Συντάξεις: - Πρώην πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Αρείου Πάγου: - Γιατί πρέπει να κάνουμε αγωγές - ΒΙΝΤΕΟ

 Σαν Σήμερα

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016

Επίκαιρες, όσο ποτέ,παραμένουν, οι δηλώσεις, της Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου, όταν, στις 30 Οκτ 2014, στην εσπερίδα, που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον Δήμο Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης, με θέμα: "Υπερχρεωμένα νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην περίοδο της κρίσης - νομικά δικαιώματα και λύσεις", έλεγε:


  "Είναι μείζον θεσμικό ζήτημα όταν η εκτελεστική εξουσία, η Κυβέρνηση , δεν εφαρμόζει τις Δικαστικές αποφάσεις.......σε ένα κράτος δικαίου , όπως θεωρούμε ότι, είναι και  η Ελλάδα και πρέπει να είναι, η Κυβέρνηση να εφαρμόζει τις Δικαστικές αποφάσεις....εάν ο πολίτης έχει μια δίκη, όπου έχει νικήσει, δικαιούται , να αξιώνει, από το αντίδικο Δημόσιο, να εφαρμόσει την απόφαση. Και το Δημόσιο έρχεται κατά τρόπο αυθαίρετο, γιατί λέει, εγώ δεν την εφαρμόζω ή την εφαρμόζω κατά το ήμισυ ή κατά ένα ποσοστό, όπως κρίνω εγώ.......εάν λοιπόν παρά ταύτα το Δημόσιο αρνείται, όπως διαπιστώνουμε τώρα ότι το πράττει, η Κυβέρνηση στην προκειμένη περίπτωση, τότε δικαιούται ο πολίτης ο οποίος έχει την αξίωση, να προσφύγει ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων, αφού πρόκειται περί Δημοσίου και να ζητήσει, με άλλη αγωγή πλέον να του καταβληθεί το ποσό το οποίο έχει αναγνωριστεί, διότι η απόφαση του ΣτΕ του ανεγνώρισε, ότι, δικαιούται να ζητήσει με αγωγή, το ποσόν αυτό, βέβαια πράγματι θα πάρει ένα χρονικό διάστημα και νομίζω ότι, εκεί ποντάρει το Ελληνικό Δημόσιο και λέει,ελάτε κατά τρόπο εκβιαστικό, θα μπορούσα να πω, .....εγώ προτείνω τα μισά, εσύ τι θα κάνεις.............και επίσης δικαιούται και κάτι άλλο, όταν έχει τελεσίδικη απόφαση ο πολίτης, κατά του Δημοσίου, δικαιούται να ζητήσει συμψηφισμό, με τους φόρους που οφείλει.......και μάλιστα μέχρι 10.000 ευρώ, οφειλή, δεν χρειάζεται να καταστεί τελεσίδικη....μπορεί με απόφαση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου...................άρα λοιπόν αν προσφύγετε στο  Δικαστήριο...δεν θα διαρκέσει και τόσο χρονικό διάστημα, στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε συμψηφισμό...."

Δείτε το Βίντεο και ο καθένας μας ας αποφασίσει κατά το δοκούν

1. 
   
2. 
   

Ήρωας του Μακεδονικού Αγώνα Παύλος Μελάς: - "Σε κλαίει ο λαός, πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι" - "Στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι ω παλληκάρι"

 

Σε κλαίει ο λαός,
πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι
στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι ω παλληκάρι

Έτσι αρχίζει ο ποίημα του Εθνικού ποιητού μας Κωστή Παλαμά, για τον Παύλο Μελά. Το ποίημα αυτό, στις μέρες μας μελοποιήθηκε από τον Γιάννη Σπανό και το απέδωσε η Δήμητρα Γαλάνη στην ταινία «Παύλος Μελάς».

• Tου Χρήστου Μπολώση

Ο Παύλος Μελάς, η εμβληματικότερη μορφή του Μακεδονικού Αγώνα, γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στην Μασσαλία, ενώ η καταγωγή της οικογενείας του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου. Αποφοίτησε από την Σχολή Ευελπίδων, ονομασθείς Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού, το 1891. Από νωρίς αναμείχθηκε στο Εθνικό Κίνημα, ενώ το 1894, έγινε βασικό στέλεχος της Εθνικής Εταιρείας και αγωνίστηκε για την διάδοση των σκοπών της. Πήρε μέρος στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, ως Ανθυπολοχαγός. 

Ο Μακεδονικός Αγώνας, μία ιδιόρρυθμη μορφή πολέμου, αφού οι δύο αντίπαλοι, Έλληνες και Βούλγαροι, πολεμούσαν μέσα στον Οθωμανικό Κράτος, ουσιαστικά άρχισε το 1899 και περνώντας από διάφορα στάδια (δημιουργία Βουλγαρικής Εξαρχίας, προπαγάνδα και διωγμοί εκ μέρους των Βουλγάρων) έφθασε στην ένοπλη μορφή του το 1903, όταν πλέον οι βούλγαροι κομιτατζήδες διεκδικούσαν την Μακεδονία και ο αγώνας τους στράφηκε καθαρά κατά των Ελλήνων.

Η Αθήνα, που μέχρι τότε τηρούσε αν όχι αρνητική, τουλάχιστον παθητική στάση και λόγω του προσφάτου Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897, στον οποίο η Πατρίδα μας υπέστη συντριπτική ήττα από τους Τούρκους, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι «κάτι» κινείται στην Μακεδονία και θα έπρεπε πλέον να αντιμετωπισθεί ο βουλγαρικός κίνδυνος.

Ο Παύλος Μελάς, πρωτοστατεί σ’ αυτήν τη κίνηση. Η γυναίκα του Ναταλία Μελά, κόρη του Στέφανου Δραγούμη, καταγόταν από το Βογατσικό Καστοριάς. Ο αδελφός της Ίων Δραγούμης, απετέλεσε μία εξίσου σπουδαία μορφή, του Μακεδονικού Αγώνα. Παύλος και Ίων μοιράζονται την ίδια αγάπη για την Πατρίδα.

Η Αθήνα αρχίζει την αποστολή εθελοντών στην Μακεδονία, με τον Μελά να γίνεται η ψυχή αυτής της κινήσεως.

Οι τρείς πορείες του στην Μακεδονική γη, έχουν περάσει στην σφαίρα του θρύλου.

Τον Φεβρουάριο του 1904, 4 Έλληνες Αξιωματικοί, οι λοχαγοί Αναστ. Παπούλας και Αλεξ. Κοντούλης και οι ανθυπολοχαγοί Γ. Κολοκοτρώνης και Παύλος Μελάς, εισέρχονται κρυφά στην Μακεδονία, για να εκτιμήσουν την κατάσταση και να υποδείξουν πρακτικές λύσεις.

Όμως γρήγορα γίνονται αντιληπτοί από τους τούρκους, οι οποίοι σε όλη στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα ευνοούσαν τους βουλγάρους και αναγκάζονται να αποχωρήσουν.

Ο Μελάς, τον Ιούλιο του ιδίου έτους, επανέρχεται στην Μακεδονία ως ζωέμπορος, με το ψευδώνυμο Πέτρος Δέδες.

Τέλος, την νύχτα της 27 προς 28 Αυγούστου του 1904 ο Παύλος Μελάς διαβαίνει για τρίτη φορά, που θα είναι και η μοιραία, τα Ελληνοτουρκικά σύνορα. Αυτή τη φορά είναι σταλμένος από το Μακεδονικό Κομιτάτο των Αθηνών.

Τίθεται επικεφαλής ενόπλου σώματος με το ψευδώνυμο Μίκης (το μικρό όνομα του γιού του) Ζέζας (Μαύρος στην τοπική διάλεκτο ή κατ’ άλλους από παραφθορά του ονόματος της κόρης του Ζωής) ασχολείται με την οργάνωση της τοπικής άμυνας κάθε χωριού. Σε κάθε Κέντρο Άμυνας (χωριό), όριζε 3 Επιτροπές, από τις οποίες η πρώτη ήταν υπεύθυνη για την περίθαλψη και διατροφή των αποσπασμάτων, η δεύτερη για την ασφάλεια του χωριού και η τρίτη για να διαφωτίζουν τον πληθυσμό για τον σκοπό του αγώνα τους). Επίσης προσπάθησε να εκφοβίσει τους βουλγάρους και να επαναφέρει στο Πατριαρχείο πληθυσμούς, που από φόβο είχαν προσχωρήσει στην Εξαρχία

Ήταν, ουσιαστικώς, ο Αρχηγός όλων των ανταρτικών σωμάτων, που δρούσαν στις περιφέρειες Μοναστηρίου και Καστοριάς.

Ο αγώνας του τερματίσθηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1904, στο χωριό Στάτιστα (σήμερα Μελά) της περιοχής Κορέστια της Καστοριάς, όπου βρέθηκε για ανάπαυση. Τότε προδομένος από την βουλγάρικη συμμορία του Μήτρου Βλάχου, περικυκλώθηκε από τουρκικό απόσπασμα 150 ανδρών. Μετά από δίωρη λυσσαλέα μάχη διέταξε αιφνίδια έξοδο τεθείς επικεφαλής των ανδρών του. Στην επιχείρηση αυτή τραυματίσθηκε θανάσιμα στην οσφυϊκή χώρα και πέθανε μετά από μισή ώρα στα χέρια του φίλου του, Γεώργιου Στρατινάκη. Η τελευταία του φράση πριν ξεψυχήσει, λέγεται ότι, ήταν: «Βούλγαρος να μη μείνει».

Γύρω από το σώμα του νεκρού Π. Μελά εκτυλίχθηκε μια διπλωματική επιχείρηση για την παραλαβή και ενταφιασμό του. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να γίνει γνωστό στους Τούρκους ποιος ήταν ο νεκρός και συγκεκριμένα ότι ήταν Έλληνας αξιωματικός, διότι αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση. Αρχικά ο νεκρός θάφτηκε από τους χωρικούς έξω από τη Στάτιστα, ενώ οι τούρκοι δεν γνώριζαν την ταυτότητά του. Αργότερα ο προεστός της Στάτιστας ονόματι Ντίνας, απεσταλμένος της Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανού Καραβαγγέλη ή του οπλαρχηγού Κύρου) επιχείρησε να ξεθάψει και να μεταφέρει αλλού τον νεκρό.

Στο μεταξύ όμως, ο θάνατος του Μελά, είχε μαθευτεί στην Αθήνα και η εκεί τουρκική πρεσβεία, ειδοποίησε τις τουρκικές αρχές της Θεσσαλονίκης να βρουν το πτώμα ώστε να το χρησιμοποιήσουν ως απόδειξη της Ελληνικής επέμβασης σε τουρκική επικράτεια. Έτσι, ενώ ο Ντίνας έκανε την εκταφή, εμφανίστηκε τουρκικός στρατός. Τότε έκοψε βιαστικά το κεφάλι τού νεκρού και έφυγε. Το κεφάλι, ετάφη μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ναού της Αγίας Παρασκευής στο χωριό Πισοδέρι, ενώ οι τούρκοι πήραν το ακέφαλο σώμα και το πήγαν στην Καστοριά για αναγνώριση. Ο Γερμανός Καραβαγγέλης, που γνώριζε τα πάντα, κινητοποίησε την νεολαία της Καστοριάς που περικύκλωσε το Διοικητήριο και απαιτούσε να τους δοθεί το σώμα «κάποιου Ζέζα», που ήταν Έλληνας. Ο Μητροπολίτης, προειδοποιώντας ότι μπορεί να συμβούν ταραχές που θα έβλαπταν την ειρηνική συμβίωση Τούρκων και Ελλήνων, κατάφερε να του δοθεί το σώμα το οποίο και ετάφη στο παρεκκλήσιο των Ταξιαρχών, κοντά στο Μητροπολιτικό Μέγαρο Καστοριάς.

Ο Παύλος Μελάς, αποτέλεσε υπόδειγμα γενναιότητας και αυταπάρνησης για την απελευθέρωση της πατρίδας στην ελληνική ιστορία.

Μετά το θάνατό του, η δράση των Ελληνικών δυνάμεων έγινε πιο έντονη, περιορίζοντας τη δράση των βούλγαρων κομιτατζήδων, και επιτυγχάνοντας την ένωση Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας με την Ελλάδα.

