Φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση για την εισβολή στην Ουκρανία; - Η απαγόρευση άσκησης της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας και η δήθεν περικύκλωση της Ρωσίας -

 Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναπαράγεται ένας συγκριτικός χάρτης. Από τη μια πλευρά παρουσιάζεται η Ευρώπη το 1988 και από την άλλη η Ευρώπη το 2022. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς τα ανατολικά στα χρόνια που μεσολάβησαν. Όσοι αναδημοσιεύουν τον χάρτη, το κάνουν για να υπογραμμίσουν ότι το ΝΑΤΟ έχει περικυκλώσει τη Ρωσία.

Οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης εξέλεξαν μέσα από ελεύθερες εκλογές κυβερνήσεις, οι οποίες προχώρησαν στην ένταξη των χωρών τους στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, μετά από αποφάσεις των κοινοβουλίων. 

Η ένταξη στο ΝΑΤΟ ήταν μια ενέργεια άσκησης της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας των χωρών αυτών.

Πριν από την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης ήταν ενταγμένες στο σύμφωνο της Βαρσοβίας, μια συμμαχία στην οποία ηγεμονικό ρόλο είχε η Σοβιετική Ένωση (Οι βαλτικές χώρες είχαν προσαρτηθεί με τη βία στην ΕΣΣΔ). Κανείς δεν είχε ρωτήσει τους πολίτες των χωρών αυτών αν ήθελαν την ένταξη στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όπως και κανείς δεν τους ρώτησε αν ήθελαν το κομμουνιστικό καθεστώς. Το αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης των πολιτών εμφανίζεται στους χάρτες σαν προβληματικό, ενώ η επιβολή της Σοβιετικής Ένωσης εμφανίζεται σαν κανονικότητα

Ο χάρτης αποτελεί επιχείρημα για δήθεν περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ. Όμως μια προσεκτική ματιά στον χάρτη αποδεικνύει ότι μόνο ένα πολύ μικρό μέρος  της αχανούς χώρας συνορεύει με χώρες του ΝΑΤΟ. Ακόμη και εάν η Ουκρανία έμπαινε στο ΝΑΤΟ, πάλι δεν θα υπήρχε καμία περικύκλωση.

Ο χάρτης είναι μέρος της προσπάθειας να εμφανιστεί ότι η Ρωσία έχει δικαιολογίες για την εισβολή. Στην ίδια προσπάθεια εντάσσεται και η συχνή αναφορά από αρκετούς που καταδικάζουν την εισβολή σε «μεγάλες ευθύνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Η Εφημερίδα Αυγή σημειώνει στην πρώτη σελίδα της παρουσιάζοντας τα κύρια σημεία της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα στη βουλή: «Η ευθύνη ανήκει στον Πούτιν. Δεν παραβλέπουμε όμως τα λάθη και τις ευθύνες της ΕΕ. Το Διεθνές Δίκαιο δεν μπορεί κανείς να το επικαλείται αλά καρτ» (2/3/2022).

Αναρωτήθηκα σε τι μπορεί να έχει φταίξει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Οι ηγέτες των μεγαλύτερων χωρών της Ένωσης, της Γερμανίας και της Γαλλίας, προσπάθησαν να μεσολαβήσουν ώστε να αποφευχθεί η εισβολή. Οι προσπάθειές τους απέτυχαν γιατί, όπως φάνηκε, η εισβολή ήταν προαποφασισμένη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενίσχυσε την Ουκρανία, το θύμα της εισβολής. Δέχεται και περιθάλπει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Οι οικονομικές κυρώσεις προς τη Ρωσία αποφασίστηκαν παρότι δημιουργούν σημαντική ζημιά και στις ευρωπαϊκές οικονομίες. Πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αποφάσισαν δικές τους κυρώσεις προς ρωσικές συνεργαζόμενες επιχειρήσεις, χωρίς να υπολογίσουν τα κέρδη που χάνουν.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε από τα ερείπια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να γίνει η ήπειρός μας ήπειρος ειρήνης, δημοκρατίας και ευημερίας. Στην ΕΕ η ελεύθερη οικονομία συνδέεται με ένα ισχυρό πλέγμα κοινωνικής προστασίας. Η επιτυχία της Ένωσης φάνηκε και από την ευημερία που έφερε η ένταξη σε αυτή των φτωχών πρώην κομμουνιστικών χωρών της ανατολικής Ευρώπης. Οι χώρες αυτές κατέκτησαν μέσα σε λίγες δεκαετίες ένα αξιοζήλευτο επίπεδο ζωής.

Η επιτυχία των χωρών αυτών είναι πρόκληση για την Ουκρανία, η οποία επιζητεί να ακολουθήσει τον δυτικοευρωπαϊκό δρόμο και γυρίζει την πλάτη στον ισχυρό γείτονά της. Αν  φταίει σε κάτι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι ανάμεσα στον αυταρχισμό του Πούτιν και στην ευημερία της Δύσης οι Ουκρανοί ψηφίζουν Ευρώπη. Αν φταίει σε κάτι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι υπάρχει.

«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/politics/748482-ftaiei-i-eyropaiki-enosi-gia-tin-eisvoli-stin-oykrania»

Εισβολή Πούτιν στην Ουκρανία: - Η Ελλάδα δίπλα στους Ουκρανούς πρόσφυγες - Παροχή προστασίας ενός έτους, με δικαίωμα εργασίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Προσωρινή προστασία ενός έτους με δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα παρέχει το ελληνικό κράτος στους Ουκρανούς πρόσφυγες που εισέρχονται στην Ελλάδα.

