ΒΟΜΒΑ από το Ελεγκτικό Συνέδριο στην κυβέρνηση : - Συνεχίζεται να παρανομείτε - Έχετε "ρημάξει" οικονομικά 800.000 συνταξιούχους δημοσίου με την ΕΑΣ - Οι ΔΥΟ Λύσεις για την κυβέρνηση

 Μια προσφυγή που αποτελεί ουσιαστικά "πιλότο” για τον περιορισμό ή την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων συνέταξε (και ήδη κατέθεσε στο Ελεγκτικό Συνέδριο) ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου ε.τ, Νικ. Αγγελάρας. 

Η συγκεκριμένη προσφυγή, βασικά σημεία της οποίας δημοσιεύει το capital.gr, στρέφεται κατά της εισφοράς αλληλεγγύης απο 3 - 14% που πληρώνουν εδώ και 15 χρόνια οι 800.000 συνταξιούχοι του δημοσίου (δημόσιοι λειτουργοί και υπάλληλοι) με αποδοχές άνω των 1.400 ευρώ μικτά. 

Αποτελεί ουσιαστικά έναν "πιλότο” για τις διεκδικήσεις τόσο των συνταξιούχων του δημοσίου, όσο και ιδιωτικού τομέα (οι τελευταίοι με προσφυγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο).

15 χρόνια

Η δικαστική διαδρομή της εισφοράς αλληλεγγύης που επιβλήθηκε ως ένα από τα πρώτα μέτρα των μνημονίων το 2010, είναι πολυκύμαντη. Αφορά περίπου 800.000 συνταξιούχους με αποδοχές άνω των 1400 ευρώ μικτά, μεταξύ των οποίων δικαστές, δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιωτικοί. Το ποσό που καλούνται να καταβάλλουν κάθε μήνα οι συνταξιούχοι είναι σε πολλές περιπτώσεις υπέρογκο. Η εισφορά κρίθηκε αντισυνταγματική για όλους τους συνταξιούχους με δύο αποφάσεις της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου το διάστημα 2017-18 (244/17 και 32/18, πρόεδρος Νικ. Αγγελάρας), όμως η απόφαση αυτή δεν εφαρμόστηκε ποτέ από το δημόσιο.

Νέα απόφαση

Κι ενώ αυτή η απόφαση δεν εφαρμόστηκε, το 2021, η Ολομέλεια (1477/21 υπό την προεδρία του Ι.Σαρμά) ήρθε να ανατρέψει πάλι τα δεδομένα, αφού έκρινε πως η έκταση της αντισυνταγματικότητας που αποφάσισε η Ολομέλεια το 2017-18 εξαντλείται στις 31/12/2018, αφού άλλαξαν οι συνθήκες, παρότι πλέον η χώρα ήταν εκτός μνημονίων.

Το 2022 υποβλήθηκαν νέες προσφυγές από τους συνταξιούχους με αφορμή την κατάργηση της άλλης ειδικής (φορολογικής) εισφοράς αλληλεγγύης για τους εν ενεργεία υπαλλήλους και λειτουργούς. Οι συνταξιούχοι επικαλούνται αλλαγή συνθηκών για την κατάργηση ή περιορισμό της εισφοράς, αλλά πάνω από 3 χρόνια μετά δεν έχουν εκδικαστεί ακόμα!

Ο κ.Αγγελάρας

Στην προσφυγή (σχέδιο για 800.000 συνταξιούχους) ο κ. Αγγελάρας παραθέτει νομικά και ουσιαστικά επιχειρήματα για την κατάργηση ή τον περιορισμό της εισφοράς αλληλεγγύης συνταξιούχων. Ενδεικτικά:

"Η δεκαπενταετής, επομένως, διατήρηση της ΕΑΣ συνιστά οπωσδήποτε εκδήλωση αυθαιρεσίας απολύτως ασυμβίβαστης με τις αρχές που διέπουν το Κράτος Δικαίου, αφού μερικοί συνταξιούχοι (αυτοί των οποίων οι ακαθάριστες μηνιαίες αποδοχές υπερβαίνουν τα 1400 ευρώ) απομονώνονται και συνεχίζουν να φέρουν μόνο αυτοί (και όχι οι αντίστοιχοι του ενεργού ασφαλισμένου πληθυσμού, μισθωτοί ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, καθώς και ελεύθεροι επαγγελματίες), το εισοδηματικό βάρος της συγκρότησης αποθεματικού, το οποίο αποτελεί "...για τις μελλοντικές γενεές συνταξιούχων και όχι για την τρέχουσα, το εξασφαλιστικό μέσο κατά οποιασδήποτε δυσμενούς εξέλιξης των συνταξιοδοτικών δεδομένων" (βλ. Ελ. Συν. Ολομ. 1477/2021, σκέψη 76).

Και τούτο διότι βάρος, που έχει επιβληθεί για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας και αποβλέπει στην εξασφάλιση πλέον συνταξιοδοτικής παροχής, αποκλειστικώς, υπέρ των μελλοντικών γενεών συνταξιούχων, δεν διατηρείται, ως πρόσφορο μέσο αντιμετώπισης των αβέβαιων προοπτικών της συγκυρίας, επιβαρύνοντας, στο πλαίσιο της ίδιας οικονομικής συγκυρίας, την κατηγορία μόνο των συνταξιούχων και δη αυτών των οποίων οι ακαθάριστες συντάξιμες αποδοχές τους υπερβαίνουν τα 1400 ευρώ μηνιαίως, αλλά κατανέμεται μεταξύ όλων των κατηγοριών των πολιτών, που τελούν υπό τις αυτές ή ουσιωδώς παρόμοιες συνθήκες, όσον αφορά την οικονομική τους δραστηριότητα και την εντεύθεν κτήση εισοδήματος, δεδομένου, μάλιστα, ότι η βιωσιμότητα του δημόσιου φορέα κοινωνικής ασφάλισης και γενικότερα των δημόσιων οικονομικών, επαναλαμβάνω και επισημαίνω, είναι προς όφελος όλων. 

Συνεπώς, ο κοινωνικοασφαλιστικός αυτός πόρος (ΕΑΣ) το να εξακολουθεί να διατηρείται, για την διασφάλιση συνταξιοδοτικής παροχής αποκλειστικώς υπέρ των μελλοντικών συνταξιούχων και σε βάρος μόνο και πάλι της ίδιας συγκεκριμένης κατηγορίας πολιτών, αυτής των εκάστοτε συνταξιούχων, αποτελεί γι’ αυτήν βάρος καταδήλως δυσανάλογο.

