Δημοσκόπηση: - 70% καταψηφίζει την κυβέρνηση - Μονοψήφια νούμερα για το κόμμα Τσίπρα

Σημαντικά είναι τα ευρήματα που προκύπτουν από την έρευνα Οκτωβρίου της Opinion Poll που παρουσιάστηκε στο κεντρικό δελτίο του Action 24.

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, τα δύο πρώτα κόμματα εμφανίζουν οριακή πτώση σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση της εταιρείας- 0,4 της μονάδας χάνει ΝΔ που καταγράφεται στο 30,1% και 0,2 το ΠΑΣΟΚ, που πέφτει στο 13,8%.

Πτώση κατά 0.4% εμφανίζει και η τρίτη πια Ελληνική Λύση η οποία βρίσκεται στο 11.1% αξιοποιώντας την μεγαλύτερη πτώση της Πλεύσης Ελευθερίας – κατά 0.8% της μονάδας – που βρίσκεται πια στο 10.9%.

Ακολουθούν:

το Κ.Κ.Ε με 7.6% ( +0.2%) , 

ο ΣΥΡΙΖΑ με 4.5% ( + 0.3%) , 

η Φωνή Λογικής με 4.5% ( + 0.2%), 

το ΜεΡΑ25 με 3.2% ( – 1.8%), 

το Κίνημα Δημοκρατίας με 2.6% ( -0.1%), 

η Νίκη με 2.3% ( -0.1%) ,

η Νέα Αριστερά με 1.2% ( – 0.4%) 

και το «Άλλο κόμμα» 8.2%, με μεγάλη αύξηση σε σχέση με τον Σεπτέμβριο, οπότε την επιλογή αυτή είχε κάνει το 5% των ερωτηθέντων.

Έτσι, η «γκρίζα ζώνη» (οι αναποφάσιστοι μαζί με όσους επιλέγουν μικρότερα κόμματα) εκτοξεύεται στο 26%, δίνοντας (σύμφωνα με τα στελέχη της εταιρείας) την εικόνα μίας ρευστότητας στο πολιτικό σύστημα.

Με βάση αυτές τις επιδόσεις πάντως μιλάμε για Βουλή με εκπροσώπηση 8 κομμάτων.

Η αξιολόγηση από τους πολίτες

Το 27.5% αξιολογεί θετικά το έργο της Κυβέρνησης , ενώ το 70.7% το αξιολογεί αρνητικά.

Το 45.15 απαντά ΚΑΝΕΝΑ στην ερώτηση ποιο κόμμα θεωρεί ότι ασκεί την καλύτερη, πιο αποτελεσματική αντιπολίτευση.

Από εκεί και πέρα πρώτη εμφανίζεται η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ με 13% και ακολουθούν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και ΠΑΣΟΚ με 11.4%, το Κ.Κ.Ε με 6.3% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 4.3%

Στην ερώτηση σχετικά με την καταλληλότητα για Πρωθυπουργός ο «Κανένας» εμφανίζεται στο 31.3%.

Από εκεί και πέρα πρώτος εμφανίζεται ο Κ. Μητσοτάκης με 28.1% και ακολουθούν η Ζωή Κωνσταντοπούλου με 7.9%, Νίκος Ανδρουλάκης με 7.8% , ο Κ. Βελόπουλος με 7.5% και ακολουθούν με χαμηλά ποσοστά οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.

Αυξομειώσεις για το «κόμμα Τσίπρα»

Στο ερώτημα αν θα ψήφιζαν ένα κόμμα Τσίπρα, σίγουρα απαντά το 8.6% , θα μπορούσα να το ψηφίσω το 17.5% και δεν θα μπορούσε να το ψηφίσει κανείς το 69.5%.

Σε σχέση με την έρευνα παρατηρείται μια αύξηση του σίγουρα θα ψηφίσω κατά 2.1% και μια μείωση του θα μπορούσα να ψηφίσω της τάξης του 7.8%.

Έτσι το άθροισμα σίγουρα και θα μπορούσα να ψηφίσω από 31.8% γίνεται 26.1% .

Σημειώνεται ιδιαίτερα, ότι η δυνητική ψήφος γενικά και μάλιστα πολύ περισσότερο για κόμμα που δεν έχει ιδρυθεί δεν έχει καμία σχέση με την πρόθεση ψήφου.

Αν διερευνήσουμε στα κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς βλέπουμε ότι σίγουρα ναι απαντά το 34.7% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις Ευρωεκλογές, το 6.3% του ΠΑΣΟΚ, το 1.8% του Κ.Κ.Ε.

Ταυτόχρονα δηλώνει επιπλέον ότι θα μπορούσε να το ψηφίσει το 44.6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 42.3% των ψηφοφόρων της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, το 18.2% του Κ.ΚΕ , το 15.8% του ΠΑΣΟΚ.

Μεγαλύτερο πρόβλημα σταθερά η ακρίβεια

Στα προβλήματα που ιεραρχούν ως πιο σημαντικά οι πολίτες μακράν πρώτη βρίσκεται η ακρίβεια με 55.5%.

Ακολουθούν η Οικονομία/ Ανάπτυξη με 25.6% , η απονομή Δικαιοσύνης / Κράτους Δικαίου και η Διαφθορά που αυξάνουν τα ποσοστά τους στο 16.1% και 15.9% αντίστοιχα, η κατάσταση στο ΕΣΥ με 14.6% σε πτωτική πορεία, τα Εθνικά θέματα/ Ελληνοτουρκικά με 10.6%, το κόστος ενέργειας με 10.5%, η κατάσταση στην Παιδεία με 9.6% κ.λ.π

https://www.dimokratia.gr/politiki/605032/dimoskopisi-70-katapsifizei-tin-kyvernisi-mitsotaki-monopsifia-noymera-gia-to-komma-tsipra/

Σχης ε.α. Αναστάσιος Φαραντάτος μέλος της Ε.Α. Α. Σ: - Ο απόηχος της συγκέντρωσης , με τα δικά μου μάτια!

 

Διαβάζοντας για την προχθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας και βλέποντας και φωτογραφίες, διαπίστωσα, όπως άλλωστε και κάθε καλόπιστος, ότι κόμματα, κυρίως αριστερής προέλευσης, εκμεταλλεύτηκαν πολιτικά τη συγκέντρωση.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, κόμματα που παραδοσιακά είναι κατά των ΕΔ και ειδικά κατά του ΣΞ, εμφανίστηκαν ως... υποστηρικτές των στρατιωτικών!! 

Πού ήταν όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι τον Απρίλιο του 2023, όταν η ΕΑΑΣ, συγκεντρώθηκε έξω από το ΥΠΕΘΑ, διαμαρτυρόμενη για την άδικη και μεροληπτική, εις βάρος του ΜΤΣ, κατανομή των κρατήσεων των αμυντικών δαπανών; 

Πού ήταν όλοι αυτοί, του περασμένου Σαββάτου, όταν διαδηλώναμε για την αυθαίρετη μείωση του ΒΟΕΑ των τέκνων μας, για τις παράνομες κρατήσεις του ν. 4093/2012 στα μερίσματά μας και την μεροληπτική κατάργηση του 2% υπέρ ΕΛΟΑΣ επί εικοσαετία; 

Τότε βέβαια οι συνάδελφοι της ΠΑ και ΠΝ, δεν είχαν την ίδια ευαισθησία, αφού από τα εξοπλιστικά εξασφάλιζαν τα ΜΤ τους πακτωλό εσόδων, το 2% υπέρ των δικών τους ΕΛΟΑ ουδέποτε το στερήθηκαν και τα ΒΟΕΑ των δικών τους παιδιών ήταν υπερδιπλάσια από των δικών μας! Και μας κουνούσαν και το δάκτυλο, ως να φταίγαμε εμείς της ΕΑΑΣ, που έχουμε μια μόνον ψήφο στο ΔΣ/ΜΤΣ, για τη διαχρονική αφαίμαξη του ΜΤΣ!