 Συγκεκριμένα:

• Οι Ουκρανοί πολίτες με ταξιδιωτικά έγγραφα εισέρχονται στην Ελλάδα από όλα τα σημεία εισόδου, χωρίς υποχρέωση έκδοσης βίζας για 90 ημέρες, όπως ίσχυε και μέχρι σήμερα. Εντός του διαστήματος αυτού, η Υπηρεσία Ασύλου θα παρέχει στους πρόσφυγες προσωρινή προστασία ενός έτους με δικαίωμα πρόσβασης στην αγορά εργασίας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
• Οι Ουκρανοί πολίτες που δεν φέρουν ταξιδιωτικά έγγραφα μπορούν να εισέλθουν μόνο από το Τμήμα Διαβατηριακού Ελέγχου Προμαχώνα, όπου εκεί θα χορηγείται σχετικό έγγραφο σε συνεργασία με το προσωπικό της ουκρανικής πρεσβείας στην Ελλάδα και μετά θα παρέχεται η προσωρινή προστασία.
• Σε μικρή απόσταση από το συγκεκριμένο Τμήμα λειτουργεί η δομή φιλοξενίας Σιντικής, όπου οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα έχουν τη δυνατότητα ολιγοήμερης φιλοξενίας. Για φιλοξενία για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θα πρέπει να κατατίθεται αίτηση στο μέιλ ukraine@migration.gov.gr.
• Σχετικά με τα ασυνόδευτα παιδιά η Ειδική Γραμματεία Προστασίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων δραστηριοποιείται σε συνεργασία με πρεσβείες, διεθνείς οργανισμούς και ΜΚΟ για τον εντοπισμό ασυνόδευτων στα σύνορα της Ουκρανίας με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου είτε να προσφέρει τεχνογνωσία είτε να ρυθμίσει θέματα μεταφοράς και φιλοξενίας των παιδιών αυτών στην Ελλάδα. Σε περίπτωση άφιξης ασυνόδευτων παιδιών στα ελληνικά σύνορα ενεργοποιείται ο Εθνικός Μηχανισμός Επείγουσας Ανταπόκρισης για Ασυνόδευτους Ανηλίκους σε επισφαλείς συνθήκες διαβίωσης.

Συνέβη σαν Σήμερα: - Ο Παρανοϊκός μακελάρης Ιωσήφ Στάλιν - 29 χρόνια τυραννίας και τρομοκρατίας - Ανάγκασε την γυναίκα του να αυτοκτονήσει και την κόρη του να λιποτακτήσει - Οι ανελέητοι διωγμοί, και τα εκατομμύρια των νεκρών Ρώσων

 Σοβιετικός κομμουνιστής ηγέτης, που κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή τη Σοβιετική Ένωση από το 1924 έως το 1953. Άσκησε, πιθανώς, την πιο απόλυτη πολιτική εξουσία από κάθε άλλη προσωπικότητα της ιστορίας. 

Εκβιομηχάνισε την ΕΣΣΔ, κολεκτιβοποίησε δια της βίας τη γεωργία, σταθεροποίησε τη θέση του με πρωτοφανή τρομοκρατία, συνέβαλε στη συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επέκτεινε τον σοβιετικό έλεγχο σε μία ζώνη που περιλάμβανε κράτη της ανατολικής Ευρώπης. Κύριος αρχιτέκτονας του σοβιετικού ολοκληρωτισμού και ικανός στην οργάνωση, αλλά ανελέητος στην εφαρμογή της, κατάργησε και τα τελευταία ίχνη ατομικής ελευθερίας, ενώ απέτυχε να προαγάγει την ατομική ευημερία. 

Δημιούργησε ένα ισχυρό στρατιωτικό - βιομηχανικό σύμπλεγμα και οδήγησε τη Σοβιετική Ένωση στην πυρηνική εποχή. Δικαίως αποκλήθηκε από τους μελετητές «Ιβάν ο Τρομερός του 20ου αιώνα», αν και δεν ήταν Ρώσος.

Γέννηση - Νεανικά Χρόνια

Ο Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1879 (18 Δεκεμβρίου με το νέο ημερολόγιο) στο Γκόρι της Γεωργίας, που ήταν τότε αποικία της τσαρικής Ρωσίας. Ήταν γιος ενός φτωχού τσαγκάρη, του Βησαρίωνος Τζουγκασβίλι και της Κετεβάν (Αικατερίνης) Γκελάτζε, μιας θρησκευόμενης γυναίκας που ξενόπλενε για να συμπληρώσει το πενιχρό οικογενειακό εισόδημα. Σε ηλικία επτά ετών έπαθε ευλογιά. Επέζησε, αλλά το πρόσωπό του παρέμεινε σημαδεμένο για το υπόλοιπο της ζωής του. Εξ αυτού του γεγονότος γινόταν αντικείμενο περιπαικτικών σχολίων από τους συνομηλίκους του.

Υπήρξε πανέξυπνος και άριστος μαθητής. Με πρωτοβουλία της μητέρας του, η οποία ήθελε να τον δει ιερέα, γράφτηκε το 1888 στην εκκλησιαστική σχολή του Γκόρι, όπου έμαθε τα ρωσικά, τα οποία πάντα μιλούσε με τη χαρακτηριστική γεωργιανή προφορά. Το 1894, σε ηλικία 15 ετών, «βαπτίζεται» στο πνεύμα της ανταρσίας και της αμφισβήτησης για τους ρώσους καταπιεστές και αρχίζει να διαβάζει «απαγορευμένα» βιβλία του Κάρολου Δαρβίνου και του Ρώσου στοχαστή και επαναστάτη Νικολάι Τσερνισέφσκι. Τον Μάιο του ιδίου χρόνου αποβάλλεται από την εκκλησιαστική σχολή.

Η άνοδος στην εξουσία

Η κατάρρευση του τσαρικού καθεστώτος τον βρίσκει πλέον μέλος της ηγετικής ομάδας των μπολσεβίκων, έτοιμος να δράσει κατά των αστών που κατέχουν πλέον την εξουσία στη Ρωσία. Βρίσκεται, όμως, ακόμη υπό τη σκιά του Λένιν και του Τρότσκι. Το ίδιο και αμέσως μετά την ανατροπή του Κερένσκι και την κατάληψη της εξουσίας στις 25 Οκτωβρίου 1917. Γίνεται μέλος του υπουργικού συμβουλίου της πρώτης υπό τον Λένιν κομμουνιστικής κυβέρνησης και αρχίζει να νιώθει ο «τρίτος άνθρωπος» της Ρωσίας.

