Όσο κι αν λέμε πως η διχόνοια, η άποψη για κάθε θέμα - ακόμα κι αν δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται – είναι χαρακτηριστικά του λαού μας, κάποιες φορές η στάση, οι αντιδράσεις και ο οπαδισμός με τον οποίο εκφραζόμαστε ξεπερνά κάθε όριο.
Έχουμε άποψη για τα πάντα, για κάθε επιστήμη, για κάθε γεγονός. Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης ήμασταν οικονομολόγοι, κατά της διάρκεια της υγειονομικής γίναμε γιατροί, όταν ξεσπούν φυσικά φαινόμενα γινόμαστε σεισμολόγοι, μετεωρολόγοι, ενώ σε περιπτώσεις εγκλημάτων γινόμαστε και εγκληματολόγοι, ακόμα και ιατροδικαστές. Κοινό στοιχείο σε όλες τις περιπτώσεις, το σηκωμένο δάχτυλο προς τον συνομιλητή μας.
Τις τελευταίες ημέρες προκάλεσε αναστάτωση στα social media η άφιξη των πρώτων έξι μαχητικών Rafale για την Πολεμική μας Αεροπορία. Ένα αεροσκάφος υπερσύγχρονο που ικανοποιεί απόλυτα τις ανάγκες της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Μάλιστα, τα συγκεκριμένα μαχητικά παραλαμβάνονται τη στιγμή που η Τουρκία επιχειρεί να κλιμακώσει την ένταση σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο απειλώντας ακόμα και με εμπόλεμη σύρραξη Ελλάδα και Κύπρο.
Πώς απαντά λοιπόν η Ελλάδα στις τουρκικές απειλές και καθημερινές προκλήσεις λόγω και έργω; Με συνεχή διπλωματική κινητικότητα, ύψιστη επιχειρησιακή ετοιμότητα και εξοπλιστική ενίσχυση. Τι πιο λογικό;
Κι όμως, βρέθηκαν πάλι οι γνωστοί γραφικοί, άσχετοι και επικίνδυνοι να σχολιάσουν πως οι εξοπλισμοί δεν είναι απαραίτητοι, πως με τόσα χρήματα που δίνουμε για αεροσκάφη, πλοία και άλλα οπλικά συστήματα θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε χιλιάδες ΜΕΘ, να χτίσουμε νέες σχολικές μονάδες, να φτιάξουμε τις λακκούβες στους δρόμους και άλλα πολλά. Σαφέστατα και οι ανάγκες για τα νοσοκομεία, ειδικά αυτή την περίοδο είναι τεράστιες, όπως και η ανάγκη να δοθεί μεγάλο βάρος στην Παιδεία, ακόμα και στη δημιουργία καλύτερων δρόμων. Όμως, η αμυντική θωράκιση της χώρας, απέναντι σε έναν αλλοπρόσαλλο, αφερέγγυο και καθημερινά απειλητικό γείτονα καθίσταται απολύτως αναγκαία και άμεση. Είναι πολλά τα χρήματα που δίνονται; Σαφώς και είναι πολλά, όμως η γεωπολιτική θέση της χώρας μας και οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τα Βαλκάνια και την Αφρική δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οικονομία στα εξοπλιστικά, αδράνεια και εφησυχασμό.
Δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίζουμε την άφιξη ενός κορυφαίου αεροσκάφους που καθιστά τη χώρα μας κυρίαρχη στην εναέρια διαμάχη με την Τουρκία, όταν με τα ίδια μας τα μάτια διαπιστώνουμε καθημερινά πως το καθεστώς Ερντογάν κινείται απειλητικά εναντίον μας. Δεν είναι αόρατος ο εχθρός. Τον βλέπουμε από τις δεκάδες ανόητες παραβιάσεις στο Αιγαίο, τον είδαμε κατά τη διάρκεια της απόπειρας εισβολής στον Έβρο το 2020, τον είδαμε με την είσοδο του ORUC REIS στην ελληνική υφαλοκρηπίδα το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου. Συγγνώμη, αλλά τι θα κάνατε εσείς αν ο τραμπούκος, απροσάρμοστος γείτονας επιχειρούσε να αλωνίσει στο σπίτι σας, να σκάψει την αυλή σας, να συμπεριφέρεται σαν να είναι όλα δικά του; Δεν θα ενημερώνατε για τις πράξεις του όλες τις αρμόδιες Αρχές, δεν θα ενημερώνατε τους φίλους σας, τους άλλους γείτονες; Φυσικά και θα το κάνατε. Όμως παράλληλα θα φροντίζατε να θωρακίσετε και το σπίτι σας. Αυτό λοιπόν ακριβώς κάνει η χώρα μας, θωρακίζεται και παράλληλα ενημερώνει για τις παράνομες και επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας.