Ιδιαίτερη απέχθεια μου προκάλεσε η παρουσία στελεχών με στολή, δηλαδή εκείνων, που εργαλειοποίησαν την τιμημένη στολή μας σε μια εκδήλωση με γενικόλογα εργασιακά αιτήματα. Μήπως είχαν υποβάλει προηγουμένως έγγραφες αναφορές προς τους διοικητές τους, με τα αιτήματά τους και δεν έλαβαν κάποια απάντηση;

Αυτοί οι ίδιοι άραγε φόρεσαν ποτέ τη στολή τους για να πάνε μια Κυριακή στην Εκκλησία; Θα φορούσαν ποτέ τη στολή τους για να τιμήσουν τους νεκρούς μας στο Βίτσι και αλλού; Κατέβηκαν σε διαμαρτυρία για τη μείωση της θητείας; Για την υποστολή της Σημαίας από τα Ίμια; Μήπως για την κατάργηση του γένους, ως προϋπόθεσης συμμετοχής στις εξετάσεις των ΑΣΕΙ και ΑΣΣΥ;

Όμως με ευκολία είναι έτοιμοι να την περιφέρουν σε πορείες, για να πάρουν τα εύσημα από λαϊκιστές πολιτικάντηδες ή για να μπει η φωτογραφία τους σε κάποιο αριστερό website ή για να πουν στους φίλους τους: «ήμουν και εγώ εκεί».

Δυστυχώς σε αυτό το κλίμα, οι οργανώσεις των αποστράτων μονίμων υπαξιωματικών/αξιωματικών εκ της ΣΜΥ, αναζητώντας στήριξη κατά του νομοσχεδίου περί ιδρύσεως «Σώματος Υπαξιωματικών», συμπορεύθηκαν με ναύτες και αεροπόρους, οι οποίοι μέχρι πριν από λίγο καιρό μας αντιμετώπιζαν ως «παιδιά ενός κατώτερου θεού». Τώρα που τα έσοδα από τα εξοπλιστικά μοιράζονται-ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΙΑ 44%-33%-23%-στα τρία ΜΤ, θυμήθηκαν πόσο αγαπούν τους μονίμους υπαξιωματικούς, που όταν ήταν εν ενεργεία, δεν τους επέτρεπαν ούτε ένα ποτήρι νερό να πάρουν από τη λέσχη τους; Ή μήπως όχι;

Κάποτε όταν ήμουν Εύελπις, Βασιλόφρων απόστρατος αξιωματικός, οικογενειακός μας φίλος, μου είχε πει: «Τάσο, όταν μας έστειλαν από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, σχεδόν αμέσως στις επιχειρήσεις, στον συμμοριτοπόλεμο, είχα στον λόχο μου έναν λεβέντη αρχιλοχία, που αν δεν τον είχα κοντά μου, θα είχα σκοτωθεί δέκα φορές. Αυτός πολεμούσε πολλά χρόνια κατά των κομμουνιστοσυμμοριτών, είχε πολεμήσει και ως λοχίας στα βουνά της Βορείου Ηπείρου μας και με μύησε στα μυστικά του ανταρτοπολέμου». 

Αυτό ήταν το δέσιμο και η αγάπη μεταξύ μονίμων υπαξιωματικών και αξιωματικών στον Στρατό Ξηράς. Και αυτό ήταν και το δέσιμό μας στα στρατόπεδα, στις ασκήσεις, στις επανδρώσεις τοποθεσίας, στις κρίσεις του 87 και του 96.

Όποιος προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο είναι ή άσχετος ή κακόβουλος.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναγκάζει τον Πρωθυπουργό να κάνει "κωλοτούμπα" για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη!!

 

Κυριάκος Μητσοτάκης: Κύριε Πρόεδρε, σήμερα η συνάντησή μας συμπίπτει με μία ιστορική ημέρα. Σε λίγο θα αναχωρήσω για την Αίγυπτο για να συμμετάσχω στην υπογραφή μιας πολύ σημαντικής συμφωνίας, που ελπίζουμε όλοι ότι θα μπορέσει να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο για μία οριστική ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Νομίζω ότι όλοι μας, με πολύ μεγάλη συγκίνηση, βλέπουμε τις σκηνές της απελευθέρωσης των ομήρων. Δύο χρόνια μετά τη φρικιαστική εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ, το κεφάλαιο αυτό τουλάχιστον φαίνεται να κλείνει, αλλά, ταυτόχρονα, νομίζω ότι για πρώτη φορά ανοίγει ο δρόμος για να μπορέσουμε να πετύχουμε κάτι πολύ μεγαλύτερο.

Και βέβαια, νομίζω ότι αξίζει να συγχαρούμε τον Πρόεδρο Trump για την επιμονή του στο να προσεγγίσει αυτή την εξαιρετικά δυσεπίλυτη εξίσωση του Μεσανατολικού, του Παλαιστινιακού προβλήματος, μέσα από μία διαφορετική οπτική γωνία.

Εγώ χαίρομαι γιατί η Ελλάδα, κ. Πρόεδρε, θα εκπροσωπείται σήμερα στην Αίγυπτο, μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες η οποία κλήθηκε να παρευρεθεί στην υπογραφή αυτής της σημαντικής συμφωνίας. Και πιστεύω ότι έχουμε να παίξουμε και ακόμα έναν πολύ ουσιαστικό ρόλο, ως μία χώρα η οποία συνομιλεί με όλους τους σημαντικούς παίκτες στη Μέση Ανατολή, η οποία έχει αξιοπιστία, η οποία είναι ένας πυλώνας σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο, να θέσουμε κι εμείς τις δικές μας υπηρεσίες στη διάθεση αυτών οι οποίοι θα συντονίσουν τα επόμενα βήματα αυτής της εξαιρετικά σύνθετης ειρηνευτικής προσπάθειας.

Εκφράζω και πάλι την ελπίδα μου αυτό που γίνεται σήμερα να είναι η αρχή, ουσιαστικά, μιας προσπάθειας η οποία επιτέλους θα οδηγήσει στον τερματισμό αυτής της τόσο επώδυνης σύγκρουσης, η οποία φυσικά δεν μπορεί παρά να καταλήξει -θα επαναλάβω εδώ και την πάγια θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης- σε μία πολιτική λύση δύο κρατών, τα οποία θα συνυπάρχουν ειρηνικά, χωρίς το ένα να απειλεί το άλλο. Είναι η μόνη λύση η οποία μπορεί να δώσει βιώσιμο ορίζοντα ειρηνικής συνύπαρξης στους λαούς της περιοχής.

Επιτρέψτε μου, κ. Πρόεδρε, να αναφερθώ και εν τάχει σε ένα ακόμα θέμα το οποίο προέκυψε στον δημόσιο διάλογο μετά από μια χθεσινή ανάρτηση την οποία έκανα, στα πλαίσια του εβδομαδιαίου απολογισμού της κυβερνητικής δράσης. Ξέρετε, εκπλήσσομαι μερικές φορές γιατί στην Ελλάδα δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε ορισμένα απολύτως προφανή και αυτονόητα.

Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη έχει ένα πολύ μεγάλο συμβολικό βάρος. Είναι ουσιαστικά ένα κενοτάφιο στο οποίο τιμούμε τη μνήμη όλων όσοι έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Και νομίζω ότι όλοι πρέπει να συμφωνούμε ότι χρήζει μιας διαφορετικής, μιας ξεχωριστής προστασίας.

Νομίζω ότι αυτός ακριβώς ήταν και ο σκοπός της πρότασης την οποία έκανα, η οποία σύντομα θα έρθει και προς ψήφιση στη Βουλή, να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τον καθαρισμό, την ανάδειξη, τη φροντίδα, τη συντήρηση αυτού του πολύ σημαντικού μνημείου, το οποίο είναι ταυτισμένο με την ίδια την ιστορία του έθνους μας. Προφανώς και η διαφύλαξη της τάξης παραμένει αποκλειστική αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Όλα αυτά θα ξεκαθαριστούν και με τη διάταξη η οποία θα έρθει στη Βουλή. Και θέλω να πιστεύω ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία έσπευσαν πάλι να επενδύσουν σε μία, θα έλεγα, εκτός τόπου και χρόνου «επαναστατική γυμναστική», θα αντιληφθούν τη σημασία τουλάχιστον να μπορούμε να ομονοούμε στα απολύτως προφανή: να αναδείξουμε και να προστατεύσουμε αυτό το μνημείο και κυρίως να διαφυλάξουμε τον πραγματικό του χαρακτήρα.