Το 1919 παντρεύεται σε δεύτερο γάμο τη Ναντέζντα Αλιλούγεβα (1901-1932), κόρη του Ρώσου επαναστάτη Σεργκέι Αλιλούγεφ, με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά, τον Βασίλι Τζουγκασβίλι (1921-1962) και τη Σβετλάνα Αλιλούγεβα (1926-2011), η οποία θα απασχολήσει αρκετά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όταν το 1967 θα αυτομολήσει στη Δύση και θα λάβει την αμερικανική υπηκοότητα.

Με τον τερματισμό του εμφυλίου πολέμου γίνεται μέλος του πολιτικού γραφείου (politburo) και στις 3 Απριλίου 1922 γενικός γραμματέας της κεντρικής επιτροπής του κόμματος. Ο Λένιν διαισθανόμενος τις μεθόδους του μαθητή και συνεργάτη του, τον κρίνει ακατάλληλο για διάδοχό του στην ηγεσία του κράτους. Όμως, μετά το θάνατο του (21 Ιανουαρίου 1924), ο Στάλιν καταφέρνει να παραγκωνίσει τους εσωκομματικούς του αντιπάλους και να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος. Εξόντωσε όλους όσοι τον παρακινούσαν να μετριάσει τη στυγνή δικτατορία του και ανάμεσά τους διάσημους μπολσεβίκους, όπως ο Κίροφ, ο Κάμενεφ, ο Ζινόβιεφ και αργότερα ο Τρότσκι.

Η μονοκρατορία του Στάλιν

Από το 1928 ο Στάλιν κυβερνά την αχανή χώρα ως απόλυτος μονάρχης. Η εποχή της τρομοκρατίας βρίσκεται στο απόγειό της, με την εξαπόλυση τρομερών διώξεων εναντίον υπαρκτών και μη αντιπάλων του καθεστώτος του σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, κυρίως το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1930. 

Η κόρη του Σβετλάνα κατήγγειλε ότι μαζί με τους εκατομμύρια ανθρώπους που έστειλε στο θάνατο, οδήγησε και τη μητέρα της στην αυτοκτονία.

 Οι διωγμοί έδωσαν τη δυνατότητα στον Στάλιν να καθυποτάξει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης και τη σοβιετική ελίτ στο σύνολό της.

Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του, έχοντας υιοθετήσει το δόγμα «σοσιαλισμός σε μία χώρα» (σε αντίθεση με τον διεθνισμό του Τρότσκι), εγκαταλείπει τη Νέα Οικονομική Πολιτική (ΝΕΠ) του Λένιν, που είχε εισάγει στοιχεία της ελεύθερης αγοράς στη σοβιετική οικονομία, και προωθεί τη βίαιη εκβιομηχάνιση της χώρας του με θύματα αμέτρητους, εύπορους και μη, χωρικούς, που υπόκεινται σε αρπαγή της παραγωγής και κολεκτιβοποίηση της γης τους. Οι απείθαρχοι συλλαμβάνονται, τουφεκίζονται ή εξορίζονται, ή ακόμη υποχρεώνονται να εργαστούν υπό άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης («γκουλάγκ»), ενώ για σφάλματα του συστήματος ανακαλύπτονται εξιλαστήρια θύματα που κατηγορούνται σε δίκες - παρωδίες.

Υπολογίζεται ότι 25 εκατομμύρια νοικοκυριά αναγκάστηκαν να ενταχθούν σε κολεκτίβες ή κρατικά αγροκτήματα μέσα σε λίγα χρόνια. Η κολεκτιβοποίηση της γεωργίας προκάλεσε λιμό τεραστίων διαστάσεων στην Ουκρανία («Χολομοντόρ») και περίπου 10 εκατομμύρια χωρικοί πέθαναν, εξαιτίας της οικονομικής πολιτικής του Στάλιν.

Το μεγαλύτερο από τα επιτεύγματα του Στάλιν ήταν η εκβιομηχάνιση της Σοβιετικής Ένωσης, που ήταν ακόμη εξαιρετικά καθυστερημένη σε σύγκριση με τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες του κόσμου. Μέσα σε μία δεκαετία (1928-1937) κατάφερε να αυξήσει το σύνολο της βιομηχανικής παραγωγής της Σοβιετικής Ένωσης σε τέτοιο σημείο, ώστε μόνο το σύνολο της βιομηχανικής παραγωγής των ΗΠΑ μπορούσε να το ξεπεράσει.

Ο ρόλος του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η αμφιλεγόμενη απόφαση του, στο ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να συνάψει σύμφωνο μη επιθέσεως με τη Γερμανία, γνωστό ως Σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ (23 Αυγούστου 1939), καυτηριάζεται από πολλούς στη Δύση. Έχοντας εξασφαλίσει, ωστόσο, την πολεμική προετοιμασία της χώρας του, δεν αργεί να ταχθεί υπέρ των συμμάχων και να καταξιωθεί ως ένας από τους βασικούς ηγέτες του αντιφασιστικού στρατοπέδου. Οι επιτυχίες του «Κόκκινου Στρατού» στην αντιμετώπιση της γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση και η συμβολή του στον τερματισμό του πολέμου ανεβάζουν κατακόρυφα τη φήμη του. Η διπλωματική του δεινότητα στις συναντήσεις κορυφής των Συμμάχων εντυπωσιάζουν τον βρετανό πρωθυπουργό Γουίνστον Τσόρτσιλ και τον αμερικανό πρόεδρο Φραγκλίνο Ρούζβελτ.

Παγκόσμιος Ηγέτης - Θάνατος

Μεταπολεμικά και με την οριστική κατανομή των σφαιρών επιρροής, ο Στάλιν έχει αυξήσει τους «υπηκόους» του κατά περίπου εκατό εκατομμύρια, με την «κομμουνιστικοποίηση» των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και τον έλεγχό της από τη Μόσχα. Η διαλλακτική στάση απέναντι στους συμμάχους - και ιδίως τις Ηνωμένες Πολιτείες - είναι πια παρελθόν. Η χώρα του πλέον είναι μία βιομηχανική και στρατιωτική δύναμη, η δεύτερη ισχυρότερη χώρα μετά τις ΗΠΑ, και αποτελεί υπολογίσιμο αντίπαλο στον αγώνα για παγκόσμια επιρροή («Ψυχρός Πόλεμος»). Το 1949 η Ρωσία του Στάλιν γίνεται η δεύτερη σημαντικότερη πυρηνική δύναμη στον κόσμο.

