Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, η Ελλάδα αποτελούσε ανέκαθεν στόχο γενοκτονίας των Πολιτών της από τους Γερμανούς και υφαρπαγής της ως χώρα – είτε με στρατιωτικά όπλα όπως το 1940, είτε με οικονομικά όπως σήμερα.
Ταυτόχρονα οι Έλληνες αφενός μεν ήταν οι πρώτοι που συγχωρούσαν τους Γερμανούς για τα εγκλήματα τους, αφετέρου αυτοί που δεν δίσταζαν να μεταναστεύουν στη Γερμανία αναζητώντας εργασία – αμέσως μετά το 2ο ΠΠ, αλλά και σήμερα.
Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με εκείνους τους Έλληνες που τάσσονται υπέρ της μη πληρωμής των γερμανικών οφειλών από το 2ο ΠΠ και που διακωμωδούν το δικαίωμα αποζημίωσης της χώρας μας για τις καταστροφές που μας προξένησαν τα μνημόνια σύμφωνα με το άρθρο 340 του Μάαστριχτ, θα πρέπει να εξετασθούν από την επιστήμη της συλλογικής ψυχοπαθολογίας
Ανάλυση
Εισαγωγικά, τα δύο κόμματα που διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας συγκρούονται οικονομικά μεταξύ τους στο θέμα κυρίως του τρόπου διανομής του πλούτου – όταν την ίδια στιγμή όχι μόνο δεν παράγουμε πλούτο, αλλά η πατρίδα μας εξαθλιώνεται και λεηλατείται από μία πολιτική, στην οποία υπακούουν και τα δύο: αυτήν των μνημονίων. Αντί λοιπόν να κατανοήσουν πως δεν υπάρχει κάτι για να μοιράσουν με αριστερό ή με δεξιό τρόπο, ενώ υπό τις συνθήκες που βιώνουμε δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας, συμπεριφέρονται δυστυχώς «εμφυλιοπολεμικά» – παίζοντας στην ουσία το παιχνίδι της Γερμανίας.
Περαιτέρω, υπάρχουν δύο ρεαλιστικά δεδομένα, για τα οποία μπορεί και πρέπει η Ελλάδα να διεκδικήσει αποζημιώσεις,
παύοντας αμέσως να εκλιπαρεί γονυπετής για τη μείωση του δημοσίου και ιδιωτικού της χρέους – χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα περιμένει τις αποφάσεις των δικαστηρίων για να
παράγει πλούτο, αφού διαφορετικά θα βουλιάξει και δεν θα καταφέρει τίποτα.
Το ένα είναι
οι ζημίες που της προκάλεσε η επιβολή των μνημονίων, σύμφωνα με το άρθρο 340 του Μάαστριχτ – όπου μπορεί μεν να ισχυρίζονται ορισμένοι πως δεν είναι υπεύθυνη η Τρόικα, αφού υπέγραψαν οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Βουλή, αλλά δεν είναι σωστό επειδή ήταν το αποτέλεσμα των εκβιασμών που τους ασκήθηκαν, μεταξύ των οποίων (α) η ανατροπή του κ. Γ. Παπανδρέου όταν ζήτησε δημοψήφισμα για το PSI (
προφανώς όχι για το ευρώ) ή (β) του κ. Σαμαρά όταν το 2014 έπαψε να εφαρμόζει τα μνημόνια, οπότε είχε ανάπτυξη η χώρα.
Όσον αφορά τις ζημίες αυτές, το έχει αφενός μεν
παραδεχθεί το ΔΝΤ επανειλημμένα, αφετέρου
έχει τεκμηριωθεί από διεθνείς μελέτες πως τα μνημόνια ισοδυναμούσαν με βενζίνη για το σβήσιμο μίας πυρκαγιάς (
ανάλυση) – με κορυφαία καταστροφή την
υπογραφή του PSI. Αποδεικνύεται δε μεταξύ άλλων από την εκτόξευση του δημοσίου χρέους πάνω από το 180% και του
κόκκινου ιδιωτικού σχεδόν στο 190% από 30% προηγουμένως, από την κατάρρευση των τιμών της κινητής και ακίνητης δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας άνω του 1 τρις €, από την κατακόρυφη μείωση του ΑΕΠ λόγω της μαζικής αφαίρεσης ζήτησης, από τον
αφελληνισμό των τραπεζών ελέω Γιάννη αφού πριν διασώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων (
41 δις € συν 17 δις € αναβαλλόμενοι φόροι), από την απομόνωση μόνο της Ελλάδας από τις νομισματικές πολιτικές της ΕΚΤ κοκ.
Το άλλο είναι οι αποζημιώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα από το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και οι οποίες διακρίνονται στα εξής τρία είδη: (α) για τις καταστροφές που υπέστη όχι ως αποτέλεσμα των πολεμικών επιχειρήσεων, (β) για τις μαζικές σφαγές αμάχων από τους ναζί που ασφαλώς ήταν Γερμανοί, ενώ τις διεκδικούν οι απόγονοι των θυμάτων της θηριωδίας και (γ) για το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, το οποίο πρέπει να πληρωθεί εντόκως.
Το τελευταίο, το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, αποτελεί από νομικής πλευράς την ισχυρότερη διεκδίκηση της Ελλάδας – όπου, χωρίς να επεκταθούμε σε λεπτομέρειες, οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν την Ελλάδα με τη διάσκεψη της Ρώμης του 1942 να πληρώνει στη γερμανική και ιταλική διοίκηση 1,5 δις δραχμές το μήνα, για τη συντήρηση του στρατού κατοχής. Αργότερα το 1,5 δις αυξήθηκε στα 8 δις και στη συνέχεια οι Γερμανοί έκλεβαν ότι ήθελαν, για να χρηματοδοτούν τους πολέμους τους σε άλλες περιοχές – παραβιάζοντας τους κανονισμούς της Χάγης.
