Οι πιέσεις για να δώσει η Ελλάδα S-300 στην Ουκρανία και η λογική

 

 
«Η Ελλάδα και η Ισπανία δέχονται πιέσεις να δώσουν στην Ουκρανία συστήματα αεράμυνας» σημειώνει ρεπορτάζ των Financial Times. Απορίες προκαλεί το επιχείρημα όσων τις ασκούν ότι η Ελλάδα δεν έχει να αντιμετωπίσει απειλές! H ανάρτηση Ζελένσκι και το πρώτο σχόλιο της Αθήνας

Protagon Team

Η Ελλάδα και η Ισπανία δέχονται έντονη πίεση από τους συμμάχους τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ να παράσχουν περισσότερα συστήματα αεράμυνας στην Ουκρανία, σημειώνει ρεπορτάζ των Financial Times, με φόντο το αίτημα του Κιέβου για μεγαλύτερη βοήθεια το οποίο αναμενόταν να υποβληθεί σήμερα Δευτέρα στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας της ΕΕ στο Λουξεμβούργο. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που υπογράφουν τέσσερις δημοσιογράφοι της εφημερίδας, η Ουκρανία υπέβαλε αυτό τον μήνα επείγουσα έκκληση στους δυτικούς συμμάχους της για επτά επιπλέον συστήματα αεράμυνας, όπως τα αμερικανικής κατασκευής Patriot ή τα σοβιετικής προέλευσης S-300, καθώς η Ρωσία εντείνει την αεροπορική και πυραυλική εκστρατεία της εναντίον των πόλεων και των υποδομών ενέργειας της χώρας. Εν τω μεταξύ, οι αναχαιτιστές αεράμυνας είναι πιθανό να συμπεριληφθούν στο νέο πακέτο βοήθειας των ΗΠΑ που εγκρίθηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων το Σάββατο. Από την Ευρώπη μόνον η Γερμανία έχει δώσει Patriot στην Ουκρανία. 

Πίεση στη Σύνοδο Κορυφής  

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του ρεπορτάζ είναι η αναφορά σε όσα συνέβησαν στη Σύνοδο Κορυφής της περασμένης εβδομάδας στις Βρυξέλλες. Σύμφωνα με τους FT, λοιπόν, κάποιοι ηγέτες χωρών της ΕΕ προέτρεψαν προσωπικά κατά τη Σύνοδο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον ισπανό ομόλογό του Πέδρο Σάντσεθ, «να δωρίσουν ορισμένα από τα συστήματά τους στην Ουκρανία, σύμφωνα με άτομα που ενημερώθηκαν για τις συζητήσεις».

 «Οι δύο ηγέτες, των οποίων οι ένοπλες δυνάμεις διαθέτουν από κοινού περισσότερα από δώδεκα συστήματα Patriot συν άλλα όπως τα S-300, ενημερώθηκαν ότι η ανάγκη τους δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο αυτή της Ουκρανίας και ότι δεν αντιμετώπιζαν καμία επικείμενη απειλή», αναφέρει η εφημερίδα. 

«Ολοι ξέρουμε ποιος τα έχει, όλοι ξέρουμε πού βρίσκονται και όλοι ξέρουμε ποιος τα χρειάζεται πραγματικά», ανέφερε ένα από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα σύμφωνα με την εφημερίδα. 

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολιντίμιρ Ζελένκσι έγραψε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X την Κυριακή: «Οι Patriot μπορούν να ονομάζονται συστήματα αεράμυνας μόνο αν λειτουργούν και σώζουν ζωές και όχι αν στέκονται ακίνητοι κάπου σε βάσεις αποθήκευσης»: «Η Ελλάδα έχει ήδη στηρίξει σημαντικά και θα συνεχίσει να στηρίζει την Ουκρανία στο μέτρο των δυνατοτήτων της» ανέφεραν αρμόδιες πηγές από ελληνικής πλευράς το πρωί της Δευτέρας. 

«Η Ελλάδα δεν θα διαθέσει οτιδήποτε θα αποδυνάμωνε την αεράμυνά της και έχει άλλωστε προσφέρει αναλογικά μεγάλη στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια» πρόσθεταν. 

Τα παραπάνω επανέλαβε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις των δημοσιογράφων στο briefing της ίδιας ημέρας. «Δεν πρόκεται να γίνει οποιαδήποτε κίνηση που θα διακινδυνεύσει έστω και κατ’ ελάχιστο την αποτρεπτική ικανότητα ή την αεράμυνα της χώρας μας. Εχουμε πολλές φορές προβεί σε πολλές διαψεύσεις, σας απαντώ και σήμερα κατηγορηματικά», τόνισε ο Παύλος Μαρινάκης (περισσότερα εδώ).

 Είναι πάντως απορίας άξιο πώς γίνεται να θεωρείται από κάποιους, με βάση πάντα το ρεπορτάζ των FT, ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει «επικείμενη απειλή», όταν είναι γνωστό ότι η χώρα μας αντιμετωπίζει τη διαρκή απειλή της Τουρκίας του Ερντογάν. 

Αξιωματούχοι δήλωσαν ακόμη στους Financial Times ότι ασκείται μικρότερη πίεση στην Πολωνία και τη Ρουμανία, οι οποίες διαθέτουν επίσης Patriot, να εξετάσουν τις αποστολές συστημάτων στο Κίεβο, δεδομένης της πιο ευάλωτης θέσης τους στα σύνορα με την Ουκρανία. Η Ουκρανία διαθέτει επί του παρόντος τουλάχιστον τρία συστήματα Patriot, συμπεριλαμβανομένου ενός που προμηθεύεται από τις ΗΠΑ και δύο από τη Γερμανία που θα στείλει κι άλλο ένα. 

Το Κίεβο διαθέτει επίσης πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος μεγάλου βεληνεκούς που αναπτύχθηκαν από την πρώην Σοβιετική Ενωση, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων S-300 και S-200. Μια ενημερωμένη έκδοση του τελευταίου χρησιμοποιήθηκε για την κατάρριψη ενός ρωσικού στρατηγικού βομβαρδιστικού μεγάλου βεληνεκούς Tu-22M3 πάνω από την περιοχή Κράι Σταυρούπολης της Ρωσίας την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με ουκρανούς αξιωματούχους. 