Ο Στάλιν γινόταν όλο και πιο καχύποπτος και παρανοϊκός, κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τον Ιανουάριο του 1953 διατάσσει τη σύλληψη επιφανών γιατρών του Κρεμλίνου - κυρίως Εβραίων - με την κατηγορία ότι με ιατροφαρμακευτικά μέσα εξόντωναν σοβιετικούς ηγέτες. Ίσως να ήταν το πρόσχημα για ένα ακόμα μεγάλο κύμα τρομοκρατίας, με το οποίο θα ξεκαθάριζε τους λογαριασμούς του με τους πολιτικούς του αντιπάλους μέσα στο ΚΚΣΕ.

Τον πρόλαβε, όμως, ο θάνατος, στις 5 Μαρτίου 1953, που προκλήθηκε από εγκεφαλική αιμορραγία. Η σορός του τοποθετήθηκε δίπλα στη σορό του Λένιν, στο Μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας στη Μόσχα. Η προσωπολατρία και το σύστημα που ο ίδιος επινόησε και εγκαθίδρυσε στη χώρα (σταλινισμός) θα αρχίσουν να «ξηλώνονται» αμέσως μετά το θάνατό του από τον διάδοχό του Νικίτα Χρουστσόφ.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/1726?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2022-03-05

© SanSimera.gr

Εισβολή Ρωσίας στην Ουκρανία - Θα ξεπεράσει ο Πούτιν το ρεκόρ του πατερούλη Στάλιν; - Ο πατερούλης εξόντωσε 12 εκατομμύρια Ουκρανούς

 Αρκετά χρόνια πριν τη σημερινή σύγκρουση με τη Ρωσία και τις επιθέσεις κατά αμάχων, στην τότε Σοβιετική Ένωση στην οποία ανήκε και η «Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας», ο ηγέτης της Ιωσήφ Στάλιν είχε οδηγήσει σε  μαζική εξόντωση τον  πληθυσμό της Ουκρανίας, χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα. Για την ακρίβεια, είχαν γίνει και εκτελέσεις, αλλά ως «παράπλευρη απώλεια», από όσους παρακρατούσαν λίγο καλαμπόκι για να ζήσουν. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως πέθανε με βασανιστικό τρόπο, από την εξάντληση λόγω πείνας!  

H εξόντωση αυτή εξακολουθεί και σήμερα να «στοιχειώνει» τις σχέσεις των δύο κρατών και να εξηγεί μέχρι ενός σημείου την ιστορική αντιπαλότητα, παρά την ύπαρξη αρκετών ρωσόφωνων ή και Ρώσων στον πληθυσμό της χώρας που υφίσταται σήμερα τη ρωσική εισβολή.  Το γεγονός αυτό εξηγεί επίσης και το ότι η Ουκρανία επιθυμεί σήμερα όχι απλώς να κόψει κάθε δεσμό από τη Ρωσική Ομοσπονδία, τον κυριότερο «απόγονο» της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και να αισθανθεί κατοχυρωμένη από άποψη ασφάλειας με την ένταξή της σε μία άλλη πολιτική -οικονομική συμμαχία (ΕΕ) ή αμυντική (ΝΑΤΟ). Μια φιλοδοξία που με τη σειρά της όμως προκαλεί την έντονη αντίδραση της Μόσχας.   

Σε κάθε περίπτωση ο Μεγάλος Λιμός της Ουκρανίας (1932-1933) ή Γολoντομόρ υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες εθνικές καταστροφές στη σύγχρονη ιστορία της Ουκρανίας που συνοδεύτηκε από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.

Εκτιμήσεις ιστορικών για τον θάνατο ακόμα και 12 εκατομμυρίων Ουκρανών από την πείνα!  

Για τον Μεγάλο Λιμό, οι εκτιμήσεις των ιστορικών διαφέρουν για τον αριθμό των θυμάτων,  αλλά όλοι συμφωνούν ότι επρόκειτο για αρκετά εκατομμύρια.  Ορισμένες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό των νεκρών ακόμη και στα 12 εκατομμύρια, που ξεπερνά κατά πολύ τον τραγικό απολογισμό της Γενοκτονίας των Εβραίων από τους Ναζί ή των Αρμενίων από την Τουρκία. Μια κοινή δήλωση των Ηνωμένων Εθνών που  υπογράφηκε από 25 χώρες το 2003 κάνει λόγο για 7-10 εκατομμύρια θανάτους, ενώ άλλες έρευνες έχουν μειώσει τον εκτιμώμενο αριθμό θανάτων σε 3,3 έως 7,5 εκατομμύρια. 

Οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν ότι ο λιμός της Ουκρανίας ήταν συνέπεια της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση υπό την ηγεσία του Στάλιν και ειδικότερα του προγράμματος κολεκτιβοποίησης που εφαρμόστηκε. Χωρίς να έχει επίσημα αναγνωριστεί, συχνά σε κρατικά έγγραφα των ΗΠΑ αναφέρεται ως γενοκτονία και υποστηρίζεται πως ήταν απόρροια πολιτικού σχεδίου. Στις 28 Νοεμβρίου 2006, αναγνωρίστηκε επίσημα από το ουκρανικό κοινοβούλιο ως γενοκτονία και ορίστηκε ως ημέρα μνήμης η 25η Νοεμβρίου, ενώ αρκετές ακόμα χώρες έχουν επισήμως αναγνωρίσει το λιμό της Ουκρανίας ως γενοκτονία. .

