Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2021

Τρομοκρατία: Ανοίγουν... "Ομπρέλα" προστασίας για τον Κουφοντίνα - '"Στην υπόθεση της απεργίας πείνας του Κουφοντίνα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αδρανεί.


 


Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που κινούνται μεταξύ της «Ομπρέλας» και των λεγόμενων δικαιωματιστών, συνεχίζουν να παρεμβαίνουν υπέρ του αρχιεκτελεστή της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα και επικαλούμενα το «κράτος δικαίου» πιέζουν την ηγεσία του κόμματος να πάρει θέση και επισήμως ως προς το αίτημά του να μεταφερθεί σε φυλακή της αρεσκείας του. Θέση πήρε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με ανάρτησή του.

Το θέμα Κουφοντίνα δείχνει να απασχολεί έντονα τον ΣΥΡΙΖΑ και να μετατρέπεται και σε εσωκομματικό ζήτημα με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, που εξακολουθεί να θεωρείται εκπρόσωπος των 53+ και της νέας τάσης που προκλήθηκε από συγχωνεύσεις, να παίρνει ανοιχτά θέση δηλώνοντας πως «Απόλυτος σεβασμός του κράτους δικαίου σημαίνει ότι η εφαρμογή του νόμου θα ισχύει για όλους. Και όταν λέμε για όλους, εννοούμε όλους!».

Το γεγονός αυτό οδήγησε και άλλα στελέχη να επανέλθουν, όπως για παράδειγμα ο Πάνος Λάμπρου και η Αννέτα Καββαδία που στέλνουν μηνύματα στην ηγεσία του κόμματος, με την δεύτερη να υποστηρίζει σε ανάρτησή της ότι «Υπάρχουν στιγμές που η σιωπή δεν είναι χρυσός. Και στην υπόθεση της απεργίας πείνας του Δ. Κουφοντίνα, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αδρανεί. Ούτε να σιωπά».

Έχουν προηγηθεί παρεμβάσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και πανεπιστημιακών που προχώρησαν ακόμη και σε συνέντευξη Τύπου τις προηγούμενες ημέρες ενώ πέραν της συνηγόρου του Δ. Κουφοντίνα στο θέμα αναφέρθηκε και ένας εκ των δικηγόρων του Αλ. Τσίπρα, ο οποίος συμμετείχε στην κατάθεση της αγωγής του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ.

Μάλιστα οι υποστηρικτές του Δ. Κουφοντίνα, που αναφέρονται στην εφαρμογή του κράτους δικαίου, υποστηρίζουν ότι η μη αποδοχή του αιτήματός του δείχνει ότι το κράτος τον αντιμετωπίζει πολιτικά και όχι ως κοινό ποινικό κρατούμενο.

Υπενθυμίζεται ότι η υπόθεση Κουφοντίνα έχει ανοίξει έναν νέο κύκλο επιθέσεων και προσπαθειών εκφοβισμού από υποστηρικτές που με εισβολές και επιθέσεις διαδηλώνουν υπέρ του δικαίου του αιτήματός του.


πηγή:https://www.liberal.gr/news/ekptosi-10-se-osous-emeinan-choris-reuma-sti-diarkeia-tis-kakokairias/357574

Εμβολιασμοί κατά της COVID-19 - Το "σύνδρομο" της Κέρκυρας και οι φιλικές αλληλοεξυπηρετήσεις!

 



Το πρώτο ανησυχητικό κρούσμα στο νησί εμφανίστηκε με τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ ο οποίος, χωρίς να έχει κλινική εικόνα της νοσηλεύτριας που εμφάνισε συμπτώματα παράλυσης, τα απέδωσε σε παρενέργεια του αντι-covid εμβολίου. Όπως ομολόγησε την άλλη μέρα το έκανε αυτό γιατί μόνον έτσι η νοσηλεύτρια θα διεκδικούσε αποζημίωση από την εταιρεία παρασκευής του εμβολίου και πιθανόν και από το Ελληνικό Δημόσιο. Ανευθυνότητα που αγγίζει το όριο της πολιτικής αγυρτείας.

Προχθές είχαμε ακόμα ένα παρεμφερές κρούσμα στην Κέρκυρα. Γιατρός έπαθε παράλυση, κατά δήλωση του, λόγω του εμβολιασμού. Τελικά φαίνεται πως η «παράλυση» οφειλόταν στην Ένορκη Διοικητική Εξέταση που διατάχθηκε σε βάρος του γιατί εμβολίαζε φίλους και κολλητούς εκτός σειράς. Ενισχυτικό της προσχηματικής «παράλυσης» είναι το γεγονός -σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των sites- πως την «αποκάλυψη» της δήθεν πάθησης την έκανε ο ιδιοκτήτης τοπικού μέσου ενημέρωσης που εμβολιάσθηκε εκτός προτεραιότητας από τον συγκεκριμένο γιατρό. Φιλικές αλληλοεξυπηρετήσεις.

