ΥΕΘΑ: Η Ελλάδα θα στηρίξει την φίλη Γαλλία, στην πράξη και όχι στα λόγια, στην περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής

 Δημοσιογράφος : Υπουργέ, αγοράσαμε τρεις φρεγάτες Belha@rra, ακόμη έξι Rafale, να περιμένουμε να κλείσει έως το τέλος του χρόνου και η αγορά τριών κορβετών από τη Γαλλία;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος : Μην προτρέχετε. Αυτές οι αποφάσεις προϋποθέτουν μήνες εντατικών διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων, μεταξύ διαφορετικών παραγόντων (στρατιωτικών και οικονομικών επιτελείων, εταιρειών, κυβερνήσεων) στο πλαίσιο κάλυψης των αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων και του οικονομικού σχεδιασμού, βάσει των δημοσιονομικών δυνατοτήτων. Άρα, πρόκειται για μία διαδικασία σύνθετη και χρονοβόρα. Επιπλέον, μετά την ανακοίνωση για τις φρεγάτες και τα Rafale, αρχίζει η κυρίως διαπραγμάτευση ώστε να οδηγηθούμε σύντομα στην υπογραφή των συμβάσεων αγοράς, πιθανότατα μέχρι το τέλος του χρόνου. Αυτή είναι η προτεραιότητά μας αυτή τη στιγμή. Η αγορά κορβετών ως εναλλακτική λύση της αγοράς της τέταρτης φρεγάτας θα μας απασχολήσει στο μέλλον, αλλά όχι ακόμα. 

Δημοσιογράφος : Γιατί η συμφωνία με τη Γαλλία και η προμήθεια φρεγατών δεν ήρθαν νωρίτερα; Υπήρχαν χώρες που επιχείρησαν να μπλοκάρουν και τα δύο;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος : Η αγορά καινούργιων φρεγατών δεν είναι απλή υπόθεση. Η Belhara έχει προταθεί ως λύση από τους Γάλλους ήδη από το Φεβρουάριο 2016, πριν καν οριστικοποιηθεί η τελική διαμόρφωση  του πλοίου από την κατασκευάστρια εταιρεία. Οι διαπραγματεύσεις για την αγορά δύο πλοίων είχαν διάρκεια τεσσάρων και πλέον ετών. Όταν τον Αύγουστο του 2020 κρίναμε ότι η τελική προσφορά ήταν οικονομικά ασύμφορη με βάση τις δυνατότητες και το σχεδιασμό μας, παγώσαμε τη διαπραγμάτευση και αναζητήσαμε και άλλες προτάσεις από άλλες χώρες, πάντοτε με γνώμονα τις απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού. Αυτός ο άτυπος ανταγωνισμός είχε  ως τελικό αποτέλεσμα μία επιλογή ιδανική για τις ανάγκες του Πολεμικού Ναυτικού και ιδιαίτερα ελκυστική ως προς το τελικό τίμημα και το χρονοδιάγραμμα παράδοσης των πλοίων. Δεδομένου δε ότι όλες οι χώρες που συμμετείχαν στην διαδικασία είναι σύμμαχοι και εταίροι της Ελλάδας σε Ευρώπη και ΝΑΤΟ, είναι προφανές ότι δεν υπήρξε κανένα παιχνίδι «κάτω από το τραπέζι». Καταλήξαμε στην επιλογή που κρίθηκε καταλληλότερη για τις ανάγκες μας από τους ειδικούς του Πολεμικού Ναυτικού.

Δημοσιογράφος : Μήπως όμως μπαίνουμε σε ένα «ράλι» εξοπλισμών με την Τουρκία, με κίνδυνο να μας εκτροχιάσει και οικονομικά;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος : Όπως είπα και στην συζήτηση στη Βουλή προ ημερών, δεν κάνουμε ανταγωνισμό εξοπλισμών με την Τουρκία, αλλά αγώνα δρόμου για να καλύψουμε κενά πολλών ετών στην ανανέωση και αναβάθμιση των οπλικών συστημάτων, προκειμένου να ενισχύεται η συνολική αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Οι δαπάνες για τα εξοπλιστικά γίνονται σύμφωνα με τη νέα δομή δυνάμεων 2020-2025, σύμφωνα με το Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών τρέχουσας περιόδου και το συνολικό δημοσιονομικό σχεδιασμό της κυβέρνησης για τα επόμενα χρόνια. Έχουμε υποβάλλει συνολικό κοστολογημένο και προτεραιόποιημενο σχέδιο στον Πρωθυπουργό. Έχουμε λάβει την έγκρισή του και βάσει αυτού κινούμαστε, σε συνεργασία με το οικονομικό επιτελείο του Υπουργείου Οικονομικών. Επιπλέον, κάνουμε προσαρμογές όπου και όποτε χρειαστεί. Έτσι, για παράδειγμα, απορρίψαμε ως οικονομικά ασύμφορη την προσφορά για δύο φρεγάτες Belhara έναντι 3,3 δις τον Αύγουστο 2020 και δε μετανιώσαμε γι’αυτό.

Δημοσιογράφος : Οι πρώτες αντιδράσεις της Τουρκίας μετά τη συμφωνία με τη Γαλλία φανερώνουν εκνευρισμό. Εκτιμάτε ότι θα έχουμε ένα «θερμό» χειμώνα με αύξηση της τουρκικής προκλητικότητας;  

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος : Ο εκνευρισμός της Τουρκίας δε μας αφορά. Καθήκον μας και αποστολή μας είναι η θωράκιση της χώρας έναντι κάθε απειλής σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον με ανησυχητικές τάσεις αστάθειας. Αυτή τη θωράκιση την επιδιώκουμε και σε ένα βαθμό την επιτυγχάνουμε μέσω, αφενός της αμυντικής διπλωματικής προσπάθειας που ενισχύει και αναβαθμίζει συμμαχίες με φίλες χώρες, και αφετέρου μέσω ενός οργανωμένου σχεδίου ενίσχυσης της συνολικής αποτρεπτικής ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων που υλοποιείται ταχύτατα και αποτελεσματικά εδώ και δύο χρόνια. Όσο για πιθανές εντάσεις με την Τουρκία στο μέλλον, επιμένω στην άποψη ότι με τέτοια προοπτική δεν είναι προς το συμφέρον κανενός.

Δημοσιογράφος : H ανανέωση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με τις ΗΠΑ θα αφήσει ικανοποιημένες και τις δύο πλευρές; Υπάρχει πράγματι εμπλοκή σε τοποθεσίες που θέλαμε εμείς να μπουν στη συμφωνία όπως η Σκύρος και το Πετροχώρι Ξάνθης;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος :Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι και θα είναι βασικός στρατηγικός εταίρος της Ελλάδας. Η συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας αποτυπώνει ακριβώς αυτή τη σχέση, η οποία τα τελευταία χρόνια αναβαθμίζεται συνεχώς. Σε λίγες μέρες ο Υπουργός εξωτερικών θα μεταβεί στην Ουάσιγκτον για να υπογράψει την αναθεωρημένη συμφωνία, ενώ παράλληλα θα λάβει χώρα και ο στρατηγικός διάλογος μεταξύ των δύο πλευρών. Ως προς τις τοποθεσίες, επιλέγουμε από κοινού με την αμερικανική πλευρά να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο στις ήδη υπάρχουσες τέσσερις, στις οποίες αναπτύσσονται πολύ σημαντικές συνεργασίες σε επίπεδο αμυντικής συνέργειες Ελλάδας- ΗΠΑ. Εκτιμώ ότι σ’ αυτή τη φάση η εμβάθυνση της συνεργασίας είναι πιο σημαντική από την διερεύνηση σε άλλες τοποθεσίες. Αυτή η θέση εκφράζει και τις δύο πλευρές προφανώς.

Δημοσιογράφος :Συζητιέται πολύ η πιθανή αποστολή ελληνικής στρατιωτικής δύναμης στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ). Γιατί είναι απαραίτητη εκεί η ελληνική παρουσία;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος :Η περιοχή της υποσαχάριας Αφρικής και η κατάσταση εκεί αποτελεί δυνητική απειλή αστάθειας για ζωτικά γεωπολιτικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω γειτνίασης με την βόρεια Αφρική και τη Μεσόγειο. Οι εκκολαπτόμενες εστίες αστάθειας με ομάδες τρομοκρατικών οργανώσεων και Τζιχαντιστών που αναλαμβάνουν δράση στην περιοχή, δεν έχει σχέση με κάποιο αποικιοκρατικό παρελθόν, αλλά με ένα ζοφερό μέλλον αστάθειας και απειλών ασφαλείας. Η Γαλλία ηγείται της ευρωπαϊκής πρωτοβουλίας στήριξης κυβερνήσεων των χωρών της περιοχής απέναντι σε αυτή την απειλή, αναπόφευκτα και με στρατιωτικά μέσα. Συμμετέχουν ήδη 9 ευρωπαϊκές χώρες με μέσα και προσωπικό, ενώ έχουν δηλώσει πρόθεση συμμετοχής άλλες 13, ανάμεσα τους και η Ελλάδα. Συνεπώς η πρωτοβουλία συγκεντρώνει ευρύτατη υποστήριξη από ευρωπαϊκές χώρες. Στο πλαίσιο της -ιδιαίτερα αναβαθμισμένης πλέον- συμμαχικής σχέσης με τη Γαλλία. Εκτιμούμε ότι και η Ελλάδα πρέπει να συνεισφέρει στηρίζοντας την φίλη Γαλλία, αλλά και την προσπάθεια επίτευξης της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην πράξη και όχι στα λόγια.

Δημοσιογράφος : Θα δούμε το καινούριο εθνικό τυφέκιο να παρελαύνει ;

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος : Το εθνικό τυφέκιο είναι άλλο ένα πρόγραμμα που έχει εξαγγελθεί  προς υλοποίηση, όχι όμως εντός του τρέχοντος έτους. Αυτή τη στιγμή αξιολογούνται από τους επιτελείς του Γενικού Επιτελείου Στρατού οι προτάσεις οκτώ εταιρειών του εξωτερικού. Η ελληνική πλευρά αξιώνει ως δεσμευτική προϋπόθεση την συμπαραγωγή του τυφεκίου στην Ελλάδα, με μεταφορά τεχνογνωσίας στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Εκτιμώ ότι θα εισέλθουμε στην τελική φάση επιλογής εντός του ερχόμενου έτους.

Όταν η ανέραστη αριστερά αγάπησε τον πιο διαβολικό εχθρό της - Ο άγγελος ηράσθη τον σατανά!

 Κάποτε ήταν ένας από τους πιο διαβολικούς εχθρούς, η ίδια του η πολιτική ύπαρξη προκαλούσε. Όταν ρώτησε όμως τι συμβαίνει με την πανδημία και το ποσοστό των νεκρών στην Ελλάδα, πήραν τις σχετικές τοποθετήσεις του και τις αποστήθισαν σαν να επρόκειτο για πολύτιμες εσωτερικές κομματικές μπροσούρες

Ήταν ένας από τους πιο διαβολικούς εχθρούς τους. Ο αντιπρόεδρος του Σαμαρά, αυτός που τα άρπαξε από τη Novartis και του στήσανε κάλπη καταδίκης μέσα στο Κοινοβούλιο, ο θεωρητικός της επιβολής των μνημονίων, ο τύπος που χρησιμοποιούσε ανέκαθεν τις γνώσεις και την ευφράδειά του για να διαστρέφει την πραγματικότητα, ο εμπνευστής του ΕΝΦΙΑ, ο ιδιοκτήτης των υποβρυχίων που έγερναν, αυτός που ως αρχηγός μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ από λαϊκό κόμμα σε παρακολούθημα της Δεξιάς. 

Τα έγραψα όλα ή απομένουν κι άλλα τόσα μέσα στο διαχρονικό και υστερικό κατηγορητήριο του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου; Που το ύφος του, όταν μιλούσε στη Βουλή, τους έβγαζε απ’ τα ρούχα τους, που οι συνταγματικές γνώσεις του ήταν πάντα προπέτασμα επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, που τα συμπεράσματά του είχαν de facto εντός τους το σπέρμα του κακού, που η ίδια του η πολιτική ύπαρξη αποτελούσε πρόκληση στο δημόσιο αίσθημα; Πόσες φορές τα έχουμε ακούσει; 

Και τώρα, ξάφνου, τον ηγάπησαν. Διότι ρώτησε τι συμβαίνει με την πανδημία και το ποσοστό των νεκρών στην Ελλάδα. Και πήραν τις σχετικές συνεντεύξεις ή ανακοινώσεις του και τις αποστήθισαν σαν να επρόκειτο για πολύτιμες εσωτερικές κομματικές μπροσούρες που αποκαλύπτουν τα άγια των αγίων. Και τις απαγγέλλουν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα. Και επαναλαμβάνουν τα λόγια του ως ηχώ και αποκωδικοποιούν τα νοήματά του σαν να επρόκειτο για τον δικό τους Σουσλόφ. 

Και λένε "Βενιζέλος" οι Συριζαίοι πρώην κατήγοροι και γεμίζει το στόμα τους μέλι. Και θεωρούν τις ερωτήσεις και τις απορίες του για την πανδημία τόσο σοβαρές και καθοριστικές, που μπορούν να σταθούν επάξια για αλλαγή ατζέντας, ακόμα και απέναντι σε μια κορυφαία αμυντική συμφωνία της χώρας. Α ναι, και για αυτήν την αμυντική συμφωνία τον επικαλούνται, παραλείποντας να αναφέρουν ότι η συμβουλευτική ανακοίνωσή του για την ελληνογαλλική συμμαχία ξεκινά με το «δεν είμαι μαξιμαλιστής». Αλλά αυτοί τη χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τον δικό τους μαξιμαλισμό.

 Οποία υποκρισία, οποία έλλειψη ντροπής. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγάπησε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, σαν να λέμε ότι ο άγγελος ηράσθη τον σατανά. Ανενδοίαστοι και αδίστακτοι. Ψιλοξεφτίλες κατά το λαϊκότερο 

Πηγή: Protagon.gr

Ελληνοτουρκικά: - Η μεταφορά του Ναυαρίνου στο Καστελόριζο - Ποτέ η Τουρκία δεν κατάφερε ζωτικό χτύπημα κατά της Ελλάδας όταν βλέπει ισχυρούς συμμάχους στο πλάι της

 

Όσο η ερντογανική Τουρκία εκφεύγει από τη συμπεριφορά εθνικού κράτους και τρέφει τις αυτοκρατορικές φαντασιώσεις της, τόσο ο μύθος για την Ελλάδα ως υπομόχλιο των Δυτικών γίνεται ισχυρότερος. Σύμφωνα με την ιστορία που έχει κατασκευάσει και διδάσκει στα παιδιά της, η ελληνογαλλική συμφωνία δεν είναι τίποτα άλλο από τη μεταφορά του Ναυαρίνου στο Καστελόριζο ή στο Φαρμακονήσι 

Οι Τούρκοι έφριξαν με την ελληνογαλλική συμφωνία. Δεν εξεπλάγησαν όμως. Η συμφωνία Μητσοτάκη-Μακρόν επιβεβαιώνει με τον πιο πανηγυρικό τρόπο την ιστορική οπτική που έχουν για την Ελλάδα και για τον διαχρονικό ρόλο της. Το γεγονός ότι οι Γάλλοι εξοπλίζουν τη χώρα μας και σπεύδουν μάλιστα οι ίδιοι αυτοπροσώπως να σταθούν δίπλα της σε μια πιθανότητα πολεμικής σύρραξης, για τους Τούρκους δεν είναι τίποτε άλλο από την επανάληψη ενός σταθερού μοτίβου δύο αιώνων. 

Ξαναδιαβάστε το «Εμείς, τα χαϊδεμένα παιδιά της Δύσης», για να δείτε πώς στο τουρκικό μυαλό όλα μπαίνουν στην προαιώνια θέση τους. Η μικρή και ανήμπορη Ελλάδα, κατασκευασμένη το 1827 από τους στόλους των μεγάλων δυτικών δυνάμεων για να χρησιμοποιηθεί ως υπομόχλιό τους στην επίλυση του Ανατολικού Ζητήματος, δηλαδή στον διαμελισμό της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, συνεχίζει σταθερά να παίζει τον ρόλο του θρασύτατου μπόμπιρα της περιοχής που τσαμπουκαλεύεται με τις πλάτες των προστατών του. 

Όσο μάλιστα η ερντογανική Τουρκία εκφεύγει από τη συμπεριφορά εθνικού κράτους και επιστρέφει στις αυτοκρατορικές φαντασιώσεις της, τόσο ο τουρκικός μύθος για την «Ελλάδα – υπομόχλιο των Δυτικών» γίνεται ισχυρότερος εντός της. Για τον τρόπο που η Τουρκία έχει κατασκευάσει την ιστορία της περιοχής μας (και την έχει διδάξει στα παιδιά της), η ελληνογαλλική συμφωνία δεν είναι τίποτε άλλο από τη μεταφορά του Ναυαρίνου στο Καστελόριζο ή στο Φαρμακονήσι. 

Να ξέρετε ότι όσο ακράδαντα πιστεύουμε εμείς ότι με την πρώτη ευκαιρία η Τουρκία θα αποβιβαστεί σ’ ένα νησί μας, το ίδιο ακράδαντα πιστεύουν και οι Τούρκοι ότι οι γάλλοι κηδεμόνες μας δεν θα διστάσουν να τους πλήξουν στρατιωτικά για να υποστηρίξουν την Ελλάδα σε μια αντιπαράθεση μαζί τους. Εξ ου και η ολοφάνερη οργή τους. Όπως εμείς πιστεύουμε ότι ο Αττίλας μπορεί εύκολα να επαναληφθεί κάπου στο Αιγαίο, αντιστοίχως κι εκείνοι πιστεύουν ότι εύκολα οι Δυτικοί θα επαναλάβουν το Ναυαρίνο του 1827 ή τους Βαλκανικούς του 1912-13 ή την απόβαση στη Σμύρνη το 1919. 

Στα μάτια τους, οι Αγγλογάλλοι πήραν μια ανύπαρκτη Ελλάδα, την έφτιαξαν κράτος διά των όπλων τους και έκτοτε επί δύο αιώνες τη βοηθούν συστηματικά να επεκτείνεται εις βάρος των Τούρκων και να τους περικυκλώνει στα στενά όρια των ακτών τους. Η επιβεβαίωση των ζωτικών ιστορικών μύθων τους φουντώνει μεν την οργή τους, αλλά τους κάνει και πιο προσεκτικούς. 

Ποτέ η Τουρκία δεν κατάφερε ζωτικό χτύπημα κατά της Ελλάδας, παρά μόνο όταν την πέτυχε μονάχη και διασπασμένη εσωτερικά. Όσο βλέπει ισχυρούς συμμάχους στο πλάι της, τόσο την καταλαμβάνει η προαιώνια λύσσα των σουλτάνων της, που έβλεπαν ανήμποροι την αυτοκρατορία τους να στριμώχνεται δίχως να τολμούν να κάνουν τίποτα. 

Εμείς προφανώς έχουμε άλλη ανάγνωση και άλλη οπτική της Ιστορίας και της γεωγραφίας της περιοχής μας. Όμως η ελληνογαλλική συμφωνία είναι ευεργετική για μας, διότι μεταξύ άλλων δικαιώνει και τους σταθερούς φόβους της τουρκικής οπτικής. Και μόνο γι’ αυτό θα έπρεπε να νιώθουμε λίγο πιο ήσυχοι. Δεν ξέρω πόσο τους στριμώξαμε πραγματικά, σημασία έχει ότι αυτοί νιώθουν πιο στριμωγμένοι. 

Πηγή: Protagon.gr

Ελληνοτουρκικά:- Ο Ερντογάν και τα ταξικά, αντιπολεμικά και αντιμπεριαλιστικά φληναφήματα της Αριστεράς...

 

"Τέτοιες μάταιες προσπάθειες θα αυξήσουν περαιτέρω την αποφασιστικότητά μας να προστατεύσουμε τα δικά μας δικαιώματα...". Αν και μοιάζει με copy paste, δεν πρόκειται για απόσπασμα προκήρυξης πλουσιοπάροχα αμειβόμενης ηγεσίας κάποιου ΚΚ ή κρατικοδίαιτης συνδικαλιστικής οργάνωσης καπιταλιστικής χώρας η οποία προσπαθεί να χρυσώσει το "χάπι" κάποιας ήττας προκειμένου να διατηρήσει την ισχύ των προνομίων της...

Πρόκειται για απόσπασμά μιας από τις αρχικές δηλώσεις του Τουρκικού Υπουργείου των εξωτερικών σε σχέση με την ανακοίνωση της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας.

Αναλυτικά στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται πως: "Οι μαξιμαλιστικές αξιώσεις της Ελλάδας για θαλάσσιες περιοχές δικαιοδοσίας και για εναέριο χώρο είναι αντίθετες με το διεθνές δίκαιο. Είναι ένα κενό όνειρο, ότι η Ελλάδα μπορεί να μας κάνει να αποδεχτούμε αυτούς τους ισχυρισμούς, οι οποίοι αμφισβητούνται επίσης από τη διεθνή κοινότητα, δημιουργώντας διμερείς στρατιωτικές συμμαχίες εναντίον της Τουρκίας, με τρόπο που βλάπτει τη Συμμαχία του ΝΑΤΟ...

...Αντί συνεργασίας, η πολιτική εξοπλισμού της Ελλάδας και η προσπάθειά της να απομονώσει και να αποξενώσει την Τουρκία, είναι μια προβληματική πολιτική που θα βλάψει τον εαυτό της και την ΕΕ, της οποίας είναι μέλος, και θα απειλήσει την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα".

Με το να κόπτεται η Τουρκία για την ενότητα και την ισχύ του ΝΑΤΟ, μετά τους S-400 και την πρόσδεσή της στο άρμα του Πούτιν, είναι σαν να ενδιαφερόταν ο Τούρκος ναύαρχος για την κατάσταση του ευρωπαϊκού στόλου πριν τη ναυμαχία του Ναυαρίνου.

Το ίδιο ισχύει και για την περιφερειακή ειρήνη όταν η ίδια έχει παρουσία σε όλα τα "θερμά" μέτωπα της ευρύτερης περιοχής αλλά και για την ενότητα της Ε.Ε.

Η Τουρκία αντιλαμβάνεται πόσο δύσκολες καθιστά τις επιδιώξεις της η παρουσία της Ελλάδας στην Ε.Ε. και για αυτό προσπαθεί να την απομονώσει εκεί, υποστηρίζοντας πως βλάπτει τα συμφέροντα της Ε.Ε. 

Η αντεπίθεση...

Την αμέσως επομένη η Τουρκία πέρασε στην αντεπίθεση καθώς αμφισβήτησε ευθέως την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Με νέα επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ η Τουρκία υποστήριξε πως από τη στιγμή που η Ελλάδα διατηρεί στρατιωτική παρουσία σε συγκεκριμένα νησιά, χάνει τα δικαιώματα που απορρέουν γι' αυτά από τις συνθήκες Λωζάνης και Παρισιού.

Με απλά λόγια η Τουρκία συνδέοντας την αποστρατικοποίηση με την ελληνική κυριαρχία αμφισβητεί πλέον ευθέως αυτήν.

Βλέπε: Επιστολή Τουρκίας στον ΟΗΕ: Αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά επειδή τα... στρατιωτικοποίησε..

Αν παρατηρήσουμε όμως τη συνέχεια της τουρκικής επιχειρηματολογίας, η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία φαίνεται πως απλώς επιτάχυνε την εξέλιξη των τουρκικών επιδιώξεων.

Η Τουρκία από καιρό επεδίωκε τη διχοτόμηση του Αιγαίου θεωρώντας πως επειδή τα ελληνικά νησιά έτυχε να βρίσκονται στη λάθος πλευρά θα προωθούσε κατ’ αρχήν γι’ αυτά ένα καθεστώς άτυπης ομηρίας. Στη συνέχεια είναι σίγουρο πως η Τουρκία θα επεδίωκε κάποιο ειδικό καθεστώς ουδετερότητας (ανεξαρτησίας) των νησιών υπό την εγγύηση κάποιας νεοθωμανικής οντότητας στην οποία φιλοδοξεί να εξελιχτεί η ίδια.

Η Τουρκία του Ερντογάν και των σχεδίων ανάδειξής της σε Ευρασιατική περιφερειακή δύναμη με παρουσία στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και τα Βαλκάνια χρειάζεται ζώνες επιρροής με κράτη υποτελείς.

Σε πρώτη φάση απαιτείται η "Φιλανδοποίηση" των χωρών αυτών. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να μειωθεί η (οικονομική, στρατιωτική και διπλωματική) ισχύς που εξασφαλίζει την  ανεξαρτησία τους.

Η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία αλλάζει την ισορροπία των στρατιωτικών δυνάμεων στο Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο και ανατρέπει τα σχέδια αυτά. Η ελληνογαλλική συμφωνία αλλάζει ισορροπίες στο πεδίο εκτός διεθνούς δικαίου και δικαίου θαλάσσης με το οποίο η Τουρκία επεδίωκε να λύσει τις διαφορές με την Ελλάδα.

Σε λίγα χρόνια με τις νέες φρεγάτες και κορβέτες, τα Ραφάλ και τα αναβαθμισμένα F-16 η Ελλάδα θα διαθέτει από μόνη της ικανότερη αποτρεπτική ισχύ, η οποία όμως σε συνδυασμό με τη συμπόρευση με τη Γαλλία ως βραχίονα της Ε.Ε. εξασφαλίζουν μια ισχυρή προβολή ισχύος των ευρωπαϊκών συμφερόντων στη Ν.Α. Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική όπου επιδιώκει η Τουρκία να ενισχύσει την παρουσία της.

Οι διαφορές της Τουρκίας με την Ελλάδα χρησιμοποιούνται σαν αφορμή από τη γείτονα προκειμένου να επιβάλει ένα καθεστώς "φιλανδοποίησης" στη χώρα μας.

Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία αποτελεί την ουσιαστικότερη αντίδραση που θα μπορούσε να πετύχει η χώρα μας (μια χώρα 10 εκατ. κατοίκων και 180  δισ. ΑΕΠ απέναντι σε μια χώρα με οκταπλάσιο πληθυσμό, υπερτριπλάσιο ΑΕΠ και τετραπλάσιες αμυντικές δαπάνες).

Η Γαλλία διαθέτει τετραπλάσιο ΑΕΠ και τριπλάσιες αμυντικές δαπάνες σε σχέση με την Τουρκία. Διαθέτει πυρηνικά όπλα και στρατιωτική τεχνολογία για την οποία ακόμη και με το πλέον επιτυχημένο σενάριο εξέλιξης των τουρκικών σχεδίων θα χρειαστεί δεκαετίες για να την πλησιάσει.

Η ελληνογαλλική συμφωνία, πρωτίστως σε συνδυασμό με την ελληνοαμερικανική συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας που έπεται, αλλά και με το πλέγμα των συμμαχιών της Ελλάδας και της Κύπρου με Ισραήλ, Αίγυπτο, ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία δημιουργούν ένα ισχυρό πλέγμα ασφάλειας γύρω από τη χώρα.

Η μη ψήφιση της συμφωνίας από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελεί κατ΄αρχήν ένα ισχυρό πλήγμα για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα, ο οποίος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται τη συγκυρία της γεωπολιτικής ρευστότητας στην οποία βρίσκεται η χώρα.

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται πως δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από τα ταξικά, αντιπολεμικά και αντιμπεριαλιστικά "φληναφήματα" της άκρας αριστεράς όπου ανδρώθηκε πολιτικά...

πηγή:https://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3586939/o-erntogan-kai-ta-flinafimata-tis-aristeras

Μήνυμα Μπάιντεν σε Ερντογάν: "Η Τουρκία υπονομεύει τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους και απειλεί την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ"

 Σε επιστολή του προς την πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, Νάνσι Πελόζι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ανέφερε ότι η Τουρκία υπονομεύει τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους με την στρατιωτική της πολιτική στη Συρία.

Σε επιστολή προς την Νάνσι Πελόζι, ο Μπάιντεν επέκτεινε επίσημα το Εκτελεστικό Διάταγμα 13894 που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά μετά τη στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας το 2019 εναντίον Κούρδων μαχητών στη βορειοανατολική Συρία.

"Η κατάσταση σε σχέση με τη Συρία, και ιδίως οι ενέργειες της κυβέρνησης της Τουρκίας για τη διεξαγωγή στρατιωτικών ενεργειών στη βορειοανατολική Συρία, υπονομεύουν τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ και τη Συρία, θέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες και απειλούν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή, και συνεχίζουν να αποτελούν μια αξιοσημείωτη απειλή για την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ", αναφέρει ο Μπάιντεν στην επιστολή σύμφωνα με το ahvalnews.com.

Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία ξεκίνησε την στρατιωτική επιχείρηση "Πηγή Ειρήνης" εναντίον των Κούρδων μαχητών των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας (SDF) τον Οκτώβριο του 2019, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φέρεται να εξασφάλισε την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από την περιοχή σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον τότε πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.

Ο Τραμπ ανέτρεψε την απόφαση μετά από εσωτερική και διεθνή κατακραυγή για θύματα και εκτοπισμούς αμάχων που προκλήθηκαν από την τουρκική επέμβαση.

Ο Μπάιντεν έκτοτε στηρίζει τη σταθερή υποστήριξη για τους SDF, οι οποίοι συνεχίζουν τις επιχειρήσεις εναντίον των μαχητών του ISIS.

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3587267/minuma-mpainten-se-erntogan-i-tourkia-apeilei-tin-exoteriki-politiki-ton-ipa

"Μυρίζει μπαρούτι” και πάλι στον νότιο Καύκασο - Γιατί το Ιράν ανεβάζει τους τόνους προς Αζερμπαϊτζάν και Τουρκία

 

Του Κώστα Ράπτη

Στον νότιο Καύκασο "μυρίζει μπαρούτι” και πάλι. Και αυτή τη φορά δεν πρόκειται για τις γνωστές συγκρούσεις μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και των Αρμενίων αυτονομιστών που οδήγησαν τέτοιες μέρες πέρσι στον δεύτερο πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και την ήττα της αρμενικής πλευράς.

Το τελευταίο εικοσαήμερο το Μπακού έχει εμπλακεί σε έναν έντονο φραστικό πόλεμο με την Τεχεράνη – αλλά η ένταση δεν μένει στα λόγια, αν κρίνουμε από τις προγραμματισμένες ή και έκτακτες στρατιωτικές ασκήσεις που πραγματοποιήθηκαν εκατέρωθεν.

Η διενέργεια στις 17 Σεπτεμβρίου στο αζερικό έδαφος της άσκησης των "Τριών Αδελφών”, με τη συμμετοχή δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν, της Τουρκίας και του Πακιστάν, αντιμετωπίσθηκε από το Ιράν με προφανή δυσφορία, εφόσον η Ισλαμική Δημοκρατία δεν αισθάνεται άνετα με τη δραστηριοποίηση του δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ καθώς και μίας πυρηνικής δύναμης βορείως των συνόρων της.

Πολύ περισσότερο, όταν είναι γνωστοί οι δεσμοί, όχι μόνο πολιτικοί αλλά και στρατιωτικοί, του Αζερμπαϊτζάν με το Ισραήλ, τον μεγάλο εχθρό του Ιράν στην περιοχή.

Εξ ού και από ιρανικής πλευράς οι Φρουροί της Επανάστασης πραγματοποίησαν αιφνιδίως μεγάλη στρατιωτική άσκηση κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν, με τον Αζέρο πρόεδρο Ιλχάμ Αλίγιεφ να αναρωτιέται, όσο και αν παραδέχθηκε ότι πρόκειται για άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος, "γιατί τώρα και γιατί σε αυτή την πλευρά”.

Είχε προηγηθεί η προειδοποίηση, χωρίς ονομαστικές αναφορές, του ανώτατου ηγέτη της Ισλαμικής Δημοκρατίας αγιατολλάχ Αλί Χαμενεϊ προς τα κράτη της περιοχής να μην "παίζουν το παιχνίδι τρίτων”, ενώ ο αντιπρόσωπός του στην παραμεθόριο πόλη Αρνταμπίλ, αγιατολλάχ Χασάν Αμελί εκτόξευσε και κατηγορίες για διευκόλυνση της τρομοκρατίας, διερωτώμενος αν έχουν αποχωρήσει οι ισλαμιστές ένοπλοι τους οποίους μετέφερε κατά την περσινή σύγκρουση η Τουρκία από τη Συρία στο Αζερμπαϊτζάν.

Μολονότι όλοι οι αναλυτές συμφωνούν ότι ούτε η Τεχεράνη ούτε το Μπακού έχουν λόγους να εξωθήσουν την κατάσταση στα άκρα, η ένταση δεν έχει ακόμη υποχωρήσει. Οι "βολές” συνεχίζονται, με το Ιράν να κλείνει τον εναέριο χώρο του στα αζερικά πολεμικά αεροσκάφη και το Αζερμπαϊτζάν να κλείνει, με το πρόσχημα του κορονοϊού, ισλαμικό τέμενος που αντιπροσωπεύει τον Χαμενεϊ.

Η δε Τουρκία επιμένει να παρεμβάλλεται, με την πραγματοποίηση νέων τουρκο-αζερικών ασκήσεων από τις 5 έως τις 8 Οκτωβρίου.

Και τα πράγματα περιπλέκει ακόμη περισσότερο η κληρονομιά της ιστορίας. Ο νότιος Καύκασος (ανατολική Γεωργία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν) αποτελούσαν επαρχίες της περσικής αυτοκρατορίας των Κατζάρ μέχρι το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, οπότε η περιοχή αποδόθηκε με την συνθήκη του Τουρκμεντσάι στην προελαύνουσα τσαρική Ρωσία. Τα σύνορα ορίσθηκαν στον ποταμό Αράς, νοτίως του οποίου απέμεινε υπό ιρανική εξουσία μία ογκώδης αζερική κοινότητα. Για την ακρίβεια, οι εθνοτικά Αζέροι Ιρανοί υπήκοοι, αριθμούν σήμερα περί τα 20 εκατομμύρια, ήτοι το ένα τέταρτο του συνολικού ιρανικού πληθυσμού, και ξεπερνούν τον πληθυσμό του ίδιου του Αζερμπαϊτζάν.

Η καχυποψία για ένα πιθανό αυτονομιστικό κίνημα παντουρκικής εμπνεύσεως που θα απειλούσε την ακεραιότητα του Ιράν είναι αναπόφευκτη. Μολονότι ο ίδιος ο Χαμενεϊ είναι κατά το ήμισυ αζερικής καταγωγής, γεγονός δηλωτικό της ενσωμάτωσης της κοινότητας αυτής στην ιρανική δημόσια ζωή, τα δείγματα "κινητικότητας” δεν λείπουν. Τα συναντά κανείς όχι σε περιοχές όπως η ιδιαίτερα θρησκευόμενη (και άρα νομιμόφρων) πόλη της Αρνταμπίλ, αλλά στην Ταυρίδα, τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν, όπου λ.χ. ο χαιρετισμός των "Γκρίζων Λύκων” στις εξέδρες των γηπέδων δεν σπανίζει.

Πρόσφατο είναι το διπλωματικό επεισόδιο που προκάλεσε ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν όταν σε "επινίκια” επίσκεψή του στο Μπακού μετά τον περσινό πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ απήγγειλε ποίημα το οποίο υπαινισσόταν μελλοντική "ένωση” των δύο οχθών του Αράς. Αλλά ισχύει και το αντίστροφο, με σκληροπυρηνικούς Ιρανούς ιθύνοντες να υπονοούν ότι η "ένωση” μπορεί να προκύψει με επιστροφή του (βόρειου) Αζερμπαϊτζάν στην προ της συνθήκης του Τουρκμεντσάι. Πολύ χαρακτηριστικά, μετά την ανεξαρτητοποίηση της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας το 1991, το Ιράν φρόντισε να ονομάσει τις δικές του αζερικές επαρχίες "Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν” και "Δυτικό Αζερμπαϊτζάν”.

Σε κάθε περίπτωση, η χώρα του Ιλχάμ Αλίγιεφ αποτελεί έναν ενδιαφέροντα συνδυασμό τουρκικού (η γλώσσα της είναι αμοιβαία κατανοητή με τα τουρκικά) και περσικού πολιτισμού, με κυρίαρχο θρησκευτικό δόγμα το σιιτικό. Όμως πολιτικά το Μπακού έχει κάνει σαφείς τις επιλογές του: χωρίς ποτέ να διαρρηγνύει τις σχέσεις με τη Ρωσία, τοποθετείται στο στρατόπεδο της Δύσης, πρωταγωνιστεί σε ενεργειακά πρότζεκτ ταυτόχρονης παράκαμψης του Ιράν και της Ρωσίας (όπως ο αγωγός Μπακού-Τσεϊχάν), συνεργάζεται με το Ισραήλ και συμπορεύεται με την Τουρκία επί τη βάσει του δόγματος "ένα έθνος, δύο κράτη”.

Για την Τεχεράνη, η οποία υποψιάζεται ότι το Μπακού χρησιμοποιήθηκε ως βάση μυστικών επιχειρήσεων των ισραηλινών υπηρεσιών εναντίον του πυρηνικού της προγράμματος, οι τελευταίες εξελίξεις ερμηνεύονται ως κλιμάκωση της "περικύκλωσης” που οικοδομεί το Ισραήλ με την πρόσφατη αναγνώρισή του από αραβικές μοναρχίες, την μακρόχρονη διείσδυσή στο αυτόνομο Ιρακινό Κουρδιστάν κ.ο.κ. - σε απάντηση προφανώς στην "σφήνα στα πλευρά” του εβραϊκού κράτους που έχει επιτύχει η Ισλαμική Δημοκρατία δια της οργάνωσης Χεζμπολλάχ του Λιβάνου.

Είναι πάντως ενδιαφέρον ότι οι ανταγωνισμοί της Τουρκίας με το Ισραήλ στην ανατολική Μεσόγειο, που έχουν σκιάσει τις διμερείς σχέσεις, δεν απαγορεύουν την αντικειμενική συμπόρευση των δύο χωρών στην περιοχή μεταξύ Κασπίας και Μαύρης Θάλασσας, όπως αποδείχθηκε και από τον καθοριστικό τους ρόλο στην περσινή νίκη του Αζερμπαϊτζάν επί των Αρμενίων.

Έκτοτε, η Άγκυρα επιχειρεί κεφαλαιοποίηση των κερδών της στον μετασοβιετικό χώρο, με "επίθεση φιλίας” προς τη Δημοκρατία της Αρμενίας, καθώς το άνοιγμα των τουρκο-αρμενικών συνόρων θα επέτρεπε τη δημιουργία ενός οικονομικού και όχι μόνο διαδρόμου από την Τουρκία μέχρι το Μπακού.

Στην ίδια περιοχή, η Ρωσία δίνει "μάχη οπισθοφυλακής”: αφότου πρώτα είδε την φιλοδυτική κυβέρνηση Πασινιάν στο Ερεβάν να ταπεινώνεται στον περσινό πόλεμο, μεσολάβησε για την επίτευξη εκεχειρίας και διέσωσε από την αζερική προέλαση τον πυρήνα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ παρεμβάλλοντας δικές της στρατιωτικές δυνάμεις. Είναι βέβαιο ότι και η Μόσχα δεν αισθάνεται άνετη με την εξάπλωση της επιρροής τρίτων δυνάμεων νοτίως των συνόρων της.

Όλα αυτά ωθούν την Τεχεράνη (που υποχρεώθηκε να παρακολουθεί σιωπηλή τις περσινές πολεμικές ανατροπές) σε ενεργότερη εμπλοκή στα του Καυκάσου. Εξ ού και την Δευτέρα Ιράν και Αρμενία συμφώνησαν την δημιουργία, με χρηματοδότηση από την Ασιατική Αναπτυξιακή Τράπεζα, ενός νέου αυτοκινητοδρόμου που θα εξασφαλίζει την άμεση σύνδεσή τους. Μέχρι τώρα για την τροφοδοσία της περίκλειστης Αρμενίας χρησιμοιούνταν οδός που περνούσε από εδάφη του Αζερμπαϊτζάν τον έλεγχο των οποίων έχασαν πέρσι οι Αρμένιοι αυτονομιστές του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Το γεγονός ότι έκτοτε οι αζερικές αρχές επέβαλαν διόδια στα ιρανικά φορτηγά και συνέλαβαν και δύο Ιρανούς οδηγούς με την κατηγορία της παράνομης εισόδου αποτελεί τον δεύτερο κύριο λόγο των ιρανο-αζερικών εντάσεων των τελευταίων ημερών. 

πηγή:https://www.capital.gr/diethni/3587079/giati-to-iran-anebazei-tous-tonous-pros-azermpaitzan-kai-tourkia

Σκέψεις για επέκταση των μέτρων κατά της ακρίβειας

 Του Τάσου Δασόπουλου

Με προσοχή παρακολουθεί το οικονομικό επιτελείο το κύμα ανατιμήσεων όχι μόνο στα καύσιμα, αλλά στο σύνολο των προϊόντων και υπηρεσιών που υποστηρίζουν το λεγόμενο "καλάθι της νοικοκυράς" και είναι έτοιμο να αντιδράσει αν οι ανατιμήσεις ξεπεράσουν κάποια όρια. 

Αυτό το κομμάτι των ανατιμήσεων, παρότι είναι ορατό και οδυνηρό στους καταναλωτές, με αυξήσεις μέχρι και 30% σε προϊόντα και υπηρεσίες καθημερινής χρήσης, είχε μείνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Ο λόγος είναι ότι τόσο το υπουργείο Οικονομικών όσο και το υπουργείο Ανάπτυξης θεωρούν ότι είναι ένα πρόβλημα το οποίο θα αρχίσει να εξομαλύνεται προς το τέλος του χρόνου. Αποσυνδέοντας τις αυξήσεις στο ράφι του σούπερ μάρκετ αλλά και του πάγκου της λαϊκής από τις ανατιμήσεις των καυσίμων, θεωρούν ότι οι ανατιμήσεις είναι αποτέλεσμα της ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζήτησης σε κάποιες πρώτες ύλες και τρόφιμα αλλά και τα ακριβά ναύλα μεταφοράς . 

Όλα αυτά θεωρείται ότι θα εξομαλυνθούν μέχρι και τα Χριστούγεννα, όταν οι κάθε είδους παραγωγοί, θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την ζήτηση των εορτών.

Αν και μικρή υπάρχει από τώρα, η πιθανότητα να συνεχιστούν οι ανατιμήσεις στο λεγόμενο "καλάθι της νοικοκυράς" και τους πρώτους μήνες τους 2022, μειώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα επιχειρήσεων και νοικοκυριών. Το γενικότερο φαινόμενο των ανατιμήσεων μπορεί να επεκταθεί είτε λόγω της διατήρησης των διεθνών τιμών των καυσίμων σε υψηλά επίπεδα, γεγονός που θα επηρεάσει το κόστος παραγωγής, είτε λόγω ειδικών συνθηκών (αυξημένων τιμών των πρώτων υλών) είτε και τα δύο κάτι που δεν εύχεται με τίποτα το υπουργείο Οικονομικών.

Κρυφές σκέψεις για παρέμβαση αν χρειαστεί 

Πάντως, παρά την επίσημη θέση στο φαινόμενο των οριζόντιων ανατιμήσεων σε προϊόντα και υπηρεσίες θα εξομαλυνθεί στο τέλος του χρόνου, το υπουργείο Οικονομικών έχει στα μελλοντικά του σχέδια και κάποια παρέμβαση για να εξομαλύνει την κατάσταση, ειδικά για τα πλέον οικονομικά ευάλωτα νοικοκυριά.

Στο πρώτο της στάδιο, η παρέμβαση θα έχει ως στόχο να προστατεύσει τα περίπου 275.000 νοικοκυριά που ζουν με το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα. Σε αυτήν την κατηγορία, η παρέμβαση θα είναι σχετικά απλή καθώς μέρος του δικαιώματος τους δίνεται με μια προπληρωμένη κάρτα για τα ψώνια τους σε καταστήματα τροφίμων. Η λύση θα είναι να αυξηθεί το ποσό που πιστώνεται κάθε μήνα στις κάρτες των δικαιούχων, με προοπτική να επανέλθει στο αρχικά ορισμένο ποσό μόλις οι τιμές υποχωρήσουν. 

Πιο πολύπλοκο θα είναι να δοθεί μια έκτακτη ενίσχυση σε άλλες ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως οι μικροσυνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι μονογονεϊκές οικογένειας και τα ΑΜΕΑ. Προς το παρόν, βέβαια το ΥΠΟΙΚ εμμένει στην θέση του για υποχώρηση των τιμών μέχρι και το τέλος του χρόνου. Συνεπώς, οι συζητήσεις για μια ακόμη έκτακτη ενίσχυση γίνονται μόνο σε ένα εντελώς υποθετικό επίπεδο και δεν δεσμεύουν κανέναν.

Το επόμενο διάστημα θα παρακολουθείται στενά η πορεία των τιμών των καυσίμων, ενώ σε λίγο καιρό θα παρακολουθείται η ροή της απόδοσης των επιδομάτων για φυσικό αέριο, ηλεκτρικό ρεύμα και πετρέλαιο που δίνονται σήμερα στη δημοσιότητα και αναμένεται κατ’ αρχήν να καλύψουν τους μήνες από τον Σεπτέμβριο μέχρι και τον Δεκέμβριο, με προοπτική επέκτασης και τους πρώτους μήνες τους 2022 

πηγή:https://www.capital.gr/oikonomia/3587209/skepseis-gia-epektasi-ton-metron-kata-tis-akribeias?utmsource=email