Υπάρχουν όμως ακαδημαϊκοί που ισχυρίζονται ότι δεν ήταν υποκινούμενη γενοκτονία, αλλά συγκεκριμένη οικονομική πρακτική (έστω και αν αυτή είχε ολέθρια αποτελέσματα), στο πλαίσιο του σοβιετικού οικονομικού μοντέλου. Υπάρχει επίσης αναφορά σε σκοπιμότητες που εκπορεύονται από την αντίθεση των Ουκρανών προς τη γειτονική τους χώρα, όπως και στην αντιπαλότητα της Δύσης με τη Ρωσία.

Ο Μεγάλος Λιμός πάντως ξεκίνησε τη διετία 1932 - 1933 όταν ξεκίνησε η «Αγροτική Μεταρρύθμιση» από τη Σοβιετική Ένωση, σε συνεργασία με τη διοίκηση της Ουκρανικής ΣΣΔ, με το πρόσχημα της κολεκτιβοποίησης. Τότε διατάχθηκε να κατασχεθούν όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τα μη σιτηρά προϊόντα και τα ζώα. Επιπλέον, απαγορεύθηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις.

Στις 16 Σεπτεμβρίου 1932 εφαρμόστηκε ο νόμος του Στάλιν σχετικά με τα 5 κότσαλα καλαμπόκι. Τιμωρούνταν με θάνατο όσοι έπαιρναν έστω και μια χούφτα καλαμπόκι και με βάση τον νόμο αυτό 6.000 εκτελέστηκαν και εκατοντάδες φυλακίσθηκαν! 

Μια επιζήσασα του λιμού, η Νίνα Πόποβιτς, περιέγραψε τα γεγονότα:

«Ήταν τρομακτικά χρόνια. Οι μητέρες έκοβαν κομμάτια τα παιδιά τους, τα έριχναν σε κατσαρόλες να τα μαγειρέψουν και τα έτρωγαν. Η μητέρα μου πήγε σε ένα χωράφι, όπου υπήρχαν μερικά άλογα και έφερε πίσω το κεφάλι ενός αλόγου - άλλες πέντε γυναίκες έπεσαν πάνω του και άρχισαν να το δαγκώνουν. Ήταν φριχτό! Οι άνθρωποι πέθαιναν μέσα στον δρόμο, αν τους τρυπούσες, το αίμα τους ήταν σαν νερό»

Η πείνα που ακολούθησε αυξήθηκε σε μαζική κλίμακα την άνοιξη του 1933, αλλά η Μόσχα αρνήθηκε να προσφέρει ανακούφιση. Στην πραγματικότητα, η Σοβιετική Ένωση εξήγαγε περισσότερους από ένα εκατομμύριο τόνους σιτηρών στη Δύση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου (https://www.britannica.com)

Το πρόβλημα της αναγνώρισης

Η επίσημη αναφορά του λιμού έγινε για πρώτη φορά στις 25 Δεκεμβρίου του 1987, από τον Πρώτο Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Στσερμπίτσκι, ο οποίος απέδωσε την τραγωδία στην ξηρασία. Ένα χρόνο αργότερα, στην 19η σύνοδο του ΚΚ Σοβιετικής Ένωσης, και αφού είχε προηγηθεί η λεγόμενη «αποσταλινοποίηση», ο πολιτικός και διανοούμενος Μπόρις Ολέινικ δήλωσε: «Και αφού στη Δημοκρατία μας οι διώξεις ξεκίνησαν πολύ πριν το 1937, θα πρέπει να διαπιστώσουμε τα αίτια της πείνας του 1933, η οποία αφαίρεσε τις ζωές από εκατομμύρια Ουκρανούς. Να κατονομάσουμε εκείνους που ευθύνονται για την τραγωδία».

Οι υπαίτιοι βέβαια δεν κατονομάστηκαν ούτε μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς η Ρωσία αρνήθηκε να αποδεχθεί το γεγονός φοβούμενη πιθανές συνέπειες. Το 2003, ο Ρώσος πρέσβης στην Ουκρανία Βίκτορ Τσέρνομιρντιν, σύμφωνα με το Interfax, απέρριψε μια απολογία δηλώνοντας: «Δεν πρόκειται να απολογηθούμε... Δεν υπάρχει κανένας λόγος για να απολογηθούμε».

Η μεγαλύτερη ιστορική διαφωνία πάντως δεν αφορά την ύπαρξη του Λιμού, αλλά την σκοπιμότητά του. Ο Ρομάν Σέρμπιν, καθηγητής Ιστορίας και ειδικός για θέματα ουκρανικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Κεμπέκ στο Μόντρεαλ, μιλώντας στο BBC εκφράζει την άποψη ότι ο καταλογισμός της γενοκτονίας έχει αποδεχθεί επιπόλαιος, διότι η πείνα συχνά θεωρήθηκε ότι στόχευε μια κοινωνική ομάδα (τους αγρότες) παρά μια εθνική ομάδα. Εντούτοις, ως ένα ισχυρό επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το γεγονός ότι κλείνοντας τα σύνορα οι Ουκρανοί δεν μπορούσαν να «αποδράσουν» στη Ρωσία. «Ο Στάλιν στόχευε το Ουκρανικό έθνος» δήλωσε ο Σέρμπιν.

Άρνηση του Γολοντομόρ

Η άρνηση του Γολοντομόρ είναι η θέση ότι η γενοκτονία του 1932-1933 στην Σοβιετική Ουκρανία είτε δεν συνέβη, είτε δεν ήταν προμελετημένη πράξη, είτε ήταν και είναι αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Στη Σοβιετική Ένωση οι αρχές ουσιαστικά απαγόρευαν κάθε συζήτηση για το λιμό, και ο Ουκρανός ιστορικός Stanislav Kulchytsky έχει δηλώσει ότι η Σοβιετική κυβέρνηση τον είχε διατάξει να παραποιήσει τα ευρήματά του και να αποτυπώσει το λιμό ως αναπόφευκτη φυσική καταστροφή. 

