Aν πέσει το Αφγανιστάν στα χέρια των Ταλιμπάν… - Πόση ζωή δίνουν στο καθεστώς της Καμπούλ. - Τι θα κάνει η Ρωσία, που κρυφίως υποστήριζε τους Ταλιμπάν

 Με τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα σε αποδρομή, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δίνουν ζωή λίγων μηνών στο δυτικόφιλο καθεστώς της Καμπούλ.

 Τι συμβαίνει ήδη και τι πρόκειται να συμβεί προσεχώς στα άγρια βουνά της Κεντρικής Ασίας 

Στις 2 Ιουλίου ο αμερικανικός στρατός παρέδωσε στην κυβέρνηση του Αφγανιστάν τον έλεγχο της αχανούς αεροπορικής βάσης Μπαγκράμ. Τα στρατεύματα των ΗΠΑ και οι ΝΑΤΟϊκοί σύμμαχοί τους θα φύγουν από το Αφγανιστάν μέχρι τα μέσα του Ιουλίου, πολύ νωρίτερα  από το χρονοδιάγραμμα που καθόρισε ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν για τις 11 Σεπτεμβρίου 2021. (Σημείωση Protagon: Στις 9 Ιουλίου ο πρόεδρος Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι, τελικά, η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν θα ολοκληρωθεί στις 31 Αυγούστου.) 

Σύμφωνα με μία νέα ανάλυση ερευνητών του Πανεπιστημίου Μπράουν, ο εικοσαετής πόλεμος της Αμερικής στο Αφγανιστάν κόστισε σχεδόν 2,3 τρισ. δολάρια. Τώρα οι γείτονες του Αφγανιστάν -το Πακιστάν, το Ιράν, η Κίνα, η Ινδία και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας- αναρωτιούνται πόσο θα τους κοστίσει η διατήρηση της ασφάλειας μετά την αποχώρηση των Αμερικανών από εκεί. 

Περί το τέλος Ιουνίου οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες γνωμάτευσαν ότι η αφγανική κυβέρνηση θα μπορούσε να καταρρεύσει εντός έξι μηνών από την αποχώρηση των ΗΠΑ –πρόκειται για αναθεώρηση, επί τα χείρω, μίας άλλης, παλαιότερης και πιο αισιόδοξης αξιολόγησής τους για την κατάσταση που επικρατεί εκεί. Καθώς οι Ταλιμπάν έχουν εξαπλωθεί στο Βόρειο Αφγανιστάν, καταλαμβάνοντας δεκάδες περιοχές με μεγάλες πόλεις, οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας συχνά παραδίδονται αμαχητί. Σύμφωνα με πρόσφατη (του περασμένου Ιουνίου) έκθεση του ΟΗΕ, οι Ταλιμπάν ασκούν άμεσο έλεγχο στα μισά και πλέον περιφερειακά διοικητικά κέντρα της χώρας και ελέγχουν έως και το 70% της υπαίθρου. 

Ο τρόμος από αυτές τις νίκες των Ταλιμπάν απλώνεται ήδη σε ολόκληρη την περιοχή. Σφοδρές  μάχες έγιναν μόλις τέσσερις ώρες μακριά από την πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, το Ντουσανμπέ. Στις 20 Ιουνίου αντάρτες Ταλιμπάν που επιχειρούσαν στο Βόρειο Αφγανιστάν περικύκλωσαν κυβερνητικές δυνάμεις στην πόλη Κουντούζ, που είναι η έκτη μεγαλύτερη στη χώρα, με πληθυσμό 300.000 ψυχές. Κατόπιν, στις 22 Ιουνίου, οι Ταλιμπάν κατέλαβαν το συνοριακό φυλάκιο Σερ Χαν Μπαντάρ της αφγανοτατζικιστανικής μεθορίου χωρίς να ρίξουν σφαίρα. 

Εν τω μεταξύ, η συνοριακή υπηρεσία του Τατζικιστάν ανέφερε ότι σε 134 Αφγανούς στρατιωτικούς δόθηκε άσυλο. Αλλοι 53 άνδρες -συνοριακός στρατός του Αφγανιστάν και ντόπιοι πολιτοφύλακες- έπειτα από μία επίθεση των Ταλιμπάν υποχώρησαν στην περιοχή Σορτέπα του Αφγανιστάν, αφού πρώτα διέσχισαν το Ουζμπεκιστάν. Και στις 5 Ιουλίου περισσότεροι από χίλιοι Αφγανοί στρατιώτες πέρασαν στο Τατζικιστάν από την επαρχία Μπαταχσάν. 

Πιθανολογείται ότι τις προσεχείς εβδομάδες οι Ταλιμπάν θα αποκτήσουν τον έλεγχο των ποταμών Αμού Ντάρια (Ωξος) και Παντζ, οι οποίοι ορίζουν τα σύνορα του Αφγανιστάν με το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν. Συνεπώς, με τους Ταλιμπάν να ελέγχουν τις μεθοριακές γραμμές, αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος να υπάρξουν μεγάλες προσφυγικές ροές από το Αφγανιστάν προς την Κεντρική Ασία και εν συνεχεία προς τη Ρωσία και προς την Ευρώπη. 

Η Ρωσία, αφού κρυφίως υποστήριξε τους Ταλιμπάν με σκοπό να υπονομεύσει τις πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, τώρα φοβάται την ευρύτερη αποσταθεροποίηση στην Κεντρική Ασία και στα πέριξ. Έτσι ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου ανακοίνωσε αναβάθμιση της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας στην περιοχή της Κεντρικής Ασίας «μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους». 

Παρομοίως και η Κίνα, αφού πρώτα υπήρξε αβρή με τους Ταλιμπάν, τώρα φοβάται την ευρύτερη περιφερειακή αστάθεια που μπορεί να προκληθεί από την αποχώρηση των ΗΠΑ. Εκτός από την αναστάτωση στο πρότζεκτ «Belt and Road» του κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ, η επανάκαμψη των Ταλιμπάν θα μπορούσε να ενεργοποιήσει εκ νέου την τζιχαντιστική απειλή στην κινεζική επαρχία Ξινγιάνγκ, στα δυτικά της χώρας. 

Η προοπτική να καταστεί το Αφγανιστάν πηγή μεγαλύτερης φτώχειας, μαζικής μετανάστευσης και αστάθειας γίνεται με γοργό ρυθμό πρόβλημα όλων, ωστόσο οι κυβερνήσεις της Κεντρικής Ασίας είναι αυτές που θα βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Παρά ταύτα, πολλοί περιφερειακοί παράγοντες παραμένουν εκπληκτικά αισιόδοξοι. Υστερα από πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ για διαβουλεύσεις περί το Αφγανικό και την περιφερειακή ασφάλεια, ο υπουργός Εξωτερικών του Ουζμπεκιστάν Αμπντουλαζίζ Καμίλοφ, σε εκτενή συνέντευξή του, υποστήριξε ότι μόνο οι Αφγανοί, συμπεριλαμβανομένων των Ταλιμπάν, μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα του Αφγανιστάν. 