Ενδιαφέρον του Κιέβου για τους S-300 

Η πίεση για δωρεά συστημάτων αναμένεται να ενταθεί κατά τη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας των 27 κρατών μελών της ΕΕ στο Λουξεμβούργο τη Δευτέρα, δήλωσαν αξιωματούχοι στους FT.

 «Το Κίεβο θεωρείται ότι ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τα παλιά συστήματα S-300 της Ελλάδας, τα οποία οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν ήδη στο οπλοστάσιό τους και έχουν εμπειρία. “Υπάρχουν χώρες που δεν έχουν άμεση ανάγκη τα συστήματα αεράμυνας τους, για να είμαι πολύ ειλικρινής”, είπε ένας διπλωμάτης της ΕΕ που συμμετείχε στις προετοιμασίες για τη συνάντηση. “Κάθε χώρα καλείται να αποφασίσει τι μπορεί να διαθέσει”» πρόσθεσε σύμφωνα με τους Financial Times. 

Οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας της ΕΕ θα συζητήσουν επίσης την κρίση στη Μέση Ανατολή και το Σουδάν, αλλά η Ουκρανία παραμένει το πιο κρίσιμο ζήτημα. «Η πιο σημαντική συζήτηση θα είναι να προσδιοριστεί τι μπορούν να κάνουν τα κράτη μέλη για να υποστηρίξουν την αεροπορική άμυνα της Ουκρανίας. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα», δήλωσε ανώτερος αξιωματούχος της ΕΕ σύμφωνα με το δημοσίευμα. 

Πηγή: Protagon.gr

“Το «προπατορικό αµάρτηµα» της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980”

 

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών (1982-83) Δ. Κουλουριάνος, και σημαντικότατο στέλεχος οικονομικών οργανισμών της Ευρώπης,  μίλησε στο Βήμα για τον στενό του φίλο Ανδρέα Παπανδρέου και τις μέρες της συνεργασίας τους στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: ‘Ανοιξη του 1962. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται την Κορώνη της Μεσσηνίας και µένει στο πατρικό σπίτι του φίλου του Δηµήτρη Κουλουριάνου. Είκοσι χρόνια αργότερα (1982) αναθέτει ως Πρωθυπουργός στον παλιό του φίλο (έγκριτο πια οικονοµολόγο και στέλεχος της Παγκόσµιας Τράπεζας) το υπουργείο Οικονοµικών. Η θητεία του Κουλουριάνου ήταν σύντοµη (13 µήνες), γεµάτη από «όχι» σε παροχές που θεωρούσε ότι οδηγούσαν σε νέο δανεισµό. Την περασµένη Τετάρτη «Το Βήµα» τον συνάντησε στο κτήµα του στην Κορώνη. Αγρότης πλέον και οινοπαραγωγός στα 81 του χρόνια, αποκάλυψε άγνωστες λεπτοµέρειες για τη γέννηση της «χιονοστιβάδας του χρέους» και µίλησε για το «καθαρτήριο» που θα οδηγήσει στην επόµενη ηµέρα.

Αλλιώς φανταζόταν τη δεκαετία του 1980 ο Δηµήτρης Κουλουριάνος. «Μετά την πτώση της χούντας, το 1974, υπήρχε διάχυτη ευφορία, νοµίζαµε ότι όλα τα προβλήµατα θα λυθούν αυτοµάτως. Η προσέγγισή µου ήταν ότι το ξεχαρβάλωµα της ελληνικής οικονοµίας απαιτούσε µια περίοδο νοικοκυρέµατος. Χρειαζόµασταν δύο τετραετίες για να αλλάξουµε τις δοµές µε µεταρρυθµίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές». Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το πράγµα πήγαινε αλλού. «Βρε παιδιά, δεν γίνεται “στις 18 Σοσιαλισµό”, δεν περνάς τόσο εύκολα από ένα σύστηµα δυτικό, καπιταλιστικό, σε κάτι άλλο» έλεγε στον στενό κύκλο των συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέµεναν στο σύνθηµα «στις 18 Σοσιαλισµό» τις παραµονές του εκλογικού θριάµβου του ΠαΣΟΚ (18 Οκτωβρίου του 1981).

Μετά τη νίκη ο Παπανδρέου ζήτησε από τον Κουλουριάνο να εγκαταλείψει την Παγκόσµια Τράπεζα και να αναλάβει διοικητής της ΕΤΒΑ. Επιπλέον, του έδωσε θέση στο Κυβερνητικό Συµβούλιο Οικονοµικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΠ). Τον επόµενο χρόνο, στις 4 Ιουλίου του 1982, ο Πρωθυπουργός τού έκανε το τραπέζι στο Καστρί. Του ανακοίνωσε ότι την επόµενη ηµέρα θα γίνει ανασχηµατισµός και ότι αναλαµβάνει υπουργός Οικονοµικών…

«Οταν ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές» θυµάται ο Κουλουριάνος. Το 1981 το δηµόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα πλησιάζει το 170%. Το «προπατορικό αµάρτηµα» της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτηµα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισµένοι και κυνηγηµένοι από το κράτος της Δεξιάς, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν δίκαιο και κυρίαρχο. Οδήγησε όµως σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα. «Ανησυχούσα µε ποιον έφαγε το βράδυ ο Ανδρέας για να δω την άλλη µέρα τι “επιταγή” θα µου έρθει» λέει χαριτολογώντας. Με τη λέξη «επιταγή» εννοεί τη βροχή των αιτηµάτων για παροχές. Παράγοντες του κόµµατος και της κυβέρνησης αποσπούσαν τη συγκατάθεση του Πρωθυπουργού και έµπαιναν µε θράσος στο γραφείο του.

«Και µου έλεγαν» θυµάται «“Εσύ τι το παίζεις; Πρωθυπουργός; Αφού συµφωνεί ο Πρωθυπουργός…”. Κι εγώ απαντούσα: “Ο Πρωθυπουργός µπορεί να συµφωνεί αλλά σας είπε να πάτε στον ∆ηµήτρη. Και ο ∆ηµήτρης είναι Καραγεώργη Σερβίας 10”.

Εκεί ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει, το υπουργείο Οικονοµικών».