Ο Παύλος Μελάς θεωρείται σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, και πολλά προσωπικά του αντικείμενα εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα Θεσσαλονίκης και στο μουσείο Παύλος Μελάς στην Καστοριά.

Η τρίτη και τελευταία πορεία του Παύλου Μελά στην Μακεδονία

Άσε μας κι’ εσύ ρε  Ελύτη…

Σημείωση

Μαζί με το σημερινό κείμενο, σας προσφέρουμε ένα συγκλονιστικό τραγούδι για τον Παύλο Μελά, που έχει τίτλο «Σαν τέτοια ώρα στο βουνό». Οι στίχοι  και η μουσική είναι του μεγάλου Ιωάννη Σακελλαρίδη, πατέρα του επίσης μεγάλου Θεόφραστου Σακελλαρίδη, από το έργο του «Τυρταίος». Ήταν  η εποχή (περί το 1910) που οι μεγάλοι μουσουργοί και ποιητές έγραφαν για την Ελλάδα. Είναι ένα τραγούδι που αρχίζει ζωηρά και χαρούμενα, υποδεχόμενο τον Παύλο Μελά στην Μακεδονία, για να συνεχίσει θλιβερό, αλλά άκρως μελωδικό,  όταν γίνεται γνωστή η θυσία του ήρωα. Υπάρχει και η εκδοχή ότι οι στίχοι ανήκουν στην Σοφία Χατζηπανταζή χήρα του καπετάν Χατζηπανταζή από την Σκοτούσσα Σερρών. Το τραγούδι ερμηνεύει εκπληκτικά ο Απόστολος Τσέρνος.

πηγή:https://www.dimokratia.gr/apopseis/583785/paylos-melas-2/

Ελληνοτουρκικά: - Στο πιάτο του Ερντογάν η Εθνική κυριαρχία μας

Ο «σουλτάνος» αποκάλυψε ότι αρχίζει διάλογος εφ’ όλης της ύλης με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προαναγγέλλοντας απευθείας διαπραγματεύσεις για την τύχη του Αιγαίου και των νησιών μας

Νέα «βόμβα» έριξε ο Ερντογάν, αποκαλύπτοντας ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος που έχει δρομολογηθεί θα είναι εφ’ όλης της ύλης και με απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών, ώστε «να βρουν συγκεκριμένες λύσεις»! Ακόμα κι αν οι προθέσεις του «σουλτάνου» είναι εκβιαστικές -μολονότι και κατά το παρελθόν έχει προαναγγείλει παρασκηνιακές συμφωνίες και έχει επιβεβαιωθεί-, από την ελληνική κυβέρνηση δεν υπήρξε τις τελευταίες ώρες καμία κεντρική αντίδραση. Και εκτός της παθητικής στάσης, πλην μίας απάντησης του Π. Μαρινάκη σε τηλεοπτική εκπομπή, την ίδια ώρα γίνονται και άκρως ανησυχητικές διαρροές που προετοιμάζουν το κλίμα για οριστική εγκατάλειψη των 12 ν.μ., αλλά ακόμα και της ύστατης κόκκινης γραμμής για τον γενικό κανόνα των 6 ν.μ. στα χωρικά μας ύδατα.

Ο κ. Ερντογάν έκανε τις δηλώσεις αυτές εν όψει της μετάβασης του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών στην Αθήνα τον ερχόμενο μήνα για να αρχίσει τις συνομιλίες με τον ομόλογό του Γ. Γεραπετρίτη, με στόχο να προχωρήσουν στην επόμενη φάση ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης με τον Τούρκο πρόεδρο, που έχουν συμφωνήσει να συναντηθούν ξανά στην Αγκυρα τον ερχόμενο Ιανουάριο. Προηγήθηκε, μάλιστα, δημοσίευμα της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Hürriyet» που, επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές της Αγκυρας, αποκάλυψε ότι ο κ. Φιντάν στην επικείμενη συνάντηση με τον κ. Γεραπετρίτη θα απαιτήσει λύση πακέτο για το Αιγαίο, με θέματα και για την κυριαρχία στα νησιά, το FIR κ.λπ., ενώ θα καλέσει την Ελλάδα σε διαφορετική περίπτωση να άρει τις αντιρρήσεις της για την προσφυγή στη Χάγη.

Κι ενώ η έως τώρα επίσημη θέση της ελληνικής πλευράς ήταν ότι δέχεται προς συζήτηση μόνο το θέμα οριοθέτησης των θαλάσσιων ζωνών, η νέα κερκόπορτα ανοίγει μέσω του χθεσινού πρωτοσέλιδου δημοσιεύματος της «Καθημερινής». Υπό τον παραπλανητικό τίτλο «Εξι μίλια; Ούτε κατά διάνοια!», μια «ανώτατη αρμόδια κυβερνητική πηγή» (που διατηρείται όμως… αόρατη) προβαίνει εν όψει του ραντεβού Γεραπετρίτη – Φιντάν «σε κατηγορηματική απόρριψη της φιλολογίας ότι δήθεν η Αθήνα προτίθεται να αποδεχθεί χωρικά ύδατα στα 6 μίλια παντού».

Για τα χωρικά ύδατα

Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που προαναγγέλλεται είναι ότι οι κ. Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης εγκαταλείπουν αφενός τελεσίδικα το αναφαίρετο δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων μας στα 12 ν.μ., αφήνοντας, αφετέρου, ανοικτό και το ενδεχόμενο να δεχτούν ακόμα και τα 6 ν.μ., που άπτονται του σκληρού πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας, να μην ισχύουν «παντού»! Από την πλευρά του, ο Ερντογάν μίλησε σχετικά στη διάρκεια πτήσης του από το Βελιγράδι. «Μετά τις εκλογές του 2023 υπήρξε μια κατανόηση για να δούμε αν θα μπορούσαμε να λύσουμε το υφιστάμενο χρόνιο πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, μέσω μιας περιεκτικής διαπραγμάτευσης. Μαζί με τον Ελληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη δώσαμε πολιτική στήριξη σε αυτή τη διαδικασία και το υπουργείο Εξωτερικών μας προχώρησε σε μια ολοκληρωμένη μελέτη για το θέμα αυτό» δήλωσε στους Τούρκους δημοσιογράφους.

«Είναι σημαντικό να υπάρχει βούληση και από τις δύο πλευρές να ορίσουν τα προβλήματα, να περιγράψουν το περιεχόμενό τους και να βρουν συγκεκριμένες λύσεις» πρόσθεσε, για να συμπληρώσει επιπλέον ότι «ο υπουργός Εξωτερικών μας Χακάν Φιντάν θα μεταβεί στην Ελλάδα και θα έχει συνομιλίες για τα θέματα αυτά. Θα συζητήσουμε όλα αυτά τα θέματα στη βάση της ολιστικής μας προσέγγισης για το Αιγαίο». «Πιστεύω ότι οι σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας κινούνται προς ένα καλύτερο μέλλον. Εμείς από την αρχή προσεγγίζουμε τα θέματα που βρίσκονται στην ατζέντα των δύο χωρών προσανατολισμένοι στη λύση. Λέμε “οι δύο χώρες μπορούν να επιδείξουν βούληση για λύση και να αφήσουν πίσω τους τα προβλήματα”» συνέχισε ο Ερντογάν, προσθέτοντας: «Δεν επιβουλευόμαστε τα εδάφη κανενός και είμαστε πλήρως αποφασισμένοι να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας μέχρι τέλους»…

---

Δένδιας: Αν η Τουρκία επιδιώκει τη σιγή μου, λυπάμαι, θα τους στενοχωρήσω

Το μήνυμα ότι η πρόκληση της αποτροπής στο Αιγαίο δεν αντιμετωπίζεται μόνο με πολεμικά πλοία ή μαχητικά αεροσκάφη, αλλά πως πρέπει να αντιμετωπιστεί και με πυραυλικά συστήματα, εγκατεστημένα στα πολλά νησιά της ελληνικής επικράτειας, έστειλε ο Νίκος Δένδιας. Με συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο υπουργός Εθνικής Αμυνας ξεκαθάρισε πως με αυτόν τον τρόπο θα επιτευχθεί η απόλυτη δυνατότητα αποτροπής τόσο στη θάλασσα όσο και στον αέρα, σημειώνοντας πως απαιτείται αλλαγή φιλοσοφίας, που προκύπτει και από τα διδάγματα των συγκρούσεων που βλέπουμε.

«Υπάρχει», είπε ο Νίκος Δένδιας, «μια συνολική νέα προσέγγιση για τα Εξοπλιστικά, την οποία θα παρουσιάσουμε. Δύο είναι οι βασικές αρχές: Η διασφάλιση της αποτροπής στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου. Και η αντίληψη -εντός και εκτός- των Ενόπλων Δυνάμεων για την τήρηση του δημοσιονομικού χώρου». Ο Νίκος Δένδιας ανέφερε ότι «η έναρξη διαπραγμάτευσης για τέταρτη FDI είναι ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της αμυντικής θωράκισης της χώρας» και συμπλήρωσε ότι «δεν είναι το μοναδικό». Για το γεγονός ότι συχνά Τούρκοι αξιωματούχοι τού επιτίθενται, ο κ. Δένδιας σχολίασε: «Αν η Τουρκία επιδιώκει με τις κατά καιρούς προσωπικές επιθέσεις να μου επιβάλει σιγή επί θεμάτων Διεθνούς Δικαίου, λυπάμαι αλλά θα τους στενοχωρήσω». Επίσης, ο Νίκος Δένδιας, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε πως η αμερικανική πλευρά δεν έχει εκπληρώσει τις υποσχέσεις προς τον πρωθυπουργό.

Συγκεκριμένα ανέφερε: «Δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις ως προς τις LCS και δεν υπάρχει σαφής απάντηση για τα τέσσερα C-130. Τα δε τεθωρακισμένα οχήματα Bradley, που παρασχέθηκαν, απαιτούσαν επισκευές της τάξης των 8 εκατομμυρίων το ένα. Σε εκκρεμότητα παραμένει, επίσης, το ζήτημα των ιπτάμενων τάνκερ». Παράλληλα, τόνισε πως «εμείς είμαστε αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες το γνωρίζουν». Επίσης, ρωτήθηκε και σχετικά με τα στοχευμένα δημοσιεύματα που ήθελαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σκέφτεται να τον προτείνει για επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ξεκαθαρίζοντας πως «απέχω από αυτή τη συζήτηση, η οποία, εκτός όλων των άλλων, είναι και άκαιρη. Η χώρα έχει Πρόεδρο, όπως έχει κατ’ επανάληψιν δηλώσει και ο πρωθυπουργός. Σε ό,τι με αφορά, αυτό το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι δεν περιλαμβάνεται στις προθέσεις μου». «Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να είναι ένα πρόσωπο ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής αποδοχής» πρόσθεσε, ενώ ερωτηθείς για την προσωπική του σχέση με τον πρωθυπουργό, τόνισε ότι «είναι σχέση πρωθυπουργού με υπουργό της κυβέρνησής του. Ο κ. Μητσοτάκης με επέλεξε».

---

Δικαιολογίες από Μαρινάκη

Να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που δημιούργησε ο Ταγίπ Ερντογάν, που επί της ουσίας μίλησε για διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την κυβέρνηση και όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα /ΑΟΖ, επιχείρησε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης. Ερωτηθείς στο Open εάν υπάρχει θέμα να συζητηθεί ποτέ στη Χάγη η κυριαρχία των ελληνικών νησιών και βραχονησίδων, ο κ. Μαρινάκης απάντησε: «Απολύτως κανένα θέμα.

Και είναι μάλιστα κάτι το οποίο, δυστυχώς, κάποιοι το συντηρούν και στην Ελλάδα, το οποίο είναι εθνικά επιζήμιο. Και αυτό είναι κάτι το οποίο το βεβαιώνουν άπαντες, ότι, για να πάει κάποιος στη Χάγη, να πάνε δύο μέρη, πρέπει να έχουν συμφωνήσει την ατζέντα. Η Ελλάδα, λοιπόν, για να πάει στη Χάγη, θα πάει μόνο για να συζητηθεί και να επιλυθεί μια διαφορά, που είναι ο καθορισμός ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας θαλάσσιων ζωνών. Δεν πρόκειται ποτέ η Ελλάδα, όχι να συζητήσει, ούτε καν να διαπραγματευτεί ούτε να βάλει ποτέ στην ατζέντα ζητήματα κυριαρχίας. Τελεία και παύλα».