Πριν το αναγκαστικό δάνειο δε, οι δυνάμεις κατοχής είχαν κυκλοφορήσει πλαστά νομίσματα για να εξαναγκάζουν τους εμπόρους σε αγοραπωλησίες – ενώ αργότερα κατάσχεσαν πολλές μετοχές δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων (όπως σήμερα, αν και πλέον με οικονομικά όπλα), λήστεψαν τον υπόγειο πλούτο της χώρας (μέταλλα), έκλεβαν τρόφιμα ή άλλα προϊόντα κοκ. Ένα από τα αποτελέσματα της μεγάλης αυτής ληστείας ήταν ο υπερπληθωρισμός – ο οποίος οδήγησε στο λιμό και στους θανάτους από πείνα χιλιάδων Ελλήνων.
Όσον αφορά τώρα το πρώτο και το δεύτερο είδος των γερμανικών καταστροφών, αναφέρουμε επιγραμματικά τα εξής (πηγή): Έκαψαν ολοσχερώς πάνω από 100 πόλεις και χωριά σε ολόκληρη την Ελλάδα, εκτέλεσαν 56.225 αθώους πολίτες, πήραν ομήρους πάνω από 105.000, οι οποίοι κατέληξαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα κρεματόρια, προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε 1.770 χωριά, έκαψαν πάνω από 400.000 σπίτια, κατέστρεψαν το 70% των λιμενικών εγκαταστάσεων, το μεγαλύτερο μέρος του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου και το σύνολο των σιδηροδρομικών γεφυρών/τούνελ, βύθισαν το 75% του ελληνικού εμπορικού στόλου, ενώ υφάρπαξαν το 80% των μέσων μεταφοράς και το 51% των δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Εκτός αυτού, οι μισές ελληνικές οικογένειες είχαν θύματα, το 10% του συνολικού πληθυσμού υπέστη αναπηρία και το 75% των παιδιών προσβλήθηκε από ασθένειες που τα ταλαιπώρησαν για πολλά χρόνια. Οι συνολικές απώλειες, λόγω των εκτελέσεων, της πείνας, των ασθενειών και της υπογεννητικότητας κατά τη διάρκεια της Κατοχής, έχουν υπολογισθεί σε 1.106.000 ανθρώπους ή στο 13,5% του ελληνικού πληθυσμού – ενώ είναι το υψηλότερο ποσοστό σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τέλος, υπολογίζεται ότι από τη λεηλασία μουσείων και αρχαιολογικών χώρων, καθώς επίσης από παράνομες ανασκαφές, οι Γερμανοί μετέφεραν στη χώρα τους 8.500 αρχαιολογικούς θησαυρούς – τους οποίους αρνούνται να επιστρέψουν.
Κατά το πόρισμα τώρα της ελληνικής κοινοβουλευτικής επιτροπής διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών,
οι συνολικές απαιτήσεις της Ελλάδας υπολογίζονται στα 269 δις € χωρίς τους τόκους – ενώ σύμφωνα με το γενικό λογιστήριο του κράτους είναι 309 δις € (
άρθρο). Είναι δε γνωστό πως η Γερμανία είχε συμφωνήσει να πληρώσει τα χρέη της μετά την επανένωση της (
ανάλυση) – έχοντας καταφέρει να πετύχει απίστευτα ευνοϊκές ρυθμίσεις με τη συνθήκη του 1953, παρά το ότι αιματοκύλισε τον πλανήτη.
Εν προκειμένω
η Ελλάδα οφείλει να συνεργασθεί άμεσα με την Πολωνία που έχει αντίστοιχες διεκδικήσεις, χωρίς καμία υποχώρηση – υπενθυμίζοντας πως πολλοί έντιμοι Γερμανοί έχουν τεθεί υπέρ μας, όπως αυτός που έγραψε το κείμενο «
Ντρέπομαι που είμαι Γερμανός».
Επίλογος
Ολοκληρώνοντας, για κάποιο λόγο που δυστυχώς δεν γνωρίζω αλλά μόνο υποθέτω, η Ελλάδα αποτελούσε ανέκαθεν στόχο γενοκτονίας των Πολιτών της από τους Γερμανούς και υφαρπαγής της ως χώρα – είτε με στρατιωτικά όπλα όπως το 1940, είτε με οικονομικά όπως σήμερα. Ταυτόχρονα οι Έλληνες αφενός μεν ήταν οι πρώτοι που συγχωρούσαν τους Γερμανούς για τα εγκλήματα τους και που υποκλίνονταν μπροστά στις κυβερνήσεις τους, αφετέρου αυτοί που δεν δίσταζαν να μεταναστεύουν στη Γερμανία αναζητώντας εργασία – αμέσως μετά το 2ο ΠΠ, αλλά και σήμερα.
Τα γεγονότα αυτά, σε συνδυασμό με εκείνους τους Έλληνες που τάσσονται υπέρ της μη πληρωμής των γερμανικών οφειλών από το 2ο ΠΠ και που διακωμωδούν το δικαίωμα αποζημίωσης της χώρας μας για τις καταστροφές που μας προξένησαν τα μνημόνια, θα πρέπει να εξετασθούν από την επιστήμη της συλλογικής ψυχοπαθολογίας – αφού διαφορετικά είναι αδύνατον να εξηγηθούν, ενώ ένας από τους λόγους που μας θέλουν οι Γερμανοί στο «καναβάτσο», εκμεταλλευόμενοι τη δουλοπρεπή στάση όλων των κυβερνήσεων μας, είναι ακριβώς η μη διεκδίκηση των χρημάτων που μας χρωστούν.