Διότι, ξέρετε, και άλλες χώρες έχουν τέτοια μνημεία, το Άρλινγκτον, στρατιωτικό νεκροταφείο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι χώρες -όπως η Γαλλία, όπου προστατεύουν την Αψίδα του Θριάμβου- δεν μπορούν να βρουν έναν τρόπο ώστε να προστατεύσουν ταυτόχρονα το δικαίωμα της συνάθροισης, το οποίο είναι απολύτως κατοχυρωμένο, με τη φυσική, θα έλεγα, αναγκαιότητα να αντιμετωπίζουμε διαφορετικά κάποια ιδιαίτερα σημαντικά μνημεία με μεγάλο ιστορικό βάρος.

Κωνσταντίνος Τασούλας: Κύριε Πρόεδρε, πράγματι η συνάντηση που θα έχετε σε λίγη ώρα, αργά το μεσημέρι στην Αίγυπτο, με άλλους ηγέτες από όλο τον κόσμο, είναι ιστορικής σημασίας γιατί φαίνεται ότι με τη συνθήκη ειρήνευσης που θα υπογραφεί στην Αίγυπτο, παρουσία του Αμερικανού Προέδρου, που είναι και ο πρωτομάστορας όλων αυτών των εξελίξεων και νομίζω, όπως πολύ σωστά είπατε, του αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτή τη δραστική πρωτοβουλία, θα επιχειρηθεί, εφόσον όλα τελικά πάνε καλά και ευχόμαστε να πάνε όλα καλά, είμαστε στην πρώτη φάση ακόμη, θα επιχειρηθεί, λοιπόν, να έρθει μία ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η οποία δεν αφορά την περίοδο από την αποτρόπαιη επίθεση της Χαμάς πριν δύο χρόνια στο Κιμπούτς του Ισραήλ, αλλά ουσιαστικά από τον πρώτο Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948. Στην ουσία μία κρίση, μία ταλαιπωρία, μία επανάληψη συγκρούσεων και απίστευτου μίσους που κρατάει πάνω από 77 χρόνια, φαίνεται ότι πάει να επιλυθεί με όρους διάρκειας και ειρηνικής συνύπαρξης.

Και υπ’ αυτή την έννοια, σας ζηλεύω, υπό μίαν έννοια, γιατί θα είστε παρών σε ιστορικές εξελίξεις, οι οποίες μπορούν και να επισφραγίσουν την ελπίδα που υπάρχει. Και εδώ, επιτρέψτε μου, να επαναλάβω τα λόγια του απεσταλμένου του Προέδρου Τραμπ στην περιοχή, που είπε πρόσφατα ότι στόχος μας είναι να μετατρέψουμε τον κοινό πόνο σε κοινή ελπίδα. Και αυτό που θα βιώσει η ανθρωπότητα με την υπογραφή της συμφωνίας στην Αίγυπτο θα είναι το φέγγισμα της κοινής ελπίδας που ελπίζουμε ότι και στα επόμενα βήματα, γιατί δεν είμαστε στο τέλος, είμαστε στην εντελώς αρχή, θα ευδοκιμήσει.

Την Ελλάδα αυτονοήτως την ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή πέραν του ότι είναι στην ευρύτερη περιοχή μας. Πάντα υπήρξαμε συνομιλητές και των δύο πλευρών, ασχέτως αν είμαστε στρατηγικός εταίρος και σύμμαχος του Ισραήλ, ποτέ δεν κόψαμε επαφή με το Παλαιστινιακό μέρος. Συμμετείχαμε σε ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα, φιλοξενήσαμε παιδιά τραυματισμένα, άρρωστα σε ελληνικά νοσοκομεία. Κρατήσαμε, νομίζω, μια στάση, η οποία έδειξε πως η Ελλάδα παίζει ένα ρόλο στην περιοχή και ελπίζω, εφόσον εξελιχθούν όλα ομαλά, η Ελλάδα να παίξει και ένα ρόλο στην ευκταία ανοικοδόμηση της Γάζας.

Ως προς το θέμα που θίξατε για το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, ήθελα να πω πως σκεφτόμουν μετά από την αντιπαράθεση που υπήρξε, πως ο ιδεώδης τρόπος να χειριστούμε αυτό το θέμα -γιατί ανοίξατε ένα διάλογο και νομίζω αξίζει τον κόπο να δώσετε λίγο χρόνο, αυτός το διάλογος να ωριμάσει- ο ιδεώδης τρόπος να εξετάσουμε το θέμα πώς θέλουμε να είναι το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, είναι να το αποστειρώσουμε από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. 

Δεν είναι εύκολο να το αποστειρώσουμε στο μυαλό μας το θέμα από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα, αλλά θα άξιζε να το κάνουμε, βλέποντας πώς είναι τα αντίστοιχα μνημεία σε όλες τις χώρες του κόσμου, ανεξαιρέτως, σε όλες τις χώρες του κόσμου ασχέτως πολιτικού καθεστώτος και να σκεφτούμε ότι, αυτό το μνημείο συμβολίζει, τους αγώνες του έθνους, τους απελευθερωτικούς και τους αμυντικούς, τις πιο φονικές μάχες. Οι πιο φονικές μάχες του έθνους μας και οι πιο ένδοξες είναι γραμμένες πάνω στον πωρόλιθο, στον τοίχο πίσω από το κενοτάφιο – γιατί θυμίζω πρόκειται για κενοτάφιο, δεν πρόκειται για απλό έργο τέχνης – και να αντιληφθούμε ότι εκπροσωπεί τον Άγνωστο Στρατιώτη, μακριά από την επικαιρότητα, γιατί πάντα θα υπάρχει μια επικαιρότητα, η οποία θα επηρεάζει τη σκέψη μας, ώστε να καταλήξουμε ευκολότερα στο πώς θέλουμε να είναι ο προορισμός του.

Παλιότερα, κύριε Πρόεδρε, θυμάστε, έχουν καεί από βόμβες μολότοφ οι σκοπιές και μάλιστα φτάσαμε σε σημείο, μιας και η Προεδρική Φρουρά είναι αρμόδια εκεί για τη συνεχή παρουσία της, η οποία και ελκύει τα βλέμματα χιλιάδων Αθηναίων και χιλιάδων τουριστών, φτάσαμε στο σημείο τώρα να έχουμε παραγγείλει από ένα ειδικό εργοστάσιο του στρατού, να μας φτιάξει σκοπιές από ειδικό αντιπυρικό ξύλο. Νομίζω πως αυτό θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί, εάν υπήρχαν όροι οι οποίοι ξεχώριζαν την αποστολή του μνημείου από την αποστολή ενός χώρου ο οποίος είναι προορισμένος για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

Θέσατε ένα θέμα επίμαχο πάντως, απόδειξη είναι η ένταση που υπάρχει. Ήθελα να σας παρακαλέσω να δώσετε χρόνο στο διάλογο και κυρίως να γίνει μια προσπάθεια αυτός ο διάλογος να γίνει όσο γίνεται μακρύτερα από την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα. Όσο πιο αντικειμενικά το βλέπουμε, τόσο πιο ξεκάθαρο θα είναι το πώς όλοι μας θέλουμε να είναι αυτό το μνημείο.

Μακεδονικός Αγώνας, Παύλος Μελάς και ΚΚΕ

 

Συμπληρώνονται, αυτές τις μέρες, 121 χρόνια από την έναρξη του ενόπλου Μακεδονικού Αγώνα, εναντίον των Τούρκων και των Βουλγάρων. Ένα κορυφαίο γεγονός, που προηγήθηκε των νικηφόρων αγώνων του Ελληνικού Στρατού στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913.

• Γράφει ο Υπτγός ε.α. Χρήστος Μπολώσης

Η γέννηση του «Μακεδονικού Ζητήματος» (πτυχή του ευρύτερου Ανατολικού Ζητήματος),  είχε ως αρχή την έκδοση τού σουλτανικού φιρμανίου της 28ης Φεβρουαρίου 1870, για την αναγνώριση της Βουλγαρικής Εξαρχίας, με ζώνη ευθύνης θα λέγαμε, την περιοχή μεταξύ Δουνάβεως και Αίμου. Η Βουλγαρική Εξαρχία,  δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά ένα εφεύρημα, που αφορούσε την ανεξαρτητοποίηση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ήταν δηλαδή, ένα βουλγαρικό Πατριαρχείο, ανεξάρτητο από το Οικουμενικό, με το οποίο οι Βούλγαροι, άρχισαν ένα όργιο προπαγάνδας και βίας εις βάρος των πατριαρχικών Ελλήνων της Μακεδονίας.

