ΕΠΕΣΕ Ο ΤΖΟΥΛΑΝΙ.. ΤΕΛΟΣ..Τον έριξαν από μέσα. Αποστασία ”στρατιωτικών” του.. έφυγε από στρατιωτικό αεροδρόμιο για ξένη χώρα.
Η πτώση της de facto κυβέρνησης και η διαφυγή του al-Gholani μετά από εκτεταμένες διαμαρτυρίες και ανυπακοή εντός του στρατιωτικού κατεστημένου Δαμασκός – Εθνικό Πρακτορείο Ειδήσεων
Αξιόπιστες πηγές εντός της πρωτεύουσας, Δαμασκός, ανακοίνωσαν την πτώση της de facto εξουσίας στη Συρία και την διαφυγή του προέδρου της μετά από ένα κύμα εκτεταμένων λαϊκών διαμαρτυριών που σάρωσε αρκετές συριακές πόλεις τις τελευταίες ημέρες, συμπίπτοντας με αξιοσημείωτες αποστασίες στις τάξεις του στρατού και των υπηρεσιών ασφαλείας. Οι πηγές επιβεβαίωσαν ότι μια ομάδα υψηλόβαθμων αξιωματικών του Υπουργείου Άμυνας ανακοίνωσε την άρνησή της να λάβει εντολές από την ανώτατη διοίκηση, απαιτώντας μια ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας. Αυτό σηματοδότησε ένα αποφασιστικό σημείο καμπής στην πορεία της κρίσης.
Σύμφωνα με τις αρχικές πληροφορίες, ο al-Gholani έφυγε από το προεδρικό μέγαρο τα ξημερώματα σήμερα υπό ισχυρή φρουρά, εν μέσω αντικρουόμενων αναφορών σχετικά με τον τρέχοντα προορισμό του. Ανεπιβεβαίωτες αναφορές δείχνουν ότι έφυγε από τη χώρα μέσω του Στρατιωτικού Αεροδρομίου Mezzeh, κατευθυνόμενος σε μια ξένη χώρα του οποίου ο προορισμός δεν έχει ακόμη αποκαλυφθεί.
Πόλεις όπως το Χαλέπι, η Χομς και η Λατάκια γίνονται μάρτυρες αυθόρμητων εορτασμών στους δρόμους, ενώ ομάδες πολιτών έχουν ανακοινώσει τη σύσταση επιτροπών για τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων μέχρι να ανακοινωθεί ένα μεταβατικό όργανο. Η διεθνής κοινότητα, από την πλευρά της, παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, εν μέσω εκκλήσεων για αυτοσυγκράτηση και αποφυγή χάους. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εκφράσει την ετοιμότητά τους να υποστηρίξουν μια ολοκληρωμένη διαδικασία πολιτικής μετάβασης.
Στο μεταξύ η ισραηλινή αεροπορία ξανάρχισε να χτυπάει κομβόι τρομοκρατών του Τζουλάνι στη Σουέιντα..
Στις 15 Ιουλίου 1965 ο λαοπρόβλητος πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τον νεαρό βασιλιά Κωνσταντίνο, επειδή θέλησε να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, αντί του Πέτρου Γαρουφαλιά, εκλεκτού του Παλατιού. Την ίδια ημέρα ορκίστηκε κυβέρνηση από αποσχισθέντα στελέχη του κόμματός του, της Ένωσης Κέντρου, που έμειναν στην ιστορία ως «Αποστάτες». Ακολούθησε μία περίοδος έντονης πολιτικής ανωμαλίας («Αποστασία»), που οδήγησε τελικά στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967.
Ο Δρόμος προς την Αποστασία
Στις 16 Φεβρουαρίου 1964 ο Γεώργιος Παπανδρέου και η Ένωση Κέντρου κατήγαγαν εκλογικό θρίαμβο, λαμβάνοντας το 52,8% των ψήφων και μία άνετη πλειοψηφία 171 εδρών στη νέα Βουλή. Η νέα κυβέρνηση που προέκυψε έφερε τη σφραγίδα του πρωθυπουργού, ο οποίος προσπάθησε να τηρήσει, όχι τόσο επιτυχημένα, τις εσωκομματικές ισορροπίες. Ήταν ένα εγχείρημα αρκετά δύσκολο, διότι η Ένωση Κέντρου ήταν ένας κομματικός σχηματισμός χωρίς ιδιαίτερη ιδεολογική συνοχή. Περιλάμβανε στις τάξεις του από φιλοβασιλικούς δεξιούς και σκληρούς αντικομουνιστές έως δημοκρατικούς σοσιαλιστές.