Και τα δύο φαινόμενα που παρουσιάστηκαν μέσα σε διάστημα λίγων ημερών είναι καταδικαστέα γιατί προκαλούν την ανησυχία στους πολίτες για τις παρενέργειες του εμβολιασμού. Αυτή είναι η πρώτη και μεγάλη εικόνα αυτών των δύο γεγονότων. Τα κίνητρα των δραστών ευτελέστατα. Ο ένας το έκανε ως γνήσιος συνδικαλιστής, ο άλλος για να γλιτώσει από την ΕΔΕ.

Συγχρόνως όμως δεν αποκλείεται, μέσω των δήθεν παρενεργειών, να στήνεται και μια φάμπρικα αγωγών για αποζημιώσεις από τις πολυεθνικές-κολοσσούς, για τα συμπτώματα που προκάλεσαν τα εμβόλια που αυτές παρασκεύασαν. Το είπε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ ρητά και απροσχημάτιστα.

Μέσα στον κυνισμό του φάνηκε πόσο αφελής είναι. Πιστεύει πως αυτοί οι πολυεθνικοί κολοσσοί, με τα δισεκατομμύρια που δαπανούν για δικηγορικές αμοιβές ετησίως, θα αρχίσουν να μοιράζουν αποζημιώσεις, επειδή ένας συνδικαλιστής και μια δήθεν παθούσα κατήγγειλαν τις παρενέργειες του εμβολίου τους. Ας σημειωθεί, όπως επεσήμανε καθηγητής πανεπιστημίου στην Δημόσια Τηλεόραση, το νοσοκομείο της Κέρκυρας δεν διαθέτει νευρολογική κλινική και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να κάνει σχετικές διαγνώσεις.

Ακόμα σοβαρότερο είναι το παράπτωμα του γιατρού της Κέρκυρας που εμβολίαζε τους κολλητούς του. Εμβόλια προορισμένα, βάσει σχεδιασμού, να διατεθούν σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, διατέθηκαν εκτός αυτής της προγραμματισμένης σειράς, με αποτέλεσμα κάποιοι ηλικιωμένοι να μείνουν εκτεθειμένοι στον ιό, ενώ δεν θα έπρεπε. Χάρη της συζητήσεως να δεχθώ πως ο συγκεκριμένος γιατρός δεν έκανε αυτή την ενέργεια με την προσδοκία οικονομικού οφέλους, αλλά καλοπροαίρετα. Αυτό δεν μειώνει καθόλου την σοβαρότητα της πράξης του.

Προφανώς και δεν υπάρχουν άμεσα πολιτικά κίνητρα σε αυτά τα δύο περιστατικά, στον βαθμό όμως που υπονομεύουν την αξιοπιστία του εμβολιασμού, ενισχύουν εξ αντικειμένου το κίνημα των αρνητών των εμβολίων. Ενδεχομένως, να υπάρξουν και άλλα παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον είτε από ηλιθιότητα είτε από απληστία. Το κακό είναι πως έτσι αποδυναμώνουν και εκείνες τις περιπτώσεις που, όντως, ο εμβολιασμός θα προκαλέσει παρενέργειες σε ένα συγκεκριμένο οργανισμό. Τα παγκόσμια στατιστικά για την εμφάνιση συμπτωμάτων είναι ασήμαντα, αλλά καλόν είναι οι διάφοροι ανόητοι με την συμπεριφορά τους να μην θυμίσουν την παραβολή του τσομπάνη και του λύκου.



πηγή:https://www.liberal.gr/apopsi/to-sundromo-tis-kerkuras/357327


Ρωσοτουρκικά: Η Τουρκία ανοίγει νέο μέτωπο - Θέτει υπό την προστασία της, την Κριμαία και θεωρεί παράνομη την προσάρτησή της , από την Ρωσία


 

Οι Τούρκοι δεν παραλείπουν να εκδίδουν και για την Κριμαία χάρτες με τούρκικη επιρροή

Κριμαϊκό ζήτημα εγείρει η Τουρκία μέσω Ουκρανίας και για λογαριασμό του ΝΑΤΟ προς πίεση στη Ρωσία. Η Τουρκία εξέφρασε την Πέμπτη ανησυχία για τις διατεινόμενες επιδρομές της Τετάρτης στα σπίτια των Τατάρων της Κριμαίας. “Ανησυχούμε για τις επιδρομές στα σπίτια των συγγενών μας της Κριμαίας Τατάρων Τούρκων και τις εντολές κράτησης που εκδόθηκαν τις πρωινές ώρες χθες (17 Φεβρουαρίου) στην Κριμαία”, δήλωσε το Υπουργείο Εξωτερικών Τουρκίας. “Ζητούμε τον τερματισμό τέτοιων πρακτικών εναντίον των Τατάρων της Κριμαίας, που είναι τα θεμελιώδη συστατικά της χερσονήσου της Κριμαίας”, πρόσθεσε η δήλωση. 