Ο Καμίλοφ είπε ότι αισιοδοξεί για τη συνέχεια, αν και δεν είναι υπερασπιστής των Ταλιμπάν. Παρέπεμψε όμως σε επίσημη ανακοίνωση περί οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου, κυρίαρχου Ισλαμικού Εμιράτου του Αφγανιστάν χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση. Σε αυτήν τη νέα χώρα, τα δικαιώματα των γυναικών, των κοριτσιών και των μειονοτήτων υποτίθεται ότι θα διασφαλίζονται. 

Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι ένας πεπειραμένος  διπλωμάτης όπως ο είναι ο Καμίλοφ μπορεί να ωραιοποιεί καταστάσεις. Πάντως, καθώς υποστηρίζει ταυτόχρονα ότι το Αφγανιστάν πρέπει να ενσωματωθεί περισσότερο στην οικονομία της Κεντρικής Ασίας, βαδίζει στον σωστό δρόμο. Ακόμη και οι Ταλιμπάν είναι δυνατόν να θαμπωθούν από την ιδέα μίας ανανεωμένης «Μεγάλης Κεντρικής Ασίας» η οποία θα δημιουργήσει ξανά κάτι από τον οικονομικό δυναμισμό των δοξασμένων χρόνων του Δρόμου του Μεταξιού (1100-1600). 

Με την Κίνα αποφασισμένη να ισχυροποιήσει σε ολόκληρη την Ευρασία τους δεσμούς της όσον αφορά το εμπόριο, τις επενδύσεις και τις υποδομές, αυτό το όραμα έχει πιθανότητες να γίνει πραγματικότητα. Πρώτα όμως πρέπει να επικρατήσει η ειρήνη, κυρίως στο Αφγανιστάν. 

———————– 

* Ο Djoomart Otorbaev είναι πρώην πρωθυπουργός της Κιργιζίας. Το άρθρο αυτό είναι αναδημοσίευση για την Ελλάδα από τον  ιστότοπο Project Syndicate.

 Πηγή: Protagon.gr

Πόσους αποσπασμένους πληρώνουμε στα κόμματα; - Νόμιμο είναι, είναι και ηθικό;

Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που βρίσκονται αποσπασμένοι σε θέσεις που αφορούν την κυβέρνηση, τους βουλευτές (και ευρωβουλευτές) αλλά και τα κόμματα που εκπροσωπούνται στο ελληνικό κοινοβούλιο και στην Ευρωβουλή είναι απολύτως καθορισμένος από το νόμο. Για τις θέσεις, μάλιστα, που αφορούν την κυβέρνηση ο αριθμός των αποσπασμένων προβλέπεται από το νόμο περί επιτελικού κράτους ο οποίος ήταν ο πρώτος που έφερε στη Βουλή προς ψήφιση η παρούσα κυβέρνηση, τον Ιούλιο του 2019 (4622/2019).

Συνολικά ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που μπορούν να αποσπώνται στην κυβέρνηση ξεπερνά τους 1100 και θεωρητικά μπορεί να φτάσει μέχρι και τους 1132 υπαλλήλους. Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τους υπαλλήλους οι οποίοι παίρνουν απόσπαση στα γραφεία των Βουλευτών (σύμφωνα με σχετικό νόμο του 1982) και των κομμάτων, ο συνολικός αριθμός των αποσπασμένων μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και τις 2500.

Αν μην τι άλλο πρόκειται για μεγάλο νούμερο, από όποια σκοπιά και αν εξετάσει κανείς τα πράγματα. Από τον αριθμό αυτόν μάλιστα ένα μέρος αφορά εκπαιδευτικούς-δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι αντί να βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες ή σε υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, προσφέρουν έργο σε βουλευτές και κόμματα.

Θα αναρωτηθεί κανείς που είναι το πρόβλημα; Η απάντηση δίνεται από την πλευρά που ο καθένας αντιλαμβάνεται την εξέλιξη των πραγμάτων αλλά και τις σχέσεις που πρέπει να διέπουν το πολιτικό σύστημα με έννοιες όπως η διαφάνεια. Επίσης, με έννοιες που ξεπερνούν το στενό πολιτικό πλαίσιο όπως είναι η ενσυναίσθηση και η αντίληψη της ευθύνης, ιδιαίτερα σε καιρούς οξυμένων κρίσεων όπως αυτοί που διανύουμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΣΕ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΑ

Πριν όμως προχωρήσουμε σε περαιτέρω κρίσεις και συμπεράσματα, ας δούμε και πως έχουν τα γεγονότα, πόσοι δηλαδή δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί και διοικητικοί, βρίσκονται σήμερα αποσπασμένοι σε βουλευτικά και κομματικά γραφεία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών, στα 300 βουλευτικά γραφεία έχουν αποσπαστεί 735 δημόσιοι υπάλληλοι (550 διοικητικοί και 185 εκπαιδευτικοί), για τους Ευρωβουλευτές και τα δικά τους γραφεία ο σχετικός αριθμός είναι 61 (51 διοικητικοί και 10 εκπαιδευτικοί) ενώ στα γραφεία των κομμάτων έχουν αποσπαστεί 312 δημόσιοι υπάλληλοι (235 διοικητικοί και 87 εκπαιδευτικοί). Ο συνολικός αριθμός των αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων όλων των ειδικοτήτων είναι 1108.

Αν το νούμερο ξενίζει, καλό θα είναι αναφέρουμε ότι, με βάση τα προβλεπόμενα από το νόμο, αυτός ο αριθμός θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγαλύτερος.

Σύμφωνα με όσα προβλέπονται, ο κάθε βουλευτής μπορεί να έχει το λιγότερο 3 αποσπασμένους υπαλλήλους στο γραφείο του, άρα ο συνολικός αριθμός θα μπορούσε άνετα να ήταν 900 (και όχι 735). Σε ότι αφορά τα κόμματα, υπολογίζοντας και την εκλογική δύναμή τους όπως αυτή προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου του 2019, οι αποσπασμένοι θα μπορούσαν να φτάσουν και τους 417 (είναι 312).

Ανά κόμμα, και σύμφωνα με το ποσοστό των ψήφων που απέσπασαν στις τελευταίες εκλογές, οι αποσπασμένοι θα μπορούσαν να υπολογιστούν ως εξής:

ΝΔ: 40 x 2 + 30 = 110 αποσπασμένους

ΣΥΡΙΖΑ: 32 x 2 + 30 = 94 αποσπασμένους

ΚΙΝΑΛ: 40 + 8 = 48 αποσπασμένους

KKE: 40 + 5 = 45 αποσπασμένους

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ: 40 + 4 = 44 αποσπασμένους

ΜΕΡΑ 25: 40 + 3 = 43 αποσπασμένους

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ (για την Ευρωβουλή): 30 + 3 = 33 αποσπασμένους (Με την επιφύλαξη τυχόν άρσης του σχετικού δικαιώματος μετά την πρόσφατη καταδικαστική απόφαση).

Ο αριθμός ανά κόμμα υπολογίζεται ως εξής:

Στα κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή και έλαβαν κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές ποσοστό ψήφων μικρότερο από 10%, ο αριθμός των δυνάμενων να αποσπάσουν υπαλλήλων ισούται με τον αριθμό σαράντα (40) προσαυξανόμενο με τον αριθμό του ποσοστού των ψήφων.