Η ενέργεια αυτή των βουλγάρων, υπήρξε και η αφορμή για την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα, ο οποίος εξελίχθηκε σε τρεις περιόδους:

1η Περίοδος 1870 με 1897. Προπαγανδιστική δράση.

Τον αγώνα αυτόν κατά τα αρχικά στάδια, το κυρίαρχο κράτος, δηλαδή η Οθωμανική Αυτοκρατορία, όχι μόνο δεν τον απέτρεψε αλλά εφαρμόζοντας την αρχή του «διαίρει και βασίλευε», σε πολλές περιπτώσεις ευνοούσε τους Βούλγαρους.

Το 1877 κηρύχθηκε ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, ο οποίος το 1878 καταλήγει στη «Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου»,  η οποία προέβλεπε τη δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας, δηλαδή την σημερινή Βουλγαρία, την ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων και όλη η κεντρική Μακεδονία μέχρι την Καβάλα, όπως φαίνεται στον χάρτη. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, πλην Ρωσίας, αντιδρούν και η συνθήκη δεν εφαρμόζεται ποτέ.

Το 1885,  η Βουλγαρία προσαρτά βιαίως στην Ανατολική Ρωμυλία, ενώ, ειρηνικά στην αρχή, βιαίως αργότερα, προσπαθεί να προσελκύσει τους κατοίκους της Μακεδονίας στη Βουλγαρική Εξαρχία, με απώτερο σκοπό τον εκβουλγαρισμό τους.

Οι Έλληνες αντιδρούν, με πρώτο τον Πατριάρχη Ιωακείμ τον Γ΄, ο οποίος τοποθετεί σε καίριες Μητροπόλεις της Μακεδονίας νεαρούς φλογερούς Ιεράρχες, όπως τον Γερμανό Καραβαγγέλη στην Καστοριά, το Χρυσόστομο στη Δράμα (ο μετέπειτα εθνομάρτυρας Σμύρνης) και  τον Γρηγόριο στη Στρώμνιτσα, οι οποίοι οργανώνουν και κατευθύνουν τον αγώνα.

2η Περίοδος 1897 με 1904. Τρομοκρατική δράση.

Την Άνοιξη του 1897, ένοπλες Βουλγαρικές ομάδες σπέρνουν τον τρόμο στη Μακεδονία, δολοφονώντας πάνω από 500 Έλληνες.  Η Ελλάδα αντιμετωπίζοντας ήδη τις οδυνηρές συνέπειες του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897, ήταν διστακτική στο να αναμειχθεί.

Την ημέρα του Προφήτη Ηλία, 20 Ιουλίου 1903, προφασιζόμενη τουρκική κακοδιοίκηση, οι Βούλγαροι εκδηλώνουν την εξέγερση του Ίλιντεν (Ίλι=Ηλίας, Ντεν=Ημέρα). Με πρόφαση αυτό, ακολούθησαν σκληρά αντίποινα του μουσουλμανικού πληθυσμού κατά των Χριστιανών και ιδίως των Ελλήνων.

3η Περίοδος 1904 με 1908. Ένοπλος Αγώνας.

Η έναρξη της τρίτης περιόδου, σηματοδοτείται με την έλευση στη Μακεδονία, τον Φεβρουάριο του 1904, του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού Παύλου Μελά, στελέχους της διαλυθείσας το 1900 «Εθνικής Εταιρείας».  Μαζί του ήταν και οι αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού Αλέξανδρος Κοντούλης Αναστάσιος Παπούλας και Γεώργιος Κολοκοτρώνης καθώς και οι οπλαρχηγοί Καπετάν Κώττας Παύλος Κύρου, Νικόλαος (Λάκης)  Πύρζας,  Ευθύμιος Καούδης,  Γιώργος Περάκης και άλλοι.

Ο Παύλος Μελάς, λάτρης της Μακεδονίας, ενεργούσε από κοινού με τον Μακεδόνα Στέφανο Δραγούμη (από το Βογατσικό Καστοριάς) και τον αδελφό της συζύγου του Ναταλίας, Ίωνα Δραγούμη και απετέλεσε την ψυχή του Μακεδονικού Αγώνα.

Γεννήθηκε το 1870 στη Μασσαλία και ήταν γιος του μεγαλεμπόρου Μιχαήλ Μελά. Αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891 και υπήρξε δραστήριο μέλος της «Εθνικής Εταιρείας».

Στις αρχές του 1904, με διαταγή της Ελληνικής κυβερνήσεως συγκροτήθηκε ομάδα τεσσάρων αξιωματικών (λοχαγός Αλέξανδρος Κοντούλης, λοχαγός Αναστάσιος Παπούλας, ανθυπολοχαγός Γεώργιος Κολοκοτρώνης και ανθυπολοχαγός Παύλος Μελάς), η οποία πήγε στην Μακεδονία για να οργανώσει την αντίσταση των καταπιεζομένων  από τους βουλγάρους κομιτατζήδες Μακεδόνων.

Ο Παύλος Μελάς έδρασε στην περιοχή των Κορεστίων Καστοριάς, στο όρος Βίτσι και επισκέφθηκε την Κοζάνη, την Στάτιστα (καμία σχέση με τη Σιάτιστα Κοζάνης) και το Μοναστήρι.

Στις 13 Οκτωβρίου του 1904, πήγε στο χωριό Στάτιστα για να αναπαυθούν οι άντρες του, προδόθηκε όμως στους Τούρκους από το βούλγαρο αρχικομιτατζή Μήτρο Βλάχο και στην συμπλοκή μαζί τους, τραυματίστηκε θανάσιμα.

Οι συμμαχητές του έκοψαν το κεφάλι του Παύλου Μελά, για να μην αναγνωρισθεί από τους Οθωμανούς και το έθαψαν εμπρός στην Ωραία Πύλη του ναού της Αγίας Παρασκευής του χωριού Πισοδέρι. Το σώμα του παραδόθηκε από τους οθωμανούς τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη και τάφηκε στο Βυζαντινό ναό των Ταξιαρχών της Καστοριάς.

Σήμερα αναπαύεται εκεί και η κεφαλή του, που μεταφέρθηκε το 1950. Στο ίδιο μέρος έχει ταφεί, κατά την επιθυμία της, και η σύζυγός του Ναταλία Μελά.

Το χωριό Στάτιστα, μετά την απελευθέρωση Μακεδονίας, μετονομάστηκε σε «Μελάς»,  προς τιμήν του μεγάλου αγωνιστού.

Ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς έγραψε:

Σε κλαίει λαός, πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι

στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλικάρι

Ανάλαφρος ο ύπνος σου του Απρίλη τα πουλιά

σαν του σπιτιού σου να τα ακούς λογάκια και φιλιά.

Και να σου φτάνουν τον Χειμώνα οι καταρράκτες

σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες

Το μοιρολόι αυτό ακούστηκε στην ταινία Παύλος Μελάς παραγωγής 1973 από τη Δήμητρα Γαλάνη, σε μουσική του Γιάννη Σπανού.

Για να δούμε τώρα και την άλλη όψη του νομίσματος. Μέχρι τώρα είδαμε τον αγώνα των Ελλήνων για την Μακεδονία μας. Απομένει να δούμε τον αγώνα κάποιων για την Μακεδονία των… άλλων:

Ο Μιχαήλ Κερανιτζίεφ, εξέχον στέλεχος των Σκοπίων απεκάλυψε στον κομμουνιστή συγγραφέα Αλέκο Παπαναγιώτου, υπεύθυνο τομέα ιστορίας του ΚΚΕ, ότι: «Μονάχα οι Έλληνες κομμουνιστές, μιλούσαν πάντα για Μακεδόνες και για Μακεδονία.  Αυτό υπεράσπιζαν, αυτή τη θέση και στα δικαστήρια και καταδικάζονταν. Εγώ, μέσα στο ΚΚΕ και από το ΚΚΕ από τους Έλληνες κομμουνιστές και όχι από τους Μακεδόνες, άρχισα να μαθαίνω και να νιώθω ότι είμαι Μακεδόνας. Αυτή είναι η αλήθεια» (Ευθυμίου Κωφού: «Μακεδονία και Θράκη 1941-1944»,  έκδοση Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου, 1998)