Επίσης, διότι αντλεί ο ενεργός ασφαλισμένος πληθυσμός άμεσα ωφέλεια από τον κοινωνικοασφαλιστικό αυτόν πόρο, με την περιέλευσή του στο Α Κ Α Γ Ε, για διασφάλιση και καταβολή των μελλοντικών του συντάξεων, χωρίς μάλιστα ο ενεργός αυτός ασφαλισμένος πληθυσμός, με πολλαπλάσια, ως επί το πλείστον, εισοδήματα έναντι των συνταξιούχων, να επιβαρύνεται με τον πόρο αυτόν. 

Ενώ, αντιθέτως, οι συνταξιούχοι, χωρίς να επωφελούνται, εξακολουθούν μόνο αυτοί, αν και έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες έναντι πάντων περικοπές των συντάξεών τους (πρβλ και Ειδικό Δικαστήριο άρθρου 88 παρ.2 Συντάγματος 1 έως και 4/2018, σκέψεις 9,15 και 16), να συνεισφέρουν – να επιβαρύνονται με τον κοινωνικοασφαλιστικό αυτόν πόρο.

Περαιτέρω, διότι διατηρείται, παρά τη μεταβολή των συνθηκών με την έξοδο της χώρας από το καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας, και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, ούτε εκ του λόγου ότι αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που περιέχει δέσμη μέτρων για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών και για τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος, προϋπόθεση, η οποία δεν αποτελεί επαρκή όρο για τη συνταγματικότητά του σε βάρος μόνο μερικών συνταξιούχων, προδήλως πενέστερων έναντι των υπόχρεων της καταργηθείσας άλλης εισφοράς αλληλεγγύης (πρβλ. και ΣτΕ Ολομ. 1911/2022).

Τέλος, διότι διατηρείται και μάλιστα από το έτος 2011 αυξημένος από 40% έως και 50% περίπου σε βάρος μόνο μερικών συνταξιούχων, παρά το ότι το εισόδημά τους, κατά τα τελευταία έτη, δέχεται σημαντικές πιέσεις λόγω διαδοχικών και επάλληλων κρίσεων και παρά το ότι τα έσοδα από την παρακράτηση της ΕΑΣ μπορούν να αναπληρωθούν με άλλα διορθωτικά μέτρα (σύλληψη της φορολογητέας ύλης και αντιμετώπιση της διαφθοράς και της παραοικονομίας), καθώς και προσήκουσα εκ νέου ιεράρχηση και εκτίμηση των δημοσίων δαπανών και των δημοσίων σκοπών που εξυπηρετεί (βλ. το Γαλλικό σύστημα της Γενικευμένης Κοινωνικής Εισφοράς και της Εισφοράς για την Απόσβεση του Κοινωνικού Χρέους, στο πλαίσιο του οποίου σχετικός κοινωνικός πόρος – φορολογική επιβάρυνση "imposition de toute nature" έχει επιβληθεί στο σύνολο του ασφαλισμένου πληθυσμού της Γαλλίας, τόσο των ενεργών, όσο και των μη ενεργών, απόφαση. Γαλ. Συντ/κού Συμβουλίου Νο 90-285 της 28ης Δεκεμβρίου 1990).

-Η επιλεκτικά μονομερής δεκαπενταετής διατήρηση της ΕΑΣ σε βάρος μόνο της κατηγορίας των συνταξιούχων αποτελεί γι’ αυτήν υπέρμετρη θυσία, η οποία δεν τελεί, ως εκ του περιορισμού των υποκείμενων σ’ αυτήν, σε συνάρτηση με το σκοπό για τον οποίο διατηρείται, και, ως εκ τούτου, συνιστά άνιση μεταχείριση. Καθίσταται πλέον εμφανής η υπέρβαση των ορίων που θέτουν οι συνταγματικές αρχές της ισότητας ενώπιον του νόμου, της ισότητας στην κατανομή των δημόσιων βαρών και της αναλογικότητας, έκφανση της οποίας είναι και η αρχή της ανταποδοτικότητας (άρθρα 4 παρ.1 και 5, 25 παρ. 1 και 4 του Συντάγματος).

-Η ρύθμιση αυτή δεν εμφανίζει μόνο λεπτομερειακό πρόβλημα στα όρια των εισοδηματικών κλιμακίων. Το πρόβλημα αυτό είναι απλώς το σύμπτωμα της παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, που γίνεται πρόδηλα εμφανής και έντονα συνειδητή ακριβώς στα όρια των κλιμακίων αυτών, διότι, εκεί, ο συσχετισμός του αποτελέσματος καθιστά προφανή την αντισυνταγματικότητα αυτών (των ρυθμίσεων). Άλλωστε, αυτόματα, ως στοιχειώδης σκέψη επιβαλλόμενη από την αρχή της αναλογικότητας, ο φόρος εισοδήματος ρυθμίστηκε (άρθρο 9 ν.2238/1994) και ρυθμίζεται (άρθρο 15 ν. 4172/2013) κατά κλιμάκια με προοδευτικό φορολογικό συντελεστή, που εφαρμόζεται σε καθένα από αυτά. Επίσης, ο φόρος κληρονομιών, δωρεών και γονικών παροχών (άρθρο29 ν.2961/2001), ο φόρος ακίνητης περιουσίας (άρθρο 36 ν. 3842/2010) και ο ενιαίος φόρος ιδιοκτησίας ακινήτων ( άρθρα 4 και 5 ν. 4223/2013) ακολουθούν την ίδια μορφή κλιμάκωσης με το φόρο εισοδήματος.

Η θεμελιώδης δηλαδή φορολόγηση του εισοδήματος και της περιουσίας ακολουθούν την ίδια ακριβώς λογική των κλιμακίων, ως αυτονόητη συνέπεια εφαρμογής των αρχών της αναλογικότητας και ισότητας των πολιτών, αντίθετα με τη ρύθμιση των, στην προκειμένη περίπτωση, διατάξεων για την Ε.Α.Σ.

Δεν είναι, όμως, δυνατόν και οι δύο αυτές μορφές να είναι σωρευτικά συμβατές με τις ανωτέρω αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας. Η μεταξύ τους διάζευξη είναι αναγκαίως αποκλειστική. Η διάσπαση της αναλογικότητας και της ισότητας συνεπάγεται και την κατάλυσή τους, διότι η αποδοχή του ανωτέρω δυαδισμού είναι απλώς η αρχή της αναρχίας, αφού επιτρέπει την επινόηση, απεριορίστως, και κάθε άλλου περαιτέρω εισπρακτικού συστήματος.