ΠΗΓΉ:https://www.star.gr/eidiseis/kosmos/577056/megalos-limos-h-exontwsh-ekatommyriwn-oykranwn-apo-istalin

Συντάξεις: Αναρτήθηκαν από τον ΕΦΚΑ τα νέα επανυπολογισμένα μηνιαία ενημερωτικά σημειώματα - Δεν εφαρμόζεται η απόφαση του ΣτΕ - Οι αποδείξεις - Συγκριτικοί πίνακες μεταξύ νόμων Κατρούγκαλου, Βρούτση και Συμβουλίου της Επκρατείας

Αναρτήθηκαν από τον ΕΦΚΑ τα νέα επανυπολογισμένα μηνιαία  ενημερωτικά σημειώματα, των μηνών Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2021 καθώς και Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2022.

Οι υποτιθέμενες αλλαγές, που επέβαλε, στον τρόπο επανυπολογισμού των συντάξεων με τον ν.4670/2020 ο πρώην Υπουργός Εργασίας, κ. Βρούτσης, είναι παράνομες και αντισυνταγματικές καθόσον έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 

   Ο νόμος Βρούτση, ήρθε να διορθώσει και να αντικαταστήσει ορισμένες  από τις ακυρωμένες από το ΣτΕ  παράνομες διατάξεις του ν. 4387/2016 (νόμος κατρούγκαλου)  όχι μόνο δεν συμμορφώνονται με την κρίση του Ανώτατου  Δικαστηρίου,  αλλά αντίθετα οι γενόμενες αλλαγές σε ορισμένους  συντελεστές των τελευταίων ετών μεγαλώνουν το χάος

Το ΣτΕ, με πλήρη και σαφή τρόπο εστιάζει τις δυσαναλογίες μεταξύ εισφορών και συντάξεων και υποδεικνύει αλλαγές, όχι ως προς την κλιμάκωση ανάλογα με τα έτη ασφάλισης, αλλά ως προς τις αποδοχές (συντάξιμους μισθούς) καθώς μετά τα 1.200 ευρώ δεν προσαυξάνονται. 

Συνεπώς, περαιτέρω αύξηση των κλιμακίων στα έτη ασφάλισης και μάλιστα των τελευταίων ετών, που προωθεί το νομοσχέδιο αυτό (από τα 31 έως τα 40 έτη κατά 0,56% – 0,91% – 0,75%), αφενός διατηρεί τις ανισότητες που υπήρχαν, αφετέρου δημιουργούνται και νέες, καθώς ενώ έχουν τα ίδια έτη ασφάλισης, αλλού οι συντάξεις υπερβαίνουν το 100% των αποδοχών που η ίδια υπολογίζεται, ενώ σε άλλες… πέφτουν κάτω και από 50% καθώς οι συντάξεις πάνω από 1.400 ευρώ έχουν επιπλέον "κόφτη" από 3% έως 14%!                        

Οι Αποδείξεις

Όλα αυτά καταδεικνύονται στους παρακάτω πίνακες όπου: Στο πρώτο πίνακα είναι οι παλαιές συντάξεις και φαίνεται η αρμονία μεταξύ εισφορών και συντάξεων, στο δεύτερο πίνακα είναι οι νέες συντάξεις βάση των συντελεστών του νόμου (Κατρούγκαλου), όπου κρίθηκαν παράνομοι και ακυρώθηκαν από το ΣτΕ και στον τρίτο πίνακα με βάση το νόμο Βρούτση.

 Παλαιές συντάξεις

Νέες συντάξεις με τον νόμο Κατρούγκαλου

Συντάξεις με το νόμο  ΒΡΟΥΤΣΗ

Όπως φαίνεται και στον πίνακα, αφενός το 80% των συντελεστών παραμένουν αναλλοίωτοι, αφετέρου, παρά την αύξηση ορισμένων συντελεστών οι δυσαναλογίες παραμένουν και αυξάνονται. Ακόμα και η αύξηση του συντελεστή κατά 7% στα 40 στις μεγάλες αποδοχές… γίνεται 5%!!

Στα χαρτιά οι αυξήσεις

Μύθος και ο λόγος περί γενικευμένων αυξήσεων. Κάτι τέτοιο από τα στοιχεία δεν προκύπτει. Πρώτον, εξαιρούνται του ΟΓΑ οι οποίοι δεν έχουν πάνω από 22 έτη ασφάλισης, οι αναπηρικές – χηρείας, όπου λογικά έχουν και λίγα έτη ασφάλισης, αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι, αφού με την συμπλήρωση της 35ετιας είχαν υποχρεωτική έξοδο! Δεύτερον, αυτοί που τυγχάνουν κάποια αύξηση έως 7% είναι όσοι έχουν από 36 έως 40 έτη, όμως αυτοί είναι ελάχιστοι πολύ κάτω των 100.000! Τρίτον, περισσότεροι εξ αυτών περί τους 200.000 με 31 έως 35 έτη, όμως η αύξηση αυτών κυμαίνεται πολύ χαμηλά από 0,56% έως 3,5%!! Τέταρτον, οι αυξήσεις αυτές, κατά βάση αφορούν μόνο τις νέες συντάξεις, καθώς όλες οι παλαιές συντάξεις έχουν επανυπολογιστεί λανθασμένα και εμφανίζουν ψεύτικες προσωπικές διαφορές και όσο αυτές δεν διορθώνονται, δεν θα τύχουν καμίας αύξησης!!

Τρόπος υπολογισμού με βάση την απόφαση του  ΣτΕ

Το πρόβλημα, (σύμφωνα και με το ΣτΕ) βρίσκεται στην έλλειψη των Κατωτάτων Ορίων σύνταξης και στο γεγονός ότι το ποσό της λεγόμενης εθνικής σύνταξης 346 έως 384 ευρώ μετά τα 20 έτη παραμένει σταθερό. Η μη κλιμάκωση συνεπώς του ποσού αυτού και πέραν των 20 ετών επηρεάζει αρνητικά και φέρει μεγάλες ανισότητες και δυσαναλογίες στο ύψος των συντάξεων, όσων έχουν αποδοχές άνω των 1.200 ευρώ και καταβάλουν εισφορές για το ποσό αυτό. 