Επανέλαβε ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας και δεσμεύτηκε να συνεχίσει να υποστηρίζει τους Τατάρους της Κριμαίας. Την Τετάρτη, η Lyudmila Denisova, η διαμεσολαβητής για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ουκρανικού κοινοβουλίου, δήλωσε ότι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφάλειας της Ρωσίας (FSB) εισέβαλε σε σπίτια Τατάρων της Κριμαίας και συνέλαβε έξι από αυτούς.aa 18/2/21

Tην ίδια στιγμή η τηλεφωνική επικοινωνία είχε, σήμερα, ο Πούτιν με τον Ερντογάν  το Κρεμλίνο δεν αναφέρει εάν μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν ήταν και το Κριμαϊκό.

dimpenews.com

Καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας και γεωπολιτικής κ. Μάζης: Γιατί πρέπει να βυθιστεί το Τσεσμέ - Πως τεκμηρίωσε την πρότασή του - Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ

 



Ο καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας – γεωπολιτικής Ιωάννης Μάζης, μιλώντας πριν από λίγο στον ΑΝΤ1 και την εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη, ξεκαθάρισε ότι η νέα τουρκική NAVTEX  στην καρδιά του Αιγαίου, συνιστά «πολεμική πρόκληση» και ως τέτοια και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Εστίασα στο γεγονός ότι ο στολίσκος με το Τσεσμέ συνιστούν στόλο του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και πως η Ελλάδα θα πρέπει να προειδοποιήσει πως θα τα βοηθήσει εάν πραγματοποιήσουν την προαναγγελθείσα εισβολή στην καρδιά του Αιγαίου.

Οι δημοσιογράφοι μάλιστα προσπάθησαν να τον κάνουν να μαλακώσει την στάση του, ο καθηγητής όμως επανέλαβε με σαφήνεια: Η Ελλάδα θα πρέπει να αποστείλει προειδοποίηση προς βύθιση!

Η άποψη του μάλιστα μόνο πολεμοχαρής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού την τεκμηρίωσε με όρους διεθνούς δικαίου και δικαίου της θάλασσας. Ο Ιωάννης Μάζης διαθέτει ευρυγνωσία και επιστημονική βαρύτητα, άρα η άποψη του πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη από την κυβέρνηση.






πηγή:https://www.newsbreak.gr/amyna/180015/mazis-tora-vythiste-ta-toyrkika-ploia/


Επέτειος 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση: - Παρακολουθήστε σε live streaming το Σάββατο 20/2, την αληθινή ιστορία του εξωμότη "Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου" και του διώκτη του Αρχιστράτηγο της Επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη


 

O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου του Μ. Καραγάτση

Για πρώτη φορά στο θέατρο, σε live streaming – ζωντανά – από τη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη»

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου, στις 19:30

Το Εθνικό Θέατρο ανεβάζει για πρώτη φορά έργο του Μ. Καραγάτση - ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς- Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου. H παράσταση θα κάνει πρεμιέρα σε live streaming μετάδοση, από το Θέατρο Rex / Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη», το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου, στις 19:30.

Η αληθινή (;) ιστορία ενός εξωμότη γίνεται στα επιδέξια χέρια του Μ. Καραγάτση ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, ενώ η διασκευή του από τον Θανάση Τριαρίδη τη φέρνει στο σανίδι του Εθνικού Θεάτρου. Γνώριμοι ημίθεοι από το έπος του 1821 παρελαύνουν με τις ανθρώπινες αδυναμίες ενώπιόν μας και μας μεταφέρουν στην άγρια ζωή εκείνων που ονειρεύτηκαν μια ελεύθερη πατρίδα. Στο κέντρο όλων αυτών, ο Μίχαλος Ρούσης, ένας «κατά λάθος» ήρωας, που αγωνίστηκε γενναία απ᾽ τον φόβο του θανάτου.



Ο σκηνοθέτης σημειώνει: Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου είναι μια ελεγεία πάνω στον ανθρώπινο φόβο. Με φόντο την ελληνική επανάσταση, ο Μ. Καραγάτσης μιλάει με τόλμη για την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης φύσης, για την Ιστορία που ρέει σαν ορμητικό ποτάμι και μας ξεπερνά, για τη ζωή που αφήνουμε να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας, για την αφόρητη τυχαιότητα της ύπαρξης, για τον ηρωισμό ως ατύχημα, για την ελευθερία ως άπιαστο όνειρο. Ο Θανάσης Τριαρίδης, που ανέλαβε τη θεατρική διασκευή, παραδίδει ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, καθώς κινείται διαρκώς στις παρυφές ενός εφιάλτη. Θα μπορούσε και να ονομάζεται «Στο μυαλό του Μίχαλου Ρούση». Η σκηνοθεσία επιχειρεί να συλλάβει τους χαρακτήρες ως ονειρικά όντα, σε κρίσιμες στιγμές της ύπαρξης. Η αποδοχή της υποκειμενικότητας είναι το κλειδί για να κατορθώσουμε να συνδιαλεχθούμε με την ιστορία μας, τη βιολογική μας ταυτότητα. Όλοι και όλα είναι και κάτι άλλο από αυτό που φαίνονται. Ο κωμικοτραγικός επίλογος της ζωής του Μίχαλου Ρούση είναι απλώς μια υπενθύμιση της ανθρώπινης ματαιότητας, της αβάσταχτης ελαφρότητας της ύπαρξής μας.