- Η ισοπέδωση, στην οποία καταλήγει η ρύθμιση της ΕΑΣ, με τον ακραίο τρόπο που εμφανίζεται, πρωτίστως από την πλευρά της βίαιης ανόδου της κλίμακας ασύμμετρα προς την άνοδο του τελικού πραγματικού εισοδήματος από σύνταξη και δευτερευόντως από την πλευρά της επιβάρυνσης που εισάγει, όχι κατά κλιμάκια και με προοδευτικό, επί της διαφοράς, συντελεστή, αλλά επί του όλου (ακαθάριστου και όχι καθαρού) ποσού, σε συνδυασμό με τη μη επιβάρυνση μόνο των συντάξεων που δεν υπερβαίνουν τα 1.400 ευρώ και όχι όλων, δηλαδή με την απαλλαγή και αυτών που υπερβαίνουν τα 1400 ευρώ, είναι, προδήλως, μη συμβατή, με τα άρθρα 4 (παρ.1 και 5) και 25 (παρ. 1 και 4) του Συντάγματος, και, ως εκ τούτου, ανίσχυρη”.

Πρωθυπουργός από τη Λιβαδειά: - Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της οικονομικής μας πολιτικής!! - Οι μισθοί αυξάνονται πιο γρήγορα και από αυτό που κάποιοι να περίμεναν!!

 Καλημέρα σας, κύριε Περιφερειάρχα, κύριοι Δήμαρχοι, κύριε συνάδελφε στο Κοινοβούλιο, φίλες και φίλοι, Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,

  

Με πολύ μεγάλη χαρά βρίσκομαι για ακόμα μια φορά μαζί σας εδώ, στη Λιβαδειά, καθ’ οδόν για το Φόρουμ των Δελφών και προερχόμενος από μία πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη την οποία έκανα στη βιομηχανική περιοχή των Οινοφύτων και του Σχηματαρίου, όπου επισκέφτηκα μονάδες, επιχειρηματίες οι οποίοι επενδύουν στην παραγωγή, δημιουργούν θέσεις εργασίας, αυξάνουν τους μισθούς και με αυτόν τον τρόπο σηματοδοτούν και την επιτυχία της οικονομικής μας πολιτικής.

 

Είμαι, όμως, σήμερα εδώ απλά για να μοιραστώ μαζί σας κάποιες πολύ σύντομες σκέψεις. Και βέβαια, είμαι μαζί σας, όπως έκανα σταθερά αυτά τα έξι χρόνια που με εμπιστεύεστε, διότι επιλέγω να βρίσκομαι συχνά έξω από την Αθήνα και έξω από το γραφείο μου, όχι μόνο στην προεκλογική περίοδο, γιατί για εμένα αυτές οι επισκέψεις έχουν πολύ μεγάλη αξία.

 

Όχι μόνο γι’ αυτά τα οποία θέλω να σας πω, αλλά ίσως ακόμα περισσότερο γι’ αυτά τα οποία θα ακούσω: για τα δικαιολογημένα παράπονα τα οποία μπορεί να έχουν να κάνουν με τη στελέχωση του νοσοκομείου σας, για το γεγονός ότι σήμερα οι αγρότες εδώ στην Κωπαΐδα αντιμετωπίζουν ένα πραγματικό πρόβλημα άρδευσης, το οποίο συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τα προβλήματα της κλιματικής κρίσης -και δεσμεύομαι ότι, ειδικά για το θέμα αυτό, θα προκαλέσω μία ειδική σύσκεψη για να δούμε, μαζί με την ΕΥΔΑΠ, πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της άρδευσης στην Κωπαΐδα-, για να συζητήσω με τον Περιφερειάρχη και το Δήμαρχο τον τρόπο με τον οποίον οι ευρωπαϊκές πολιτικές έχουν, τελικά, ένα σημαντικό αποτύπωμα στη βελτίωση της δικής σας καθημερινότητας.

 

Θυμάστε ότι και πριν από τις εκλογές σάς είχα πει ότι αυτά τα οποία συμβαίνουν στην Ευρώπη δεν είναι απρόσωπα και αδιάφορα, τελικά επηρεάζουν με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τη δική σας τη ζωή. Διότι όταν καταφέραμε και εξασφαλίσαμε πριν από κάποια χρόνια περισσότερα χρήματα για την Περιφέρεια και για τον Περιφερειάρχη μας, τον Φάνη Σπανό, αυτό σημαίνει ότι τα χρήματα αυτά θα διοχετευθούν σε σημαντικά έργα για την πόλη σας, όπως το Πρότυπο Μουσικό Σχολείο, το οποίο περιμένω πράγματι να ολοκληρωθεί σύντομα και να μπορέσω να το εγκαινιάσω, η αναμόρφωση της πλατείας του Δημαρχείου.

 

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τελικά τα μεγάλα, αυτά τα οποία βλέπετε ότι γίνονται στην Ευρώπη, επηρεάζουν τη δική σας ζωή και τη δική σας καθημερινότητα.

 

Θυμάστε ότι την τελευταία φορά που βρέθηκα μαζί σας, πριν από τις εκλογές, σας είχα μιλήσει για το όραμά μου και το σχέδιό μου για την Ελλάδα της επόμενης τετραετίας. Και πρέπει να σας πω ότι, παρά τις αντιξοότητες, παρά τις δυσκολίες, παρά τη διεθνή αναταραχή -θα πω στη συνέχεια δυο λόγια γι’ αυτό το θέμα, γιατί μας απασχολεί και μας αφορά όλους- η κυβέρνηση προχωρά σταθερά στην υλοποίηση των δεσμεύσεων τις οποίες είχαμε αναλάβει απέναντί σας.

 

Θυμάστε ότι, πριν από τις εκλογές του 2023, σας είχα πει ότι η πρώτη μου προτεραιότητα είναι η βελτίωση του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, των μισθών, των συντάξεων, η μείωση της φορολογίας και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

 

Σήμερα που μιλάμε, 2025, έχουμε δημιουργήσει, σε σχέση με το 2019, 500.000 νέες θέσεις εργασίας. Και όταν επισκέφτηκα σήμερα μία παραγωγική μονάδα μεγάλη, στο Σχηματάρι, ρώτησα από περιέργεια τους επιχειρηματίες: «Δεν μου λέτε, με τους μισθούς τι γίνεται;», και ρώτησα και τους εργαζόμενους. Και η απάντηση που πήρα είναι ότι οι μισθοί αυξάνονται. Και αυξάνονται πιο γρήγορα και από αυτό το οποίο ενδεχομένως κάποιοι να περίμεναν.

