Του Κώστα Πρώιμου
Η κατάσταση στην Ελλάδα έχει φθάσει στο απροχώρητο. Λιγούρια, λέρες και γλίτσες διασώζονται γραπωμένοι πάνω σε τεράστιους πολιτικούς φελλούς. Με την κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία να έχει αποδεχτεί την ήττα της, από μερικά κωλοπαιδάκια του «Κολλεγίου». Το πάνσοφο και μη ευρισκόμενο στη διδακτέα ύλη των σχολείων ρητό: «Οι μούτσοι που γ… γίναν καπεταναίοι» έχει τεθεί εν ισχύ περισσότερο από ποτέ τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια. Τα αποτελέσματα της ανωτέρω λαϊκής παραδοχής τα λουζόμαστε όλοι μας σε καθημερινή βάση, ακόμη και στους νυχτερινούς μας εφιάλτες.
Ένα τσούρμο ανίκανων, με ισχυρά συμπλέγματα κατωτερότητας και ανωτερότητας και ως επί το πλείστον «φτιαχτά» πολιτικά διαπιστευτήρια γαντζωμένοι σε κυβερνητικές καρέκλες αλλά και σε θέσεις κλειδιά του ευρύτερου φάσματος της αντιπολίτευσης μας βιάζουν ηθικά, κοινωνικά και οικονομικά. Δυστυχώς έχουν καταφέρει αναλογικά περισσότερο από ποτέ να συρρικνώσουν αν όχι να εξαλείψουν τις πανανθρώπινες και τις εθνικές αξίες μας, έχουν δηλητηριάσει απόλυτα την ποιότητα της καθημερινότητάς μας και τελικά μας έχουν πιάσει όλους αιχμαλώτους!
Η τρομακτική επικυριαρχία απαίδευτων και βλακών σε όλους τους τομείς, τις εκφάνσεις της νεοελληνικής κοινωνίας και τα πολιτειακά πόστα ήδη παρουσιάζει «απτά» αποτελέσματα.
Η ανεξέλεγκτη και άκρως καταστροφική δράση τους κατά του κοινωνικού ιστού, σε συνδυασμό με τον ηττημένο οικονομικά και ψυχολογικά λαό εκτυλίσσουν εφιαλτικό σενάριο που απαντάται μόνο σε ταινία τρόμου και δη μεγάλου μήκους.
Είναι δυνατόν; Το 2024 ο μέσος Έλληνας πολίτης να μη μπορεί να κοιμηθεί το βράδυ σκεπτόμενος εμμονικά και δικαίως τους προκλητικούς λογαριασμούς ενέργειας; Είναι πολιτικά ορθό για τους αγρίως φορολογούμενους Έλληνες στην πλειοψηφία τους να πεθαίνουν στον δρόμο; Αν το κακό τους βρει κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου; Πώς μπορούμε να τηρούμε σιωπή αμνών όταν έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο να μετράμε τις μπουκιές των παιδιών μας; Ποιος θεός έχει επιτρέψει στην κακή τη μοίρα να βασανίζει εσαεί το χιλιοδοκιμασμένο ποίμνιό του; Σε ποια ευνομούμενη πολιτεία τυχάρπαστοι νανογιλεκοπωλητές, σεσημασμένοι μαφιόζοι, διακεκριμένοι καταχραστές και προδότες θα παντρεύονταν με τις ευλογίες μας νευραλγικά υπουργεία, θα διαχειρίζονταν κατά το δοκούν το δημόσιο χρήμα και θα έκαναν το άσπρο μαύρο επιτιθέμενοι φραστικά στους ανυπεράσπιστους πολίτες σουλατσάροντας με free pass στα τηλεοπτικά πλατό των φεουδαρχών;
Είναι ιστορική παραδοχή πως ο λαός ουδέποτε εξέφρασε αυθορμήτως και μη παρακινούμενος την οργή του σε βαθμό που να δρομολογηθούν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, ώστε ένα αδυσώπητο καθεστώς να έρθει τούμπα εν μια νυκτί. Τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μακροχρόνια προετοιμασία για την εκκίνηση της Ελληνικής Επαναστάσεως. Όμως ακόμη και τότε, δυστυχώς οι καιροσκόποι και οι διεθνείς αρχινταβατζήδες της εποχής εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρον τις φοβερές εξελίξεις, παρεμβαίνοντας καίρια στα πιο κρίσιμα σημεία του Αγώνα, συνήθως κατά των συμφερόντων των επαναστατημένων.