Για τα Eurofighter

Επίσης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, σχολιάζοντας το χθεσινό πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» που αναφέρεται στο πράσινο φως από το Βερολίνο για Eurofighter στην Αγκυρα, σημείωσε ότι η Ελλάδα δεν σχολιάζει, είτε αφορά αυτό εξοπλιστικά είτε άλλες διμερείς σχέσεις μεταξύ δύο άλλων κρατών και πρόσθεσε: «Επί Κυριάκου Μητσοτάκη, η Ελλάδα και σε διπλωματικό και σε ευρύτερα διεθνές επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο θωράκισης της χώρας, βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό σημείο. Από κει και πέρα είναι δεδομένο ότι παρακολουθούμε τις εξελίξεις. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο το οποίο να προκύπτει αυτή τη στιγμή και από τις επίσημες δηλώσεις της γερμανικής πλευράς. Η Ελλάδα παρεμβαίνει όταν αυτό απαιτείται».

---

Α λα καρτ το εθνικό «έργο» του Γεραπετρίτη

Ο Ερντογάν δεν σταματά λεπτό να μας αποδεικνύει ότι το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών έχει διακοσμητικό ρόλο ή απλώς διεκπεραιωτικό όσον αφορά τις αποφάσεις που παίρνονται από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Τούρκο πρόεδρο, και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης προσπαθεί να μας πείσει ότι επιτελεί έργο εθνικό. Τα δελτία Τύπου από το υπουργείο για τις συναντήσεις του κ. Γεραπετρίτη με ομολόγους του και η συμμετοχή του στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. δεν αποτελούν το άπαν της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το σημερινό Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το οποίο διεξάγεται στο Λουξεμβούργο, έχει στην ημερήσια διάταξή του την κρίση στη Μέση Ανατολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αντικείμενο των συζητήσεων θα είναι, επίσης, οι εκλογές στη Γεωργία και τη Μολδαβία, η κατάσταση στο Κέρας της Αφρικής και στη Βενεζουέλα, καθώς και οι σχέσεις Αρμενίας – Αζερμπαϊτζάν. Θα πραγματοποιηθεί, επίσης, γεύμα εργασίας μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών των κρατών-μελών της Ε.Ε. και του υπουργού Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Ντέιβιντ Λάμι. Εκεί θα είναι ο κ. Γεραπετρίτης, όπως θα είναι και αύριο, όταν θα διεξαχθεί η δεύτερη Διακυβερνητική Διάσκεψη Ε.Ε. – Αλβανίας. Οπως είναι πλέον γνωστό, ο Ράμα δεν είναι απλώς δορυφόρος της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και ακόμα ένας επικίνδυνος γείτονας της Ελλάδας, μετά τα drones που έλαβαν ως δώρο από τον «σουλτάνο», αλλά και με τη δημιουργία του μεγαλύτερου τζαμιού στην υπό ένταξη στην Ε.Ε. Αλβανία. Για τα δύο αυτά γεγονότα δεν είδαμε κάποιο δελτίο Τύπου ή ανακοίνωση.

 πηγή: https://www.dimokratia.gr/politiki/583776/sto-piato-toy-erntogan-i-ethniki-kyriarchia-mas/

Ελλάδα: - Oρατότης μηδέν

 Μανώλης Κοττάκης

Το πιο βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα για τη νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών ήταν η… ορατότητα. Εθνική καραμέλα έγινε αυτή η λέξη στους τρεις μήνες της διαβούλευσης (εσχάτως τη δανείζεται και το πολιτικό λεξιλόγιο) και σε ελεύθερη μετάφραση σήμαινε ότι με την απόκτηση αστικών δικαιωμάτων στο πλαίσιο της ισότητας «θέλουμε να πάψουμε να κρυβόμαστε, θέλουμε να είμαστε ορατοί».

Αλλά μερικούς μήνες μετά τη λήξη της καμπάνιας και τη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος στον γάμο αυτό που αποδεικνύεται σε πλείστες όσες περιπτώσεις είναι ότι οι ευεργετηθέντες μόνο ορατοί δεν είναι. Αντί της «ορατότητας» επενδύουν στη σεβαστή, βεβαίως, και συνταγματικώς κατοχυρωμένη «ιδιωτικότητα». Την αρχή έκανε ο έκπτωτος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, ο οποίος προσέβαλε τους καλεσμένους του κατά τη διάρκεια του τετραήμερου γλεντιού στα Χανιά. Η διοργανώτρια αμερικανική εταιρία γάμων «μάζεψε» όλα τα κινητά των προσκεκλημένων και τα τοποθέτησε σε ειδικό κλωβό (όπως κάνουν στο Μαξίμου και σε κρίσιμα υπουργεία για λόγους προστασίας του απορρήτου και εθνικής ασφαλείας) γιατί κρίθηκαν ύποπτοι λήψης φωτογραφιών ανάλογων με αυτές των παπαράτσι. Η τυχόν δημοσιότης ή τυχόν αποθήκευση ενός στιγμιοτύπου στη μνήμη ενός «έξυπνου» κινητού θεωρήθηκε έγκλημα καθοσιώσεως. Η ορατότης πρόκληση. Τόσο μεγάλη, που πάνω από τον χώρο του μυστηρίου πετούσαν drones για να αναχαιτίζουν τα αδιάκριτα drones της «κλειδαρότρυπας».

Ο Στέφανος Κασσελάκης και ο Τάιλερ Μακμπεθ

Μετά τον Στέφανο Κασσελάκη σειρά έλαβε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλέξης Πατέλης, ο οποίος, έγγαμος ων εν τη αλλοδαπή με έναν κύριο που φαίνεται καλό παιδί (τους είδα ένα βράδυ σε ένα ιταλικό του Παγκρατίου), αποφάσισε ότι θέλει να ανανεώσει τους όρκους του μαζί του. Αλλά, τι περίεργο, και αυτός θέλει να είναι αόρατος. Ενώ στον Σκάι παραμονές του γάμου επαναλάμβανε κάθε δεύτερο λεπτό τη λέξη «ορατότητα», τώρα δεν επιθυμεί δημοσιότητα. Και ο κύριος Πατέλης απαγορεύει λοιπόν τα κινητά στον χώρο του πάρτι. Προφανώς για να μην υπάρχουν φωτογραφίες με τον πρωθυπουργό, αν πάει, και βασικούς υπουργούς, αλλά και πιθανόν για να μην απαθανατιστεί να φιλά τον σύζυγό του στο στόμα παρουσία δεκάδων κυβερνητικών αξιωματούχων.

Ο Αλέξης Πατέλης και ο σύντροφός του

Η αορασία, για να μιλήσω με γλώσσα εκκλησιαστική, αποτελεί στην ουσία ομολογία ότι αυτό που γίνεται, το «μυστήριο» εννοώ, είναι μη κανονικό. Ενώ έγινε μάχη ιδεολογική, χύθηκαν τόνοι μελάνης για να υποστηριχθεί ότι είναι απολύτως φυσιολογικό. Και αν υπάρχει το επιχείρημα ότι οι κύριοι Κασσελάκης και Πατέλης είναι επώνυμοι και ως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, να σας δώσω και δύο παραδείγματα ανωνύμων: Ζεύγος ανδρών, ένας αστυνομικός και ένας αλλοδαπός με καταγωγή από βαλκανική χώρα, που ζουν σε ακριτικό νομό της Θράκης, μετανάστευσε σε νησί του Ιονίου για να παντρευτεί. Θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι έτσι ήθελαν, δεν είναι οι πρώτοι ούτε και οι τελευταίοι που αναζητούν ένα ειδυλλιακό μέρος για να ενώσουν τις ζωές τους, το κάνουν και οι στρέιτ.

Αλλά στο άκουσμα της πληροφορίας ότι οι νιόπαντροι κατέθεσαν μηνύσεις στο μισό προσωπικό του δημαρχείου επειδή θεώρησαν ότι τους κοίταζε στραβά η ανάγνωση αλλάζει. Μάλλον δεν ένιωθαν καλά με την ορατότητά τους. ∆εν θα σταθώ, τέλος, στο καλλιτεχνικό ζεύγος που παντρεύτηκε σε νησί του Αιγαίου αλλά έκανε τη δεξίωσή του διακριτικά έπειτα, με πολλούς καλεσμένους, σε μια ταράτσα των Αθηνών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και αυτό. Όλα αυτά δεν μοιάζουν με ανοικτούς ορατούς γάμους και με ορατότητα, αλλά με την ταινία που φέρει τον γνωστό τίτλο «Ορατότης μηδέν». ∆υστυχώς. Εμείς μπορεί να διατηρούμε τις επιφυλάξεις και τις διαφωνίες μας για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που έχει ως απώτερο στόχο την τεκνοθεσία, αλλά κι εκείνοι δυστυχώς δείχνουν να αναιρούν στην πράξη τον εαυτό τους. Η ιδιωτικότητα δεν ταυτίζεται ούτε με την ορατότητα ούτε με την υπερηφάνεια.

πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/730596/oratotis-miden/

Ποδιά και πειθαρχία πίσω, για να πάμε μπροστά

 

Φαήλος Κρανιδιώτης

Καμιά φορά, για να διορθώσεις τα πράγματα πρέπει να πας πίσω, σε παραδοσιακές, δοκιμασμένες λύσεις. Είδατε πώς αντέδρασε η αριστερίλα στην πρωτοβουλία Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και της Διεύθυνσης για ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών, που θα φέρουν και το σήμα του Σχολείου. Τα γνωστά μηδενιστικά κνώδαλα πάσης απόχρωσης αντέδρασαν όπως οι βρικόλακες στον αγιασμό και στο φως του ήλιου.

Εβγαλαν αφρούς ουρλιάζοντας, τα μάτια τους ξύριζαν ανάποδα, διότι η ενέργεια αμφισβητεί μία από τις καταστροφικές και ηλίθιες «κατακτήσεις» που επέβαλε, αρχές του 1980, η αριστερά, μέσω της ενοχικής χαζοδεξιάς, τότε της κυβέρνησης Ράλλη, την κατάργηση της λεγόμενης «ποδιάς».

Η ποδιά, η σχολική στολή, φέρνει ομοιομορφία, ενισχύει την πειθαρχία. Μόνον ανόητοι ή ανώμαλοι προτιμούν τα κορίτσια να πηγαίνουν μισόγυμνα, σαν πουτάνες στο κλαρί, και τα αγόρια σαν μέλη συμμορίας στο L.A. Οι γονείς απαλλάσσονται από τον καθημερινό βραχνά τού τι να φορέσουν τα παιδιά τους, τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν από φίρμες, είναι όλα ίσα, και αυτό που θα τα ξεχωρίσει είναι η ευγενής άμιλλα και η αριστεία, άλλα δύο που μισούν οι κατσαρίδες της πολιτικής και της παιδείας, που τρέφονται από την αναρχία, την απειθαρχία, το μπάχαλο των αντικοινωνικών συμπεριφορών.

Το έχω ξαναγράψει: η αριστερά το φυσάει και δεν κρυώνει διότι, 106 χρόνια μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ και τον ανηλεή πόλεμο στο Εθνος, στην ιδέα και στους πυλώνες του, έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Παλεύουν να σκοτώσουν τον Παπαρρηγόπουλο στην Ιστορία, να αμφισβητήσουν και ξαναγράψουν τα πάντα, αποδομώντας τη διαχρονική ύπαρξη και συνέχεια του Ελληνισμού, και ηττώνται κατά κράτος, αφού όλα τους βασίζονται στο ψεύδος, στο μίσος και στον φθόνο, και έχει τόση σχέση με την επιστημονική σκέψη όση εγώ με το μπαλέτο.

Το μόνο που κατάφεραν ήταν να λερώσουν και ξεχαρβαλώσουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όμως η βασιλεία της μπίχλας και του μηδενισμού φτάνει στο τέλος της, διότι, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχαν τίποτα για να αντικαταστήσουν αυτά που λερώνουν και γκρεμίζουν. Ετσι, έρχεται η Ανάγκη βασισμένη πάνω στην πραγματικότητα για να διεκδικήσει την παλινόρθωση της ευπρέπειας, του φιλότιμου, της γενναιότητας, της πειθαρχίας, του αυτοσεβασμού και του αυτοσεβασμού των άλλων.