 

Γιατί αυξάνονται οι μισθοί; Γιατί όσο μειώνεται η ανεργία, τόσο η διαπραγματευτική δύναμη του εργαζόμενου αυξάνεται και τόσο η επιχείρηση θα χρειαστεί να πληρώσει περισσότερα τον εργαζόμενο για να μπορέσει να τον κρατήσει, και να τον κρατήσει ικανοποιημένο.

 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της οικονομικής μας πολιτικής: ότι όταν βλέπετε στο εξωτερικό ότι η Ελλάδα παίρνει τα εύσημα, αναγνωρίζεται ως μια χώρα η οποία έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια και έχει βάλει σε τάξη τα δημόσια οικονομικά, να ξέρετε ότι αυτό δεν είναι κάτι απρόσωπο, που ενδιαφέρει μόνο τους οικονομολόγους ή τους θεωρητικούς που κάθονται στις Βρυξέλλες, έχει τελικά αποτύπωμα στη δική σας την καθημερινότητα. Διότι μόνο τα σταθερά θεμέλια των δημόσιων οικονομικών μπορούν να μας επιτρέψουν να αυξάνουμε τις συντάξεις, μπορούν να μας επιτρέπουν να μειώνουμε κι άλλο τους φόρους.

 

Και να ξέρετε, κρατήστε αυτό που θα σας πω, δεν μπορώ να σας πω σήμερα περισσότερα, αλλά τα καλύτερα είναι μπροστά μας. Τα επόμενα δύο χρόνια θα δείτε σημαντικές πρωτοβουλίες οι οποίες θα επιστρέψουν το μέρισμα της συλλογικής ανάπτυξης πίσω στους πολίτες.

 

Διότι δεν γίνεται να ευημερούν οι αριθμοί και οι πολίτες να αισθάνονται ότι τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Αυτά τα δύο πρέπει να συντονίζονται. Και αυτή είναι η πρώτη και βασική, αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα της δικής μας πολιτικής.

 

Ταυτόχρονα, όμως, βλέπετε ότι πρέπει να διαχειριστούμε συνεχώς και νέες διεθνείς κρίσεις. Είμαστε σήμερα στο κέντρο ενός πρωτοφανούς εμπορικού πολέμου. Μία πρωτοβουλία των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία ξεκίνησε από τον Αμερικανό Πρόεδρο, κινδυνεύει να ανατρέψει όλα αυτά τα οποία γνωρίζαμε για τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει το παγκόσμιο εμπόριο.

 

Και θα μου πείτε, «καλά, εσάς εδώ, στη Λιβαδειά, γιατί σας αφορά αυτό;». Μας αφορά όλους, φίλες και φίλοι, γιατί ένας παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος θα οδηγήσει τελικά σε πιο ακριβά προϊόντα, θα οδηγήσει τελικά σε λιγότερη ανάπτυξη και πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη.

 

Εγώ είμαι ικανοποιημένος -όσοι το παρακολουθήσατε, ίσως το είδατε- ότι χθες ο Πρόεδρος Trump ανακοίνωσε ότι για 90 ημέρες θα αναστείλει τους πρόσθετους δασμούς που έχει επιβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να μπορέσει να μας δώσει τη δυνατότητα να διαπραγματευτούμε μαζί του και να μπορέσουμε να πετύχουμε μια εμπορική συμφωνία η οποία θα είναι καλή για όλους. Και αυτό θα είναι μία θετική εξέλιξη.

 

Και θέλω να ξέρετε ότι σε όλες αυτές τις συζητήσεις που γίνονται σήμερα στην Ευρώπη, η Ελλάδα εξακολουθεί και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αφήσαμε πίσω τις εποχές που ήμασταν το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης. Σήμερα καθόμαστε με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια στο τραπέζι των ευρωπαίων ηγετών και μιλάμε όχι μόνο για το μέλλον της πατρίδας μας, μιλάμε για το μέλλον της Ευρώπης και για το πώς οι ευρωπαϊκές πολιτικές  μπορούν να μας κάνουν όλους πιο ισχυρούς και όλους πιο ασφαλείς.

 

Διότι σε ένα περιβάλλον μεγάλων γεωπολιτικών αναταράξεων, πρώτα και πάνω απ’ όλα αυτό το οποίο προέχει είναι η ασφάλεια, η ασφάλεια όλων μας. Πριν από λίγες μέρες βρεθήκαμε στη Βουλή και παρουσιάσαμε το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων για τα επόμενα 12 χρόνια, 25 δισεκατομμύρια ευρώ για να θωρακίσουμε την εθνική μας άμυνα.

 

Αλλά όχι μόνο για να θωρακίσουμε την εθνική άμυνα αγοράζοντας εισαγόμενα αεροπλάνα και πλοία τα οποία θα μας πουλήσουν κάποιοι άλλοι. Να θωρακίσουμε την εθνική άμυνα και να στηρίξουμε, ταυτόχρονα, και την εγχώρια βιομηχανία.

 

Και πάλι, όταν βρέθηκα σήμερα στο Σχηματάρι, μίλησα με εταιρείες οι οποίες έχουν τη δυνατότητα να παράγουν είτε εξαρτήματα είτε τελικά προϊόντα για την άμυνα. Θα δώσουμε αυτά τα λεφτά, αλλά θα εξασφαλίσουμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι θα επιστρέψει στην εγχώρια βιομηχανία για να δημιουργήσουμε και άλλες θέσεις εργασίας.

 

Δεν θέλω, φίλες και φίλοι, σήμερα να μακρηγορήσω πολύ και να μιλήσω για όλες τις πολιτικές μας. Θέλω να ξέρετε, όμως, μόνο ότι αυτή η κυβέρνηση, παρά τις δυσκολίες και πάρα την προσπάθεια η οποία γίνεται συχνά και από κάποια μέσα μαζικής ενημέρωσης να αλλάξουν την ατζέντα, είναι εστιασμένη στον πυρήνα των δικών σας προβλημάτων.

 

Είμαστε εδώ για να λύνουμε προβλήματα, είμαστε εδώ για να ακούμε, είμαστε εδώ για να σκύβουμε στα μικρά ζητήματα, διότι αυτό το οποίο για εμάς μπορεί να φαίνεται μικρό, για εσάς μπορεί να είναι πολύ μεγάλο, μπορεί να είναι πολύ σημαντικό, και τελικά για αυτή μας την αποτελεσματικότητα θα κριθούμε στο τέλος της τετραετίας.

 

Κρατήστε το «τέλος της τετραετίας», διότι κάποιοι θα πούνε τώρα: «κοιτάξτε να δείτε, ο Κυριάκος ξεκίνησε πάλι να πηγαίνει να κάνει ομιλίες, να κάνει περιοδείες». Θα τους θυμίσω ότι αυτό έκανα και κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας και θυμάστε ποιο ήταν το αποτέλεσμα: μας εμπιστεύτηκε τελικά και πάλι ο ελληνικός λαός, δύο φορές.