Ο… αντιστράτηγος (!) του ΕΛΑΣ  Κώστας Καραγιώργης, που δολοφονήθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη Διεύθυνση Κρατικής Ασφαλείας στο Βουκουρέστι, στο 2ο Συνέδριο της ΝΟΦ  (σλαβομακεδονική οργάνωση),  είπε τα εξής χαρακτηριστικά: «Πόσοι είναι οι τόποι που βασανίστηκαν, στέναξαν τόσο από ζυγούς σκλαβιάς, όσο ο μακεδονικός λαός. Τούρκοι μπέηδες, πιο παλιά οι Σέρβοι κομιτατζήδες και οι Έλληνες κομιτατζήδες – οπλαρχηγοί Παυλομελάδες και καπετάν Βαρδαίοι και Γαρέφηδες, που έσφιγγαν τη θηλιά στο λαιμό. Το Ίλιντεν του 1903 και ένα μεγάλο επαναστατικό ξεκίνημα…» (εφημερίδα του «Δημοκρατικού Στρατού». Από το περιοδικό «Προς τη Νίκη» της 28ης Μαρτίου 1949)

Άλλες δύο εκδηλώσεις φιλοπατρίας του «τιμημένου», οι οποίες ουδέποτε διαψεύστηκαν, ούτε  αποκηρύχθηκαν. Άξιο……

https://www.dimokratia.gr/apopseis/604675/makedonikos-agonas-paylos-melas-kai-kke-2/

Δεν ξεχνάμε να υποβάλλουμε στον ΕΦΚΑ, χωρίς δικηγόρο, την αγωγή/αίτηση - Οι 3+1 διεκδικήσεις - Υπόδειγμα της αγωγής/αίτησης

   

      Επειδή η κυβέρνηση συνεχίζει να μας εμπαίζει. Επειδή η κυβέρνηση είναι παντελώς αναξιόπιστη, σχετικά με τα πολλά και εκ προθέσεως λάθη, που έχει κάνει στον υπολογισμό των συντάξεων  και στην χορήγηση των δικαιούμενων αναδρομικών, εκτιμώ πως θα πρέπει να πάρουμε την όλη κατάσταση, στα "χέρια" μας και να προβούμε στις προβλεπόμενες ενέργειες 

      Αυτό που προτείνω που προτείνω ως πρώτη ενέργεια είναι  να υποβάλλουμε στον ΕΦΚΑ, χωρίς δικηγόρο, την αίτηση/αγωγή με την οποία διεκδικούμε    

     = Τον  Επανυπολογισμό της κύριας σύνταξης μου λόγω αύξησης των ποσοστών αναπλήρωσης από 1-10-2019 

     = Την απροσαρμογή της μηνιαίας σύνταξής από 1-10-2019 και εντεύθεν

     = Την Χορήγηση αναδρομικών ποσών λόγω αναπροσαρμογής της σύνταξής μας, εντόκως από 1-10-2019 μέχρι και σήμερα, άλλως μη φορολόγηση των αναδρομικών που δικαιούμαι 

     = Την Έκδοση τής σχετικής Διοικητικής Πράξης επανυπολογισμού της σύνταξή μας 

ΠΡΟΣ ΤΟΝ e-ΕΦΚΑ 

                                                Α Ι Τ Η Σ Η 

Του/της ...................................................................   

του .............................. 

Κάτοικος ..................................................................      

Συνταξιούχος του e-ΕΦΚΑ  

ΑΜΚΑ ............................., 

ΑΦΜ .................................,

 ΑΔΤ ............................., 

τηλ...................................., 

e-mail: ......................................... 

Θέμα: 

- Επανυπολογισμός τής κύριας σύνταξης μου λόγω αύξησης των ποσοστών αναπλήρωσης από 1-10-2019 

 - Αναπροσαρμογή της μηνιαίας σύνταξής μου αναδρομικά από 1-10-2019 

-  Χορήγηση αναδρομικών ποσών λόγω αναπροσαρμογής της σύνταξής μου, εντόκως από 1-10-2019 μέχρι και σήμερα, άλλως μη φορολόγηση των αναδρομικών που δικαιούμαι 

- Έκδοση εκ μέρους σας και κοινοποίηση σε εμένα τής σχετικής Διοικητικής Πράξης επανυπολογισμού της σύνταξής μου ---------------------------------------------- 

Αξιότιμοι κύριοι, 

Με την υπ’αριθ. Φ.80000/οικ.15982/596/7-12-2020 εγκύκλιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ορίστηκε η μέθοδος επανυπολογισμού όλων των συντάξεων από 1-10-2019 κι εφεξής, λόγω αύξησης των ποσοστών αναπλήρωσης στις συντάξεις που έχουν υπολογιστεί με περισσότερα από 30 έτη ασφάλισης (ή 9.000 ημέρες ασφάλισης), σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 29 του ν. 4670/2020 (στο πλαίσιο συμμόρφωσης της Διοίκησης προς το διατακτικό των υπ’αριθ. 1889-1891/2019 αποφάσεων ΟλΣτΕ). 

Αντίστοιχα εξεδόθη το με αριθ. 251710/14058/ 2021 Πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη, με το οποίο κρίθηκε ότι θα έπρεπε να εκδοθεί σχετική Διοικητική Πράξη επανυπολογισμού σύνταξης προκειμένου να μπορεί να ελεγχθεί με λεπτομέρεια ο επανυπολογισμός της σύνταξης που λαμβάνουν οι συνταξιούχοι κατά τις διατάξεις των ν. 4387/2016 και 4670/2020. 

Όμως εσείς, επικαλούμενοι μέχρι και σήμερα (ήδη 6 έτη από την έκδοση τού ως άνω νόμου) έλλειψη του απαραίτητου λογισμικού καθώς και άλλους λόγους, σιωπηρά αρνείστε να προχωρήσετε σε επανυπολογισμό της σύνταξής μου ενώ, αν έχετε ήδη προβεί σε αυτή την ενέργεια, εγώ αδυνατώ να το γνωρίζω αφού δεν μου έχετε ακόμη κοινοποιήσει τη σχετική Διοικητική Πράξη, σύμφωνα και με όσα σάς έχει συστήσει η Ανεξάρτητη Αρχή «Συνήγορος του Πολίτη». 

Ως εκ τούτου, όλως παρανόμως αρνείστε να μου γνωστοποιήσετε τα συνταξιοδοτικά/ ασφαλιστικά μου δεδομένα με αποτέλεσμα να καθίσταται αδύνατος ο από πλευράς μου έλεγχος των ποσών που μου καταβάλλονται, αλλά και η πλήρης άσκηση των νομίμων δικαιωμάτων μου και η δικαστική μου προστασία.

 Η παράλειψή σας αυτή, τεκμαιρόμενη ως άρνηση, δεν συνάδει σε δημόσιο οργανισμό που πρέπει να τηρεί τη νομιμότητα και τη διαφάνεια, να συμμορφώνεται με αμετάκλητες αποφάσεις Ανωτάτων Δικαστηρίων και να σέβεται τους πολίτες. 

Επιπρόσθετα, η αδικαιολόγητη και συγχρόνως παράνομη αυτή συμπεριφορά σας είναι αντίθετη: 

●  στις υπ’αριθ. 1889-1891/2019 αποφάσεις ΟλΣτΕ, 

●  στις διατάξεις του ν. 4670/2020, 

●  στη συνταγματική αρχή τής διάκρισης των εξουσιών (άρθρο 26 Συντ.), 

●  στη συνταγματική αρχή για δίκαιη δίκη (άρθρο 20.1 Συντ., άρθρο 6 της ΕΣΔΑ και ν. 4055/2012), 

●  στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ και 

●  στο άρθρο 12 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. 

Η παράνομη και καταχρηστική σας συμπεριφορά είναι επίσης αντίθετη στις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας (άρθρο 25 Συντ.), της ισότητας στα δημόσια βάρη (άρθρο 4.5 Συντ.) και της προστασίας της ανθρώπινης αξίας (άρθρο 2.1 Συντ.)

                               ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

 και με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματός μου 

                                             Ζ Η Τ Ω 

Να προχωρήσετε άμεσα σε επανυπολογισμό της σύνταξής μου σύμφωνα με τον ν. 4670/2020, όπως έχετε υποχρέωση, από 1/10/2019. 

Να μου γνωστοποιήσετε λεπτομερώς την εφαρμογή του επανυπολογισμού του ν. 4670/2020 στη σύνταξη που ήδη λαμβάνω, συγκοινοποιώντας μου και την αντίστοιχη Διοικητική Πράξη αναπροσαρμογής των ποσοστών αναπλήρωσης και τον αναλυτικό νέο τρόπο υπολογισμού τής σύνταξής μου από 1/10/2019 μέχρι σήμερα. 