Η απάντηση του Κουλουριάνου στη βροχή των αιτηµάτων ήταν τις περισσότερες φορές αρνητική. «Χαρακτηριζόµουν πλέον ως συντηρητικός της παλιάς σχολής που ήθελε διόρθωση του συστήµατος και όχι ανατροπή!»…

«Ο Ανδρέας δεν έλεγε ποτέ “όχι”» συνεχίζει ο Κουλουριάνος. «Οταν του µίλαγες στενά για οικονοµικά, αρρώσταινε. Με ρωτάνε µερικές φορές: “Μα δεν ήξερε ο Ανδρέας οικονοµικά;”. Παραήξερε οικονοµικά και γι’ αυτό ακριβώς δεν ήθελε να συζητάει οικονοµικά. Γιατί ήξερε ότι εκεί ισχύει η λογική της οικονοµικής ανάλυσης». Ο υπουργός που πήγαινε στο γραφείο του µε το λεωφορείο και έλεγε «όχι» στις παροχές (κάνοντας έξω φρενών τους συναδέλφους του) δεν άντεξε για πολύ σε αυτή τη θέση. Εµεινε όµως αρκετά για να σχηµατίσει εικόνα. «∆ηµιουργήθηκε µια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψης που είχε αποσυνδέσει την αµοιβή από την προσπάθεια. Η αµοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώµατος» λέει σήµερα. «Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε “τώρα θα βάλουµε δικούς µας”, ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι». Τα λεφτά όµως δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. «Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»…

Ο Κουλουριάνος παραιτήθηκε στις 10 Αυγούστου του 1983.

Προτού γίνει υπουργός ο Κουλουριάνος µετρούσε ήδη 13 χρόνια στην Παγκόσµια Τράπεζα και είχε συµµετάσχει σε αποστολές σε 20 χώρες. «Γι’ αυτό καταλαβαίνω και πώς λειτουργεί σήµερα η τρόικα» µας λέει, «την έχω κάνει αυτή τη δουλειά». Τον ρωτάµε αν θα αντέξει η Ελλάδα µια έξοδο από το ευρώ. «Η έξοδος από το ευρώ θα είναι αυτοκτονία» απαντάει κοφτά . «Η Ελλάδα βρίσκεται σε τέλµα.

Το ένα πόδι είναι χρέος-έλλειµµα, το άλλο πόδι είναι ύφεση-ανεργία. Οταν σηκώνεις το ένα πόδι να ανασάνεις, βουλιάζει το άλλο. Και το αντίστροφο. Μέχρι να βρεθεί µια σχετικά στέρεη βάση να ανεβείς λίγο πιο πάνω.

Βλέπω ότι αυτή τη δεκαετία η χώρα µας θα µείνει σε αυτό το τέλµα. Είναι µια µεταβατική περίοδος, βρισκόµαστε στο Καθαρτήριο. Οπως έγραψε ο ∆άντης, πρέπει να περάσεις από το Καθαρτήριο για να δεις τον Παράδεισο. Εχουµε σταµατήσει ως κοινωνία, ως οικονοµία, να παράγουµε. Φτάσαµε να πωλούνται σκόρδα Κίνας στην Κορώνη. ∆εν µπορούµε να στηριχθούµε µόνο στις υπηρεσίες και στις ελπίδες ότι θα έρθουν ξένες επενδύσεις. Η νοοτροπία δεν αλλάζει από τη µια µέρα στην άλλη, δεν αλλάζει µε νόµους και µε ρητορεία.

Η παλιά εποχή τέλειωσε»

Συνδέθηκε µε τον Ανδρέα, τον πάντρεψε ο Γιώργος

«Με τον Ανδρέα γνωριστήκαµε το 1959, όταν υπηρετούσα στην Τράπεζα της Ελλάδας, στη Διεύθυνση Οικονοµικών Μελετών που είχε φτιάξει ο Ζολώτας. Εχει έρθει από το Μπέρκλεϊ µε άδεια µελετών. Θέµα της µελέτης του ήταν το γιουγκοσλαβικό σύστηµα της αυτοδιαχείρισης. Είχε µεγάλη εκτίµηση προς τον Τίτο, γιατί µεταξύ των άλλων ήταν εναντίον του σοβιετικού κατεστηµένου. Συγχρόνως είχε µεγάλη εκτίµηση, για να µην πω και θαυµασµό, για τον Περόν της Αργεντινής» Την επόµενη χρονιά, το 1960, ο Κουλουριάνος βρέθηκε µε κρατική υποτροφία για µεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρκλεϊ. Καθηγητής του σε δύο µαθήµατα το 1960 ήταν ο κοσµήτορας του Πανεπιστηµίου, ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Ηταν πάρα πολύ καλός δάσκαλος, πολύ αγαπητός από τους φοιτητές, και έχαιρε µεγάλης εκτίµησης στο Μπέρκλεϊ» θυµάται ο Κουλουριάνος. «Ακόµη και αν ο φοιτητής έκανε µια ερώτηση που ήταν λιγάκι ανόητη, ο Ανδρέας δεν τον έβαζε στη θέση του. “Είναι λάθος ερώτηση αλλά είναι προς τη σωστή κατεύθυνση” έλεγε. Από αυτό καταλαβαίνεις πόσο διπλωµατικά χειριζόταν τη σχέση µε τους φοιτητές».

Οι δύο άνδρες συνδέθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο µε στενή φιλία. Τον Ιούνιο του 1967 έγινε ο γάµος του Δηµήτρη Κουλουριάνου µε τη σύζυγό του Ρούλα. Ο Ανδρέας είχε υποσχεθεί να τους παντρέψει. Τους πρόλαβε όµως η χούντα. Την ηµέρα του γάµου ήταν έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ. Αναγκαστικά, στον γάµο εκπροσώπησε τον Ανδρέα ο 15χρονος τότε γιος του: ο σηµερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Το 1985 ο Κουλουριάνος αρνήθηκε να επιστρέψει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε τη διεθνή σταδιοδροµία του ως πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ (1986-1990) και αργότερα (από το 1991 ως το 1993) ως αναπληρωτής διευθυντής στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (EBRD). Με τον Ανδρέα δεν ξαναβρέθηκαν µετά τη δεκαετία του 1980. «Οταν έµαθα τον θάνατο του Ανδρέα» θυµάται, «έκοψα ένα λουλούδι από τον κήπο του πατρικού µου σπιτιού στην Κορώνη και ανέβηκα στη Μητρόπολη»…

πηγή:https://www.insurancedaily.gr/%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b1%c2%b5%ce%ac%cf%81%cf%84%ce%b7%c2%b5%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%87%cf%81/

Το προπατορικό αμάρτημα της υπερχρέωσης - Η χειραγώγηση των εκλογέων

 

Εάν οι Έλληνες επιλέξουν ξανά ένα από εκείνα τα κόμματα που τους κατέστρεψαν, ενώ συνεχίζουν να υπηρετούν πιστά τους Γερμανούς και τα μνημόνια, θα χάσουν την τελευταία τους ευκαιρία να ξεφύγουν από την κρίση οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους – αφού η Ελλάδα ασφαλώς θα αναπτυχθεί υπό το νέο ιδιοκτησιακό της καθεστώς, άλλα όχι προς όφελος των Πολιτών της, όπως ακριβώς η Γουατεμάλα.