Στο Υπουργείο Προεδρίας τοποθετήθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου, κόκκινο πανί για το Παλάτι και τη Δεξιά, στο Υπουργείο Οικονομικών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πολιτικός με ηγετικές φιλοδοξίες και ιδιαίτερες ικανότητες στο παρασκήνιο και στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, φίλος μεν του πρωθυπουργού, αλλά κυρίως πολιτικός με στενές σχέσεις με το Παλάτι. Εκτός κυβερνητικού σχήματος έμειναν στελέχη της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, όπως ο Ηλίας Τσιριμώκος και ο Σάββας Παπαπολίτης.
Η έλλειψη συνοχής στο κυβερνητικό στρατόπεδο φάνηκε πολύ γρήγορα. Στην ψηφοφορία για την ανάδειξη προέδρου της Βουλής, ο κυβερνητικός υποψήφιος Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας καταψηφίστηκε και χρειάστηκε δεύτερη ψηφοφορία για να εκλεγεί (19 Φεβρουαρίου 1965). Τότε ήταν που ο Γεώργιος Παπανδρέου εκστόμισε την περίφημη φράση του «Οι θριαμβευταί της 16ης Φεβρουαρίου εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων». Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε ως «οργανωτές της συνωμοσίας» τον Ηλία Τσιριμώκο και τον Σάββα Παπαπολίτη και ανακοίνωσε τη διαγραφή τους. Σύντομα, όμως, αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του. Τελικά, η κυβέρνηση Παπανδρέου θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στις 5 Απριλίου 1964.
Από τις πρώτες μέρες της ανόδου της στην εξουσία, η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλησε να καταθέσει το στίγμα της, παρουσιάζοντας ένα φιλολαϊκό πρόσωπο και επιδιώκοντας να ξηλώσει το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς, με σειρά μέτρων που οδηγούσαν στην αποδυνάμωση των μηχανισμών του. Σε ό,τι αφορά τον τερματισμό του εμφυλιοπολεμικού κλίματος, η κυβέρνηση προχώρησε στην απελευθέρωση κομμουνιστών κρατουμένων, στην κατάργηση θεσμών αστυνόμευσης των πολιτικών απόψεων και στην ελεύθερη και ανεμπόδιστη δράση των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Όμως, με τις περιορισμένες αλλαγές που πραγματοποίησε στην ηγεσία του στρατεύματος τον Απρίλιο του 1964, φάνηκε να αναγνωρίζει το προβάδισμα των Ανακτόρων στο νευραλγικό αυτό τομέα του κρατικού μηχανισμού.
Οι δημοτικές εκλογές της 5ης Ιουλίου θα επιβεβαιώσουν την εκλογική καθίζηση της ΕΡΕ και την άνοδο των δυνάμεων της ΕΚ και της ΕΔΑ. Όλο αυτό το διάστημα ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε να αντιμετωπίσει και πιέσεις από το εξωτερικό για τη λύση του Κυπριακού, ιδιαίτερα από την Ουάσιγκτον.
Στο εσωτερικό της Ένωσης Κέντρου, η κόντρα Μητσοτάκη - Α. Παπανδρέου βάθυνε ακόμη περισσότερο, όταν στις αρχές Νοεμβρίου η εφημερίδα «Ελευθερία», που στην περίοδο του «Ανένδοτου» ήταν η πιο πιστή στον Γεώργιο Παπανδρέου και στην πολιτική του γραμμή, εξαπολύει μία άνευ προηγουμένου επίθεση στον πρωθυπουργό. Τον κατηγορεί ότι «διοικεί δικτατορικώς την Ένωσιν Κέντρου» και ότι «κατήργησε την κοινοβουλευτικήν ομάδα και το υπουργικόν συμβούλιον». Ο εκδότης της εφημερίδας, Πάνος Κόκκας, έχει στενούς δεσμούς με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του να διαδεχτεί τον Παπανδρέου στην ηγεσία του κόμματος, ενώ του προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία η ραγδαία άνοδος και ακτινοβολία του Ανδρέα Παπανδρέου.