Τα πράγματα στις διεθνείς σχέσεις είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ όσο νομίζουν ορισμένοι και η εξωτερική πολιτική δεν χωρά ούτε συναισθηματισμούς, ούτε ρομαντισμούς, ειδικά όταν έχεις απέναντι σου έναν γείτονα που έχει βαρύτατο ποινικό μητρώο. Πολύ θα το θέλαμε η Τουρκία να μην έχει αυτή την επιθετική συμπεριφορά απέναντι στη χώρα μας και την Κύπρο. Όμως, με κύριο εκφραστή τον Πρόεδρό της Ερντογάν, η Τουρκία του 21ου αιώνα, ισορροπεί ανάμεσα στις οθωμανικές της καταβολές και στον εθνικισμό των Νεότουρκων. Η Τουρκία του 21ου αιώνα παραμένει προσηλωμένη στην αναβίωση του οθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού. Η πολιτική της στηρίζεται στις απειλές, όπως το casus belli της τουρκικής εθνοσυνέλευσης του 1995 που διατηρείται μέχρι και σήμερα και στην παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, αφού το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζει, είναι αυτό του συμφέροντός της, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα από το πλαίσιο μηδενικού αθροίσματος στο οποίο η Τουρκία τα παίρνει όλα και οι άλλοι τίποτα. Με απλά λόγια, γνήσια βαρβαρότητα!
Μα, θα πείτε, υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί, υπάρχει η ΕΕ που μπορούν να συνετίσουν την Τουρκία. Μπορούν; Η υπόθεση της Κύπρου, μας έχει δείξει πού τα γράφει ο Ερντογάν τα διαβήματα, τις ρηματικές διακοινώσεις, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, τις διεθνείς κυρώσεις, τις αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων. Με απλά λόγια, ο Τούρκος καταλαβαίνει μόνο από πράξεις. Όταν ξέρει ότι η πράξη του θα έχει συνέπειες κάθεται ήσυχος. Και αυτό είναι αποδεδειγμένο και ιστορικά. Ποτέ η Τουρκία δεν επιτέθηκε σε χώρα ισχυρή, με οργανωμένο στρατό, ποτέ δεν επιτέθηκε σε άντρες όρθιους και πάνοπλους.
Η γείτων ήταν αλλά και παραμένει ο κακός γείτονας για τα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου, αφού όχι μόνο καταπατά, σε ρόλο νταή, τα δικαιώματα των άλλων, αλλά παράλληλα απειλεί όποιον θελήσει να ασκήσει τα αυτονόητα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο κυριαρχικά του δικαιώματα όπως, στην περίπτωση της χώρας μας, η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Για να μη μιλήσουμε για τη Λιβύη, τη Συρία, το Ιράκ και το Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Επιτέλους, όλοι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες, που τόσο πολύ μας αρέσει να σχολιάζουμε τα πάντα και να γελοιοποιούμε τα πάντα με όπλο το πληκτρολόγιό μας, ας συνειδητοποιήσουμε ότι στο επικίνδυνο γεωπολιτικό παιχνίδι που μας καλεί η Τουρκία να παίξουμε, εμείς είμαστε εκείνοι που κινδυνεύουμε να χάσουμε και όχι οι Τούρκοι. Ήττα των γειτόνων θα σημαίνει απλώς ματαίωση των επεκτατικών σχεδίων τους, αφού η Τουρκία θα συνεχίσει ως κράτος και ως έθνος να υπάρχει. Ήττα δική μας, όμως, που βρισκόμαστε σε άμυνα, σημαίνει ήττα ολοκληρωτική, υπαρξιακή, αφανισμό της εθνικής υπόστασης. Εάν χάσουμε εμείς, τότε, δεν θα έχει απλώς ηττηθεί ο πολιτισμός έναντι της βαρβαρότητας, αλλά ο νόμιμος ιδιοκτήτης έναντι του ληστρικού επιδρομέα.
Ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο Η. Morgenthau, περιέγραψε την τουρκική βαρβαρότητα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και για να χρησιμοποιήσουμε μία φράση του, «όσο περισσότερο επανέρχονται οι Τούρκοι στα προγονικά τους πρότυπα», τόσο εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες πρέπει να συνειδητοποιήσουμε βαθιά μέσα μας, και προ των ιστορικών ευθυνών μας, ότι οφείλουμε να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, προκειμένου η βαρβαρότητα να μην επικρατήσει. Το πράξαμε στο παρελθόν και θα το πράξουμε και πάλι, όποτε και όπου απαιτηθεί. Μία και μόνο προϋπόθεση υπάρχει, να είμαστε ενωμένοι!
πηγή:https://www.newsbomb.gr/bomber/apopseis/story/1275674/rafale-h-anexodi-astoixeioti-kai-epikindyni-kritiki-an-den-antilamvanesai-rota