«Μετά την πτώση της χούντας, το 1974, υπήρχε διάχυτη ευφορία, νομίζαμε ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν αυτόματα. Η προσέγγισή µου ήταν πως η ξεχαρβαλωμένη ελληνική οικονομία απαιτούσε µια περίοδο νοικοκυρέματος. Χρειαζόμασταν δύο τετραετίες για να αλλάξουμε τις δομές, µε μεταρρυθμίσεις και με διαρθρωτικές αλλαγές…. Όταν ήμουν υπουργός Οικονομικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει πολλαπλασιαστικές διαστάσεις. Το 1981 το δημόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε στο 72% και σήμερα (2011) πλησιάζει στο 170%. Το «προπατορικό αμάρτημα» της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτημα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισμένοι και κυνηγημένοι από το κράτος της Δεξιάς, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν δίκαιο και κυρίαρχο. Οδήγησε όμως σε νοοτροπίες και σε πρακτικές που σήμερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έλεγε ποτέ «όχι» …. δημιουργήθηκε µια νοοτροπία, ένας τρόπος σκέψης που είχε αποσυνδέσει την αμοιβή από την προσπάθεια. Η αμοιβή είχε γίνει ένα είδος ανθρώπινου δικαιώματος. Ακόμη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγμα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε «τώρα θα βάλουμε δικούς µας, ανεξαρτήτως αν χρειάζονται ή όχι». Τα λεφτά όμως δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η μόνη λύση ήταν ο δανεισμός. Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη μορφή της χιονοστιβάδας, κάθε βόλτα και μεγαλώνει». (Δ. Κουλουριανός, υπουργός οικονομικών,  1982-1983, πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας τράπεζας – πηγή)

Ανάλυση

Ο παραπάνω πρώην υπουργός οικονομικών άντεξε μόλις δέκα μήνες στη θέση του, επειδή επρόκειτο για ένα υπεύθυνο άτομο – το οποίο έβλεπε πού κατευθυνόταν η Ελλάδα, εάν συνέχιζε να χρεώνεται αφειδώς. Μπορεί δε αρκετοί να συνδέουν εκείνη την εποχή της ευημερίας με τη δραχμή, η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική – αφού η άνοδος του βιοτικού επιπέδου οφειλόταν αφενός μεν στις υψηλές αμοιβές και στις περισσότερες θέσεις εργασίας με τη δημιουργία χρεών, αφετέρου στην κατακόρυφη αύξηση των τιμών της ακίνητης περιουσίας, ως αποτέλεσμα κυρίως της συμμετοχής της στην ΕΕ.

Αρκεί να υπενθυμίσει κανείς πως, για παράδειγμα, ένα οικόπεδο στη Μύκονο ή αλλού πολλαπλασίασε την τιμή που είχε το 1980 μέσα σε ελάχιστο χρόνο – οπότε ένας μεγάλος αριθμός Ελλήνων πλούτισε, χωρίς να οφείλεται στη δουλειά του. Σε κάθε περίπτωση, το δημόσιο χρέος έφτασε στο απαγορευτικό 100% του ΑΕΠ το 1993 (γράφημα) – ενώ ήταν κυρίως εξωτερικό, άρα εξαιρετικά επικίνδυνο, αφού ποτέ οι Έλληνες δεν εμπιστεύθηκαν το κράτος τους, αγοράζοντας μαζικά τα ομόλογα του όπως οι Ιάπωνες ή ακόμη και οι Ιταλοί.

Περαιτέρω, το αποτέλεσμα της κλιμάκωσης του χρέους σε τέτοια επίπεδα ήταν η ραγδαία άνοδος των επιτοκίων δανεισμού της χώρας στο 25% περίπου(γράφημα) – γεγονός που αφενός μεν αύξανε τα ελλείμματα οπότε ανατροφοδοτούσε το χρέος, αφετέρου στραγγάλιζε τις τράπεζες (δανείζονται συνήθως λίγο πιο ακριβά από το κράτος) και την πραγματική οικονομία. Ως εκ τούτου, η μοναδική διέξοδος της Ελλάδας τότε (η εξέλιξη της Ιταλίας ήταν σχεδόν αντίστοιχη), δεν ήταν άλλη από τη συμμετοχή της στην Ευρωζώνη – γεγονός που μόνο ως προοπτική μείωσε ραγδαία τα επιτόκια δανεισμού της, όπως επίσης των άλλων χωρών που ήταν υποψήφιες εισόδου στο ευρώ.

Ουσιαστικά λοιπόν δεν ήταν η δραχμή, αλλά το ευρώ που επιμήκυνε την ευημερία της Ελλάδας εκείνη την εποχή – όπου όμως η χώρα μας, αντί να εκμεταλλευθεί την τεράστια εξοικονόμηση χρημάτων από την πτώση του επιτοκίου δανεισμού, εξυγιαίνοντας την οικονομία της και καθιστώντας την ικανή να ανταπεξέλθει με τις απαιτήσεις ενός «σκληρού» νομίσματος,συνέχισε την ίδια σπάταλη πολιτική.

Παράλληλα εκτινάχθηκε η διαφθορά και η διαπλοκή της πολιτικής και οικονομικής της ελίτ, η οποία δεν ήταν ποτέ και δεν είναι ακόμη ούτε στο ελάχιστο πατριωτική – με την έννοια πως τέτοια διαφθορά υπάρχει και σε άλλες χώρες, ακόμη μεγαλύτερη στη Γερμανία, αλλά δεν φτάνει στο σημείο να οδηγήσει στη χρεοκοπία του κράτους. Αντίθετα η ελληνική ελίτ, ιδίως η οικονομική, αδιαφορεί εντελώς για την πατρίδα και τους συμπολίτες της – διαφορετικά θα ήταν αδύνατον να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, η νούμερο ένα ναυτιλιακή δύναμη του πλανήτη.

Η εποχή της κρίσης     

Συνεχίζοντας το δημόσιο χρέος, παρά την απίστευτη σπατάλη, τη μη παραγωγή πλούτου, τα μεγάλα ελαττώματα της οικονομίας και τα θηριώδη θεσμικά ελλείμματα, παρέμεινε στα ίδια περίπου επίπεδα έως το 2008 – επειδή η Ελλάδα είναι μία πολύ πλούσια χώρα. Τότε ξέσπασε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, την οποία δεν συνειδητοποίησαν καν τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας – ενώ όχι μόνο συνέχισαν την ίδια πολιτική χωρίς να μειώσουν τις περιττές δαπάνες («λεφτά υπάρχουν») αλλά, επί πλέον, διέσυραν διεθνώς τους Έλληνες, διόγκωσαν τεχνητά τα ελλείμματα με τη συμμετοχή της ΕΛΣΤΑΤ, δεν ανακύκλωσαν έγκαιρα το βραχυπρόθεσμο/ληξιπρόθεσμο χρέος παρά το ότι υπήρχε ακόμη η δυνατότητα τον Ιανουάριο του 2010 και τελικά καταδίκασαν τη χώρα μας στην τραγωδία του ΔΝΤ και των μνημονίων.

Προφανώς βέβαια το ΔΝΤ δεν είχε καμία πρόθεση να εξυγιάνει την ελληνική οικονομία αφού, εάν πράγματι το ήθελε, το πρώτο που θα έκανε θα ήταν η επιβολή ελέγχων κεφαλαίων – έτσι ώστε να μη διαφύγουν καταθέσεις της τάξης των 100 δις € στο εξωτερικό, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα στις τράπεζες, καθώς επίσης μειώνοντας κατακόρυφα τη ρευστότητα της χώρας, με αποτέλεσμα το στραγγαλισμό της πραγματικής οικονομίας (κάτι αντίστοιχο ισχύει για την κυβέρνηση στις αρχές του 2015, όπου ήταν αδιανόητο να προωθεί τη σύγκρουση με τους δανειστές, χωρίς προηγουμένως να επιβάλλει ελέγχους κεφαλαίων – με αποτέλεσμα να διαφύγουν ξανά 35 δις € καταθέσεις, να στραγγιστεί η ρευστότητα, να εξαρτηθούν οι τράπεζες από την ΕΚΤ και τον ELA, να τις κλείσει η ΕΚΤ και να βρεθεί ξανά η Ελλάδα με το πιστόλι στον κρόταφο, ανάλυση).

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα ήταν μεν υπερχρεωμένη το 2010, αλλά όχι χρεοκοπημένη, όπως ισχυρίζονται τα περισσότερα κόμματα σήμερα, επιδιώκοντας να καλύψουν τα τεράστια λάθη τους, όσον αφορά τη διαχείριση της κρίσης έκτοτε – το διαχειριστικό έγκλημα θα λέγαμε χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, με αποκορύφωμα το PSI που στήριξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με το οποίο παραδόθηκε η εθνική μας κυριαρχία χωρίς κανένα λόγο, ενώ δεν έχει συμβεί πουθενά κάτι ανάλογο στην παγκόσμια ιστορία.

Ειδικά όσον αφορά τον αφελληνισμό των τραπεζών και τα κόκκινα δάνεια, αποτέλεσμα της πτώσης του ΑΕΠ, μισθών και εισοδημάτων, της υπερβολικής αύξησης των φόρων, της εισπρακτικής πολιτικής των κυβερνήσεων κατ’ εντολή των Γερμανών κλπ., υπήρχαν πάρα πολλές λύσεις – η καλύτερη το 2013/14, όπου οι τράπεζες είχαν εθνικοποιηθεί, ενώ επιτρεπόταν από την ΕΕ η δημιουργία μίας «bad bank» για τη μεταφορά των κόκκινων δανείων και τη εξυγίανση τους. Η κυβέρνηση έπρεπε τότε απλά να ιδρύσει μία αναπτυξιακή τράπεζα «προικοδοτώντας» την με περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου και μέσω αυτής μία «bad bank» όπως οι Η.Π.Α. το 1933 – οπότε αφενός μεν θα διασωζόταν οι τράπεζες, αφετέρου δεν θα έχαναν τα σπίτια τους οι Έλληνες.

Ο στόχος όμως των Γερμανών, τους οποίους υπηρετούν πιστά όλα τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει την Ελλάδα μετά το 2009, ενώ φαίνεται πως θα συνεχίσουν (ένα ενδεχόμενο που δημιουργεί αμφιβολίες για τη διανοητική κατάσταση του πληθυσμού μας, αν και καταλαβαίνουμε πως είναι το προϊόν χειραγώγησης), δεν είναι η εξυγίανση της οικονομίας μας – αλλά η υφαρπαγή όλων όσων έχουμε και δεν έχουμε, ο διαμελισμός της Ελλάδας με αφετηρία τη Μακεδονία και η μετατροπή της (μέσω των ξένων μεταναστών και του διωγμού των ικανών νέων Ελλήνων) σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία, για να είναι πολύ πιο εύκολα ελεγχόμενη, καθώς επίσης για να παρέχει φθηνό εργατικό δυναμικό στη γερμανική βιομηχανία.

Εν τούτοις ακόμη και σήμερα υπάρχουν λύσεις, εάν κυβερνηθεί η Ελλάδα σωστά, με στόχο (α) την ανάκτηση της χαμένης της εθνικής κυριαρχίας, καθώς επίσης (β) την ανάκτηση του 1 τρις € των ζημιών που έχει υποστεί από την πολιτική των μνημονίων (=πτώση των τιμών της ιδιωτικής και δημόσιας ακίνητης περιουσίας, του χρηματιστηρίου, των εισοδημάτων κοκ.).

Εν προκειμένω οφείλει να κατανοήσει κανείς ότι, το ζητούμενο δεν είναι η εξόφληση των δημοσίων χρεών (καμία χώρα δεν τα εξοφλεί, όλες τα ανακυκλώνουν), αλλά η σταδιακή μείωση τους ως προς το ΑΕΠ – κάτι που επιτυγχάνεται σχετικά εύκολα, εάν αυξάνεται το ΑΕΠ μας με ρυθμό μεγαλύτερο του μέσου κόστους δανεισμού μας (1,61%). Πόσο μάλλον εάν καταφέρουμε, αφού μπορούμε, να έχουμε πλεονασματικό προϋπολογισμό, καθώς επίσης θετικό εμπορικό ισοζύγιο – όπου για το τελευταίο αρκεί η μείωση των εισαγωγών με την κατανάλωση μόνο ελληνικών προϊόντων, καθώς επίσης η αύξηση των εξαγωγών.

Με δεδομένο πάντως το ότι, η Ελλάδα είναι μία πολύ πλούσια χώρα, με πάρα πολλές δυνατότητες και εξαιρετικά ισχυρούς οικονομικούς πυλώνες (πρωτογενής τομέας, μεταποίηση, τουρισμός, ναυτιλία), η ανάπτυξη της με γρήγορους ρυθμούς, ειδικά μετά τη ραγδαία πτώση του παρελθόντος, είναι απολύτως εφικτή – αρκεί φυσικά να λυθούν τα βασικά της λειτουργικά προβλήματα, όπως είναι η υπερβολική φορολόγηση, οι ελλειμματικοί θεσμοί, η αναποτελεσματικότητα του δημοσίου, το ασταθές φορολογικό και επιχειρηματικό της πλαίσιο, η κομματική-πελατειακή διαφθορά κοκ.

Πριν από όλα βέβαια πρέπει να σταματήσει αμέσως το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων και η λεηλασία του ιδιωτικού πλούτου – αφού χωρίς πόρους και μέσα παραγωγής πλούτου, η χώρα είναι αδύνατον να αναπτυχθεί από μόνη της.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, εάν οι Έλληνες επιλέξουν ξανά ένα από εκείνα τα κόμματα που τους κατέστρεψαν, ενώ συνεχίζουν να υπηρετούν πιστά τους Γερμανούς και τα μνημόνια, θα χάσουν την τελευταία τους ευκαιρία να ξεφύγουν από την κρίση οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους – αφού η Ελλάδα ασφαλώς θα αναπτυχθεί υπό το νέο ιδιοκτησιακό της καθεστώς, άλλα όχι προς όφελος των Πολιτών της, όπως ακριβώς η Γουατεμάλα (ανάλυση).

Με κριτήριο πάντως τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες όμως έχουν στόχο τη χειραγώγηση των εκλογέων από αυτούς που τις πληρώνουν, το μέλλον της Ελλάδας διαγράφεται πολύ σκοτεινό – όχι μόνο από οικονομικής πλευράς αλλά, επίσης, από εθνικής. Ευχόμαστε και ελπίζουμε λοιπόν να μην επαληθευτούν οι προβλέψεις τους, σύμφωνα με τις οποίες η χώρα θα διοικηθεί από κάποια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ – δύο εκ των τριών ή καθόλου απίθανο και των τριών μαζί, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις στη λεηλασία, όπως θα ήθελε η Γερμανία.

Έκθεση/ καταπέλτης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα: - Τι λέει για την Κυβερνητική διαφθορά, τις παρακολουθήσεις, και το Ελεγκτικό Συνέδριο - Υπουργείο Εξωτερικών: - Είμαστε ανεπτυγμένο κράτος δικαίου!!

 

Ανακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Η έκθεση καταγράφει, χωρίς περαιτέρω διερεύνηση, καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων για τις οποίες δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος.

Ακριβώς λόγω της αδιάκριτης αυτής καταγραφής, εμφανίζεται ότι σε όλες τις χώρες με ανεπτυγμένο κράτος δικαίου υφίστανται σοβαρά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ιδιαίτερα σημαντικό για την ακεραιότητα, την αξιοπιστία και την αντικειμενικότητα της έκθεσης είναι το γεγονός ότι δεν ζητήθηκε η άποψη της ελληνικής πολιτείας σε σχέση με τα αναφερόμενα θέματα.

Αν και αναγνωρίζεται σε πολλά επίπεδα η πρόοδος σε σχέση με την προστασία δικαιωμάτων στην Ελλάδα, ⁠η έκθεση παραγνωρίζει ή και τελείως αγνοεί ρυθμιστικές παρεμβάσεις και εθνικές στρατηγικές των τελευταίων ετών για τη διασφάλιση δικαιωμάτων ευάλωτων κατηγοριών πολιτών, όπως ΑμεΑ, ΛΟΑΤΚΙ και ασυνόδευτα ανήλικα.

Διαχρονικά, οι εκθέσεις για την Ελλάδα παρουσιάζουν ανάλογα θέματα ανθρωπίνων  δικαιωμάτων. Ιδιαιτέρως την περίοδο 2016-2019 παραθέτονταν σοβαρότατες καταγγελίες, οι οποίες σταδιακά εξέλιπαν.

Η ελληνική κυβέρνηση θα συνεχίσει να υπηρετεί με συνέπεια τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου στην Ελλάδα, εμβαθύνοντας την ουσιαστική ισότητα των πολιτών και τα ατομικά και κοινωνικά τους δικαιώματα και βελτιώνοντας το επίπεδο ζωής τους.

Στέιτ Ντιπαρμεντ

Έκθεση – καταπέλτη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα δημοσίευσε το Στέιτ Ντιπαρμεντ, σημειώνοντας πως δεν έχει γίνει καμία πρόοδος. Παράλληλα, η έκθεση που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα αναφέρεται στη διαφθορά αλλά και τις παρακολουθήσεις πολιτικών και δημοσιογράφων με το Predator.

«Αναφορές για διαφθορά στην κυβέρνηση»

Η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφέρει -μεταξύ άλλων- τα εξής: 

Ο νόμος προέβλεπε ποινικές κυρώσεις για αξιωματούχους που καταδικάστηκαν για διαφθορά και η κυβέρνηση γενικά εφάρμοσε αποτελεσματικά τον νόμο. Υπήρχαν κάποιες αναφορές για κυβερνητική διαφθορά.

Η Εθνική Αρχή Διαφάνειας (NTA) επέβλεψε την εφαρμογή του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς (NACAP) για την περίοδο 2022-2025, διεξήγαγε έρευνες και παρακολούθησε την εφαρμογή των διατάξεων σχετικά με τις δηλώσεις περιουσιακών στοιχείων και τις δραστηριότητες πίεσης.

Στη Γενική Διεύθυνση της Μονάδας Οικονομικού και Οικονομικού Εγκλήματος του Υπουργείου Οικονομικών ανατέθηκαν υποθέσεις απάτης και διαφθοράς. Η Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων διερεύνησε τη διαφθορά εντός της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.

Η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων για τα όργανα επιβολής του νόμου διερεύνησε εγκλήματα, συμπεριλαμβανομένης της διαφθοράς, που διαπράχθηκαν από τις αρχές επιβολής του νόμου. Το Ελεγκτικό Συνέδριο ήταν το ανώτατο οικονομικό δικαστήριο και όργανο ελέγχου όσον αφορά τη χρήση των δημοσίων πόρων.

Το 2022 η NTA έλαβε 3.513 καταγγελίες για εικαζόμενη διαφθορά, απάτη και κακοδιοίκηση (3.057 το 2021) και πραγματοποίησε 575 ελέγχους και επιθεωρήσεις (393 το 2021), εκ των οποίων οι 13 (21 το 2021) παραπέμφθηκαν για δίωξη. Υπήρξαν 32 καταδικαστικές αποφάσεις είτε σε εφετεία είτε σε πρωτόδικο επίπεδο (24 το 2021) και 15 αθωωτικές αποφάσεις (21 το 2021). Η φυλάκιση ανεστάλη σε 28 από τις 32 υποθέσεις καταδίκης.

Τον Φεβρουάριο το κοινοβούλιο ψήφισε νέο νόμο που συστηματοποιεί τη διαδικασία δήλωσης περιουσιακών στοιχείων. Τρεις μήνες νωρίτερα, ψήφισε νομοθεσία για την προστασία όσων κάνουν καταγγελίες, σύμφωνα με οδηγία της ΕΕ.

Ο νόμος για τους καταγγέλλοντες ανέθεσε στο NTA τη λήψη, τη διαχείριση και την παρακολούθηση καταγγελιών για διαφθορά. O νόμος επέβαλλε γραπτούς, προφορικούς και διαδικτυακούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι υπάλληλοι του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα μπορούσαν να υποβάλουν ανησυχίες.

Οι πιο αξιοσημείωτες υποθέσεις διαφθοράς κατά τη διάρκεια του έτους αφορούσαν την αστυνομία. Στις 29 Ιανουαρίου, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ντογιάκος διέταξε τη διεξαγωγή προανάκρισης για δημοσίευμα Τύπου που καταγγέλλονταν διασυνδέσεις μεταξύ υψηλόβαθμων αστυνομικών και αρχηγών εγκληματικών συμμοριών.

Στις 29 Μαΐου, οι αρχές συνέλαβαν πέντε αξιωματικούς της συνοριακής αστυνομίας με κατηγορίες για συμμετοχή σε δίκτυο λαθρεμπορίας που έφερνε μετανάστες από την Τουρκία.

«Απάνθρωπη μεταχείριση κρατουμένων και μεταναστών»

Σημαντικά ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων περιλάμβαναν αξιόπιστες αναφορές για σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική μεταχείριση ή τιμωρία κρατουμένων στη φυλακή και μεταναστών και αιτούντων άσυλο από τις αρχές επιβολής του νόμου.

Γίνονται αναφορές για εγκλήματα που περιλαμβάνουν βία και που στοχεύουν μέλη εθνικών ή φυλετικών μειονοτήτων.

Η ελληνική κυβέρνηση λάμβανε τακτικά μέτρα για τη διερεύνηση, τη δίωξη και την τιμωρία αξιωματούχων που διέπραξαν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε στις δυνάμεις ασφαλείας είτε σε άλλους τομείς της κυβέρνησης.

Υπήρξαν, ωστόσο, καταγγελίες από μη κυβερνητικούς οργανισμούς και διεθνείς οργανισμούς σχετικά με την αποτυχία της κυβέρνησης να διερευνήσει αποτελεσματικά τους ισχυρισμούς για επαναπροωθήσεις αιτούντων άσυλο και να διασφαλίσει ότι οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν.

Το σύνταγμα και ο νόμος απαγορεύουν τέτοιες πρακτικές. Ωστόσο, υπήρξαν αναφορές για κακομεταχείριση και κακοποίηση από την Αστυνομία και την ακτοφυλακή, εναντίον μεταξύ άλλων, μελών φυλετικών και εθνικών μειονοτήτων, μεταναστών χωρίς έγγραφα, αιτούντων άσυλο, διαδηλωτών και Ρομά.

Στις 11 Μαρτίου, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανέφερε τη σύλληψη τεσσάρων αστυνομικών με την κατηγορία «βασανιστηρίων και άλλων αδικημάτων της ανθρώπινης αξιοπρέπειας» αφού φέρεται να ξυλοκόπησαν κρατούμενο κατά τη διέλευση μεταξύ των σωφρονιστικών ιδρυμάτων.

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) και διεθνείς οργανισμοί ανέφεραν ότι οι αρχές ξυλοκόπησαν μετανάστες και αιτούντες άσυλο, παίρνοντας τα έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα και χρήματα τους.

Ορισμένες αναφορές ισχυρίστηκαν ότι οι αρχές άφησαν μετανάστες και αιτούντες άσυλο εγκλωβισμένους στο Αιγαίο ή στη χερσαία συνοριακή περιοχή του Έβρου χωρίς πρόσβαση σε τροφή, νερό ή ιατρική περίθαλψη.

Ολοκαύτωμα

Ομάδες υπεράσπισης ανέφεραν ότι η χώρα δεν σημείωσε σημαντική πρόοδο στην επίλυση των αξιώσεων της εποχής του Ολοκαυτώματος, συμπεριλαμβανομένων των ξένων πολιτών, παρά τους υφιστάμενους νόμους και μηχανισμούς για την αποκατάσταση περιουσίας.

Ο Οργανισμός για την Αρωγή και την Αποκατάσταση των Εβραίων στην Ελλάδα, οντότητα δημοσίου δικαίου, διεκδίκησε περισσότερα από 100 ακίνητα που ανήκαν σε Εβραίους πριν από τον πόλεμο και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται ως κρατικές εγκαταστάσεις.

