Η Εθνική Άμυνα, η Συνταγματική Αναθεώρηση ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Γράφει ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΡΟΖΗΣ 
Αντιστράτηγος ε.α. 
Πρόεδρος ΕΑΑΣ

Η«εθνική άμυνα» σαν διαχρονική πραγματικότητα περικλείει τις μεθόδους υπεράσπισης ενός έθνους έναντι απειλών που ευθέως η πλαγίως απειλούν την οντότητα, την επιβίωση και την ακεραιότητά του. 

Κάθε μορφής αντίσταση και μάχη, ένοπλη ή ηθική, κατά της αμφισβήτησης των δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας ενός έθνους συνιστά την εθνική άμυνα. “Δεν είναι δε τυχαίο ότι η έννοια της άμυνας έχει συνδεθεί με την έννοια του έθνους (μιλούμε για εθνική άμυνα), αφού η άμυνα αναλαμβάνεται και ασκείται κυρίως από τις ένοπλες δυνάμεις μιας χώρας, για να δια- φυλαχθούν τα ιερά και τα όσια τα οποία συνιστούν ένα έθνος: η πατρίδα, η θρησκεία, η οικογένεια, οι θεσμοί, η ελευθερία, η δημοκρατία, η παιδεία, ο πολιτισμός. 

Η εθνική άμυνα απλώνεται και σκεπάζει όλα όσα ενσαρκώνει ο ιστορικός βίος ενός έθνους, η εθνική του υπόσταση, η ταυτότητά του ως έθνους. 

Γι’ αυτό και η άμυνα του έθνους, η εθνική του άμυνα, έχει μεν ως επίκεντρο και ως αιχμή το ένοπλο τμήμα της εθνικής άμυνας, τις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά επεκτείνεται και σε μια ηθική και πνευματική άμυνα η οποία περιβάλλει, συμπληρώνει και εμπνέει την εθνική άμυνα”, αναφέρει ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης σε άρθρο του στην εφημερίδα «ΒΗΜΑ». 

Ακριβώς για αυτό, η αναφορά των Ενόπλων Δυνάμεων όπως τους αναλογεί στο υπό διαβούλευση νέο Σύνταγμα, είναι πράξη απαραίτητη για να εναρμονιστούμε με αντίστοιχα ευρωπαϊκά συντάγματα άλλα και για την πληρότητα του Καταστατικού μας χάρτη. 

Η ΕΑΑΣ μάλιστα όπως οφείλει θα καταθέσει τις προτάσεις της- που ήδη επεξεργάζεται- στην διαβούλευση.

Ακριβώς όπως αναφέρεται η Εθνική μας Παιδεία, έτσι πρέπει να αναφέρεται και η Εθνική μας Άμυνα στο Σύνταγμά μας, αφού Εθνική Παιδεία και Εθνική Άμυνα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, αφού δεν μπορεί να υπάρξει η μία χωρίς την άλλη, και συνιστούν τον κορμό της εθνικής πολιτικής μιας χώρας και βασική προϋπόθεση για την εθνική της ανεξαρτησία, εδαφική και πνευματική. 

Η Ελλάδα γεωγραφικά ανήκει στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο άκρο της χερσονήσου των Βαλκανίων. Ο χώρος αυτός απόαρχαιoτάτων  χρόνων ήταν χώρος εντάσεων και παρήγαγε περισσότερη ιστορία από κάθε άλλη ίσως. 
Τίποτε δεν άλλαξε μέχρι την σημερινή εποχή γιατί σήμερα είναι μια αποθήκη ενέργειας και σταυροδρόμι μεταφοράς της. 

Η χώρα μας συνορεύει με κράτη που συστηματικά και σκόπιμα διεκδικούν επιθετικά την αναθεώρηση διεθνών συνθηκών και συμβάσεων όπως η Τουρκία και με κράτη όπως η Αλβανία και τα Σκόπια που σφετερίζονται και την ιστορία μας. 

Επιπρόσθετα σήμερα ζούμε διάφορα διεθνή επικίνδυνα προβλήματα (μεταναστευτικό). 
Συνεπώς η Ελλάδα είναι αναγκαίο να χαράξει μια ενιαία εθνική, πάγια και σταθερή στρατηγική που οι θεμελιώδεις αρχές της θα χρησιμοποιούνται ως πυξίδα από κάθε κυβέρνηση. 

Παρά την οικονομική αδυναμία που έχει περιέλθει η Ελλάδα λόγω των μνημονίων δεν πρέπει να εγκαταλείψει τα θέματα άμυνας και ασφάλειάς της και την υποστήριξη του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων. 
Η οικονομική ευρωστία και οι επιδιώξεις οικονομικού πλούτου χωρίς την παράλληλη εξασφάλιση της εθνικής άμυνας αποτελεί μυωπική και τελείως απερίσκεπτη πολιτική. 
Μπορεί ως σημαία μας να χρησιμοποιούμε το επιχείρημα ότι η ειρήνη και η σταθερότητα σε κάθε περιοχή πρέπει να εδράζεται στο διεθνές δίκαιο και στην ελευθερία των λαών.
 Όμως την αποτροπή εγγυώνται μόνο οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και η ευέλικτη, προνοητική, διαχρονική και διακομματική στρατηγική εξωτερικής πολιτικής. 

Το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας θα πρέπει να είναι άρτια εκπαιδευμένο με 
ικανοποιητικές αποδοχές αντίστοιχες των σημαντικών υπηρεσιών που καλούνται να προσφέρουν στην χώρα και στους πολίτες. 

Η ακριβής διάγνωση των διαφόρων μηχανισμών της διεθνούς οικονομίας διευκολύνει την χάραξη της οικονομικής πολιτικής με βάση όχι μόνο τα άμεσα οικονομικά οφέλη αλλά και τα μελλοντικά πάντοτε σε συνάρτηση με την εθνική άμυνα. Γιατί η εξασφάλιση της εθνικής άμυνας είναι το πιο πολύτιμο και υπέρτατο αγαθό για κάθε χώρα. 

Οι Ένοπλες Δυνάμεις υπολογίζουν πάντα πολλά στον αυξημένο επαγγελματισμό των στελεχών τους, που ξέρουν να σώζουν καταστάσεις. Το αίτημα για συνεχή ετοιμότητα δεν σταματά ποτέ και η προσπάθεια για την καλλιέργεια της εκπαίδευσης των στελεχών των ΕΔ είναι συνεχής και αδιάλειπτη. 

Κατορθώσαμε στην πορεία του νεότερου Ελληνικού κράτους να δημιουργήσουμε στράτευμα με στελέχη που στην σύγχρονη εκδοχή τους αποτελούν ένα άριστα εκπαιδευμένο και με υψηλό φρόνημα προσωπικό που εγγυάται πλήρως την ασφάλεια και την εθνική ανεξαρτησία της χώρας. 

Εδώ αρχίζει το ελληνικό παράδοξο. 
Σε άλλες χώρες τις ένοπλες δυνάμεις και τους στρατιωτικούς τους τιμούν και τους φυλάσσουν σαν κόρη οφθαλμού. 
Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

  ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ;