένα εξαιρετικά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, οπότε είναι σε θέση να επιτύχει θαύματα.
    Ιάκωβος Ιωάννου

    Ιάκωβος Ιωάννου



    http://www.analyst.gr/2017/05/01/anagki-rizikon-apofaseon-kai-allagon/