 

Αλλά ξέρουμε ότι αυτή την εμπιστοσύνη πρέπει να την ανταποδίδουμε κάθε μέρα, με σκληρή δουλειά. Σας διαβεβαιώνω ότι αυτό κάνουμε, για αυτό αγωνιζόμαστε.

 

Επιμένω ότι τα επόμενα δύο χρόνια θα δείτε πολλά από τα έργα τα οποία αυτή τη στιγμή ξεδιπλώνονται να παραδίδονται στους πολίτες. Και θα δείτε και τα αποτελέσματα της οικονομικής μας πολιτικής να έχουν τελικά αντανάκλαση στο δικό σας πορτοφόλι, στις δικές σας οικονομικές δυνατότητες.

 

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Είμαι σίγουρος ότι το στοίχημα αυτό θα το κερδίσουμε και θα προχωρήσουμε σταθερά μαζί σε αυτή τη νέα πορεία την οποία χαράσσουμε για την πατρίδα μας.

 

Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή δύναμη και καλή Ανάσταση.

Λατινοπούλου: - Αποκλειστικός υπεύθυνος για τα Τέμπη και το βούρκο που έχει δημιουργηθεί είναι ο πρωθυπουργός

 Λατινοπούλου Αφροδίτη

 

3 ώρ.  · 

• Αποκλειστικός υπεύθυνος για τα Τέμπη και το βούρκο που έχει δημιουργηθεί είναι ο πρωθυπουργός.-

• Η αντιπολίτευση εκτρέπει τη συζήτηση από τα σημαντικά παίζοντας το παιχνίδι του Μητσοτάκη.

• ⁠Ο Βελόπουλος ευχήθηκε θάνατο σε παιδιά. Δεν τον υπολογίζω πλέον ως άνθρωπο.

• ⁠Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όσους δεν επηρεάστηκαν από τα ψέματα που ειπώθηκαν για μένα και τη ΦΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗΣ. Όσοι επηρεάστηκαν, με τον καιρό είμαι σίγουρη πως θα καταλάβουν πως πράξαμε το σωστό για την Ελλάδα και θα μας δικαιώσουν.

Συναντάται" ποτέ η ανδρεία με την παρακμή; - Η Ελλάδα πρέπει κάποτε να συναντηθεί ξανά με τους αληθινούς Έλληνες.

"Συναντάται" ποτέ η ανδρεία με την παρακμή; Εάν το θέλει η ζωή, ναι, "συναντάται". Τόσες περίεργες στροφές ζούμε στους καιρούς μας, γιατί όχι άλλη μία; Αυτές τις μέρες ο Ελληνισμός θυμάται. Όσοι θυμούνται, τέλος πάντων! Οι μνήμες από την εισβολή των Γερμανών στην πατρίδα μας είναι ισχυρές. Ογδόντα χρόνια πέρασαν.

• Από τον Μανώλη Κοττάκη

Θυμάται τον πρώτο του νεκρό που έπεσε από τις σφαίρες των ναζί, τον ήρωα έφεδρο λοχία Δημήτρη Ίτσιο. Θυμάται τις μάχες στα οχυρά του Ρούπελ. Θυμάται τις σφαγές στην Κλεισούρα. Θυμάται την αντίσταση στον κατακτητή. Θυμάται τη βύθιση του «Ψαρά» και του «Υδρα» από βομβαρδισμούς στα νερά του Αργοσαρωνικού.

Θυμάται, επίσης, ο Ελληνισμός τον μάρτυρα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, ο οποίος απαγχονίστηκε από τους Τούρκους στις 10 Απριλίου 1821 στην Κωνσταντινούπολη. Τον Πατριάρχη ηγέτη, που απέρριπτε τις εκκλήσεις ξένων πρεσβειών να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη, για να γλιτώσει τον βέβαιο θάνατο με την εξής φράση:

«Μη με προτρέπετε εις φυγήν, μάχαιρα θα διέλθη τας ρύμας της Κωνσταντινουπόλεως και των λοιπών πόλεων των χριστιανικών επαρχιών. Υμείς επιθυμείτε εγώ μετημφιεσμένος να καταφύγω… Ουχί! Εγώ διά τούτω είμαι Πατριάρχης, όπως σώσω το έθνος μου… Ο θάνατός μου ίσως επιφέρει μεγαλυτέραν ωφέλειαν από τη ζωή μου… Ναι, ας μη γίνω χλεύασμα των ζώντων. Δεν θα ανεχτώ ώστε εις τας οδούς της Οδησσού, της Κέρκυρας και της Αγκώνος, διερχόμενον εν μέσω των αγύιων, να με δακτυλοδεικτούσι λέγοντες, Ιδού, έρχεται ο φονεύς Πατριάρχης».

Ιδού η ανδρεία, λοιπόν. Κρυμμένη σε ένα «ουχί». Ήρωες από διαφορετικές εποχές της Ελληνικής Ιστορίας, από την Επανάσταση και από τη γερμανική κατοχή, μας θυμίζουν αυτόν τον Απρίλιο τι συνέβη στο παρελθόν σε αυτό τον τόπο, για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι και να κάνουμε τις ανοησίες μας.

Μέσα σε αυτό το ιστορικό φόντο, η ανδρεία συναντά την παρακμή. Κανονικά το ερώτημα που θα έπρεπε να τίθεται, με βάση όλα όσα κατώτερα των περιστάσεων ζούμε από τις αρχές της χρονιάς, είναι «τι χρήση της ελευθερίας κάνουμε εμείς, η διάδοχη Ελλάς, προκειμένου να τιμήσουμε αυτούς που μας ετίμησαν, χωρίς να μας ξέρουν;».

Και ακόμη πιο μελαγχολικά: «Αν μας βλέπουν σήμερα από εκεί πάνω ο Κολοκοτρώνης, ο Καποδίστριας, ο Υψηλάντης, η Λέλα Καραγιάννη, ο Ιτσιος, ο Πατριάρχης, οι αξιωματικοί του “Υδρα” και του “Ψαρά”, οι κάτοικοι της Κλεισούρας, οι χιλιάδες επώνυμοι και ανώνυμοι που έδωσαν μάχη για την ελευθερία και τη συνέχεια του έθνους, μήπως θα κουνάνε το κεφάλι και θα λένε “κρίμα, δεν άξιζε τον κόπο να ματώσουμε γι’ αυτούς”;» Αλλά αυτά είναι τα αυτονόητα. Τα σκέπτεται πλέον ο καθείς. Το ζήτημα είναι άλλο.