Δημήτρης Τάρλοου

Ταυτότητα παράστασης
Διασκευή: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνικά: Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος – Τζίνα Ηλιοπούλου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Σχεδιασμός Βίντεο: Χρήστος Δήμας
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Κουτσοκώστα
Βοηθός σκηνογράφου: Ίρις Σκολίδη
Βοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Επιστημονικός σύμβουλος: Στέφανος Καβαλλιεράκης

Διανομή (αλφαβητικά)
Προμηθέας Αλειφερόπουλος: Παπαφλέσσας, πρόκριτος, άντρας
Κώστας Βασαρδάνης: Όθωνας, Δωρόθεος
Ξανθή Γεωργίου: Αμαλία
Δημήτρης Ήμελλος: Κολοκοτρώνης, ενωμοτάρχης
Βίκυ Κατσίκα: Ευαγγελία Ρούση
Αλκιβιάδης Μαγγόνας: Πανάγος, Κοσμάς, πρόκριτος, άντρας
Χρήστος Μαλάκης: Μουσταφάμπεης
Λήδα Μανιατάκου: Μάρθα, ούτι, μπάσο, πιάνο
Μάξιμος Μουμούρης: Σουλεϊμάν, Άντρας
Γιώργος Μπινιάρης: Γερο-Μίχαλος, Τρούκας, Χουσεΐν Αγάς, Ανδρέας Μερσίνης
Δημήτρης Μπίτος: Μοθωνίτης, Λουκάς Πύρος, Αρβανίτης, Αχμέτ Τόσκα, Πλαπούτας, Μακρυγιάννης, Καραγιαννόπουλος
Λεωνή Ξεροβάσιλα: Βαγγελιώ Σπυροπούλου
Αρετή Πασχάλη: Χανούμισσα, λυρικό τραγούδι
Μελισσάνθη Ρεγκούκου: Ρηνούλα, χανούμισσα
Γιώργος Χριστοδούλου: Μίχαλος Ρούσης

Μουσικοί επί σκηνής: Γιώργος Δούσος (κλαρίνο, καβάλ), Κώστας Νικολόπουλος (ηλεκτρική κιθάρα, μπάσο), Γιάννης Αγγελόπουλος (τύμπανα)

Προετοιμασία ηθοποιών στη γερμανική προφορά και εκφορά του λόγου: Adrian Frieling


Η παράσταση προτείνεται για θεατές άνω των 15 ετών.

Η απευθείας μετάδοση θα είναι διαθέσιμη στη σελίδα: livestream.n-t.gr  με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).

Στη σελίδα προπώλησης εισιτηρίων θα είναι διαθέσιμο για ηλεκτρονική αγορά το πρόγραμμα της παράστασης σε ψηφιακή μορφή

Με δυνατότητα επιλογής υποτίτλων στα ελληνικά

Τιμή εισιτηρίου: 8€
Ώρα έναρξης: 19:30

Φωτογράφος παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας



Ο ​Δημήτρης Ήμελλος και ο Γέρος του Μωριά


Ο«Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», από τη μυθιστορηματική τριλογία του Μ. Καραγάτση («Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου», «Αίμα χαμένο και κερδισμένο», «Τα στερνά του Μίχαλου») ζωντανεύει στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση. Στην παράσταση, που θα δούμε σε live streaming το Σάββατο 20/2, στις 19.30, παρακολουθούμε την Ιστορία μέσα από την προσωπική ιστορία του περίφημου Κοτζάμπαση Μίχαλου Ρούση, ενός ανθρώπου διχασμένου από τον τρομερό φόβο του θανάτου και τη δίψα του για ζωή. Τον διώκτη του, τον αρχιστράτηγο της επανάστασης Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, υποδύεται ο γνωστός, εξαιρετικός και βραβευμένος ηθοποιός Δημήτρης Ήμελλος. Μιλήσαμε μαζί του για το έργο, τον ρόλο του, για τη σχέση του με το θέατρο, την εμπειρία του live streaming αλλά και όλα όσα συγκλονίζουν τον χώρο στις μέρες μας.

Ο Δημήτρης Ήμελλος στην παράσταση «Ο Κοτζάμπασης του Ασπρόπυργου» © Πάτροκλος Σκαφίδας
Ο «Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» και ο φόβος του θανάτου

» Στο έργο ο “Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου” ο Καραγάτσης απομυθοποιεί τα γεγονότα για να τα ξαναδεί με μια δική του ματιά και να αναζητήσει τον δικό του αγώνα προς την ελευθερία, μέσα από τα μάτια του ήρωά του, Μίχαλου Ρούση.

Ο φοβισμένος και δειλός αυτός ήρωας προσπαθεί εναγωνίως να απελευθερωθεί από τα δεσμά του φόβου για τον θάνατο. Είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τη ζωή τόσο, που μπορεί να κάνει τα πάντα προκειμένου να μη χάσει τις απολαύσεις της, ακόμα και να αλλαξοπιστήσει. Αυτός ο φόβος είναι η σκλαβιά του. Συγκρούεται η αθάνατη και άφοβη ψυχή με το θνητό και δειλό μας σώμα. Αυτή είναι η κατά Καραγάτση επανάσταση του ανθρώπου: να παλέψει με τους φόβους του. Αυτή είναι η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΧΗ».
Ο ρόλος του Κολοκοτρώνη

