Σήμερα σας μιλώ από το ίδιο βήμα για δέκατη φορά. Οι πολιτικές μου εμπειρίες είναι πλέον περισσότερες, όπως και το γκρίζο χρώμα στα μαλλιά μου.
Αυτό που δεν άλλαξε, όμως, είναι η αφοσίωση σε ό,τι θεωρώ πυρήνα και πεμπτουσία της πολιτικής: πώς θα βελτιώνουμε, δηλαδή, τη ζωή όλων των πολιτών, με μεγαλύτερο διαθέσιμο εισόδημα και καλύτερες δημόσιες υπηρεσίες, πώς θα κρατήσουμε την πατρίδα μας ασφαλή, εν μέσω πρωτοφανών γεωπολιτικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών, τεχνολογικών αλλαγών, πώς θα δώσουμε ελπίδα σε μία νέα γενιά που δυσκολεύεται σήμερα να πιστέψει ότι θα ζήσει μια ζωή καλύτερη από αυτή των γονιών της.
Και πώς θα τα πετύχουμε όλα αυτά; Μένοντας πιστοί σε αξίες που δεν πρέπει να θολώνουν με τον χρόνο. Να λέμε την αλήθεια. Να βάζουμε τους εαυτούς μας στη θέση εκείνων που είμαστε ταγμένοι να υπηρετούμε. Να αναγνωρίζουμε με θάρρος τα λάθη μας. Να μην θυσιάζουμε το μακροχρόνιο όφελος για την προσωρινή δημοφιλία και να προσπαθούμε συνέχεια για το καλύτερο, ακόμα κι όταν αισθανόμαστε ότι για κάθε μικρό βήμα προόδου χρειάζεται να καταβάλλουμε τεράστια ανάλωση δυνάμεων.
Αυτά τα δέκα χρόνια οικοδομήσαμε ισχυρές σχέσεις εμπιστοσύνης, γευτήκαμε νίκες, όμως βιώσαμε και κρίσεις. Είδαμε τον τόπο να προοδεύει, αλλά και να δοκιμάζεται. Απέναντι σε όλα αυτά, βάλαμε την Ελλάδα ψηλά, αποδεικνύοντας ότι νοιαζόμαστε για όλους τους Έλληνες.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα ότι η Ελλάδα έχει περάσει από την πτώχευση στην ανάπτυξη, από την ανεργία στην απασχόληση και στις νέες επενδύσεις και από το διεθνές περιθώριο στην αξιοπιστία και στην αναγνώριση.
Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, πως η χώρα των παλιών μνημονίων εμφανίζει τώρα από τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του εθνικού προϊόντος στην Ευρώπη, με την ανεργία από το 18% ήδη στο 8%, δημιουργώντας 500.000 νέες θέσεις εργασίας, το δημόσιο χρέος να έχει υποχωρήσει κατά 30 μονάδες, ενώ οι μισθοί αυξάνονται και οι φόροι μειώνονται, με τις επενδύσεις, τις εξαγωγές, τον τουρισμό να σημειώνουν ρεκόρ και το παραγωγικό μοντέλο μας να αλλάζει.