Επομένως, για να επέλθει η απαιτούμενη αναλογία, δηλαδή όλες οι συντάξεις ανάλογα με τα έτη ασφάλισης να τυγχάνουν το ίδιο ποσοστό αναπλήρωσης, θα πρέπει πέραν της επαναφοράς των Κατωτάτων Ορίων, που θα πρέπει να επανέλθουν, το ποσό της λεγόμενης εθνικής 384 ευρώ να προσαυξάνεται προοδευτικά και να μην υπολείπεται του ισοδύναμου ποσοστού (1.200/384) 30%. Αυτό σημαίνει το ποσό της λεγόμενης εθνικής 384 ευρώ αντικαθίσταται με το  ποσοστό 30%.

Έτσι και χωρίς να αλλάξει κάτι άλλο θα έχουμε το παρακάτω αποτέλεσμα.

 Πίνακας επανυπολογισμού  με βάση την απόφαση του  ΣτΕ

 

πηγή:https://iskra.gr/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%8d%cf%84%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%8c%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Οι τελευταίοι ήρωες - Το Μολών Λαβέ του Αυξεντίου - Η αξίωση της ελευθερίας και ο επικήδειος της μάνας

 

Στις 3 Μαρτίου του 1957 οι Βρετανοί έκαψαν ζωντανό τον υπαρχηγό της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου στη Μονή Μαχαιρά, όπου είχε βρει καταφύγιο. 

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του Κύπριου αγωνιστού θέλω να παραθέσω τρία βίντεο.
 Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της μάχης του Μαχαιρά όπου έπεσε υπέρ Ελευθερίας ο Γρηγόρης Μαχαιράς, ο συναρπαστικός σπαρτιάτικος επικήδειος της μάνας του και ο αποχαιρετισμός του Γιάννη Ρίτσου.

Εξ αντικειμένου και τα τρία είναι ιστορικής σημασίας και μεγάλης αξίας για τους σύγχρονες Έλληνες. Ιδιαίτερα επειδή τα κράτη τους απειλούνται και επειδή δοκιμάζεται η ελευθερία για την οποία πάλεψαν οι αγωνιστές της Επανάστασης του 1821 και του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων. Η αξίωση ελευθερίας μιας κοινωνικής οντότητας είναι καταστατικής σημασίας. Στην αφετηρία των αξιώσεων ελευθερίας ενός υπόδουλου έθνους οι ήρωες της Ελευθερίας ενσαρκώνουν ό,τι ιερότερο ενσαρκώνει ο πολιτικός πολιτισμός. Είναι στον αντίποδα της προ-πολιτικής βαρβαρότητας.

Ένας αγώνας ελευθερίας μιας εθνικής κοινωνίας αποτελεί ουσιαστικά αξίωση απόλαυσης της ετερότητάς της. Αριστοτελικά μιλώντας αυτό σημαίνει η έννοια ελευθερία. Εκπληρώνεται με την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας (στην κλασική εποχή το «ιδεώδες της ανεξαρτησίας» που αποτελούσε προϋπόθεση δημοκρατικού προσανατολισμού της κοινωνίας).

Η αξίωση της ελευθερίας

Κάθε έθνος σε σύγκριση με κάθε άλλο διαθέτει διαφορετικές ιδιότητες και διαφορετική ιστορική διαμόρφωση. Επιζητεί να συγκροτείται πολιτικά σύμφωνα με την οικεία συλλογική ιδιοσυστασία. Εξ ου και ιστορικά καταμαρτυρείται ότι κάθε έθνος αξιώνει εσωτερική και εξωτερική πολιτική κυριαρχία (αυτό σημαίνει η έννοια εθνική ανεξαρτησία), ούτως ώστε, απαλλαγμένο έξωθεν καταναγκασμών, δεσποτισμών και καταστολών να μπορεί να απολαμβάνει την συλλογική ετερότητά του.

Η αξίωση ελευθερίας ενός έθνους είναι αξίωση απαλλαγής από κάθε είδους ξένη κατάκτηση ή καταναγκασμό και αξίωση για δυνατότητα αυτεξούσιας αυτό-θέσπισης σύμφωνα με την ανθρωπολογική ετερότητα της κοινωνίας του. Τον πολιτισμό της, την γλώσσα της, την συλλογική της ταυτότητα, τα μεταφυσικά της δόγματα και τις ιστορικές διαμορφώσεις που την συγκρότησαν και την πλούτισαν με κοινωνική συνοχή.

Δημοκρατία, πολιτική ελευθερία και η εθνική ανεξαρτησία –η οποία είναι η συλλογική ελευθερία της κοινωνίας– είναι αλληλένδετες έννοιες. Οι παραδοχές πάνω στις οποίες εδράζεται ο αγώνας ελευθερίας κάθε κοινωνίας μετά την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας συγκροτούν τις προϋποθέσεις του εθνικού στρατηγικού προσανατολισμού. Προσδιορίζουν επίσης τα κοσμοθεωρητικά θέσφατα αυτού του στρατηγικού προσανατολισμού εκ των οποίων η εθνική ανεξαρτησία είναι έσχατη λογική, βασικά η μόνη μορφικά πανομοιότυπη κοσμοθεωρία όλων των εθνών.

Οι τελευταίοι ήρωες

Στις μέρες μας η ελευθερία των Ελλήνων που κατακτήθηκε με την Επανάσταση του 1821 και η ανεξαρτησία της Κύπρου που κατακτήθηκε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1955-59 δοκιμάζονται σκληρά. Οι ήρωες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου, σημειώνεται, είναι οι τελευταίοι ήρωες της ελευθερίας των Ελλήνων. Παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν η Ελλάδα και η Κύπρος, παραμένει γεγονός ότι στον ανελέητα ανταγωνιστικό κρατοκεντρικό κόσμο έχουν το προνόμιο να διαθέτουν κράτος.

Επειδή ακριβώς διαθέτουν κράτος οφείλουν να το διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού, να το προικίσουν με επαρκή ισχύ αποτροπής των εξωτερικών απειλών και εντός αυτού η κοινωνία και τα μέλη της να συσπειρώνονται γύρω από έσχατες λογικές φιλοπατρίας, υπεράσπισης του εθνικούς συμφέροντος και αν χρειαστεί αυτοθυσίας. Τα παραδείγματα των ηρώων ελευθερίας της ελληνικής διαχρονίας προσφέρονται για συσπείρωση των μελών της κοινωνίας γύρω από το κοσμοθεωρητικό θέσφατο της εθνικής ανεξαρτησίας και των αξιώσεων δημοκρατίας και ελευθερίας.