β) Στα λοιπά κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή, ο αριθμός των υπαλλήλων ισούται με το διπλάσιο του αριθμού του ποσοστού των ψήφων που έλαβαν, προσαυξανόμενος κατά τριάντα (30)

γ) Στα κόμματα που εκπροσωπούνται μόνο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο αριθμός των υπαλλήλων ισούται με τον αριθμό τριάντα (30), προσαυξανόμενος με τον αριθμό του ποσοστού των ψήφων που έλαβαν κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Για τον ανωτέρω υπολογισμό, ο αριθμός του ποσοστού των ψήφων στρογγυλοποιείται στην πλησιέστερη ακέραιη μονάδα».

Σύμφωνα με το Υπουργείο Εσωτερικών ο αριθμός των αποσπασμένων ανά κόμμα είναι ο ακόλουθος:

ΝΔ: 97 (86 διοικητικοί και 11 εκπαιδευτικοί)

ΣΥΡΙΖΑ: 87 (56 διοικητικοί και 31 εκπαιδευτικοί)

ΚΙΝΑΛ: 48 (44 διοικητικοί και 4 εκπαιδευτικοί)

ΚΚΕ: 27 (13 διοικητικοί και 14 εκπαιδευτικοί)

Ελληνική Λύση: 20 (13 διοικητικοί και 7 εκπαιδευτικοί)

ΜΕΡΑ 25: 33 (23 διοικητικοί και 10 εκπαιδευτικοί)

ΕΥΚΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΩΔΥΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Με μία πρώτη ματιά, γίνεται αντιληπτό ότι τα κόμματα τηρούν τα προβλεπόμενα από το νόμο. Όμως θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος πόσο αποδεκτό, για παράδειγμα, είναι να υπηρετούν 185 εκπαιδευτικοί στα γραφεία των βουλευτών και άλλοι 87 στα γραφεία των κομμάτων την ώρα που σε κάθε σχολική σεζόν παρατηρούνται συγκεκριμένα κενά στα ελληνικά σχολεία του συνόλου της επικράτειας. Είναι σαφές βέβαια ότι ο αριθμός των αποσπασμένων δεν μπορεί να καλύψει το σύνολο των κενών στην ελληνική εκπαίδευση (ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες), ωστόσο το μήνυμα που εκπέμπεται δεν είναι αυτό που θα έπρεπε.

Επίσης, μεταξύ των υπαλλήλων που ορίζονται ως διοικητικοί (από το Υπουργείο Εσωτερικών μας πληροφόρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει περαιτέρω διαχωρισμός) είναι απολύτως σίγουρο πως βρίσκονται οδηγοί που εργάζονται στις δημόσιες αστικές συγκοινωνίες. Είναι μάλλον περιττό να θυμίσουμε ότι καθ' όλη τη διάρκεια της πανδημίας, μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, διεξάγεται μία μεγάλη συζήτηση στο δημόσιο διάλογο με θέμα την πύκνωση των δρομολογίων των δημόσιων συγκοινωνιών και κατά πόσο αυτή είναι εφικτή.

Θα πρέπει ακόμα να τονιστεί ότι οι απανταχού αποσπασμένοι υπάλληλοι εισπράττουν κανονικά τη μισθοδοσία τους όπως αυτή ορίζεται από την οργανική τους θέση. Τουτέστιν, τους αποσπασμένους δεν τους πληρώνουν τα κόμματα, οι βουλευτές ή οι ευρωβουλευτές αλλά ο... κρατικός προϋπολογισμός. Και αυτό παρά τη γενναία κρατική χρηματοδότηση που εισπράττουν, βάσει νόμου φυσικά και ανάλογα με την εκλογική τους δύναμη, τα κόμματα.

Σαφής αντίθεση μεταξύ λόγων και πράξεων θα μπορούσε να πει κανείς ότι προκύπτει αβίαστα όταν μιλάμε για το κυβερνών κόμμα, αυτό της Νέας Δημοκρατίας. Ως γνωστόν, πρόκειται για το κόμμα που διακηρύσσει την πίστη του στις δυνατότητες της ελεύθερης αγοράς, έχει ως βασικό του πολιτικό στόχο τη συρρίκνωση του δημοσίου και πολιτεύεται τα τελευταία δύο χρόνια ως κυβέρνηση κάτω από τις συγκεκριμένες αρχές.

Και όμως, αυτό δεν εμποδίζει τη Νέα Δημοκρατία να απασχολεί συνολικά (σε κόμμα και βουλευτικά γραφεία) 521 δημοσίους υπαλλήλους χωρίς να υπολογίζονται οι αποσπασμένοι που είναι τοποθετημένοι στην κυβέρνηση και οι μετακλητοί. Ολα αυτά για ένα κόμμα το οποίο έχει και ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρέος προς τις τράπεζες το οποίο υπολογίζεται στα 340 εκατομμύρια ευρώ περίπου.

Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ απασχολεί, ως αξιωματική αντιπολίτευση, συνολικά 356 δημοσίους υπαλλήλους (σε κόμμα, βουλευτές και ευρωβουλευτές).

Είναι, τέλος, σαφές ότι στην πραγματικότητα οι αποσπασμένοι υπάλληλοι δύνανται να είναι πολύ περισσότεροι. Συγκεκριμένα με βάση τον Κανονισμό της Βουλής, προβλέπονται θέσεις μετακλητών για τα Γραφεία του Προέδρου και των πρώην Προέδρων της Βουλής, των Αντιπροέδρων της Βουλής, του Γραφείου του Γενικού Γραμματέα και του Ειδικού Γραμματέα της Βουλής, των γραφείων των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων, των πρώην Πρωθυπουργών, των πρώην Προέδρων Κοινοβουλευτικών Ομάδων κλπ, οι οποίες μπορεί να καλύπτονται και με αποσπάσεις δημοσίων υπαλλήλων. Επίσης προβλέπονται αποσπάσεις για τα γραφεία των αιρετών της αυτοδιοίκησης και για κάποια γραφεία επικεφαλής οργανισμών του Δημοσίου.

Γίνεται, άρα, απολύτως ξεκάθαρο ότι ο συνολικός αριθμός των αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων είναι σε κάθε περίπτωση πιο μεγάλος απ' αυτόν που υπολογίστηκε στο εν λόγω ρεπορτάζ. Τον ακριβή, δε, αριθμό είναι πολύ δύσκολο να τον καταγράψει κανείς αφού χρειάζονται στοιχεία από πολλές και διαφορετικές υπηρεσίες.

