Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021

Τι απαράδεκτο συνέβη στο Βίτσι; - Διαφωνεί κανένας; - Επισημάνατε κάτι το απαράδεκτο, κε Δένδια; - Άκουσες τι είπε ο θιασώτης της σταλινικής κτηνωδίας γραμματέας του ΚΚΕ στη Γυάρο;






Του Θάνου Τζήμερου 

Η Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού (ΕΑΑΣ) είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Το ίδιο το κράτος την όρισε ως οιονεί κρατικό φορέα, σωματείο αυξημένου κύρους που έχει στόχους δημοσίου συμφέροντος. Διοργανώνει και συμμετέχει σε αρκετές εκδηλώσεις: ημερίδες, συνέδρια, εκθέσεις, και, βεβαίως, τελετές και μνημόσυνα προς τιμήν των Ελλήνων που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.

Μία από αυτές, στην οποία συμμετείχε μάλιστα και ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ήταν το διήμερο 21 - 22 Σεπτεμβρίου 2019 στην ιταλική πόλη Ρίμινι. Ήταν η 75η επέτειος μιας νικηφόρας μάχης για τα ελληνικά όπλα: της κατάληψης της πόλης από την 3η Ορεινή Ταξιαρχία, η οποία έκτοτε ονομάσθηκε "Ταξιαρχία Ρίμινι”. Χαρακτήρισε ποτέ κανείς, Έλληνας, Ιταλός ή Γερμανός, αυτή την εκδήλωση "γιορτή μίσους”; Ζήτησε ποτέ η ιταλική ή η γερμανική κυβέρνηση να σταματήσει να εορτάζεται η 28η Οκτωβρίου για να μην αναμοχλεύονται τα πάθη; Κατηγόρησε κανένας "προοδευτικός” δημοσιογράφος τους παρελαύνοντες ως "κολλημένους στο παρελθόν”; Όχι! Οι λαοί της Ευρώπης έχουν κλείσει τις πληγές τους, έχουν αναγνωρίσει τα λάθη τους και πορεύονται μαζί στο ευρωπαϊκό μέλλον. Μ΄ αυτές τις εκδηλώσεις θυμούμαστε και τιμούμε τους ήρωές μας, αλλά ταυτόχρονα αναλογιζόμαστε τα αίτια που οδήγησαν την Ευρώπη σε τέτοια αλληλοσφαγή και υποσχόμαστε να μην ξανασυμβεί.

Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να είναι το μνημόσυνο στο Βίτσι. Όλα τα κόμματα της Βουλής και όλοι οι Έλληνες να ανεβαίνουν στο Βέρνο και να ορκίζονται ότι ποτέ πια δεν θα πάρουν όπλα ο ένας εναντίον του άλλου, δεν θα θεωρήσουν ποτέ ότι η ένοπλη βία είναι λύση για οποιαδήποτε ανθρώπινη διαφορά και ότι τις διαφωνίες τους θα τις χειρίζονται στο πλαίσιο του κοινοβουλευτισμού και της  Δημοκρατίας. Αυτό, άλλωστε, ήταν το βασικό μήνυμα του προέδρου της ΕΑΑΣ, αντιστρατήγου ε.α. Σταύρου Κουτρή στην ομιλία του, φέτος στο Βίτσι:

"Η ΕΑΑΣ όλα αυτά τα χρόνια οργανώνει αυτές τις τελετές/μνημόσυνα σύμφωνα με τις νομικές και ηθικές της υποχρεώσεις. Η Ένωση δεν λύνει το ιστορικό θέμα της εμφύλιας διαμάχης, δεν κάνει στείρα πολιτική πάνω σε αυτό το ευαίσθητο θέμα, δεν ξύνει πληγές, ούτε ανακυκλώνει μίσος, όπως δυστυχώς η αριστερή προπαγάνδα θέλει να της καταλογίζει. Εκτελεί καθήκον ιερό και τίποτε παραπάνω. (…) Καλούμε τους τότε αντιπάλους του Έθνους και του Ελληνικού Στρατού, που πρώτοι "ήρξαντο χειρών αδίκων”, να αναγνωρίσουν το ιστορικό πολιτικό λάθος τους, που αιματοκύλησε τη χώρα, να αποκηρύξουν την διά της βίας επίλυση των πολιτικών διαφορών, να κηρύξουν την πίστη τους στη δημοκρατία και ευχόμαστε να προσέρχονται στο μέλλον στους χώρους αυτούς, ώστε από κοινού να μπορούμε να αναφωνήσουμε: ποτέ ξανά!”. 

Διαφωνεί κανένας; Επισημάνατε κάτι το απαράδεκτο, κε Δένδια;

Γιατί λοιπόν το μνημόσυνο στο Βίτσι δεν έχει την ίδια ακριβώς λειτουργία, όπως το μνημόσυνο στο Ρίμινι; Διότι τα όπλα τα κατέθεσε μόνο η μία πλευρά. Η άλλη πολεμάει ακόμα!

"Δεν ξεχνάμε τίποτα, δεν συγχωρούμε τίποτα. Όσο ισχυρός, όσο βάναυσος και να 'ναι ο αντίπαλος, εμείς θα νικήσουμε. Εμείς θα ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, και μια καινούργια ρωγμή σ' αυτό το σάπιο σύστημα, ώσπου να καταρρεύσει μέσα από τις ίδιες τις αντιφάσεις του, κάτω από τα σφοδρά χτυπήματα της επαναστατημένης εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Το ΚΚΕ στέκει και σήμερα καρφί στο μάτι τους. Το ΚΚΕ σαλπίζει αντίσταση, οργάνωση, ανατροπή. Γίνεται όπλο η γνώση πως ο αντίπαλος δεν διστάζει να φτάσει έως τη φυσική εξόντωση του αγωνιστή όταν στη δράση του βλέπει κίνδυνο για την εξουσία και τα κέρδη του. Και γίνεται όπλο αυτή η γνώση, γιατί μας διδάσκει το ανειρήνευτο της πάλης, πως δεν ξεμπερδεύεις με τέτοιον αντίπαλο γλείφοντας τα κόκαλα που πετά απ' το τραπέζι. Πως ή θα την πας την πάλη σου ως το τέρμα ή εδώ θα μας γονατίζουν διαρκώς. Και τέτοια απόφαση έχουμε πάρει. Ανειρήνευτη είναι αυτή η πάλη. Ήταν ανειρήνευτη και τότε που σφύραγε στον αέρα το μαστίγιό τους. Είναι ανειρήνευτη και σήμερα που σφάζουν με το γάντι.” 

Πότε ελέχθησαν τα παραπάνω; Στις 12 Οκτωβρίου 2019, 70 χρόνια μετά το Βίτσι, στα εγκαίνια του μνημείου του ΚΚΕ στη Γυάρο, από τον Γενικό του Γραμματέα, Δ. Κουτσούμπα.

Και για να μην υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις του, προσέθεσε:

"Να ποιος είναι ο ρόλος μας σήμερα: Γερό ΚΚΕ που να μπορεί να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή, που θα αντέχει και θα συνεχίσει να δρα με την ίδια αταλάντευτη πίστη για το νομοτελειακό, το αναπόφευκτο πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Είμαστε σίγουροι ότι "οι μέρες που λαχτάρησαν" οι κρατούμενοι της Γυάρου, οι ήρωες του εργατικού μας κινήματος, "θα 'ρθουν". Οι μέρες που λαχταρούμε όλοι και όλες εμείς, η σημερινή νέα γενιά, "θα 'ρθουν". Θα φροντίσουμε" κι εμείς με τη σειρά μας, όπως οι προηγούμενες γενιές, γι' αυτό.”

"Φροντίζοντας” να ξανάρθουν εκείνες οι μέρες, το ΚΚΕ οργώνει τη χώρα στήνοντας παντού μνημεία του εμφυλίου, εκδίδοντας προπαγανδιστικά έντυπα και εκφωνώντας λόγους μίσους που θα έπρεπε να προκαλέσουν όχι μόνο το δημοσιογραφικό και το πολιτικό αλλά κυρίως το εισαγγελικό ενδιαφέρον.

Να τι είπε το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ,  Δ. Γόντικας, στις 19/8/2017, στα εγκαίνια ενός άλλου εμφυλιοπολεμικού μνημείου, στη Φλώρινα (παραθέτω αποσπάσματα):

"Δε βάζουμε τελεία και παύλα στο μεγάλο έπος του ΔΣΕ με το τέλος των εκδηλώσεων για τα 70 χρόνια. Ο αγώνας δεν τελείωσε. Η κοινωνία για την οποία παλεύουμε, ο Σοσιαλισμός - Κομμουνισμός, δεν είναι ουτοπία και ονειροπόλημα. Οι λαοί δεν είπαν ακόμα την τελευταία λέξη τους. Τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης, που φέτος τιμάμε τα 100 χρόνια της, παραμένουν πάντα ζωντανά και πάντα επίκαιρα. Ποτέ δεν υπήρχε και δεν υπάρχει ενιαίο εθνικό συμφέρον. Δεν υπάρχει το ίδιο συμφέρον ανάμεσα στον εργάτη και το βιομήχανο, τον εφοπλιστή, το μεγαλοεπιχειρηματία. Τα συμφέροντά τους είναι ριζικά διαφορετικά. Ασυμβίβαστα. Η θεωρία του "εθνικού συμφέροντος" είναι ένα από τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να υποτάσσουν τους εκμεταλλευόμενους στα δικά τους συμφέροντα, στη συνέχιση και διαιώνιση της εκμετάλλευσης. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ εξέφραζε την οργή και το ταξικό μίσος χιλιάδων εργατών και εργατριών που δούλευαν από ήλιο σε ήλιο, χωρίς κανένα ουσιαστικό δικαίωμα. Μπορεί ο ΔΣΕ να μη νίκησε, αλλά έδειξε ότι ο λαός έχει τη δύναμη και όταν το αποφασίσει μπορεί να επιβάλλει το δίκιο του, να διεκδικήσει την εξουσία. Το δίλημμα που τέθηκε τότε μπροστά στο εργατικό και λαϊκό κίνημα: "Τις αλυσίδες ή τα όπλα" δεν έχει μόνο ιστορική αξία. Επανέρχεται διαρκώς στις μέρες μας με νέες μορφές και περιεχόμενο. Με το κεφάλαιο ή με το λαό. Υποταγή και προσαρμογή στις αξιώσεις του κεφαλαίου ή ρήξη και ανατροπή. Με την αστική εξουσία ή την εργατική εξουσία. Καπιταλισμός ή Σοσιαλισμός. Ενδιάμεσες λύσεις δεν υπάρχουν, παρά μόνο η ασυμβίβαστη και αδιάλλακτη πάλη με την αστική τάξη, το κράτος, τα κόμματά της και την εξουσία της ως την οριστική ανατροπή της, για την εργατική εξουσία, το Σοσιαλισμό. Τα παραπάνω, μαζί με την ακλόνητη πίστη και αφοσίωση στο μεγάλο αυτό σκοπό του αγώνα και στην τελική νίκη είναι μερικές από τις πιο σημαντικές παρακαταθήκες που μας κληροδότησε η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ. Τιμή και δόξα στους τιμημένος νεκρούς του ΔΣΕ. Τιμή και δόξα στο ΔΣΕ. Ο Γράμμος τι κι αν έπεσε, εμείς θα νικήσουμε".