» Αρχικά, τρόμαξα όταν μου πρότεινε ο Δημήτρης τον ρόλο του Κολοκοτρώνη. Είναι επικίνδυνο να υποδυθείς το πιο εμβληματικό πρόσωπο της Ελληνικής Επανάστασης. Όλοι μας έχουμε ανεξίτηλη την εικόνα του στο μυαλό μας. Ο γέρος του Μωριά είναι η προσωποποίηση της επανάστασης, το σύμβολό της, και είναι επικίνδυνο να παίζεις με τέτοια σύμβολα. Από την άλλη όμως στον “Κοτζάμπαση του Καστρόπυργου” οι ήρωες της επανάστασης είναι ταυτόχρονα και ήρωες μυθιστορήματος. Ο Καραγάτσης δεν γράφει ιστορία αλλά μυθιστόρημα, και παρότι αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα δεν αφηγείται την Ελληνική Επανάσταση, αλλά χρησιμοποιεί το πλαίσιό της για να αφηγηθεί την πορεία του Μίχαλου Ρούση μέσα σε αυτή τη συνθήκη. Έτσι, λοιπόν, όλοι οι ήρωες και όλα τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στο μυθιστόρημα είναι ιδωμένα μέσα από τα μάτια του κεντρικού του ήρωα. Το κάθε πρόσωπο παίρνει την αξία του μέσα από τη μάχη που δίνει ο Ρούσης απέναντι στον φόβο του θανάτου.

Ο Κολοκοτρώνης, εκτός από ένας άνθρωπος άτρομος και άφοβος, γίνεται γι’ αυτόν ο τιμωρός και διώκτης του, από τη στιγμή που ο Μίχαλος αλλαξοπίστησε στην Ντροπολιτσά, για να γλιτώσει τη ζωή του, προδίδοντας πατρίδα και θρησκεία. Ο Κολοκοτρώνης είναι με έναν τρόπο ο δήμιός του, αν τον πιάσει απειλεί ότι “θα του κρεμάσει τ’ άντερα στην πλατεία του Καστρόπυργου”.

Αποτελεί μια μορφή του φόβου του κι έτσι προσπαθώ να τον προσεγγίσω, από το πώς λειτουργεί στο μυαλό και την ψυχή του Μίχαλου. Για να ξεφύγει από την οργή του Κολοκοτρώνη και να κερδίσει την αμνηστία του, ο Μίχαλος θα πάει να πολεμήσει μαζί του στα Δερβενάκια μεταμφιεσμένος σε Θεσσαλό, όπου θα θριαμβεύσει στη μάχη κυνηγημένος από τον φόβο και θα ανακηρυχθεί ήρωας. Ανθρώπινες ιστορίες προσπαθούμε να αφηγηθούμε στη σκηνή και όχι σύμβολα, για να ακουμπήσουμε πλευρές της ψυχής του ανθρώπου».

Ο Δημήτρης Ήμελλος στην παράσταση «Ο Κοτζάμπασης του Ασπρόπυργου» © Πάτροκλος Σκαφίδας
Θέατρο χωρίς θεατές, η νέα συνθήκη που διαμορφώνεται με την πανδημία

» Live streaming παράσταση δεν έχω ξανακάνει. Είναι η πρώτη μου εμπειρία και έχω αγωνία, ομολογώ. Τώρα ο θεατής παίζει τον ρόλο της κάμερας και όλο θα εξαρτάται πια από τον τρόπο που θα γυριστεί. Μιλάμε για ένα καινούριο μέσο το οποίο βρίσκεται στα σπάργανα, κάτι ανάμεσα σε θέατρο και σινεμά, ψάχνει κι αυτό τα γράδα του, τον τρόπο να υπάρξει, γιατί δεν ξέρουμε και τι θα γίνει στο μέλλον στην ανθρωπότητα. Περισσότερο το ’χω στο μυαλό μου σαν συνθήκη, υπάρχουν θεατές κάπου αλλού, που μας βλέπουν χωρίς να είναι παρόντες, αλλά παρόλα αυτά δεν νομίζω ότι θα είναι λιγότερη η αγωνία που νιώθεις πριν την παράσταση γιατί κι αυτό είναι κάτι ζωντανό, το βλέπει ο άλλος τη στιγμή που παίζεται. Για μένα προσωπικά το πρόβλημα με το να βλέπω live streaming στην οθόνη είναι ότι δεν γίνομαι μέτοχος του γεγονότος του θεάτρου, πιο πολύ τελικά παρατηρώ τη σκηνοθεσία, σκέφτομαι πώς παίζει ή πώς αισθάνεται ο ηθοποιός ή πώς σκέφτηκαν να το γυρίσουν και διάφορα άλλα τεχνικά θέματα. Αντίθετα με τη σκηνή που είναι ένας διάλογος με την πλατεία, νιώθεις την ανάσα του κοινού. Είναι όπως τα ραντεβού, δεν είναι όλα ίδια, διαμορφώνονται από τις συνθήκες, από τον αέρα, ακόμα και με τον ίδιο άνθρωπο να βγαίνεις αλλιώς είσαι τη μία μέρα και αλλιώς την άλλη. Αυτό το ζωντανό στοιχείο δεν μπορεί να υπάρξει στο live streaming, αναγκαστικά γίνεται στο φαντασιακό επίπεδο».