Για το τέλος μία ερώτηση: Μήπως θα έπρεπε τα κόμματα να αντλούν τους υπαλλήλους που χρειάζονται για την εύρυθμη λειτουργία τους αποκλειστικά και μόνο από την αγορά εργασίας χωρίς να μπαίνουν καν στη διαδικασία να αποσπούν δημόσιους λειτουργούς από την οργανική τους θέση; Μήπως έφτασε ο καιρός να ανοίξει μία σοβαρή και διεξοδική συζήτηση για το θέμα;

ΠΗΓΉ:https://www.news247.gr/sunday-edition/chiliades-apospasmenoi-dy-kommata-kai-voyleytes-einai-nomimo-einai-ithiko.9295749.html?utm_source=NEWS24%2F7+Newsletter&utm_campaign=a605f8bcab-EMAIL_CAMPAIGN_2018_03_27_COPY_01&utm_medium=email&utm_term=0_11a0ec29ff-a605f8bcab-393592725

 

Τουρκία: Από… Top Gun, ισοβίτης στα μπουντρούμια του Ερντογάν - Όταν συνελήφθη, ήταν ακόμα δόκιμος - Συνοπτικά… ισοβίτης

 

Ο Μπουρά Μπαλντάν ήταν 24 ετών και κορυφαίος απόφοιτος της σχολής της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας όταν συνελήφθη μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους με την κατηγορία συμμετοχής στην απόπειρα πραξικοπήματος 

Ένα ντουλάπι στο σαλόνι της Μινεβέρ Μπαλντάν είναι γεμάτο φωτογραφίες και ενθύμια του γιου της, από την εποχή που θεωρούνταν ήρωας στην Τουρκία. Εχει μέσα στρατιωτικά τρόπαια, πτυχία και πιστοποιητικά, όλα βαλμένα με τάξη στα γυάλινα ράφια, να της θυμίζουν τις παλιές καλές ημέρες, που τίποτα δεν προμήνυε την τύχη του Μπουρά Μπαλντάν, όπως αναφέρει ρεπορτάζ των Times του Λονδίνου. 

Ο 29χρονος σήμερα γιος της αποφοίτησε ως ο κορυφαίος πιλότος από την τουρκική ακαδημία της Πολεμικής Αεροπορίας. Στη συνέχεια κέρδισε υποτροφία για την αντίστοιχη αμερικανική Σχολή Ικάρων, όπου επίσης κέρδισε πολλά βραβεία. Τον Οκτώβριο του 2015 επέστρεψε στην Τουρκία, όπου παρουσιάστηκε ως ήρωας από τις εφημερίδες και την τηλεόραση. 

Μετά από εννέα μήνες, τον Ιούλιο του 2016, έγινε η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία και ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να κάνει μαζική εκκαθάριση, η οποία συνεχίζεται, όσων θεωρούσε ότι είναι αντιφρονούντες σε όλους τους τομείς της τουρκικής κοινωνίας. Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχουν γίνει αντικείμενο έρευνας για συμμετοχή τους σε «εγκλήματα που σχετίζονται με το πραξικόπημα». Στους 97.000 έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και για να χωρέσουν στις φυλακές, έχουν απελευθερωθεί άλλοι φυλακισμένοι. Πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να είναι προφυλακισμένοι χρόνια μετά τη σύλληψή τους. Αλλοι 150.000 απολύθηκαν από τις δουλειές τους, στο Δημόσιο, το δικαστικό σύστημα και την εκπαίδευση. 

Ο Μπαλντάν, όταν συνελήφθη, ήταν ακόμα δόκιμος. Δεν είχε άδεια να πετάξει μόνος του και δεν είχε συμμετάσχει στο πραξικόπημα. Συνελήφθη 12 ημέρες αργότερα, και πέρασε από δίκη μαζί με εκατοντάδες άλλους κατηγορούμενους στρατιωτικούς, ανάμεσά τους και τους φερόμενους ως επικεφαλής του πραξικοπήματος. 

Συνοπτικά… ισοβίτης 

Τον Νοέμβριο του 2016, μαζί με άλλους 80 δόκιμους, καταδικάστηκε σε ισόβια, παρά την έλλειψη οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου εναντίον του. Λόγω της κατηγορίας, θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του στη φυλακή. Από τους 5.000 που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα σχετιζόμενα με το πραξικόπημα, οι 3.000 έχουν λάβει ποινές ισοβίων. 

Η 55χρονη μητέρα του  βρίσκεται σε απόγνωση. Είναι ο πόνος που βλέπει τον γιο της πίσω από τα «σίδερα» και που λόγω της πανδημίας μπορεί να τον επισκέπτεται μόνο δύο φορές τον μήνα, πίσω από ένα τζάμι. Είναι τα σχόλια των συγγενών και του περίγυρου, που πιστεύουν ότι είχε σχέση με το πραξικόπημα. Είναι και οι συνεχείς αναφορές από την κυβέρνηση στην επέτειο του πραξικοπήματος, όπως η φετινή που ανακοινώθηκε ότι θα ανοίξει ένα μουσείο που θα τιμά «το πνεύμα της ενότητας του τουρκικού λαού εκείνο το βράδυ», δίπλα στο παλάτι του Ερντογάν στην Αγκυρα, λίγα χιλιόμετρα από τη φυλακή του γιου της. 

Οι εφημερίδες είναι γεμάτες ιστορίες για αυτούς που «ηρωικά» υπερασπίστηκαν τον Ερντογάν και νίκησαν τους πραξικοπηματίες, αλλά δεν υπάρχει καμία αναφορά στους εκατοντάδες χιλιάδες, σαν τον Μπαλντάν, που φυλακίστηκαν, έχασαν τις δουλειές τους ή περιμένουν τη δίκη τους και τους έχουν πάρει τα διαβατήρια. 

«Του πρόσφεραν δουλειά στις ΗΠΑ για να γίνει πιλότος σε F22, αλλά αρνήθηκε γιατί ήθελε να επιστρέψει και να υπηρετήσει την Τουρκία. Λατρεύει την πατρίδα του και θέλει ακόμα να υπηρετήσει. Αυτές οι επέτειοι με θλίβουν γιατί είναι ο γιος μου που πληρώνει το τίμημα», είπε η μητέρα του. 

Οι συλλήψεις συνεχίζονται 

Περισσότεροι από 20.000 άτομα στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συλληφθεί ή χάσει τις δουλειές τους. Αξιωματικοί εξακολουθούν να συλλαμβάνονται κάθε εβδομάδα και όσοι είναι υψηλόβαθμοι ή έχουν εκπαιδευτεί στη Δύση ή έχουν υπηρετήσει σε θέσεις του ΝΑΤΟ βρίσκονται στο στόχαστρο. 

Οι ιπτάμενοι, όπως ο Μπαλντάν, που αποφοίτησαν από τα κορυφαία στρατιωτικά λύκεια και σχολές της χώρας, βρίσκονται επίσης στη γραμμή πυρός. Τα σχολεία, που χρονολογούνται από τα οθωμανικά χρόνια, έχουν κλείσει, καθώς ο Ερντογάν έχει αλλάξει τις προϋποθέσεις εισόδου στις ένοπλες δυνάμεις και την στρατιωτική ιεραρχία. 

Στο μεταξύ, ο Μπαλντάν στη φυλακή διαβάζει για να πάρει δύο πτυχία, έχει μάθει γαλλικά και τώρα μαθαίνει ρωσικά. Σε επιστολές του στους Times, περιγράφει τις συνθήκες κράτησης στη φυλακή Σινκάν, έξω από την Αγκυρα, όπου χιλιάδες αξιωματικοί δικάστηκαν και φυλακίστηκαν. Μένει στην πτέρυγα μαζί με τους άλλους δόκιμους των F16 με τους οποίους εκπαιδεύτηκε μαζί. 