Υπάρχει κάποιος που δεν κατάλαβε; Όσοι χαρακτηρίσατε… διχαστική και εμφυλιοπολεμική (!!!) την πρόσκληση συμφιλίωσης που απηύθυνε ο πρόεδρος της ΕΑΑΣ στο Βίτσι, οι ομιλίες Κουτσούμπα και Γόντικα πώς σας φαίνονται; 

Κι επειδή πριν "αποκεφαλίσει” τον Μπογδάνο, ο Δένδιας είπε: "οποιαδήποτε προσπάθεια σήμερα προβολής στη σύγχρονη πολιτική ζωή των οδυνηρών στιγμών της χώρας στο παρελθόν για την αποκόμιση μικροκομματικού οφέλους είναι απαράδεκτη” θα ήθελα να τον ρωτήσω μήπως έτυχε να διακρίνει στις προαναφερθείσες ομιλίες κάποια παρόμοια προσπάθεια. Όχι, ε; Παραδεκτά όλα, ε;

Και εγώ συμφωνώ με την, μέχρι εκείνο το σημείο, τοποθέτηση Δένδια, αλλά είχα την εντύπωση ότι απευθυνόταν στον Παφίλη! Διότι ο λόγος που αντιτίθεμαι στο ΚΚΕ δεν είναι οι απόψεις του για τον εμφύλιο. Δεν θα μας πείραζε καθόλου αν ήταν μια παρέα γραφικών, περιθωριακών τύπων με κάπως ιδιότυπη νοημοσύνη, σαν τους οπαδούς της θεωρίας της Επίπεδης Γης, που αναπολούν τις ωραίες μέρες του σταλινισμού, όπως είπε ο Γόντικας στο ακροατήριο της Φλώρινας: "Την ανωτερότητα του Σοσιαλισμού πολλοί από σας, τα παιδιά σας και τα εγγόνια σας τη γνώρισαν, όταν βρέθηκαν σε αυτές τις χώρες κι έζησαν ως πολιτικοί πρόσφυγες για πολλά χρόνια.” Έτσι είναι, σύντροφοι, αν έτσι νομίζετε. 

Το μεγάλο πρόβλημα που δημιουργεί το ΚΚΕ στη χώρα είναι ότι οι οπαδοί της Επίπεδης Γης συμμετέχουν στη διοίκηση του φορέα που ρυθμίζει τις αεροπορικές συγκοινωνίες! Το ΚΚΕ υπήρξε σε όλη την μεταπολίτευση, και συνεχίζει να είναι, τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Είναι μόνιμος παράγοντας κοινωνικής αναταραχής και η μήτρα της θεσμικής ανομίας: της αντίληψης ότι αν κρατάς κομματική σημαία είσαι υπεράνω του νόμου. Έχει διαβρώσει την Παιδεία, τα ΜΜΕ, τον χώρο της Τέχνης, τη Δημόσια Διοίκηση, τα συνδικάτα, τα κοινωνικά κινήματα, βαφτίζοντας "πολιτική δράση” τον τραμπουκισμό, τις απειλές, τη δολοφονία χαρακτήρων, την επέλαση των ταγμάτων εφόδου του ΠΑΜΕ, που καταλύουν τον νόμο και την τάξη όποτε "γουστάρουν” χωρίς κανένας να τους ενοχλεί. Το ΚΚΕ είναι η ιερή αγελάδα του συστήματος που φέρεται μονίμως ως ταύρος εν υαλοπωλείω, αλλά εισπράττει κανονικά τον παχυλό μισθό της από τον υαλοπώλη.  

Αυτά μάλλον δεν τα έχει αντιληφθεί ο κος Δένδιας. Αντιλήφθηκε όμως συμπαράταξη με Κασιδιάρη. Όχι μόνο για τον Μπογδάνο - υποθέτω για όλους όσοι πήγαμε στο Βίτσι, να τιμήσουμε τους αγώνες για την ελευθερία που έδωσε αυτός ο λαός. Να μου επιτρέψει να του εξηγήσω τη διαφορά ανάμεσα στην "συμπαράταξη” και στην "παρουσία στην ίδια περιοχή”. Συμπαράταξη είναι να βρίσκεσαι στην ίδια παράταξη, στον ίδιο στρατό. Να έχεις κοινό όραμα και κοινούς στόχους. Να περπατάτε δίπλα - δίπλα υποστηρίζοντας και καλύπτοντας ο ένας τον άλλον. Δεν είναι να παρευρεθείς σε μία εκδήλωση που οργανώνουν άλλοι και δεν προσκαλούν κανέναν, αλλά ούτε και αποκλείουν κανέναν. Αν βρεθεί μαζί σας, κε Δένδια, ένας χρυσαυγίτης σε ένα σούπερ-μάρκετ δεν συμπαρατάσσεσθε, ακόμα κι αν παίρνετε μακαρόνια από το ίδιο ράφι. Ούτε αν τύχει να παρακολουθείτε την ίδια συναυλία.

Στο μνημόσυνο στο Βίτσι κατατέθηκαν πάνω απο 20 στεφάνια, από συλλόγους, οργανώσεις, πολίτες, κόμματα. Το ότι ανάμεσα σε αυτά δεν υπήρχε κανένα της ΝΔ, ούτε κανενός άλλου θεσμού της χώρας, αυτό είναι το απαράδεκτο. Αυτό θα έπρεπε να ενοχλεί τον Δένδια. Ο πρώτος θεσμός πού θα έπρεπε να εκπροσωπείται στο Βίτσι είναι η Βουλή, διότι ο λόγος που στην Ελλάδα λειτουργεί ο κοινοβουλευτισμός (με τα όποια προβλήματά του) και όχι η παρέα των Στάλιν, Μπέρια και Μπλοχίν είναι η θυσία εκείνων των ηρώων. 

Και αυτό συνέβαινε μέχρι το 2013. Να το επίσημο έγγραφο της Βουλής των Ελλήνων.





 Ο τότε Πρόεδρος της Βουλής και νυν επικεφαλής των ευρωβουλευτών της ΝΔ, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, στέλνει ως επίσημη αντιπρόσωπό του την τότε βουλευτή Καστοριάς και νυν διευθύντρια του γραφείου του ΠΘ στη Θεσσαλονίκη, Μαρία Αντωνίου. Είχε πάει και η ΧΑ τότε στο Βίτσι. Συμπαρατάχθηκαν Μεϊμαράκης και Αντωνίου μαζί της;

Απαράδεκτο είναι το ενοχικό σύνδρομο που αναγκάζει τη ΝΔ να υποβάλλει συνεχώς διαπιστευτήρια πολιτικής ορθότητας στο ΚΚΕ. Απαράδεκτο είναι που ο Δένδιας, αντί να "πάρει παραμάζωμα” τον Παφίλη, που λίγο πιο πριν παραληρούσε ανενόχλητος αποκαλώντας τον Μπογδάνο, φασίστα, απόγονο συνεργατών των Γερμανών και ταγματασφαλιτών που κρεμούσαν Έλληνες, ρουφιάνο και χρυσαυγίτη, (προφανώς ούτε και σ’ αυτόν τον οχετό διέκρινε ο Δένδιας "προσπάθεια προβολής στη σύγχρονη πολιτική ζωή των οδυνηρών στιγμών της χώρας στο παρελθόν”) κατακεραύνωσε τον… Μπογδάνο που δεχόταν στωικά τις ύβρεις! 

Με ποιο επιχείρημα; Ότι η χώρα αντιμετωπίζει εθνική απειλή. Μα, ακριβώς γι’ αυτό θα έπρεπε το ΚΚΕ να βρίσκεται εκτός πολιτικού συστήματος! Διότι υπονομεύει κάθε εθνική προσπάθεια, κάνοντας διαχρονικά αυτό που περιέγραψε ο Μπογδάνος - χρησιμοποιώντας λόγια του ΚΚΕ, όχι δικά του. Περίμενε ο Δένδιας μήπως ότι το ΚΚΕ θα υπερψήφιζε την ελληνογαλλική συμφωνία; Ή δεν ξέρει τι στάση θα κρατήσει το ΚΚΕ αν – χτύπα ξύλο – η χώρα εμπλακεί σε πόλεμο; 

Ο ίδιος ο Παφίλης που μερικές μέρες νωρίτερα είχε δηλώσει ξεδιάντροπα, εντός Βουλής ότι δεν πρόκειται το κόμμα του να "υποχωρήσει” και να "συμβιβαστεί” μ΄ αυτό που λέγεται αστική δημοκρατία (σε σοβαρό κράτος θα είχαν εκδιωχθεί πάραυτα από τη Βουλή και θα ήταν υπόλογοι στη Δικαιοσύνη) είχε διαβάσει στην ομιλία του στον Γοργοπόταμο, την επίσημη θέση του ΚΚΕ όπως αναγράφεται στο site του, εδώ: (σελίδα 7, παράγραφος 4): 

"Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας.”

Μέχρι να προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες για κατάκτηση της εξουσίας, , κάνουν αυτό που επίσης περιγράφεται στο πρόγραμμά τους (σελίδα 6, §5 και σελίδα 8, §4): 

Η δράση του ΚΚΕ, σε μη επαναστατική κατάσταση, συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, συμμαχίες) για επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του:

• Τη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ, αποφασισμένης για την επανάσταση.
• Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα στον καπιταλισμό λαϊκά στρώματα, άλλα να τραβηχτούν περισσότερο ή λιγότερο ενεργά στην επαναστατική πάλη κι άλλα να ουδετεροποιηθούν.
• Τη στήριξη του επαναστατημένου λαού από όσο το δυνατόν ευρύτερες δυνάμεις που αποσπώνται από το στρατό.
• Την εξασφάλιση της συντριπτικής υπεροχής των συσπειρωμένων με το ΚΚΕ
επαναστατημένων δυνάμεων έναντι των αντιδραστικών αστικών και ταλαντευόμενων μικροαστικών.