Όχι τι σκέπτονται ενδεχομένως αυτοί από εκεί ψηλά. Αλλά πώς σκεπτόμαστε εμείς εδώ κάτω. Οι «διάδοχοι». Το όλον έθνος. Το έγκλημα του στραγγαλισμού της ελληνικής ταυτότητας και της κατάχρησης της ακριβής μας ελευθερίας διαπράττεται κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας και εμείς το παρακολουθούμε άπρακτοι, χωρίς αντίδραση. Καμία οργανωμένη Πολιτεία και καμία συνειδητοποιημένη κοινωνία δεν θα επέτρεπαν σε οιηματία υπουργό να χαράξει το όνομά του σε μαρμάρινη πλάκα πάνω στον Ιερό Βράχο, επειδή έφτιαξε έναν ανελκυστήρα.

Καμία οργανωμένη Πολιτεία και καμία συνειδητοποιημένη κοινωνία δεν θα επέτρεπαν σε έναν «αμούστακο» να παριστάνει ανεξέλεγκτα τον εκδότη και τον δημοσιογράφο. «Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τα προσόντα για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος» ορίζεται στο άρθρο 14, παράγραφος 8 του Συντάγματός μας – ανάθεμα και αν ψηφίστηκε ποτέ αυτός ο νόμος. Καμία οργανωμένη Πολιτεία και καμία συντεταγμένη κοινωνία δεν θα έμεναν απαθείς αν ιδιώτης εισέβαλλε με μπράβους σε γραφείο υπουργού και τον απειλούσε πως οι μέρες του στην κυβέρνηση είναι μετρημένες. Διότι το κανονικό είναι οι υπουργοί να διώχνουν με τις κλοτσιές όσους τολμούν να τους απειλούν σε γραφεία που έχουν πίσω τους ως φόντο την ελληνική σημαία.

Καμία οργανωμένη Πολιτεία και καμία συνειδητοποιημένη κοινωνία δεν θα έδειχναν τόσο αργά ανακλαστικά, έως ότου ζητήσουν τη δίωξη κάποιου για παιδεραστία, κάποιου ο οποίος ηγείτο ενός θεσμού πνευματικού, για να σώζει ψυχές (και όχι για να τις καταστρέφει), όπως το Εθνικό Θέατρο.

Για να καταφέρνουν να ενδημούν και να επιβιώνουν στη δημόσια σφαίρα τέτοια παραδείγματα δημοσίων ανδρών, πάει να πει ότι εμείς, η μεγάλη κοινωνία, αφήνουμε τρύπες που τους επιτρέπουν την εισβολή. Δεν φταίνε αυτοί αν στρογγυλοκάθονται σε καρέκλες ανάξιες για το μπόι τους. Εμείς φταίμε, που το ανεχόμαστε.

Στο σημείο που έχουμε φθάσει πρέπει να δούμε ξανά μερικά πράγματα από την αρχή. Να επιστρέψουμε στα βασικά, τα οποία μας έφεραν ίσαμε εδώ. Δεν γίνεται από πάνω μας να αιωρούνται οι ψυχές των ηρώων και στο έδαφος να επικρατούν οι ραδιουργίες των διεφθαρμένων.

Οι αρχές, οι αξίες, οι κανόνες πρέπει να ανακτήσουν το νόημά τους. Αυτό που είχαν πάντα. Το έχω ξαναγράψει από αυτήν εδώ τη θέση: Το έγκλημα έχει αποκτήσει υπεροχή στις μέρες μας. Υπεροχή έναντι του νόμου, υπεροχή έναντι των λειτουργών του, δικαστών και εισαγγελέων, υπεροχή έναντι των εκλεγμένων, υπεροχή έναντι των λειτουργών του Δημοσίου.

Η οριακή στιγμή που άγνωστοι τρίτοι εισέβαλαν στην οικία εισαγγελέα για να αποσπάσουν στοιχεία για την προσωπική του ζωή και να τον εκβιάσουν «πέρασε» χωρίς την αντίδραση της οργανωμένης Πολιτείας και της τρομαγμένης κοινωνίας. Πέρασε και η ευκαιρία χάθηκε. Η οριακή στιγμή που το Κοινοβούλιο νομοθέτησε με τον Ποινικό Κώδικα την αθώωση ενόχων πέρασε και αυτή.

Κανείς δεν μίλησε, η ευκαιρία χάθηκε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια από εδώ και πέρα να χάσουμε άλλες στιγμές. Η παρακμή βαθαίνει, η παρακμή… παρακμάζει κι άλλο και βυθίζει τη χώρα σε βυθούς, από τους οποίους θα δυσκολευτεί να επιστρέψει ξανά στην επιφάνεια. Είναι χρέος μας να πάψουμε να ανασηκώνουμε τους ώμους αδιάφορα. Έως εδώ.

Η Ελλάς πρέπει κάποτε να συναντηθεί ξανά με τους αληθινούς Έλληνες. Όχι με τα κακέκτυπά τους.

Συνέβη σαν Σήμερα: - Η δεύτερη πολιορκία και η Έξοδος του Μεσολογγίου - Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει - Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.

 Τρία χρόνια μετά την αποτυχημένη απόπειρα κατάληψης του Μεσολογγίου από τους Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη, ο Σουλτάνος επανήλθε με νέο σχέδιο. Ανέθεσε και πάλι στον νικητή της Μάχης του Πέτα, Κιουταχή, να καταλάβει την πόλη, συνδυάζοντας αυτή τη φορά την επιχείρηση με την εκστρατεία του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο. Με μια πανίσχυρη στρατιά 20.000 ανδρών, ο Κιουταχής ξεκίνησε από τα Τρίκαλα στα τέλη Φεβρουαρίου του 1825 και στις 15 Απριλίου 1825 έφθασε προ του Μεσολογγίου.

Αμέσως άρχισε την πολιορκία της πόλεως, η οποία μπορεί να χωρισθεί σε δύο περιόδους: α) 15 Απριλίου έως 12 Δεκεμβρίου 1825 και β) 25 Δεκεμβρίου 1825 έως τις 11 Απριλίου 1826. Χωρίς σημαντική βοήθεια από τους υπόλοιπους Έλληνες, λόγω του εμφυλίου πολέμου, και έχοντας να αντιμετωπίσουν υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις, οι 12.000 ψυχές του Μεσολογγίου αντιστάθηκαν καρτερικά επί ένα χρόνο. Την οργάνωση της άμυνας ανέλαβε τριμελής επιτροπή υπό τους Ιωάννη Παπαδιαμαντόπουλο, Δημήτριο Θέμελη και Γεώργιο Καναβό.