Το ανερχόμενο πολιτικό άστρο του Ανδρέα Παπανδρέου ανησυχεί, όχι μόνο τον Μητσοτάκη και τη Δεξιά, αλλά και τους Αμερικανούς, που βλέπουν ότι αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία τους στην Ελλάδα. Στις 15 Νοεμβρίου ο Ανδρέας Παπανδρέου υποβάλλει την παραίτησή του από την κυβέρνηση, λόγω διαφωνιών με τον πατέρα του, αλλά και των κατηγοριών μερίδας του Τύπου για χαριστικές αναθέσεις μελετών δημοσίων έργων. Στις εναντίον του επιθέσεις πρωτοστατεί η εφημερίδα «Ημέρα» του Τζώρτζη Αθανασιάδη και «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα, που διατηρεί φιλικούς δεσμούς με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Οι βαθιές αντιθέσεις στους κόλπους της Ένωσης Κέντρου εκδηλώνονται για μία ακόμη φορά τον Ιανουάριο του 1966, όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου έχει να αντιμετωπίσει νέα ανταρσία από βουλευτές του κόμματος του, που θα λήξει σύντομα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου περνά στην αντεπίθεση και στις 23 Φεβρουαρίου 1965 αποκαλύπτει στη Βουλή το σχέδιο εκτροπής από την ομαλότητα με την επωνυμία «Περικλής».
Η Δεξιά δεν αφήνει την πρόκληση να πάει χαμένη και στα μέσα Μαΐου μέσω φιλικών της εφημερίδων ξεσκεπάζει μία οργάνωση στους κόλπους του στρατεύματος με την επωνυμία ΑΣΠΙΔΑ και αρχηγό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Την ίδια περίοδο, ένας αντισυνταγματάρχης σε μονάδα πυροβολικού στον Έβρο, ονόματι Γεώργιος Παπαδόπουλος (ο μετέπειτα δικτάτορας), καταγγέλλει κομμουνιστική συνωμοσία στη μονάδα του. Η εφημερίδα «Ελευθερία» εξακολουθεί να πρωτοστατεί στις επιθέσεις κατά του Γεωργίου Παπανδρέου και ο αντιπολιτευόμενος Τύπος κάνει λόγο για ακυβερνησία.
Εν τω μεταξύ, από τον Απρίλιο του 1965 ο Ανδρέας Παπανδρέου έχει επανέλθει στην κυβέρνηση του πατέρα του μετά βαίων και κλάδων, ως αναπληρωτής Υπουργός Συντονισμού. Όλο αυτό το διάστημα που ήταν εκτός της κυβέρνησης φρόντισε να οικοδομήσει το ηγετικό του προφίλ, με περιοδείες σε όλη τη χώρα και να αναδειχθεί ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της αριστερής πτέρυγας της Ενώσεως Κέντρου.
Ιουλιανά - Αποστασία
Η πρώτη Κυβέρνηση «Αποστατών», του Ιωάννη Αθανασιάδη - ΝόβαΗ πρώτη Κυβέρνηση "Αποστατών", του Ιωάννη Αθανασιάδη - Νόβα
Από την πρώτη ημέρα του Ιουλίου του 1965 η χώρα θα εισέλθει στον αστερισμό της πιο μεγάλης πολιτικής και θεσμικής κρίσης στη μετεμφυλιοπολεμική της ιστορία. Το έναυσμα θα δώσει ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, που θα ζητήσει την παραίτηση του Υπουργού Εθνικής Αμύνης, Πέτρου Γαρουφαλιά, προκειμένου να αναλάβει ο ίδιος το κρίσιμο αυτό υπουργείο. Ο εκλεκτός τού Παλατιού αρνείται και δηλώνει απροκάλυπτα ότι θα το πράξει μόνο αν του το ζητήσει ο βασιλιάς! Ως αιτιολογία προβάλλει ότι ο Παπανδρέου δεν πρέπει να αναλάβει το Υπουργείο, επειδή εκκρεμεί η υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ, στην οποία είναι μπλεγμένος ο γιος του, Ανδρέας.