«Το σώμα μου είναι φυλακισμένο. Αλλά το μυαλό μου είναι εντελώς ανεξάρτητο και άθικτο γιατί κανείς δεν μπορεί να βάλει χειροπέδες στα όνειρά μου, τις ιδέες μου και τις σκέψεις μου», έγραφε ο Μπαλντάν τον Μάρτιο. 

«Το να σου έχουν στερήσει την ελευθερία δημιουργεί πολλές δυσκολίες, αλλά παρά τη σωματική και ψυχολογική κόπωση που προκαλεί η φυλακή, σφίγγω τα δόντια και κάνω ό,τι μπορώ για τις ξεπεράσω. Κίνητρό μου είναι οι αγαπημένοι μου γονείς, οι πολύτιμοι φίλοι μου, η πίστη μου στην καλοσύνη και τον απώτατο στόχο μου, που είναι να κάνω τον κόσμο καλύτερο, ασφαλέστερο και δικαιότερο». 

Έφεση σε ελεγχόμενο δικαστήριο 

Η καθαρογραμμένη καταδίκη του αεροπόρου δημοσιεύθηκε επιτέλους αυτή την εβδομάδα, κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να κάνει έφεση, παρόλο που η εκδίκασή της θα πάρει μήνες ή χρόνια. Το ένα τρίτο των δικαστών και εισαγγελέων απολύθηκε μετά το πραξικόπημα και οι αντικαταστάτες τους είναι πιστοί στον Ερντογάν. Παρόλο που το Συνταγματικό Δικαστήριο φαίνεται να είναι κάπως ανεξάρτητο και να ανατρέπει αποφάσεις των κατώτερων δικαστηρίων, όσοι αποφυλακίζονται συνήθως συλλαμβάνονται αμέσως με νέες κατηγορίες. 

«Η πρώτη μου σκέψη όταν συνελήφθη ο γιος μου ήταν ότι θα έβγαινε σε λίγους μήνες, αλλά είδα την στάση των δικαστών στη δίκη και έχασα κάθε εμπιστοσύνη στο σύστημα. Εμαθα να μην εμπιστεύομαι την πολιτεία. Μεγάλωσα τον γιο μου ως καλό πολίτη και σε αντάλλαγμα τον έβαλαν φυλακή», λέει η Μινεβέρ Μπαλτάν. 

Πηγή: Protagon.gr

Εξέγερση στην Κούβα; - Όχι ρε γαμώτο! - Γιατί ξέχασαν τον παραδεισένιο τρόπο ζωής τους, οι κουβανοί σύντροφοι; - Σε απόγνωση η Ελληνική αριστερά, που έχασε έναν πιστό σύμμαχο

 

 
Αυτό είναι το ύστατο χτύπημα κάτω από την ζώνη των ηρωικών μας αναμνήσεων, λες και τούτος ο κόσμος έχει βαλθεί να καταρρακώσει κάθε ιδεώδες που μας ανέθρεψε. 

Αφού είδαμε και τους Κουβανούς να βγαίνουν εξαγριωμένοι στις πλατείες κρατώντας αμερικάνικες σημαίες, ε, δεν έχει απομείνει πια τίποτα άλλο να δούμε.

Δημήτρης Ευθυμάκης

Εξέγερση στην Κούβα; Όχι ρε γαμώτο. Στην κοιτίδα της επανάστασης, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους εναντίον της επανάστασης; Τα ύστερα του κόσμου. Αυτό είναι το ύστατο χτύπημα κάτω από την ζώνη των ηρωικών μας αναμνήσεων, λες και τούτος ο κόσμος –πριν τον εγκαταλείψουμε- έχει βαλθεί να καταρρακώσει κάθε ιδεώδες που μας ανέθρεψε. Αφού είδαμε και τους Κουβανούς να βγαίνουν εξαγριωμένοι στις πλατείες κρατώντας αμερικάνικες σημαίες, ε, δεν έχει απομείνει πια τίποτα άλλο να δούμε. Οι δάφνες της επανάστασης μεταβλήθηκαν οριστικά εντός μας σε πικροδάφνες της κατάθλιψης. 

Μα γιατί εξεγείρονται; Τι στο διάολο πάθανε ξαφνικά; Τόσες φορές έχουμε πάει στην Κούβα όλοι εμείς οι κουβαναθρεμμένοι και φιντελαναθρεμμένοι, ουδέποτε η διορατική ματιά μας δεν διέκρινε τα ψήγματα λαϊκής δυσαρέσκειας που έβλεπε κατά κόρον στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έναν χαρούμενο και περήφανο λαό βλέπαμε παντού, που δεν έχανε την ευκαιρία να χορέψει οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και που έφτυνε στο χώμα με σιχασιά μόλις άκουγε για Αμερικάνους. 

Εντάξει, μπορεί οι Κουβανές να μας παρακαλούσαν να τις μπάσουμε στο -απαγορευμένο για τους ντόπιους- ξενοδοχείο μας, όμως δεν το έκαναν για να φάνε ένα καλό γεύμα στο εστιατόριο, όπως διέδιδαν οι εχθροί της επανάστασης. Το έκαναν λόγω της ελευθεριότητας των ηθών στο νησί, λόγω του ανάλαφρου του χαρακτήρα τους και της σεξουαλικής άνεσης που διακρίνει την ράτσα τους, καμία σχέση με την καπιταλιστική εκπόρνευση. Να εξηγούμαστε. 

Και τώρα ξαφνικά αυτός ο αποφασιστικός και στέρεος λαός που κάποτε ανέτρεψε τον δικτάτορα Μπατίστα και απέκρουσε την αμερικάνικη επέμβαση στον Κόλπο των Χοίρων, μεταβλήθηκε σε αγανακτισμένο ασκέρι που διαδηλώνει στους δρόμους ζητώντας ελευθερία και φωνάζοντας «φτάνει πια»; 

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Τσε και του Φιντέλ στους τάφους τους. Θα μου πείτε ότι δεν γίνεται να τρίζουν με τον ίδιο τρόπο οι δυο σκελετοί, καθότι μαζί μεν έκαναν την επανάσταση αυτοί οι δυο, αλλά ο δεύτερος κατσικώθηκε στην εξουσία για μισό αιώνα περνώντας ζωή και κότα, ενώ ο πρώτος πήγε στην Βολιβία κι έφαγε το κεφάλι του λίγα χρόνια αργότερα, πιστεύοντας ότι η επανάσταση πρέπει να ΄ναι αιώνια και παγκόσμια. Εμ, ψευδαισθήσεις που λέει και κάποιος άλλος γνωστός μας εδώ κοντά… 