Το φρούριο της πόλεως μετά την πρώτη πολιορκία είχε βελτιωθεί, κατόπιν των προσπαθειών του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, του Βύρωνα και του μηχανικού Μιχαήλ Κοκκίνη. Η τάφρος έγινε βαθύτερη, ο μικρός περίβολος ενισχύθηκε με πύργους και πολύγωνα προτειχίσματα, πάνω στα οποία τοποθετήθηκαν 48 τηλεβόλα και 4 βομβοβόλα. Η νησίδα Βασιλάδι, μεταξύ της λιμνοθάλασσας και της θάλασσας, έγινε ένα είδος προκεχωρημένου οχυρού. Εκεί τοποθετήθηκαν 6 πυροβόλα και συγκεντρώθηκαν 2.000 γυναικόπαιδα για να μην επιβαρύνουν τη φρουρά της πόλης. Εντός του Μεσολογγίου υπήρχαν 10.000 άτομα, εκ των οποίων 4.000 άνδρες, άριστοι πολεμιστές από την Ήπειρο και την Αιτωλοακαρνανία και ακόμη 1.000 άνδρες, δυνάμενοι να φέρουν όπλα.

Κατά την πρώτη φάση της πολιορκίας (15 Απριλίου - 12 Δεκεμβρίου 1825) το Μεσολόγγι πολιορκήθηκε μόνο από τις δυνάμεις του Κιουταχή. Οι επιθέσεις τους συντρίβονταν εύκολα ή δύσκολα από τους υπερασπιστές της πόλης. Εξάλλου, ο από θαλάσσης αποκλεισμός δεν ήταν ισχυρός και επανειλημμένως διασπάσθηκε από τον στόλο του Μιαούλη, ο οποίος ενίσχυε με πολεμοφόδια και τρόφιμα τους πολιορκούμενους. Στις 24 Ιουλίου, 1000 ρουμελιώτες πολεμιστές υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ανάγκασαν τον Κιουταχή να αποσύρει τις δυνάμεις του στις υπώρειες του όρους Ζυγός, χαλαρώνοντας την πολιορκία του Μεσολογγίου. Αλλά και ο τουρκικός στόλος, παρενοχλούμενος από τον ελληνικό, αναγκάσθηκε να ζητήσει καταφύγιο στην αγγλοκρατούμενη Κεφαλληνία.

Η Έξοδος του Μεσολογγίου, πίνακας του Θ. Βρυζάκη

Στις 5 Αυγούστου ο Κίτσος Τζαβέλλας, επικεφαλής δυνάμεως Σουλιωτών πολεμιστών, εισήλθε στην πόλη, αναπτερώνοντας το ηθικό των πολιορκουμένων. Όμως, στις αρχές Νοεμβρίου, ο κοινός στόλος Τούρκων και Αιγυπτίων αποβίβασε 8.000 αιγύπτιους στρατιώτες κι ένα μήνα αργότερα κατέφθασε στην περιοχή ο Ιμπραήμ που είχε σχεδόν καταστείλει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Τούρκοι, Τουρκαλβανοί και Αιγύπτιοι αριθμούσαν 25.000 άνδρες, με σύγχρονο πυροβολικό, που διοικούσαν γάλλοι αξιωματικοί. Οι Έλληνες είχαν να αντιπαρατάξουν 4.000 μαχητές.

Στις 25 Δεκεμβρίου 1825 άρχισε η δεύτερη φάση της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Όπως και στην πρώτη πολιορκία, πάλι υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πασάδων. Ο αιγύπτιος Ιμπραήμ επεχείρησε με τις δικές του δυνάμεις να καταλάβει το Μεσολόγγι στις 16 Ιανουαρίου 1826. Απέτυχε, όμως, και αναγκάσθηκε να συμπράξει μετά του Κιουταχή. Οι δύο στρατοί κατέστησαν ασφυκτική την πολιορκία με ανηλεή κανονιοβολισμό του Μεσολογγίου και με την κατάληψη των στρατηγικής σημασίας νησίδων Βασιλάδι (25 Φεβρουαρίου) και Κλείσοβας (25 Μαρτίου). Μετά την πτώση των δύο νησίδων, η θέση των πολιορκουμένων κατέστη δεινή, μετά και την αποτυχία του Μιαούλη να διασπάσει τον ναυτικό αποκλεισμό.

Η κατάσταση πλέον μέσα στην πόλη είχε φθάσει σε οριακό σημείο. Τρόφιμα δεν υπήρχαν και οι πολιορκούμενοι (γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, γέροντες και μαχητές) σιτίζονταν με φύκια, δέρματα, ποντίκια και γάτες! Υπό τις συνθήκες αυτές, που καθιστούσαν αδύνατη την αποτελεσματική υπεράσπιση της πόλης, αποφασίστηκε σε συμβούλιο οπλαρχηγών και προκρίτων στις 6 Απριλίου η έξοδος και ορίστηκε γι' αυτή, η νύχτα του Σαββάτου του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων (9 προς 10 Απριλίου). Τα μεσάνυχτα, σύμφωνα με το σχέδιο, χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, υπό τους Δημήτριο Μακρή, Νότη Μπότσαρη και Κίτσο Τζαβέλα, με την ελπίδα να διασπάσουν τις εχθρικές γραμμές, επωφελούμενοι από τον αιφνιδιασμό των πολιορκητών. Νωρίτερα είχαν σκοτώσει τους τούρκους αιχμαλώτους, ενώ στην πόλη παρέμειναν τραυματίες και γέροι.

Όμως, το σχέδιο της εξόδου, είτε προδόθηκε, είτε δεν εφαρμόστηκε σωστά κι έτσι οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέσφαξαν με τα γιαταγάνια τούς μαχητές της ελευθερίας. Στο μεταξύ, μέσα στο Μεσολόγγι είχαν αρχίσει οι σφαγές από τους Τουρκοαιγύπτιους, που είχαν εισβάλει από άλλο σημείο της πόλης.

Η θυσία του Καψάλη, πίνακας του Θ. Βρυζάκη

Σε πολλά σημεία σημειώθηκαν δραματικές σκηνές: ο δημογέροντας Χρήστος Καψάλης, όταν κυκλώθηκε από τους εισβολείς στο σπίτι του, όπου είχαν συγκεντρωθεί τραυματίες, γέροντες και γυναικόπαιδα, έβαλε φωτιά στην πυριτιδαποθήκη, ενώ ο μητροπολίτης Ρωγών Ιωσήφ ανατίναξε τον Ανεμόμυλο, στην τελευταία πράξη αντίστασης, όταν κυκλώθηκε από τους εχθρούς. Το πρωί της 10ης Απριλίου, ανήμερα των Βαΐων, η οθωμανική ημισέληνος κυμάτιζε στα χαλάσματα του Μεσολογγίου.