Ο 25χρονος βασιλιάς Κωνσταντίνος, που βρίσκεται στην Κέρκυρα, αναμένοντας τη γέννηση του πρώτου του παιδιού (της πριγκίπισσας Αλεξίας), αρνείται να υπογράψει το διάταγμα αντικατατάστασης του Γαρουφαλιά. Οι δύο άνδρες είχαν να συναντηθούν από τις 5 Μαρτίου 1965 και η σχέση τους δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Στις 7 Ιουλίου ο Κωνσταντίνος αποστέλλει επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τον κατηγορεί ότι «ενισχύει και υποθάλπει […] συνωμοσία μοναδικόν σκοπόν έχουσα την ανατροπήν του Συντάγματος και την επιβολήν δικτατορίας ελεεινής μορφής...». Ο πρωθυπουργός τού απαντά δύο ημέρες αργότερα με επιστολή και του τονίζει: «Εις την λαοπρόβλητον κυβέρνησιν ανήκει η πλήρης εξουσία εις όλους τους τομείς του κράτους. Δεν αποτελεί το Υπουργείον Εθνικής Αμύνης στεγανόν διαμέρισμα εξαιρούμενον της εξουσίας της κυβερνήσεως».
Ο Γεώργιος Παπανδρέου θα λάβει τη δεύτερη επιστολή του βασιλιά στις 10 Ιουλίου, όταν βρίσκεται στην Κέρκυρα για να συγχαρεί τον Κωνσταντίνο για τη νεογέννητη κόρη του Αλεξία. Ο ανώτατος άρχοντας του επισημαίνει ότι «επιδιώκει τη δημιουργία συνταγματικού θέματος εκ του μη όντος» και επιμένει στην απόφασή του να μην υπογράψει το διάταγμα αντικατάστασης του Γαρουφαλιά. Την επομένη, οι δύο άνδρες θα συναντηθούν στην Κέρκυρα για πρώτη φορά μετά τις 5 Μαρτίου και από τις δηλώσεις του Γεωργίου Παπανδρέου διαφαίνεται ότι η κρίση στις σχέσεις τους τείνει να ξεπεραστεί.
Στις 12 Ιουλίου ο Παπανδρέου συγκαλεί το Υπουργικό Συμβούλιο και όλοι οι παριστάμενοι συμφωνούν ότι ο Γαρουφαλιάς που είναι απών, θα πρέπει να διαγραφεί από το κόμμα. Την επομένη ο Γαρουφαλιάς διαγράφεται από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ένωσης Κέντρου, αλλά αρνείται και πάλι να εγκαταλείψει το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
Το βράδι της 14ης Ιουλίου παραδίδεται στον Γεώργιο Παπανδρέου η τρίτη βασιλική επιστολή, με την οποία του επισημαίνεται να μην επιμείνει στην παραίτησή του Γαρουφαλιά. Ηγετικά στελέχη της Ένωσης Κέντρου (Μητσοτάκης, Τσιριμώκος, Αλλαμανής, Μπακατσέλος κ.ά.) ανεβαίνουν στο Καστρί και του ζητούν να μην σπρώξει τα πράγματα στο δρόμο της ρήξης με το στέμμα. Ο ίδιος θα απαντήσει στον βασιλιά με δεύτερη επιστολή, επισημαίνοντάς του ότι δεν μπορεί να είναι «πρωθυπουργός υπό απαγόρευση», προαναγγέλλοντας κατά κάποιο τρόπο την παραίτησή του.
Την επομένη βασιλιάς και πρωθυπουργός θα συναντηθούν στα ανάκτορα. Θα ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος, όπως θα αποτυπωθεί στις εφημερίδες της εποχής:
Παπανδρέου: «Μεγαλειότατε αύριον θα σας υποβάλλω εγγράφως την παραίτησίν μου.» Κωνσταντίνος: «Άκουσα τα περί παραιτήσεώς σας και τα λαμβάνω υπ’ όψιν μου.» Παπανδρέου: «Αντιλαμβάνομαι τον λόγον δια τον οποίον επείγεσθε δια την παραίτησιν.» Βασιλιάς: «Είναι δεδομένη η παραίτησις». Παπανδρέου: «Καταλαβαίνω τις έχετε κατά νουν, Μεγαλειότατε.»
Ο Κωνσταντίνος αρκέστηκε στην προφορική παραίτηση του Παπανδρέου και δεν περίμενε να του υποβληθεί εγγράφως. Λίγες ώρες αργότερα ορκίστηκε ενώπιόν του το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης των «Αποστατών», όπως ονομάστηκαν, υπό τον πρόεδρο της Βουλής, Ιωάννη Αθανασιάδη - Νόβα (Πρώτη Κυβέρνηση των «Αποστατών»).
