Είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι επιθέσεις που δέχεται η υπουργός τουρισμού, η Όλγα η Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα, επειδή έδωσε για την αγορά δύο χαλιών για τις ανάγκες του γραφείου της 17.980 ευρώ (ούτε καν 18.000) είναι εντελώς άδικες. Μπορεί τα χρήματα να μοιάζουν πολλά για δύο χαλιά συνολικού εμβαδού 23 τετραγωνικών μέτρων (781,7 ευρώ το τετραγωνικό) αλλά το κέρδος που σίγουρα θα έχει η Ελλάδα από αυτά είναι πολλαπλάσιο.
Όλγα Κεφαλογιάννη: Τα νέα χαλιά στο γραφείο της
Για αρχή να διευκρινίσω ότι, όπως γράφει και η απόφαση για την απ’ ευθείας ανάθεση, τα χαλιά προορίζονται να καλύψουν «τις ανάγκες του Γραφείου Υπουργού του Υπουργού Τουρισμού». Η υπουργός Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα δεν προμηθεύτηκε αυτά τα χαλιά επειδή τα ήθελε ούτε επειδή τα έκανε κέφι. Τα προμηθεύτηκε επειδή καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του υπουργείου στο οποίο προΐσταται. Της ήταν απολύτως απαραίτητα προκειμένου να επιτελέσει το σπουδαίο έργο το οποίο επιτελεί στο υπουργείο (όπως ακριβώς είχε ανάγκη τα λουλούδια συνολικής αξίας 6000 ευρώ στο υπουργείο Αγροτικής Υπανάπτυξης ο συναγωνιστής Αυγενάκης). Προφανώς τα χρήματα που έδωσε δεν είναι δικά της (δεν είναι δα κάνα κορόιδο) αλλά νομίζω πως όλοι μπορούμε να συνεισφέρουμε από λίγα cent προκειμένου η υπουργός να εργάζεται σε ένα περιβάλλον που της ταιριάζει. Στο κάτω κάτω μιλάμε για μια Όλγα Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα. Μια πολιτική προσωπικότητα η οποία δεν αξίζει τίποτα λιγότερο από το καλύτερο και το ακριβότερο. Τουλάχιστον αν δεν θέλουμε να είμαστε αχάριστοι απέναντι σε κάποια που έχει τόσα προσφέρει στον τόπο (δεν ξέρω ακριβώς τι αλλά είμαι σίγουρος ό,τι έχει προσφέρει πολλά αλλιώς δεν θα κοσμούσε με την παρουσία της τόσα υπουργικό συμβούλια).
Όμως όλα τα παραπάνω δεν έχουν καμία σημασία από τη στιγμή που τα χρήματα που «σπαταλήθηκαν» για την αγορά των δύο περσικών χαλιών από τη Δέσποινα τη Μοιραράκη δεν πετάχτηκαν στον αέρα. Όπως ίσως έχετε διαβάσει τα χαλιά αυτά δεν είναι της υπουργού. Είναι περιουσία του ελληνικού λαού. Είναι χαλιά τα οποία ανήκουν σε όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες και όλα τα έλληνα.. ελληνιδά… (συγγνώμη αλλά δεν ξέρω πως πάει στην νονμπαϊναρική). Πρόκειται για μια εθνική επένδυση αφού όλοι καταλαβαίνουμε την αξία που θα έχουν αποκτήσει αυτά τα χαλιά από τη στιγμή που θα τα έχουν πατήσει οι γόβες της Όλγας της Κεφαλογιάννη με το όνομα. Σκεφτείτε το ποσό που μπορεί να δοθεί σε έναν πλειστηριασμό για ένα μόνο τετραγωνικό μέτρο χαλιού που πάτησε η υπουργός τουρισμού. Αν μάλιστα η ίδια διαβεβαιώσει πως περπατούσε και ξυπόλητη πάνω στα χαλιά τότε το πόσο μπορεί να εκτοξευθεί.
Καταλαβαίνω πως η πρώτη σας αντίδραση κάθε φορά που πέφτετε πάνω σε μια τέτοια είδηση είναι να φωνάξετε «βρε τους θεομπαίχτες», καταλαβαίνω ότι σκέφτεστε πως το να ξοδεύει τόσο δημόσιο χρήμα ένας υπουργός για τα χαλιά του γραφείου του είναι ενδεικτικό της αντίληψης που έχει για τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι δεν καταλαβαίνετε την ανταποδοτική και επενδυτική διάσταση των εξόδων αυτών. Ξεστραβωθείτε λοιπόν και φωνάξτε: Χαίρε Όλγα Κεφαλογιάννη με τ’ όνομα και τα χαλια σου (χωρίς τόνο για να τον βάλετε όπου θέλετε). Οι φορολογούμενοι σε χαιρετούν και σε πληρώνουν. Και μπράβο τους.
ΥΓ – Σε ανακοίνωση του το υπουργείο μας ενημερώνει ότι «Η βελτίωση των χώρων υποδοχής κρίνεται αναγκαία για τη διασφάλιση της άριστης φιλοξενίας και εξυπηρέτησης των επισκεπτών, στο πλαίσιο δράσεων και εργασιών για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού, καθώς και για την ανάδειξη της θετικής εικόνας της χώρας μας σε διεθνές επίπεδο» και όλοι καταλαβαίνουμε ότι φιλοξενία και εξυπηρέτηση αν το χαλί δεν κάνει 781 ευρώ το τετραγωνικό δεν μπορείς να προσφέρεις.