Το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Φίλη αποτυπώνει με εξαίσιο τρόπο τον ηρωικό θάνατο του Γρηγόρη Αυξεντίου στις 3 Μαρτίου 1957. Ως συνήθως, Εφιάλτες τον πρόδωσαν. Ο αποικιοκρατικός στρατός περικύκλωσε το κρησφύγετο του στα βουνά του Μαχαιρά κοντά στην ιστορική Μονή του Μαχαιρά. Αποτυπώθηκε κινηματογραφικά, επειδή οι αποικιοκράτες εκτίμησαν πως οι αντάρτες της ελευθερίας θα παραδοθούν έντρομοι και τους ζήτησαν να εξέλθουν από το κρησφύγετο με τα χέρια ψηλά. Από τον Αυξεντίου εισέπραξαν Μολών Λαβέ.

Συνιστούμε ανεπιφύλακτα την παρακολούθησή του ντοκιμαντέρ. Εξιστορούνται και αναπαρίστανται τα πραγματικά γεγονότα που αποθανάτισε η σύγχρονη τεχνολογία. Για ένα ακόμη λόγο: ο Γρηγόρης Αυξεντίου και οι υπόλοιποι αγωνιστές της ΕΟΚΑ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου 1955-59 είναι βασικά οι τελευταίοι μεγάλοι ήρωες του ελληνικού έθνους. Όπως και ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες, στις 3 Μαρτίου 1957 ο Αυξεντίου προτίμησε να πολεμήσει και να πέσει ηρωικά παρά να παραδοθεί. Αφού είπε στους συντρόφους του να εξέλθουν στην συνέχεια αντέταξε το αιώνιο «μολών λαβέ» όσων στέκονται στις Θερμοπύλες της Ελευθερίας.

Ο επικήδειος της μάνας

Σήμερον που σ’ αντίκρυσα τζι είδα την ζωγραφκιάν σου,
την τόλμην σου φαντάστηκα τζιαι την παλληκαρκάν σου.
Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα Γληόρη μου να δεις που κόντεψεν η Νίκη,
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά γιατί σ’ εσέν’ ανήκει.
Μια μάνα τέτοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της,
τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδος μου ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν ας έσιει την ευτζήν μου.

Ο Αποχαιρετισμός του Ρίτσου

Ο Γιάννης Ρίτσος απαγγέλλει το ποίημα «Αποχαιρετισμός» που αφιέρωσε στον Αυξεντίου – Ο Γρηγόρης Αυξεντίου αποκλεισμένος στη σπηλιά της Μονής Μαχαιρά.

πηγή:https://slpress.gr/idees/to-molon-lave-toy-ayxentioy-kai-o-epikideios-tis-manas/

Φωνές πανικού στην Τουρκία: - Αν η Ρωσία πετύχει στην Ουκρανία ο επόμενος στόχος είναι δύο τουρκικές επαρχίες - "Κούκλα ματριόσκα" ο Ερντογάν

 Βολές κατά του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξαπέλυσε η πρόεδρος του Καλού Κόμματος (Iyi parti) Μεράλ Ακσενέρ, με αφορμή την στάση της Τουρκίας σε μία ακόμα διεθνή σκηνή ως αυτή του "επιτήδειου ουδέτερου" που εφάρμoσε κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Ακσενέρ αποκάλεσε τον Ερντογάν "κούκλα ματριόσκα" εννοοώντας ότι είναι μαριονέτα του Ρώσου προέδρου.

"Η Τουρκία έχει τόση εξάρτηση από τη Ρωσία που δεν μπορεί να κάνει αυτά τα βήματα. Από τους S-400 στη Συρία, από τον πυρηνικό σταθμό Ακουγιού μέχρι και τον τουρισμό εδώ, βλέπουμε την ασσυμετρία και το αποτέλεσμα της εύθραυστης κατάστασης. Φώναζε κι έλεγε 'Ε, Δύση! Ε, ΝΑΤΟ!'. Στον δρόμο που μπήκε χθες ήταν ισότιμος ο πρόεδρος. Σήμερα έχει την επιθυμία να μετατραπεί σε κούκλα ματριόσκα", δήλωσε η Ακσενέρ. 

Παράλληλα, αναφέρθηκε σε μια θεωρία που κυκλοφορεί στην Τουρκία ότι ο Ρώσος πρόεδρος μετά την Ουκρανία ίσως διεκδικήσει και τουρκικά εδάφη, δεδομένου ότι παλαιότερα είχε υπό τον έλεγχό του τις πόλεις Καρς και Αρνταχάν: "Ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι στο μυαλό του Πούτιν για τα εδάφη του, δεν περιλαμβάνει τις πόλεις Καρς και Αρνταχάν;", επισήμανε. 

Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο πρόεδρος του Κόμματος της Μεγάλης Ενότητας (BBP), Μουσταφά Ντεστιτζί, κυβερνητικός εταίρος του Ερντογάν, ο οποίος κάλεσε τις τουρκικές αρχές να πολεμήσουν εναντίον της Ρωσίας.

Αναλογιζόμενος την τρέχουσα ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, ο πρόεδρος της BBP δήλωσε ότι η Τουρκία πρέπει να υποστηρίξει περισσότερο την Ουκρανία: "Εάν η Ρωσία δεν σταματήσει σήμερα και αν πετύχει στην Ουκρανία, τότε ο επόμενος στόχος της Ρωσίας είναι οι τουρκικές επαρχίες του Καρς και του Αρνταχάν. Αν δείτε τη Ρωσία στα σύνορά μας αργότερα, μην εκπλαγείτε", είπε ο Ντεστιτζί.  

Πέτρος Κράνιας

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3618830/fones-panikou-stin-tourkia-an-i-rosia-petuxei-stin-oukrania-o-epomenos-stoxos-einai-duo-tourkikes-eparxies