Την επομένη χιλιάδες Αθηναίοι κατέβηκαν στους δρόμους για διαμαρτυρηθούν για το «βασιλικό πραξικόπημα». Συγκρούστηκαν με την αστυνομία, η οποία τους αντιμετώπισε με γκλομπς και δακρυγόνα. Στις 19 Ιουλίου θα γίνει η πιο εντυπωσιακή διαδήλωση υπέρ της Δημοκρατίας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, επικεφαλής μιας πομπής από 200 και πλέον αυτοκίνητα, στολισμένα με σήματα της Ένωσης Κέντρου, φοινικόκλαδα και φωτογραφίες, κατέβηκε από το Καστρί προς την Αθήνα εν μέσω του παραληρούντος πλήθους. Στο συλλαλητήριο της 21ης Ιουλίου, που μετέβαλε το κέντρο της Αθήνας σε πεδίο συγκρούσεων ανάμεσα σε διαδηλωτές και την Αστυνομία, θα χάσει τη ζωή του ο 22χρονος φοιτητής Σωτήρης Πέτρουλας, στέλεχος της Αριστεράς.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση Νόβα, βαλλόμενη πανταχόθεν, δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και θα υποβάλλει την παραίτησή της στις 5 Αυγούστου. Τα δύο μεγάλα κόμματα ΕΚ και ΕΡΕ ζητούν από τον βασιλιά εκλογές, αλλά αυτός δίνει διερευνητική εντολή στο ηγετικό στέλεχος της Ένωσης Κέντρου, Στέφανο Στεφανόπουλο, ο οποίος θα την καταθέσει λίγες ημέρες αργότερα.
Στις 18 Αυγούστου ο Κωνσταντίνος δίνει εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον παλαίμαχο σοσιαλιστή Ηλία Τσιριμώκο, στέλεχος της ΕΚ και δεινό επικριτή της πρώτης κυβέρνησης των «Αποστατών». Προς γενική έκπληξη, ο Τσιριμώκος αποδέχεται την εντολή και σχηματίζει τη δεύτερη κυβέρνηση των «Αποστατών» στις 20 Αυγούστου, η οποία θα έχει την τύχη της κυβέρνησης Νόβα, αφού δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 28 Αυγούστου.
Οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων, Γεώργιος Παπανδρέου και Παναγιώτης Κανελλόπουλος, προτείνουν στον βασιλιά τη διενέργεια εκλογών, αλλά αυτός αναθέτει στον Στέφανο Στεφανόπουλο την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Αυτός σχηματίζει την τρίτη κυβέρνηση των Αποστατών, η οποία θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή στις 17 Σεπτεμβρίου 1965. Η περίοδος της «Αποστασίας» θα λήξει τυπικά με την πτώση της κυβέρνησης Στεφανόπουλου στις 22 Δεκεμβρίου 1966 και την άνοδο στην εξουσία της μεταβατικής κυβέρνησης του τραπεζίτη Ιωάννη Παρασκευόπουλου, που έχει εντολή να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 28 Μαΐου 1967...
1. Το 6ο τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με επιστολή του, ενημέρωσε τον δικηγόρο που εκπροσωπεί τους απόστρατους του νομού Άρτας και όσους άλλους συναδέλφους ακολούθησαν, την Ε.Α.Α.Σ/Παράρτημα Άρτας πως έχουν αρχίσει την διαδικασία για τον υπολογισμό των δικαιούμενων αναδρομικών.
2. Στην κατηγορία των δικαιούχων ανήκουν όσους είχαν καταθέσει αγωγές το έτος 2020 και αφορούν:
α.Τον ν. 4093/12
β.Τα 6 επιδόματα εορτών και αδείας ύψους 4.800 ευρώ
Παρατεταμένη ακρίβεια, υψηλά ενοίκια, το "χρυσό" ρεύμα και η συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης σε συνδυασμό με τα πανάκριβα ακτοπλοϊκά και τις αδιανόητα υψηλές τιμές για διαμονή σε καταλύματα ή ξενοδοχεία, έχουν μετατρέψει τις διακοπές των Ελλήνων σε ένα άπιαστο όνειρο.