Το σύνταγμα και ο νόμος απαγόρευαν τέτοιες ενέργειες υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Δεν υπήρξαν αναφορές ότι η κυβέρνηση παρέλειψε να σεβαστεί αυτές τις απαγορεύσεις.

Για παράδειγμα, ο νόμος επέτρεπε παραβιάσεις της ιδιωτικής ζωής των πολιτών εάν προεγκριθεί τόσο από εισαγγελέα όσο και από εισαγγελέα εφετών.

«Το Predator είχε βρεθεί στις προσωπικές συσκευές τουλάχιστον 92 Ελλήνων»

Τον Δεκέμβριο του 2022, η κυβέρνηση ψήφισε νομοσχέδιο που προβλέπει ποινή φυλάκισης δύο ετών για χρήση, πώληση ή διανομή λογισμικών εμπορικής κατασκοπείας.

Μια έκθεση του Μαΐου από την Εξεταστική Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τη χρήση του Pegasus και ισοδύναμου λογισμικού κατασκοπείας παρακολούθησης διαπίστωσε ότι η χώρα δεν χρησιμοποιούσε λογισμικό υποκλοπής «ως μέρος μιας ολοκληρωμένης αυταρχικής στρατηγικής», αλλά χρησιμοποιούσε λογισμικό κατασκοπείας εναντίον «δημοσιογράφων, πολιτικών και επιχειρηματιών» και εξήγαγε τέτοιο λογισμικό σε χώρες με κακό ιστορικό στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κατά τη διάρκεια του έτους, δεν υπήρξαν νέες αναφορές για περιπτώσεις χρήσης λογισμικού κατασκοπείας.

Τον Ιούλιο, η Ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων παρουσίασε ευρήματα που υποδηλώνουν ότι το 2022 το λογισμικό Prentator είχε βρεθεί στις προσωπικές συσκευές τουλάχιστον 92 Ελλήνων.

Η Αρχή είπε ότι δεν είχε στοιχεία που να δείχνουν την προέλευση αυτών των προσπαθειών, αλλά πρόσθεσε ότι η έρευνα παραμένει σε εξέλιξη.

«Πίεση σε δημοσιογράφους και ΜΜΕ»

Το σύνταγμα και ο νόμος προέβλεπαν την ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου και άλλων μέσων ενημέρωσης, και η κυβέρνηση γενικά σεβάστηκε αυτό το δικαίωμα.

Ένα ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης, ένα αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα και ένα λειτουργικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα που συνδυάζονται για την προώθηση της ελευθερίας της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μελών του Τύπου.

Ωστόσο, εγχώρια και διεθνή πρακτορεία ανέφεραν ότι δημοσιογράφοι και μέσα ενημέρωσης αντιμετώπισαν πίεση για να αποφύγουν την κριτική της κυβέρνησης ή την αναφορά σκανδάλων.

Στις 12 Ιανουαρίου, η Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Dunja Mijatovic, προέτρεψε τις αρχές να διασφαλίσουν ότι «οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να εργάζονται με ασφάλεια και ελεύθερα».

Τον Μάιο, μια έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ανέφερε ανησυχίες για υποκλοπές δημοσιογράφων, φερόμενους από τις υπηρεσίες πληροφοριών και μέσω του spyware Predator, συγκέντρωση ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, κυβερνητικό έλεγχο των δημοσίων μέσων ενημέρωσης και βία κατά δημοσιογράφων, κυρίως όσων καλύπτουν διαμαρτυρίες και μετανάστευση.

Βιασμός και ενδοοικογενειακή βία

Μια έκθεση της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων της ΕΕ για τη Δράση κατά της Βίας εναντίον των Γυναικών και την Eνδοοικογενεική βία της 14ης Νοεμβρίου αποκάλυψε ότι παρόλο που η χώρα είχε σημειώσει πρόοδο στην καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, εξακολουθούσαν να υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες, ιδίως όσον αφορά την προστασία των θυμάτων και χαμηλά ποσοστά καταδίκης, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις βιασμού.

Η έκθεση σημείωσε επίσης ότι τα θύματα βίας λόγω φύλου είχαν ανεπαρκή πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου.

Διακρίσεις

Η κυβέρνηση επέβαλε αποτελεσματικά τους νόμους που προάγουν την ισότητα των φύλων, αν και σημειώθηκαν διακρίσεις, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα. Το 2022 υποβλήθηκαν 205 καταγγελίες για παραβίαση της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην εργασία.

Άτομα με Αναπηρία

Τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούσαν να έχουν επαρκή πρόσβαση στην εκπαίδευση, την απασχόληση, τα δημόσια κτίρια και τις μεταφορές σε ισότιμη βάση παρά τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων.

Σύμφωνα με ΜΚΟ και οργανώσεις για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε αποτελεσματικά ή με συνέπεια τις διατάξεις περί μη διάκρισης, αν και κατέβαλε προσπάθειες να παράσχει πληροφορίες σε προσβάσιμες μορφές.

Τα άτομα με αναπηρία συνέχισαν να έχουν κακή πρόσβαση σε δημόσια κτίρια, μέσα μεταφοράς και δημόσιους χώρους, αν και η πρόσβαση αυτή απαιτούνταν από το νόμο. Σε πολλές περιπτώσεις, οι θέσεις στάθμευσης για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν κάτω από το απαιτούμενο 5% και συχνά παρέκκλιναν από τις απαιτούμενες διαστάσεις.

ΜΚΟ ανέφεραν ότι οι αρχές αρνήθηκαν τη στέγαση και την ψυχοκοινωνική υποστήριξη σε ασυνόδευτα παιδιά με αναπηρίες και προβλήματα ψυχικής υγείας μόλις έκλεισαν τα 18, με αποτέλεσμα πολλά άτομα να μείνουν άστεγα ή σε καταυλισμούς ακατάλληλους για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Σημείωσαν επίσης έλλειψη ιατρικού προσωπικού, ειδικών ψυχικής υγείας και διερμηνέων σε τέτοιες εγκαταστάσεις.

https://www.ethnos.gr/World/article/312064/steitntipartmentektheshkatapelthsgiataanthropinadikaiomatasthnelladatileeigiadiafthoraparakoloythhseis