Να εκδώσετε νέο εκκαθαριστικό της σύνταξής μου με όλα τα ποσά που δικαιούμαι από 01/10/2019 κι εφεξής προκειμένου να ασκήσω τα νόμιμα δικαιώματά μου. 

Να μου καταβάλλετε τα αναδρομικά ποσά λόγω αναπροσαρμογής της σύνταξής μου, εντόκως από 1-10-2019 μέχρι σήμερα, άλλως να μην υπόκεινται σε φορολόγηση. 

 ................................................2025 

                                         Ο/Η Αιτ................................................ 

Σημείωση Blogger: 

Διοικητική πράξη είναι ο αριθμός  που βρίσκεται στην πάνω και δεξιά πλευρά της αναπροσαρμογής σύνταξης

Το email αποστολής του ΕΦΚΑ για τους αποστράτους είναι: d.dapon.syntefdt@efka.gov.gr

Διεθνολόγος Δρ. Κωνσταντίνος Μπαλωμένος: - «Η Γεωπολιτική της Ρωσικής Επιρροής και η στοχοποίηση της Ελλάδας» - «Τι επιδιώκει με τον εκφοβισμό και την στρατηγική με την μορφή παγίδας»

 

*Δρ. Κωνσταντίνος Μπαλωμένος

 

Τα τελευταία γεγονότα στην Ευρώπη δείχνουν ότι η Ρωσία επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της όχι μόνο μέσω της προβολής στρατιωτικής ισχύος και της εργαλειοποίησης της ενέργειας, αλλά και μέσω της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και των υβριδικών απειλών,  οι οποίες λειτουργούν ως πολλαπλασιαστές της γεωπολιτικής της ισχύος.  

Η στρατηγική αυτή δεν αποτελεί μια αποσπασματική επιλογή, αλλά συνιστά πάγιο τρόπο δράσης (modus operandi) που ακολουθεί η Ρωσία για την προώθηση των εθνικών της επιδιώξεων.

Ειδικότερα, η Ρωσία εφαρμόζει υβριδικές επιχειρήσεις που στοχεύουν το γνωστικό (cognitive) πεδίο, δηλαδή την αντίληψη των ηγετών και στελεχών κρατικών ή μη κρατικών διεθνών δρώντων που θέλει να επηρεάσει.

Μέσω προπαγάνδας, ιδεολογικής πίεσης, παραπληροφόρησης και διαχείρισης αφηγημάτων, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις τρωτότητες των στόχων της, να απονομιμοποιήσει τις δημοκρατίες και τις αξίες τους, να αποσταθεροποιήσει κυβερνήσεις και κοινωνίες, να διχάσει πολίτες και ηγεσίες και τελικά, να επηρεάσει τη διαδικασία λήψης αποφάσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της στρατηγικής αυτής είναι η αξιοποίηση drones και άλλων μη επανδρωμένων συστημάτων σε υβριδικές ενέργειες εναντίον ευρωπαϊκών κρατών, με στόχο την παρακολούθηση, την υπονόμευση υποδομών και τη δημιουργία ψυχολογικής πίεσης, σε συνδυασμό με πληροφοριακές εκστρατείες.

Παράλληλα, η ίδια προσέγγιση αλλά με διαφορετικά μέσα, εφαρμόζεται και στη διαδικασία ειρήνευσης στην Ουκρανία. Η Μόσχα επιχειρεί να επηρεάσει το διεθνές αφήγημα, εμφανίζοντας τον εαυτό της ως «υπεύθυνο διαπραγματευτή» και τη Δύση ως τον κύριο υπεύθυνο της σύγκρουσης.

Επίσης, αξιοποιεί δίκτυα επιρροής και μηχανισμούς παραπληροφόρησης, ώστε να διαμορφώσει συνθήκες ευνοϊκές για τις δικές της θέσεις και να μεταθέσει σε άλλους τις ευθύνες για την παρατεταμένη αστάθεια.

Επιπλέον, η Ρωσία αξιοποιεί τη στρατηγική παραπλάνησης στο πλαίσιο ευρύτερων πληροφοριακών επιχειρήσεων, επιδιώκοντας να προβάλει την ισχύ της (αξιοποιώντας μια εικόνα ισχύος εν μέρει κατασκευασμένη) και να παρουσιάσει τον εαυτό της ως «νικήτρια δύναμη» ικανή να επιβάλλει τους όρους της στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη.

Μέσα από την προβολή μιας εικόνας «αναπόφευκτης νίκης», επιχειρεί αφενός να ενισχύσει την εσωτερική της συνοχή, αφετέρου να διαμορφώσει όρους διαπραγμάτευσης ευνοϊκούς για τις δικές της επιδιώξεις. Η στρατηγική αυτή λειτουργεί ως μια μορφή «παγίδας» για τη Δύση, καθώς στοχεύει στην καλλιέργεια αμφιβολιών, στη διάσπαση της ενότητας και σε πιθανές υποχωρήσεις που θα εξασφάλιζαν στη Μόσχα πολιτικά και γεωοικονομικά οφέλη που ενισχύουν τη στρατηγική της θέση σε διεθνές επίπεδο, ανεξάρτητα από την πραγματική εικόνα στο πεδίο των επιχειρήσεων.

Παράλληλα, η Ρωσία χρησιμοποιεί τον εκφοβισμό ως εργαλείο πίεσης στις διαπραγματεύσεις, εντάσσοντάς τον σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πληροφοριακών και ψυχολογικών επιχειρήσεων. Μέσω συνδυασμού επίδειξης στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος, απειλών, παραπληροφόρησης και δημιουργίας αίσθησης απρόβλεπτης δράσης, επιχειρεί να περιορίσει τις επιλογές των αντιπάλων και να επηρεάσει την αντίληψή τους, με στόχο να επιβάλλει τη βούλησή της και να εξασφαλίσει ευνοϊκούς όρους, ενισχύοντας τη στρατηγική της θέση και τα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά της οφέλη».

Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα ως χώρα με καίρια γεωστρατηγική θέση και μέλος του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., δεν θα μπορούσε να παραμείνει εκτός του πεδίου στόχευσης της ρωσικής στρατηγικής για άσκηση  επιρροής στην ευρύτερη περιοχή.

Συγκεκριμένα, η Ρωσία μέσω μιας συστηματικής και στοχευμένης εκστρατείας υβριδικού πολέμου που εκμεταλλεύεται τις τρωτότητες της Ελλάδας, διεξάγει πληροφοριακές και ψυχολογικές επιχειρήσεις που καλλιεργούν αντι-δυτικά αφηγήματα και ενισχύουν ακραίες ή περιθωριακές φωνές που υπονομεύουν τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.

Ενδεικτικά, η πρόσφατη επίθεση της Εκπροσώπου Τύπου του ρωσικού ΥΠΕΞ κας Ζαχάροβα, κατά της Ελλάδας, η οποία αξιοποιεί παλαιά και νέα προπαγανδιστικά αφηγήματα με στόχο την αποδόμηση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της στρατηγικής.

Συγκεκριμένα, κατηγόρησε την Ελλάδα ότι έχει παραβιάσει τις αρχές της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, επικαλούμενη πως η χούντα των Συνταγματαρχών «επενέβη στην Κύπρο ως προσπάθεια προσάρτησης από την Αθήνα» και ότι η Ελλάδα «μπλόκαρε διεθνείς πρωτοβουλίες συνεργασίας προς τη Δημοκρατία της Μακεδονίας» έως το 2018.

Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική πληροφοριακού πολέμου, που στοχεύει στην αναβίωση ιστορικών εντάσεων και στη δημιουργία ψευδών συνδέσεων με υπαρκτές κοινωνικές και εθνικές ευαισθησίες.