Έρευνα καταναλωτών ΙΕΛΚΑ: • 1 στους 2 σχεδιάζουν να κάνουν διακοπές και κερδίζουν έδαφος οι οικονομικοί τύποι διακοπών (εξοχικά, ενοικιαζόμενα δωμάτια) • 11,3 ημέρες ο μέσος χρόνος διακοπών • 1 στους 2 καταναλωτές μαγειρεύουν συστηματικά στις διακοπές τους • Πάνω από 200 ευρώ η μέση δαπάνη για αγορές άλλων προϊόντων στις διακοπές – Στα 150ευρώ η μέση δαπάνη για αγορά τροφίμων • 1 στους 2 συγκρατούν τα έξοδα τους και ενισχύουν τη διατροφική τους αυτάρκεια
• Εφόσον οι Βρυξέλλες προωθούν τον δήθεν ανθρωπισμό, θα στέλνουμε πούλμαν στις Βρυξέλλες με τους λαθρομετανάστες. Να τους συντηρήσουν οι ίδιοι που τους θέλουν.
• Τώρα θυμήθηκε η κυβέρνηση ότι επιτρέπονται τα κλειστά κέντρα; Μας δούλευαν τόσα χρόνια.
• Όσοι θέλουν να παριστάνουν τους ανθρωπιστές να τους πάρουν σπίτι τους να τους συντηρούν με δικά τους χρήματα. Όχι με τα δικά μας.
Ανελέητη φοροεπιδρομή, καταλήστευση της κοινωνίας και πλήρης αδιαφορία για τη μεσαία τάξη αποτυπώνονται στα επίσημα στοιχεία της τριετίας 2022–2024. Ο κ. Μητσοτάκης παρουσιάζει πλεονάσματα – πάνω στα συντρίμμια των πολιτών.
Το κράτος εισέπραξε 17,7 δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω από φόρους και εισφορές, σε σχέση με τους στόχους που το ίδιο είχε θέσει. Αυτό δεν είναι δημοσιονομική επιτυχία. Είναι οργανωμένη λεηλασία. Είναι καθαρές σοσιαληστρικές πρακτικές: υπερφορολόγηση της κοινωνίας για να δημιουργούνται ταμειακά «πλεονάσματα» που ύστερα μοιράζονται με το σταγονόμετρο ως φιλοδωρήματα και pass, για να κρατιέται ο κόσμος σε τεχνητή εξάρτηση.
Ο συνολικός στόχος ήταν 169,76 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μάζεψε 187,4 δισ. ευρώ. Η υπέρβαση του 10,4% προέρχεται κυρίως από ΦΠΑ, ΕΦΚ, ΕΝΦΙΑ, εισφορές και άλλους έμμεσους και άμεσους φόρους που γονατίζουν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας: τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, τους μικρομεσαίους.
Το 2024 μόνο, η υπέρβαση στους φορολογικούς στόχους έφτασε τα 2,3 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα, οι κρατικές δαπάνες μειώνονται! Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2025, το κράτος δαπάνησε 1,89 δισ. ευρώ λιγότερα από τον προϋπολογισμό. Δηλαδή, αρπάζει περισσότερα από τους πολίτες και τους επιστρέφει λιγότερα. Κλασική συνταγή κρατιστών με φιλελεύθερο προσωπείο.
Ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να διατηρήσει την κοινωνική ειρήνη με επιδόματα, κουπόνια και επικοινωνιακά show. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη – είναι εξαγορά φτώχειας με κρατικό χαρτζιλίκι.
Το μοντέλο του είναι αντιαναπτυξιακό και ύπουλα σοσιαλιστικό: δεν αφήνει την παραγωγή να αναπνεύσει, δεν ενισχύει τον υγιή ιδιωτικό τομέα, αλλά συντηρεί ένα καθεστώς κρατικοδίαιτης μιζέριας και χειραγωγούμενων πολιτών. Όποιος δεν έχει μπάρμπα στον ΟΠΕΚΕΠΕ ή σε κυβερνητικό υπουργικό τηλέφωνο, ζει με ανασφάλεια, αγωνία και χρέη.
Η ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ αποκαλύπτει την αλήθεια: η κυβέρνηση αυτή δεν είναι «φιλελεύθερη». Είναι ένα φοροεισπρακτικό καθεστώς σοσιαληστρικού τύπου, που πνίγει την ελευθερία, εξουθενώνει τους παραγωγικούς Έλληνες και πουλάει υποσχέσεις με αντάλλαγμα την υποταγή μέσω της εξαγορασμένης από τις ελεημοσύνες ψήφου.
Ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τους επικεφαλής των Κοινωφελών Ιδρυμάτων και της Εθνικής Τράπεζας που συνεργάζονται στην «Πρωτοβουλία ’21», στο Μέγαρο Μαξίμου.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Πρωθυπουργός ενημερώθηκε για τις δράσεις και το κοινωνικό έργο της «Πρωτοβουλίας ’21», που αφορούν, μεταξύ άλλων, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τη στήριξη των νέων και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Κατά την έναρξη της συνάντησης ο Πρωθυπουργός δήλωσε: «Εγώ να σας ευχαριστήσω και πάλι, την καθεμία και τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και εν συνόλω, για την Πρωτοβουλία αυτή. Το κάθε Ίδρυμα το οποίο συμμετέχει έχει τη δική του ξεχωριστή και διακριτή διαδρομή και συνεισφορά στο κοινό καλό της πατρίδας μας.
Αλλά, βέβαια, είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι μπορέσατε να ενωθείτε κάτω από μία Πρωτοβουλία και να αναδείξετε και να δρομολογήσετε μία σειρά από πρωτοβουλίες που είχαν το δικό τους ξεχωριστό αποτύπωμα.
Εμείς, από την πρώτη στιγμή που μας εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός, το 2019, δώσαμε μεγάλη έμφαση σε αυτό το οποίο αποκαλούμε συνεργασία του ευρύτερου Δημοσίου, του κράτους με την κοινωνία των πολιτών και με Κοινωφελή Ιδρύματα τα οποία έχουν επιμέρους στόχους αντίστοιχους με τους δικούς μας. Και έχουμε συνεργαστεί με πολλούς από εσάς σε επιμέρους δράσεις πολύ μεγάλης σημασίας για εμάς.
Και νομίζω ότι με αυτόν τον τρόπο δίνουμε και ένα καινούργιο παράδειγμα για το πώς αυτή η συνεργασία μπορεί και να θεσμοθετηθεί καλύτερα, αλλά και να έχει απτά, πραγματικά αποτελέσματα ως προς την αποτελεσματικότητα δημοσίων πολιτικών, από τη στιγμή που μοιραζόμαστε τους ίδιους στόχους.
Εγώ θέλω να σας συγχαρώ γι’ αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία γύρω από το Αλτσχάιμερ, που είναι ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας το οποίο ήδη το συναντούμε και μόνο χειρότερο θα γίνει, εκτός εάν η επιστήμη η ίδια καταφέρει και κάνει το θαύμα της, πράγμα το οποίο ενδεχομένως να είναι πιο πιθανό από ό,τι φαινόταν πριν από κάποια χρόνια. Αλλά, σίγουρα, μέχρι που να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, θα χρειαστούμε παραπάνω υποστήριξη, παραπάνω τεχνογνωσία. Και η ιδέα να οργανωθεί ένα τέτοιο κέντρο αριστείας, εμένα προσωπικά, και φαντάζομαι και το Υπουργείο, είναι κάτι το οποίο το βρίσκουμε εξαιρετικά ενδιαφέρον και θα θέλαμε να το υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο.
Θα ήθελα, όμως, και δράττομαι της ευκαιρίας καθώς σας έχουμε όλους γύρω από το ίδιο τραπέζι, να σκεφτούμε ίσως λίγο συλλογικά ποιοι είναι εκείνοι οι άλλοι τομείς όπου ενδεχομένως να μπορούσαμε να δρομολογήσουμε πρωτοβουλίες οι οποίες να έρχονται και να πατούν πάνω σε ήδη δοκιμασμένες δράσεις τις οποίες έχουμε ήδη αναλάβει, οι οποίες, όμως, για να μην κοροϊδευόμαστε, χρειάζονται παραπάνω χρηματοδότηση και ενδεχομένως να θέλετε -μιλάω τώρα για το σύνολο της πρωτοβουλίας- να ταυτιστείτε με αυτές πέραν των δράσεων που αφορούν τη δημόσια υγεία.
