«Όλα έγιναν στάχτη», «Το Μάτι είναι κρανίου τόπος», «Οι κάτοικοι προσπαθούν να μαζέψουν ό,τι απέμεινε από τις ζωές τους, που χάθηκαν στις φλόγες», «Ζουμ στο χωράφι που έγινε τάφος για 26 ανθρώπους». - κάθε βράδυ, εδώ και δέκα, δώδεκα βράδια, το ίδιο πράγμα.

Ναι είναι βέβαιο πως η χώρα βίωσε, (ή βιώνει κι αυτή την ώρα που μιλάμε) μια μεγάλη τραγωδία.

Το θέμα υπάρχει και «παράγει» ειδήσεις. Άλλο αυτό, όμως, και άλλο η εμμονική αναπαραγωγή των πλάνων και των ιστοριών που συντηρούν το αίσθημα πένθους ή καταστροφής. Άλλο να εκβιάζεις ξεδιάντροπα το συναίσθημα του κοινού για λόγους τηλεθέασης (σ.σ. «αίμα και σεξ, αυτό πουλάει στην τηλεόραση», που έλεγαν και οι παλιοί). Το πρώτο είναι απαραίτητο. Το δεύτερο, θλιβερό και εξοργιστικό, δείγμα μιας αμήχανης αντίληψης για την ενημέρωση. Οι νεκροί, το πένθος, οι απώλειες των ανθρώπων, όλα αυτά είναι σεβαστά. Αλλά αν θέλουμε κάποτε, κάτι να αλλάξει χρειαζόμαστε πραγματικές ειδήσεις, κατανόηση, συζητήσεις και νέες ιδέες προτάσεις, δράση, επαγρύπνηση -όχι άλλο κλάμα. Όχι, άλλο (τηλεοπτικό) κάρβουνο παρακαλώ.
πηγή:http://www.bovary.gr/opinions/14138/poy-teleionei-i-enimerosi-kai-poy-arhizei-i-thanatolagneia