Το όνειρο για μια χώρα στημένη και οργανωμένη στα υψηλά και ρηξικέλευθα ελβετικά πρότυπα, όπως την είχε οραματιστεί ο Καποδίστριας και οι συν αυτώ τερματίστηκε αίφνης σε ένα σοκάκι του Ναυπλίου από τα μοιραία βόλια εκείνων που γνώριζαν καλά, ότι σε μια σοβαρή πολιτεία χώρο θα είχαν μόνο μέσα σε ένα υγρό κελί, για ευνόητους λόγους. Γι’ αυτό και έπραξαν αναλόγως. Αλήθεια, η περίπτωσή τους σας θυμίζει κάτι;
Η επική ελληνική επανάσταση και το αίμα της έφεραν τελικά αλλοδαπούς αντιβασιλείς στη χώρα, με τη σύμφωνη γνώμη των περισσοτέρων προστάτιδων δυνάμεων, ενώ με συνοπτικές διαδικασίες ατιμάστηκαν όσοι υπήρξαν γνήσιοι εθνικοί ήρωες στα πεδία των μαχών. «Για ξανακάντε το ραγιάδες αν τολμάτε», ήταν το αλλότριο μήνυμα της επιτηδευμένης διαπόμπευσης όσων επαναστατών πήραν τα άρματα… Τα παραδείγματα οπλαρχηγών που δολοφονήθηκαν, που φυλακίστηκαν, που έλαβαν ακόμη και άδειες για να επαιτούν ευτελισμένοι στα βαθιά τους γεράματα και αγρίως παραγκωνισμένοι είναι πολλά και γνωστά.
Αλήθεια, πότε πέρασε καλά ο ελληνικός λαός τα τελευταία διακόσια χρόνια; Πότε αισθάνθηκε πραγματικά υπερήφανος για το «είναι» του; Ίσως κάποιες στιγμές… Ανάπτυξη και ευημερία σε εθνικό επίπεδο σημαίνουν η ποσοτική απελευθέρωση σε ήθη και έθιμα που παρατηρείται στις ημέρες μας και συνάμα η απόκτηση τριών πολυτελών αυτοκινήτων και τεσσάρων μεζονετών; Η σπιτωμένη γκόμενα; Τα καλά πανεπιστήμια στα οποία ενδέχεται να σπουδάζουν τα παιδιά μας; Πόσο μας έχουν βοηθήσει στον νυχτερινό μας ύπνο όλα αυτά; Σε τι μας έχουν κάνει καλύτερους ως κοινωνία; Αν όλα λειτουργούν κατ’ ευχήν στην Ελλάδα σύμφωνα με τα εκάστοτε κυβερνητικά αφηγήματα, γιατί επικυριαρχεί ολόγυρα η παρακμή;
Στο κάτω κάτω της γραφής, τα υλιστικά προνόμια και ο έκλυτος βίος για τους κοτζαμπάσηδες, τους πρόκριτους και τους συνεργάτες της Πύλης υπήρχαν και επί τουρκοκρατίας. Πολλές «ελληνικές» οικογένειες περνούσαν «ζωή και κότα» ευρισκόμενες σε αγαστή συνεργασία με τον Σουλτάνο και τους επιτετραμμένους του, αλλά ο υπόλοιπος πληθυσμός (κοινώς ο λαουτζίκος) αν δε λιμοκτονούσε- εν πάση περιπτώσει δε ζούσε μια εύκολη ζωή. Εξάλλου, η ανθρωπογεωγραφία του τότε ελλαδικού χώρου ουδεμία σχέση έχει με τη σημερινή.
Ας κάνουμε ένα fast forward για να μην κουράζουμε. Ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί στη σύγχρονη Ελλάδα; Ποιοι περνάνε καλά; Μήπως οι επίγονοι των τότε; Με μερικές αναγκαστικές προσθήκες νέων τζακιών; Και το κυριότερο; Ποιοι είναι οι «μπροστινοί» που μας κυβερνάνε απαξιώνοντάς μας με τον χειρότερο τρόπο; Έχετε αποτολμήσει να ψάξετε το οικογενειακό τους βιογραφικό; Τι; Δε σας ενδιαφέρει; Αν η κορούλα σας ή ο γιόκας σας φέρουν γαμβρό ή νύφη στο σπίτι δεν τους ξεψαχνίζετε έστω και διακριτικά; Ειδικά όταν έχετε περιουσία; Τότε γιατί πριν μεταβείτε στις κάλπες δεν ψάχνετε το «ποιόν» αυτών στους οποίους θα παραχωρήσετε νομίμως το δικαίωμα να κάνουν κουμάντο στην οικογένειά σας και στην τσέπη σας τουλάχιστον για τέσσερα ολόκληρα χρόνια;
ΥΓ. Όσο για τα άρματα της Επανάστασης το γράψαμε. Ωστόσο υπενθυμίζουμε πως το μήνυμα είναι διαχρονικό και σαφές: Αν τολμάτε ραγιάδες ξανακάντε το!
https://www.antinews.gr/58514/politiki/an-tolmate-ragiades-xanakante-to/