Ερχονται όλες οι αξίες του Ελληνικού Τρόπου, που τον επιτάσσει και το Σύνταγμα, για να διεκδικήσουν ξανά την κυρίαρχη θέση τους, να διώξουν τον μηδενισμό, τη βρομιά, το μπούλινγκ, την καφρίλα, την αγραμματοσύνη, τον ατομισμό και τον ομαδικό κανιβαλισμό σε βάρος συμμαθητών και διδασκόντων.

Οσοι θυμούνται ή ακούνε αφήσεις των παλαιότερων αντιλαμβάνονται πως πρέπει να πάμε πίσω ολοταχώς. Η ομοιόμορφη σχολική ενδυμασία, η πειθαρχία, με πρωινή συγκέντρωση – αναφορά, η έπαρση Σημαίας, η προσευχή, οι ποινές και οι αμοιβές έβγαλαν επί δεκαετίες καλύτερα παιδιά, καλύτερους πολίτες, με περισσότερες γνώσεις, αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, με καλύτερη γνώση του βασικού εργαλείου πολιτισμού και ελευθερίας, της Ελληνικής Γλώσσας, με σχεδόν ανύπαρκτη εγκληματικότητα των παιδιών στα σχολεία και στους δρόμους.

Τώρα απολαμβάνουμε τους δύσοσμους καρπούς της δυστοπίας που δημιούργησε η Κεντροδεξιά, παραχωρώντας έδαφος στους μηδενιστές. Προφανώς και παίζει ρόλο η οικογένεια, όμως το κράτος οφείλει να υπηρετεί τον συνταγματικό του σκοπό για την εθνική, ηθική και θρησκευτική ανατροφή των παιδιών. Εκείνες οι μεταρρυθμίσεις και η κατηφόρα που ακολούθησε, με κατάργηση όχι μόνο των Επιθεωρητών και της ποδιάς, αλλά κάθε έννοιας πειθαρχίας, χωρίς κανείς να φοβάται κανέναν, αφού κανείς δεν ελέγχεται, κανείς δεν αξιολογείται, κανείς δεν τιμωρείται, ούτε ανταμείβεται δίκαια, απέτυχαν και πλέον δημιουργούνται φαινόμενα βίαιης παρακμής.

Η κοινωνία είναι έτοιμη, η πλειονότητα των γονιών νιώθει την ανάγκη για μερικά αποφασιστικά βήματα πίσω, σε ένα ευπρεπές και πειθαρχημένο Ελληνικό Σχολείο, που θα διδάσκει Φιλοτιμία, Πατριωτισμό, Σεβασμό, Αυτοσεβασμό και Αριστεία. Σε αυτή την ανάγκη θα πρέπει να ανταποκριθεί με τόλμη και αποφασιστικότητα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και ο Πρωθυπουργός, με μια θεραπεία-σοκ, αδιαφορώντας για τις οιμωγές των πρωταιτίων της παρακμής, της μηδενιστικής αριστεράς, που έχει ανάγκη αυτή τη δυστοπία για να στρατολογεί ανδράποδα, ιδεοληπτικούς δούλους για τον στρατό των κομματόσκυλων που έχει ανάγκη για να επιβιώσει.

Πάμε μερικά βήματα πίσω, για να πάρουμε φόρα για ένα λαμπρό μέλλον, για απάτητες κορυφές, μακριά από τη λάσπη της καφρίλας, των βανδασλισμών, των λιντσαρισμάτων, της αγραμματοσύνης.

πηγή:https://www.newsbreak.gr/apopseis/733869/podia-kai-peitharchia-piso-gia-na-pame-mprosta/

ΥΕΘΑ: - Τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να έχουν διαφορετικό μισθολόγιο, για τις υπηρεσίες που παρέχουν στην Ελληνική Δημοκρατία

Συνέντευξη ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια στην εφημερίδα Καθημερινή της Κυριακής και τον δημοσιογράφο Βασίλη Νέδο

Ανακοινώσατε πρόσφατα μια 4η φρεγάτα FDI. Θα είναι το τελευταίο βήμα στην ενίσχυση του Στόλου;

Η έναρξη διαπραγμάτευσης για τέταρτη FDI είναι ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Δεν είναι το μοναδικό Είναι ευνόητο ότι – όπως απαιτείται σε κάθε αντίστοιχη περίσταση – θα ακολουθήσει η ενημέρωση της Βουλής και θα εισαχθεί το ζήτημα της ναυπήγησης της τέταρτης FDI προς έγκριση στο ΚΥΣΕΑ. 

Ο Στόλος εξαιτίας της οικονομικής κρίσης είχε παραμεληθεί σε μεγάλο βαθμό. Απαιτούνται ενέργειες για να μπορεί να ανταποκριθεί στις μελλοντικές προκλήσεις ασφαλείας, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη ότι οι δαπάνες δεν μπορούν να μετατραπούν σε ένα «μαύρο πηγάδι». Όλα αυτά γίνονται με απόλυτο σεβασμό στο υστέρημα του ελληνικού λαού και στην ανάγκη να τηρούνται τα περιθώρια του δημοσιονομικού χώρου. Χρειάζεται ο εκσυγχρονισμός όσων φρεγατών θα παραμείνουν στον Στόλο και χρειάζεται να ξεκινήσει ο εκσυγχρονισμός των πυραυλακάτων και των υποβρυχίων. Πρέπει επίσης να ξεκινήσει η συζήτηση για τα νέα υποβρύχια που απαιτούνται, έστω και σε χρονικό ορίζοντα 12-14 ετών. 

Παράλληλα, πρέπει να εξετάσουμε τον βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μας για τις νέες μονάδες επιφανείας. Δυστυχώς, ενώ η αμερικανική πλευρά είχε δώσει διαβεβαιώσεις για αξιόπιστες LCS, τελικά παρέχει LCS οι οποίες έχουν πολλά προβλήματα. Συζητάμε συνεπώς μόνον για δωρεάν παραχώρηση αξιόπιστων LCS, χωρίς ανάγκες και κόστος μετατροπής. Με αυτή την προϋπόθεση, αν μας παραχωρηθούν, θα αποτελέσουν μονάδες επιφανείας του Πολεμικού Ναυτικού. Θα ήθελα να προσθέσω, ωστόσο, ότι δεν αντιμετωπίζουμε τα εξοπλιστικά προγράμματα αποσπασματικά. Εξετάζουμε τον ρόλο που πρέπει να υπηρετήσει κάθε σύστημα. 

Η πρόκληση της αποτροπής στο Αιγαίο δεν αντιμετωπίζεται μόνο με πολεμικά πλοία ή μαχητικά αεροσκάφη. Πρέπει να αντιμετωπιστεί και με πυραυλικά συστήματα εγκατεστημένα στα πολλά νησιά της ελληνικής επικράτειας. Με τον τρόπο αυτό μπορούμε να επιτύχουμε την απόλυτη δυνατότητα αποτροπής τόσο στη θάλασσα όσο και στον αέρα. Απαιτείται μία αλλαγή φιλοσοφίας, που προκύπτει και από τα διδάγματα των συγκρούσεων που βλέπουμε.

Στα θέματα αεράμυνας και δημιουργίας του θόλου πάνω από την Ελλάδα πού βρισκόμαστε;

Σε πολύ εξελιγμένη φάση. Ο σχεδιασμός ολοκληρώθηκε και θα υλοποιηθεί, αφού βεβαίως ενημερωθεί η Βουλή και αποφασίσει το ΚΥΣΕΑ. Υπάρχει μια συνολική νέα προσέγγιση για τα εξοπλιστικά, την οποία θα παρουσιάσουμε. Δύο είναι οι βασικές αρχές: Η διασφάλιση της αποτροπής στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου. Και η αντίληψη εντός και εκτός των Ενόπλων Δυνάμεων για την τήρηση του δημοσιονομικού χώρου. Θα πρέπει, πάντως και η Ε.Ε. να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να μπαίνει η Άμυνα στην ίδια «τσάντα» με όλα τα υπόλοιπα θέματα. Αυτό που έχει αποφασίσει η Ε.Ε., πρώτα να μπεις σε εποπτεία και μετά να εκπίπτουν οι δαπάνες της Άμυνας, είναι κωμικό. Οδηγεί μια χώρα σε οικονομική καταστροφή. Εάν μπεις σε εποπτεία εκτινάσσονται τα επιτόκια με τα οποία δανείζεσαι, καταστρέφεσαι και εν συνεχεία η Ε.Ε. σου δικαιολογεί τις δαπάνες. Όταν η ίδια η Ε.Ε. ζητά να δημιουργηθεί αμυντικός βραχίονας, δεν μπορεί να «ποινικοποιεί» τις έκτακτες δαπάνες που η ίδια λέει ότι χρειάζονται.

Και οι συζητήσεις που έχουμε κάνει με τις ΗΠΑ για πλεονάζον υλικό σε ποιο σημείο βρίσκονται;

Καταρχάς, η αμερικανική πλευρά πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της δια της επιστολής Μπλίνκεν προς τον Πρωθυπουργό. Ειδικότερα, δεν τις έχει εκπληρώσει ως προς τις LCS και δεν υπάρχει σαφής απάντηση για τα 4 C-130. Τα δε τεθωρακισμένα οχήματα Bradley που παρασχέθηκαν απαιτούσαν επισκευές τις τάξης των 8 εκατομμυρίων το ένα. Σε εκκρεμότητα παραμένει επίσης το ζήτημα των ιπτάμενων τάνκερ. Εμείς είμαστε αξιόπιστοι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες το γνωρίζουν. Έχουν, εκτιμώ, μια αντίστοιχη επιλογή: Να συντελέσουν στην επίτευξη του στόχου μιας αναπτυγμένης τεχνολογικά Ελλάδας, που θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά έναντι οιασδήποτε απειλής. Και αυτό δεν είναι μόνο προς το συμφέρον της Ελλάδας. Είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ, ώστε να μπορούμε να ασκήσουμε τον ρόλο του αξιόπιστου, σταθερού και σοβαρού συμμάχου στην ευρύτερη περιοχή.

Θεωρείτε ότι κάποιες φορές «μας έχουν ρίξει» οι Αμερικανοί λόγω Τουρκίας;

Όχι στη συγκυρία κατά την οποία είμαι Υπουργός της Κυβέρνησης. Υπάρχει όμως περιθώριο για επιπλέον κινήσεις, ειδικά σε τομείς στους οποίους έχουν σημειωθεί καθυστερήσεις. Δεν αντιμετωπίζω το θέμα σε αντίστιξη με την Τουρκία. Βέβαια, όταν οι ΗΠΑ χορηγούν όπλα σε μια χώρα του ΝΑΤΟ, είναι ορθό να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον άλλης χώρας της Συμμαχίας. Το ίδιο είναι ορθό να ισχύει για όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ, όπως π.χ. για τη Γερμανία. .

Ανακοινώσατε πριν λίγες ημέρες μέτρα για την διευκόλυνση της πρόσβασης στις στρατιωτικές σχολές…

Αντιμετωπίζουμε όντως μεγάλο πρόβλημα. Στη Σχολή Ευελπίδων εισήχθησαν φέτος λιγότεροι από τους μισούς σπουδαστές που χρειάζεται ο Ελληνικός Στρατός. Υφίσταται κίνδυνος να οδηγηθούν οι Ένοπλες Δυνάμεις σε αδυναμία στελέχωσης. Κατάσταση που με τη σειρά της θα δημιουργήσει πρόβλημα στην επιτέλεση του συνταγματικού καθήκοντός τους, της υπεράσπισης της ασφάλειας των Ελλήνων. Επικεντρωνόμαστε σε δύο παρεμβάσεις. Βραχυχρόνια βελτιώνουμε τις συνθήκες ζωής και την αμοιβή των σπουδαστών των Στρατιωτικών Σχολών. Βελτιώνουμε και τις Σχολές, οι οποίες θα μπορούν να έχουν υψηλότερο επίπεδο σπουδών, να κάνουν έρευνα και να δίνουν διδακτορικά. Σε μακροχρόνιο ορίζοντα, η πραγματική λύση είναι να καταστεί πιο ελκυστική η καριέρα στις Ένοπλες Δυνάμεις. Να έχουν διαφορετικό μισθολόγιο, ανάλογο με τις υπηρεσίες που παρέχουν στην Ελληνική Δημοκρατία, όπως και άλλες συνθήκες ζωής. Δεν είναι το ίδιο κάποιος που από τη στιγμή που προσλαμβάνεται μένει στον ίδιο τόπο, στο ίδιο γραφείο για όλη τη ζωή του, με έναν στρατιωτικό, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να μετακινείται με την οικογένεια του όπου και όταν η πατρίδα το επιλέξει. Σε αυτόν πρέπει να προσφέρουμε ένα σπίτι και έναν παιδικό σταθμό για το παιδί του. Παράλληλα πρέπει να υπάρξει ευρύτερη μέριμνα για τα μέλη της οικογένειάς του. Αυτά είναι απολύτως αυτονόητα σε άλλες χώρες. Στις προθέσεις που ανακοινώσαμε πρόσφατα περιλαμβάνεται ειδική φροντίδα για τα Άτομα με ειδικές Ανάγκες που είναι μέλη των οικογενειών των στελεχών, με τη δημιουργία Στέγης, ώστε να υπάρχει διά βίου στήριξη ΑμεΑ, των οποίων οι γονείς υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις. Επίσης θα υπάρξουν σχολεία για τα παιδιά με αυτισμό και δυνατότητες απασχόλησής τους στις Ένοπλες Δυνάμεις. Είναι γνωστή η αγωνία των γονέων για την τύχη των παιδιών τους όταν οι ίδιοι δεν θα μπορούν να τα φροντίζουν.

Προετοιμάζετε, παράλληλα, και αλλαγές στη στρατιωτική θητεία.

Κύριε Νέδο, η θητεία για τον νέο Έλληνα έχει την εικόνα της αγγαρείας. Πρέπει η υπηρεσία στη πατρίδα να ωφελεί τη πατρίδα αλλά και τον πολίτη. Αυτή τη στιγμή δεν συμβαίνει τίποτε από τα δύο. Το επίπεδο της εκπαίδευσης είναι τόσο χαμηλό που δεν κερδίζει η πατρίδα, ενώ ο τρόπος που διεξάγεται η θητεία είναι τόσο κακός που δεν κερδίζει ο νέος άνθρωπος. Και τα δύο αυτά πρέπει να αλλάξουν. Έχουμε επιλέξει ξένα μοντέλα, όπως το φινλανδικό, που θα το προσαρμόσουμε. Θα υπάρξει διαφορετικός κύκλος εκπαίδευσης και διαφορετική παροχή δεξιοτήτων. Έχουμε έλθει σε επαφή με εργοδοτικές ενώσεις ώστε να δούμε και τις ανάγκες της αγοράς. Σε πάρα πολλούς τομείς στην Ελλάδα έχουμε έλλειψη ανθρώπων. Παράδειγμα; Οδηγοί ειδικών μηχανημάτων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις μπορούν να παρέχουν τη γνώση και να την πιστοποιούν.

Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι κάθε λίγο Τούρκοι αξιωματούχοι σας επιτίθενται;

Είμαι από τους πολιτικούς που πιστεύουν πως η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν να βρουν λύση στη διαφορά τους. Με ρεαλισμό αλλά και με συγκεκριμένη βάση, το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Έχω δώσει δείγματα γραφής, ως ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ο οποίος διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε τις δύο μοναδικές στην ιστορία του ελληνικού κράτους συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ, με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Είχαμε καταλήξει σε γενικές γραμμές και με την Αλβανία. Αν δεν είχε υπάρξει η υπόθεση Μπελέρη, ήμασταν στο «παρά ένα», είτε να πάμε στη Χάγη, είτε να κλείσουμε το θέμα διμερώς. Δεν μπορεί να μου καταλογίσει κανείς ευθύνη για τους παραλογισμούς του τουρκολυβικού μνημονίου και της «Γαλάζιας Πατρίδας» και την καταφανή παρανομία του casus belli. Πάντως, αν η Τουρκία επιδιώκει με τις κατά καιρούς προσωπικές επιθέσεις να μου επιβάλλει σιγή επί θεμάτων Διεθνούς Δικαίου, λυπάμαι, αλλά θα τους στενοχωρήσω.

Θεωρείτε ότι είναι «τουρκοκεντρική» η εξωτερική πολιτική μας, διαχρονικά;

Οφείλουμε να έχουμε πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη προσέγγιση. Η ελληνοτουρκική διαφορά είναι ένα μόνο ζήτημα. Δεν συνιστά το σύνολο της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Οφείλουμε να είμαστε παρόντες στη Μαύρη Θάλασσα, στην Αδριατική, στον Κόλπο, στην Ερυθρά Θάλασσα, στη Βόρεια Αφρική, στα Βαλκάνια. Δεν μπορεί π.χ. να είμαστε απόντες ή ωσεί παρόντες σε αυτές τις περιοχές. Δεν μπορεί π.χ. να αγνοούμε την ασφάλεια των Βαλκανίων. Αν υπάρξει κρίση στη Βοσνία και Ερζεβογίνη αυτή αφορά και την Ελλάδα, καθώς θα διαχυθεί στις σχέσεις Σερβίας – Κοσόβου άμεσα, και εν συνεχεία θα επηρεαστούν όλα τα Βαλκάνια. Και άλλα πολλά. Δεν μπορούμε να μην παρατηρούμε τις κινήσεις της Τουρκίας στο Κέρας της Αφρικής.

Συνεχίζονται τα δημοσιεύματα ότι είστε ένα από τα πρόσωπα τα οποία θα μπορούσε να προτείνει ο πρωθυπουργός για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Έχει βάση αυτή η συζήτηση; Θα αποδεχόσασταν μια τέτοια πρόταση;

Απέχω από αυτή τη συζήτηση η οποία εκτός όλων των άλλων είναι και άκαιρη. Η χώρα έχει Πρόεδρο, όπως έχει κατ’ επανάληψιν δηλώσει και ο Πρωθυπουργός. Σε ό,τι με αφορά, αυτό το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι δεν περιλαμβάνεται στις προθέσεις μου.

Πιστεύετε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να προέρχεται από άλλον πολιτικό χώρο, από αυτόν του κυβερνώντος κόμματος;

Αυτό το οποίο πιστεύω είναι ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας πρέπει να είναι ένα πρόσωπο ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής αποδοχής.

Βρεθήκατε στα Χανιά, φιλοξενούμενος του πρωθυπουργού, πώς σας φάνηκε;

Τα Χανιά είναι μία πολύ όμορφη πόλη. Στο σπίτι της οικογένειας Μητσοτάκη με την ιδιαίτερη αύρα, με είχε καλέσει και ο αείμνηστος πατέρας του Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Έχει εξαιρετική θέα στη Σούδα. Η σύζυγος του Πρωθυπουργού και ο Πρωθυπουργός είναι εξαιρετικά φιλόξενοι οικοδεσπότες. Αλλά αυτό το τελευταίο το ξέρετε ήδη.

Πολλά λέγονται και γράφονται κατά καιρούς για την προσωπική σχέση σας με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Πώς θα τη χαρακτηρίζατε αυτή τη σχέση;

Είναι σχέση Πρωθυπουργού με Υπουργό της Κυβέρνησής του. Ο κ. Μητσοτάκης με επέλεξε.

Το γεγονός ότι στα 50 χρόνια της ΝΔ απουσίαζαν οι πρώην πρωθυπουργοί του κόμματος Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς και ο πρώην πρόεδρος Βαγγέλης Μεϊμαράκης πώς το σχολιάζετε;

Δεν δικαιούμαι να σχολιάσω επ’ αυτού.

Αφγανιστάν 1979-1989: - Η πανωλεθρία, οι χιλιάδες σκοτωμένοι στρατιώτες και το αιματηρό τέλμα της Σοβιετικής ένωσης

 

Ένα από τα θέματα που δεν έχουμε θίξει καθόλου σε κάποιο άρθρο μας είναι η εισβολή και εμπλοκή της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) στις εμφύλιες συγκρούσεις στο Αφγανιστάν μεταξύ 1979 και 1989. Η μακρόχρονη εμπλοκή της τότε υπερδύναμης στον πόλεμο αυτό είχε σαν αποτέλεσμα χιλιάδες Σοβιετικοί στρατιώτες να σκοτωθούν και να τραυματιστούν, ενώ στη διαμάχη ενεπλάκησαν επίσης οι Η.Π.Α., η Κίνα και η Μ. Βρετανία. Θα ασχοληθούμε στο σημερινό μας άρθρο με τον δεκαετή πόλεμο στο Αφγανιστάν (που βέβαια δεν έληξε το 1989…) παραθέτοντας τις σημαντικότερες στιγμές του. Δέκα χρόνια συγκρούσεων είναι αδύνατο να περιληφθούν με λεπτομέρειες σ’ ένα άρθρο…

Σύντομη ιστορία του Αφγανιστάν ως τα τέλη του 19ου αιώνα

Το σημερινό Αφγανιστάν φαίνεται ότι κατοικείται από την 3η χιλιετία π.Χ. Ιστορικά στοιχεία όμως διαθέτουμε μόνο από το 500 π.Χ. περίπου, όταν η περιοχή αποτέλεσε τμήμα της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών. Το 327 π.Χ. οι επαρχίες της περιοχής (Βακτριανή, Αραχωσία, Παροπάμισος, Αρία και Γκανταρά) κατακτήθηκαν από τον Μέγα Αλέξανδρο. Τότε εμφανίστηκαν εκεί οι πρώτοι Έλληνες άποικοι. Μετά τον θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη η αυτοκρατορία του διασπάστηκε κι ένα μεγάλο μέρος της στην Ασία περιήλθε στην κατοχή του Σέλευκου, ενός από τους στρατηγούς του.

Έλληνες άποικοι συνέχιζαν να φτάνουν στο Αφγανιστάν, όμως από το 321 π.Χ. τμήματά του περιήλθαν στην ινδική αυτοκρατορία των Μορία. Από τα μέσα του 3ου π.Χ. αιώνα ως τον 1ο π.Χ. αιώνα δημιουργήθηκε στη Βακτριανή ελληνοϊνδικό βασίλειο που κατέρρευσε από τις επιδρομές των Σκυθών και των Πάρθων. Από τον 1ο μ.Χ. αιώνα κατακτήθηκε από τους Κουσάνα, τους Ιρανούς Σασσανίδες και τους Λευκούς Ούννους. Η εισβολή των Μουσουλμάνων Αράβων τον 8ο αιώνα, οδήγησε τους τότε κατοίκους του σημερινού Αφγανιστάν να ασπαστούν το σουνιτικό Ισλάμ. Η χώρα, μετά από μια σειρά δυναστειών με Ιρανούς ηγεμόνες κυβερνήθηκε από τη δυναστεία των Γαζναβιδών ως το 1186. Τότε περιήλθε προσωρινά στην εξουσία των Τούρκων της Χωρεσμίας. Ακολούθησαν οι Μογγόλοι του Τζένγκις Χαν και του Ταμερλάνου και στη συνέχεια πολυετείς διαμάχες μεταξύ Ιρανών και Μογγόλων. Στις αρχές του 18ου κατέλαβε την εξουσία ο Ναδίρ Σαχ, ο οποίος δημιούργησε ένα ισχυρό κράτος που διαλύθηκε μετά τον θάνατό του, το 1747. Μόλις το 1826, μετά την άνοδο στην εξουσία του Ντοστ Μοχάμετ, το Αφγανιστάν βγήκε από την πολυετή κρίση. Ο 19ος αιώνας χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις Βρετανών και Ρώσων για τον έλεγχο του Αφγανιστάν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα δύο αγγλοαφγανικούς πολέμους (1838-42 ο Α’ και 1879-81 ο Β’). Στα τέλη του 19ου αιώνα Βρετανία και Ρωσία διευθέτησαν τις συνοριακές διαφορές τους, με τον τσάρο να αναγνωρίζει, απρόθυμα πάντως, τη βρετανική επιρροή στο Αφγανιστάν…

Χάρτης του Αφγανιστάν

Το Αφγανιστάν κατά τον 20ο αιώνα

Το 1901 στον θρόνο του Αφγανιστάν ανέβηκε ο Χαμπιμπουλάχ που επέλεξε την ουδετερότητα κατά τον Α’ ΠΠ. Δολοφονήθηκε το 1919 και ο γιος και διάδοχός του Αμανουλάχ συγκρούστηκε με τους Βρετανούς τον Μάιο του ίδιου έτους (Γ’ αγγλοαφγανικός πόλεμος). Οι Βρετανοί επικράτησαν, ωστόσο με τη Συνθήκη του Ραβαλπίντι αναγνωρίστηκε η ανεξαρτησία του Αφγανιστάν, στην εξωτερική πολιτική του. Το 1921 ο Αμανουλάχ υπέγραψε συνθήκη φιλίας με τη Σοβιετική Ένωση και την ίδια χρονιά συγκροτήθηκε για πρώτη φορά η Αεροπορία του Αφγανιστάν, με μικρό αριθμό αεροσκαφών σοβιετικής κατασκευής. Το 1926 ο Αμανουλάχ υπέγραψε σύμφωνο ουδετερότητας και μη επίθεσης με την ΕΣΣΔ. Η μεταρρυθμιστική πολιτική του όμως τον έφερε σε αντίθεση με τους θρησκευτικούς ηγέτες της χώρας και το 1929 παραιτήθηκε. Μετά από μια περίοδο αναταραχής ανέβηκε στον θρόνο ο Στρατηγός Μοχάμετ Ναδίρ Χαν, ο οποίος το 1933 δολοφονήθηκε. Η εξουσία περιήλθε σε έναν από τους γιους του, τον 19χρονο Μοχάμετ Ζαχίρ, που ήταν και ο τελευταίος μονάρχης της χώρας. Ο Ζαχίρ ξεκίνησε μια σειρά προσεκτικών μεταρρυθμίσεων και διατήρησε το Αφγανιστάν ουδέτερο κατά τον Β’ ΠΠ.

Μοχάμεντ Ζαχίρ, ο τελευταίος βασιλιάς του Αφγανιστάν

Το 1946 η χώρα έγινε μέλος του Ο.Η.Ε, ωστόσο άρχισαν προστριβές με το γειτονικό Πακιστάν, που είχε την υποστήριξη των Η.Π.Α. Έτσι, το Αφγανιστάν ζήτησε και έλαβε στρατιωτική βοήθεια από την ΕΣΣΔ. Το 1957 έφτασε στην πρωτεύουσά του Καμπούλ σοβιετική στρατιωτική αποστολή με στόχο την αναδιοργάνωση, τον εκσυγχρονισμό και τον επανεξοπλισμό του αφγανικού Στρατού και της Αεροπορίας. Το 1960 η στρατιωτική σοβιετική αποστολή στο Αφγανιστάν (σύμβουλοι, τεχνικοί και εκπαιδευτές) είχε φτάσει τα 500 άτομα. Παράλληλα, νέοι Αφγανοί αξιωματικοί στάλθηκαν για εκπαίδευση στην ΕΣΣΔ και ήρθαν σε επαφή με το μαρξιστικό δόγμα. Την ίδια εποχή, ο Στρατός του Αφγανιστάν αποτελούνταν από 100.000 άνδρες και 30.000 εφέδρους και η Αεροπορία του από 100 αεροσκάφη, κυρίως MiG-15 και MiG-17 και έξι ελικόπτερα. Το 1965 το Σύμφωνο μη επίθεσης με την ΕΣΣΔ ανανεώθηκε για άλλα δέκα χρόνια. Οι Σοβιετικοί θέλοντας να έχουν μεγαλύτερη ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα του Αφγανιστάν ενθάρρυναν τη δημιουργία μαρξιστικού Λαϊκού Δημοκρατικού Κόμματος του Αφγανιστάν (PDPA). Αυτό διαιρέθηκε το 1967 σε δύο ανταγωνιστικές μεταξύ τους ομάδες: το «Χαλκ» (ο λαός) υπό την ηγεσία του δημοσιογράφου και ποιητή Νουρ Μοχάμετ Ταράκι και του πρώην εκπαιδευτικού Χαφιζουλάχ Αμίν και το «Παρτσάμ» (λάβαρο) υπό την ηγεσία του Μπαμπράκ Καρμάλ.

Babrak Karmal(1929–1996)

Σύντομα όμως οι δύο ομάδες τέθηκαν εκτός νόμου. Το πολίτευμα στο Αφγανιστάν είχε γίνει συνταγματική μοναρχία από το 1964. Οι αντιδράσεις όμως κατά της φεουδαρχικής αριστοκρατίας διογκώνονταν. Τον Ιούνιο του 1973 κι ενώ ο βασιλιάς Ζαχίρ βρισκόταν στο εξωτερικό εκδηλώθηκε ένα σχεδόν αναίμακτο πραξικόπημα υπό τον πρίγκηπα Μοχάμετ Νταούντ Χαν, εξάδελφο του Ζαχίρ και πρώην πρωθυπουργό (1953-63). Ο Νταούντ αρχικά συνέχισε τη φιλοσοβιετική πολιτική, όμως από το 1975 ξεκίνησε μια ουδετερόφιλη πολιτική και έκανε συμφωνίες για στρατιωτική και οικονομική βοήθεια από την Κίνα, το Ιράν και αραβικές χώρες. Οι μεταρρυθμίσεις που προσπάθησε να επιβάλλει ο Νταούντ απέτυχαν. Οι αντιμαχόμενες μερίδες του PDPA συσπειρώθηκαν. Στις 17 Απριλίου 1978 ύστερα από μια μαζική διαδήλωση σκοτώθηκε ένα μέλος του PDPA και φυλακίστηκαν επιφανή στελέχη του, ανάμεσά τους ο Ταράκι κι ο Καρμάλ. Στις 27/4/1978 φιλοσοβιετικοί αξιωματικοί, μέλη του Λαϊκού Κόμματος με επικεφαλής τον Αμπντούλ Καντίρ και τον Ασλάμ Βαταντζάρ προχώρησαν σε κίνημα κατά της κυβέρνησης. Ο Νταούντ ανατράπηκε και εκτελέστηκε μαζί με μέλη της οικογένειάς του. Την ίδια μέρα ο Καντίρ κι ο Βαταντζάρ κήρυξαν την επανάσταση του «Σαούρ» (Σαούρ είναι η ονομασία του Απριλίου). Οι ηγέτες του PDPA αποφυλακίστηκαν. Η χώρα ανακηρύχθηκε σε Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν. Πρόεδρος του επαναστατικού συμβουλίου και πρωθυπουργός έγινε ο Μοχάμετ Ταράκι, αντιπρόεδρος ο Μπαμπράκ Καρμάλ και αναπληρωτής πρωθυπουργός και Υπουργός Εξωτερικών, ο Χαφιζουλάχ Αμίν.

Nur Muhammad Taraki

Hafizullah Amin

Η αρχή του εμφυλίου στο Αφγανιστάν – Ποιοι αποφάσισαν την εισβολή του σοβιετικού στρατού;

Στις 30 Απριλίου 1978 η ΕΣΣΔ αναγνώρισε επίσημα τη Λαϊκή Δημοκρατία του Αφγανιστάν. Η διακυβέρνηση όμως του Ταράκι ήταν ταραχώδης. Ο Συνταγματάρχης Καντίρ, Υπουργός Άμυνας, προσκείμενος στην ομάδα Παρτσάμ, συνελήφθη, ενώ ο Καρμάλ παραγκωνίστηκε και στάλθηκε ως πρέσβης στην Τσεχοσλοβακία! Ο Ταράκι επιχείρησε να «περάσει» βεβιασμένα ένα μαρξιστικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, όμως συνάντησε έντονες αντιδράσεις από τη μεγάλη πλειοψηφία των Αφγανών που ήταν προσκολλημένοι στις τοπικές παραδόσεις και το Ισλάμ. Το καθεστώς Ταράκι απάντησε με διώξεις και εκτελέσεις. Οι εκκαθαρίσεις όμως δεν έφεραν αποτέλεσμα. Στα μέσα του 1978 ξέσπασαν εξεγέρσεις στην περιοχή Νουριστάν και στην κοιλάδα Παντζσίρ του Ανατολικού Αφγανιστάν. Οι Μουσουλμάνοι Αφγανοί αντάρτες μουτζαχεντίν (μαχητές του ιερού πολέμου) ήταν αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν στο κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας να επιβληθεί. Για τους μουτζαχεντίν η προάσπιση της πίστης και των παραδόσεών τους επέβαλε τον δρόμο της «τζιχάντ», του ιερού πολέμου, τον οποίο σύντομα επέκτειναν και εναντίον των Σοβιετικών. Τα κυβερνητικά στρατεύματα απάντησαν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς στις εξεγερμένες περιοχές, αλλά η κρίση εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Στις 15 Μαρτίου 1979 εκδηλώθηκε λαϊκή εξέγερση, αλλά και στάση στρατιωτικών μονάδων στη Χεράτ (δυτικό Αφγανιστάν), η οποία στράφηκε και εναντίον των Σοβιετικών συμβούλων και των οικογενειών τους. Στη διάρκειά τους σκοτώθηκε ο στρατιωτικός Σοβιετικός σύμβουλος Ταγματάρχης Νικολάι Μπιζιούκοφ, ο πρώτος Σοβιετικός στρατιωτικός που έχασε τη ζωή του στο Αφγανιστάν. Στις 20 Ιουλίου εκδηλώθηκε νέα εξέγερση στην επαρχία Πακτία, ενώ στις 5 Αυγούστου στασίασε το 26ο Αφγανικό Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών στην Καμπούλ. Αν και όλες οι εξεγέρσεις αντιμετωπίστηκαν βίαια, αλλά με επιτυχία (στη Χεράτ πιστεύεται ότι έχασαν τη ζωή τους 5.000 άτομα), η πολιτική Ταράκι οδήγησε σε νέο πραξικόπημα. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1979 ο Χαφιζουλάχ Αμίν κατέλαβε την εξουσία, με αποτέλεσμα την ανατροπή και τον θάνατο του Ταράκι.

Ο Αμίν συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του και συνέχισε τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των αντιφρονούντων. Ήταν όμως φανερό ότι δεν μπορούσε να ελέγξει το Αφγανιστάν, ούτε καν την Καμπούλ… Οι Σοβιετικοί όλο αυτό το διάστημα υποστήριζαν το αφγανικό καθεστώς. Το 1978 υπέγραψαν συνθήκη φιλίας και συνεργασίας που προέβλεπε την αποστολή στο Αφγανιστάν 4.500 συμβούλων και επέτρεπε ακόμα και την επέμβαση σοβιετικών στρατευμάτων σε περίπτωση αφγανικού αιτήματος. Σταδιακά, το καθεστώς του PDPA γινόταν ολοένα και πιο εξαρτημένο από τον σοβιετικό εξοπλισμό και τους συμβούλους. Και μετά την ανατροπή Ταράκι η ΕΣΣΔ συνέχιζε να βοηθά το Αφγανιστάν, καθώς ήθελε να αποτρέψει το ενδεχόμενο της ανατροπής της αφγανικής κυβέρνησης και της εγκαθίδρυσης ισλαμικού κράτους στα νότια σύνορα της ΕΣΣΔ, όπου κατοικούσαν κυρίως μουσουλμανικοί πληθυσμοί. Επιπλέον, η ΕΣΣΔ δεν ήθελε να καταρρεύσει ένα κομμουνιστικό καθεστώς, καθώς, ίσως, έδινε κακό παράδειγμα (ή έδειχνε τον δρόμο…) και σε άλλες χώρες συμμάχους της. Στα τέλη Οκτωβρίου 1979 οι Σοβιετικοί έλαβαν πληροφορίες από πράκτορες της KGB στην Καμπούλ, ότι ο Αμίν είχε ξεκινήσει διώξεις εναντίον των ανταγωνιστών του, ανάμεσά τους και φιλοσοβιετικών. Υπήρχαν μάλιστα υποψίες ότι ο Αμίν συνεργαζόταν με τους Αμερικανούς. Έτσι, στις 8 Δεκεμβρίου 1979 ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Λεονίντ Μπρέζνιεφ και οι στενοί συνεργάτες του Αντρόποφ, Γκρομίκο, Ουστίνοφ και Πονομαρόφ έλαβαν την απόφαση να επέμβει ο σοβιετικός στρατός στο Αφγανιστάν για να ανατραπεί ο Αμίν και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας φιλοσοβιετική κυβέρνηση.

Μπρέζνιεφ, Τσερνιένκο και Γκρομίκο στην Κριμαία το 1980

Η σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν – Το δηλητηριασμένο γεύμα στον Αμίν και η εξόντωσή του

Το Αφγανιστάν έχει έκταση 655.000 τ.χλμ. Το 1979 ο πληθυσμός του ήταν 15.540.000 άτομα από τα οποία μόνο το 11,7% κατοικούσε σε αστικά κέντρα. Η μεγαλύτερη εθνότητα του Αφγανιστάν ήταν οι Παστούν (περίπου 6.000.000), που χωρίζονταν σε δύο φυλετικές υποομάδες: τους Γκιλζάι και τους Καράζι. Δεύτερη μεγαλύτερη εθνότητα ήταν οι Τατζίκοι (3.300.000 το 1979), τρίτη οι Χάζαροι και υπήρχαν επίσης Τσαϊραμάκοι και Τουρκμένοι. Το 98% των Αφγανών είναι Μουσουλμάνοι (80% σουνίτες και 18% σιίτες), ενώ υπάρχουν Ισμαηλίτες, Εβραίοι κ.ά. Στη χώρα υπάρχουν 15.000 τζαμιά και περίπου 500 μαυσωλεία! Οι περισσότεροι κάτοικοί του ήταν νομάδες και ημινομάδες. Η ΕΣΣΔ όρισε ως μέρα επέμβασης την 25η Δεκεμβρίου 1979. Εκείνη την εποχή ο Σάχης στο Ιράν είχε ανατραπεί από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, ενώ στο γειτονικό Πακιστάν, που κυβερνούσε ο φιλοαμερικανός Ζία Ουλ Χακ από το 1977, η στρατιωτική βοήθεια από τις Η.Π.Α. είχε περιοριστεί. Έτσι ούτε οι Η.Π.Α. ούτε οι γειτονικές χώρες με το Αφγανιστάν υπήρχε περίπτωση να αντιδράσουν. Ο Αμίν είχε ζητήσει από τους Σοβιετικούς να επέμβουν για να εδραιωθεί το καθεστώς του. Δυτικές πηγές υποστηρίζουν ότι ποτέ ο Αμίν δεν «προσκάλεσε» επίσημα τους Σοβιετικούς και ότι είχε αρνηθεί να εφαρμοστούν οι όροι της Συνθήκης του 1978 πολλές φορές. Αν ισχύει αυτό, τότε επρόκειτο για καθαρή εισβολή της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν και όχι επέμβαση για το «καλό του Αφγανιστάν», όπως έλεγαν οι Σοβιετικοί. Στην ΕΣΣΔ η ανακοίνωση της αποστολής σοβιετικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν προκάλεσε ενθουσιασμό. Η παραμονή των στρατευμάτων θα ήταν βραχύβια και δεν θα υπήρχε εμπλοκή τους στις εσωτερικές διαμάχες. Υπήρχαν πάντως και επικριτές της επιχείρησης, όπως ο νομπελίστας φυσικός Ζαχάροφ, που λίγες μέρες μετά την έναρξη του πολέμου διαμαρτυρήθηκε έντονα με επιστολή του. Στις 23 Δεκεμβρίου ο Αμίν ενημερώθηκε ότι η Μόσχα είχε εγκρίνει το αίτημά του για την αποστολή στρατευμάτων και χάρηκε πολύ. Δεν φανταζόταν ότι προσκαλούσε τους δολοφόνους του στο Αφγανιστάν...

Στις 24 Δεκεμβρίου 1979 ο Υπουργός Άμυνας της ΕΣΣΔ Ουστίνοφ εξέδωσε το διάταγμα με το οποίο καθορίζονταν οι στόχοι της εισόδου και της εγκατάστασης των σοβιετικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Συμμετοχή σε πολεμικές επιχειρήσεις δεν προβλεπόταν. Η εντολή για επιχειρήσεις των σοβιετικών μονάδων σε περίπτωση που δέχονταν επίθεση από αντάρτες δόθηκε στις 27 Δεκεμβρίου. Η αποστολή για επέμβαση στο Αφγανιστάν ανατέθηκε στην πρόσφατα, τότε, συγκροτημένη 40η Σοβιετική Στρατιά που είχε έδρα της το Τερμέζ του σοβιετικού Ουζμπεκιστάν. Διοικητής της ήταν ο Αντιστράτηγος Τουχάρινοφ. Στις 25 Δεκεμβρίου 1979, στις 15.00, τα σοβιετικά στρατεύματα πέρασαν τον ποταμό Αμού Ντάρια με πλωτές γέφυρες. Ο χειμώνας είχε μπει για τα καλά στο Αφγανιστάν. Το χιόνι είχε καλύψει όλη την Καμπούλ και η θερμοκρασία στην πόλη ήταν -20 βαθμοί C. Πρώτη πέρασε τα σύνορα η αναγνωριστική μονάδα του αερομεταφερόμενου Τάγματος του Λοχαγού Χαμπάροφ. Ακολούθησαν τα υπόλοιπα τμήματα της 108ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας. Ταυτόχρονα ξεκίνησε και η αεροπορική μεταφορά των κύριων τμημάτων της 103ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας και του 345ου Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών προς την Καμπούλ και το Μπαγκράμ. Την ίδια μέρα όμως οι Σοβιετικοί είχαν και τις πρώτες απώλειες. Λίγο πριν τη δύση του ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου 1979 και ενώ ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στην Καμπούλ, ένα μεταγωγικό αεροσκάφος II-76 προσέκρουσε σ' ένα βουνό και συνετρίβη. Τα 7 μέλη του πληρώματος και οι 37 καταδρομείς που μετέφερε σκοτώθηκαν. Στα τέλη Δεκεμβρίου είχαν μπει στο αφγανικό έδαφος 50.000 Σοβιετικοί στρατιώτες. Μέσα στην Καμπούλ, βασικός τους στόχος ήταν η κατάληψη του προεδρικού μεγάρου Τατζ Μπεκ, που ήταν πραγματικό φρούριο και η εξόντωση του προέδρου Αμίν.

Τον Αμίν περιστοίχιζαν Σοβιετικοί σύμβουλοι, πράκτορες της KGB, Σοβιετικοί γιατροί, ακόμα και Σοβιετικοί μάγειροι! Το σοβιετικό σχέδιο για την ανατροπή του είχε την κωδική ονομασία «Storm 333». Την εκτέλεσή του ανέλαβαν 700 Σοβιετικοί αξιωματικοί και στρατιώτες, που φορούσαν αφγανικές στολές, ανάμεσά τους άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων Spetsnaz που ανήκαν στο Υπουργείο Άμυνας και την KGB. Ο Αμίν όχι μόνο δεν είχε καταλάβει τι τον περίμενε, αλλά ήταν μάλλον πολύ χαρούμενος: «Οι σοβιετικές μεραρχίες έρχονται ήδη εδώ. Όλα βαίνουν θαυμάσια. Βρίσκομαι σε διαρκή επικοινωνία με τον σύντροφο Γκρομίκο (ο Αντρέι Γκρομίκο ήταν ΥΠΕΞ της ΕΣΣΔ) και μαζί εξετάζουμε το ζήτημα πώς θα πληροφορήσουμε καλύτερα τη διεθνή κοινή γνώμη για την παροχή της σοβιετικής βοήθειας». Το μεσημέρι της 27ης Δεκεμβρίου ο Αμίν παρέθεσε στους υπουργούς του, τα μέλη της κομματικής επιτροπής και την οικογένειά του. Το γεύμα είχαν ετοιμάσει Σοβιετικοί μάγειροι. Σύντομα, πολλοί καλεσμένοι παρουσίασαν αδιαθεσία. Κάποιοι, ανάμεσά τους κι ο Αμίν, λιποθύμησαν. Ο Αμίν έπεσε σε κώμα, αλλά οι Σοβιετικοί γιατροί, που δεν είχαν αντιληφθεί ποιοι ευθύνονταν για τη δηλητηρίαση, τον συνέφεραν. Όταν οι επικεφαλής της επιχείρησης αντιλήφθηκαν ότι ο Αμίν επιβίωσε (σήμερα κάποιοι χρησιμοποιούν πολώνιο και άλλα ραδιενεργά στοιχεία για ανάλογες «δουλειές», έτσι ώστε να μην υπάρχουν αστοχίες…) αποφάσισαν να επιτεθούν στο προεδρικό μέγαρο, το απόγευμα της 27ης Δεκεμβρίου. Οι 100-150 άνδρες της φρουράς του Αμίν αμύνθηκαν θαρραλέα. Ο Αμίν νόμιζε ότι οι επιτιθέμενοι είναι μουτζαχεντίν ή οπαδοί του δολοφονημένου Ταράκι. Κάλεσε τότε τον υπασπιστή του και ζήτησε να καλέσει τους Σοβιετικούς συμβούλους. «Μα είναι οι Σοβιετικοί αυτοί που πυροβολούν», του είπε ο υπασπιστής του. Έξαλλος ο Αμίν του πέταξε ένα τασάκι λέγοντας: «Δεν είναι δυνατόν». Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον διοικητή της 4ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας, αλλά ήταν αδύνατο. Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες είχαν κοπεί: «Το είχα υποψιαστεί, ήταν σίγουρο», είπε ήρεμα ο Αμίν. Σύντομα οι Spesnaz εισήλθαν μέσα στο κτίριο. Η επιχείρηση τους διήρκεσε 45’ περίπου. Ο στόχος τους όμως για ανατροπή του Αφγανού προέδρου είχε επιτευχθεί. Ο Αμίν και οι δύο μικρότεροι γιοι του σκοτώθηκαν, ενώ η κόρη του τραυματίστηκε. Οι Spesnaz που είχαν 10 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες ανέλαβαν τη φύλαξη του προεδρικού μεγάρου. Οι Σοβιετικοί κατέλαβαν και άλλα στρατηγικά σημεία της Καμπούλ. Το πρωί της 28ης Δεκεμβρίου ο ραδιοφωνικός σταθμός της Καμπούλ ανακοίνωσε τον τερματισμό της εξουσίας του Αμίν, αναφέροντας ότι η εκτέλεσή του πραγματοποιήθηκε από την επαναστατική Κεντρική Επιτροπή του Αφγανιστάν. Την ίδια μέρα, ο αρχηγός της ομάδας «Παρτσάμ», Μπαμπράκ Καρμάλ (1929-1996), γιος Αφγανού Στρατηγού με καταγωγή από το ινδικό Κασμίρ, επέστρεψε στο Αφγανιστάν από την Ευρώπη και ανέλαβε πρωθυπουργός της χώρας.

Η κατάσταση στο Αφγανιστάν μετά τη σοβιετική εισβολή – Χρονολόγιο των γεγονότων 1980-1989

Στις αρχές Ιανουαρίου 1980 τα σοβιετικά στρατεύματα στο Αφγανιστάν αριθμούσαν 82.000 άνδρες. Η νέα κυβέρνηση της χώρας εξουσίαζε μόνο την Καμπούλ και το 80% του αφγανικού εδάφους ήταν εκτός του ελέγχου της. Πριν τη σοβιετική επέμβαση ο Λαϊκός Αφγανικός Στρατός είχε 90.000 άνδρες και 150.000 εφέδρους. Υπήρχε μια δύναμη Χωροφυλακής από 30.000 άνδρες, που είχε καθήκοντα εσωτερικής ασφάλειας. Η Αεροπορία είχε προσωπικό 10.000 ανδρών και ήταν εξοπλισμένη με 160 αεροσκάφη σοβιετικής κατασκευής. Σταδιακά άρχισαν οι λιποταξίες από τον Αφγανικό Στρατό. Πολλοί άνδρες του παραδόθηκαν ή προσχώρησαν στους αντάρτες. Έτσι, στα τέλη του 1980, η δύναμη του Αφγανικού Στρατού είχε μειωθεί στους 33.000 άνδρες! Μετά από μια λαϊκή εξέγερση στην Καμπούλ στις 20 Φεβρουαρίου την οποία κατέστειλαν οι Σοβιετικοί στις 24/2, αφού οι Αφγανοί είχαν αρνηθεί να επέμβουν, οι Σοβιετικοί αφαίρεσαν όλα τα βαρέα όπλα από τους Αφγανούς θέτοντάς τα υπό τον έλεγχό τους και παράλληλα διέλυσαν ή αφόπλισαν «ύποπτες» αφγανικές μονάδες. Την άνοιξη του 1980 η 40η Στρατιά αναδιοργανώθηκε. Είχε πλέον 81.000 άνδρες, 600 άρματα μάχης, 1.790 τεθωρακισμένα οχήματα, 900 πυροβόλα και 500 αεροσκάφη και ελικόπτερα. Από τον Μάρτιο του 1980 ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις Σοβιετικών και Αφγανών εναντίον των μουτζαχεντίν στις επαρχίες Κουνάρ, Νανγκαρχάν στο ανατολικό Αφγανιστάν, οι οποίες στέφθηκαν με επιτυχία. Τον Σεπτέμβριο του 1980 νέος Διοικητής της 40ης Στρατιάς ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Μπορίς Τκατς. Ως το τέλος του 1980 είχαν σκοτωθεί 1.484 άνδρες της 40ης Στρατιάς. Από τις αρχές του έτους αυτού έφταναν στην ΕΣΣΔ οι πρώτες «μαύρες τουλίπες». Έτσι ονομάστηκαν τα μεταγωγικά αεροσκάφη Antonov που μετέφεραν φέρετρα νεκρών Σοβιετικών στρατιωτών. Παρά τις επιτυχίες τους, οι Σοβιετικοί δέχονταν επιθέσεις των ανταρτών. Ένας από τους πλέον προβεβλημένους ηγέτες των ανταρτών ήταν ο Τατζίκος Μασούντ, που έγινε εφιάλτης των Σοβιετικών. Στη διάρκεια των επιχειρήσεων τον Ιούνιο του 1981 σκοτώθηκε ο Αντιστράτηγος Χαχάλοφ, μια τεράστια απώλεια για τους Σοβιετικούς, που τον Σεπτέμβριο του 1981 ξεκίνησαν επιθέσεις εναντίον της Κανταχάρ, που ήταν χτισμένη στη θέση της Αλεξάνδρειας εν Αραχωσία, μίας από τις πολλές Αλεξάνδρειες που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Το 1981 σκοτώθηκαν 20.000 μουτζαχεντίν και αιχμαλωτίστηκαν άλλοι 7.763, όμως οι Σοβιετικοί έβλεπαν ότι είχαν μπει σε λιμνάζοντα ύδατα, από τα οποία δεν μπορούσαν να βγουν...

Αχμάντ Σαχ Μασούντ

Η ανάληψη της προεδρίας των Η.Π.Α. από τον Ρόναλντ Ρίγκαν άλλαξε τα δεδομένα. Εξέφρασε την στήριξή του στην αφγανική αντίσταση και υποσχέθηκε την προμήθεια όπλων και άλλου στρατιωτικού υλικού. Παράλληλα, οι Η.Π.Α. το 1982 παρέδωσαν μαχητικά αεροσκάφη F-16 στο Πακιστάν. Στις 3 Νοεμβρίου 1982 οι Σοβιετικοί υπέστησαν μια σημαντικά καταστροφή μέσα στη σήραγγα Σαλάνγκ μετά από σύγκρουση βυτιοφόρου με άλλο όχημα. Κατά τους Δυτικούς σκοτώθηκαν συνολικά 1.100 Σοβιετικοί και Αφγανοί. Οι Σοβιετικοί ανέφεραν ότι σκοτώθηκαν 112 Αφγανοί και 64 συμπατριώτες τους. Στις 10/11/1982 πέθανε ο Μπρέζνιεφ και τον διαδέχθηκε ο Γιούρι Αντρόποφ, πρώην επικεφαλής της KGB, που άφησε να εννοηθεί ότι το αφγανικό έπρεπε να λυθεί με διπλωματικά μέσα, αλλά δεν πήρε καμιά πρωτοβουλία για κάτι τέτοιο. Τον Ιανουάριο του 1983 ο Μασούντ πρότεινε κατάπαυση του πυρός στην κοιλάδα Παντζσίρ για ένα χρόνο, την οποία δέχθηκαν κι Σοβιετικοί. Τη διετία 1984-1985 ο πόλεμος έφτασε στο αποκορύφωμά του. Όμως τον Μάρτιο του 1985 πέθανε και ο διάδοχος του Γιούρι Αντρόποφ, που είχε φύγει απ’ τη ζωή στις 9/2/1984, Κονσταντίν Τσερνιένκο. Ο διάδοχός του, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ εισηγητής της «Γκλάσνοστ» (διαφάνεια) και της «Περεστρόικα» (μεταρρύθμιση) ακολούθησε μια διαφορετική πολιτική στο Αφγανιστάν, καθώς έβλεπε ότι ο πόλεμος δεν οδηγούσε πουθενά. Τον Απρίλιο του 1986 Διοικητής της 40ης Στρατιάς ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Β. Ντουμπίνιν. Στην ΕΣΣΔ άρχισαν να μαθαίνουν την πραγματικότητα για όσα συνέβαιναν στο Αφγανιστάν. Οι Σοβιετικοί στρατιώτες κατέφευγαν στο όπιο, την ηρωίνη και το χασίς για να ξεφύγουν από την παρατεταμένη πίεση. Το 1986 ο Καρμάλ έπεσε σε δυσμένεια των Σοβιετικών και τον διαδέχτηκε ο Μοχάμεντ Νατζιμπουλάχ ο οποίος στα τέλη του έτους ανακοίνωσε ότι από τα 35.000 χωριά του Αφγανιστάν, η κυβέρνηση είχε υπό τον έλεγχό της μόνο τα 8.000. Παράλληλα, οι μουτζαχεντίν εφοδιάζονταν με όπλα απ’ τις Η.Π.Α., την Κίνα , τη Μ. Βρετανία και άλλες χώρες κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο το έργο των Σοβιετικών.

Mohammad Najibullah

Τον Ιούνιο του 1987 τη διοίκηση της 40^ης Στρατιάς ανέλαβε ο Αντιστράτηγος Μπόρις Γκρομόφ, που ηγήθηκε της επιχείρησης «Μαγκιστράλ» με την οποία καταφέρθηκε ένα ισχυρότατο πλήγμα σε βάρος των μουτζαχεντίν.

Ο Στρατηγός Μπόρις Γκρομόφ

Σύντομα όμως, από τις αρχές του 1988 άρχισε να γίνεται συζήτηση για αποχώρηση των 100.300 Σοβιετικών στρατιωτικών που βρίσκονταν τότε στο Αφγανιστάν. Η έναρξη αυτής της διαδικασίας ξεκίνησε στις 14 Απριλίου 1988 με τις Συμφωνίες της Γενεύης που υπογράφηκαν από τους Υπουργούς Εξωτερικών του Πακιστάν και του Αφγανιστάν  και εγγυητές, εκπροσώπους από την ΕΣΣΔ και τις Η.Π.Α. Η αποχώρηση θα ξεκινούσε στις 5 Μαΐου και θα ολοκληρωνόταν μέσα σε εννέα μήνες. Η πρώτη σοβιετική φάλαγγα αποχώρησε τελικά στις 15 Μαΐου. Την αποτελούσαν 12.000 άνδρες και 3.000 οχήματα. Οι μουτζαχεντίν του Μασούντ συνέχισαν τη δράση τους καταλαμβάνοντας περιοχές που εγκατέλειψαν οι Σοβιετικοί. Παράλληλα, προκαλούσαν σοβαρές απώλειες στα αφγανικά στρατεύματα. Ενδεικτικά, από τα μέσα Μαΐου 1988 ως τα μέσα Οκτωβρίου του ίδιου έτους καταρρίφθηκαν 14 αφγανικά αεροπλάνα και 36 ελικόπτερα. Ως τις 5/8/1988 οι μισοί Σοβιετικοί είχαν εγκαταλείψει το Αφγανιστάν. Από τις αρχές του 1989 οι Σοβιετικοί επιτάχυναν τους ρυθμούς αποχώρησής τους.

Οι τελευταίοι Σοβιετικοί στρατιώτες αποχωρούν από το Αφγανιστάν

Όμως ο αποκλεισμός της σήραγγας Σαλάνγκ από μουτζαχεντίν, τους οδήγησε στην επιχείρηση «Τυφώνας» με την οποία οι Σοβιετικοί απελευθέρωσαν τη Σαλάνγκ. Στις 3 Φεβρουαρίου 1989 η τελευταία σοβιετική φάλαγγα έφυγε από την Καμπούλ, με ισχυρή αεροπορική κάλυψη. Πίσω έμειναν 1.500 άνδρες για τη φύλαξη του αεροδρομίου της Καμπούλ και άλλων ζωτικών στόχων.

Μουτζαχεντίν στα βουνά του Αφγανιστάν

Στις 8 Φεβρουαρίου οι άνδρες του Μασούντ επιχείρησαν πάλι να κλείσουν τη σήραγγα Σαλάνγκ, αλλά εκδιώχθηκαν από τα πυρά σοβιετικών αεροσκαφών. Το βράδυ της 14/2/1989 ξεκίνησε η αναχώρηση από τη βάση της στο Μαζάρ ι Σαρίφ, η τελευταία σοβιετική φάλαγγα με 450 τεθωρακισμένα οχήματα και 1.500 άνδρες. Την επόμενη μέρα πέρασε στο Τερμέζ, σε σοβιετικό έδαφος. Επικεφαλής της ήταν ο Στρατηγός Μπόρις Γκρομόφ που άφησε τελευταίος το έδαφος του Αφγανιστάν. Σε δηλώσεις του προς τους δημοσιογράφους είπε: "Εκπληρώσουμε το διεθνές μας καθήκον ως το τέλος… τα σοβιετικά στρατεύματα έδειξαν το μεγαλείο της διανόησης και της πολιτικής ωριμότητας του Σοβιετικού στρατιώτη και την αφοσίωσή του στον σοσιαλισμό".

Επίλογος – Απολογισμός

Σύμφωνα με τις επίσημες σοβιετικές αναφορές το τίμημα για τον πόλεμο των 9 ετών, ενός μήνα και 18 ημερών ήταν 15.051 νεκροί. Σ’  αυτούς περιλαμβάνονται άνδρες της KGB, στρατιωτικοί σύμβουλοι και πολιτικό προσωπικό. 7.418 νεκροί ήταν Ρώσοι, 2.572 Ουκρανοί, 1.146 Ουζμπέκοι, 667 Λευκορώσοι, 512 Τάταροι, 387 Καζάχοι, 291 Τουρκμένοι, 280 Τατζίκοι, 207 Μολδαβοί, 203 Αζέροι, 125 Αρμένιοι, 124 Μπασκίροι, 122 Κιργίζιοι και 69 Γεωργιανοί. Οι υπόλοιποι νεκροί προέρχονταν από άλλες εθνότητες της ΕΣΣΔ, κυρίως ασιατικές.

417 Σοβιετικοί χαρακτηρίστηκαν αγνοούμενοι ή αιχμαλωτίστηκαν. 119 απ’ αυτούς απελευθερώθηκαν (97 επέστρεψαν στην ΕΣΣΔ και 22 σε άλλες χώρες). Ο αριθμός των τραυματιών ήταν 53.753 και των ασθενών 455.071. 11.654 από αυτούς δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν στη μάχη. Ο μεγάλος αριθμός των ασθενών οφείλεται στις άσχημες κλιματικές συνθήκες που προκάλεσαν τη διάδοση τύφου, χολέρας, ηπατίτιδας και δυσεντερίας.

Ο αριθμός των Σοβιετικών που υπηρέτησαν στο Αφγανιστάν ανήλθε συνολικά στις 620.000, αλλά σε κανένα χρονικό σημείο του πολέμου δεν ξεπέρασε τους 108.000 άνδρες. Μεγάλες ήταν οι απώλειες σε όπλα και εξοπλισμό των Σοβιετικών: 118 αεροσκάφη, 333 ελικόπτερα, 147 άρματα μάχης, 1.314 τεθωρακισμένα οχήματα (ερπυστριοφόρα και τροχοφόρα), 433 πυροβόλα και όλμοι, 1.138 οχήματα διοικήσεως και ασυρμάτου, 510 οχήματα μηχανικού και 11.369 οχήματα διαφόρων τύπων.

Οι νεκροί Αφγανοί μεταξύ 1979-1989, άμαχοι πολίτες οι περισσότεροι, ήταν μεταξύ 1.000.000 και 1.200.000. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου 5.000.000 πρόσφυγες κατέφυγαν στο Ιράν και το Πακιστάν, ενώ γύρω στο 1.500.000 έγιναν εσωτερικοί πρόσφυγες και εγκαταστάθηκαν σε άλλες περιοχές της χώρας.

Πηγή: ΞΕΝΟΦΩΝ ΧΑΛΑΤΣΗΣ, «ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1979-1989, ΤΟ ΑΙΜΑΤΗΡΟ ΤΕΛΜΑ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗΣ» (ΟΙ ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», Εκδόσεις ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ, 2007)

πηγή:https://www.protothema.gr/stories/article/1550699/afganistan-1979-1989-i-eisvoli-kai-ebloki-tis-sovietikis-enosis-se-enan-makrohronio-kai-aimatiro-polemo/