Μα καλά, γιατί φωνάζουν τώρα οι Κουβανοί, δεν καταλαβαίνω. Η Κούβα δεν έχει το καλύτερο και δικαιότερο σύστημα υγείας και παιδείας στον κόσμο; Αυτοί δεν στέλνανε γιατρούς σε όλα τα επαναστατικά κινήματα της Αφρικής; Μέχρι τον καρκίνο είχαν θεραπεύσει, ξεχνάτε τα γεμάτα με Έλληνες καρκινοπαθείς αεροπλάνα που προσγειώνονταν στην Αβάνα για να βρουν τον μπλε σκορπιό και να ιαθούν; Τα ξέχασαν τώρα όλα αυτά οι κουβανοί σύντροφοι; Αλλά τι τα θέτε; Μόλις τους άνοιξαν τα socialmedia, μέσα σε τρία χρονάκια δηλητηριάστηκε η ψυχή τους. Μια χαρά δεν ήταν ως το 2018 που δεν ήξεραν ούτε fb, ούτε twitter, ούτε instagram; 

Και δηλαδή τώρα κινδυνεύει να καταπέσει αυτή η σοσιαλιστική νησίδα των ονείρων μας; Από τον εξοργισμένο λαό μάλιστα; Μα τι εξοργισμένο; Έχετε δει εσείς κανέναν άλλο λαό να κυκλοφορεί με τις πουράκλες στο στόμα λες και είναι εφοπλιστές; Τα οποία πούρα είναι τόσο μοναδικά αρωματικά, όχι μόνο εξ αιτίας της εκλεκτής ποικιλίας των κουβανέζικων καπνών, αλλά και γιατί τα στρίβουν κάτι κουκλάρες πάνω στα γυμνά τους μπούτια και μπαίνει μέσα τους ο ιδρώτας τους. Έτσι μας λέγανε στου δρόμους, όταν μας πουλούσαν λαθραία πούρα οι κομματικοί που ήταν και μικρέμποροι, μην πείτε μαυραγορίτες θα πέσει φωτιά να σας κάψει. Και κείνα τα αμερικάνικα δολάρια που τους δίναμε, με τι απέχθεια τα κοίταζαν πριν τα τσεπώσουν για να πάνε να πάρουν ψωμί… 

Πηγή: Protagon.gr

Συντάξεις: Σχέση ... οργής και "μάχη μέχρις εσχάτων" μεταξύ Υπουργού εργασίας και υπαλλήλων του ΕΦΚΑ. - Στο ΣτΕ προσέφυγαν οι εργαζόμενοι - Γιατί αλληλοκατηγορούνται

 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας θα κρίνει – τελικώς – την εμπλοκή ή όχι των ιδιωτών εκκαθαριστών – δικηγόρων και λογιστών – στην διαδικασία απονομής των συντάξεων που «λιμνάζουν» επι σειρά ετών στην λίστα αναμονής του ΕΦΚΑ.

Η Πανελληνία Ομοσπονδία υπαλλήλων του ΕΦΚΑ, η οποία εξαρχής διαφώνησε με το συγκεκριμένο μέτρο, προσέφυγε στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ζητώντας την αναστολή εκτέλεσης της υπουργικής απόφασης που εισαγάγει την απονομή συντάξεων από ιδιώτες.

Με την «κίνηση» αυτή κλιμακώνεται η κόντρα στις σχέσεις υπουργού – υπαλλήλων (του υπουργείου αλλά κυρίως του ΕΦΚΑ), οποία εξελίσσεται σε «μάχη μέχρι εσχάτων».

Η αλήθεια είναι πως οι υπάλληλοι του υπουργείου Εργασίας – αρχικώς – αλλά και του ΕΦΚΑ – στην συνέχεια -, διαφώνησαν με υπουργικές επιλογές, για την προκαταβολή της εθνικής σύνταξης αλλά και για την ανάμειξη των ιδιωτών στη διαδικασία απονομής των συντάξεων.

Οι υπάλληλοι τόνισαν τα προβλήματα νομιμότητας της συγκεκριμένης διαδικασίας με τον υπουργό να σημειώνει ότι είναι αποφασισμένος «να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέτρο βοηθά στην επίλυση του προβλήματος των εκκρεμών συντάξεων».

Χρονικά προηγήθηκε η κόντρα του κ. Χατζηδάκη με υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου του για το μέτρο της καθιέρωσης προκαταβολής σύνταξης, ισόποσης με την εθνική σύνταξη (384 ευρώ).

Ο κ. Χατζηδάκης κατήγγειλε ότι «οι ανώτεροι υπάλληλοι του υπουργείου αρνήθηκαν να υπογράψουν την σχετική υπουργική απόφαση», φοβούμενοι μήπως και τους ζητηθούν ευθύνες. Στον αντίποδα των δηλώσεων αυτών, ο σύλλογος υπαλλήλων επισήμανε ότι στο σχέδιο της υπουργικής απόφασης για την προκαταβολή της σύνταξης «υπάρχουν αιτιολογημένες επιφυλάξεις των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων» κάτι που αποτελεί «υποχρέωση του κάθε δημόσιου υπαλλήλου».

Ακολούθησε η κόντρα του υπουργού με τους υπαλλήλους του ΕΦΚΑ, την οποία πυροδότησε η ανάμειξη ιδιωτών στην απονομή συντάξεων.

Μετά τις πρώτες αντιδράσεις των υπαλλήλων, υπήρξαν απανωτές – αιφνίδιες – «επισκέψεις» του κ. Χατζηδάκη σε υπηρεσίες του ΕΦΚΑ, όπου ο υπουργός διαπίστωσε «ακραία ταλαιπωρία ασφαλισμένων», «επίορκες και δεσποτικές συμπεριφορές υπαλλήλων», ενώ χαρακτήρισε την κατάσταση των εκκρεμοτήτων του ΕΦΚΑ ως την «κόπρο του Αυγεία» που έχει κληρονομήσει το ταμείο από το παρελθόν.

Απαντώντας η ομοσπονδία των υπαλλήλων ΠΟΣΕ – ΙΚΑ χαρακτηρίζει αυτή την τακτική του υπουργού ως «συνειδητή και με μαεστρία στοχοποίηση» των υπαλλήλων στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, που έχει ως στόχο να «μετακυλίσει τις ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας στις πλάτες των υπαλλήλων», τους οποίους έχει μετατρέψει σε «σάκο του μποξ».

Η προσφυγή στο ΣτΕ

Εν κατακλείδι η Ομοσπονδία των υπαλλήλων του ΙΚΑ σε συνεργασία με την Ομοσπονδία προσωπικού των υπολοίπων ταμείων προσέφυγαν στις 13 Ιουλίου στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να ακυρωθεί και να ανασταλεί η εκτέλεση της συγκεκριμένης υπουργικής απόφασης, προκειμένου «να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον και τα δικαιώματα των εκατομμυρίων ασφαλισμένων».

Στην αίτηση ακύρωσης της Ομοσπονδίας τονίζεται πως με την συγκεκριμένη προσφυγή:

1. Προασπίζονται τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εκατομμυρίων ασφαλισμένων του e-ΕΦΚΑ, που με την προσβαλλόμενη απόφαση του Υπουργού, μετατρέπονται σε «πελάτες» λογιστικών και δικηγορικών γραφείων, υπό διαδικασίες αδιαφάνειας και χωρίς καμία αξιοπιστία ως προς το κύρος των συνταξιοδοτικών αποφάσεων που θα εκδίδονται από αυτούς.