Πιστεύω ότι είναι καλύτερο να εστιάσει κανείς σε ένα-δύο μεγάλα projects, παρά να “τρέχει” πολλά μικρά τα οποία εν τέλει μπορεί να χάνονται και να μην δίνουν το αποτύπωμα του τρόπου με τον οποίο τα μεγάλα Ιδρύματα της χώρας έρχονται και προσθέτουν σε μία κοινή προσπάθεια. Το κέντρο στο οποίο αναφερθήκατε είναι κάτι το οποίο φαίνεται μεγάλο, εμβληματικό και θα ήθελα πραγματικά να ταυτιστείτε με κάτι τέτοιο.
Μία δεύτερη πρωτοβουλία, η οποία ήδη έχει χρηματοδοτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα -και αναφέρομαι στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, εν προκειμένω-, αφορά το πρόγραμμα “Μαριέττα Γιαννάκου” για τον εκσυγχρονισμό των σχολείων μας. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ εντυπωσιακό πρόγραμμα. Και είναι ένα πρόγραμμα το οποίο ήδη δοκιμάζεται στην πράξη και δουλεύει. Τι σημαίνει; Εγώ πήγα χθες στο Καρπενήσι, είδα το 2ο Δημοτικό Καρπενησίου, έχει μπει μέσα ο εργολάβος, φτιάχνουμε τα γήπεδα, φτιάχνουμε τις τουαλέτες, δίνουμε προσβασιμότητα σε ΑμεΑ, ξαναβάφουμε το κτίριο.
Έχουμε ένα παλιό κτιριακό δυναμικό και είναι ένα πρόγραμμα το οποίο εμείς θα το στηρίξουμε από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά θέλουμε και ιδιωτικούς πόρους και την ταχύτητα με την οποία μπορούν να υλοποιούνται αυτές οι εργολαβίες από τον ιδιωτικό τομέα, επειδή πρέπει αυτά τα έργα να γίνουν το καλοκαίρι. Δηλαδή, αυτά τα έργα ξεκινούν τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο να έχουν τελειώσει, δεν μπορούμε να έχουμε εργολαβίες ανοιχτές την ώρα που το σχολείο λειτουργεί.
Θα ήθελα κάθε χρόνο να προσθέτουμε σχολεία. Και αυτό είναι ένα πρόγραμμα πολύ συγκεκριμένο. Και θέλω να σας βάλω αυτή την ιδέα, με ποιο τρόπο θα μπορούσατε ενδεχομένως πια συνολικά να στηρίξετε αυτή τη δράση, διότι το αποτέλεσμα είναι μετρήσιμο, το κάθε Ίδρυμα θα μπορούσε να υιοθετήσει και συγκεκριμένα σχολεία. Εμείς στην πρώτη φάση κάνουμε 430.
Όσο περνάει ο χρόνος τόσο μπορεί να πρέπει να μπαίνουμε σε πιο “βαριές” επισκευές, οπότε μπορεί να μικραίνει ο αριθμός των σχολείων και να μεγαλώνει η παρέμβαση την οποία κάνουμε. Όμως, είναι κάτι το οποίο γίνεται σε όλη την Ελλάδα και σας διαβεβαιώνω ότι έχει πάρα πολύ μεγάλο αντίκτυπο. Και είναι ένα έργο εμβληματικό στο οποίο πρέπει να συνενώσουμε τις δράσεις μας και τις δυνάμεις μας.
Ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλες πρωτοβουλίες. Αλλά θα προτιμούσα στο σκεπτικό μας να εστιάσουμε σε κάποια μεγάλα από το να κάνουμε πολλά μικρά.
Και τα δύο παραδείγματα, δηλαδή αυτό στο οποίο αναφερθήκατε εσείς, μία εμβληματική δράση στον τομέα της υγείας, και ενδεχομένως κάτι σημαντικό στον τομέα της παιδείας, για τον οποίο είμαι σίγουρος ότι όλοι έχουμε μία ευαισθησία, ενδεχομένως θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον για εσάς μέσα πια από τον “μανδύα” της ίδιας της Πρωτοβουλίας συνεργασίας των Ιδρυμάτων».
Στη συνάντηση συμμετείχαν, επίσης, εκ μέρους της Κυβέρνησης, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης, ο Υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου, ο Υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος, η Αναπληρώτρια Υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη και ο Υφυπουργός Υγείας Δημήτρης Βαρτζόπουλος.
.jpeg)