Μέσω αυτής της επίθεσης, η κα. Ζαχάροβα επιχειρεί να σπείρει αμφιβολίες για τη διεθνή θέση της Ελλάδας — μιας χώρας που διαχρονικά πορεύεται στο διεθνές περιβάλλον με γνώμονα τις αρχές του διεθνούς δικαίου, τον σεβασμό στην κυριαρχία των κρατών και την προσήλωση στις αξίες της ειρήνης και της συνεργασίας — και να αποσταθεροποιήσει τη χώρα, υπονομεύοντας τη συνοχή και την εθνική ενότητα του ελληνικού λαού.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, αξιοποιούνται ευαίσθητα εθνικά ζητήματα όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, το μεταναστευτικό, η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από τη Ρωσία ή ζητήματα Ορθοδοξίας, με στόχο την αποδυνάμωση του ευρωατλαντικού προσανατολισμού της Ελλάδας, τη δημιουργία εσωτερικών ρηγμάτων, την απονομιμοποίηση της πολιτικής ηγεσίας και τη διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών για τα ρωσικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής, δίκτυα «αναλυτών», «δημοσιογράφων» και «ινστιτούτων» αναπαράγουν αφηγήματα που παρουσιάζουν τη Ρωσία ως «φυσικό και αξιόπιστο σύμμαχο» λόγω θρησκευτικών και ιστορικών δεσμών, ενώ καλλιεργούν την ψευδαίσθηση, ότι η αποστασιοποίηση από τη Δύση θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.

Στην πραγματικότητα, αποτελούν όργανα μιας υβριδικής επιχείρησης που αποσκοπούν όχι μόνο στην υπονόμευση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αλλά και στη δημιουργία μιας κοινωνίας ευάλωτης σε ξένα αφηγήματα, έτοιμης να διχαστεί και να αμφισβητήσει τις θεμελιώδεις επιλογές ασφάλειας της χώρας.

Απτά παραδείγματα αυτής της στρατηγικής αποτελούν η επιθετική ρητορική του Προέδρου Πούτιν και υψηλόβαθμων Ρώσων αξιωματούχων κατά της Ελλάδας και του Έλληνα Πρωθυπουργού. Η ρητορική αυτή δεν μένει στο επίπεδο των δηλώσεων, αλλά βρίσκει άμεση αντανάκλαση στον ρωσικό Τύπο, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα επιθετικά άρθρα της Pravda, όπου η Ελλάδα παρουσιάζεται ως «χώρα μηδαμινής ισχύος», υπερχρεωμένη και με ηγεσία «εκτός πραγματικότητας».

Η στοχοποίηση του Έλληνα Πρωθυπουργού υπήρξε ιδιαίτερα έντονη με αφορμή την επίσκεψή του στην Οδησσό για τη σύνοδο κορυφής Ουκρανίας – Νοτιοανατολικής Ευρώπης το 2025, όπου η Ρωσίδα αναλύτρια Lyubov Stepushova τον χαρακτήρισε «μη λογικό» και την Ελλάδα «χρεωμένη μέχρι τα αυτιά», αμφισβητώντας ανοιχτά τη δυνατότητά της να συμμετάσχει σε έργα ανοικοδόμησης και διασύνδεσης στην περιοχή.

Παράλληλα, η ίδια αναλύτρια κατηγόρησε την Αθήνα για «μεγαλομανία» και «υπερβολικές φιλοδοξίες» που ξεπερνούν τις πραγματικές δυνατότητες της χώρας, προβάλλοντας ένα αφήγημα αδυναμίας και ανεπάρκειας, το οποίο εξυπηρετεί τη ρωσική στρατηγική απονομιμοποίησης της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η επίσημη απόφαση της ρωσικής κυβέρνησης να κατατάξει την Ελλάδα –μαζί με την Κύπρο– στον κατάλογο των χωρών με «καταστροφικές συμπεριφορές» που δήθεν αντιστρατεύονται τις «παραδοσιακές ρωσικές πνευματικές και ηθικές αξίες». Ο κατάλογος αυτός, συνιστά όχι μόνο ένα εργαλείο επικοινωνιακής πίεσης και ιδεολογικής στοχοποίησης, αλλά και μια έμπρακτη απόδειξη της αναγνώρισης της Ελλάδας από τη Μόσχα ως «εχθρικής χώρας», με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται για τη περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα.

Επιπλέον, η Μόσχα επιχειρεί να διαχωρίσει την ελληνική κοινωνία από την πολιτική της ηγεσία, προβάλλοντας συστηματικά το αφήγημα ότι «τιμωρεί» τις κυβερνήσεις, αλλά εξακολουθεί να «εκτιμά» τους λαούς.

Η στρατηγική αυτή, που συνοδεύει τον χαρακτηρισμό της Ελλάδας ως «εχθρικής χώρας», αποσκοπεί στη δημιουργία ενός τεχνητού ρήγματος μεταξύ κράτους και κοινωνίας, με στόχο την καλλιέργεια φιλορωσικών τάσεων και την αμφισβήτηση του ευρωατλαντικού προσανατολισμού της χώρας.

Μέσω επιλεκτικών αναφορών σε «παραδοσιακούς δεσμούς» και «κοινές αξίες της Ορθοδοξίας», η ρωσική προπαγάνδα επιχειρεί να εμφυσήσει την ιδέα ότι η Δύση είναι ξένη και εχθρική προς τα ελληνικά συμφέροντα, ενώ η Ρωσία αποτελεί τον «φυσικό σύμμαχο» της Ελλάδας.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για έναν μηχανισμό ψυχολογικής και πληροφοριακής επιρροής, ο οποίος αξιοποιεί τις κοινωνικές ευαισθησίες, τις οικονομικές ανισότητες και τα εθνικά ζητήματα, με σκοπό να αποδυναμώσει την εμπιστοσύνη των πολιτών στις θεσμικές επιλογές της χώρας και να καταστήσει την ελληνική κοινωνία πιο ευάλωτη στη ρωσική υβριδική στρατηγική.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της διαίρεσης κράτους–κοινωνίας, η Ρωσία ενισχύει τις προσπάθειές της με μια στρατηγική δαιμονοποίησης των αντιπάλων, στοχεύοντας συγκεκριμένα την ελληνική πολιτική ηγεσία.

Ειδικότερα, παρουσιάζοντας την Ελλάδα και τον Πρωθυπουργό της ως αδύναμους, ανίκανους ή υπερεκτιμημένους, μετατρέποντάς τους σε «εχθρούς» στα μάτια του διεθνούς και εγχώριου κοινού, επιδιώκει την απονομιμοποίηση της χώρας και της ηγεσίας της.

Μέσω αυτής της τακτικής, επιχειρεί να διχάσει, να καλλιεργήσει αμφιβολίες και να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στους θεσμούς, ενώ παράλληλα, προβάλλει τον εαυτό της ως «φυσικό σύμμαχο» με ηθική υπεροχή, εξυπηρετώντας τα γεωπολιτικά και στρατηγικά της συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.

Ως εκτούτου, στην ελληνική δημόσια σφαίρα, μερίδα του πολιτικού κόσμου, αλλά και αναλυτές και σχολιαστές, επιχειρούν να παρουσιάσουν τη Ρωσία ως «θύμα» της Δύσης και τον πόλεμο στην Ουκρανία ως αναπόφευκτη αντίδραση στη «νατοϊκή περικύκλωση».

Σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτού του αφηγήματος, η Ρωσία προστατεύει τα ιστορικά της εδάφη και τα ζωτικά συμφέροντά της, η εισβολή στην Ουκρανία δεν ήταν εισβολή αλλά «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», η Ουκρανία έχει ήδη ηττηθεί, η Ευρώπη είναι αδύναμη, και η Ελλάδα «αποδυναμώνει την εθνική της άμυνα» υποστηρίζοντας την Ουκρανία.

Παράλληλα, η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός παρουσιάζονται ως «κομπάρσοι», ενώ η χώρα θα έπρεπε, σύμφωνα με το αφήγημα, να ταχθεί ανοιχτά με τη Ρωσία και να περιορίσει τη συνεργασία της με τη Δύση.

Ωστόσο, τα παραπάνω επιχειρήματα στερούνται σοβαρότητας και δεν προάγουν τα εθνικά συμφέροντα.

Συγκεκριμένα, η εισβολή στην Ουκρανία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας ανεξάρτητου κράτους και του διεθνούς δικαίου, ενώ η επίκληση περί «γενοκτονίας» των ρωσόφωνων δεν τεκμηριώνεται από διεθνείς οργανισμούς.

Επίσης, η επίκληση στις «κοινές αξίες» και την «ορθοδοξία» αποτελεί προπαγανδιστικό μύθο και τυπικό εργαλείο ψυχολογικής επιρροής.