2. Διαφυλάσσεται το κύρος του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, που παρά τα μυριάδες προβλήματα που αντιμετωπίζει εξαιτίας των λαθεμένων πολιτικών επιλογών που έχουν υπάρξει από όλες σχεδόν τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, παρόλα αυτά εξακολουθεί και παραμένει αξιόπιστο. Η κυβέρνηση, με την απόφασή της «επιδιώκει να δημιουργήσει ένα αναξιόπιστο ‘εξωθεσμικό’ σύστημα έκδοσης των συντάξεων, όπου δεν θα υπάρχει κανένας έλεγχος».

3. Επιχειρείται να αποφευχθεί η κατασπατάληση εκατομμυρίων χρημάτων, τα οποία πρόκειται να διοχετευθούν για τη δημιουργία αυτού του «εξωθεσμικού» συστήματος των ιδιωτών. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσε ο ΕΦΚΑ να τα διαθέσει για την προμήθεια σύγχρονων υπολογιστών, για την αναβάθμιση των πληροφοριακών συστημάτων (και την ολοκλήρωση του συστήματος έκδοσης των συντάξεων ΑΤΛΑΣ), ώστε να απονέμονται ταχύτερα οι συντάξεις.

πηγή:https://www.ot.gr/2021/07/16/forologia/ergasiaka-asfalistika/xatzidakis-ypalliloi-mia-sxesi-orgis/

Μαχαίρια σε άγουρα χέρια - Τι τους οδηγεί στο δρασκέλισμα της γραμμής;

 Το έχουμε δει σε τόσες ταινίες. Στην αρχή είναι μάλλον κάτι σαν παιχνίδι, απαγορευμένο και γι’ αυτό ελκυστικό, μέσα στα ασφαλή πλαίσια που προσφέρει η ψυχολογία της ομάδας. Το κακό απαιτεί γενναιότητα, κάν’ το, σπάσε τις εσωτερικές αντιστάσεις, πέρασε τις εξετάσεις και θα γίνεις ο ήρωάς μας. 

Οι παραβατικοί ανήλικοι δεν δείχνουν να είναι σκληροί περιθωριακοί, είναι παιδιά της διπλανής πόρτας. Δεν κρύβουν μέσα τους έναν ψυχρό εγκληματία, επιζητούν τη βλάβη του άλλου επειδή αποτελεί γι’ αυτούς ανδραγάθημα. Κι ύστερα οι κλοπές και οι ξυλοδαρμοί γίνονται συνήθεια, μια άγρια ψυχαγωγία, που καθιστά αποδεκτά τα ωμά και τα ολέθρια· το υλικό όφελος και η απόλαυση της βίας αποβαίνουν οι κρίκοι στην αλυσίδα της συνέχειας. 

Άγνωστο αν η συμμορία των οκτώ ανηλίκων στην Κηφισιά που μαχαίρωσαν και ξυλοκόπησαν άγρια 17χρονο είναι εξεγερμένα παιδιά του διαμερίσματος που διασκεδάζουν να επιτίθενται σε μοναχικούς συνομηλίκους, μικροί μάγκες που θα πλακωθούν στην πλατεία για την ομάδα, τη ράτσα, που θα βουτήξουν για πλάκα ή από φθόνο ένα πορτοφόλι, ένα κινητό… Πάντως οι δύο από τους έξι που ταυτοποίησε η αστυνομία είχαν και παλιότερα μαχαιρώσει και ληστέψει ανήλικο. Ομάδα εννέα εφήβων (έξι αγόρια, τρία κορίτσια) στον (επίσης, καθόλου υποβαθμισμένο) Αλιμο έκλεψαν το κινητό 14χρονου και τον μαχαίρωσαν πολλές φορές στα πλευρά. Ο ένας από αυτούς είχε συλληφθεί προ μηνών για ληστείες σε Ηλιούπολη και Γλυφάδα. Αρκετές οι πανομοιότυπες ιστορίες σε Νίκαια, Κοκκινιά, Καλλιθέα, Πειραιά…

Τι τους οδηγεί στο δρασκέλισμα της γραμμής; Η ένταση που γεννά η συμμετοχή σε ένα συνεκτικό εμείς ενάντια σε ένα οχληρό και μισητό εσείς; Η επίγνωση της ανυπαρξίας εκτός ομάδας; Η κυριαρχία πάνω στον άλλο, με κάθε τίμημα; Οι στενοί ορίζοντες, η βαρεμάρα, η αφασία, η ορμή των νιάτων που δεν βρίσκει άλλη διέξοδο από τη βία, την ολέθρια μηχανή παραγωγής συγκινήσεων χωρίς αισθήματα; Η ανέχεια;

Σίγουρα δεν είναι μόνο συνέπεια του χαμηλού εισοδήματος, της προβληματικής στέγασης, της ανεργίας ή απουσίας των γονιών, ενός οικείου κοινωνικού σύμπαντος σε αρρυθμία. Αλλά και άλλων παραγόντων, οι οποίοι συνδέονται με τη διάχυση της βίας στην κοινωνία, με την επιθετικότητα ως συνήθη ρυθμιστή των σχέσεων, με συνθήκες που καθιστούν απαγορευτική την καλλιέργεια θετικής ταυτότητας και αισθήματος ευθύνης. Πολύ σοβαρές συνθήκες για να μην ενταχθούν στα κατάστιχα των αγωνιών μας.

Δεν είναι οι μισοί έφηβοι της χώρας τεμπέληδες, ούτε βλάκες! - Εμείς είμαστε τα τούβλα! - Όχι τα παιδιά!

 

Του Άγη Βερούτη

Το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στον κόσμο, αυτό της Φινλανδίας, επιτρέπει στον εκπαιδευτικό να προσαρμόσει ο ίδιος το μάθημα του και την τάξη του στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών του. 

Κάθε Δάσκαλος έχει την δική του τάξη. Τα παιδιά έρχονται στην τάξη του, την οποία διαμορφώνει όπως εκείνος θέλει, αντί να εναλλάσσονται οι δάσκαλοι σε μια στείρα αίθουσα όπου δεν έχει κανείς την επιμέλειά της.

Το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα της υφηλίου βάζει τον Δάσκαλο με κεφαλαίο "Δ" στη θέση του οδηγού, του δίνει ευθύνη για την επιλογή του τρόπου διδασκαλίας, την επιλογή των βιβλίων, την επιμέλεια του ιερού χώρου της τάξης και την "ιδιοκτησία" της επιτυχίας ή της αποτυχίας των μαθητών του.

Εμείς εδώ τα τελευταία σαράντα χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε micro-management των σχολείων μας, μεταφέροντας όλες τις αποφάσεις σε κεντρικό επίπεδο και μετατρέποντας τους δασκάλους σε μαριονέτες που απλά εκτελούν τις κινήσεις που αποφασίζει η κεντρική εξουσία. 

Και να το αποτέλεσμα: 
- Το ελληνικό σχολείο είναι ουραγός, 
- παράγει ημι-αναλφάβητους με έφεση στην αποστήθιση, 
- όποιος θέλει να σπουδάσει υποχρεούται σε αιμορραγία χιλιάδων ευρώ για φροντιστήρια προκειμένου να ανταποκριθεί σε εξετάσεις θεμάτων που δεν έχουν διδαχθεί στα σχολεία και συχνά ούτε στα φροντιστήρια. 

Γι' αυτούς τους λόγους φέτος περισσότεροι από τους μισούς διαγωνιζόμενους απέτυχαν να πιάσουν τη βάση στα μαθηματικά και σχεδόν οι μισοί στην έκθεση. 

Δεν είναι όμως οι μισοί έφηβοι της χώρας τεμπέληδες, ούτε βλάκες!

Όταν αποτυγχάνουν να πιάσουν τη βάση οι μισοί μαθητές της χώρας σε ένα μάθημα, αυτό δεν αποτελεί αποτυχία των μαθητών. Είναι αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος, αποτυχία κυρίως εκείνων που επιλέγουν τα θέματα της εξέτασης (ποιοι είναι αυτοί άραγε;) αποτυχία των εκπαιδευτικών, αποτυχία των βαθμολογητών, αποτυχία των θεσμών κεντρικής διοίκησης του εκπαιδευτικού μηχανισμού και αποτυχία της χώρας!

Δεν δικαιούμαστε να παραπονιόμαστε ως χώρα για το brain-drain, ούτε για τα "τούβλα" που βγάζει το ελληνικό σχολείο! Εμείς φταίμε για αυτό. Εμείς είμαστε οι βλάκες! Εμείς είμαστε τα τούβλα! Όχι τα παιδιά!

(Αφήστε που φημολογείται ότι η φετινή επιλογή των θεμάτων έγινε με στόχο να εκθέσουν την Υπουργό Νίκη Κεραμέως και να την τιμωρήσουν (!) που όρισε ως ελάχιστη προϋπόθεση για εισαγωγή στα πανεπιστήμια να πιάσουν οι υποψήφιοι τη βάση. Αυτό πρέπει να ερευνηθεί από τη Δικαιοσύνη: ποιοι και γιατί ταλαιπώρησαν 100.000 Έλληνες εφήβους, για να επιτεθούν σε μια Υπουργό...)

Όμως αυτές τις ημέρες το Υπουργείο Παιδείας διαβουλεύεται σχέδιο νόμου με πλήθος διατάξεων και θεμάτων. Στην Ελλάδα δεν θυμάμαι πόσα νομοσχέδια έχουν ψηφιστεί τα τελευταία δεκαετία για την παιδεία. Όλα φιλοδοξούν να δημιουργήσουν κάτι σημαντικά διαφορετικό. 

Δυστυχώς όμως, ποτέ δεν έχει υπάρξει νομοσχέδιο που να άντεξε στο χρόνο και να άφησε το στίγμα του. Η φιλελευθεροποίηση και ποιοτική αναβάθμιση της παιδείας είναι ένα διαρκές ζητούμενο και ένα στοίχημα που χάνει η χώρα χρόνο με το χρόνο. 

Στο νομοσχέδιο Κεραμέως, την περίληψη του οποίου διάβασα από ενδιαφέρον για το θέμα που πραγματεύεται (Αναβάθμιση Σχολείου),  επικεντρώνω σε μια τομή που θεωρώ ότι θα αντέξει στο χρόνο και θα αφήσει το στίγμα της στην παιδεία:
Η ελεύθερη επιλογή βιβλίου. 

Μου έλεγε φίλος μου ότι η σημαντικότερη διαφορά που ένιωσε ως φοιτητής στο μεταπτυχιακό του στο εξωτερικό σε σύγκριση με το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα ήταν ότι δεν υπήρχε βιβλίο στο οποίο εξεταζόσουν, αλλά ύλη.

Οι καθηγητές στη Βρετανία παρέδιδαν σημειώσεις και μετά μια λίστα με βιβλία για το αντικείμενο που ανέπτυσσαν. Ήθελες να διαβάσεις 1, ήθελες να διαβάσεις 2 βιβλία, ήθελες να διαβάσεις 100, όπως και να έχει εξεταζόσουν σε ύλη. Όχι σε βιβλίο. Όχι σε παπαγαλία.

Έτσι ακριβώς δημιουργείται η κριτική σκέψη. Μαθαίνεις να προσεγγίζεις πολύπλευρα ένα ζήτημα και μπορείς να διαβάσεις διάφορες απόψεις επ’ αυτού. Αυτό ποτέ δεν ίσχυσε στην Ελλάδα και ήταν ιδιαιτέρως προβληματικό, αφού καμία αλήθεια δεν είναι απόλυτη για να διδάσκεται η νεολαία ένα βιβλίο και μια άποψη για την πραγματικότητα! 

Μου άρεσε ο υπότιτλος αυτής της μεταρρύθμισης όπως την παρουσιάζει η Κεραμέως. 

Ελεύθερη επιλογή βιβλίου στα σχολεία (πολλαπλό βιβλίο). 
Περνάμε από την μηχανιστική μάθηση στην κριτική σκέψη. 
[σ.σ. Αμήν!]

Δεν ξέρω ποια βιβλία θα επιλεγούν για κάθε μάθημα, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό είναι αδιάφορο. Τα βιβλία θα αλλάζουν, κάποια θα προστίθενται, κάποια θα αφαιρούνται. 

Αυτό που μετράει είναι ότι τα παιδιά θα μάθουν να προσεγγίζουν ένα ζήτημα από διαφορετικά βιβλία. Θα μάθουν να διαβάζουν για το ίδιο ζήτημα διαφορετικές απόψεις και οπτικές. 

Προσπερνώ λοιπόν όλες τις άλλες αξιόλογες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες της Νίκης. 

Ξέρω ότι η ελεύθερη επιλογή βιβλίου είναι επαναστατική τομή για την Ελλάδα.

Επιτέλους! 

Ονειρεύομαι κάποτε στο μέλλον, όταν μιλώ με νέα παιδιά για ένα ζήτημα, εκείνα να μου λένε: "Όποια άποψη και να στηρίζεις, αυτό που λες στέκει μεν, αλλά έχει και αντίλογο! Αυτοί το υποστηρίζουν, εκείνοι έχουν διαφορετική προσέγγιση και εμείς τελικά πιστεύουμε ότι το καλύτερο είναι το Χ ή το Ψ μεταξύ αυτών ή κάτι διαφορετικό". 

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε ελεύθερους πολίτες στην Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα σχολεία. 

Από την ολοκληρωτική νοοτροπία του Ενός Βιβλίου και της Μοναδικής Αλήθειας στα πολλά βιβλία, στις πολλές απόψεις, στις διαφορετικές προσεγγίσεις και στον καμβά της πολυδιάστατης πραγματικότητας. 

Είναι σίγουρο ότι έτσι τα παιδιά στο μέλλον θα έχουν πιο ανοιχτά μυαλά από εμάς και θα τα καταφέρουν καλύτερα.

πηγή:https://www.capital.gr/arthra/3560046/den-einai-oi-misoi-efiboi-tis-xoras-blakes