«O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση: Για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέταρο και σε live streaming. © Πάτροκλος Σκαφίδας
Σκηνοθεσία, υποκριτική, διδασκαλία. Η συνεργασία με τον Δημήτρη Τάρλοου



» Με τον Δημήτρη Τάρλοου έχουμε συνεργαστεί στο παρελθόν σαν ηθοποιοί, έχουμε παίξει μαζί στη “Φρεναπάτη”, την παράσταση που έμελλε να πάρω το βραβείο Χορν πριν 21 χρόνια, νεαροί και οι δύο τότε, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Στην παράσταση “Ο Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου” που σκηνοθετεί ο Δημήτρης είμαστε συνεργάτες, ο καθένας έχει τη θέση του μέσα σ’ αυτό, φτιάχνουμε μια οικοδομή που μας χρειάζεται όλους. Πιστεύω στον διάλογο ανάμεσα στον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη, που φυσικά ρυθμίζεται από τον σκηνοθέτη, και ο ηθοποιός, που έχει μάθει πολλές “ξένες γλώσσες”, τον “μεταφράζει” στη σκηνή.

Η σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού δεν μπορεί να είναι σχέση δούλου-αφέντη κι όποιος θέλει να της προσδώσει αυτή τη διάσταση νομίζω πως δεν ασχολείται με το φαινόμενο του θεάτρου.

Ο Δημήτρης έχει υπάρξει ηθοποιός, ξέρει τι είναι αυτό που λέμε “σκηνή” και δεν θα μπορούσε ποτέ να σκηνοθετεί “απ’ έξω”. Δεν είμαστε μαριονέτες να ακολουθούμε άβουλα τις οδηγίες ενός ανθρώπου. Αν ο ηθοποιός ενεργεί σαν μαριονέτα αυτό πιστεύω το κάνει για να απαλλάσσεται των ευθυνών του. Ο ηθοποιός είναι δημιουργός – και, προσωπικά, ακριβώς επειδή αναγνώρισα αυτή του την ιδιότητα, ενεπλάκην στο θέατρο.

Ο Δημήτρης Ήμελλος στην παράσταση «Ο Κοτζάμπασης του Ασπρόπυργου» © Πάτροκλος Σκαφίδας
Το ίδιο ισχύει και στη διδασκαλία. Η μοίρα μού επεφύλαξε πρώτα να διδάξω και μετά να ανέβω στη σκηνή ως ηθοποιός. Μάλιστα δεν θα το έλεγα τόσο διδασκαλία, όσο μαθητεία. Μαθαίνεις στη δουλειά αυτή από οποιαδήποτε θέση, μαθητή, δασκάλου, σκηνοθέτη, και σε οποιαδήποτε φάση της ζωής σου. Γιατί το θέατρο είναι ένα μόνιμο σχολείο, απαιτεί να είσαι ανοιχτός και να εμβαθύνεις. Πάντα ένιωθα ότι, αν δεν προσερχόμουν ως μαθητής, θα ήμουν ανέμπνευστος και μη δημιουργικός».

«O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση: Για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέταρο και σε live streaming. © Πάτροκλος Σκαφίδας
Οι αποκαλύψεις, η απομάγευση στη σχέση δασκάλου-σκηνοθέτη και ηθοποιού

» Οι αποκαλύψεις που ακούμε τελευταία μοιάζουν σαν κεραυνός εν αιθρία αλλά λίγο ως πολύ είναι πράγματα που συνέβαιναν και, δυστυχώς, θα συμβαίνουν. Θα μιλήσω μόνο για το φαινόμενο και όχι για την ουσία των υποθέσεων που είναι στη δημοσιότητα και η οποία αφορά μόνο τη Δικαιοσύνη. Είναι μια εικόνα που δημιουργείται μια συγκεκριμένη στιγμή παίρνοντας μεγάλη δημοσιότητα, γιατί έρχεται συμπυκνωμένη.

Τέτοιου είδους σχέσεις, δασκάλου-μαθητή, σκηνοθέτη-ηθοποιού κλονίζονται στην πράξη, όχι a priori. Κάθε φορά νιώθουμε διαφορετικά και είναι σαφές σε όλους το είδος της επικοινωνίας και της σχέσης, αν είναι σχέση συνεργασίας ή σχέση εξουσίας του ενός προς τον άλλο, όποτε αρχίζουν και τα παρατράγουδα.

Η εξουσία πάντα φέρνει παρατράγουδα, εκεί είναι και η αναπηρία στον άνθρωπο που είναι ανίκανος να τη διαχειριστεί σωστά και τη χρησιμοποιεί για να καρπωθεί πράγματα από αυτή. Στην τέχνη όμως είμαστε για να προσφέρουμε, όχι για να καρπωθούμε. Κερδίζουμε μέσα από την προσφορά.