Οι πληροφορίες για τις απώλειες των Ελλήνων κατά την πολιορκία και την έξοδο είναι αντιφατικές. Πιθανότερο φαίνεται ότι από τους 3.000 που πήραν μέρος στην έξοδο, οι 1.700 έπεσαν ηρωικά μαχόμενοι. Ανάμεσα στους νεκρούς, ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος, ο Μιχαήλ Κοκκίνης, ο Αθανάσιος Ραζηκότσικας, ο Νικόλαος Στορνάρης, ο γερμανός εκδότης της εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά» Ιάκωβος Μάγιερ και άλλοι γερμανοί φιλέλληνες. Γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν για να πουληθούν στη Μεθώνη και στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Οι απώλειες για τους τουρκοαιγύπτιους εισβολής ανήλθαν σε 5.000 άνδρες.

Η Επανάσταση μετά την πτώση του Μεσολογγίου είχε σχεδόν κατασταλεί. Η φλόγα της, όμως, παρέμεινε άσβεστη, καθώς η ήττα μετατράπηκε σε νίκη. Ένα νέο κύμα φιλελληνισμού αναδύθηκε μετά την αμαύρωση του Αγώνα, εξαιτίας του εμφύλιου σπαραγμού. Αυτό με τη σειρά του επηρέασε εμμέσως την ευρωπαϊκή διπλωματία για τα εθνικά δίκαια των Ελλήνων. Πολλά έργα, ζωγραφικά, λογοτεχνικά και άλλα, απαθανάτισαν τη θυσία των Μεσολογγιτών. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός έγραψε την ημιτελή ποιητική του σύνθεση «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι», με τους γνωστούς στίχους από το Σχεδίασμα Β':

E. de Lunsac

Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει
Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.
Τα μάτια η πείνα εμαύρισε' στα μάτια η μάνα μνέει'
Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:
«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σέχω γω στο χέρι;
Οπού συ μου γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει»

Αμέσως μετά την κατάληψη του Μεσολογγίου, ο Κιουταχής με τον στρατό του κατευθύνθηκε προς την Ανατολική Στερεά Ελλάδα, με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της Αττικής. Ο Ιμπραήμ επανήλθε στην Πελοπόννησο για να εξαλείψει και τις τελευταίες εστίες αντίστασης σε Μάνη και Αργολίδα.

Το Μεσολόγγι απελευθερώθηκε στις 11 Μαΐου 1829. Το 1937 αναγνωρίστηκε ως «Ιερά Πόλις» και η Κυριακή των Βαΐων ορίστηκε ως επέτειος της εξόδου

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/243?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2024-04-10&fbclid=IwY2xjawJk5PNleHRuA2FlbQIxMAABHlS-aJ5l5ONt1fiDFBjAQJDH10W4lonuy79NoCXcCKhS1am22dtwk4pw-kPf_aem_ZGm18kTOB4S78xgcsDl1cA

© SanSimera.gr

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ξεφτιλίζει τον Άρη Πορτοσάλτε - Ενεργεί εκ μέρους των εκπροσώπων της «τέταρτης εξουσίας», κάθε φορά που αποφάσεις της Δικαιοσύνης ενοχλούν την κυβέρνηση ή επιχειρηματικούς ομίλους

“Αναφορικά με τις δηλώσεις του παρουσιαστή Άρη Πορτοσάλτε, ο οποίος σχολιάζοντας απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που έκρινε νόμιμη την κήρυξη απεργίας της «Ένωσης Ελεγκτών Εναέριας Κυκλοφορίας Ελλάδας» και της «Ένωσης Ηλεκτρονικών Μηχανικών Ασφαλείας Εναέριας Κυκλοφορίας Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας» για τις 9 Απριλίου 2025, ανέφερε ότι  «η απόφαση θυμίζει την Αλβανία του Χότζα», οφείλουμε να επισημάνουμε τα εξής:

Ένα κράτος, μπορεί να ορίζεται ως Κράτος Δικαίου, μόνο όταν τα δικαιώματα υπάρχουν όχι ως απλές θεωρητικές κατασκευές, αλλά για να μπορούν να ασκούνται και να εκπληρώνουν τον κοινωνικό σκοπό για τον οποίο θεσπίστηκαν από το Σύνταγμα και τους νόμους. Ιδίως δε, το δικαίωμα της απεργίας, το οποίο, όπως κάθε δικαίωμα, ελέγχεται δικαστικά ως προς τα όρια εφαρμογής του, αποτελεί ένα από τα πιο συμπιεσμένα δικαιώματα της συνταγματικής έννομης τάξης, αφού λόγω του πολύ αυστηρού νομοθετικού πλαισίου που περιορίζει ήδη σημαντικά τη δικαστική κρίση, μόνο το 1/10 περίπου των απεργιών που προκηρύσσονται, κρίνονται ότι πληρούν τα κριτήρια του νόμου. 

Ως εκ τούτου, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στοιχείο απολυταρχισμού δεν μπορεί να είναι ο δικαστικός έλεγχος της άσκησης ενός δικαιώματος, όπως απαραδέκτως ισχυρίσθηκε ο ως άνω παρουσιαστής, αλλά οι στοχευμένες επιθέσεις κατά αποφάσεων της Δικαιοσύνης και η ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού εκ μέρους των εκπροσώπων της «τέταρτης εξουσίας», κάθε φορά που αποφάσεις της Δικαιοσύνης που κρίνουν νόμιμη μια απεργία, ενοχλούν κυβερνήσεις ή επιχειρηματικούς ομίλους. Η συνεχής δε αναφορά στο όνομα και το βαθμό της συναδέλφου, είναι ενδεικτική του ότι στόχος δεν ήταν απλώς η κριτική στη δικαστική απόφαση, αλλά η συστηματική καλλιέργεια φόβου στο δικαστικό Σώμα και ο αθέμιτος επηρεασμός της κρίσης των δικαστικών λειτουργών σε ανάλογες περιπτώσεις στο μέλλον.

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων θα αντιστέκεται σε τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις. Δηλώνουμε παρόντες στην προστασία κάθε κοινωνικού και ατομικού Συνταγματικού δικαιώματος. Δεν θα αφήσουμε να διαχυθεί και να κυριαρχήσει ως αντίληψη το δόγμα του εκφοβισμού και του κοινωνικού αυτοματισμού”.