Στην πράξη, η Μόσχα δεν δίστασε να συμμαχήσει στρατηγικά με την Τουρκία του κ. Ερντογάν που απειλεί άμεσα την Ελλάδα.

Αν η Ρωσία ήταν «φυσικός σύμμαχος» της Ελλάδας, δεν θα είχε στηρίξει οικονομικά την Τουρκία για να μην χρεωκοπήσει, δεν θα την εξόπλιζε συνεχώς και δεν θα χρηματοδοτούσε την κατασκευή του πυρηνικού της εργοστασίου που αποτελεί θανάσιμη εθνική απειλή για την Ελλάδα. Τέλος, δεν θα ανεχόταν τη συνεχή τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ.

Όπως έχω τονίσει και σε προηγούμενο άρθρο μου, για την Ελλάδα, η στάση που ακολούθησε η ελληνική κυβέρνηση σε σχέση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί μονόδρομο και δεν έχει αποκλειστικά στόχο τη Ρωσία. Οποιαδήποτε χώρα και να ακολουθούσε την ίδια πρακτική, η Ελλάδα θα τηρούσε την ίδια στάση.

Ειδικότερα, η Ελλάδα στο διεθνές περιβάλλον κινείται βάσει αρχών και αξιών και σεβόμενη το διεθνές δίκαιο. Αυτή είναι η πυξίδα της ελληνικής διπλωματίας, από τη σύσταση του ελληνικού κράτους.    

Η Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία καταδίκασε αυτή την εισβολή, διότι ακυρώνει το διεθνές δίκαιο, υπονομεύει την ευρωπαϊκή ασφάλεια και θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα της Ευρώπης και ολόκληρη τη διεθνή τάξη.

Η Ελλάδα έχοντας μακρά εμπειρία από απειλές στα σύνορά της και βιώνοντας την επεκτατική και αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, καταδίκασε αμέσως τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας που αντιτίθενται στην εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία και την ανεξαρτησία ενός ανεξάρτητου κράτους και έχουν ως αποτέλεσμα την απώλεια της ζωής χιλιάδων αθώων ανθρώπων.

Η Ελλάδα, ανταποκρινόμενη στο αίτημα της Ουκρανίας, σε συνεννόηση με τους Συμμάχους της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, και επιδεικνύοντας έμπρακτη αλληλεγγύη προς τον ουκρανικό λαό, παρείχε  σημαντική ανθρωπιστική βοήθεια αποτελούμενη από ιατρικές προμήθειες, υλικά αλλά και στρατιωτικό εξοπλισμό μη επιχειρησιακά αναγκαίο για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την Ασφάλεια της Χώρας.

Αν και της ζητήθηκε, δεν έδωσε τανκς, δεν έδωσε αεροπλάνα F16, αλλά ούτε και αντιαεροπορικά συστήματα. Ο ελάχιστος στρατιωτικός εξοπλισμός που έδωσε είναι μη αναγκαίος και η απόσυρση και  καταστροφή του από τις ένοπλες δυνάμεις θα κόστιζε πολλά εκατομμύρια ευρώ.

Τέλος, θα πρέπει να γίνει κατανοητό από τους πάντες, ότι αν επιτύχει η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και νομιμοποιηθεί η βίαιη πρακτική της στη διεθνή κοινότητα, τότε θα μιλάμε για την εδραίωση της επιβολής του δικαίου του ισχυρού. Κάθε χώρα που θα θεωρεί ότι έχει τη δύναμη, θα εισβάλει σε μια άλλη χώρα για να την κατακτήσει και να επιβάλλει τους όρους της, καταλήγοντας σε μια διεθνή κοινότητα «Ζούγκλας».

Η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση, είναι πολύ πιθανό να δεχτεί επίθεση από την Τουρκία, η οποία είναι αναθεωρητική δύναμη, ενεργεί απειλητικά προς την Ελλάδα, επιθυμεί να αλλάξει το νομικό καθεστώς στο Αιγαίο και να επανασυστήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Αν η Ελλάδα είχε πάρει θέση υπέρ της εισβολής της Ρωσίας που είναι αντίθετη στους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και νομιμοποιήσει την αλλαγή συνόρων με βία, πως θα καταδικάσει μια πιθανή εισβολή της Τουρκίας στην Ελλάδα και θα ζητήσει στήριξη από τη Διεθνή Κοινότητα;   

Επίσης, μια τέτοια στάση θα εξέθετε την Ελλάδα διεθνώς, διότι όταν καταγγέλλεις την παράνομη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και υπερασπίζεσαι τη διεθνή νομιμότητα, δεν μπορείς ταυτόχρονα να στηρίζεις έναν άλλο εισβολέα.

Η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν ασκείται «α λα κάρτ», αλλά χαρακτηρίζεται από τη συνεπή στάση της υπέρ της διεθνούς νομιμότητας και κατά κάθε επιθετικής ενέργειας, ανεξαρτήτως ποιος τη διαπράττει.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στόχος της Ελλάδας είναι η δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη, με άμεση εκεχειρία, ισχυρές εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία, καθώς και ενεργό συμμετοχή στην ανοικοδόμησή της.

Και προς απάντηση όσων ενδεχομένως προβάλουν το επιχείρημα, ότι η Ελλάδα εφαρμόζει «δύο μέτρα και δύο σταθμά», στηρίζοντας το Ισραήλ ενώ καταδικάζει τη Ρωσία, οφείλω να τονίσω ότι η σύγκριση είναι ατυχής και αβάσιμη.

Η εισβολή στην Ουκρανία συνιστά κατάφωρη παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας ανεξάρτητου κράτους και ευθεία ανατροπή του διεθνούς δικαίου, ενώ στην περίπτωση του Ισραήλ πρόκειται για αντιτρομοκρατική εκστρατεία, η οποία αν και συνοδεύεται από ενέργειες που προκαλούν διεθνή ανησυχία, αποτελεί νομικά διαφορετική κατάσταση.

Η στάση της Ελλάδας απέναντι στο Ισραήλ αφορά κυρίως αμυντική συνεργασία και δεν αναιρεί την πάγια θέση της υπέρ της λύσης δύο κρατών και της προστασίας των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων. Συνεπώς, η στάση της Ελλάδας στο Ουκρανικό δεν είναι επιλεκτική, αλλά θεμελιώνεται σε αρχές που θα ίσχυαν έναντι οποιουδήποτε παραβίαζε τη διεθνή νομιμότητα.

Εν κατακλείδι, μπροστά σε αυτή την πολυσχιδή απειλή, η Ελλάδα οφείλει να μην παραμείνει παθητική και αδρανής, αλλά να ενισχύσει άμεσα την ανθεκτικότητά της σε κάθε επίπεδο απέναντι σε κάθε προσπάθεια εξωτερικής επιρροής.

Η απάντηση δεν μπορεί να περιορίζεται σε κυβερνητικές δηλώσεις ή διαψεύσεις, αλλά απαιτεί συνολική στρατηγική εθνικής ασφάλειας που συνδυάζει ενημέρωση της κοινής γνώμης, καλλιέργεια κριτικής σκέψης απέναντι στην παραπληροφόρηση και μηχανισμούς ταχείας αντίδρασης σε πληροφοριακές επιθέσεις.

Η θωράκιση της κοινωνίας, η ενίσχυση της στρατηγικής επικοινωνίας του κράτους και η στενή συνεργασία με τους ευρωατλαντικούς εταίρους αποτελούν κρίσιμους πυλώνες για την αποτροπή της ρωσικής επιρροής.

Η Ελλάδα οφείλει να προωθήσει μια ολιστική προσέγγιση, που συνδυάζει θεσμική εγρήγορση, ενημέρωση των πολιτών και συλλογική στρατηγική συνείδηση, ώστε να διασφαλίσει τον σταθερό προσανατολισμό της στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, να προστατεύσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να ενδυναμώσει την κοινωνική της συνοχή απέναντι σε κάθε προσπάθεια χειραγώγησης.

Συνεπώς, η ενίσχυση της ανθεκτικότητας απέναντι στην παραπληροφόρηση δεν είναι μόνο ζήτημα ασφάλειας, αλλά και ζήτημα θεσμικής και εθνικής ευθύνης.

 

 Δρ. Κωνσταντίνος Μπαλωμένος

Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος

Πρώην Γενικός Διευθυντής - Γενικής Διεύθυνσης

Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων (ΓΔΠΕΑΔΣ)

Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΠΕΘΑ)