Η Ελλάδα έχει 10 μίλια χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο, αλλα δεν... το θυμάται!!!

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» αποκαλύπτει το ξεχασμένο Προεδρικό Διάταγμα της κυβέρνησης Βενιζέλου, με το οποίο η Ελλάδα αποκτούσε κυριαρχία μεγαλύτερη των 6 μιλίων σε όλες τις θάλασσες

Από τον
Νίκο Σταυρουλάκη

Η Ελλάδα έχει ήδη εύρος εθνικού εναέριου χώρου και εθνικών χωρικών υδάτων στα 10 μίλια από τις αρχές του 20ού αιώνα και... δεν το θυμάται!

Η «κυριακάτικη δημοκρατία» φέρνει σήμερα στο φως το Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ.) του 1931 της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου, με το οποίο η Ελλάδα αποκτούσε κυριαρχία 10 ναυτικών μιλίων σε όλες τις θάλασσες «εις την περίμετρον της Επικρατείας».
Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 10 μίλια έγινε για τις τότε ανάγκες της αεροπλοΐας. Συγκεκριμένα, συντάχθηκε «όσον αφορά ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», όπως επισημαίνεται στον τίτλο του...

Το «ξεχασμένο» διάταγμα βρίσκεται και σήμερα αρχειοθετημένο στον επίσημο τόμο των νομικών πράξεων του κράτους και φυλάσσεται στο Αρχείο της Βουλής των Ελλήνων, στο κεντρικό κτίριο της Ολομέλειας, με τις ελληνικές κυβερνήσεις επί σειρά ετών να παραμένουν αδρανείς και ανίκανες να αξιοποιήσουν τα ατράνταχτα «εθνικά επιχειρήματα» έναντι των εχθρών της χώρας.

Να σημειωθεί ότι το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα, μετά τη δημοσίευσή του, απεστάλη αμέσως από την κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Γραμματεία τής τότε Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ), που ήταν διεθνής οργανισμός προκάτοχος του ΟΗΕ, και έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου. Ανάλογες πράξεις άλλων χωρών, που πρωτοκολλήθηκαν στη Γραμματεία της ΚτΕ, περιήλθαν στη συνέχεια στη δικαιοδοτική κατοχή του νεοϊδρυθέντος Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κι όμως, το Προεδρικό Διάταγμα που ορίζει το εύρος των εθνικών χωρικών υδάτων στα 10 ναυτικά μίλια «σε όλες τις θάλασσες της επικράτειας», ευθυγραμμίζονας τα χωρικά ύδατα με τον ήδη από τότε καθορισμένο εναέριο χώρο 10 μιλίων, παραμένει πανίσχυρο «διπλωματικό όπλο» στα συρτάρια του υπουργείου Εξωτερικών και του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, περιμένοντας την αναβίωση ακόμα ενός «Εθνικού κεκτημένου» που... ξεχάστηκε στον χρόνο! 

Το Π.Δ. δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 18 Σεπτεμβρίου 1931, με πολίτευμα προεδρευομένης δημοκρατίας, και φέρει την υπογραφή του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Αλέξανδρου Ζαΐμη. Η κυβέρνηση εξουσιοδοτούσε «τον αρμόδιο επί της Αεροπορίας υπουργό Α. Ζάννα να δημοσιεύσει και να εκτελέσει την απόφαση»... Τα εθνικά χωρικά ύδατα είναι έκτοτε 10 μίλια! Ξεκινώντας από τα 10 μίλια, η Ελλάδα έχει, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, όποτε και όταν το αποφασίσει, μονομερώς.

Το Διάταγμα
Το πλήρες κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος, δημοσιευμένου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (ΕτΚ), αριθμός φύλλου 328 / «Τεύχος Πρώτον» / 18 Σεπτεμβρίου 1931, με τίτλο «Περί καθορισμού πλάτους χωρικών υδάτων, όσον αφορά τα ζητήματα Αεροπορίας και Αστυνομίας αυτής», που ορίζει «το πλάτος ζώνης των χωρικών υδάτων εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της επικρατείας», έχει ως εξής:

«Έχοντες υπ’ όψιν τα άρθρα 2 και 9 του νόμου 5017 “περί Πολιτικής Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ' αρ. 158 της 13.6.31 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (τεύχος Α), ως και το άρθρον 1 του νόμου 2569 της 19.4.21 “περί κυρώσεως της Διεθνούς Συμβάσεως Αεροπορίας”, δημοσιευθέντος εις το υπ' αρ. 68 φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως της 26.4.21, προτάσσει του Ημετέρου της Αεροπορίας υπουργού, αποφασίσαμε και διατάσσομεν:
Ορίζομεν το πλάτος της ζώνης των Χωρικών Υδάτων της αναφερομένης εν τω άρθρων 2 του νόμου 5017 εις δέκα ναυτικά μίλια από των ακτών της Επικρατείας.
Εις τον Ημέτερον επί της Αεροπορίας Υπουργόν ανατίθεμεν την δημοσίευσιν και εκτέλεσιν του παρόντος.

Εν Δεκελεία τη 6η Σεπτ. 1931
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Αλέξανδρος Ζαΐμης
Ο επί της Αεροπορίας Υπουργός Α. Ζάννας».

Το αναξιοποίητο πλεονέκτημα και με ποιον τρόπο μπορεί να φέρει αποτελέσματα

Η επανενεργοποίηση του Π.Δ. του 1931 «λύνει τα χέρια» της ελληνικής διπλωματίας ως θέση αφετηρίας στις όποιες κινήσεις επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, όπως επιτάσσει η παρακαταθήκη του απελθόντος υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, παρά την προσωρινή αναδίπλωση της ελληνικής κυβέρνησης μετά τις οξείες αντιδράσεις της Αγκυρας και την επικίνδυνη αλλαγή πλεύσης (επέκταση με την έγκριση του Κοινοβουλίου και όχι με Προεδρικό Διάταγμα), με πρόσχημα τη συνολική και όχι τμηματική εφαρμογή του μέτρου.
Ωστόσο, παραμένει όπλο στη φαρέτρα του πρωθυπουργού και ΥΠΕΞ Αλ. Τσίπρα στην προγραμματιζόμενη συνάντησή του με τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.

Παράλληλα, αυτομάτως επιλύει όλα τα θέματα που έχουν προκύψει με τη δήθεν ανισομέρεια του ισχύοντος εύρους των εθνικών χωρικών υδάτων (παράτυπα ισχύουν τα 6 μίλια) και του εθνικού εναέριου χώρου, που είναι στα 10 μίλια. Ομως και η Ουάσινγκτον μπορεί να αντιληφθεί διαφορετικά απ' ό,τι στο παρελθόν το ζήτημα αυτό, καθώς με τη συμμετοχή των ΗΠΑ στην τριμερή Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ θα μπορούσε να συναξιοποιήσει με την Ελλάδα τα πλεονεκτήματα ενός ευρύτερου χώρου εναέριων κινήσεων.

Τη δεκαετία του '90 η Ουάσινγκτον είχε σοβαρές επιφυλάξεις για τη δήθεν Ελληνική δυσαρμονία να αναγνωρίζεται διαφορετικό εύρος χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου. Με δηλώσεις του ο τότε Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς είχε διατυπώσει άκομψα την αμερικανική θέση.
Το εύρος του ελληνικού εναέριου χώρου είχε μπει στο στόχαστρο της αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή, με τον Νίκολας Μπερνς να δηλώνει (Ιανουάριος 1998) πως «οι Ην. Πολιτείες δεν αναγνωρίζουν Ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο 10 μιλίων» και ακόμα ότι «η χώρα του δεν θεωρεί παραβιάσεις (από τουρκικά μαχητικά) όσες γίνονται μεταξύ 6 και 10 ναυτικών μιλίων» (!), ενώ τόνιζε πως «τα 10 μίλια είναι κάτι που διεκδικεί η Ελλάδα από καιρό» (και αδιάβαστος...).

Η Ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε διά στόματος του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας Ακη Τσοχατζόπουλου και του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου Δημήτρη Ρέππα, οι οποίοι ανέφεραν ότι «ο εναέριος χώρος των 10 μιλίων δεν είναι κάτι που διεκδικεί η Ελλάδα από καιρό, αλλά είναι ο εθνικός εναέριος χώρος τον οποίο ούτε η Τουρκία έχει νομικά αμφισβητήσει μέχρι στιγμής»...

Στον αντίποδα, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου υποστήριξε ότι «υπάρχει ένα πρόβλημα που οφείλεται στο διαφορετικό εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου, πράγμα το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί ώστε στο μέλλον οι δύο χώροι να ταυτιστούν»!
Τέτοιες παρανοήσεις αίρονται με το Προεδρικό Διάταγμα του 1931, που ορίζει ότι ο εναέριος και ο θαλάσσιος χώρος όχι μόνο ταυτίζονται αλλά και το εύρος τους είναι 10 μίλια εδώ και 90 χρόνια...

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/94590/i-ellada-ehei-10-milia-horika-ydata-kai-enaerio-horo-alla-den-thymatai

1944: Πρόβα σταλινικής δικτατορίας του ΚΚΕ

Ο Καστοριάδης, ο οποίος δεν μπορεί να τοποθετηθεί στα… δεξιά του πολιτικού φάσματος, ήταν ξεκάθαρος και για τις σφαγές που διέπραξε το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής

H ώρα της αλήθειας εσήμανε τον Δεκέμβρη του '44. Τι είδους αστικό ή ρεφορμιστικό κόμμα ήταν αυτό που, αν αφήσουμε κατά μέρος την σκοτεινή και όχι τελείως γνωστή ιστορία των δισταγμών και του ηλιθίου τρόπου με τον οποίο η σταλινική διεύθυνση -από την δική της άποψη- έδωσε την μάχη των Αθηνών, προσπαθούσε να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, έσφαζε τους πάντες και τα πάντα κ.τ.λ. Και τι κινούσε και υποκινούσε τις μάζες που το ακολουθούσαν; […]

Η κατάσταση ήταν τραγική - να βλέπεις τον κοσμάκη να κατεβαίνει από την Καισαριανή, από το Παγκράτι, να ανεβαίνει από το Περιστέρι και να είναι έτοιμος να σκοτωθεί και εσύ να ξέρεις ότι αυτό για το οποίο σκοτώνεται είναι για να εγκαταστήσει εδώ στρατόπεδα συγκεντρώσεως και σταλινική δικτατορία».

Κορνήλιος Καστοριάδης «Ο θρυμματισμένος κόσμος», μετάφραση από τα γαλλικά Ζήσης Σαρίκας και Κώστας Σπαντιδάκης, Αθήνα: 1992, εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, σελ. 146.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (11 Μαρτίου 1922 - 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες φιλοσόφους του 20ού αιώνα. Μεταξύ των επιστημονικών πεδίων στα οποία κατέγραψε αξιοσημείωτες επιδόσεις ήταν εκείνο του οικονομολόγου και του ψυχαναλυτή. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, όπου διακρίθηκε ως στοχαστής και αναλυτής των πολιτικών και κοινωνικών συστημάτων. Το 1979 εξελέγη διευθυντής της Σχολής Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών Παρισιού (Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales).

Η πολιτική δραστηριοποίησή του αρχίζει στα 15 του, όταν, επί Μεταξά (1937), προσχώρησε στην Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας (ΟΚΝΕ). Τέλη του 1942, αρχές του 1943 γνωρίζεται με τον Αγι Στίνα (πραγματικό όνομα: Σπύρος Πρίφτης), που ήταν πολιτικό στέλεχος του ΚΚΕ και στη συνέχεια τροτσκιστής, και προσχώρησε στην αντιστασιακή ομάδα του. Μία από τις δράσεις της ομάδας ήταν η ρίψη διεθνιστικού περιεχομένου φυλλαδίων, γραμμένων στα γερμανικά, σε γερμανικά στρατόπεδα. Η σχέση του Καστοριάδη με την ομάδα Στίνα δεν οδήγησε μόνο στη δίωξή του από τον γερμανικό στρατό κατοχής, αλλά και από τον ΕΛΑΣ, τον οποίο ήλεγχε απόλυτα το ΚΚΕ.

Ο Καστοριάδης, ο οποίος δεν μπορεί να τοποθετηθεί στα… δεξιά του πολιτικού φάσματος, ήταν ξεκάθαρος και για τις σφαγές που διέπραξε το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και για τα Δεκεμβριανά, τα οποία δεν είχαν άλλον στόχο παρά την κατάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ και την επιβολή μιας στυγνής δικτατορίας στα πρότυπα της ΕΣΣΔ του Ιωσήφ Στάλιν. Στο ίδιο βιβλίο με εκείνο που αναφέρθηκε στην αρχή του κειμένου ο Καστοριάδης λέει (σελ. 147): «Για μένα, αντίθετα, όπως άλλωστε έχω γράψει, τα Δεκεμβριανά ήταν, κατά κάποιο τρόπο, η Αποκάλυψις, όχι του Ιωάννου αλλά του… Ιωσήφ και του… Νικολάου. 

Τα γεγονότα αυτά, η πολιτική του κόμματος, η στάση των μαζών ήταν τελείως αχώνευτα μέσα στα κλασικά σχήματα - όχι μόνο στα τροτσκιστικά ούτε καν και στα λενινιστικά αλλά τελικά ακόμη, αν ακριβολογούμε, και μέσα στα μαρξιστικά σχήματα θεώρησης της κοινωνίας και της Ιστορίας.

Έδειχναν πού επήγαινε ο σταλινισμός, ήταν φως φανάρι ότι αν οι σταλινικοί είχαν πάρει της εξουσία στην Ελλάδα [...] θα είχαν εγκαταστήσει ένα καθαρά σταλινικό καθεστώς, σαν κι αυτό που υπήρχε στη Ρωσία, κι αργά ή γρήγορα θα ξεκαθάριζαν και τους αστούς και τους μεσαίους αστούς και τους αριστερούς διαφωνούντες κι οποιονδήποτε δεν συμφωνούσε μαζί τους και δεν γινόταν πειθήνιο όργανό τους». 

Όσα έχει γράψει, αποκαλύψει και καταγγείλει ο Καστοριάδης για τη στάση του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής δεν είναι οι μόνες πηγές για τούτη τη μαύρη πτυχή της ελληνικής Ιστορίας. Ούτε η σχετική βιβλιογραφία είναι το μόνο στοιχείο που απέμεινε από τους αναρίθμητους φόνους που διέπραξε αυτό το κόμμα κατά τη διάρκεια των επανειλημμένων προσπαθειών του να καταλάβει την εξουσία στην Ελλάδα. 

Οι μνήμες του αίματος και της φρίκης είναι ακόμα ζωντανές σε δεκάδες χιλιάδες οικογένειες που είχαν θύματα από την εγκληματική δράση του ΚΚΕ - μια δράση που δεν έχουν πάψει να αναφέρουν ότι «σέβονται και τιμούν» οι ανάξιοι εκπρόσωποι της λεγόμενης Κεντροδεξιάς.

Παναγιώτης Λιάκος

Πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/94592/1944-prova-stalinikis-diktatorias-toy-kke

Σήμα κινδύνου για το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων!

Δραματικές οι επιπτώσεις των Μνημονίων που οδήγησαν στην αποψίλωση των μονάδων από έμπειρα στελέχη και την αδυναμία αναπλήρωσης από νέους Αξιωματικούς.

Από τον
Ανδρέα Κούτρα

Οι «νάρκες» που τοποθετήθηκαν στα θεμέλια λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεων με την εφαρμογή των Μνημονίων από το 2010 έχουν αρχίσει να «σκάνε» και να φέρνουν στην επιφάνεια σοβαρά προβλήματα. Οι μειώσεις μισθών στους Στρατιωτικούς και οι επώδυνες αλλαγές στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, που προκάλεσαν μαζική φυγή, από τη μια, και η κάθετη μείωση των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές και το οριστικό «πάγωμα» προσλήψεων επαγγελματιών οπλιτών, από την άλλη, έχουν επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις που τείνουν προς το χειρότερο, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα. 

Στρατιωτικές πηγές επισημαίνουν πως, αν εξακολουθήσει αυτή η ρότα για πολύ ακόμη, τότε η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη και θα πληγεί το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων που διατηρείται σε υψηλά επίπεδα, ακόμη και σήμερα, κυρίως λόγω του επαγγελματισμού και του φιλότιμου των στελεχών. Οι ίδιες πηγές αναγνωρίζουν πως επί υπουργίας Πάνου Καμμένου ελήφθησαν αποφάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, που κατάφεραν να συγκρατήσουν κάπως την αρνητική πορεία (όπως τα αναδρομικά που έδωσαν μια ανάσα στους στρατιωτικούς, οδοιπορικά ή προμήθειες και εκσυγχρονισμοί οπλικών συστημάτων απαραίτητων για τη διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας), ενώ ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. λειτούργησε και σαν ανάχωμα στην ιδεοληπτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που θα μπορούσε να πλήξει περαιτέρω το Στράτευμα.

Τα μνημονιακά μέτρα όμως υπονομεύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, όταν αυτές θα πρέπει να αναβαθμιστούν για να πρωταγωνιστήσουν στις ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και να υπερασπιστούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα που αμφισβητούνται διαρκώς από την Τουρκία. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει το έμψυχο υλικό να είναι επαρκές σε αριθμό και ικανοποιημένο όσον αφορά τις απολαβές του (σ.σ.: δεν θα μιλήσουμε για εξοπλιστικά και για ισορροπία δυνάμεων στο Αιγαίο με μια Τουρκία που συνεχίζει να εξοπλίζεται σαν αστακός). Θα πρέπει, δε, να ληφθεί υπόψη το εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα της υπογεννητικότητας και της απόδοσης κλάσεων στρατιωτών που συνεπάγεται και απειλεί τις Ενοπλες Δυνάμεις και ολόκληρη τη χώρα, αλλά αντιμετωπίζεται με θεωρίες.

Στα χρόνια των Μνημονίων ο αριθμός των εισακτέων στις στρατιωτικές σχολές μειώθηκε σχεδόν στο μισό. 

Ποιο είναι το αποτέλεσμα σήμερα, λίγα χρόνια μετά; Να υπάρχουν πλωτάρχες, αλλά να μην υπάρχουν ανθυποπλοίαρχοι στο Πολεμικό Ναυτικό. Ο εν λόγω κλάδος αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα για να αποτυπωθούν οι επιπτώσεις από την ντιρεκτίβα των δανειστών για δραστικό περιορισμό των εισακτέων, καθώς οι θέσεις που πρέπει να καλυφθούν είναι δεδομένες και οι αξιωματικοί επίσης. Από τη Ναυτικών Δοκίμων προ κρίσης αποφοιτούσαν περίπου 50 μάχιμοι αξιωματικοί και 40 μηχανικοί, ενώ σήμερα ο αριθμός έχει μειωθεί στους 20 και τους 10, αντίστοιχα. Από τη ΣΜΥΝ αποφοιτούσαν μέχρι και 300 υπαξιωματικοί, ενώ τώρα ο αριθμός τους μετά βίας φτάνει τους 100. Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ποια υπηρεσία και ποια μονάδα του Π.Ν. θα πρωτοστελεχωθεί. 

Οι κενές θέσεις κυβερνητών σε φρεγάτες είναι αρκετές, ωστόσο, οι 20 μάχιμοι που αποφοιτούν από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων δεν θα επαρκούν σε καμία περίπτωση για να τις καλύψουν. Και το ερώτημα είναι: Τι μέλλει γενέσθαι; Πηγές του Πολεμικού Ναυτικού αναφέρουν πως σε Διευθύνσεις του Επιτελείου σήμερα υπάρχουν διευθυντής πλοίαρχος και υποδιευθυντής επίσης πλοίαρχος γιατί δεν υπάρχει απλά διαθέσιμος αντιπλοίαρχος. Το πρόβλημα δηλαδή είναι σοβαρό στους μικρότερους βαθμούς και αναδεικνύει ταυτόχρονα ένα άλλο, επίσης μεγάλο πρόβλημα, αυτό του γηρασμένου προσωπικού.

Στην Πολεμική Αεροπορία μέσα στο 2018 υποβλήθηκαν συνολικά 73 αιτήσεις παραίτησης ή αποστρατείας αξιωματικών, εκ των οποίων οι 35 ήταν ιπτάμενοι. Η πλειονότητα των ιπταμένων ήταν επισμηναγοί, αντισμήναρχοι και σμήναρχοι, στελέχη με ιδιαίτερη εμπειρία και στην πλέον παραγωγική ηλικία, που θα μπορούσαν να μεταλαμπαδεύσουν την αεροπορική ιδέα και τις γνώσεις τους στις νεότερες γενιές των ιπταμένων. Αντ' αυτού, επιλέγουν να φύγουν αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον σε αεροπορικές εταιρίες του εξωτερικού, βάζοντας στη ζυγαριά τον υψηλό κίνδυνο που διατρέχουν καθημερινά, με τις αποδοχές που λαμβάνουν, αλλά και την απαξίωση που έχουν βιώσει τα τελευταία χρόνια από τους πολιτικούς. Έλληνες ιπτάμενοι που διαπρέπουν με τις επιδόσεις τους διεθνώς δέχονται προτάσεις αξιοποίησής τους από το ΝΑΤΟ, ενώ πολλές φορές στις μονάδες τους μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα γιατί προέχουν οι... ημέτεροι.

Το πιο ανησυχητικό είναι κι εδώ το θέμα της προσέλευσης νέων στις παραγωγικές σχολές και αποφοίτησης από τη Σχολή Ικάρων. Η σειρά ιπταμένων που ορκίστηκε φέτος απέδωσε μόλις 30 πιλότους, όταν το 2018 υπέβαλαν αίτηση παραίτησης ή αποστρατείας 35 πιλότοι, χωρίς στον αριθμό αυτόν να περιλαμβάνονται οι ιπτάμενοι που αποστρατεύθηκαν στις κρίσεις του περασμένου Μαρτίου. 

Για τους περισσότερους ιπταμένους που παραιτούνται το κίνητρο είναι το οικονομικό, αφού ένας Αξιωματικός στον βαθμό του επισμηναγού μπορεί να παίρνει μισθό της τάξεως των 1.500 ευρώ τον μήνα (σ.σ.: σε αυτόν θα πρέπει να προστεθεί και το πτητικό), όταν σε μία πολιτική αεροπορική εταιρία ο μισθός μπορεί να είναι τρεις ή και τέσσερις φορές μεγαλύτερος.

Εντονη η λειψανδρία και στον Στρατό

Οι αποδοχές των Στρατιωτικών έχουν μειωθεί δραματικά από το 2010 και σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο των συνθηκών εργασίας (μεταθέσεις, νυχτερινά, αργίες κ.ά.) αναγκάζουν πολλούς να κρεμάσουν τη στολή. Και τα προβλήματα δεν υπάρχουν μόνο στο Ναυτικό και στην Αεροπορία, αλλά και στον Στρατό, εκεί όπου οι ανάγκες στελέχωσης των μονάδων είναι ακόμη μεγαλύτερες. 

Το γεγονός ότι έχουν πάψει να γίνονται προσλήψεις ουσιαστικά από το 2005 εντείνει τη λειψανδρία και αυξάνει το πρόβλημα της επάνδρωσης των μονάδων. Το αμετάθετο των οπλιτών για την ενίσχυση των παραμεθόριων περιοχών, η κατάργηση των κέντρων εκπαίδευσης και η απευθείας τοποθέτηση και για τη βασική εκπαίδευση στις μονάδες ήταν κινήσεις που ναι μεν βοήθησαν, αλλά σίγουρα δεν έλυσαν τα προβλήματα. 

Οι ανάγκες σε χαμηλόβαθμα και νέα στελέχη είναι μεγάλες για τον Στρατό Ξηράς, αφού οι πρώτοι επαγγελματίες οπλίτες κοντεύουν στη σύνταξη και οι τελευταίοι εισήλθαν στο Στράτευμα πριν από περίπου 15 χρόνια. 

Ειδικά ο Στρατός αντιμετωπίζει πολύ μεγάλο πρόβλημα επάνδρωσης των Ειδικών Δυνάμεων, σε επαγγελματικό επίπεδο, αφού ο μέσος όρος ηλικίας έχει ανέβει σε βαθμό ανησυχητικό.

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/94591/sima-kindynoy-gia-axiomaho-ton-enoplon-dynameon

Οι δέκα δικαστικές μάχες που θα «ταράξουν» (πολιτικά και οικονομικά) το 2019

Δέκα υποθέσεις που απασχόλησαν όσο λίγες, πρόκειται να βρεθούν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος το 2019. Δικογραφίες που «ακουμπούν» πολιτικά πρόσωπα, οικονομικά σκάνδαλα που για δεκαετίες συγκλονίζουν την ελληνική κοινωνία, ακόμα και υποθέσεις ναρκωτικών με άρωμα «show biz» πρόκειται να πρωταγωνιστούν στις δικαστικές αίθουσες.

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η ολοκλήρωση σε σημαντικές δίκες που εδώ και χρόνια διεξάγονται στο Εφετείο της Αθήνας. Τα «μαύρα ταμεία» της Siemens, η «εγκληματική οργάνωση» της Χρυσής Αυγής, η δραστηριότητα της Depuy Hellas, θυγατρικής του αμερικανικού κολοσσού Johnson & Johnson, αλλά και η «μίζα» του Ανδρέα Μαρτίνη, είναι μερικές μόνο από τις υποθέσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και δεν αποκλείεται εντός της νέας χρονιάς η ελληνική Δικαιοσύνη να καταλήξει ως προς την ποινική μεταχείριση των κατηγορούμενων.

Παράλληλα, το 2019 πρόκειται να είναι η χρονιά έναρξης ακροαματικών διαδικασιών για εξίσου σημαντικές υποθέσεις, οι οποίες ήδη από τα προγενέστερα στάδια έχουν καθηλώσει την κοινή γνώμη. Τόσο η έρευνα για τη φαρμακοβιομηχανία Novartis, όσο και το πολιτικό “θρίλερ” για την απόπειρα δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, έχουν αποτελέσει δικογραφίες -«σταθμοί», αφού έχει δαπανηθεί πολύ μελάνι για την καταγραφή όσων τις αφορούν.

Το Dikastiko.gr προχωρά με την έναρξη του νέου έτους, σε μία προσπάθεια ανάδειξης των σημαντικότερων υποθέσεων, που αναμένεται να μονοπωλήσουν το νομικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό ενδιαφέρον τους επόμενους 12 μήνες.

Novartis

Εκτός από τις εξελίξεις που αναμένονται από την Εισαγγελία Καταπολέμησης της Διαφθοράς για τον ενδεχόμενο χρηματισμό γιατρών και την εμπλοκή πολιτικών προσώπων από τη φαρμακοβιομηχανία, κατά το καινούργιο έτος θα απασχολήσει και η αγωγή κακοδικία κατά της επικεφαλής της Εισαγγελίας, Ελένης Τουλουπάκη, και των επίκουρων εισαγγελέων Χρήστου Ντζούρα και Στυλιανού Μανώλη.

Η συζήτηση έχει προσδιοριστεί για το Μάρτιο ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου Αγωγών Κακοδικίας, μετά την αγωγή που κατέθεσε η προκάτοχος της θέσης Ελένη Ράικου και ο σύζυγός της γιατρός, το όνομα του οποίου περιλαμβάνεται στη δικογραφία. Το ζευγάρι διεκδικεί αποζημίωση συνολικού ύψους 300.000 ευρώ, καθώς υποστηρίζει ότι υπήρξε παραβίαση της μυστικότητας της ανάκρισης, παραβίαση προσωπικών δεδομένων και προσβολή προσωπικότητας.

Siemens

Η ταχύτητα, με την οποία εξελίσσεται η δίκη για τη σύμβαση 8002/97 για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ, κρατά ιδιαίτερα ζωντανό το σενάριο, μέσα στους επόμενους μήνες το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων να έχει εκδώσει την ετυμηγορία του γύρω από τα «μαύρα ταμεία» της Siemens.

Ήδη η ακροαματική διαδικασία βρίσκεται στο στάδιο των απολογιών των περισσότερων από 60 κατηγορούμενων. Πρόκειται κυρίως για στελέχη του γερμανικού κολοσσού αλλά και του ΟΤΕ, στους οποίους έχουν αποδοθεί κατά περίσταση τα αδικήματα της δωροδοκίας και του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Σύμφωνα με την κατηγορία, η Siemens προκειμένου να υπογραφεί η περιβόητη σύμβαση έδωσε «δώρα» σε στελέχη του Οργανισμού αλλά και σε πολιτικά κόμματα, ζημιώνοντας το ελληνικό Δημόσιο.

Χρυσή Αυγή

Ένα βήμα πριν ξεκινήσουν οι απολογίες των 65 κατηγορουμένων βρίσκεται η δίκη της Χρυσής Αυγής, περίπου 3,5 χρόνια μετά την έναρξή της. Αν και τα νούμερα απέχουν από εκείνα κάθε άλλη διαδικασία, οι αισιόδοξες φωνές υποστηρίζουν πως το 2019 δεν αποκλείεται να αποτελέσει τη χρονιά ορόσημο, καθώς θα σημάνει το τέλος του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου.

Σύντομα αναμένεται η ολοκλήρωση των αναγνωστέων εγγράφων, ενώ θα ακολουθήσει η εξέταση των μαρτύρων που έχουν προταθεί από την υπεράσπιση. Τα επόμενα στάδιο, εκείνο των απολογιών και των αγορεύσεων των συνηγόρων ωστόσο, δεν αποκλείεται να είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα καθιστώντας αδύνατη μία ξεκάθαρη εκτίμηση ως προς το χρόνο που θα χρειαστεί για το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων προκειμένου να μπει στην τελική ευθεία.

Ανδρέας Μαρτίνης

Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων κάθεται εδώ και λίγο καιρό ο πρώην επικεφαλής του κοινωφελούς ιδρύματος “Ερρίκος Ντυνάν”, Ανδρέας Μαρτίνης, η σύζυγός του, Γεωργία, και ο επιχειρηματίας Ανδρέας Καμπής, αντιμέτωποι το κακούργημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα από κοινού, κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση.

Αιτία στάθηκε το ποσό των 3,1 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, το οποίο εντοπίστηκε σε κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς του ζεύγους και η ελληνική Δικαιοσύνη αποδίδει σε «μίζα» που δόθηκε με αντάλλαγμα την επίτευξη σύμβασης για την προμήθεια νοσοκομειακού και ξενοδοχειακού εξοπλισμού μεταξύ του «Ερρίκος Ντυνάν» και της γερμανικής εταιρίας «Hospitalia International GmbΗ». Οι κατηγορούμενοι έχουν αρνηθεί τα όσα τους αποδίδονται, ενώ εκτός απροόπτου μέσα στους επόμενους μήνες το δικαστήριο θα έχει καταλήξει αν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα σε βάρος τους.

Γιάννος Παπαντωνίου – Σταυρούλα Κουράκου

Μία από τις σημαντικότερες υποθέσεις που απασχόλησαν την περασμένη χρονιά και θα συνεχίζει να απασχολεί και το νέο έτος, είναι εκείνη που οδήγησε τον πρώην τσάρο της ελληνικής Οικονομίας, Γιάννο Παπαντωνίου και τη σύζυγό του, Σταυρούλα Κουράκου, στη φυλακή.

Και οι δύο έχουν καταστεί προσωρινά κρατούμενοι μετά τις απολογίες τους για το ποσό ύψους 2,8 εκατομμυρίου ευρώ που φέρεται να έλαβε ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ για την υπογραφή της σύμβασης που αφορούσε στον εκσυγχρονισμό των έξι φρεγατών τύπου S του Πολεμικού Ναυτικού, το 2003 και στα αντισταθμιστικά ωφελήματα.

Τα χρήματα, κατά την κατηγορία, μεταφέρθηκαν από τραπεζικούς λογαριασμούς στελεχών της εταιρίας THALES, σε πρόσωπα του περιβάλλοντος Παπαντωνίου και από εκεί σε λογαριασμούς της οικογένειας. Από την πλευρά του, ο Γιάννος Παπαντωνίου αρνείται την εμπλοκή τους στην υπόθεση, αν και ο τρίτος κατηγορούμενος, Ανδρέας Μπάρδης, είχε περιγράψει πως λάμβανε τα χρήματα σε μετρητά προκειμένου να τα διοχετεύσει στο τραπεζικό σύστημα μέσω δικών του λογαριασμών.

Depuy Hellas

Ενώπιον της ελληνικής Δικαιοσύνης βρίσκεται από το Μάιο του 2017 και η υπόθεση για τις υπερκοστολογήσεις ορθοπεδικών ειδών της εταιρείας Depuy σε 114 δημόσια νοσοκομεία.

Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας κάθονται 24 κατηγορούμενοι, ανάμεσά τους στελέχη της θυγατρικής του αμερικανικού κολοσσού Johnson & Johnson, του ελληνικού παραρτήματος της «Depuy Hellas Ανώνυμη Εμπορική Εταιρεία Ιατρικών Ειδών», επιχειρηματίες, γιατροί και στελέχη δημόσιων νοσοκομείων. Οι κατηγορούμενοι εμφανίζεται από το 2000 έως το 2006 να εμπλέκονται σε δωροδοκίες με στόχο την επιλογή των ορθοπεδικών προϊόντων της συγκεκριμένης εταιρίας, προκαλώντας, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, ζημία στο ελληνικό Δημόσιο που ξεπερνά τα 11,5 εκατομμύρια ευρώ.

Απόπειρα δολοφονίας Καραμανλή και υποκλοπές

Στο εδώλιο αναμένεται να φτάσει και η δικογραφία που αφορά στην απόπειρα δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, γνωστή και ως «σχέδιο Πυθία» και στις τηλεφωνικές υποκλοπές. Δεκατρία χρόνια μετά, με την υπόθεση να έχει περάσει κυριολεκτικά από 40 κύματα, πλέον αναμένεται η παραπομπή ή μη του μοναδικού κατηγορούμενου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.

Πρόκειται για τον καταζητούμενο Αμερικανό πράκτορα William Bazil, ο οποίος φέρεται ότι επιχείρησε με πρόθεση να λάβει σε γνώση του απόρρητες πληροφορίες που αφορούν στα συμφέροντα της ελληνικής Δημοκρατίας μέσω τηλεφωνικών υποκλοπών, μετά την αποκάλυψη των οποίων εξαφανίστηκε από τη χώρα. Όπως είναι γνωστό, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εξέδωσε απαλλακτικό βούλευμα για τους δύο υπαλλήλους της ΕΥΠ και τον πρώην υπουργό και βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Μιχ. Καρχιμάκη, στους οποίους κατά περίσταση είχαν αποδοθεί τα αδικήματα της παραβίασης μυστικών της πολιτείας κατ’ εξακολούθηση και της ηθικής αυτουργίας σε αυτή.

Κοκαΐνη στο Κολωνάκι

Στα τέλη του 2018 ξεκίνησε τελικά, ύστερα από σειρά αναβολών, η δίκη για την υπόθεση διακίνησης ναρκωτικών σε μαγαζί του Κολωνακίου. Στο εδώλιο κάθονται 27 κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων και γνωστά ονόματα της «show biz», όπως μοντέλα, ηθοποιοί και παρουσιαστές.

Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών, ο βασικός κατηγορούμενος, που παραμένει ακόμα καταζητούμενος και φέρει το ρόλο διευθυντή της εγκληματικής οργάνωσης, διακινούσε στο κέντρο της Αθήνας ναρκωτικές ουσίες. Με ορμητήριο γνωστό εστιατόριο του Κολωνακίου, η ομάδα φέρεται να είχε πελάτες γνωστά ονόματα της εγχώριας «κοσμικής Αθήνας», οι οποίοι μάλιστα εμφανίζονται να προμηθεύονταν τα ναρκωτικά μέσω κινητών τηλεφώνων που ανήκαν σε υπηκόους του Πακιστάν.

Δολοφονία Ζαφειρόπουλου

Σε δύο εβδομάδες, στις 16 Ιανουαρίου, αναμένεται να ξεκινήσει η δίκη για την εν ψυχρώ δολοφονία ποινικολόγου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου τον Οκτώβρη του 2017 μέσα στο γραφείο του στην οδό Ασκληπιού.

Στο Μικτό Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας έχουν παραπεμφθεί πέντε αλλοδαποί, ανάμεσά τους ο Μικέλα Κάστριοτ και ο Αλέξανδρος Μάτα που κατηγορούνται ως φυσικοί αυτουργοί για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, ληστεία, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία. Το ρόλο των ηθικών αυτουργών έχει αποδόσει ο τακτικός ανακριτής στους Κλοντιάν Λεκοτσάι, Άρμπερ Μπάκο και Όλντι Ντούλτσε.

Οι δύο τελευταίοι έχουν ήδη μία καταδίκη σε 22 και 23 χρόνια κάθειρξης αντίστοιχα, για την απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του δικηγόρου Γιώργου Αντωνόπουλου τον Νοέμβριο του 2014 στο σπίτι του στην Πεντέλη. Στο δικαστήριο αναμένεται να βρεθεί και ο Άρης Φλώρος, ο οποίος έχει καταθέσει στο στάδιο της ανάκρισης ως μάρτυρα, αφού σύμφωνα με τις απολογίες κάποιων εκ των κατηγορουμένων, ο άτυχος ποινικολόγος έγινε «στόχος» για να αποσπάσουν χρήματα από τον καταδικασθέντα επιχειρηματία, ο οποίος ήταν και εντολέας του στη δίκη Energa – Hellas Power.

Folli Follie

Η οικογένεια Κουτσολιούτσου «πρωταγωνίστησε» το 2018 και όπως όλα δείχνουν, θα συνεχίσει να απασχολεί και το νέο έτος. Η άλλοτε παγκόσμια αυτοκρατορία Folli Follie βρίσκεται στο «στόχαστρο» της Δικαιοσύνης, αφού μέλη του διοικητικού συμβουλίου της και άλλα στελέχη έχουν καταστεί κατηγορούμενοι για σε βάρος του επενδυτικού κοινού και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.

Μεταξύ αυτών είναι ο ιδρυτής της Folli Follie, Δημήτρης Κουτσολιούτσος, η αντιπρόεδρος και συζύγού του, Κατερίνα, ο υιός τους Τζώρτζης, ο διευθύνων σύμβουλος και ακόμη τρία μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς επίσης και ο οικονομικός διευθυντής, ο επικεφαλής του λογιστηρίου, ο ορκωτός λογιστής που υπέγραψε τον ισολογισμό του 2017 και ο επικεφαλής του Ομίλου στην Ασία.

Όπως αναφέρεται σε βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών για την πρώτη δέσμευση περιουσίας της οικογένειας, υπήρχε «μεθοδευμένη και σχεδιασμένη από τουλάχιστον το 2007 εξαπάτηση των επενδυτών», οι οποίοι «εμπιστεύθηκαν την ειλικρίνεια των δημοσιευμένων ισολογισμών της εταιρίας προχώρησαν σε αγορά μετοχών της και σήμερα έχουν καταγράψει τεράστια οικονομική ζημία αφού η τιμή της μετοχής μετά την αποκάλυψη της απάτης έχει υποστεί οικονομική απαξίωση».

https://www.dikastiko.gr/

Η «Συμφωνία των Πρεσπών» του 1924!

Αντώνης Κλάψης

Όπως όλα δείχνουν, το Κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ θα προχωρήσει στην ολοκλήρωση της συνταγματικής αναθεώρησης, η οποία προβλέπεται από τη Συμφωνία των Πρεσπών. 
Εφόσον κάτι τέτοιο συμβεί, η ΠΓΔΜ θα έχει εκπληρώσει το δικό της σκέλος των συμβατικών της υποχρεώσεων. 
Από εκεί και πέρα, το διπλωματικό μπαλάκι θα βρεθεί στο ελληνικό γήπεδο, καθώς η Βουλή των Ελλήνων θα κληθεί, αργά ή γρήγορα, να αποφανθεί για τη Συμφωνία. 
Θα μπορούσε, άραγε, να την καταψηφίσει, όπως ζητά σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση;

Είναι αλήθεια ότι η εκ των υστέρων απόρριψη της Συμφωνίας των Πρεσπών από ελληνικής πλευράς θα έχει σημαντικό διπλωματικό κόστος για την Αθήνα. Ωστόσο, δεν θα είναι η πρώτη φορά που η Βουλή των Ελλήνων θα έχει προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο περιπτώσεις, αμφότερες στα μέσα της δεκαετίας του 1920, στις οποίες η εθνική αντιπροσωπεία απέρριψε ισάριθμες Συμφωνίες

Μάλιστα αυτές οι Συμφωνίες έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών: και οι δύο είχαν συναφθεί με βόρειους προς την Ελλάδα γείτονες, ενώ και οι δύο άπτονταν –εν συνόλω ή εν μέρει– ζητημάτων εθνικής ταυτότητας σλαβικής καταγωγής κατοίκων της γεωγραφικής Μακεδονίας. Συνέπιπταν, εξάλλου, μεταξύ και ως προς ένα άλλο σημείο: η απόρριψη και των δύο μεθοδεύθηκε όχι από την κυβέρνηση που τις συνομολόγησε, αλλά από διάδοχα κυβερνητικά σχήματα.

Πρωτόκολλα Πολίτη-Καλφώφ

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1924, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, Νικόλαος Πολίτης και Χρίστο Καλφώφ αντίστοιχα, κατέθεσαν δύο σχεδόν πανομοιότυπες δηλώσεις στο Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών. Με βάσει αυτές, οι δύο κυβερνήσεις δεσμεύονταν να προστατεύουν τους εκατέρωθεν μειονοτικούς πληθυσμούς. Με τα Πρωτόκολλα Πολίτη-Καλφώφ, όπως έμειναν έκτοτε ευρύτερα γνωστά, η Ελλάδα αναγνώριζε ως βουλγαρική μειονότητα τους σλαβόφωνους κατοίκους της ελληνικής Μακεδονίας.

Τα Πρωτόκολλα προκάλεσαν την άμεση αντίδραση της Γιουγκοσλαβίας. Στις 14 Νοεμβρίου 1924 το Βελιγράδι προχώρησε στην καταγγελία της ελληνοσερβικής Συνθήκης Συμμαχίας του 1913. Στο μεταξύ, την κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη, η οποία είχε προχωρήσει στη σύναψη των Πρωτοκόλλων, είχε αντικαταστήσει η κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλόπουλου. Υπό το βάρος των ισχυρών γιουγκοσλαβικών πιέσεων, αλλά και σημαντικών πολιτικών αντιδράσεων στο εσωτερικό, ο Μιχαλακόπουλος αναζήτησε έναν εύσχημο τρόπο ανάκλησης της ελληνικής υπογραφής.

Η μεθόδευση που τελικά υιοθετήθηκε ήταν η εισαγωγή των Πρωτοκόλλων προς κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων, με πραγματικό σκοπό, όμως, όχι να υπερψηφιστούν, αλλά να απορριφθούν, όπως και έγινε. Την υπαναχώρηση της Αθήνας αποδέχθηκε τον Ιούνιο του 1925 και το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών. Ωστόσο, η ελληνική παρασπονδία δεν επέφερε την άμεση βελτίωση των σχέσεων με τη Γιουγκοσλαβία, ενώ παράλληλα, όπως ήταν αναμενόμενο, επιβάρυνε το κλίμα στις ελληνοβουλγαρικές σχέσεις.

Με αφορμή τη σύναψη των Πρωτοκόλλων Πολίτη-Καλφώφ, η Γιουγκοσλαβία διεύρυνε τον κύκλο των απαιτήσεών εις βάρος της Ελλάδας, ζητώντας, μεταξύ άλλων, την επέκταση της ελεύθερης γιουγκοσλαβικής ζώνης στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την επιβολή καθεστώτος ελληνογιουγκοσλαβικής συγκυριαρχίας στη σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης-Γευγελής, αλλά και την αναγνώριση των σλαβόφωνων κατοίκων της ελληνικής Μακεδονίας ως σερβική μειονότητα.

Ανατροπή Παγκάλου

Οι γιουγκοσλαβικές πιέσεις απέδωσαν καρπούς όταν στην Ελλάδα επιβλήθηκε η δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου. Επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την υποστήριξη του Βελιγραδίου στα σχέδιά του για την ανάληψη επιθετικής πολεμικής ενέργειας εναντίον της Τουρκίας, ο Πάγκαλος υποχώρησε στο σύνολο των γιουγκοσλαβικών αξιώσεων. Στις 17 Αυγούστου 1926, σε αντάλλαγμα για την υπογραφή διμερούς Συνθήκης τριετούς διάρκειας, η Ελλάδα αποδέχθηκε διά της υπογραφής της το σύνολο των γιουγκοσλαβικών απαιτήσεων.

Η κατακραυγή που προκάλεσε στην ελληνική κοινή γνώμη η συνομολόγηση των λεγόμενων «παγκαλικών Συμφωνιών» οδήγησε στην άμεση ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Η κυβέρνηση του Αλέξανδρου Ζαΐμη, η οποία σχηματίστηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους μετά τη μεσολάβηση εκλογών, με υπουργό Εξωτερικών τον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο, προσπάθησε να πείσει τη Γιουγκοσλαβία για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης των Συμφωνιών.

Ενώπιον της άρνησης του Βελιγραδίου, η Αθήνα κατέφυγε σε μεθόδευση παρόμοια με εκείνη που είχε χρησιμοποιήσει και στην περίπτωση των Πρωτοκόλλων Πολίτη-Καλφώφ: τον Αύγουστο του 1927 οι Συμφωνίες κατατέθηκαν από τον Μιχαλακόπουλο προς κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων, η οποία, όμως, τις απέρριψε, και μάλιστα ομόφωνα. Οι ελληνογιουγκοσλαβικές σχέσεις εξομαλύνθηκαν τον Οκτώβριο του 1928 και οριστικά τον Μάρτιο του 1929, μέσω της υπογραφής νέων διμερών Συμφωνιών, οι οποίες, όμως, δεν περιείχαν όρους παρόμοιους με εκείνους των παγκαλικών Συμφωνιών.

πηγή:https://slpress.gr/ethnika/i-quot-symfonia-ton-prespon-quot-toy-1924/

Λιούπτσκο Γκεοργκίεφσκυ: "Αν οι Σκοπιανοί είναι Μακεδόνες τότε εγώ είμαι ....Αστροναύτης!! - ΒΙΝΤΕΟ

Ο Λιούπτσκο Γκεοργκίεφσκυ διατέλεσε πρωθυπουργός των Σκοπίων πριν αναλάβει ο γενίτσαρος Γκρουέφσκυ

Σε μια πραγματικά πολύ ομολογιακή συνέντευξη του βάζει τα πράγματα στην θέση τους όσον αφορά την καταγωγή των Σκοπιανών και την πραγματική τους σχέση με την Μακεδονία, αρχαία και νέα.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

1919-2019: Ένας αιώνας από την Γενοκτονία

Σάββας Καλεντερίδης

Το σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών από τους Νεοτούρκους με έμφαση στον Πόντο, όπου υπήρχε αντίσταση

Το νέο έτος 2019 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη μαρτυρική Αμισό και με συγκεκριμένο σχέδιο και ενέργειες συνέχισε -ή, μάλλον, αποτελείωσε- το «έργο» που είχε αρχίσει η εγκληματική τριάδα των Νεοτούρκων Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ το 1914, που ήταν η εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας.

Ο Μουσταφά Κεμάλ επικέντρωσε τις προσπάθειές του στον Πόντο, γιατί εκεί είχε αναπτυχθεί ένοπλη αντίσταση, το ποντιακό αντάρτικο, που έγινε κυρίως από φυγόστρατους, από τη μια, ως ασπίδα στα θανατηφόρα «τάγματα εργασίας», όπου εξολοθρευόταν με πρόγραμμα ο ανδρικός πληθυσμός, και, από την άλλη, για να προστατέψει τον τοπικό πληθυσμό από την οργανωμένη από το «βαθύ κράτος» δράση των συμμοριών εναντίον των ελληνικών χωριών. Ο Κεμάλ επικέντρωσε στον Πόντο γιατί θεωρούσε ότι η κατάσταση στον Πόντο ήταν δυνατόν να επηρεάσει αρνητικά τις επιχειρήσεις του κεμαλικού στρατού εναντίον του Ελληνικού Στρατού στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.

Το έγκλημα που τελέστηκε εναντίον όλων των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας, Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, ήταν η πρώτη γενοκτονία της ανθρωπότητας στη σύγχρονη Ιστορία και, άσχετα με τις δικαιολογίες που επικαλέστηκαν τότε και συνεχίζουν να επικαλούνται μέχρι σήμερα οι Τούρκοι, ήταν σχεδιασμένο με διαβολικό τρόπο και λεπτομέρειες από το Κίνημα των Νεοτούρκων και την τριανδρία Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ.

Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος του εγκλήματος, αρκεί να αναλογιστεί το εξής: Η ηγεσία των Νεοτούρκων αποφάσισε να βγάλει από τις φυλακές βαρυποινίτες, με τους οποίους συγκρότησε τις ομάδες των παραστρατιωτικών της Τεσκιλάτι-ι-Μαχσούσα, που ανέλαβαν το έργο της εξόντωσης των χριστιανών με επιθέσεις σε πόλεις και χωριά. Μάλιστα, ο αρμόδιος εισαγγελέας εξέτασε τον φάκελο κάθε εγκληματία και τελικά αποφυλάκισε μόνο εκείνους που είχαν διαπράξει τέτοια εγκλήματα που «ταίριαζαν» στη νέα τους αποστολή.

Το δόγμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν η απόφαση και το σχέδιο για τη Γενοκτονία των χριστιανών της Ανατολίας ήταν το εξής: Με δεδομένη και επερχόμενη τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θα έπρεπε να εκκαθαριστεί η Ανατολία από τους χριστιανικούς πληθυσμούς, που αποτελούσαν το ένα τρίτο του συνόλου, και στη θέση τους να μεταφερθούν μουσουλμάνοι από τα Βαλκάνια, ούτως ώστε να ιδρυθεί η «νέα Τουρκία», η οποία θα στηρίζεται σε τέσσερις πυλώνες: ένα κράτος, ένα έθνος, μία γλώσσα, μία θρησκεία. Ετσι, άρχισαν να εφαρμόζουν το σχέδιο από τα Χριστούγεννα του 1913 εναντίον των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης, για να επεκταθεί σταδιακά εναντίον όλων των Ελλήνων της Ανατολίας, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Οι Αρμένιοι, αμέσως μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη φυγή της ηγεσίας των Νεοτούρκων από την Κωνσταντινούπολη στο εξωτερικό, παρότι δεν είχαν δικό τους κράτος, κατέστρωσαν ένα σχέδιο, μια στρατηγική για τη δικαίωσή τους. Η στρατηγική είναι γνωστή ως «Η Στρατηγική των Τεσσάρων Τ», από τέσσερις τουρκικές λέξεις: Tanitim - Tanima - Tazminat - Toprak, που σημαίνει «Ενημέρωση της διεθνούς κοινής γνώμης - Αναγνώριση της γενοκτονίας από ξένα κράτη - Διεκδίκηση αποζημιώσεων από το τουρκικό κράτος - Διεκδίκηση των πατροπαράδοτων αρμενικών εδαφών από την Τουρκία».

Μάλιστα, προτού αρχίσουν να εφαρμόζουν αυτήν τη στρατηγική, επεξεργάστηκαν και εφάρμοσαν το «Σχέδιο Νέμεσις» τα πρώτα χρόνια μετά την τέλεση των εγκλημάτων, με βάση το οποίο «απέδωσαν δικαιοσύνη», εκτελώντας την εγκληματική τριάδα Ταλαάτ, Τζεμάλ και Ενβέρ και άλλους 22 υψηλόβαθμους αξιωματούχους των Νεοτούρκων, που είχαν κεντρικό ρόλο στη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Αυτή ήταν και παραμένει σε γενικές γραμμές η στρατηγική των Αρμενίων για τη δικαίωση, οι οποίοι, σημειωτέον, δεν χωρίστηκαν σε Αρμενίους του Πόντου, της Γαλατίας, της Κιλικίας και της Παφλαγονίας, για να τιμά καθένας ξεχωριστά τους νεκρούς του σε άλλες ημερομηνίες και να επιδιώκει ξεχωριστά την αναγνώριση από τις ξένες χώρες. Και μετρώντας τις επιτυχίες τους μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι δεν είναι και λίγες, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν διέθεταν δικό τους κράτος και από το 1991 που απέκτησαν αυτό δεν είναι και τόσο ισχυρό πολιτικά, διπλωματικά και οικονομικά. Πάντως, παρ’ όλα αυτά, το κράτος της Αρμενίας είναι στην υπηρεσία εκείνων που μάχονται μέρα και νύχτα για τη δικαίωση των θυμάτων της Γενοκτονίας 1.500.000 Αρμενίων.

Αν, από την άλλη πλευρά, αναζητήσει κανείς ένα σχέδιο, μια στρατηγική από πλευράς των Ελλήνων και του ελληνικού κράτους, το μόνο που θα μπορέσει να διακρίνει είναι τη στρατηγική της υπονόμευσης από το ελληνικό κράτος και τις αθηναϊκές ελίτ αυτής της μείζονος εθνικής σημασίας υπόθεσης. Ενώ οι Αρμένιοι την επομένη της κατάρρευσης των Νεοτούρκων έθεσαν σε εφαρμογή το «Σχέδιο Νέμεσις», το ελληνικό κράτος, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ακολούθησε στην ουσία το δόγμα τού «σφάξε με, πασά μου, ν’ αγιάσω», χαρίζοντας στους Τούρκους τις περιουσίες των γενοκτονηθέντων και ανταλλαγέντων Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της λοιπής Μικράς Ασίας και υπογράφοντας «συμφωνίες ελληνοτουρκικής φιλίας» που εμπεριείχαν το πνεύμα του προαναφερθέντος δόγματος. Με τον τρόπο αυτόν δώσαμε ξεκάθαρα το μήνυμα στην Αγκυρα ότι μπορεί να συνεχίσει την πολιτική της γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων και ότι αυτό θα γίνει χωρίς κόστος, δεδομένης της στάσης της Αθήνας.

Γι’ αυτό, επειδή η Ελλάδα δεν είχε στρατηγική αναγνώρισης και δικαίωσης των θυμάτων της Γενοκτονίας ούτε αποτροπής νέων ανάλογων εγκλημάτων, τα Χριστούγεννα του 1942, μόλις 12 χρόνια μετά την υπογραφή του Ελληνοτουρκικού Συμφώνου Φιλίας (1930), ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης έφαγε πισώπλατη μαχαιριά με το Βαρλίκ Βεργκισί, με το οποίο οι Τούρκοι άρπαξαν τις περιουσίες των Ελλήνων, ενώ η Ελλάδα ήταν υπό τριπλή κατοχή, γερμανική, ιταλική, βουλγαρική.

Επειδή η Ελλάδα συνέχισε να δίνει μηνύματα ότι στην πολιτική της απέναντι στην Τουρκία εφαρμόζει το δόγμα «σφάξε με, πασά μου, ν’ αγιάσω», ακολούθησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955, οι απελάσεις των Ελλήνων της Πόλης, το 1964, η εισβολή στην Κύπρο… Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, όταν τη δεκαετία του 1990 αποφασίσαμε να αποκτήσουμε στρατηγική δικαίωσης, τότε δεν μπορέσαμε να δούμε ότι, τιμώντας σε ξεχωριστές ημερομηνίες τα θύματα και διεκδικώντας δικαίωση και αναγνωρίσεις από ξένα κράτη ξεχωριστά Πόντιοι, Μικρασιάτες και Θρακιώτες, τότε στην ουσία υπονομεύουμε τον στόχο της δικαίωσης. Το 2019 θα είναι έτος δράσεων και εκδηλώσεων, γιατί συμπληρώνονται 100 χρόνια από την αποβίβαση του Κεμάλ στην Αμισό.

Ας ελπίσουμε οι απλοί Ελληνες, όλοι, ανεξαρτήτως καταγωγής, να συστρατευθούν με συλλόγους και ομοσπονδίες στην Ελλάδα και στον κόσμο, και να συμβάλουν στη διαμόρφωση ενός σχεδίου, με βάση το οποίο οι δράσεις και οι εκδηλώσεις για τα εκατόχρονα να έχουν το μέγιστο αποτέλεσμα.
Οι νεκροί και οι ζωντανοί ζητούν δικαίωση.

πηγή:https://www.dimokratianews.gr/content/94588/1919-2019-enas-aionas-apo-ti-genoktonia