Το επαναστατικό εργατικό - λαϊκό μέτωπο αποκτά την ικανότητα να αντιτάσσει τη δική του βία ενάντια στη βία του κεφαλαίου, την ικανότητα να επιδρά  παραλυτικά στα επιτελεία του ταξικού αντιπάλου να αδρανοποιεί τα αντεπαναστατικά σχέδιά του, να τα αποκόβει από την ενεργό στήριξη του ανθρώπινου δυναμικού, εκείνου που έχει εργατική - λαϊκή καταγωγή.

Να υποθέσω ότι αυτά δεν τα θεωρείτε απαράδεκτα, κε Δένδια;

Υ.Γ. Βλέποντας τον Δένδια να μην χάσουμε το δάσος. Το δάσος είναι ο χαρακτήρας τον οποίο ο ΠΘ και το πρωθυπουργικό περιβάλλον προσπαθούν να προσδώσουν στη ΝΔ και κατ’ επέκταση στη χώρα, στο όνομα δήθεν της συναίνεσης, της πολιτικής ορθότητας και της αστικής αβροφροσύνης, όταν ο απέναντι σού λέει κατάμουτρα ότι σκοπεύει με την πρώτη ευκαιρία να ανατρέψει το πολίτευμα και να επιβάλει δικτατορία του προλεταριάτου την οποία "ποτέ δεν αποκήρυξε” και μέχρι τότε θα σου κάνει τη ζωή κόλαση. Εθελοτυφλία ή αυτοκτονικό, τάχα μου στρατηγικό, σχέδιο διεμβολισμού της αριστεράς διά της αριστεροποίησης της ΝΔ; Ή, μήπως, εφαρμογή της άλλης μυωπικής μικροκομματικής θεωρίας που λέει πως το ΚΚΕ το προσέχουμε γιατί εγκλωβίζει ένα 5% αριστερών, που, αν δεν υπήρχε, θα ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή ΣΥΡΙΖΑ; Δεν ξέρεις ποιο είναι χειρότερο.






πηγή:https://www.capital.gr/me-apopsi/3587525/ti-aparadekto-sunebi-sto-bitsi?utmsource=email



Συνέβη σαν Σήμερα το1822: - Η τουρκική απόβαση στη Μύκονο - Η Μαντώ Μαυρογένους και οι γενναίοι Μυκονιάτες τους ρίχνουν στη θάλασσα


 11 Οκτωβρίου 1822: Αλγερινοί πειρατές και τουρκικά στρατεύματα επιχειρούν απόβαση στη Μύκονο. Οι γενναίοι Μυκονιάτες, με επικεφαλής τη Μαντώ Μαυρογένους, αποκρούουν την επίθεση και τους ρίχνουν στη θάλασσα.

Τo 1822, δεύτερο έτος της Εθνικής Επανάστασης, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος κυριαρχούσε στο Αιγαίο, παρά τις μεμονωμένες επιτυχίες των ελλήνων μπουρλοτιέρηδων. Ο Ελληνικός στόλος, αντί να κυνηγήσει τους Τούρκους στο Αιγαίο και να στήσει ενέδρες με τα πυρπολικά του, επανήλθε στις βάσεις του, επειδή δεν υπήρχαν χρήματα για μισθοδοσία και ζωοτροφές, όπως μαρτυρούν οι επιστολές του Μιαούλη και των υδραίων προκρίτων προς την Προσωρινή Διοίκηση (Κυβέρνηση) της Ελλάδος.

Ο τουρκικός στόλος, από την πλευρά του, μετά τις αποτυχίες σε Σπέτσες και Ναύπλιο, έπλευσε προς την Κρήτη και αγκυροβόλησε στη Σούδα. Απ' εκεί αναχώρησε την 8η Οκτωβρίου 1822 με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, όπου θα ξεχειμώνιαζε. Την 11η Οκτωβρίου, ημέρα Τρίτη, μοίρα του τουρκικού στόλου εμφανίστηκε μεταξύ Νάξου και Μυκόνου και ορισμένα σκάφη της πλησίασαν περισσότερο τις ακτές της Μυκόνου.

Οι κάτοικοι του νησιού ανησύχησαν. Η ανησυχία τους μεγάλωσε όταν δια τηλεσκοπίου ένας καπετάνιος είδε την Αλγερινή σημαία επ' αυτών. Οι Μυκονιάτες, όπως και οι άλλοι Κυκλαδίτες, είχαν σκληρή πείρα από τις επιδρομές των Αλγερίνων πειρατών και δραματικές αναμνήσεις από το παρελθόν. Οι Μυκονιάτες δεν ήσαν άκαπνοι. Κάθε άλλο. Είχαν πολεμήσει τους Τούρκους, τόσο στη θάλασσα, όσο και στη στεριά. Έτσι, δεν θα άφηναν την πατρίδα τους να πατηθεί από τους απίστους άνευ αντιστάσεως.

Αμέσως, σήμανε συναγερμός δια κωδωνοκρουσιών και όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι του νησιού. Μετ' ολίγον, τα εχθρικά πλοία άρχισαν να ρίχνουν λέμβους στη θάλασσα και 100 Αλγερίνοι αποβιβάστηκαν στη Μύκονο. Είχαν έλθει για διαρπαγή ζωοτροφών ή προς τιμωρία των Μυκονιατών, κατ' εντολή των Τούρκων. Οι αμυνόμενοι, που γρήγορα πέρασαν στην αντεπίθεση, ήταν οπλισμένοι με τρομπόνια (βραχύκαννα πλατύστομα όπλα) και χατζάρια. Επικεφαλής τους ήταν η κοσμοπολίτισσα Μαντώ Μαυρογένους, με καταγωγή από ευγενή οικογένεια του νησιού, αν και από πολλούς ιστορικούς αμφισβητείται η παρουσία της στη μάχη.

Οι γενναίοι Μυκονιάτες όρμησαν αμέσως κατά των Αλγερινών και τους απώθησαν σχετικά εύκολα προς τις λέμβους τους. 17 άφησαν την τελευταία τους πνοή στο χώμα του νησιού και πολλοί τραυματίστηκαν. Τα τουρκικά πλοία άρχισαν να κανονιοβολούν το λιμάνι χωρίς επιτυχία. Ο Καπουδάν Πασάς έκρινε ότι δεν άξιζε τον κόπο να χάσει καιρό για να επιχειρήσει νέα απόβαση στο νησί και να τιμωρήσει τους Μυκονιάτες. Αφού κράτησε τα πλοία του μέχρι τις 14 Οκτωβρίου στην περιοχή μεταξύ Νάξου και Μυκόνου, έδωσε το σήμα απόπλου του στόλου προς βορρά.






Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/178?utm_source=newsletter&utm_medium=email&utm_campaign=sinevi_san_simera&utm_term=2021-10-11

© SanSimera.gr





Υπερβολή; Ναζισμός, κομμουνισμός και τώρα… social media


 

Η σύγχρονη τεχνολογία –«αρχικά το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες, τώρα το Twitter και το Facebook»– προσέφερε ανείπωτες προοπτικές και δυνατότητες στην «τυραννία της μάζας», στόχος της οποίας είναι «η καταστροφή του ατόμου» και, αναπόφευκτα, η υπονόμευση της δυτικής Δημοκρατίας, σημειώνει ο επιφανής πολιτειολόγος Ρόμπερτ Κάπλαν

«Οι μαζικές ιδεολογίες του 20ού αιώνα, ο ναζισμός και ο κομμουνισμός, αποτέλεσαν μια ταπείνωση του ορθού λόγου. Ωστόσο, αυτές οι ιδεολογίες αποκαλύπτουν περισσότερα από όσα θα θέλαμε να παραδεχτούμε για τις δικές μας πολιτικές ακρότητες», υποστηρίζει ο Ρόμπερτ Κάπλαν, γράφοντας για την τυραννία των μαζών του 21ου αιώνα. 

Σε άρθρο του στην Wall Street Journal ο Αμερικανός συγγραφέας, δημοσιογράφος, και ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους διανοητές σε θέματα γεωπολιτικής και διεθνών σχέσεων επιστρέφει στο παρελθόν, σημειώνοντας πως καθοριστικό ρόλο για να σφυρηλατηθούν οι «ιδεολογικές φρίκες του 20ού αιώνα», διαδραμάτισε κυρίως η τεχνολογία. 

Ο Κάπλαν επικαλείται τον Αμερικανό (αυστριακής καταγωγής) διπλωμάτη Ρόμπερτ Στράους-Χουπέ, ο οποίος έκανε λόγο για τους «στερημένους της Βιομηχανικής Επανάστασης», δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους «που κατέστησαν αστόχαστοι στρατιώτες σε ταξικούς και φυλετικούς πολέμους, υποκινούμενοι από τα ΜΜΕ. Είναι αδύνατο να φανταστούμε τον Χίτλερ και τον Στάλιν, παρά μόνο στο πλαίσιο της βιομηχανοποίησης, η οποία προσέφερε τα πάντα, από τανκς, μέχρι σιδηροδρόμους και από ραδιόφωνα μέχρι κινηματογραφικά επίκαιρα», εξηγεί ο Κάπλαν, σημειώνοντας ότι «η τεχνολογία συνέχισε να εξελίσσεται, τόσο που οι ρίζες της σημερινής μας κρίσης εντοπίζονται σε ό,τι πήγε στραβά κατά τον 20ό αιώνα». Τι, όμως, εννοεί ακριβώς; 

Σημειώνοντας ότι ο ναζισμός και ο κομμουνισμός είχαν κοινά δύο καθοριστικά σημεία – «την ασφάλεια των μαζών και τη λαχτάρα για αγνότητα», στρέφεται στον Ελίας Κανέτι και στην περίφημη μελέτη του «Μάζα και εξουσία», «το πιο διορατικό βιβλίο για την κρίση της Δύσης κατά τα τελευταία εκατό χρόνια», σύμφωνα με τον Κάπλαν. 

Κατά τον Κανέτι, η προέλευση της μάζας προκύπτει από την ανάγκη του μοναχικού ατόμου να εναρμονιστεί, να ταιριάξει με τους άλλους. Επειδή δεν μπορεί να κυριαρχήσει μεμονωμένα, κυριαρχεί τελικά μέσω μιας μάζας που εκφράζεται με μία φωνή. «Η μάζα τείνει πάντα να αυξάνεται, καταστρέφοντας όλες τις ιεραρχίες, ακόμη και καθώς αισθάνεται ότι διώκεται και απαιτεί αντίποινα. Η μάζα θεωρεί ότι είναι απόλυτα άσπιλη, έχοντας φτάσει στο ύψιστο επίπεδο αρετής. Συνεπώς, ένας από τους στόχους της μάζας είναι να κυνηγήσει τους ανεπαρκώς ενάρετους», αναφέρει ο Κάπλαν. 

Μάζες υπήρχαν ανέκαθεν. Αλλά η σύγχρονη τεχνολογία –«αρχικά το ραδιόφωνο και οι εφημερίδες, τώρα το Twitter και το Facebook»– προσέφερε ανείπωτες προοπτικές στην τυραννία της μάζας, στόχος της οποίας είναι «η καταστροφή του ατόμου, η ύπαρξη του οποίου αποδεικνύει ότι δεν είναι αρκετά ενάρετο στα μάτια του πλήθους». Μεταξύ του 20ού και του 210υ αιώνα υφίσταται μία διαφορά όσον αφορά τις μάζες. Ο προηγούμενος αιώνας υπήρξε μια περίοδος μαζικών επικοινωνιών, που συνήθως ελέγχονταν από μεγάλες κυβερνήσεις, οπότε η ιδεολογία και ο εκφοβισμός που τη συνόδευε πήγαζαν από τα ανώτατα κλιμάκια. Αντιθέτως σε αυτόν τον αιώνα, τα άτομα συναθροίζονται ούτως ώστε να καταστούν μάζα, από τη βάση, μέσω των ψηφιακών δικτύων.

 Ωστόσο σε αμφότερες τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: «Ο εκφοβισμός των διαφωνούντων μέσω ενός δεδηλωμένου μονοπωλίου της αρετής. Εάν δεν συμφωνείς μαζί μας, όχι μόνο κάνεις λάθος, αλλά στερείσαι και ηθικής και ως εκ τούτου πρέπει όχι μόνο να καταγγελθείς αλλά και να καταστραφείς», γράφει ο Κάπλαν, υπενθυμίζοντας ότι και ο ναζισμός και ο κομμουνισμός ήταν «ουτοπικές ιδεολογίες», δηλαδή «ενάρετα συστήματα» στη συνείδηση των υποστηρικτών τους.

 Τελικά και η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση ηττήθηκαν από την αμερικανική στρατιωτική και βιομηχανική ισχύ, καθώς «οι πολιτισμοί στηρίζονται όχι μόνο σε πνευματικά και πολιτιστικά θεμέλια, αλλά και σε πιο τραχιές μορφές δύναμης και ισχύος». Η Δύση –η οποία σε τελική ανάλυση αφορά τη δυνατότητα, την ελευθερία κάθε ατόμου να ξεπερνά, να μη συμμορφώνεται με τη μάζα– επιβίωσε κατά τον 20ό αιώνα χάρη στην αμερικανική σκληρή ισχύ, «η οποία συντηρούνταν από ένα σύστημα ατομικής αριστείας στις τέχνες και στις επιστήμες, που ενισχυόταν, με τη σειρά του, από ανεξάρτητα και ποικίλα ΜΜΕ», εξηγεί ο Κάπλαν. 

Σήμερα, ωστόσο, αυτά τα μέσα «βυθίζονται στις μάζες, όπου απαιτούν αρετή στην πιο καθαρή ιδεολογική μορφή της. Ο πόθος για αγνότητα σε συνδυασμό με την τυραννία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που βρίσκονται στα χέρια των νέων (που έχουν περιορισμένη αντίληψη του παρελθόντος και της παράδοσης) απειλεί να δημιουργήσει τους πιο τρομακτικούς όχλους στην Ιστορία. 

Η έκβαση ενός παρόμοιου καταναγκασμού που επιβάλλεται από τη μάζα είναι η διάχυτη αυτολογοκρισία: ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των μορφών ολοκληρωτισμού. Αυτό οδηγεί τελικά σε μία κοινωνία που παρακινείται από το αδιάφορο, το επουσιώδες και το κοινότοπο, φορώντας το λοβοτομημένο προσωπείο του εβδομαδιαίου τηλεοπτικού προγράμματος του CNN. Το απόλυτο κακό μπορεί σίγουρα να αντιμετωπιστεί, αλλά είναι πιο δύσκολο να αντιταχθείς σε μια φαρισαϊκή συμμόρφωση. 

Έχοντας αφεθεί ανεξέλεγκτη, εξηγεί γιατί η Δύση αργοπεθαίνει». Ολοκληρώνοντας τον πυκνό συλλογισμό του, ο Κάπλαν επικαλείται τον Ρώσο στοχαστή του 19ου αιώνα Αλεξάντερ Χέρτσεν, ο οποίος στον απόηχο των αποτυχημένων δημοκρατικών επαναστάσεων του 1848 που συγκλόνισαν την Ευρώπη, προέβη σε μία άκρως ζοφερή πρόβλεψη ή, μάλλον, προειδοποίηση: «Η σύγχρονη δυτική σκέψη θα περάσει στην Ιστορία και θα ενσωματωθεί σε αυτήν, θα ασκήσει την επίδρασή της και θα έχει τη θέση της, απλά όπως το σώμα μας θα περάσει στη σύνθεση του γρασιδιού, των προβάτων (…) και των ανθρώπων. Δεν μας αρέσει αυτό το είδος αθανασίας, αλλά τι πρέπει να γίνει για αυτό;». 

Σύμφωνα με τον Αμερικανό αναλυτή, σε αυτό το σημείο βρίσκεται σήμερα η Δύση, αυτήν την κατάσταση καλείται να αντιμετωπίσει. Καθώς η παγκοσμιοποίηση τη θέτει μπροστά στα «αντίθετα ρεύματα» άλλων πολιτισμών, ενώ «ακραίες μορφές ταυτοτικών πολιτικών» καταπατούν τα ατομικά δικαιώματα, ο ιστορικός φιλελευθερισμός καλείται να διαψεύδει την πρόβλεψη του Χέρτσεν εις το διηνεκές. 

«Ο ιστορικός φιλελευθερισμός, ως προασπιστής της ατομικής δράσης, μέμφεται όλες τις ιδεολογίες και τη μοίρα που ο Χέρτσεν είχε κατά νου. Η κατεύθυνση της Ιστορίας είναι άγνωστη, οπότε δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε», καταλήγει ο Κάπλαν. 




Πηγή: Protagon.gr

Κλειστό λόγω… φασισμού

 



Ένα ιατρείο σφραγισμένο, με την αιτιολόγηση περί... φασισμού θυροκολλημένη. Γιατί; Επειδή ο γιατρός της ιστορίας μας προτίμησε να εγκαταλείψει την Ιατρική παρά να εμβολιαστεί. Δικαίωμά του, θα πει κανείς. Είναι όμως; Στην πραγματικότητα έχει κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι χίλιοι ψεκασμένοι. 

Είναι γιατρός. Ή, μάλλον, έχει σπουδάσει γιατρός. Διότι από το «έχω πτυχίο» ως το «είμαι» υπάρχει διαφορά ουσίας. Είχε το ιδιωτικό ιατρείο του σε επαρχιακή κωμόπολη, δεχόταν εκεί κόσμο και κοσμάκη επί δεκαπενταετία. Έγραφε συνταγές, εξέταζε, έδινε κάνα φαρμακάκι, έκανε διαγνώσεις, έστελνε αρρώστους στο νοσοκομείο της πρωτεύουσας του νομού, τέλος πάντων δεν έκανε καμιά σπουδαία ιατρική καριέρα, αλλά το μεροκαματάκι έβγαινε. 

Γράφω σε παρελθόντα χρόνο, διότι τώρα πια το ιατρείο είναι σφραγισμένο. Πάνω στην κλειδωμένη πόρτα υπάρχει κολλημένο ένα χαρτί που γράφει «Κλειστό λόγω φασισμού». Κατεβαίνουν οι γέροι και οι γριές από τα γύρω χωριά για την εξάμηνη συνταγογράφησή τους, βρίσκουν την πόρτα κλειδωμένη, διαβάζουν το σημείωμα και ρωτάνε δίπλα στο ψιλικατζίδικο που είναι ο γιατρός και τι σημαίνει το σημείωμα.

 «Του το κλείσανε το ιατρείο γιατί αρνήθηκε να κάνει το εμβόλιο» απαντά αυτός πρόθυμα. Κουνάνε οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι το κεφάλι τους, άλλοι με οργή και άλλοι με απόγνωση, πού να ψάχνουν τώρα άλλον γιατρό να τους γράφει τα φάρμακα; Και επειδή ο «γιατρός» μένει στην κωμόπολη, σε όποιον τον ρωτήσει γιατί έκλεισε το ιατρείο του, δίνει την απίστευτη απάντηση «καλύτερα να πεθάνω φυσιολογικά, παρά να πεθάνω απ’ το εμβόλιο». 

Πώς ζει, δεν ξέρω και ούτε μου πέφτει λόγος. Μπορεί να έχει λεφτά, μπορεί να πεινάει ή μπορεί να αποφάσισε να γίνει αγρότης. Τυπικά, δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανένας. Έκανε την επιλογή του, διάλεξε την εγκατάλειψη της Ιατρικής από τον εμβολιασμό, είναι απολύτως εντάξει απέναντι στον νόμο. Ακόμα και το σημείωμά του περί φασισμού είναι δικαίωμά του. Δική του είναι η πόρτα, ό,τι θέλει κολλάει πάνω της.

 Στην πραγματικότητα, όμως, έχει κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι χίλιες αναρτήσεις ψεκασμένων. Στη μικροκοινωνία της κωμόπολης, στο μυαλό των συνταξιούχων, των αγροτών, των βοσκών και των μικρομαγαζατόρων, η απόφαση του γιατρού να κλείσει το ιατρείο του έχει λειτουργήσει ως βόμβα μεγατόνων. Αφού αρνείται ο γιατρός να εμβολιαστεί, προτιμώντας ακόμα και να πεινάσει, ο απλός ανθρωπάκος θα πράξει διαφορετικά; Αυτό το «προτιμώ να πεθάνω φυσιολογικά, παρά λόγω εμβολίου», δεν είναι τίποτε άλλο από έναν πολλαπλασιαστή του φόβου ότι με το εμβόλιο ο θάνατος είναι βέβαιος. 

Πόσοι, αλήθεια, από τους απλούς αυτούς ανθρώπους που μπαινόβγαιναν στο ιατρείο του θα σκεφτούν «ευτυχώς που εγκατέλειψε, διότι μ’ αυτά που πιστεύει, μόνο γιατρός δεν ήταν»; Ελάχιστοι. Οι πιο πολλοί έχουν ήδη ταμπουρωθεί σπίτι τους και έχουν υιοθετήσει την άποψη ότι ο (ενδεχόμενος) θάνατος από Covid είναι προτιμότερος από τον (σίγουρο) θάνατο από το εμβόλιο. Ακόμα και τις δύο πρώτες δόσεις να έχουν κάνει, τώρα αρνούνται να πάνε για τη συμπληρωματική. Ποιος βλάκας τού έδωσε πτυχίο ήθελα να ήξερα… 



Πηγή: Protagon.gr





Η Εθνική τραγωδία της Κύπρου: Τα πραγματικά ντοκουμέντα - "Τον τρελό, έκανε αυτό που δεν κάναμε εμείς" - Οι "διαβεβαιώσεις" και η σιγή των Ελληνικών όπλων - Σάββατο 20 Ιουλίου 1974 - Οι "ετήσιες στρατιωτικές επιδείξεις"


 

"Τον τρελό, έκανε αυτό που δεν κάναμε εμείς" είπε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος το πρωί της 15ης Ιουλίου 1974, όταν έμαθε ότι βρισκόταν σε εξέλιξη το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου που είχε οργανώσει ο ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης. Ο Παπαδόπουλος βρισκόταν σε κατ’ οίκον περιορισμό στο Λαγονήσι από τον Νοέμβριο του 1973, όταν ανατράπηκε από τον Ιωαννίδη.

Τα ντοκουμέντα που αποκαλύπτονται για πρώτη φορά και περιγράφει την εμμονή του χουντικού κατεστημένου με την Κύπρο, τον αχαλίνωτο εθνικισμό που διαπότιζε τις συνειδήσεις των ανθρώπων-κλειδιά και τις μοιραίες αποφάσεις οι οποίες, στο όνομα του οράματος της Eνωσης με την Ελλάδα, παρέσυραν τον ελληνισμό στη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Σενάρια των αμερικανικών υπηρεσιών για την έκβαση ενός ελληνοτουρκικού πολέμου

Τι θα συνέβαινε όμως, αν όντως ξεσπούσε ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος; Η έκθεση που είχαν συντάξει όλες μαζί οι αμερικανικές υπηρεσίες περιείχε τα σενάρια και τις προβλέψεις τους. Δύο παραρτήματά της παραμένουν απόρρητα. Το ένα αναλύει το εφιαλτικό σενάριο, σύμφωνα με το οποίο μία από τις δύο χώρες θα επιχειρούσε να πάρει με τη βία αμερικανικά πυρηνικά όπλα τα οποία ήταν αποθηκευμένα στη Σούδα και στο Ιντσιρλίκ. Η έκθεση προέβλεπε:

«Η εσκεμμένη πρόκληση ενός πολέμου στο εγγύς μέλλον μοιάζει απίθανη, αλλά κάποιου είδους ένοπλη αντιπαράθεση ή ένα επεισόδιο είναι πιθανά. Τα ελληνικά και τουρκικά σκάφη στην αμφισβητούμενη περιοχή θα μπορούσαν να ανταλλάξουν πυρά ύστερα από κάποια παρεξήγηση. Με δεδομένο πόσο οξυμένα είναι τα πνεύματα, κάποιοι πιστεύουν ότι τοπικά συμβάντα (πχ. με επίκεντρο το δικαίωμα της αλίευσης) μπορεί να οδηγήσουν σε ένα τοπικό επεισόδιο. Αλλά ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πιθανό ότι Αθήνα και Aγκυρα θα προσπαθήσουν να αποφύγουν μια γενικευμένη σύγκρουση, προφανώς μέσω της αμερικανικής μεσολάβησης.

[… Ακόμα και αν ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις, δεν μπορεί να βρεθούν γρήγορα ικανοποιητικές λύσεις. Οι διαφωνίες θα συνεχιστούν για καιρό, εν μέρει επειδή θα είναι δύσκολο για τους Τούρκους να επιβάλουν τον ρυθμό των ερευνών. Ο αριθμός των πραγματικών ερευνών που μπορούν να κάνουν οι Τούρκοι είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Οι πλατφόρμες για γεωτρήσεις είναι σε περιορισμένη διαθεσιμότητα και δεσμευμένες για έρευνες σε άλλες περιοχές. Ετι περαιτέρω, όσο η περιοχή βρίσκεται στο επίκεντρο μιας διένεξης, οι πετρελαϊκές εταιρείες είναι απρόθυμες να διαθέσουν τις πλατφόρμες για γεωτρήσεις. Συνεπώς, το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και των ερευνών για πετρέλαιο είναι πιθανό να συνεχιστεί, μαζί με την πιθανότητα να τραυματιστεί και άλλο το ΝΑΤΟ» Η έκθεση κατέληγε με την πρόβλεψη πως η Κύπρος δεν θα εμπλεκόταν άμεσα αν ξεσπούσε «ένας βραχύβιος πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας» Εκτιμούσε όμως πως «είναι μέσα στις δυνατότητες της Τουρκίας να αποκόψει την Κύπρο από κάθε πρόσβαση από την Ελλάδα και να ξεκινήσει μια επιτυχημένη απόβαση στο νησί, αν το αποφασίσει. Η Aγκυρα θα έκανε κάτι τέτοιο, ή στην απίθανη περίπτωση που η Ελλάδα επιχειρούσε να καταλάβει το νησί ή για να προστατεύσει την τουρκική μειονότητα εκεί, αν απειλείται»

Η αγωνία της Άγκυρας για τα 12 μίλια

Την ίδια περίοδο, την άνοιξη του 1974, οι αμερικανικές υπηρεσίες ήταν επικεντρωμένες κυρίως στην ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Στο τραπέζι υπήρχε η απειλή για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων από 6 σε 12 μίλια, που εθεωρείτο ότι μπορούσε να οδηγήσει σε σύρραξη.

Η CIA προειδοποιούσε: «Νέες ενδείξεις ότι η Ελλάδα σκέφτεται την επέκταση των χωρικών της υδάτων σε 12 μίλια έχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, οδηγήσει την Τουρκία στην απόφαση να αμφισβητήσει μια τέτοια κίνηση. Η επέκταση θα έχει ως αποτέλεσμα να στερήσει την Τουρκία από το να έχει δικαιώματα σε όλη σχεδόν την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Eνας αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών είπε “ιδιωτικά” στο νούμερο δύο της αμερικανικής πρεσβείας στις 12 Ιουνίου, ότι η κυβέρνησή του δεν ήταν σίγουρη για τις προθέσεις της Αθήνας, αλλά φοβόταν πως οι Eλληνες ίσως προχωρήσουν στην επέκταση πριν από τη Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας στο Καράκας την επόμενη εβδομάδα. Ο αξιωματούχος είπε ότι η Τουρκία δεν θα δεχθεί τα 12 μίλια και ισχυρίστηκε ότι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας έχει ήδη αποφασίσει να αμφισβητήσει έμπρακτα μια τέτοια ενέργεια με τα πολεμικά της σκάφη. Ο αξιωματούχος εξήγησε ότι τα 12 μίλια θα περιόριζαν την ανεμπόδιστη ναυσιπλοΐα της Τουρκίας στο κεντρικό Αιγαίο σε δύο μόνο σημεία. Επέμενε δε ότι η Τουρκία δεν μπορούσε να δεχθεί το Αιγαίο σαν ελληνική λίμνη ούτε να απεμπολήσει τα δικαιώματά της. Επανέλαβε την επιθυμία της Aγκυρας για διαπραγματεύσεις, επισημαίνοντας πως η κυβέρνησή του ήταν πρόθυμη να συζητήσει το θέμα των ελληνικών χωρικών υδάτων. Όποια απόφαση και αν πάρει η Αθήνα στο θέμα των χωρικών υδάτων, είναι πιθανό ότι θα προσπαθήσει να αποφύγει τη στρατιωτική σύγκρουση με τους Τούρκους και να στηριχθεί για τώρα στην ισχυρή νομική θέση που πιστεύει ότι έχει στη διένεξη που “βράζει” γύρω από την υφαλοκρηπίδα»

Η αισιοδοξία του Ιωαννίδη και το μήνυμα του Ωνάση

Την άνοιξη του 1974 η ένταση στο Αιγαίο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις κλιμακωνόταν. Η Κύπρος δεν είχε ακόμη «πάρει φωτιά» Ο Ιωαννίδης ζούσε σε ένα «σύννεφο» άκρατης αισιοδοξίας. Η ανακάλυψη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων σε συνδυασμό με τις μεγάλες εξοπλιστικές παραγγελίες τις οποίες διαπραγματευόταν, τον είχαν πείσει ότι έφθανε η στιγμή που ονειρευόταν σε σχέση με την Κύπρο και την Τουρκία.

Είχε όμως να χειριστεί και τις συνήθεις απαιτήσεις των σημαντικών οικονομικών παραγόντων της εποχής. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αποκάλυψε, για παράδειγμα, στον [Αμερικανό Πρέσβη Χένρι] Τάσκα ότι είχε μια τρίωρη συνάντηση με τον Ιωαννίδη στην οποία τον απείλησε ότι, αν δεν του εξασφάλιζε τιμές στα καύσιμα των αεροσκαφών της Ολυμπιακής Αεροπορίας που να αναλογούν στα επίπεδα πριν από την πετρελαϊκή κρίση του Οκτωβρίου 1973, θα έκλεινε μέσα σε έξι μήνες την αεροπορική εταιρεία. Ο Ωνάσης είπε συγκεκριμένα ότι «του έδωσε τελεσίγραφο» Την ίδια περίοδο η εκτίμηση ενός στενού συνεργάτη του Ωνάση προκάλεσε όμως ένα μικρό σοκ στον στενό κύκλο του Ιωαννίδη. Ο Μίλτος Γιαννακόπουλος συνδεόταν στενά με τον εφοπλιστή και εθεωρείτο επίσης ότι διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις με τις βρετανικές υπηρεσίες. Ο Ιωαννίδης είχε πει στους συνεργάτες του: «Θα σας παίρνει αυτός. Μην αποφεύγετε να τον δείτε, αλλά τσιμουδιά και να το ξέρω αν βρεθείτε μαζί του»

Eνα πρωινό ο Μιχαήλ Πηλιχός, που ήταν υποδιευθυντής στην ΕΣΑ, ανακοίνωσε στον [διευθυντή του Γραφείου του Ιωαννίδη] αξιωματικό Γεώργιο Σταύρου και στον [στενό συνεργάτη του Ιωαννίδη, ταγματάρχη Χαράλαμπο] Παλαΐνη ότι θα πήγαινε στον Γιαννακόπουλο. Oταν το έμαθε ο Ιωαννίδης, του έβαλε τις φωνές, αλλά ο Πηλιχός απάντησε: «Ασ’ τα αυτά, να σας πω κάτι σοβαρό. Είχα πάει στον Μίλτο και μου είπε: “Θα φτάσετε έως γενική επιστράτευση και θα πέσετε. Και θα σας πω πώς θα πέσετε, από την Κύπρο”» Ο Παλαΐνης σχολίασε: «Σκεφθείτε να μην πάμε καλά και να έλθουν εδώ 500.000 πρόσφυγες από την Κύπρο» αλλά ο Ιωαννίδης έβαλε τέλος στη συζήτηση: «Εμείς να πέσουμε; Aσ’ τα αυτά!»

Οι «διαβεβαιώσεις» και η σιγή των Ελληνικών όπλων

Σάββατο 20 Ιουλίου 1974

Οι "ετήσιες στρατιωτικές επιδείξεις"

Το βράδυ της 19ης Ιουλίου 1974 στην Αθήνα επικρατούσε μεγάλη ανησυχία αλλά ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση. Οι πληροφορίες ήταν πολλές και τα σημάδια της επικείμενης εισβολής ξεκάθαρα. Η ηγεσία της χώρας έμοιαζε όμως να βαδίζει «τυφλωμένη» στον γκρεμό.

Ο αρχηγός του ελληνικού κράτους, στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, βρισκόταν στο γραφείο του, όταν λίγο πριν από τις 4 πμ. μπήκε μέσα ο διευθυντής του στρατιωτικού του γραφείου και τον ρώτησε: «Κύριε Πρόεδρε, πρόκειται να φύγετε σύντομα ή να αλλάξω την βάρδια;» εννοώντας αν θα έπρεπε να αναλάβουν υπηρεσία και να μείνουν εκεί υπασπιστές, γραμματείς και κλητήρες. Ο πρόεδρος του απάντησε, όπως διηγείτο χρόνια μετά:

«Προ ολίγης ώρας με επήρε ο Λάμπρος στο τηλέφωνο και με καθησύχασε. Γι’ αυτό και θα φύγω να πάω στο σπίτι μου. Εάν πλέον με χρειαζόταν κάποιος θα με έπαιρνε» Ο «Λάμπρος»που τον είχε καθησυχάσει ήταν ο αρχηγός της ΚΥΠ Λάμπρος Σταθόπουλος, ο οποίος του είχε τηλεφωνήσει ώρες πριν, στις 4 μ.μ., για να του πει: «Μόλις αποκρυπτογραφήσαμε ένα τουρκικό σήμα που λέει περίπου “εκτελέσατε ασκήσεις επιβιβάσεως επί των πλοίων”». Κατόπιν σχολίασε, κατά τον Γκιζίκη πάντα: «Πρόκειται, κύριε Πρόεδρε, περί των συνήθων ετήσιων επιδείξεων». Στην Εξεταστική Επιτροπή ο Σταθόπουλος αρνήθηκε τον συγκεκριμένο διάλογο, με αποτέλεσμα ο Γκιζίκης να του πει: «Κύριε Σταθόπουλε, λυπούμαι που έφερα την στολή την οποία φέρατε και εσείς» «Και εγώ λυπούμαι πολύ» απάντησε εκείνος.

Ο Γκιζίκης έφυγε από το γραφείο του για να πάει στο σπίτι του στη Φιλοθέη. Την ίδια ώρα ο τουρκομαθής υπολοχαγός Αλέξανδρος Σημαιοφορίδης, επικεφαλής του κλιμακίου της ελληνικής ΚΥΠ στην Κυρήνεια, παρακολουθούσε με αγωνία τις κινήσεις του τουρκικού αποβατικού στόλου, που είχε ξεκινήσει στις 5 μ.μ. της 19ης Ιουλίου:

«Ο Ιωαννίδης όταν έμαθε ότι μπήκαν οι Τούρκοι ήταν σε σοκ. Τα είχε χάσει. Είχαν κοκκινίσει τα μάτια του και δεν μιλούσε».

«Μέχρι τα μεσάνυχτα δεν ξέραμε πού θα πάει. Οταν έφθασε στην βόρεια μύτη, στον Απόστολο Ανδρέα, δεν ξέραμε αν θα στρίψει προς Κυρήνεια ή αν θα πάει Αμμόχωστο. Οταν είδαμε εκεί ότι έρχεται προς Κυρήνεια, την παρακολουθήσαμε, οπότε κατά τις 4.30 το πρωί βλέπουμε όλη την νηοπομπή στον κόλπο της Κυρήνειας. Από μένα βρισκόταν στα 500 μέτρα το πολύ και ήταν ένα θέαμα σαν επιθεώρηση ναυτικών δυνάμεων. Ετσι ακριβώς. Στο κατάστρωμα οι ναύτες. Δεν παίρνανε τίποτα μέτρα ότι πάνε σε ένα εχθρικό μέρος. Σαν να πηγαίνανε για κάποια επιθεώρηση, κρουαζιέρα. Ετσι ήταν. […] Κάνανε αποβίβαση, και όχι απόβαση, με υποτιθέμενο εχθρό» Στην ερώτηση πώς ένιωσε εκείνη τη στιγμή απάντησε: «Οπως ένας ναρκωμένος, που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ηταν μια ψυχρολουσία να βλέπεις αυτό το θέαμα, να είναι πάνω στα καράβια σε παράταξη, λες και θα επιθεωρηθεί αυτή η νηοπομπή από κάποιον επίσημο εκεί στην παραλία»

Κίσινγκερ: "Ίσως πάνε στη Θεσσαλονίκη"

Σύγχυση δεν επικρατούσε μόνο στην Αθήνα εκείνες τις ώρες όμως. Και στην Ουάσιγκτον ο [υπουργός Εξωτερικών Χένρι] Κίσινγκερ βρισκόταν σε σύγχυση για το τι ακριβώς θα έκαναν οι Τούρκοι. Ο Αμερικανός υπουργός είχε αναθαρρήσει κάποια στιγμή γιατί ο τουρκικός αποβατικός στόλος έμοιαζε να αλλάζει ρότα, προφανώς όταν έφθασε στο βόρειο άκρο του νησιού και πήρε πορεία προς την Κυρήνεια. Οι περισσότεροι Αμερικανοί αναλυτές θεωρούσαν ότι η απόβαση θα γινόταν στην Αμμόχωστο, οπότε δεν ήταν σίγουροι όταν ο αποβατικός στόλος κινήθηκε βόρεια αν θα πήγαινε στην Κυρήνεια ή αν θα επέστρεφε στην Τουρκία έπειτα από μία ακόμα απειλητική μανούβρα. Ο Κίσινγκερ θεώρησε ότι ίσως ο [υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ] Σίσκο πέτυχε μια σαρανταοκτάωρη αναβολή, χωρίς να προλάβει να τον ενημερώσει. Οταν του είπαν ότι ο στόλος εκινείτο βόρεια, σχολίασε:

«Ίσως πάνε στη Θεσσαλονίκη» Ενας συνεργάτης του σχολίασε πως η Θεσσαλονίκη «είναι πολύ μακριά» Ο Κίσινγκερ επέμενε, προσπάθησε να διορθώσει την γκάφα του, και αυτή τη φορά είπε: «Ίσως πάνε προς τη Ρόδο. Δεν έχω τρελαθεί ακόμη». «Μάλλον δεν έχεις κοιτάξει τον χάρτη σου» του απάντησε ο σύμβουλός του, με αποτέλεσμα να εκραγεί και να του πει: «Ξέρω ότι δεν πάνε στη Θεσσαλονίκη. Να δούμε τι θα κάνουν όταν αρχίσει η απόβαση λοιπόν».

Το σοκ του Ιωαννίδη

Ο υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κυπραίος τηλεφώνησε στον Χαράλαμπο Παλαΐνη αναζητώντας τον Ιωαννίδη. «Βγαίνουν οι Τούρκοι» του είπε. Ο δικτάτορας είχε κοιμηθεί σε κάποιο άλλο σπίτι, όχι στο δικό του, αλλά ο Παλαΐνης ήξερε πού να τον βρει και τον πήρε με τον συνθηματικό τρόπο που είχαν συμφωνήσει, για να του μεταφέρει τα νέα. Ο Ιωαννίδης έμοιαζε σαστισμένος και είπε στον συνεργάτη του: «Σώπα, ρε. Βγήκαν οι Τούρκοι στην Κύπρο;» Αμέσως μετά έδωσε εντολή να βρεθεί ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόρης Μπονάνος και όλοι οι εμπλεκόμενοι και να μαζευτούν στο Πεντάγωνο. Εκεί βρίσκονταν μόνο οι αξιωματικοί που στελέχωναν τη συνήθη νυχτερινή βάρδια στον θάλαμο επιχειρήσεων. Ο Παλαΐνης θυμάται όμως ότι κανείς από τους αρχηγούς ή τους άλλους ανώτατους αξιωματικούς δεν είχε μείνει στο γραφείο του, ούτε και κανείς από τους στενούς επιτελείς του Ιωαννίδη. Ενας άλλος συνεργάτης του, ο Γεώργιος Σταύρου, πήγε και αυτός στο Πεντάγωνο και θυμάται ότι «ο Ιωαννίδης όταν έμαθε ότι μπήκαν οι Τούρκοι ήταν σε σοκ. Τα είχε χάσει. Είχαν κοκκινίσει τα μάτια του και δεν μιλούσε».




πηγή:https://www.kathimerini.gr/politics/561531337/oi-alitheies-sto-skoteino-domatio/

Να εξουδετερώσουμε τη μεγάλη "νάρκη" - Διακυβεύονται πολλά για τη χώρα






Είμαστε η µοναδική χώρα στον κόσµο που τη Δευτέρα μετά τις εκλογές αρχίζουμε πάλι να συζητάμε «πότε θα γίνουν εκλογές;». Αυτή τη φορά η «πιάτσα» άργησε κάπως, αλλά τώρα πήρε μπρος για τα καλά. Το ερώτημα συζητιέται σε καφενεία και σαλόνια. Τα στοιχήματα πέφτουν, άλλα καλοπροαίρετα και άλλα…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι είναι κομμάτι του brand του να ολοκληρώσει την τετραετία και μετά να πάει σε εκλογές. Το θεωρεί υπεύθυνο και θεσμικό. Και είναι. Με μια διαφορά. Η «νάρκη» της απλής αναλογικής είναι μπροστά μας και απειλεί να τινάξει τη χώρα στον αέρα. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Η «νάρκη» πρέπει να εξουδετερωθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά. Η χώρα χρειάζεται μία καθαρή περίοδο πολιτικής ηρεμίας και προβλεψιμότητας για να μπορέσει να βγει για τα καλά από την κρίση, να ξεπεράσει την πανδημία και να μείνει στις ράγες της ανάπτυξης.