Οι καλλιτέχνες έχουν μια λοξή ματιά πάνω στη ζωή κι εκεί μέσα ενέχονται πάρα πολλά πράγματα τα οποία δεν είναι πάντοτε ελέγξιμα ή διαχειρίσιμα. Χρειάζεται τρομερή ωριμότητα, μέχρι και σοφία για να μπορεί κανείς να τα διαχειριστεί, κι όταν σε αυτά παρεισφρέει και το φαινόμενο της εξουσίας, εκεί γίνεται και επικίνδυνο το πράγμα. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις εξουσιαστικές εκφάνσεις της ζωής, από την πολιτική μέχρι την οικογένεια. Η τέχνη βέβαια είναι πιο ευάλωτη γιατί δεν παύει να είναι μια ερωτική διαδικασία και εξαρτάται από την αντίληψη για τον ερωτισμού του κάθε καλλιτέχνη.

«O Κοτζάμπασης του Καστρόπυργου» του Μ. Καραγάτση: Για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέταρο και σε live streaming. © Πάτροκλος Σκαφίδας
Όλα αυτά βέβαια είναι και θέμα εκπαίδευσης. Είχα την τύχη να σπουδάσω στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας και να μαθητεύσω κοντά σε ανθρώπους που ήταν επαγγελματίες εκπαιδευτικοί. Στην Ελλάδα πάσχει η εκπαίδευση καθηγητών στον τομέα της τέχνης, ειδικά του θεάτρου. Δεν υπάρχουν επαγγελματίες του είδους. Εδώ είμαστε ηθοποιοί και σκηνοθέτες που ασκούμε το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, χωρίς εν πολλοίς να το έχουμε σπουδάσει. Είμαστε “ερασιτέχνες” και αυτό φαίνεται από τον πρόχειρο και συντεχνιακό τρόπο που λειτουργούμε, ο οποίος έχει τα καλά του αλλά έχει και πολλά κακά.

Όπως δεν μπορεί να καθοριστεί το θέατρο από τη συγκυρία της πανδημίας και του live streaming, έτσι δεν μπορεί να καθοριστεί η σχέση μας με την τέχνη από τις καταγγελίες και τις περιπτώσεις που βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας αυτή την εποχή.

Ο καλλιτέχνης είναι ο λειτουργός της τέχνης και όχι η τέχνη, όπως και ο κληρικός είναι ο λειτουργός του Θεού και όχι ο Θεός. Αν λοιπόν “κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του ανθρώπου”αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σάπιο και το βασίλειο του Θεού, ας μην τα μπερδεύουμε αυτά».



«Πηγή: https://www.athensvoice.gr/culture/theater/702502_o-dimitris-imellos-kai-o-geros-toy-moria»






Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021

E.Α.Α.Σ: 17η Φεβρουαρίου 1914, ημέρα Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου - Απότιση Φόρου Τιμής στους Αγωνιστές


 

Για την επέτειο της 

Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου

 

Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημέρα Ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, είναι ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ένδοξης ιστορίας του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Τον Φεβρουάριο του 1914 χρειάστηκε μια εβδομάδα για να λάβει σάρκα και οστά ένας διαχρονικός πόθος των Βορειοηπειρωτών. Πρώτη ξεσηκώθηκε η Xειμάρρα, στις 9 Φεβρουαρίου, με αρχηγό τον θρυλικό Σπύρο Mήλιο. Στις 16 Φεβρουαρίου κηρύχτηκε η αυτονομία στους Αγίους Σαράντα και το Δέλβινο και στις 17 ανακηρύχθηκε η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου.

Η Βόρειος Ήπειρος, παρά το γεγονός δύο διαδοχικών απελευθερώσεών της μέσα σε διάστημα λίγων ετών τον 20ό αιώνα, βρίσκεται ακόμα στο έλεος και υπό την αυταρχική εξουσία του αλβανικού κράτους και οι αδελφοί μας βιώνουν μια σειρά από δυσμενείς φυλετικές διακρίσεις σε βάρος τους. 

Κατάσχονται περιουσίες Βορειοηπειρωτών, κατεδαφίζονται οικίες, δολοφονούνται αθώοι όπως ο Αριστοτέλης Γκούμας και ο Κώστας Κατσίφας επειδή μιλούσαν, ζούσαν και δρούσαν ελληνικά και οι Βορειοηπειρώτες Έλληνες βιώνουν μια αδιάκοπη κατάσταση καταπίεσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους αλλά και εκείνων που απορρέουν από την αναγνώρισή τους ως μέλη Εθνικής Μειονότητας εντός της αλβανικής επικράτειας.

Η Ε.Α.Α.Σ. αποτίνει φόρο τιμής στους αγωνιστές που οδήγησαν τα πράγματα στην Ανακήρυξη της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου την 17η Φεβρουαρίου του 1914 και προτρέπει τους νέους μας να ακολουθήσουν τα πρότυπα της ανδρείας και της αρετής, που πρωτοστάτησαν στους εθνικούς αγώνες του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Γραφείο Δημοσίων Σχέσεων Ε.Α.Α.Σ.

Μνήμη κληρικών Ηρώων του 1821 - Γιατί η Ελληνική επανάσταση ξεχωρίζει έναντι των άλλων Επαναστάσεων στην Ευρώπη και στην Αμερική


 

Οφείλουμε τιμή και ευγνωμοσύνη


Η ελληνική επανάσταση του 1821 ξεχωρίζει έναντι των άλλων Επαναστάσεων στην Ευρώπη και στην Αμερική από το ότι προετοιμάστηκε, πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με πρωταγωνιστές κληρικούς, μοναχούς και πιστά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Μεταξύ πολλών άλλων οι Ηλίας Μηνιάτης, Κύριλλος Λούκαρης, Ευγένιος Βούλγαρης, Νεκτάριος Τέρπος, Ρήγας, Σαμουήλ του Σουλίου, παπά Θύμιος Βλαχάβας, Φιλική Εταιρεία, Αλέξανδρος Υψηλάντης, Π. Πατρών Γερμανός, Παπαφλέσσας, Αθανάσιος Διάκος, μοναχοί Μεγάλου Σπηλαίου, Αγιορείτες Μοναχοί, Σαλώνων Ησαΐας, Ρωγών Ιωσήφ, Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Μπότσαρης, Μακρυγιάννης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Καποδίστριας, είναι λίγοι από εκείνους στους οποίους οφείλουμε τιμή και ευγνωμοσύνη.

Κάποιοι Συνέλληνες, λόγω ιδεοληπτικών εμμονών, αδυνατούν να δεχθούν την ιστορική αυτή πραγματικότητα. Υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν ότι κακώς κληρικοί συμμετέσχον στον ένοπλο αγώνα του 1821 και πως οι σημερινοί κληρικοί δεν πρέπει να τους επαινούν!

Ως τεκμήριο επικαλούνται το πονημάτιο του πρωτοπρεσβυτέρου Κων. Καλλινίκου «Χριστιανισμός και Πόλεμος» (Εκδ. «Η Περιστερά», Εν Αθήναις, 1963), που γράφει μεταξύ άλλων:

«…Εις τους Ορθοδόξους ιερωμένους δεν επιτρέπεται – θεωρητικώς τουλάχιστον – το μαχαιροφρονείν και αίμα ανθρώπινον εκχύνειν εις τας μάχας…Οι Παπαφλέσσας, Βρεσθένης Θεοδώρητος, Σαλώνων Ησαΐας, Ανδρούσης Ιωσήφ, Ταλαντίου Νεόφυτος, Καρύστου Νεόφυτος, αυτός ο μαρτυρικώτατος εν τη πλήρει ανδρική του βλαστήσει Αθανάσιος Διάκος, ο ωμότατα υπό των κτηνωδών δημίων του σουβλισθείς, αλλά με εσπασμένον το ξίφος εις την τεθραυσμενην χείρα του και αιμοστάζουσαν την φουστανέλλαν, όλοι εκείνοι ρασοφόροι των τελευταίων μας χρόνων οι φορέσαντες εις το σελάχι το γιαταγάνιον και ατρομήτως τον Τούρκον αντιμετωπίσαντες, δεν δύναται να τεθώσιν εις την αυτήν ακριβώς μοίραν με έναν απόστολον Ιάκωβον… με ένα πρωτομάρτυρα Στέφανον, με ένα Πατριάρχην Γρηγόριον Ε΄ και τους συναρχιερείς του, οίτινες απήλθον του κόσμου τούτου τελειωθέντες εν τω ιδίω και όχι τω αλλοτρίω αίματι».

Σημειώνεται ότι ο αείμνηστος Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος με εμπεριστατωμένη αναφορά του προς την Ιερά Σύνοδο ζήτησε την αναγνώριση ως Αγίου του Αθανασίου Διάκου, διότι όταν του ζητήθηκε να γίνει μουσουλμάνος για να μην εκτελεσθεί, εκείνος ομολόγησε την Πίστη του και εκουσίως δέχθηκε το φρικτό μαρτύριο του ανασκολοπισμού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, στα 2000 χρόνια ιστορίας Της, αναγνώρισε ως Αγίους πολεμιστές στρατιωτικούς και πολέμαρχους αυτοκράτορες, μεταξύ των οποίων τους Μέγα Θεοδόσιο (17/1), Ιουστινιανό (2/8), Βασίλειο τον Μακεδόνα (29/8), Ιωάννη Βατάτζη (4/11) και Νικηφόρο Φωκά (11/12).

Είναι γεγονός ότι ο Χριστός δίδαξε την κατάργηση της βίας και βεβαίως του φόνου. Είναι αλήθεια πως η Εκκλησία άνθισε δια του αίματος των Μαρτύρων και όχι με πολέμους και κατακτήσεις. Όμως, όπως ο Κωνσταντίνος Οικονόμος ο εξ Οικονόμων είπε στον επιτάφιο λόγο του στον Επίσκοπο Σελασσίας (Βρεσθένης) Θεοδώρητο, «στην κατά πάντα παράδοξη ανάσταση της Ελλάδος έγινε και τούτο το παράδοξο. Συμμετέσχον του αγώνος και κληρικοί, οι υιοί της ειρήνης, και οι <πράοι έγιναν μαχητές>, προσφέροντες θυσίαν τις ψυχές τους για τη σωτηρία των αδελφών, δια την οποίαν και άκοντες παρέβησαν τη νόμιμη και κανονική τους κλήση».




πηγή:https://www.newsbreak.gr/ellada/179785/mnimi-klirikon-iroon-toy-1821/