Υπάρχουν επιχειρήματα για να προσφύγει στις κάλπες η κυβέρνηση την άνοιξη –και δεν είναι αμελητέα. Η αξιωματική αντιπολίτευση πάει κι έρχεται. Δεν μπορεί να βρει το στίγμα της και αδυνατεί να εκμεταλλευθεί τη δυσφορία μέρους της κοινής γνώμης. Στα δεξιά της Ν.Δ. υπάρχει χώρος για κάτι καινούργιο, που θα αντλούσε δύναμη από τον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και το ισχυρότατο αντισυστημικό ρεύμα, που τώρα βρήκε σκοπό ύπαρξης στην αμφισβήτηση των εμβολίων. Προφανής φυσικός ηγέτης δεν έχει προκύψει, αλλά η «πελατεία» είναι εκεί και όπως έλεγε πάντοτε ένας βετεράνος πολιτικός, «όταν υπάρχει ζήτηση, κάποιος θα το ανοίξει το μαγαζί κάποια ώρα». Με την αξιωματική αντιπολίτευση παγιδευμένη σε αντιφάσεις και εσωστρέφεια και τον χώρο στα δεξιά ακέφαλο και ανοργάνωτο, οι συνθήκες ευνοούν τον κ. Μητσοτάκη, τώρα.

Τα καλοκαίρια κρύβουν όμως πια και σημαντικά ρίσκα. Οι πυρκαγιές είναι μόνιμη απειλή που δεν θα φύγει. Το κράτος και οι αρμόδιες υπηρεσίες του αλλάζουν με τρομακτική καθυστέρηση, όσο ικανή και να είναι η πολιτική ηγεσία. Επιβάλλεται ρεαλισμός σε αυτό το ζήτημα. Το επόμενο καλοκαίρι θα είναι όμως και το τελευταίο πριν ο κ. Ερντογάν μπει για τα καλά στην πιο κρίσιμη και επίφοβη προεκλογική μάχη της ζωής του. Με ό,τι αυτό σημαίνει για την Ελλάδα.

Η απόφαση δεν είναι εύκολη. Διακυβεύονται πολλά για τη χώρα. Ο κίνδυνος να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές σε μια άκαιρη συγκυρία είναι τεράστιος. Η ακρίβεια θα δοκιμάσει τις αντοχές της κοινωνίας. Οι πολίτες είναι πολύ λιγότερο προβλέψιμοι από ό,τι στο παρελθόν και ενίοτε εκδικούνται ηγέτες που εμφανίζονται στα μάτια τους να τους «εκβιάζουν» πολιτικά. Το είδαμε στον Καναδά και αλλού.

Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να είμαστε επικεντρωμένοι στον έναν βασικό στόχο: να αποφύγουμε τη μεγάλη «νάρκη» που θα μας βγάλει, πάλι, από τις ράγες της λογικής και της σταθερότητας.




πηγή:https://www.kathimerini.gr/opinion/561531532/na-exoydeterosoyme-ti-megali-narki/

 

Το ΚΚΕ στην Κατοχή δεν έκανε αντίσταση αλλά προετοίμαζε κατάληψη της εξουσίας - Το κυρίαρχο σύνθημα του ΚΚΕ "λεπίδι - λεπίδι στην αντίδραση" - Ο ανηλεής σφαγιασμός των αμάχων - Η πλειοδοσία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ








Από τον Παναγιώτη Λιάκο, 

Σύμβουλο Επικοινωνίας της Ε.Α.Α.Σ. 

Ο Δρ. Ιωάννης Μπουγάς είναι ένας από σημαντικότερους μελετητές, ιστορικούς ερευνητές και συγγραφείς της χώρας μας. Το συγγραφικό του έργο έχει φωτίσει με αδιάσειστα στοιχεία, μαρτυρίες και άγνωστες μέχρι σήμερα πηγές την δράση του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΔΣΕ στην Ελλάδα και έχει φέρει στο φως τα φρικτά βιώματα των θυμάτων της δράσης αυτών των οργανώσεων.

Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι ένα αληθινό, πικρό μάθημα νεότερης ελληνικής ιστορίας. 

Πόσο καιρό ασχολείστε με την δράση του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΔΣΕ στην Ελλάδα; Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ερευνήσετε αυτή την πτυχή της ελληνικής ιστορίας; 

Είμαι αναγνώστης της ιστορίας της περιόδου 1940- 49 για τουλάχιστον 55 χρόνια, από τα φοιτητικά μου χρόνια στην πατρίδα. Ερευνώ συστηματικά τη δράση του ΚΚΕ και των οργανώσεών του τα τελευταία 20 χρόνια. Είχα ιδιαίτερη αγάπη στη μελέτη της Ιστορίας γενικά από πολύ ενωρίς, από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Η πρώτη μου σοβαρή ενασχόληση με την ιστορία της περιόδου ήταν η συγκέντρωση στοιχείων για τα γεγονότα των Γαργαλιάνων, της μάχης μεταξύ ΕΛΑΣ και του Τάγματος Ασφαλείας του ταγ/ρχη Παναγιώτη Στούπα τον Σεπτέμβριο 1944, αμέσως μετά εκείνης στον Μελιγαλά. Τα βιβλία που αναφέρονταν στο γεγονός, έλεγαν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που είχα ακούσει από αυτόπτες μάρτυρες. 

Τελικά αυτά τα γεγονότα τα περιέγραψα στο έργο μου «Ματωμένες Μνήμες 1940-45». Για να τα ερμηνεύσω, έπρεπε να ξεκινήσω από πιο πριν και πιο μακριά, από τις πηγές τους. Έτσι άρχισα την έρευνα για την Κατοχή σε εθνικό επίπεδο. 

Μπορείτε να μας πείτε μερικά στατιστικά στοιχεία για το έργο σας όπως ο αριθμός των προσωπικών συνεντεύξεων που έχετε κάνει και τον όγκο του αρχειακού υλικού (βιβλία, μπροσούρες, περιοδικά και εφημερίδες), που έχετε μελετήσει; 

Τα βιβλία που έχω μελετήσει πρέπει να υπερβαίνουν τα πεντακόσια και οι συνεντεύξεις και μαρτυρίες που έχω καταγράψει σε χαρτί ή σε ακουστικό υλικό, πλησιάζουν τις διακόσιες, κυρίως από την Πελοπόννησο, αλλά και τις περιοχές της Ηπείρου και της Δυτικής Μακεδονίας ειδικώς για το Παιδομάζωμα. Ευτυχώς το απέραντο αρχειακό υλικό είναι σε ψηφιακή μορφή. 

Τελικά, το ΚΚΕ έκανε αντίσταση κατά των κατακτητών για πατριωτικούς λόγους ή απλώς επιδίωκε να κατακτήσει την εξουσία; 

Η σύντομη απάντηση είναι, ότι δεν έκανε αντίσταση αλλά προετοίμαζε κατάληψη της εξουσίας. Οι ηγέτες του ΕΑΜ/ΚΚΕ ξεκίνησαν να ομιλούν για αντίσταση μόνο μετά την επίθεση της Γερμανίας στη Σοβιετική Ένωση, αντιστρέφοντας τη μέχρι τότε φιλοναζιστική θέση τους, ανταποκρινόμενοι στην εντολή της Κομιντέρν να πολέμήσουν τους Γερμανούς. Όμως, δεν θα δείτε το ΚΚΕ να συμμετέχει σε καμία πραγματικά αντιστασιακή ενέργεια, όπως σε δολιοφθορές που επιζητούσαν οι σύμμαχοι, παρότι έλαβαν τις πρώτες χρυσές λίρες από τη SOE, μέσω του πράκτορα «Οδυσσέα», το φθινόπωρο του 1941. Ο Γιώργης Σιάντος είναι γνωστόν ότι ήταν εναντίον της ένοπλης αντίστασης μέχρι και το μέσον του 1942. Όλα άλλαξαν μετά τον Γοργοπόταμο, όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα η Βρετανική Αποστολή και άρχισαν να λαμβάνουν αφειδώς όπλα, εφόδια και χρυσές λίρες. Από τον Δεκέμβριο του 1942 καθορίστηκε ως στόχος η εξουσία μετά την απελευθέρωση. Η αντίσταση ήταν μόνο το όχημα, ποτέ ο σκοπός. Να διευκρινίσω βέβαια ότι αυτό αφορούσε τα ηγετικά στελέχη και το πλήθος των οπαδών. Είναι βέβαιο ότι υπήρχαν απλά μέλη του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ που πίστευαν ότι πολεμούν τους Γερμανούς.


Πόσα ήταν τα θύματα στον άμαχο πληθυσμό από τη δράση του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ; 

Για την Πελοπόννησο, την οποία έχω ερευνήσει εξονυχιστικά, έχω υπολογίσει ότι τα θύματα του ΕΑΜΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ μεταξύ των αμάχων, σχεδόν όλα σφαγμένα με μαχαίρι, μέχρι την 31ην Αυγούστου 1944, ήταν τουλάχιστον 3.465, εκ των οποίων τουλάχιστον 1.276 στην Αργολιδοκορινθία. 

Σε αυτά να προστεθούν τουλάχιστον 2.500 μεταξύ 1 Σεπτεμβρίου 1944 και 15 Ιανουαρίου 1945, καταλήγομε σε περίπου 6.000 θύματα. Σε πανελλήνιο επίπεδο, τα θύματα του 1943 – 45 έχουν υπολογισθεί σε 47.000 περίπου

Βέβαια, και τη μεγάλη πλειονότητα των θυμάτων αντιποίνων των κατακτητών –περίπου 4.000 στην Πελοπόννησο και 30.000 πανελληνίως– και των καταστροφών, πρέπει να αποδωθούν στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ που έδινε την αφορμή με τις ενέδρες και τις δολοφονίες μεμονωμένων Γερμανών στρατιωτών. 

Ποια από τα εγκλήματα από τα οποία διέπραξαν οι κομμουνιστές εκείνη την περίοδο θεωρείτε ότι ήταν τα ειδεχθέστερα; 

Μπορείτε να μας αναφέρετε μερικές περιπτώσεις; 

Υπήρξαν δεκάδες περιπτώσεις στην Πελοπόννησο και την υπόλοιπη Ηπειρωτική Ελλάδα το 1943 – 44 που ομάδες ανδρών, γυναικών και παιδιών, συνελήφθησαν χωρίς λόγο από τα σπίτια τους και οδηγήθηκαν δεμένοι πλησίον σε καταβόθρες, ξεροπήγαδα ή γκρεμούς. Εκεί, εσφάγησαν με μαχαίρια, συχνά παρουσία των υπολοίπων, που έβλεπαν μέχρι να έρθει η σειρά τους, και ρίχτηκαν σε πρόχειρους τάφους.

Αν ο τάφος ήταν τρύπα ή ξεροπήγαδο μιάς χρήσης, οι σφαγείς στο τέλος έριχναν ξύλα και πέτρες. Μόνο στην Τρύπα του Φενεού, όπου εσφάγησαν εκατοντάδες το 1944, κρατούσαν την κουστωδία των θυμάτων 100-150 μέτρα μακριά από τον τόπο σφαγής και οδηγούσαν εκεί τα θύματα ανά δύο. 

Στα βιβλία μου «Ματωμένες Μνήμες 1940 – 45» και «Αθώων Αίμα», έχω πολλές περιγραφές σφαγών με ονόματα θυμάτων και σφαγέων. Για μένα, οι πιο φριχτές και απάνθρωπες περιπτώσεις ήταν εκείνες που κακοποιούσαν μητέρες και μετά τις έσφαζαν μαζί με τα παιδιά τους. 

Τη Βασίλω Στάικου από το Βαλτέτσι της έσφαξαν με τα τέσσερα μικρά κορίτσια της στον Φενεό, ενώ ένα πέμπτο που γέννησε στο Μοναστήρι το πέταξαν οι Ελασίτες στα σκυλιά.

 Την Παρασκευή Μπάρλα από τη Φρουσιάνα την έσφαξαν με το αβάπτιστο μωρό της. 

Την Ελένη Ράπτη από τη Μιδέα την έριξαν στο ξεροπήγαδο με τα δυό μικρά παιδιά της. 

Τη Μαρία Κρέσπη με την ενδεκάχρονη κόρη της φανή από το Λέπρεο Ηλείας, τις κακοποίησαν και τις έσφαξαν. 

Τη συμπάτριώτισσά μου Φλωρεντία Παπαχριστοφίλου την κακοποίησαν 15 μέλη της ΟΠΛΑ και την έσφαξαν εμπρός στα μάτια μιάς κόρης της. Και άλλες, και άλλες.

Θυσίασαν πολλές αθώες μητέρες με τα παιδιά τους! Τα κίνητρα των δραστών ποια ήταν; 

Να τιμωρήσουν τους συνεργάτες του κατακτητή, όπως ισχυρίζονταν; Το κίνητρο των ηγετών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ ήταν να εξαφανίσουν τους «αντιδραστικούς» που δεν τάσσονταν στο πλευρό τους, ώστε να μην τους βρουν απέναντι μετά την απελευθέρωση. «Να ξεπατωθεί η αντίδραση» διακήρυξε ο Αχιλλέας Μπλάνας στη Διάσκεψη της Στράζοβας στις 25–26 Νοεμβρίου 1943 και άστραψαν αμέσως τα μαχαίρια στην Πελοπόννησο, οργανώνοντας τουλάχιστον 80 Στρατόπεδα «αντιδραστικών» σε μοναστήρια, σχολεία και σπίτια χωριών. 

Τον Απρίλιο του 1944,το σύνθημα έγινε «λεπίδι – λεπίδι στην αντίδραση» από τον Θεόδωρο Ζέγκο. Οι φρουροί και οι σφαγείς ήταν επιλεγμένοι από τα χειρότερα στοιχεία του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ και έσφαζαν για να βιάσουν, να κάνουν πλιάτσικο και να εξασφαλίσουν το φαγοπότι τους. Υπήρχαν και κάποια φτωχά αγροτόπαιδα που είχαν φανατισθεί από τους ινστρούχτορες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και ίσως πίστευαν ότι πράγματι σφάζουν προδότες, σαν τον Τίγρη (Γιάννης Σχοινάς) στα Δίδυμα Αργολίδος ο οποίος φορούσε τη φουστανέλλα του όταν πήγαινε να σφάξει!

 Για ποιον λόγο δε γνωρίζει πολύς κόσμος αυτή την πλευρά της δράσης οργανώσεων που αποκαλούνταν και αποκαλούνται «αντιστασιακές»; 

Τα θύματα της Κόκκινης Τρομοκρατίας εγκαταλείφθηκαν, και τα εγκλήματα αγνοήθηκαν, από το καλοκαίρι του 1944, στην προσπάθεια της κυβέρνησης εξωτερικού του Γεωργίου Παπανδρέου να προσεταιριστεί τους κομμουνιστές, υπό την πίεση και των Βρετανών, ώστε να μην αντιδράσει ο ΕΛΑΣ στην άφιξη της κυβέρνησης στην Αθήνα με ελάχιστα Βρετανικά στρατεύματα, και ούτε να προκαλέσει την κάθοδο των Σοβιετικών στρατιών στο Αιγαίο. 

Αυτή η τακτική συνεχίσθηκε με τις Συμφωνίες της Καζέρτας και της Βάρκιζας. Η τελευταία υπεγράφη, παρά τα νέα χιλιάδες εγκλήματα των κομμουνιστών στα Δεκεμβριανά. Η Λευκή Τρομοκρατία του 1945 – 46, η οποία από αντίποινα εναντίον εγκληματιών του ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ που ήταν, με την φοβερά επιτυχημένη προπαγάνδα του ΚΚΕ, μετετράπη σε κυνήγι «αθώων» μελών του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και έθεσε τα εγκλήματα της Κόκκινης Τρομοκρατίας κάτω από το χαλί της ιστορίας. 

Στη συνέχεια, ο αγώνας εναντίον των κομμουνιστών το 1946 – 49, τα νέα εγκλήματα και το Παιδομάζωμα, έθεσαν πιο πολύ στο περιθώριο τα μαζικά ειδεχθή εγκλήματα του 1943 – 44. 

Εσείς μιλάτε για τα εγκλήματα που διέπραξε το ΚΚΕ/ΕΛΑΣ/ΟΠΛΑ/ΔΣΕ στην Ελλάδα αλλά η Πολιτεία όχι μόνο δεν αναγνωρίζει το ορθόν της απόψεώς σας αλλά χορήγησε χιλιάδες συντάξεις σε «αντιστασιακούς» αυτού του τύπου. Που το αποδίδετε

Από την επομένη της νίκης επί της ανταρσίας στον Γράμμο, τα πολιτικά κόμματα της δεξιάς και του κέντρου άρχισαν να πλειοδοτούν σε παραχωρήσεις στην αριστερά, η πρώτη για να την κρατά μακριά από το κέντρο και το τελευταίο για να την προσεταιρίζετε. Ήταν η περίφημη πολίτική λήθης για δήθεν καλλιέργεια εθνικής ενότητος! 

Μετά ήρθε η δικτατορία και με τους απαράδεκτους διωγμούς φρονημάτων αντί πράξεων, «λεύκανε» τους εγκληματίες και έθαψε τα εγκλήματά τους. Η πλειοδοσία μεταξύ των κομμάτων, της κεντροαριστεράς (ΠΑΣΟΚ) και κεντροδεξιάς (ΝΔ) τώρα, για τις ψήφους των αριστερών, επανήλθε μετά τη μεταπολίτευση

Το πρώτο (ΠΑΣΟΚ), το 1981 – 82 ανεγνώρισε το ΕΑΜ/ΚΚΕ ως αντιστασιακές οργανώσεις, και έδωσε τις συντάξεις και τους χαμένους βαθμούς τους σε αξιωματικούς που είχαν πολεμήσει εναντίον της κυβέρνησης και των συμμάχων από τις τάξεις του ΕΛΑΣ. 

Η δεύτερη (ΝΔ), το τελείωσε αναγνωρίζοντας την Ανταρσία των κομμουνιστών ως εμφύλιο και τους ξενοκίνητους αντάρτες ως Δημοκρατικό Στρατό! 

Τι προτείνετε να γίνει για την ενημέρωση του κοινού και την αποφυγή παρομοίων καταστάσεων στο μέλλον; 

Ελπίζω να βρεθεί μια πλειοψηφία στη Βουλή, να αναγνωρίσει την πραγματική ιστορία της δεκαετίας 1940 – 49 και να διδάσκεται στη Μέση Εκπαίδευση και τα Πανεπιστήμια. Να αναγνωρίσει την Κόκκινη Τρομοκρατία του 1943 – 44 και να ορίσει «Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων των». Τέλος, να καταργήσει τον νόμο Τζαννετάκη 1863/1989 που αναγνώρισε τον Δημοκρατικό Στρατό και απάλειψε τα εγκλήματα του 1946 – 49. 

Ποιο βιβλίο ετοιμάζετε αυτή την περίοδο; 

Μόλις τελείωσα ένα μεγάλο έργο –είναι στον εκδότη– για τα γεγονότα του 1940 – 45, με ιδιαίτερη έμφαση στα Τάγματα Ασφαλείας και τον ρόλο των Βρετανών (στον πόλεμο, τη Μέση Ανατολή, την Κατοχή και την Απελευθέρωση). 

Τελειώνοντας σημειώνω, ότι όσο η ΕΡΤ θα προβάλλει προπαγάνδα, ψεύδη και κείμενα φαντασίας ως ιστορία (π.χ. ο ΕΛΑΣ ελευθέρωσε, Αθήνα, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη), ενώ αποφεύγει να παρουσιάσει την Κόκκινη Τρομοκρατία του 1943 – 44 ή το Παιδομάζωμα του 1947 – 48, και το υπουργείο Παιδείας προσαρμόζει ανάλογα την ιστορία που διδάσκει στα Ελληνόπουλα, η Ελλάδα θα συνεχίζει να ζει το δικό της «παραπέτασμα». Όταν η Ανατολική Ευρώπη ελευθερωνόταν το 1990, η Ελλάδα έμπαινε βαθύτερα στην κομμουνιστική περίοδο της ιστορίας της. 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 

Ο Δρ. Ιωάννης Μπουγάς γεννήθηκε το 1945 στους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Υπηρέτησε τη θητεία του ως έφεδρος αξιωματικός. Έλαβε πτυχίο Μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Πατρών. 

Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στον Καναδά, στα πανεπιστήμια Concordia (Μόντρεαλ, Κεμπέκ) και Queen's (Κίνγκστον. Οντάριο), στον τομέα της Στατιστικής και ειδίκευση στις μεθόδους μέτρησης και βελτίωσης της Ποιότητας καιτηςΠαραγωγικότητας. Στο παρελθόν έχει διδάξει και στα πανεπιστήμια McGill του Μόντρεαλ καιQueen’s τουΚίνγκστον στονΚαναδά. Εργάσθηκε στην Εταιρία Bell Canada, από όπου το 2005 συνταξιοδοτήθηκε από τη θέση του Διευθυντή Στατιστικών Μελετών. 

Στα βιβλία του Δρ. Ι. Μπουγά περιλαμβάνονται το «Η Φωνή της Ειρήνης», από τις Εκδόσεις Ερωδιός,το οποίο είναι μια μαρτυρία του Παιδομαζώματος που εφάρμοσε το 1948 το ΚΚΕ για Ελληνόπουλα από τις ακριτικές περιοχές, το «Ματωμένες Μνήμες 1940-45», και υπότιτλο «Κόκκινη Τρομοκρατία, Κατοχικός Εμφύλιος, Κόκκινη Απελευθέρωση, Λευκή Τρομοκρατία στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο (Γαργαλιάνοι - Καλαμάτα - Μελιγαλάς - Πύλος - Πύργος)», και το δίτομο «Αθώων Αίμα – Ελεύθερος Μωριάς 1943 – ‘44»